Αναζήτηση στην κοινότητα

Στήνοντας ένα ενυδρείο από το μηδέν Το άρθρο αυτό δεν στοχεύει στην επίλυση όλων των αποριών, και προβλημάτων που αφορούν το χόμπι μας. Ο στόχος του είναι να δώσει στον νέο χομπιστα μια ορθή βάση εκκίνησης και έναν σωστό μπούσουλα χωρίς να χρειάζεται να διαβάσει μεγάλα και επιστημονικά κείμενα που ίσως τον κουράσουν και τον αποτρέψουν από το χόμπι. Οποιαδήποτε απορία σας δημιουργηθεί και για περαιτέρω πληροφορίες θα χαρούμενα να σας απαντήσουμε μέσα στο φόρουμ, μην διαστίζεται να ρωτήσετε οτιδήποτε. Το άρθρο θα ενημερώνεται κατά διαστήματα εφόσον προκύψει ανάγκη Θα αναγράφεται η ημερομηνία ενημέρωσης στα επί μέρους τμήματα Επιλέξτε ένα απο τα παρακάτω θέματα που σας ενδιαφέρει και πατήστε πάνω ή διαβάστε τα όλα με την σειρά. Κριτήρια επιλογής ενυδρείου και τοποθέτηση. Ενημερώθηκε στις 1/3/2021 Βασικές αρχές αγοράς ενυδρείου, τοποθέτησης ενυδρείου, αγορά ψαριών, και άλλες χρήσιμες πληροφορίες. Στρώσιμο ενυδρείου (Ο κύκλος του αζώτου). Ενημερώθηκε στις 1/3/2021 1. Στρώσιμο με ειδικά σκευάσματα Ενημερώθηκε στις 1/3/2021 2. Στρώσιμο με μπόλι Ενημερώθηκε στις 3/3/2021 3. Στρώσιμο με αμμωνία Ενημερώθηκε στις 1/3/2021 4. Στρώσιμο με τροφή Ενημερώθηκε στις 3/3/2021 5. Ανορθόδοξοι τρόποι στρωσίματος Ο βυθός του ενυδρείου. Άμμος, Χαλίκι, soil (επεξεργασμένο χώμα). Ο φωτισμός του ενυδρείου. α) Ενυδρείο με φυτά β) Ενυδρείο χωρίς φυτά Διακόσμηση ενυδρείου. Ξύλα, πέτρες, φύλλα, και τεχνητά διακοσμητικά Λίγα λόγια για την λίπανση των φυτών. Ενημερώθηκε στις 3/3/2021 ΝΟ3, CO2, Μακροστοιχεία - Ιχνοστοιχεία Αλλαγές νερού. πόσο και κάθε πότε Παρελκόμενα του ενυδρείου Φίλτρο Ενημερώθηκε στις 8/3/2021 Θέρμανση/Ψύξη Ενημερώθηκε στις 3/3/2021 Αντίστροφή όσμωση Ενημερώθηκε στις 2/3/2021 Σύστημα διοξειδίου και Diy κατασκευές Ενημερώθηκε στις 2/3/2021 Αεραντλία. Ενημερώθηκε στις 2/3/2021 -------------------------------------------------------------------------------

Θα ξαφνιάζεστε από τον τίτλο τη σχέση έχει η καρυδιά με τα ψάρια. Θα σας πω λοιπόν Πολύ θα γνωρίζεται τα φύλα indian almond (Terminalia catappa) και της ευεργετικές τους ιδιότητες. Τα φύλα αυτά εκτός του ότι είναι πολύ καλά είναι και δυσεύρετα και ακριβά. Η ελληνική φύση μας δίνει την εναλλακτική λύση με τα φύλα της καρυδιάς. Τα φύλα της καρυδιάς έχουν σχεδόν τα ίδια συστατικά και της ίδιες ευεργετικές ιδιότητες με τα φύλα του indian almond Ιδιότητες στο ενυδρείο μας Αντισηπτικό, αντιμυκητιακό, καταπολεμά ή βοηθά στην καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών που έχουν σχέση με μυκητιάσεις και βακτηριώσεις και φυσικά μπορεί να χρησιμοποιείτε προληπτικά και είναι εντελώς ακίνδυνα. Τα φύλα περιέχουν τανίνες, χουμικό οξύ, αιθέρια έλαια, και άλλα πολύ σημαντικά συστατικά. Χρωματίζουν το νερό καφέ και κατεβάζουν το Ph. Συλλογή και χρήση Μαζεύουμε αυτήν την εποχή τα φύλα από την καρυδιά (όχι τον φθινόπωρο ούτε τα πεσμένα φύλα) τα ξεραίνουμε καλά και μετά μπορούμε να τα τοποθετήσουμε στο ενυδρείο μας. Ανάλογα με το μέγεθος των φύλων 4-6 φύλα ανά 100 λίτρα νερό. Τα αφήνουμε για μια εβδομάδα περίπου μέσα στο ενυδρείο και μετά τα αφαιρούμαι. Για να καλύψουμε όλοι την χρονιά μας χριζόμαστε 200-300 φύλα. Καλή συγκομιδή

Τα σκουληκάκια grindal είναι μια εύκολη, οικονομική και θρεπτική τροφή για ψάρια μετρίου ή μικρού μεγέθους. Η δημιουργία μιας καλλιέργειας είναι απλή υπόθεση και σας παρουσιάζω πως ετοίμασα σε ελάχιστο χρόνο μια για έναν φίλο του AZ. Πρώτα χρειαζόμαστε ένα σχετικά μικρό και ρηχό ταπεράκι. Πήρα λοιπόν μια απλή συσκευασία από super market. Αν είναι διαφανές βοηθάει σημαντικά στην παρατήρηση. Το καπάκι πρέπει να κλείνει ερμητικά για να μην αρχίσουν τα σκουληκάκια τις εξερευνήσεις, αλλά και για να μη γεμίσει μυγάκια η καλλιέργεια. Στο καπάκι άνοιξα μία τρύπα (ακόμα καλύτερα είναι δύο τρύπες) για να ανανεώνεται ό αέρας της καλλιέργειας. Το άνοιγμα αυτό το έφραξα με υαλοβάμβακα (και απλό βαμβάκι κάνει την ίδια δουλειά) προσέχοντας όμως να μη το παραφρακάρω και κόψω εντελώς τη διέλευση του αέρα. Έπειτα έκοψα (μετά δυσκολίας) από το "τούβλο" χώματος humus λίγη ποσότητα, την έβαλα στο τάπερ και άρχισα να προσθέτω σταδιακά νερο. Το humus αυξάνει εντυπωσιακά τον όγκο του όταν βραχεί, γι' αυτό προσέχουμε να μη βάλουμε αρχικά πολύ χώμα. Προσέχουμε το χώμα να παραμείνει αφράτο και νωπό, χωρίς όμως να περισσέψει καθόλου νερό στον πάτο του τάπερ. Έχω ακούσει πως και το ψιλό φυλλόχωμα (χωρίς εντομοκτώνα) έχει τα ίδια αποτελέσματα. Τοποθέτησα πάνω στο χώμα μια ποσότητα από σκουληκάκια που θα αποτελέσει το "μπόλι" για τη νέα αποικία. Δίπλα τους τοποθέτησα λίγη τροφή. Εγώ χρησιμοποιώ κροκέτες για γάτες. Είναι φτηνές εύχρηστες και δε λερώνουν. Δεν έχω πειραματιστεί με κάποια άλλη τροφή από τις πολλές που τρώνε τα grindal. Στη συνέχεια σκέπασα τα σκουληκάκια με ένα διαφανές κομμάτι πλεξιγκλάς που προήλθε από τα κομμάτια μιας θήκης για CD. Το πλέξιγλας δε θα πρέπει να καλύπτει όλο το χώμα και να αφήνει ακάλυπτη κάποια επιφάνεια περιμετρικά. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε όταν η αποικία αποκτήσει ικανοποιητικό μέγεθος, είναι να σηκώσουμε το κομμάτι πλέξιγλας και να ταΐσουμε στα ψάρια μας όποια ποσότητα θέλουμε από τα σκουληκάκια που έχουν μαζευτεί σε αυτό. Καλή επιτυχία σε όσους το δοκιμάσουν...

ΓΕΝΙΚΑ Τα σκουλήκια grindal (enchytraeus buchholtzi) είναι μια ιδανική τροφή τόσο για τα ενήλικα ψάρια, όσο και για τις μεγαλύτερες λάρβες. Είναι κάπως μικρότερα από τα συγγενικά τους άσπρα σκουλήκια (white worms) και φτάνουν σε μέγεθος τα 0,5 - 1,0 cm. Συνεπώς το μέγεθος τους τα καθιστά κατάλληλα ακόμα και για τα μικρότερα ψάρια. Είναι τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες και καταλυτικός παράγοντας για την αναπαραγωγή των ψαριών και την ενίσχυση των χρωμάτων τους. ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ Η καλλιέργεια τους είναι μια σχετικά εύκολη, απλή και οικονομική υπόθεση. Αν γνωρίζουμε τις λιγοστές απαιτήσεις που έχουν και τους παρέχουμε την ελάχιστη φροντίδα που θέλουν δε θα έχουμε κανένα πρόβλημα με την καλλιέργεια τους. Οι βασικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν είναι το χώμα, η υγρασία και η τροφή τους. Πρώτα από όλα χρειαζόμαστε το κατάλληλο δοχείο που θα φιλοξενήσει την καλλιέργεια. Οποιοδήποτε ρηχό, επίπεδο, στεγανό δοχείο με εφαρμοστό καπάκι είναι κατάλληλο. Η καλή εφαρμογή του καπακιού αποτρέπει την μόλυνση της καλλιέργειας από έντομα ή άλλα ζωύφια, αλλά και την αφυδάτωση της. Εξίσου σημαντικός για τα σκουληκάκια είναι και ο αερισμός του δοχείου. Ανοίγουμε λοιπόν ένα μικρό άνοιγμα στο καπάκι το οποίο «σφραγίζουμε» με ένα κομμάτι ενυδρειακό βαμβάκι. Έτσι επιτρέπουμε τον αερισμό του δοχείου και ταυτόχρονα απομακρύνουμαι ανεπιθύμητους επισκέπτες και αποτρέπουμε και την έξοδο των σκουληκιών από το δοχείο. Θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσουμε ένα λεπτό, διαφανές κάλυμμα με διαστάσεις λίγο μικρότερες από αυτές του δοχείου. Το κάλυμμα αυτό ( από πλεξιγκλάς, σκληρή ζελατίνα ή λεπτό γυαλί) πιέζεται ελαφρά στο έδαφος ώστε να διατηρηθεί η υγρασία ανάμεσα στην επιφάνεια του εδάφους και το κάλυμμα. Η συγκέντρωση υγρασίας έλκει τα σκουληκάκια καθιστώντας το ιδανικό μέρος για το τάισμα τους. Τα σκουληκάκια που προσκολλούνται στο κάλυμμα μπορούν να συλλεχθούν ευκολότερα και να ταϊστούν στα ψάρια. Τα grindal θα αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε χώμα που πλήρει κάποια χαρακτηριστικά. Θα πρέπει να είναι ελαφρύ, πλούσιο σε οργανικά υλικά με pH 6,8 με 7,2 να διατηρεί την υγρασία του και να παραμένει αφράτο ακόμα και όταν στεγνώσει,. Από την άλλη πλευρά δε θα πρέπει να είναι αμμώδες. Οποιοδήποτε λεπτό φυλλόχωμα που χρησιμοποιούμε για τις γλάστρες μας ή και το πιο εξειδικευμένο humus είναι μια πολύ καλή επιλογή. Φυσικά όποιο χώμα ή συνδυασμό και να επιλέξουμε, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως είναι καθαρό από λιπάσματα, παρασιτοκτόνα ή άλλα χημικά κατάλοιπα τα οποία θα σκοτώσουν τα σκουληκάκια. Γεμίζουμε λοιπόν τα 2/3 του δοχείου μας με το χώμα που έχουμε επιλέξει. Κάνουμε επίπεδη την επιφάνεια του χώματος πιέζοντας το ελαφρά, χωρίς όμως