Αναζήτηση στην κοινότητα

Η Αφρική είναι η τρίτη σε μέγεθος ήπειρος του πλανήτη μας, μετά την Ασία και την Αμερική. Η έκτασή της είναι, χωρίς τα νησιά, 29,2 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα, ενώ με νησιά φτάνει τα 30,2 εκατ. τετρ. χιλιόμετρα και καλύπτει το 6.0% της ολικής επιφάνειας της γης και το 20.4% της στεριάς. Ο πληθυσμός της είναι 1,216 δισεκατομμύρια (2016). Στο εσωτερικό της ηπείρου, υπάρχουν μεγάλες λίμνες. Η μεγαλύτερη λίμνη της Αφρικής είναι η λίμνη της Βικτωρίας από την οποία πηγάζει ο Νείλος. Άλλες μεγάλες λίμνες είναι: η Κιόγκα, η λίμνη του Ροδόλφου, η Κίβο, η Ταγκανίκα, η Μοέβο, η Μαλάουι, η Λουαμπούλα, η Τάνα στα υψίπεδα της Αβησσυνίας και άλλες μικρότερες τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια Αφρική. Η Περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής είναι μια σειρά από λίμνες μέσα και γύρω από τη Μεγάλη Κοιλάδα του Ρήγματος (Rift Valley) που σχηματίζεται από τη δράση των τεκτονικών ρηγμάτων της Ανατολικής Αφρικής. Περιλαμβάνουν: την λίμνη Βικτώρια, τη δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη φρέσκου νερού (freshwater) στον κόσμο όσον αφορά την έκταση, την λίμνη Μαλάουι καθώς και τη λίμνη Τανγκανίκα, δεύτερη μεγαλύτερη σε όγκο και βάθος, στον κόσμο. Οι τρεις αυτές λίμνες Βικτώρια, Μαλάουι και Τανγκανίκα είναι γνωστές σε εμάς τους ενυδρειόφιλους για τα μικρά τους πολύχρωμα και πανέμορφα ψάρια, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που ανήκουν στο γένος cichlidae , τις ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΚΙΧΛΙΔΕΣ . Η Λίμνη Βικτώρια. Η Λίμνη Βικτώρια (γνωστή τοπικά και ως Ukerewe και Nalubaale) είναι η μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη της Αφρικής. Εκτός αυτού, είναι η μεγαλύτερη τροπική λίμνη της Γης και η δεύτερη σε έκταση λίμνη γλυκού νερού της Γης. Είναι επίσης γνωστή ως μία από τις πηγές του Νείλου (για την ακρίβεια του Λευκού Νείλου, ενώ ο ποταμός που εκβάλλει σε αυτή ονομάζεται Καγκέρα). Το σχήμα της είναι χονδρικά ελλειπτικό με μήκος 337 km και πλάτος 240 km. Η μέση έκτασή της ανέρχεται σε 68.800 km², δηλαδή περίπου το μισό της έκτασης όλης της Ελλάδας. Το μήκος των ακτών της είναι 3.440 χιλιόμετρα. Το μέσο βάθος της είναι 40 μέτρα, ενώ το μέγιστο 84 (σχετικά ρηχή για την έκτασή της). Ή λίμνη, μοιράζεται μεταξύ των κρατών Ουγκάντα, Τανζανία και Κένυα. Συνθήκες νερού της Λίμνης Βικτώρια Ph: 7,2 – 8,6 Gh: 8-10°dKH Kh: 2 – 8°dKH Θερμοκρασία: 23-27 ° C Οι Κιχλίδες της Λίμνης Βικτώρια H Λίμνη Βικτώρια έχει 12 οικογένειες ψαριών με περίπου 550 είδη από 28 διαφορετικά γένη. Από αυτά, 20 γένη και 38 είδη δεν είναι κιχλίδες και μόνο τα 16 είδη είναι ενδημικά στη λίμνη Βικτώρια. Μέχρι το 1994 πάνω από 400 κιχλίδες είχαν ανακαλυφθεί (Seehausen & Witte 1994). Πιθανώς δημιουργήθηκαν από ένα σμήνος Κιχλίδων με άλλα Haplochromines από τις λίμνες Kyoga, Edward, Kiwu και άλλες μικρές λίμνες της περιοχής. Πολλά είδη δεν έχουν περιγραφεί πλήρως και υπάρχουν μόνο προσωρινά ονόματα. Τα νέα είδη ανακαλύπτονται κάθε χρόνο και γι 'αυτό θα περάσουν πολλά χρόνια πριν όλα τα είδη λάβουν επιστημονική ονομασία. Μερικές κιχλίδες πιστεύεται ότι έχουν εξαφανιστεί πριν ακόμη εντοπιστούν. Ο λόγος για αυτή την εξαφάνιση είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, που στη δεκαετία του 1950, για την παροχή τροφίμων για τους ανθρώπους της λίμνης και την ανάπτυξη του εμπορίου αλιείας, εισήγαγε στη λίμνη την Πέρκα του Νείλου! Τα εν λόγω αρπακτικά που μεγαλώνοντας μπορούν να φτάσουν και τα 3 μέτρα μήκος, πιστεύεται ότι έχουν επιτυχώς αφανίσει περίπου τα 250 από τα 500 είδη κιχλίδων που υπήρχαν. Στη Λίμνη Βικτώρια οι κιχλίδες χωρίζονται σε Haplochromines και tilapiines! Οι Haplochromines χωρίζονατι σε haplochromis και mbipis. Haplochromines tilapiines Δυστυχώς στην Ελλάδα οι εισαγωγές ψαριών από την λίμνη Βικτώρια είναι περιορισμένες. Ελάχιστα και συγκεκριμένα είδη εισάγονται κατά καιρούς και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να δημιουργηθεί / στηθεί ένα βιοτοπικό ενυδρείο της Λίμνης Βικτώρια. Το ελάχιστο μήκος που αναφέρεται στην βιβλιογραφία για ενυδρείο που φιλοξενεί ψάρια της Λίμνης Βικτώρια είναι 90 εκατοστά όμως προτιμότερο θα ήταν να ξεκινούσε από 120 εκατοστά! Η Λίμνη Μαλάουι Η Λίμνη Μαλάουι καλύπτει έκταση τριών χωρών της Αφρικής – τη Μαλάουι, τη Μοζαμβίκη και την Τανζανία. Το μεγαλύτερο μέρος είναι στη χώρα Μαλάουι. