Tropheus Duboisi (Marlier 1959)

[Aquazone Project Team]

 

Επιστημονικό Όνομα: Tropheus duboisi (Marlier 1959)
Κοινές Ονομασίες: -
Ελληνικό Όνομα: -
Τάξη: Perciformes
Οικογένεια: Cichlidae

Μέγεθος: Το αρσενικό φτάνει σε τελικό μέγεθος τα 13 εκατοστά, ενώ το θηλυκό τα 12 εκατοστά.

Βιότοπος: Ενδημικό της λίμνης Τανγκανίκα και πιο συγκεκριμένα θα το βρούμε στο βόρειο τμήμα της λίμνης κοντά στο Uvira του Κονγκό και κοντά στις περιοχές Kigoma , Cape Kabogo και Karilani στην Τανζανία. Ζει σε βραχώδη τμήματα της λίμνης και σε βάθος μεταξύ 5 και 15 μέτρων.

Συντήρηση στο ενυδρείο
PH: 8-9.2
KH: 12-20°dkh
GH: 14-20°dGH
Θερμοκρασία: 24°C-27°C
Λίτρα: Η αυξημένη επιθετικότητα προς τα ψάρια του είδους τους, μας υποχρεώνει να τα φιλοξενούμε σε μεγάλες ομάδες. Τα ελάχιστα λίτρα και το ελάχιστο μήκος που απαιτείται, ποικίλει μεταξύ των συγγραφέων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings ως ελάχιστο όριο ορίζονται τα 500 λίτρα και τα 150 εκατοστά μήκος. Τονίζεται επίσης ότι κάθε αρσενικός πρέπει να έχει την δική του συστάδα από πέτρες, η οποία να απέχει από του άλλου 30 εκατοστά. Αντίθετα ο Georg Zurlo αναφέρει τα 120 εκατοστά ως μήκος εισόδου. Συνδυάζοντας την βιβλιογραφία με εμπειρικές αναφορές, μπορούμε να καταλήξουμε στα 150 εκατοστά ως ελάχιστο μήκος εισόδου για μια ομάδα των 20 ατόμων.

Κοινωνική συμπεριφορά: Το Tropheus duboisi θεωρείται το λιγότερο επιθετικό είδος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδα των tropheus. Μεγάλη σημασία έχει να φιλοξενηθεί σε μεγάλη ομάδα άνω των 15 ατόμων για να μετριαστεί αυτή η επιθετικότητα και τα ψάρια να μπουν στο ενυδρείο κατά προτίμηση όλα μαζί. Τα ισχυρότερα αρσενικά θα κυριαρχήσουν και θα οδηγήσουν τα πιο αδύναμα στον θάνατο εάν δεν παρέμβουμε απομακρύνοντας τα. H προσθήκη ενός νέου ατόμου, αφού έχει σχηματιστεί η ομάδα, είναι άκρως επισφαλής για τη σωματική ακεραιότητα του νέου ατόμου. Υπάρχουν αναφορές ότι η πιθανότητα επιβίωσης ενός νέου ατόμου αυξάνεται εφόσον γίνει πλήρης ανακατανομή του διακόσμου, κάτι που προκαλεί τριγμούς στην υπάρχουσα ιεραρχία. Παρ' όλα αυτά, καλό είναι να αποφεύγεται μιας και ούτε η παραπάνω προσέγγιση διασφαλίζει την επιβίωση του νέου ατόμου.

Διαχωρισμός φύλου: Ο διαχωρισμός είναι αδύνατος όταν τα ψάρια είναι μικρά. Εισάγουμε στο ενυδρείο μεγάλο αριθμό μικρών και παρατηρώντας την συμπεριφορά τους αφαιρούμε τα επιπλέον αρσενικά. Αυτά είναι συνήθως εκείνα που καταλήγουν στις άνω γωνίες του ενυδρείου, οδηγούμενα από την επιθετικότητα των υπολοίπων.

Διακόσμηση ενυδρείου: Όπως συμβαίνει με όλες τις Αφρικάνικες κιχλίδες που ζουν στα βραχώδη τμήματα της λίμνης Τανγκανίκα, χονδρόκοκκη άμμος και πολλές πέτρες είναι αυτό που χρειάζονται. Οι πέτρες παρέχουν σπηλιές και περάσματα για να νοιώθουν τα ψάρια ασφάλεια και να υποχωρούν εκεί για προστασία. Άμμος και πέτρες είναι προτιμότερο να είναι ασβεστολιθικά, ώστε να επιτύχουμε πιο εύκολα τις επιθυμητές σκληρότητες του νερού. Αν θέλουμε να βάλουμε κάποιο φυτό, αυτό θα πρέπει να είναι κάποιο ανθεκτικό είδος όπως κάποιο από το είδος vallisneria.