να το συμπιέσουμε, ώστε να εξαλείψουμε οποιεσδήποτε ανωμαλίες που θα στεγνώνουν και θα δημιουργούν μύκητες. Βρέχουμε τώρα το χώμα τόσο ώστε να παραμείνει υγρό χωρίς να λασπώνει και απομακρύνουμε όσο νερό στραγγίσει στον πάτο του δοχείου μας. Περίσσεια νερού και λασπώδες χώμα θα προκαλέσει τον θάνατο των σκουληκιών, ενώ έλλειψη υγρασίας και στεγνό χώμα θα οδηγήσει τα σκουλήκια βαθύτερα μέσα στο χώμα προς αναζήτηση υγρασίας και μείωση της αναπαραγωγής τους. Φροντίζουμε να διατηρείται υγρό το χώμα, ψεκάζοντας ή βρέχοντας το όταν κρίνουμε αναγκαίο. Λογικά, αν το καπάκι του δοχείου μας εφαρμόζει ικανοποιητικά, το χώμα θα παραμείνει υγρό για αρκετές εβδομάδες χωρίς την επέμβαση μας. Το επόμενο βήμα είναι να εισάγουμε μια μικρή ποσότητα σκουληκιών, ώστε να ξεκινήσει η νέα καλλιέργεια. Την ποσότητα αυτή θα την προμηθευτούμε από κάποιον χομπίστα. Τοποθετούμε λοιπόν τα σκουληκάκια μας στην επιφάνεια του χώματος καθώς και μια μικρή ποσότητα τροφής. Πιέζουμε ελαφρά το διαφανές κάλυμμα ώστε να εφάπτεται στο χώμα και στη συνέχεια κλείνουμε και το καπάκι. Δεν τα ενοχλούμε για μερικές μέρες μέχρι να αρχίσουν να αναπαράγονται και να μεγαλώνει το μέγεθος της αποικίας. Τα grindal έχουν μια σημαντική ανοχή στις διακυμάνσεις και το εύρος της θεοκρασίας. Η αποικία είναι περισσότερο παραγωγική σε θερμοκρασίες μεταξύ 20 και 24 °C. Όσο απομακρυνόμαστε από αυτές τις συνθήκες, τόσο μειώνεται και η παραγωγικότητα της αποικίας μας. Βάζουμε λοιπόν την αποικία μας σε εσωτερικό χώρο, αποφεύγοντας τις ακραίες θερμοκρασίες, το έντονο φως και την άμεση έκθεση στον ήλιο. Θα μπορούσαν να τραφούν από οποιαδήποτε οργανική τροφή. Υπάρχει λοιπόν μια ποικιλία τροφών που προτιμούν οι χομπίστες. Κάποιοι επιλέγουν τροφές φυτικής προέλευσης: νιφάδες βρώμης ή άλλων δημητριακών, ψωμί μουσκεμένο με γάλα (χωρίς την κόρα), σιτάλευρο ή καλαμποκάλευρο, παιδική τροφή σε σκόνη κλπ. Κάποιοι άλλοι προτιμούν τροφές που ταΐζουμε τα ψάρια μας (νιφάδες ή πάλετ) ή κροκέτες για σκύλους ή γάτες. Δεν πρέπει να ταΐζουμε τα σκουληκάκια περισσότερο από όσο μπορούν να φάνε σε εύλογο χρονικό διάστημα. Καθορίζουμε την ποσότητα της τροφής ανάλογα με το μέγεθος της αποικίας. Όση τροφή δεν καταναλώνεται πρέπει να απομακρύνεται για να μη δημιουργηθεί εστία μόλυνσης της καλλιέργειας. Είναι σημαντικό να τοποθετήσουμε πάνω από τα grindal και την τροφή τους το διαφανές καπάκι που αναφέραμε παραπάνω, έτσι ώστε να εφάπτεται στην επιφάνεια του χώματος. Η υγρασία που θα δημιουργηθεί θα προσελκύσει τα σκουληκάκια να τραφούν και όσα παραμείνουν στο κάλυμμα, ταΐζονται εύκολα στα ψάρια μας. Μετά από ένα χρονικό διάστημα 6 ως 9 μηνών, η υφή του χώματος αρχίζει να αλλοιώνεται εξαιτίας τις δραστηριότητας και των απορριμμάτων των σκουληκιών. Το χώμα γίνεται επιφανειακά πιο λασπώδες και όξινο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα σκουληκάκια θα σταματήσουν να αναπαράγονται και τελικά θα μείνουμε μόνο με ενήλικα. Για να διατηρήσουμε την καλλιέργεια το παλιό χώμα πρέπει να αφαιρεθεί και να τοποθετηθεί καινούργιο. Είναι μια καλή ευκαιρία να δημιουργήσουμε περισσότερες από μία καλλιέργειες. Απλά μαζεύουμε τα σκουληκάκια από το παλιό κουτί και τα μεταφέρουμε στο νέο. ΤΑΙΖΟΝΤΑΣ GRINDAL Η συλλογή των σκουληκιών είναι και σε αυτή την περίπτωση πολύ απλή διαδικασία, αρκεί να έχουμε τοποθετήσει το φύλο πλεξιγκλας που είπαμε παραπάνω. Απλά αφαιρούμε όση ποσότητα θέλουμε από την επιφάνεια του και ταΐζουμε τα ψαράκια μας. Σε πολλούς χομπίστες υπάρχει η αίσθηση ότι ψάρια που τρέφονται αποκλειστικά με grindal γίνονται παχύσαρκα, εξαιτίας του λίπους που περιέχουν τα σκουλήκια. Ενδέχεται όμως το πρόβλημα να είναι η υπερβολική ποσότητα σκουληκιών που ταΐζουμε παρά στο λίπος που περιέχουν. Να μη ξεχνάμε ότι τα ψάρια στη φύση, τον περισσότερο καιρό είναι πεινασμένα παρά χορτάτα. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι τα grindal να αποτελούν μέρος μιας διατροφής με αρκετή ποικιλία. Ένα άλλο πρόβλημα είναι πως παρά το γεγονός ότι τα σκουληκάκια μπορούν να ζήσουν αρκετές ημέρες μέσα το νερό, δε μπορούν να κολυμπήσουν και επομένως βυθίζονται στο βυθό, όπου για να αποφύγουν το φως θα κρυφτούν μέσα στην άμμο ή το χαλικάκι. Εκεί κάποια στιγμή θα πεθάνουν και μπορεί σύντομα να μολύνουν το νερό. Για το λόγο αυτό δε πρέπει να ταΐζουμε μεγάλες ποσότητες. Το πρόβλημα αυτό βέβαια δε υφίσταται σε ενυδρεία με γυμνό βυθό, όπου τα σκουληκάκια μπορούν φαγωθούν αργότερα ή να σιφοναριστούν. Ούτε σε ενυδρεία που περιέχουν γατόψαρα, loach ή σαλιγκάρια τα οποία σύντομα θα ανακαλύψουν και θα καταναλώσουν κάθε εναπομείναν σκουλήκι. Καθώς τα grindal είναι ελαφριά, η χρήση αεραντλίας για κάποιο χρονικό διάστημα θα κρατήσει τα σκουληκάκια σε κυκλοφορία μέχρι να καταναλωθούν. Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια ταΐστρα σκουληκιών. Καλλιέργεια σκουληκιών Grindal, Εύκολα, απλά και οικονομικά -------------------- Infusoria, Η απαραίτητη τροφή για νεοεκκολαφθείσες λάρβες Microworms, Η ευκολότερη καλλιέργεια ζωντανής τροφής Προνύμφες κουνουπιών, Μια καλοκαιρινή λιχουδιά

Επιλογή ενυδρείου Ποίο ενυδρείο να διαλέξω; Εξοπλισμός Βασικός εξοπλισμός γλυκού Θερμαντικά Σώματα Σωστή θέρμανση του ενυδρείου μας Πίνακας επιλογής θερμαντήρα Αντίστροφη όσμωση & εξοπλισμός Αεραντλία, ποιά η χρησιμότητα της; Στήνοντας ένα ενυδρείο Σημαντικά βήματα για το στήσιμο ενός ενυδρείου Το Στήσιμο του Ενυδρείου βήμα – βήμα Συντήρηση ενυδρείου Η συντήρηση του ενυδρείου Καθιστώντας το νερό της βρύσης κατάλληλο για το ενυδρείο Ασφαλής αλλαγή νερού Χλωρίνη Και Νερό Ενυδρείου Χλωραμίνης Μύθος Προετοιμασία Νερού για αλλαγή Αντίστροφη όσμωση και εξοπλισμός Τύρφη Η καρυδιά Το νερό του ενυδρείου Κύκλος αζώτου Ο κύκλος του Αζώτου Κύκλος αζώτου και αζωτούχες ενώσεις Βασικά στάδια κύκλου αζώτου Φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του νερού Φυσικοχημικά χαρακτηριστικά Οξυγόνο, η μηχανή του ενυδρείου Τρόποι μεταβολής των παραμέτρων του νερού Μάκρο- & μίκρο- στοιχεία Αμμωνία Η τοξικότητα της Αμμωνίας Αμμωνία και τρόποι αντιμετώπισής της Στρώσιμο ενυδρείου Στρώσιμο ενυδρείου Στρώσιμο με ψάρια και βακτήρια Στρώσιμο με τροφή Στρώσιμο με μπόλιασμα φίλτρου Για τα ψαράκια μας Επιλέγοντας υγιή ψάρια Αγοράζοντας έναν νέο "φίλο" Προσαρμογή των ζωντανών στο ενυδρείο μας Ταίζοντας σωστά τα ψάρια του ενυδρείου Μέγεθος ψαριού Pangasius ένας καρχαρίας στο ενυδρείο σας "Καρχαρίες" γλυκού νερού Έκτακτες καταστάσεις Μεταφορά ψαριών για 24ωρη συσκευασία Ενυδρείο Καραντίνα Διακοπή ρεύματος και ενυδρείο Πρώτες βοήθειες για την άνοδο της θερμοκρασίας Διάφορα Ενυδρεία ειδών (species tank) Βιοτοπικά ενυδρεία Leaf littter Ξύλο στο ενυδρείο Ζωντανές τροφές Artemia salina Artemias ... εκκόλαψη Grindal Προνύμφες κουνουπιών Infusoria Microworms

Στρώσιμο νέου ενυδρείου με την προσθήκη τροφής. Σε αυτή την προσπάθεια μου, επεξήγησης στρωσίματος ενός καινούργιου ενυδρείου θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτικός χωρίς να εμβαθύνω ιδιαίτερα σε κάθε περιεχόμενο μια που απευθύνεται κυρίως σε αρχάριους, και σε κάποιες περιπτώσεις θα κάνω χρήση του υλικού του Aquazone έτσι ώστε να μπορεί να βοηθηθεί άμεσα ο αναγνώστης και να μην χάνεται ψάχνοντας στην απέραντη βιβλιοθήκη του Φόρουμ για τα σχετικά θέματα. Η μέθοδος της τροφής είναι η ασφαλέστερη διαδικασία στρωσίματος ενός ενυδρείου, μια που γίνεται χωρίς ζωντανά μέσα στο ενυδρείο και είναι ιδανικός για έναν αρχάριο και όχι μόνο, έτσι ώστε να μην μπλέξει σε περιπέτειες και κινδυνέψουν ή ταλαιπωρηθούν τα ζωντανά του με ανεπανόρθωτες συνέπειες. Το μόνο που χρειάζεται κυρίως είναι υπομονή, που έχει τον πρώτο λόγο πολλές φορές στο χόμπι μας. Όταν αγοράζουμε ένα καινούργιο ενυδρείο λοιπόν, θα πρέπει να στρωθεί όπως συνηθίζεται να λέγεται στον χώρο των ενυδρειοφιλων, πριν μπει κάποιος ζωντανός οργανισμός, και δηλαδή να ολοκληρωθεί Ο Κύκλος Του Αζώτου Εν ολίγοις να αποκτήσει τις κατάλληλες αποικίες βακτηριδίων οι οποίες θα εξουδετερώνουν τα νιτρώδη ΝΟ2 και την βλαβερή αμμωνία ΝΗ3/ΝΗ4 που προέρχονται από την αποσύνθεση των τροφών και τα διάφορα απόβλητα των ψαριών, φυτών, κλπ, μετατρέποντας τα έτσι σε νιτρικά ΝΟ3 