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη στην Αφρική και η όγδοη μεγαλύτερη στον κόσμο. Επίσης, είναι περίπου 570 χλμ. μήκος και 75 χλμ. πλάτος. Καταλαμβάνει έκταση 29 600 km2. Το μέσο βάθος 292 m, το ανώτατο όριο είναι 706 μέτρα. Ο όγκος του νερού είναι 8.400 km3. Ενδιαφέρον είναι ότι η Λίμνη Μαλάουι είναι πολύ πλούσια σε πανίδα και σε σύγκριση με άλλες λίμνες στον κόσμο υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ψαριών, αφού διαθέτει ίσως την μεγαλύτερη ποικιλία από Κιχλίδες στον κόσμο! Συνθήκες νερού τις Λίμνης Μαλάουι Ph: 7,6 – 8,7 Gh: 8-12°dKH Kh: 8-10°dKH Θερμοκρασία: 23-27 ° C Οι Κιχλίδες της Λίμνης Malawi Περιέχει περίπου 500 με 1000 είδη. Έντεκα οικογένειες ψαριών υπάρχουν στη λίμνη, αλλά εδώ η οικογένεια Cichlidae αντιπροσωπεύει πάνω από το 90% του συνόλου των ψαριών της λίμνης. Η ποικιλομορφία των ‘’πελαγικών’’ κιχλιδών (haplochromis) είναι υψηλή με οποιαδήποτε κριτήρια, όπως και των κιχλίδων που κατοικούν σε νερά με βραχώδη βυθό (mbunas) της λίμνης. Περισσότερα από 500 ψάρια και 22 είδη μπορεί να βρεθούν σε μια περιοχή 50 τετρ.μέτρων. Οι κιχλίδες της λίμνης malawi χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες τις Haplochromines και τις Tilapiines. • Οι Haplochromines χωρίζονται σε τρείς ομάδες: Α) Astatotilapia group όπου εδώ ανήκει ένα μη ενδημικό είδος η A.calliptera που απαντάται και στη Βικτώρια και σε άλλες λίμνες όπως η λιμνη Edward ,kivu κ.τ.λ. Β) Haplochromis group που όλοι ξέρουμε ότι ανήκουν σε ψάρια σαν τα moori , protomelas καθώς επίσης συγγραφείς βάζουν σε αυτή την ομάδα και τις Aulonocara. C) Mbuna group γνωστή σε όλους μας και πολύ αγαπημένη ομάδα από πολλούς χομπίστες. • Οι Tilapiines χωρίζονται σε: Α) Mouthbrooders Εδώ ανήκουν τα είδη Nyasalapia σημαντική πηγή τροφής για τους πληθυσμούς και τα είδη Oreochromis Substrate Spawners .στην ομάδα αυτή ανήκει το μοναδικό μη ενδημικό είδος που δεν είναι στοματοεπωάζουσα και είναι βέβαια η Tilapia rendalli και αυτό μη ενδημικό είδος. Οι Mbunas(δηλαδή, ψάρια που ζουν σε βράχια) είναι μια μεγάλη ομάδα κιχλίδων που ζουν σε βραχώδη σημεία κατά μήκος της ακτογραμμής, της λίμνης και εμφανίζονται σε μεγάλες ομάδες.. Τα mbuna είναι μικρότερα από τα Haplochromis και παρουσιάζουν έντονα χρώματα , τόσο τα θηλυκά όσο και τα αρσενικά (τα αρσενικά εντονότερα) και είναι σχεδόν όλα χορτοφάγα. Τα ψάρια της ομάδας αυτής αποτελούνται κυρίως από τα γένη Pseudotropheus, Labidochromis, Mealnochromis, Labeotropheus, Metriaclima, Cynotilapia και Idotropheus. Τα Haps(Haplochromis) είναι ιχθυοφάγα, σε αντίθεση με την χορτοφάγο Mbuna. Τα haps είναι επιθετικά, αλλά όχι τόσο όσο τα Mbuna. Μορφολογικά διαφέρουν από τα Mbuna, είναι λεπτότερα, μακρύτερα με πιο μεγάλα πτερύγια, αφού αυτά κολυμπούν στα ανοιχτά και όχι στις άκρες της λίμνης. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζονται μεγάλα σε μήκος ενυδρεία. Ενώ τα αρσενικά μεγαλώνοντας αποκτούν έντονα χρώματα, τα θηλυκά συνήθως παραμένουν χωρίς χρώμα. Η Λίμνη Τανγκανίκα Η λίμνη Τανγκανίκα εκτιμάται ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο σε όγκο και η δεύτερη σε βάθος, με μέγιστο στα 1470 μέτρα (και στα δύο την ξεπερνά η Βαϊκάλη). Η έκταση της λίμνης ανέρχεται σε 32.900 km². Τέσσερις χώρες βρέχονται από την Τανγκανίκα: το Μπουρούντι, η Δημοκρατία του Κονγκό (DRC), η Τανζανία και η Ζάμπια. Όμως η Δημοκρατία του Κονγκό και η Τανζανία κατέχουν όλη σχεδόν τη λίμνη (45% και 41% αντίστοιχα). Τα νερά της τροφοδοτούν τον ποταμό Κονγκό. Οι κιχλίδες που απαντούνται και σε αυτή τη Λίμνη έχουν τεράστια ποικιλία και μεγάλο ενδιαφέρον. Από τα 214 είδη των ιθαγενών ψαριών της λίμνης, 176 είναι ενδημικά! Ο αριθμός των ενδημικών ανέρχεται σε τριάντα γένη που ανήκουν στις κιχλίδες και οχτώ που ανήκουν σε άλλα ψάρια.(Non-cichlids). Η γύρω περιοχή είναι κυρίως ορεινή με ελάχιστα ανεπτυγμένες παραλιακές πεδιάδες, εκτός από την ανατολική πλευρά της λίμνης. . Αυτή η λίμνη έχει ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μόνο μία διέξοδο που ρέει προς τον ποταμό Κονγκό. Συνθήκες νερού τις Λίμνης Τανγκανίκα Ph: 8,6 – 9,5 Gh: 11-17°dKH Kh: 16-19°dKH Θερμοκρασία: 23-27 ° C Αξίζει να αναφερθεί ότι η διαφάνεια των νερών στην Λίμνη Tανγκανίκα είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τις άλλες δυο λίμνες(το νερό εκεί είναι κρυστάλλινο και διαυγές), καθώς και η ποσότητα του οξυγόνου στο νερό, αφού τα ψηλότερα στρώματα τις λίμνης είναι κορεσμένα από οξυγόνο! Οι Κιχλίδες της Λίμνης Tanganyika Η λίμνη Τανγκανίκα είναι γνωστή για τις πολλές ποικιλίες των ψαριών, εκ των οποίων σχεδόν 200 μοναδικά είδη είναι Κιχλίδες οι οποίες είναι όλες ενδημικές και γνωστές για τον επιθετικό τους χαρακτήρα. Η λίμνη Tanganyika περιλαμβάνει τρεις κύριους βιότοπους: Ο πρώτος είναι ο βυθός που καλύπτεται με άδεια κελύφη σαλιγκαριών, ο δεύτερος αποτελείται από υποβρύχιους υφάλους και βραχώδεις ακτές, που περιστοιχίζουν τη λίμνη, και ο τρίτος βιότοπος είναι τα ανοιχτά νερά της Λίμνης. Οι κιχλίδες Τανγκανίκα βρίσκονται και στους τρεις βιότοπους και τα διαφορετικά είδη προσαρμόζονται στις διάφορες αυτές περιοχές. Ο διαχωρισμός τους εδώ έχει γίνει με βάση των τρόπο με των οποίο αναπαράγονται.