Αναζήτηση στην κοινότητα

Ενα στρωμενο ενυδρειο σε ενα βαθμο,δεν χρειαζεται το πληθος και την συχνοτητα των μετρησεων των πρωτων μηνων. Εσεις ποια/ποιο ειναι τα/το test τα οποια κανετε συχνα παρα το γεγονος οτι το ενυδρειο περασε την αρχικη φαση του στρωσιματος? Και καθε ποτε τα χρησιμοποιητε? Προσωπικα αυτο μετραω πιο συχνα και σταθερα,ειναι το κh.Σιγουρα μια φορα την εβδομαδα. Μετα το ca καθε δευτερη. Ολα τα υπολοιπα μονο,πριν η' μετα απο καποια αλλαγη νερου και οταν παρατηρησω καποιο προβλημα. Εσεις?ph,no3,po4 κτλ?

pH ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ονομάζουμε pH τη συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου (Η+) σε γραμμάρια ανά λίτρο διαλύματος. Με το pH μετράμε την οξύτητα του νερού. Με βάση το 7 όπου το pH ουδέτερο, δηλαδή ο αριθμός ιόντων υδρογόνου (Η+) είναι ίσος με τον αριθμό ιόντων υδροξυλίου (ΟΗ-),όσο ανεβαίνει η τιμή αυτή, το νερό γίνεται αλκαλικό, σε αντίθετη περίπτωση το νερό γίνεται όξινο. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ pH • Ενυδρεία γλυκού νερού : 6.5 – 7.5 • Ενυδρεία λιμνών Victoria, Malawi & Tanganyika : 7.5 – 8.5 • Ενυδρεία Θαλασσινού νερού : 8.0 – 8.5 ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ pH ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Άνοδος : • Προσθήκη χημικού ειδικού για άνοδο PH και Ανθρακικής σκληρότητας. • Προσθήκη χημικού. (Ανθρακικό νάτριο-Carbonate Soda / Διττανθρακικό νάτριο-Bicarbonate Soda) • Προσθήκη ασβεστολιθικών πετρωμάτων. • Μείωση της παροχής Διοξειδίου του Άνθρακα. ( CO 2 ) Μείωση : • Προσθήκη χημικού. (Φωσφορικό οξύ) • Αύξηση της παροχής Διοξειδίου του Άνθρακα. ( CO 2 ) • Φιλτράρισμα του νερού με τύρφη. • Χρήση Αντίστροφης Όσμωσης. ΠΡΟΣΟΧΗ Πριν από την μεταβολή του Ph, πρώτα θα πρέπει να ελεγχθούν τα επίπεδα της ανθρακικής σκληρότητας (kΗ). Η ανθρακική σκληρότητα έχει άμεση επίδραση στην σταθερότητα του pH, γι αυτόν το λόγο θα πρέπει να είναι μεταξύ 4 dkH και 10 dkH γερμανικών βαθμών. Σε άλλη περίπτωση αυξομείωση του Ph μπορεί να οδηγήσει σε απότομη πτώση της ανθρακικής σκληρότητας. Ανθρακική Σκληρότητα (kH) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Η ανθρακική σκληρότητα μας ενημερώνει για τα ποσοστά ασβεστίου και μαγνησίου που συνδέονται με ανθρακικά και διττανθρακικά άλατα. Η ανθρακική σκληρότητα είναι από τους πλέον σημαντικούς δείκτες αναφορικά με την διατήρηση της σταθερότητας του pH. Συνήθως στα ενυδρεία γλυκού νερού το kH είναι στους 4 odkH. Υπάρχει όμως περίπτωση να μειωθεί. Βασικοί παράγοντες που συντελούν σ’ αυτό είναι η ταχύτατη άνοδος των βακτηριδίων ή η έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα (CO2) ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ kH ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Άνοδος : • Προσθήκη αλατιού για ενυδρειακή χρήση για άνοδο Ανθρακικής σκληρότητας. • Προσθήκη μαγειρικής σόδας. (Διττανθρακικό νάτριο-Bicarbonate Soda) • Προσθήκη σόδας πλυσίματος. (Ανθρακικό νάτριο-Carbonate Soda) • Ανάμιξη δυο διαφορετικής ανθρακικής σκληρότητας νερών Μείωση : • Προσθήκη χημικού. (pH/kH DOWN) • Χρήση Αντίστροφης Όσμωσης (Reverse Osmosis). • Φιλτράρισμα