που είναι πολύ λιγότερο τοξικά και δημιουργούν κυρίως πρόβλημα μόνο σε μεγάλες συγκεντρώσεις, τα οποία μειώνουμε τακτικά με τις αλλαγές νερού που κάνουμε συνήθως εβδομαδιαίως. Αυτή η εγκατάσταση των βακτηριδίων στο ενυδρείο μας χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα μέχρι να αρχίσει να λειτουργεί κανονικά και διαρκεί συνήθως από 3 έως 5 εβδομάδες, ανάλογα των παραμέτρων του νερού και της θερμοκρασίας που εξελίσσεται η όλη διαδικασία. Δηλαδή μέσο όρο, τον Μήνα. Πριν αρχίσουμε όμως την όλη διαδικασία στρωσίματος θα πρέπει να έχουμε τον κατάλληλο πρωτεύοντα εξοπλισμό στην θέση του. Εν ολίγοις θα βάλουμε πρώτα το χαλικάκι ή την άμμο για βυθό και την εσωτερική διακόσμηση της αρεσκείας μας μια που η επιφάνεια τους αποικείτε επίσης με βακτηρίδια και βοηθά στο κύριο έργο του φίλτρου έμμεσα. Καλό είναι επίσης να ξεπλύνουμε καλά τα υλικά και ειδικά το υλικό που θα βάλουμε για βυθό μια που ανάλογα την ποιότητα και εταιρία όπου έχουμε πάρει το τάδε χαλικάκι μπορεί να έχει υπερβολική σκόνη με αποτέλεσμα να αργήσει να ξεθολώσει το νερό όταν με το καλό γεμίσουμε το ενυδρείο με νερό. Δεύτερων έναν θερμοστάτη ο οποίος βοηθά στην αύξηση της θερμοκρασίας του νερού και στην επιτάχυνση πολλαπλασιασμού των βακτηρίων μια που όσο ποιο ζεστό νερό θα έχουμε τόσο ποιο γρήγορα αυξάνονται λόγο του ότι αυξάνεται και ο μεταβολισμός τους. Συνήθως στην διαδικασία του στρωσίματος 28+ βαθμοί θεωρούνται καλοί και όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος του αζώτου τότε τον επαναφέρουμε στην θερμοκρασία του ζωντανού που θα φιλοξενήσουμε ανάλογα των απαιτήσεων του. Η επιλογή του θερμοστάτη γίνεται βάση των λίτρων του ενυδρείου συνήθως, και δηλαδή, πχ σε 100 λίτρα ενυδρείο, 100 βατ θερμοστάτη. Τον τοποθετούμε ή στην ειδική θήκη που υπάρχει στο φίλτρο μας ή εσωτερικά στον χώρο του ενυδρείου σε κάποια γωνία ώστε να μην φαίνεται άμεσα αλλά με καλή κυκλοφορία νερού στην περιοχή έτσι ώστε να βοηθούμε την άμεση αύξηση της θερμοκρασίας του νερού και δηλαδή πχ, κοντά στην είσοδο ή την έξοδο του φίλτρου μας ή αντικριστά αυτού. Τρίτον και κυριότερο θα πρέπει να έχουμε έτοιμο το φίλτρο μας το οποίο στην ουσία είναι η καρδιά του συνολικού συστήματος μας, μια που φιλοξενεί τον κύριο όγκο αποικιών των βακτηριδίων. Συνοπτικά να αναφέρω πως έχει δυο κύριες λειτουργίες, πρώτων την μηχανική φιλτρανση για την κατακράτηση των σωματιδίων και δεύτερων την βιολογική φιλτρανση όπου γίνεται η κύρια νιτροποίηση του νερού του ενυδρείου μας από τα βακτηρίδια. Υπάρχει και η χημική φιλτρανση αλλά δεν θα σταθώ περισσότερο σε αυτή μια που δεν είναι απολύτως απαραίτητη άμεσα. Αρχίζοντας με την μηχανική φιλτρανση τα κύρια υλικά που κάνουμε χρήση είναι τα σφουγγάρια για τα ποιο χοντρά απόβλητα και το filter wool κοινός το άσπρο μαλλί για τα μικρότερα σωματίδια, ενώ για την βιολογική φιλτρανση κάνουμε χρήση πορώδες κεραμικό υλικό το οποίο βοηθά με την επιφάνεια του στην μεγάλη εγκατάσταση αποικιών βακτηριδίων. Εμπειρικά 1 λίτρο κεραμικού υλικού επαρκή για 100 λίτρα ενυδρείου. Τα βρίσκουμε σε διάφορα σχήματα (σαν κοφτό μακαρονάκι, μπίλιες, αστεράκια, άμορφα πετραδάκια, κλπ) και ανάλογα των εταιριών υπόσχονται και ανάλογες επιδόσεις, αλλά ας μην ξεφύγουμε από το όλο θέμα μια που με μια έρευνα περί του θέματος θα βρείτε τις απαντήσεις που θέλετε για τις απαιτήσεις του ενυδρείου σας. Κύριος παράγοντας επιλογής φίλτρου είναι ο όγκος του κάδου όπου θα βάλουμε τα υλικά φιλτρανσης και η απόδοση της αντλίας του όπου αναγράφονται τα λίτρα ανά ώρα και τα βατ που καταναλώνει. Για τον κάδο του καλό είναι να είναι όσο το δυνατόν ευρύχωρος και τουλάχιστον όχι κάτω από το 5 με 10% των συνολικών λίτρων του ενυδρείου, και η αντλία του να προσφέρει σε όσα λιγότερα βατ περισσότερα λίτρα ανά ώρα για να πετύχουμε μια καλή σχέση μεταξύ απόδοσης και κατανάλωσης ρεύματος, με μια ελάχιστη κυκλοφορία νερού 3 με 4 φορές τα λίτρα του ενυδρείου ανά ώρα. Αυτά περί εξοπλισμού σε μια πρώτη γρήγορη ματιά τους θα πρέπει να υπάρχουν για να ενεργοποιήσουμε το ενυδρείο μας. Η όλη διαδικασία