Έτσι έχουμε δυο μεγάλες ομάδες.Την ομάδα των Mouthbrooders και την ομάδα των Subtrate brooders , οι οποίες χωρίζονται ως εξής: Α.Mouthbrooders 1.Η ομάδα των tropheus 2.Η ομάδα των sand dwellers 3.Η cyphotilapia frontosa 4.Η ομάδα των Cyprichromis 5.Η ομάδα των featherfin. B.Subtrate brooders 1.Η ομάδα των Brichardi 2.Η ομάδα των leleupi 3.Η ομάδα των Compressiceps 4.Η ομάδα των Julies 5.Η ομάδα των shell–dwellers Οι κιχλίδες τις λίμνης Τανγκανίκα που ανήκουν στην κατηγορία των Subtrate brooders είναι πιο διαδεδομένες λόγο των μικρότερων απαιτήσεών τους, αφού ενυδρείο με μήκος 1 μέτρου είναι αρκετό για να διατηρήσει αρκετά από τα είδη αυτά, σε αντίθεση με την ομάδα των Mouthbrooders όπου το μήκος του ενυδρείο θα πρέπει να ξεκινά περίπου από 1,5 μέτρο! To άρθρο αυτό ετοιμάστηκε από το μέλος @PRINCE τον Οκτώβριο του 2010 και αποτελεί ένα καλωσόρισμα στις λίμνες της Αφρικής και μια πρώτη επαφή με αυτές και τις κιχλίδες.Ενημερώθηκε τον Δεκέμβριου του 2020 και αναδημοσιεύεται στα πλαίσια εργασιών της Africa Team από τα μέλη @corto maltese @johnbaggios @marinos .

Ένα άρθρο του Σωκράτη Γεωργίου για την Aquazone Team Οι Κιχλίδες της Λίμνης Ταγκανίκα Για να διαλέξουμε φίλοι μου κιχλίδες από την λίμνη Ταγκανίκα είναι καλά να έχουμε μια γενική γνώση για τις ομάδες των ψαριών αυτών. Με πιο κριτήριο όμως χωρίζουμε αυτά τα ψάρια σε ομάδες : Με τον τρόπο επώασης των αυγών τους. Ετσι οι κιχλίδες αυτές χωρίζονται σε δύο μεγάλες ομάδες τις mouthbrooders και τις substrate brooders ( συγνώμη αλλά τους όρους αυτούς δεν τους μεταφράζω ) Λαμβάνοντας υπόψιν αυτό το κριτήριο έχουμε : Α.Mouthbrooders 1.Η ομάδα των tropheus 2. Η ομάδα των sand dwellers 3.Η cyphotilapia frontosa 4.Η ομάδα των Cyprichromis 5.Η ομάδα των featherfin. B.Subtrate brooders 1.Η ομάδα των Brichardi 2.Η ομάδα των leleupi 3.Η ομάδα των Compressiceps 4.Η ομάδα των Julies 5.Η ομάδα των shell –dwellers Στόχος εδώ δεν είναι η ανάλυση Profiles αλλά μια γενική περιγραφή με τα γενικά χαρακτηριστικά κάθε ομάδας και πιθανές συμβατότητες που εμείς τα θεωρούμε πολύ βασικά και βοηθητικά για τους φίλους αφρικάνους και για όσους πρόκειται να στήσουν ένα αφρικάνικο ενυδρείο λίμνης Ταγκανίκα. A.Mouthbrooders 1.Η ομάδα των tropheus 1. Στην ομάδα των mouthbrooders ανήκει η μεγάλη και δυνατή ομάδα των Tropheus .Οι κιχλίδες αυτές είναι από τα πιο δημοφιλή ψάρια ανάμεσα στους αφρικανόφιλους και ειδικά τους Ταγκανικέζους .Τα ψάρια αυτά έχουν άγρια συμπεριφορά απέναντι σε άτομα του είδους τους γι΄αυτό τα κρατάμε σε ομάδες σε ενυδρεία με πολλούς κρυψώνες που θα τους φτιάξουμε στήνοντας πέτρες. Είναι καλά το ενυδρείο που θα φιλοξενήσει τα ψάρια αυτά να είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 150 cm μήκος. Αν το ενυδρείο μας είναι αρκετά μεγάλο μπορούμε να φιλοξενήσουμε αρκετά αρσενικά ,βέβαια για να αποφύγουμε όσον είναι δυνατόν τις πολλές και έντονες αψιμαχίες είναι καλά ο κάθε αρσ. να έχει το δικό του συγκρότημα απο πέτρες και μάλιστα όπως αναφέρει ο Δρ. Konings ,να απέχουν μεταξύ τους 30 cm ( !) .Όπως αναφέρεται τα tropheus είναι επιρρεπή στο stress το οποίο μπορεί να έχει σχέση με την ΤΡΟΦΗ ή την ΑΛΛΑΓΗ της Ιεραρχίας. Για τους λόγους αυτούς εφαρμόζουμε κάποιους κανόνες: 1.Εαν μια ομάδα των συγκεκριμένων ψαριών πάει καλά δεν αλλάζουμε την συνθέση τους προσθέτοντας ακόμα λίγα ψάρια. 2.ΜΗΝ ταίζετε ποτέ τροφή που είναι εύκολη στη πέψη ( αυτό ισχύει για όλες τις χορτοφάγες αφρικάνες ανεξάρτητα λίμνης) όπως καρδιά μοσχαριού ,Tubifex και red mosquito larvae ή artemia ( adult brine shrimp) Αν θέλετε να κάνετε αλλαγές στην αποικία που έχετε το σωστό είναι να αλλάξετε όλη τη διακόσμηση ( πέτρες κ.τ.λ) και να βάλετε πίσω τα ψάρια σας μαζί με τα καινούργια που θέλετε να προσθέσετε. Ο άλλος τρόπος για να προσθέσετε ψάρια σε ήδη υπάρχουσα αποικία με ενήλικα ψάρια είναι να προσθέσετε ψάρια τα όποια όμως είναι νεαρά.Μπορεί απο λάθος δικό μας να στρεσσαριστεί τόσο η αποικία ώστε να χάσουμε όχι μόνο τα καινούργια ψάρια αλλά και όλη την αποικία. Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που τίθεται απο πολλούς φίλους :Μπορεί τα ψάρια αυτά να συγκατοικήσουν με άλλα.