του νερού με τύρφη. • Ρητίνες. • Βράσιμο του νερού (Ενδεικτικό. Δεν συνίσταται αλλά με το βράσιμο, το νερό χάνει τελείως την ανθρακική σκληρότητα). Ολική Σκληρότητα (gH) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ολική σκληρότητα είναι το σύνολο της προσωρινής (kH) και μόνιμης* (nkH) σκληρότητας. H ολική σκληρότητα μετράει την αναλογία ανθρακικού μαγνησίου, ασβεστίου και σιδήρου στο νερό. Στα ενυδρεία γλυκού νερού η ολική σκληρότητα κυμαίνεται μεταξύ 6 και 25 γερμανικών βαθμών. Σε αντίθεση με την ανθρακική σκληρότητα, η ολική δεν επηρεάζει το pH. Είθισται οι βαθμοί της ολικής σκληρότητας να είναι περισσότεροι από αυτούς της ανθρακικής, υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου συμβαίνει το αντίθετο όπως στις λίμνες Malawi & Tanganyika. * Μόνιμη σκληρότητα καλούμε τον συνδυασμό ασβεστίου και μαγνησίου με άλλα οξέα. Ο συνδυασμός αυτός έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία αλάτων που ευθύνονται για την μόνιμη σκληρότητα. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ gH ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Άνοδος : • Προσθήκη ειδικού αλατιού για ενυδρειακή χρήση για άνοδο της σκληρότητας. • Προσθήκη αλατιού Epsom (Θειικό Μαγνήσιο). • Προσθήκη θαλασσινού αλατιού. • Προσθήκη ασβεστούχων πετρών. Μείωση : • Χρήση Αντίστροφης Όσμωσης (Reverse Osmosis). • Ανάμιξη δυο διαφορετικής σκληρότητας νερών. • Ρητίνες. Αμμώνιο / Αμμωνία (NH3/NH4) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Τα ψάρια εκκρίνουν ένα ποσοστό του σωματικού βάρους τους στο νερό κάθε ημέρα υπό μορφή αμμωνίου, το αμμώνιο θεωρείται και το πρώτο στάδιο αποσύνθεσης στον κύκλο του αζώτου. Το αμμώνιο είναι μη τοξικό, αλλά, η αύξηση του ph, μετατρέπει το μεγαλύτερο μέρος αυτού σε τοξική αμμωνία. Η οποία είναι βλαβερή για τα ψάρια. Σε μικρές ποσότητες μπορεί να οδηγήσει σε μερικό μόνιμο κάψιμο στα βράγχια των ψαριων ενώ σε μεγαλύτερες ποσότητες στο θάνατο τους. Σε ένα ισορροπημένο ενυδρείο τα επίπεδα αμμωνίας είναι 0 mg/l. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΝΗ3/ΝΗ4 ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Μείωση : • Χρήση χημικού υλικού στο φίλτρο (Ζεόλιθος ή ειδικά σφουγγάρια). • Συχνές αλλαγές νερού. • Μείωση του ταΐσματος (ποσότητα & φορές ανά ημέρα). Νιτρώδες Οξύ (ΝΟ2) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Το νιτρώδες Οξύ(NO2) είναι ένα ισχυρό δηλητήριο που εμποδίζει τη μεταφορά του οξυγόνου από το αίμα και οδηγεί στην εσωτερική ασφυξία. Διαμορφώνεται από τη βακτηριδιακή αποσύνθεση του αμμώνιου και χωρίζεται περαιτέρω σε μη τοξικό σε κανονικες ποσοτητες νιτρικό άλας (NO3). Εάν τα επίπεδα νιτρώδους οξέως που υπερβαίνουν το 0.1 mg/l μετριούνται. Εάν τα επίπεδα του Νιτρώδους οξέως είναι μετρήσιμα τότε δεν έχουμε σωστή λειτουργία του κύκλου του αζώτου. Μέτρα κατά των υπερβολικών επιπέδων νιτρώδους οξέως: • Αλλαγή νερού 40-50% του συνολικού όγκου του ενυδρείου. • Προσθήκη υλικών στο φίλτρο για την δημιουργία ή αύξηση των βακτηριδιακών αποικιών. • Μείωση της καθημερινής ποσότητας ταΐσματος. • Έλεγχος του αριθμού των ψαριών. • Προσεκτική και ελάχιστη χρήση φαρμάκων. Νιτρικό