που θα εξελιχθεί κατά την διάρκεια του στρωσίματος συνοψίζεται στα Βασικά στάδια Κύκλου Αζώτου όπου μπορείτε να καταλάβετε την όλη πορεία εξέλιξης του, αλλά ας δούμε και αναφορικά μια γενική περιγραφή του. Έχοντας λοιπόν τον εξοπλισμό μας έτοιμο, γεμίζουμε το ενυδρείο με νερό. Εάν το γεμίζουμε για πρώτη φορά καλό είναι εάν θέλουμε να το αφήσουμε να λειτουργήσει λίγες ώρες στην αρχή και μετά να το αδειάσουμε και να ξαναβάλουμε καθαρό νερό πάλι με αντιχλωριο αυτή την φορά για τα ανάλογα λίτρα του ενυδρείου μας. Με αυτή την πρακτική στην ουσία θα ξεπλυθεί λίγο το ενυδρείο μας μια που τα υλικά είναι καινούργια αλλά αν κρίνεται πως δεν χρειάζεται η δεύτερη αλλαγή νερού, τότε απλά προσθέστε αντιχλωριο. Σε αυτή την φάση θα παρατηρήσετε πολλές μικρές φυσαλίδες στα τοιχώματα των τζαμιών το οποίο είναι οξυγόνο και σιγά σιγά θα φύγουν από μόνες τους κατά τις επόμενες μέρες. Κατά το στρώσιμο εμπλέκονται κυρίως 3 παράμετροι, που θα μας καθοδηγούν στο όλο στρώσιμο, και δηλαδή ΝΗ3/ΝΗ4 αμμωνία / αμμώνιο, ΝΟ2 νιτρώδη, και ΝΟ3 νιτρικά. Για το ΝΗ3/ΝΗ4 υπάρχουν υγρά τεστ στο εμπόριο ενώ για τα ΝΟ2 και ΝΟ3 υπάρχουν σε υγρά και σε στικακια με τα πρώτα φυσικά να είναι ποιο αξιόπιστα και ακριβής. Αν νομίζουμε ότι το νερό του δικτύου μας μπορεί να εμπεριέχει μια από τις παραπάνω αζωτούχες ενώσεις καλό είναι να κάνουμε ένα τεστ του νερού της βρύσης για να βεβαιωθούμε ότι δεν θα έχουμε κάποιο πρόβλημα και ότι οι τιμές είναι μηδενικές. Η χρήση των τεστ θα αρχίσει ουσιαστικά σε καθημερινή βάση με την έναρξη του κύκλου για να καταγράψουμε την εξέλιξη του και για να βλέπουμε που βαδίζουμε και σε ποιο στάδιο βρισκόμαστε. Μπορούμε βέβαια να μην είμαστε και τόσο τακτική στις μετρήσεις μας και απλά να μετράμε σποραδικά ανά 2, 3 ημέρες, απλά για να ξέρουμε που βαδίζουμε αλλά καλό είναι ειδικά τις τελευταίες μέρες του κύκλου να είμαστε ποιο συνεπείς όπως και να έχει για να σιγουρευτούμε στο τέλος ότι ο κύκλος ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Εφόσον έχουμε γεμίσει το ενυδρείο τελικά με νερό και αντιχλωριο και όλες οι τιμές είναι μηδενικές ακόμα, προσθέτουμε τριμμένη τροφή, τα πολύχρωμα φυλλαράκια, κάντε την σαν σκόνη και ρίξτε πάνω κάτω μισο κουταλάκι του γλυκού ανά 100 λίτρα νερού. Η δοσολογία είναι εμπειρική και δεν μας πειράζει εάν πέσει λίγο παραπάνω ή παρακάτω. Πολύ επιλέγουν την τακτική να βάζουν την τροφή μέσα σε δυχτακι έτσι ώστε να μην λερώνουν σε εισαγωγικά το ενυδρείο τους μια που η τροφή θα πιάσει μύκητες κάποια στιγμή αλλά στην ουσία ακόμα και αυτοί είναι μέσα στο πρόγραμμα μια που και οι αποικοδομητικοι μικροοργανισμοί είναι μέρος της όλης βιολογίας του ενυδρείου και θα πρέπει να κάνει την αντιβίωση του κατά κάποιο τρόπο το ενυδρείο μας και σε αυτόν τον τομέα. Ο όλος κύκλος μόλις άρχισε λοιπόν, και κατά την διάρκεια του που όπως προαναφέραμε κρατά περίπου στον ένα Μήνα και θα δούμε μια διαδοχική σειρά εξέλιξης των αζωτούχων ενώσεων, που εναλλάσσονται σταδιακά μέχρι να μετράμε στο τέλος του κύκλου μόνο ΝΟ3. Σε αυτή την φάση, μπορούμε να περιμένουμε 2 με 3 ημέρες εφόσον ρίξαμε την τροφή για να ρίξουμε τα βακτήρια μια που χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να δημιουργηθεί η αμμωνία ή αλλιώς μπορούμε να ρίξουμε και απευθείας κάποιο σκεύασμα βακτηρίων στην συνιστώμενη δόση του μαζί με την τροφή ακολουθώντας τις οδηγίες του και αρχίζοντας αμέσως την όλη διαδικασία. Αρχικά αυτή την πρώτη εβδομάδα θα αρχίσουμε να μετράμε σταδιακά αμμωνία και μπορεί να κάνει την εμφάνιση της και μια πυκνή θολούρα όπου δεν θα διακρίνουμε σχεδόν τίποτα για 1 έως 4 ημέρες συνήθως. Αυτή δημιουργείτε λόγω της βακτηριακης έξαρσης και ανάλογα των ρύπων που βρίσκονται στο νερό αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας μια που θα εξασθενήσει σταδιακά και το νερό θα γίνει και πάλι διαυγές. Με το πέρας των ημερών η αμμωνία θα αρχίσει να φτάνει στα μέγιστα επίπεδα και σε δεύτερη φάση θα αρχίσουν να κάνουν την εμφάνιση τους και τα νιτρώδη ΝΟ2. Επίσης συνήθως κατά την δεύτερη εβδομάδα μπορεί να κάνει την εμφάνιση της μια