Λοιπόν Ψάχνοντας βρήκα απο τη βιβλιογραφία οτι με ψάρια που τα λέμε gobies όπως του γένους eretmodous, Tanganicodus και spathodus είναι συμβατά επίσης είναι συμβατά με την οικογένεια των petrochromis και simochomis. Όλα αυτά τα ζώα απαιτούν καθαρό και πλούσιο σε οξυγόνο νερό ,πολλούς κρυψώνες και φροντίδα. Συμπερασματικά η μεγάλη οικογένεια των tropheus δεν είναι ψάρια για αρχάριους. Βέβαια όπως λένε και στις ειδικές δυνάμεις ¨ο τολμών νικά¨,εφόσον βέβαια τηρεί τους κανόνες. Πηγή:Back to nature Guide to Tanganyika Cichlids, 2nd Edition, Ad Konιngs. 2. Η ομάδα των sand dwellers : Πρέπει να ομολογήσουμε ότι διαβάζοντας την βιβλιογραφία μας βρήκαμε διαφορές ανάμεσα στους συγγραφείς όσον αφορά ποια ψάρια απαρτίζουν αυτή την ενδιαφέρουσα ομάδα. Αποφασίσαμε λοιπόν να παρουσιάσουμε και τις δύο απόψεις. Ο συγγραφέας Georg Zurlo (1) χωρίζει την ομάδα αυτή σε δύο ξεχωριστές θα λέγαμε υποομάδες. Α.Η πρώτη αποτελείται από τις οικογένειες των Xenotilapia και Enantiopus Ο συγγραφέας αναφέρει οτι επειδή δεν είναι τόσο άγρια μπορούν να ζούν σε μικρές ομάδες και περισσότερα αρσενικά. μαζί ,εφόσον το ενυδρείο όμως είναι μεγάλο και δεν πρέπει επίσης να φιλοξενούνται με άγρια είδη.Το ίδιο αναφέρει και ο Δρ.Konings (2). Προτείνεται και απο τους δύο συγγραφείς ελάχιστο μήκος ενυδρείου 1μέτρο και ελάχιστα λίτρα 200 και βέβαια εδώ πρέπει να προσέξουμε ατο αριθμό των αρσενικών γιατί το ενυδρείο είναι το minimum.Ο Δρ. Konings αναφέρει και αυτός οτι παρότι δεν μπαίνουν μαζί με άγρια είδη μπορούν να συμβιώσουν με άλλα χωρίς όμως να αναφέρει συγκεκριμένα είδη. Όπως αναφέρεται και απο τους δύο συγγραφείς τα X.flavipinnis,X.spilopterus, X.papilio και Χ.Boulengeri δημιουργούν ζευγάρια όταν είναι έτοιμα να γεννήσουν. Το αξιοπερίεργο είναι οτι τα ψάρια αυτά είναι biparental mouthbrooders δηλαδή η επώαση των αυγών γίνεται και απο τους δύο γονείς δηλαδή αρχίζει απο την μητέρα και μετά απο κάποιες μέρες τα εμβρυα μεταφέρονται και συνεχίζουν την επώαση τους στο στόμα του πατέρα. Ο Δρ.Konings φαίνεται οτι εξαιρεί απο αυτή τη ιδιαιτερότητα την X.Boulengeri. Β.Η άλλη υποομάδα κατά τον Zurlo είναι η οικογένεια των Callochromis της οποίας τα ψάρια είναι πιο άγρια. Για το λόγο αυτό είναι καλά να φιλοξενούμε ενα αρσενικό με αρκετές θηλυκές σε μια αναλογία 1αρ/4-6 θηλ. Ο Δρ.Konings αναφέρει οτι σε περίπτωση που θέλουμε περισσότερα αρσενικά και ειδικά στη περίπτωση των C.macrops και C.melanostigma να προτιμήσουμε ενυδρεία τουλάχιστον 150 cm. Και τουλάχιστον 500λτ.Και δύο συγγραφείς συμφωνούν στα πιο πάνω και βέβαια συμφωνούν οτι εφόσον θα κρατήσουμε ένα αρσενικό προτείνουν ενυδρείο τουλάχιστον ενός μέτρου και τουλάχιστον 200λτ. Υπάρχει όμως μια εξαίρεση όσον αφορά τον αμμώδη βιότοπο και αυτή είναι η Xenotilapia spilopterus που προτιμά τον πετρώδη βιότοπο. Η βασική διαφορά των δύο συγγραφέων είναι η εξής: Ο Δρ. Konings αναφέρει στην ομάδα αυτή μόνο τα είδη Xenotilapia και Enantiopous παρότι αν διαβάσει κάποιος τα προφίλς των ψαριών θα παρατηρήσει οτι και η οικογένεια των Callochromis θα μπορούσε να ανήκει στην ομάδα αυτή. Το ενυδρείο των ψαριών αυτών πρέπει να έχει ανετο χώρο με άμμο και λίγες πέτρες που δεν χρειάζεται να σχηματίζουν συγκροτήματα απλώς να δημιουργούν νοητά σύνορα.Εξαίρεση μόνο για την X.spilopterus που χρειάζεται σχηματισμό απο πέτρες αφού της αρέσουν και οι πετρώδεις περιοχές αλλά απαιτείται και άνετος χώρος στρωμένος με άμμο. Αυτά τα λίγα για τα ψάρια αυτά που έχουν αρκετό ενδιαφέρον.Περισσότερες πληροφορίες όπως για μεγέθη για παράδειγμα μπορούν οι φίλοι να βρούν ψάχνοντας το διαδίκτυο.Αν κάποιος φίλος αποφασίσει να ασχοληθεί τότε θα δοθούν και πιο αναλυτικά πληροφορίες. Βιβλιογραφία: 1. The Tanganyika Cichlid Aquarium, Georg Zurlo , 2000 ,εκδόσεις BARRON’S 2. Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids , 2nd edition, Ad Konings 3. Cyphotilapia frontosa ή ομάδα των cyphotilapini - Εχω ένα ενυδρείο 800λτ. και θέλω να φιλοξενήσω μεγάλα ψάρια από Ταγκανίκα . - Και το ρωτάς ; η απάντηση είναι cyphotilapia. Αυτή την στιχομυθία θα την ακούσουμε αρκετά συχνά ανάμεσα σε χομπίστες που διαθέτουν μεγάλο ενυδρείο και θέλουν να ασχοληθούν με Ταγκανίκα. Οι cyphotilapia είναι από τα πιο δημοφιλή ψάρια της λίμνης. Σε όλους μας είναι γνωστό το καρούμπαλο στο κεφάλι του αρσενικού . Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ψαριών αυτών, γιαυτό υπάρχει και το εμπορικό όνομα που είναι Tanganyika Humphead. Επίσης άλλο χαρακτηριστικό είναι οι κάθετες μπάρες ( streep) ,6 ή 7 τον αριθμό ανάλογα του είδους. Ησυχα ψάρια ,mouthbrooders ,είναι κοπαδόψαρα και ο συνδυασμός αρ./θηλ. προτείνεται 1/ 4-6 ανάλογα τον συγγραφέα. Φιλοξενούνται σε μεγάλα ενυδρεία. Για παράδειγμα ο M.Smith (1) προτείνει τουλάχιστον 750 λτ. και 8-12 άτομα. Ο Δρ. Konings (2) προτείνει ελάχιστα 400λτ. ,μήκος 150 cm και τουλάχιστον 5 άτομα. Πάντα υπάρχουν διαφορές μεταξύ των συγγραφέων το σίγουρο όμως εδώ είναι ότι τα συγκεκριμένα ψάρια απαιτούν μεγάλο ενυδρείο. Το μέγεθος τους κυμαίνεται 30- 40 cm περίπου ανάλογα του είδους. Τα ενυδρεία απαιτούν πέτρες και σημεία όπου θα μπορούν να κρύβονται.Είναι ψάρια που τρώνε τροφή πλούσια σε πρωτείνη όπως άλλα μικρά ψάρια και ασπόνδυλα. Υπάρχουν στο εμπόριο τροφές κατάλληλες για τα ψάρια αυτά.Συνηθίζουν να κυνηγούν μικρά ψάρια κυρίως την αυγή και συνήθως κυνηγούν ψάρια του γένους cyprichromis ,γιαυτό οι συγγραφείς , D.Boruchowitz (3) και Ad Konings (2) προτείνουν να μην φιλοξενούνται μαζί σε αντίθεση με τον G.Zurlo ( 4) που προτείνει σε μεγάλα ενυδρεία να φιλοξενούνται μαζί ,προυπόθεση και το τονίζω αυτό ,το ενυδρείο να έχει μήκος και βέβαια λίτρα. Κλείνοντας να αναφέρω ότι είναι σε όλους μας γνωστό ότι πολλές φορές αλλάζει η ονομασία των αφρικάνικων ψαριών από τους επιστήμονες και ανακαλύπτονται ακόμα νέα είδη .Προσπαθώντας λοιπόν να συλλέξουμε πληροφορίες και υλικό για την μικρή αυτή παρουσίαση βρήκαμε αυτό εδώ http://www.e-aquariumthai.com/Customer/Aqu...8F?OpenDocument το οποίο έχει αρκετό ενδιαφέρον. Δεν το αναλύουμε το αφήνουμε όπως είναι για να το διαβάσετε. Συμπερασματικά τα ψάρια αυτά εφόσον φιλοξενούνται στο κατάλληλο περιβάλλον σίγουρα θα σας ανταμείψουν. 1. Lake Tanganyikan Cichlids , Mark Phillip Smith ,1998 ,Εκδόσεις BARRON’S 2. Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids , 2nd edition, Ad Konings 3. Guide to Cichlids ,David E. Boruchowitz ,2006 ,Εκδόσεις tfh 4. . The Tanganyika Cichlid Aquarium, Georg Zurlo , 2000 ,εκδόσεις BARRON’S 4.Η ομάδα των Cyprichromis ή minnow cichlids. Μια άλλη ενδιαφέρουσα ομάδα είναι η ομάδα των cyprichromis ή minnοw cichlids . Θα έλεγα ότι η ομάδα αυτή αποτελείται από δύο υποομάδες τα cyprichromis και τα paracyprichromis.Τα πρώτα έχουν πιο ζωηρό ταμπεραμέντο από τα δεύτερα. Τα δε δεύτερα προτιμούν να ζούν πιο κοντα σε πέτρες.Θεωρούνται ψάρια ανοικτών νερών και κάποιος μπορεί να τα παρατηρήσει σε βάθη ,όπως αναφέρεται , από 5-40 μέτρα. Συνήθως κολυμπούν σε αγέλες κατά χιλιάδες . Στη λίμνη τα αρσενικά αμύνονται μιας “ τρισδιάστατης “ περιοχής νερού όπου από κάτω από την περιοχή αυτή υπάρχουν πέτρες. Οι μεγάλες αγέλες αποτελούνται από διάφορα είδη της ομάδας .Στη περίπτωση των paracyprichromis τα θηλυκά είναι πιο κοντά στις πέτρες ενώ τα αντίστοιχα αρσενικά τους, προστατεύουν την περιοχή πάνω από αυτές. Παρότι είναι μικρά σχετικά ψάρια με μέγεθος από 8-15 cm το ενυδρείο που προτείνεται είναι αρκετά μεγάλο σε μήκος. Για παράδειγμα ο Δρ. Konings προτείνει ενυδρεία τουλάχιστον από 120- 150 cm. Παρότι στη λίμνη όπως αναφέραμε οι αγέλες αποτελούνται από διάφορα είδη στο ενυδρείο προτείνεται να μπαίνει μόνο ένα είδος. Το aquascaping αποτελείται από λίγες μεγάλες πέτρες ώστε τα αρσενικά να τις έχουν ως σημεία αναφοράς για τις περιοχές τους και εφόσον είναι paracyprichromis για παράδειγμα τα nigripinnis ή P. Brieni θα χρησιμοποιηθούν οι πέτρες ως καταφύγια. Πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι κάθε αρσενικό προφυλάσσει μια περιοχή διαμέτρου περίπου 40-50 cm και είναι και αυτός ένας λόγος που απαιτείται μεγάλο σε μήκος ενυδρείο. Επειδή τα αρσενικά είναι ερειστικά μεταξύ τους προτείνεται να φιλοξενούμε περισσότερους από δύο αρσενικούς. Ο Δρ.Konings προτείνει ένα συνδυασμό πέντε αρσενικών και πέντε θηλυκών. Βέβαια θα μπορούσε να αυξήσουμε τον πληθυσμό των θηλυκών .Επειδή τα ψάρια αυτά κολυμπούν στις ‘ ανοικτές ΄ περιοχές του ενυδρείου μπορούν να συνδυαστούν με ψάρια της λίμνης που ζουν στα κατώτερα επίπεδα της λίμνης και κατά συνέπεια και του ενυδρείου. Δεν προτείνεται από τον Δρ.Konings να φιλοξενούνται μαζί με φροντόζες εν αντιθέσει με άλλο συγγραφέα που προτείνει να μπαίνουν μαζί ( G.Zurlo). Κλείνοντας πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο κοινωνικό ενυδρείο Ταγκανίκα τα ψάρια αυτά αξίζει να φιλοξενούνται και σίγουρα ο χομπίστας θα ανταμειφθεί βλέποντας ενδιαφέρουσες συμπεριφορές και όμορφα χρώματα. 1.Enjoying Cichlids ,Ad Konings , 2002 2.