Ζώνη Κολύμβησης: Κινείται σε όλο το μήκος του ενυδρείου και πολλές φορές θα δούμε όλη την ομάδα να κολυμπάει μαζί, επιδεικνύοντας συμπεριφορά κοπαδιού.

Διατροφή: Πρόκειται για φυτοφάγο ψάρι όπου στην φύση τρέφεται με άλγη που ξύνει από τις πέτρες. Στο ενυδρείο μας πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις τροφές που θα του παρέχουμε, καθώς τροφές με υψηλά ποσοστά ζωικής πρωτεΐνης θα οδηγήσουν στο bloat και σχεδόν σίγουρα στον θάνατο. Καλό θα ήταν τις πρώτες 2,3 μέρες να αφήσουμε τα ψάρια να τραφούν αποκλειστικά από τις άλγες του ενυδρείου, ώστε να προσαρμοστούν ευκολότερα πριν εισάγουμε στην διατροφή τους τροφές του εμπορίου. Ιδανικές θεωρούνται τροφές που είναι πλούσιες σε σπιρουλίνα, ενώ μπορεί να δεχθεί μικρά ποσοστά πρωτεΐνης μιας και στην φύση σκαλίζοντας την άλγη τρώει μαζί οστρακοειδή και διάφορους άλλους μικροοργανισμούς.

Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 8-10 χρόνια.

Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Με κιχλίδες που ονομάζονται gobies όπως του γένους eretmodous, Tanganicodus και spathodus είναι συμβατό όπως επίσης και με την οικογένεια των petrochromis και simochomis. Το καλύτερο πάντως είναι να το φιλοξενηθούν στο ενυδρείο μας ως μοναδικό είδος.

Υποείδη και υβρίδια: Σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings, η ομάδα των Tropheus αποτελείται από 8 είδη: Tropheus Moorii, Tropheus Annectens, Tropheus Duboisi, Tropheus Brichardi, Tropheus sp. “black”, Tropheus sp. “red”, Tropheus sp.“Mpimbwe”, και Tropheus sp. “Ikola”. Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζούν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία αποικία στο ενυδρείο μας, πρέπει να επιλέγουμε μία από κάθε είδος. Για παράδειγμα, αν βάλουμε μια ομάδα Τ. duboisi με μια ομάδα Τ. moorii δεν θα έχουμε πρόβλημα. Αν όμως βάλουμε δύο διαφορετικές ποικιλίες από το είδος των Τ. moorii, το πιθανότερο είναι να υβριδίσουν.

Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Πρόκειται για στοματοεπωάζουσα κιχλίδα όπου ζευγαρώνει σε απομονωμένα σημεία του ενυδρείου. Η περίοδος επώασης διαρκεί περίπου 30 ημέρες και σε κάθε γέννα προκύπτουν περίπου 20 μικρά. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι σε αντίθεση με άλλες κιχλίδες, δεν συνιστάται η απομάκρυνση του θηλυκού σε ξεχωριστό ενυδρείο καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην γίνει αποδεκτό όταν επιστρέψει πίσω στο ενυδρείο και πιθανότατα θα κυνηγηθεί πολύ έντονα.

Γενικές πληροφορίες: Η ομάδα των tropheus στην οποία ανήκει το Tropheus duboisi είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ψάρια της λίμνης Τανγκανίκα. Η έντονη επιθετικότητα που εμφανίζουν καθώς και το γεγονός ότι απαιτούν πολύ καθαρό νερό δίνει την εντύπωση ότι είναι απαγορευτικά για αρχάριους. Σίγουρα δεν είναι από τα ψάρια που συγχωρούν λάθη αυτού που τα φιλοξενεί, αλλά αν τηρηθούν κάποιοι βασικοί κανόνες δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Καθαρό νερό, μικρά και συχνά γεύματα με τροφές υψηλής ποιότητας και πολύ σταθερές συνθήκες είναι αυτά που χρειάζονται και η ανταμοιβή από την μοναδική τους συμπεριφορά είναι δεδομένη.

 

 

 

Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τον Matthew Mannell