ασπροδιαφανη βλέννα επάνω στις ξύλινες ρίζες που μπορεί να διακοσμεί το ενυδρείο μας ή και σε κάποια μέρη στην επιφάνεια του βυθού μας ή της πλάτης. Δεν είναι κάτι το ανησυχητικό μια που μιλάμε για κάποιον μύκητα ο οποίος κάνοντας τον κύκλο του μερικών ημερών θα αρχίσει να συρρικνώνεται έως να εξαφανιστεί και αυτός πλήρως. Κατά την διάρκεια λοιπόν του όλου κύκλου αυτό που πρέπει εμείς μόνο να κάνουμε πρωτίστως είναι υπομονή, να ρίχνουμε βακτήρια ανάλογα των οδηγιών του σκευάσματος και να τρίβουμε τροφουλα ανά 3,4 μέρες. Καλό είναι να υπάρχει καλή ανατάραξη του νερού για μια καλύτερη οξυγόνωση των βακτηρίων, υψηλή θερμοκρασία για να επιταχύνουμε τον μεταβολισμό των βακτηριδίων και δεν αλλάζουμε το νερό μέχρι να ολοκληρωθεί ο κύκλος πλήρως και δηλαδή όπως προαναφέραμε όταν φτάσουμε να μετράμε μόνο ΝΟ3! Εφόσον φτάσουμε τελικός στο τελευταίο στάδιο να μετράμε μόνο ΝΟ3, καλό είναι πριν βάλουμε κάποιο ζωντανό να ξαναρίξουμε τροφή και να περιμένουμε 3 ημέρες για να επιβεβαιώσουμε ότι πλέον δεν κάνουν την εμφάνιση τους τα νιτρώδη ΝΟ2 και ότι έχουμε απλά μόνο αύξηση των νιτρικών ΝΟ3. Σε αυτή την φάση είμαστε έτοιμοι και σίγουροι ότι μπορούμε να αρχίσουμε να φιλοξενούμε κάποιους φίλους μας και αυτό θα γίνει σταδιακά βάζοντας αρχικά μόνο ένα ζεύγος ψαριών και συνεχίζοντας με ποιο πολλά μετά από καμία εβδομάδα. Όσο αφορά κάποια είδη βυθού, όπως γατόψαρα, γαρίδες και σαλιγκάρια καλό είναι να περιμένουμε τουλάχιστον 3 μήνες πριν την εισαγωγή τους μια που ο βυθός θέλει περισσότερο χρόνο για να ωριμάσει και πολλά από αυτά τα ζωντανά είναι ευαίσθητα σε μη ισορροπημένες συνθήκες του νερού και του βυθού. Πριν όμως την εισαγωγή κάποιου ζωντανού όπως και να έχει, εφόσον τελειώσει ο κύκλος του Αζώτου θα πρέπει πρώτα να κάνουμε μια γενναία αλλαγή νερου, της τάξεως του 50%. Καλό είναι λοιπόν η αλλαγή του νερού να γίνεται με προετοιμασμένο νερό. Και δηλαδή να κάνουμε χρήση κάποιου πλαστικού δοχείου ή πλαστικό βαρελάκι (πχ, αυτό για τις ελιές) το οποίο να μπορεί να εμπεριέχει έστω τα μισά λίτρα του ενυδρείου μας. Εκεί μέσα βάζουμε το νερό της αλλαγής το πολύ δυο, τρεις μέρες πριν και 1 ώρα πριν την αλλαγή προσθέτουμε και το αντιχλωριο. Μια αεραντλία ή κοινή αντλία είναι χρήσιμη επίσης για να μην μένει στάσιμο το νερό και για μια καλύτερη μίξη του αντιχλωριου, συν έναν θερμαντήρα για να προετοιμάζουμε την θερμοκρασία παραπλήσια του ενυδρείου μας μια που τα ψάρια μας είναι ψυχρόαιμα και προσαρμόζονται στην θερμοκρασία του περιβάλλοντος που ζούνε, και υπάρχει κίνδυνος πάντα κάποιου θερμικού σοκ που μπορεί να αποβεί και μοιραίο ή να παρουσιάσουν κάποια αρρώστια σε μια απότομη εναλλαγή της θερμοκρασίας της κάθε αλλαγής νερού. Καταλαβαίνω πως για πολλούς το να έχουν ένα βαρελάκι κάπου μέσα στο σπίτι μπορεί να φαντάζει δύσκολο, οπότε στην περίπτωση που κάνουμε την αλλαγή άμεσα από την βρύση, τότε αυτή θα πρέπει να γίνεται σιγά σιγά κατά το γέμισμα του ενυδρείου για να δώσουμε το χρόνο στα ψάρια να προσαρμοστούν στην αυξομείωση της θερμοκρασίας και προσθέτουμε αρχικά το αντιχλωριο που αντιστοιχεί τα λίτρα της αλλαγής. Καλό είναι να αποφεύγουμε την χρήση του θερμοσίφωνα μια που οι χαλκό σωληνώσεις μπορεί να δηλητηριάσουν τα ψάρια μας εάν κάτι δεν πάει καλά. Εν τέλη, η μέθοδος στρωσίματος με την προσθήκη τροφής είναι απλή και πάνω από όλα ακίνδυνη για τα ζωντανά μας μια που όταν τα εισάγουμε έχουμε ήδη ένα ενυδρείο με ενεργή βιολογία και έτοιμη να δεχθεί τους ρύπους των ψαριών μας χωρίς κάποια ιδιαίτερη ανωμαλία. Αφήστε λοιπόν την φύση να κάνει το έργο της και το μόνο που χρειάζεται από εμάς είναι λίγο υπομονή αρχικά για να χαρούμε μετά στο έπακρο τα ζωντανά μας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι στρωσίματος με σκευάσματα 24ωρου αλλά προσωπικά πιστεύω ότι χρειάζονται την ανάλογη εμπειρία, πράγμα το οποίο ένας αρχάριος δεν κατέχει και δεύτερον όπως και να έχει μπορούμε να στρεσάρουμε τα ζωντανά μας και να αρρωστήσουν στο κοντινό μέλλον (σύνδρομο νέου ενυδρείου) με ανεπανόρθωτες συνέπειες. Άντε, καλογεμιστα και με τις καλύτερες ευχές!