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,Ad Konings , 2nd Edition 3.The Tanganyika Cichlid Aquarium , G.Zurlo 5. Η ομάδα των featherfin Η παρουσίαση της ομάδας αυτής θα ολοκληρώσει και την γενική περιγραφή των mouth brooders της λίμνης Ταγκανίκα. Στην ομάδα αυτή ανήκουν η Opthalmotilapia ventralis ( 13-15 cm.) , O.nasuta ( 16-20 cm) ,Cyathopharynx furcifer ( 15-22 cm) , C. Foae ( 15-22) και Benthochromis tricoti ( 16-20). Τα ψάρια αυτά και η συντήρηση τους δεν αφορούν αρχάριους χομπίστες . Τα ψάρια αυτά φτάνουν σε μεγέθη μέχρι και 22 cm ( C. Furcifer ,C.foae) ισως και πιο πολύ. Απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός του aquascaping και της σύνθεσης των ψαριών. Τα ενυδρεία πρέπει να είναι μεγάλα και τουλάχιστον 500 λίτρα επαναλαμβάνω τουλάχιστον 500 λίτρα. Ανκαι τα ενυδρεία είναι μεγάλα είναι δύσκολο να φιλοξενούμε δύο ή και περισσότερα αρσενικά της ομάδας αυτής. Για παράδειγμα τα αρσενικά Οphtalmotilapia είναι πολύ άγρια απέναντι σε αρσενικά τους είδους τους γιαυτό όταν πρόκειται κάποιος να φιλοξενήσει δύο αρσενικά πρέπει να υπάρχει μέσα στο ενυδρείο μια απόσταση που να χωρίζει τις δύο περιοχές που ελέγχουν οι δυο αρσενικοί της τάξης 150 – 200 cm . Τα θηλυκά μπαίνουν σε ομάδες και πρέπει να έχουν τους κατάλληλους κρυψώνες ώστε να προστατεύονταi από το κυνήγι όταν θα θέλουν να γεννήσουν αλλιώς θα κινδυνεύσουν να χάσουν την ζωή τους. Σε μεγάλα ενυδρεία ΑΝΩ των 750 λτ. κάποιες φορές μπορούν να φιλοξενηθούν 2 αρσενικά από C.furcifer ή B.tricoti χωρίς ο κυριάρχος να σκοτώσει τον άλλο. Επίσης σε μεγάλα ενυδρεία 2 αρσενικά C.foae θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί εφόσον υπάρχει το σωστό aquascape και άνετος χώρος και να μας παρουσιάσουν τα εξαιρετικά τους χρώματα. Τα B.tricoti δεν πρέπει να φιλοξενούνται μαζί με O.ventralis , Tropheus moori ή μεγάλες λαμπρολογγίνες γιατί μπορεί να τρομοκρατηθεί και κρύβεται. Μπορoύμε να το συνδυάσουμε με άλλες ήσυχες κιχλίδες όπως C.frontosa, Gnathochromis permaxillaris ή Enantiopus melanogenys ή από το γένος xenotilapia και το γένος Ectodus. Ανακεφαλαιώνοντας ,μεγάλα μα πολύ μεγάλα ενυδρεία ,πέτρες με σωστούς κρυψώνες , ανοικτός χώρος με άμμο για κολύμπι και προσοχή τόσο στον συνδυασμό ψαριών οσο και στο αριθμό τους ( αρσενικά ,θηλυκά). Εφόσον λάβουμε σοβαρά υπόψιν τις πιο πάνω οδηγίες είναι σίγουρο ότι και τα ψάρια μας θα είναι ευτυχισμένα και θα μας το ανταποδώσουν τόσο με γέννες αλλά και με τα εξαιρετικά τους χρώματα. 1.Enjoying Cichlids ,Ad Konings , 2002 2.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,Ad Konings , 2nd Edition B.Subtrate brooders 1.Η ομάδα των Brichardi Τα ψάρια αυτά είναι μια καλή επιλογή για τους αρχάριους Αφρικής όπως για παράδειγμα το Neolampologus brichardi ( Princess of Burundi). Πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν ότι τα ψάρια αυτά είναι περιοχικά και αμύνονται με λύσσα θα έλεγα τη περιοχή που ελέγχουν. Αναφέρεται ότι ένα ζευγάρι θα μπορούσε να φιλοξενηθεί και σε ενυδρείο 60 λίτρων. Ο Δρ. Konings αναφέρει ότι μπορούν να να φιλοξενηθούν και σε ομάδες εφόσον το ενυδρείο είναι μεγάλο ,επειδή το κάθε ζευγάρι που θα δημιουργηθεί αμύνεται μιας περιοχής διαμέτρου 30 cm περίπου γιαυτό για τέτοιου τύπου ενυδρεία απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός του aquascape με πέτρες που δημιουργούν σπηλιές ( shallow caves). Ξεκινώντας ένα ενυδρείο με brichardi μπορούμε να βάλουμε ομάδα από νεαρά brichardi και μόλις δημιουργηθεί το ζευγάρι είναι καλό να βγάλουμε τα άλλα γιατί θα υπάρξει πρόβλημα εφόσον θα κυνηγηθούν από το ζευγάρι. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε την ιδιαιτερότητα των νέων ψαριών που θα γεννηθούν ,αυτά λοιπόν μένουν κοντά στην περιοχή τους και υπερασπίζονται μαζί με τους γονείς τους τα νεώτερα αδέλφια τους. Άλλο ψάρι της ομάδας που μπορεί να φιλοξενηθεί με παρόμοιο τρόπο όπως τα brichardi είναι τα N.buescheri τα οποία όμως αν μπουν σε ομάδες πιθανόν να χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερο χώρο μεταξύ των ζευγαριών. Από την πείρα μας βλέπουμε ότι τα ψάρια αυτά απαιτούν ενυδρεία μήκους τουλάχιστον μέτρο για να αποφεύγονται τα προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για τα ψάρια της επόμενης ομάδας ( N.leleupi). Στην ομάδα αυτή υπάρχουν και άλλοι εκπρόσωποι όπως N.gracilis,N.pulcher, N.caudopunctatus και άλλα. Η παρουσία σε ένα ενυδρείο διαφόρων ψαριών από αυτή την ομάδα ενέχει κίνδυνο υβριδισμού εφόσον ενδιαφέρει να μην έχουμε υβρίδια , όμως όπως αναφέρεται τα N.buescheri θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν μαζί με άλλα ψαράκια της ομάδας. Συμπερασματικά τα ψαράκια αυτά εφόσον έχουν το σωστό aquascape και τις παραμέτρους νερού θα ανταποδώσουν στον χομπίστα τα μέγιστα. 1.Enjoying Cichlids ,Ad Konings , 2002 2.