Άλας (ΝΟ3) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Αν και το νιτρικό άλας (NO3) είναι μη τοξικό, σταματά την αύξηση των ψαριών και οδηγεί στην υπερβολική αύξηση των αλγών σε μεγαλες ποσοτητες. Το νιτρικό άλας διασπάται στις αποικίες βακτηριδίων που σχηματίζονται κάτω από τους αναερόβιους θύλακες (oxygen-free). Αυτοί εμφανίζονται, παραδείγματος χάριν, στο βυθό ανάμεσα στην άμμο και στο υπόστρωμα. Κάθε φίλτρο που λειτουργεί στις κανονικές βιολογικές αρχές παράγει νιτρικό άλας σαν τελικό προιόν του κύκλου του αζώτου. Η κατανάλωση νιτρικών αλάτων δεν είναι συχνά αρκετά μεγάλη, και το νερό σταδιακά εμπλουτίζεται με νιτρικό άλας το οποίο οδηγεί σε αύξηση της άλγης. Μέτρα κατά των υπερβολικών επιπέδων νιτρικών αλάτων: • Χρήση αντίστροφης όσμωσης ( η αντίστροφη όσμωση αφαιρεί περίπου το 95% των νιτρικών αλάτων από το νερό του δικτύου ύδρευσης. • Χρήση ρητινών. • Τακτικές μερικές αλλαγές νερού ανά εβδομάδα το 20%. • Αύξηση της ποσότητας των υδροχαρών φυτών στο ενυδρείο. Σίδηρος (Fe) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ο σίδηρος είναι μια από τις κύριες θρεπτικές ουσίες των υδρόβιων φυτών και πρέπει να είναι διαθέσιμος στο νερό σε ποσοστά μεταξύ 0.5- 2.0 mg/l. Ο σίδηρος επιτρέπει την χλωροφυλλική λειτουργία και βοηθάει στην αναπνοή των φυτών. Όταν λείψει, τα φύλλα, χάνουν το χρώμα τους και εμφανίζουν μια κατάσταση χλώρωσης. Η ανάπτυξή τους καθυστερεί και τελικά σταματάει. Σε μεγάλες συγκεντρώσεις σιδήρου έχουμε αύξηση της άλγης και ποσοστό άνω των 2.0 mg/l μπορεί να επιφέρει των θάνατο στα ψάρια. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ Fe ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ • Προσθήκη σιδήρου για ενυδρειακή χρήση, είτε σε υγρή μορφή είτε σε μορφή κόκκων ή ταμπλέτων. • Χρήση υποστρώματος πλούσιου σε θρεπτικά συστατικά. Κάλιο (Κ) Το κάλιο είναι απαραίτητο για την αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών. Όταν λείπει, τα φυτά δεν διαθέτουν αποθέματα. Χάνουν την σκληρότητά τους. Η ανάπτυξη δεν γίνεται κανονικά. Τα φύλλα αποκτούν κηλίδες και παρατηρούμε ελάχιστη αντίσταση των ιστών στις αρρώστιες. Ασβέστιο (Ca) Το ασβέστιο προστατεύει τα φυτά από εξωτερικές επιθέσεις και κρατά τα κύτταρά τους συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η έλλειψη του προκαλεί μια καθυστέρηση της ανάπτυξης και καθιστά τα φυτά πιο ευάλωτα στις ασθένειες. Φωσφορικό Άλας (PO4) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Τα φωσφορικά άλατα και τα νιτρικά άλατα είναι οι κύριες θρεπτικές ουσίες των αλγών. Τα υπερβολικά επίπεδα φωσφορικών αλάτων προωθούν την ανεπιθύμητη αύξηση των αλγών. Οι κύριες πηγές φωσφορικών αλάτων είναι η τροφή ψαριών και ακατάλληλα ενυδρειακά προϊόντα που περιέχουν υψηλά επίπεδα φωσφορικού άλατος. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ PO4 ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ • Τακτικές μερικές αλλαγές νερού ανά εβδομάδα το 20%. • Αφαίρεση των νεκρών φυτών ή φύλλων από το ενυδρείο. • Χρήση χημικού υλικού στο φίλτρο • Αύξηση της ποσότητας των υδροχαρών φυτών στο ενυδρείο. • Προσθήκη ταχέως αναπτυσσόμενων υδροχαρών φυτών.