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,Ad Konings , 2nd Edition 2.Η ομάδα των leleupi Είναι μια μεγάλη ομάδα από substrate brooders που χρειάζονται αρκετό χώρο στο ενυδρείο. Μελη αυτης της ομαδας,ειναι οι Neolamrologus leleupi,Neolamprologus cylindricus,Neolamprologus mustax, Neolamprologus nigriventris,και Lepidiolamprologus Kendalli. Eίναι πάρα πολύ δύσκολο να διατηρήσουμε παραπάνω από ένα αρσενικό από όλα αυτά τα είδη στο ίδιο ενυδρείο. Αυτό που πρέπει, είναι τα ψάρια να είναι ζευγάρι. Όταν το θηλυκό δεν είναι ακόμα έτοιμο για αναπαραγωγή, κυνηγιέται πάρα πολύ από το αρσενικό το οποίο θεωρεί όλο το ενυδρείο ως τόπο διατροφής, και εδαφικής κυριαρχίας του. Για να μπορέσει λοιπόν να επιζήσει αυτού του έντονου κυνηγητού και πίεσης από το αρσενικό, πρέπει μέσα στο ενυδρείο να υπάρχουν διαμορφωμένες πολλές κρυψώνες, και μάλιστα σε αρκετές από αυτές να μπορεί να χωράει ίσα ίσα το θηλυκό, μιας και είναι μικρότερο σε μέγεθος από το αρσενικό. Οσον αφορά το aquascape συνιστάται να τοποθετούνται κατάλληλα μικρές γλάστρες και πλαστικές σωλήνες ως κρυψώνες. Δεν προτείνεται να μπαίνουν διάφορα ψάρια από την ίδια ομάδα για το κίνδυνο πιθανού υβριδισμού. Τα περισσότερα από τα παραπάνω είδη, χρειάζονται ένα ενυδρείο όγκου περίπου 150 λίτρων, ενώ τα μεγαλύτερα μέλη της ομάδας, χρειάζονται μεγαλύτερα ενυδρεία. Πηγη: Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids , Ad Konings 3.Η ομάδα των Compressiceps Συνεχίζοντας τις παρουσιάσεις ψαριών συνεχίζουμε με τους όμορφους και πανάρχαιους ( δείτε τα ψάρια σαν να έρχονται απο εκατομμύρια χρόνια πίσω όσο παλιά είναι αυτή η λίμνη) κάλβους που ανήκουν στα subtrate brooders.Η ομάδα αυτή δηλ. ο Altolamporologus Compressiceps, Altolamprologus calvus και Altolampologus fasciatus είναι ψαράκια που μπορούμε να τα έχουμε σε κοινωνικά ενυδρεία άνκαι τα ψάρια αυτά μπορεί να κυνηγήσουν μικρά ψαράκια άλλων subtrate brooders ή θα προσπαθήσουν να φάνε τα αυγά άλλων mouthbrooders. Όπως αναφέρεται από τον ερευνητή Δόκτορα Konings αν θέλουμε να κρατήσουμε κιχλίδες με σκοπό την αναπαραγωγή είναι καλά να μην είναι μαζί με τα πιο πάνω αναφερόμενα τρία είδη. Απαιτούν σπηλιές για να κρύβονται και να γεννούν ή ΜΙΚΡΑ καβούκια από σαλιγκάρια ή κοχύλια. Θα μου πείτε γιατί γράφω με κεφαλαία τη λέξη "μικρά", υπάρχει λόγος αγαπητοί μου φίλοι. Ο αρσενικός. κάλβος είναι μεγαλύτερος από το θηλυκό. Ο αρσενικός .κάλβος έχει μια δολοφονική ιδιαιτερότητα αν το καβούκι τον χωράει μπορεί να κυνηγήσει το θηλυκό του μέσα σε αυτό να το αναγκάσει να σφηνωθεί και μοιραία να χάσει τη ζωή της ( τι έρωτας είναι αυτός ;; γιαυτό τα καβούκια που βάζουμε είναι μικρά ώστε να μην χωράνε τον αρσενικό κάλβο. Να αναφέρω ότι ο κάλβος των κοχυλιών είναι ο Altolamprologus compressiceps " shell " είναι μικρότερος σε σύγκριση ( 5-8 cm ) με τα άλλα του αδέλφια που έχουν μέγεθος μεγαλύτερο ( 10 - 16 cm περίπου).: Θέλω να σημειώσω τα εξής :Διαβάζοντας τα πιο πάνω θα μπορούσε να πει κάποιος εφόσον έχω κάλβους θα αποφύγω να βάλω άλλα ψαράκια επειδή υπάρχει ο κίνδυνος για τα μικρά. Εγώ θα έλεγα να το δοκιμάσουμε. Το σωστό aquascaping , o σωστός αριθμός ψαριών πιστεύω ότι θα μας βοηθήσει να κρατήσουμε αυτά τα πανέμορφα ψάρια μαζί με άλλα. Αυτά τα ολίγα για τους Κάλβους. Πηγές : 1.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,2nd edition , Ad Konings 2.The Tanganyika Cichlid Aquqrium , Barron's edition , Georg Zurlo 4. Η ομάδα των Julies Η ομάδα των Julies αποτελείται από ψάρια που είναι δημοφιλή ανάμεσα στους χομπίστες. Τα ψάρια αυτά έχουν λεπτό ( κομψό – slender ) και μακρύ σώμα , ( elongated ) και με βάση αυτά τα κριτήρια στην ίδια ομάδα οι ερευνητές κατατάσσουν και το γένος των Chalinochromis. Οσον αφορά τα Chalinochromis έχουν περιγραφεί προς το παρόν μόνο δύο είδη τα C.Brichardi και τα C.Popellini. Τα J.Marlieri ( 10-13 εκ.) , J.Regani ( 10-13 εκ.) ,τα C.Brichardi ( 13-16 εκ.) και τα C.Popellini ( 13-18εκ.) μεγαλώνουν περισσότερο από τα J.Dickfeldi ( 8-10 εκ.) , τα J.Ornatus ( 5-9 εκ.) και τα J.Transcriptus ( 5-7 εκ.) . Επίσης συνήθως τα αρσενικά Chalinochromis είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά ενώ στα Julies όπως αναφέρεται συμβαίνει το αντίθετο. Πρέπει να επισημάνω ότι στα Julies το κάθε είδος έχει πολλές παραλλαγές για παράδειγμα τα J.Marlieri παρατηρούνται σαν J.Marlieri Magara, J.M. Kala , J.M. Milima, J.M. Halembe, J.M. Grombe. Οι διαφορές που παρουσιάζουν στις γραμμές ή στις κηλίδες που έχουν πάνω στο σώμα τους καθιστούν κάποτε αδύνατη την αναγνώριση τους από τους χομπίστες ή αν πρόκειται για υβρίδιο. Προτιμούνται ενυδρεία μήκους ενός μέτρου τουλάχιστον, πέτρες για τις σπηλιές και άμμος. Είναι καλά οι χομπίστες εφόσον θέλουν να αποφύγουν πιθανούς υβριδισμούς να αποφεύγουν να βάζουν μαζί J.Regani με J.Marlieri ή J.Transcriptus με J.Ornatus. Τα ψάρια αυτά φιλοξενούνται σε ζευγάρια. Πηγές : 1.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,2nd edition , Ad Konings 2.The Tanganyika Cichlid Aquqrium , Barron's edition , Georg Zurlo 3.Enjoying Cichlids ,Ad Konings , 2002 5.Η ομάδα των shell –dwellers ( κογχυλόψαρα) Τα κογχυλόψαρα είναι από τα ψαράκια όπως τα Julies και τα Brichardi που μπορούν εύκολα να φιλοξενηθούν και είναι από τα ψαράκια που πολλοί αρχάριοι χομπίστες προτιμούν να φιλοξενούν για αρχή. Τι χρειαζόμαστε απλά πράγματα , άμμο και κογχύλια ( σαλιγκάρια) και έχουμε έτοιμο aquascape. Όλα τα είδη της ομάδας εκτός από το N.brevis ζούν σε δικό τους κογχύλι το καθένα σε αντίθεση με τα brevis που το ζευγάρι ζει σε ένα κογχύλι. Μερικά από αυτά όπως τα N.Multifasciatus , N.Similis και τα Telmatochromis ζουν στη λίμνη σε μεγάλες αποικίες οπότε στο ενυδρείο είναι καλό να φιλοξενούνται σε χαρέμια ,στα συγκερκιμένα είδη στρώνουμε τον βυθό με κογχύλια και θα τα τακτοποιήσουν όπως θέλει το χαρέμι. Για τα υπόλοιπα προτιμάται τα κογχύλια να απέχουν μεταξύ τους κατά 15-25 εκ.Σχεδόν σε όλα τα κογχυλόψαρα το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό. Τα κογχυλόψαρα συνδυάζονται με πολλά ψάρια σε κοινωνικά ενυδρεία Ταγκανίκας. Ας πάρουμε όμως λίγο τα πράγματα από την αρχή : Καταρχήν στην ομάδα αυτή ανήκει η μικρότερη κιχλίδα της λίμνης ( N.Multifasciatus). - Από τα πιο δημοφιλή είναι τα N.multifasciatus που μαζί με τα όμοια τους N.Similis -φτάνουν τα 3-4 εκ. μήκος – και φιλοξενούνται σε χαρέμια . Ένα μικρό χαρέμι 1αρ./3θηλ ή 1αρ./4θηλ. σύντομα θα μας γεννήσουν πολλά μικρά. - Τα N.Ocellatus και τα όμοια τους είδη όπως L.Speciosus ,L.meleagris που μεγαλώνουν λίγο περισσότερο από τα προηγούμενα ( αρσν.5εκ.-θηλ 3,5 εκ.), συνήθως είναι καλύτερα να φιλοξενούνται σε ζευγάρια. Σε ενυδρεία πάνω από 120 εκ. μπορεί να φιλοξενηθεί χαρέμι ή ζευγάρια Να σημειώσουμε ότι τα μικρά ψαράκια για ένα χρονικό διάστημα όταν αισθανθούν κίνδυνο κρύβονται στο κογχύλι της μητέρας τους ,φαινόμενο που χάνεται πριν την επόμενη γέννα του ζευγαριού. - Επίσης υπάρχουν τα L.Signatus ,τα L.Ornatipinnis και N.Brevis τα οποία και αυτά φιλοξενούνται σε ζευγάρια. Ειδικά τα L.Signatus ενώ στη λίμνη ζούν σε μικρά βαθουλώματα στην άμμο ,στο ενυδρείο καταλαμβάνουν κογχύλια. - Είδη τα οποία μεγαλώνουν αρκετά είναι τα L.Callipterus , N.Boulengeri και N.Meeli. Για παράδειγμα το αρσενικό Callipterus φτάνει τα 13 εκ. περίπου κατά άλλους και 16 εκ. ενώ το θηλυκό μόνο 4-5 εκ. - Επίσης στην ομάδα αυτή ανήκουν κάποια είδη από τα Telmatochromis όπως το Telamtochromis temporalis shell καθώς επίσης και ο κάλβος των κοχυλιών που έχει περιγραφεί στους κάλβους. Οι ανάγκες σε ενυδρεία εξαρτώνται από τα ψάρια που θα φιλοξενηθούν. Για παράδειγμα τα multi φιλοξενούνται σε ενυδρεία 60εκ. ενώ τα πιο μεγάλα ψάρια της ομάδας απαιτούν μεγαλύτερα σε μήκος ενυδρεία. Οι φίλοι που θέλουν να ασχοληθούν και ιδιαίτερα οι αρχάριοι σίγουρα θα απολαύσουν ένα ενυδρείο από κογχυλόψαρα με τις πραγματαικά ενδιαφέρουσες συμπεριφορές τους. Πηγές : 1.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,2nd edition , Ad Konings 2.The Tanganyika Cichlid Aquqrium , Barron's edition , Georg Zurlo 3.Enjoying Cichlids ,Ad Konings , 2002 ΕΠΙΛΟΓΟΣ Αγαπητοί φίλοι με την παρουσίαση των Κογχυλόψαρων τελειώνει η γενική περιγραφή των ομάδων της Λίμνης Ταγκανίκα με κριτήριο τον τρόπο επώασης των αυγών τους. Πιστεύουμε ότι αυτή η προσπάθεια που έγινε θα βοηθήσει τους χομπίστες να έχουν μια πρώτη επαφή με τα ψάρια της Λίμνης αυτής. Διαβάζοντας λοιπόν την περιγραφή των ομάδων αντιλαμβανόμαστε αμέσως ότι τα ενυδρεία της Λίμνης Ταγκανίκα έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα ,Ποιο είναι αυτό ; ότι ο χομπίστας μπορεί να στήσει ένα ενυδρείο από 60 λίτρα περίπου μέχρι και αρκετούς τόνους λαμβάνοντας υπόψιν του τον χώρο του και την οικονομική του αντοχή. Φτιάχνοντας λοιπόν το σωστό aquascape , έχοντας τις σωστές παραμέτρους νερού και συμβατά ψάρια είναι σίγουρο ότι ο « Αφρικάνος » χομπίστας θα παρατηρήσει ενδιαφέρουσες συμπεριφορές και θα « παγιδεύσει » στιγμές από τον εξαιρετικό βιότοπο της λίμνης Ταγκανίκα μιας από τις μεγάλες λίμνες του ρήγματος της Ανατολικής Αφρικής και μια από τις μεγαλύτερες συλλογές γλυκού νερού στον Πλανήτη. Ευχόμαστε στους χομπίστες καλή επιτυχία σε ό,τι προσπαθήσουν. Με χαρά η ομάδα της Αφρικής