Πολλές φορές έχουμε βρεθεί μπροστά στην βιτρίνα ενός pet shop και δεν κρατιόμαστε να μπούμε μέσα και να διαλέξουμε κάποιους νέους "φιλοξενούμενους" για το ενυδρείο μας. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα μόλις βρεθούμε μπροστά στα ενυδρεία με τα ψάρια. Θέλουμε να τα πάρουμε όλα ή τουλάχιστον λίγα από όλα. Όσο νέοι οι παλιοί και αν είμαστε στο χόμπι, ο πειρασμός είναι έντονος, αν όχι ακαταμάχητος. Ένα από τα ερωτήματα λοιπόν που θα πρέπει να απαντήσουμε εκείνη την στιγμή και αφού έχουμε βεβαιωθεί πως τα ψαράκια που έχουμε επιλέξει είναι συμβατά με αυτά που ήδη έχουμε στο ενυδρείο μας, είναι: Πως θα επιλέξω υγιή και εύρωστα ψαράκια; Το πρώτο και βασικό βήμα, είναι πριν από την επιλογή του ψαριού να επιλέξουμε το κατάστημα που θα γίνουν οι αγορές μας. Ένα καθαρό και περιποιημένο κατάστημα μας εξασφαλίζει σε ένα μεγάλο ποσοστό την υγεία και μακροημέρευση των νέων κατοικίδιων μας. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε μόλις μπούμε στο ενυδρειακό κατάστημα; - Ελέγχουμε την καθαριότητα των ενυδρείων. Αν διακρίνουμε βρώμικα και γεμάτα με υπολείμματα ενυδρεία πηγαίνουμε σε άλλο κατάστημα. - Ελέγχουμε την διαύγεια του νερού. Αν είναι χρωματισμένο το νερό , αυτό μπορεί να σημαίνει έλλειψη καθαριότητας ή ύπαρξη φαρμάκου για θεραπεία. Στην πρώτη περίπτωση πηγαίνουμε πάλι σε άλλο κατάστημα, ενώ στη δεύτερη δε αγοράζουμε ψάρια που βρίσκονται σε τέτοιο ενυδρείο. - Ελέγχουμε τα ενυδρεία, για ψόφια ή ημιθανή ψάρια. Αν βρούμε περισσότερα από ένα πηγαίνουμε σε άλλο κατάστημα. Εννοείται πως σε καμιά περίπτωση δεν παίρνουμε ψάρια από ενυδρεία που υπάρχουν ψόφια ή άρρωστα ψάρια. - Δεν αγοράζουμε ψάρια που μόλις έχει παραλάβει το κατάστημα. Ακόμα και αν δεν είναι άρρωστα, είναι σίγουρα στρεσαρισμένα και επιρρεπή σε ασθένειες. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό βήμα είναι να διαλέξουμε ψαράκια που να δείχνουν τουλάχιστον υγιή και καλοσχηματισμένα. Εστιάζουμε λοιπόν την προσοχή μας σε δύο σημεία : α) την εξωτερική του εμφάνιση και β) την συμπεριφορά του στο ενυδρείο. Στην εξωτερική του εμφάνιση ελέγχουμε: -Τα μάτια θα πρέπει να είναι λαμπερά και καθαρά. Να μην είναι θολά και να μην προεξέχουν από τις κόγχες. Βέβαια υπάρχουν και ψάρια με ιδιαίτερα μάτια ή άλλα χαρακτηριστικά, γι’ αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε τα ψάρια που αγοράζουμε. - Τα πτερύγια θα πρέπει να είναι άθικτα. Όχι σκισίματα, όχι αλλοιωμένα σε σχήμα και υφή, χωρίς στίγματα και κηλίδες. Ειδικά το ραχιαίο πτερύγιο δε θα πρέπει να είναι διπλωμένο, καθώς αυτό αποτελεί συνήθως χαρακτηριστικό ασθένειας. - Τα λέπια θα πρέπει να είναι επίπεδα και γυαλιστερά, χωρίς να υπάρχει επάνω τους οποιοδήποτε ξένο σώμα (στίγματα, κηλίδες κλπ). Φυσικά δε θα πρέπει να λείπουν λέπια από το ψάρι. - Τα βράγχια ( εννοώ τα καλύμματα τους) θα πρέπει να κλείνουν κανονικά και το ψάρι να αναπνέει με φυσιολογικούς ρυθμούς. - Το χρώμα του ψαριού θα πρέπει να είναι έντονο. Αν κάποιο ψάρι είναι αρκετά πιο αχνά χρωματισμένο από τα υπόλοιπα είτε είναι άρρωστο είτε είναι αρκετά στρεσαρισμένο. Και στις δύο περιπτώσεις είναι ένα ακατάλληλο για αγορά ψάρι. - Η κοιλιά του ψαριού θα πρέπει να είναι καλοσχηματισμένη. Ρουφηγμένη κοιλιά σημαίνει συνήθως πως το ψάρι έχει προσβληθεί από ενδοπαράσιτα που πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί. - Τα απόβλητα του ψαριού, αν τύχει να τα δούμε, θα πρέπει να είναι σκούρα και σίγουρα όχι διαφανή. Σε σχέση με την συμπεριφορά του στο ενυδρείο, το ψαράκι που θα επιλέξουμε θα πρέπει να αντιδρά στην παρουσία των άλλων ψαριών, να κολυμπά οριζόντια, χωρίς να γέρνει και όχι με το κεφάλι προς τα κάτω, να μη κάθεται στριμωγμένο στη γωνιά του ενυδρείου, ούτε να παραμένει απαθές στο βυθό η την επιφάνεια. Μπορούμε να ζητήσουμε να ταΐσει ο υπάλληλος τα ψαράκια ώστε να δούμε αν κάποια δεν τρέφονται. Και κάτι πολύ σημαντικό! Πριν ψωνίσουμε θα πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι για το ψαράκι που ψωνίζουμε, Όχι μόνο γιατί μπορεί να μη ταιριάζει στο ενυδρείο μας αλλά γιατί κάποιες συμπεριφορές που σε μερικά ψάρια μπορεί να δηλώνουν ασθένεια σε κάποια άλλα είναι εντελώς φυσιολογικές! Επίσης, όσο σχολαστικοί και να είμαστε στην επιλογή μας δεν υπάρχει εγγύηση πως τα ψάρια που διαλέξαμε είναι εντελώς υγιή. Φυσικά υπάρχουν και ασθένειες που δεν παρουσιάζουν κανένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τουλάχιστον στα αρχικά τους στάδια. Δώστε λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή σε εκείνα τα λίγα λεπτά που στέκεστε όλο ενθουσιασμό μπροστά σε εκείνα τα ψαράκια που για αρκετό καιρό ψάχνατε και σχεδόν σας έχουν γίνει απωθημένο. Επιλέξτε με ηρεμία και άνεση χρόνου. Μην αγοράζετε ψαράκια αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία για την κατάσταση τους. Η θεραπεία ενός άρρωστου ψαριού δεν είναι εύκολη υπόθεση και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ψαράκια που αλλάζουν περιβάλλον. Η αλλαγή ενυδρείου από το κατάστημα στο σπίτι σας μπορεί να προκαλέσει στρες αν δεν γίνει σωστά και αυτό θα επιβαρύνει την κατάσταση των ψαριών. Διαλέγοντας υγιή ψαράκια αποφεύγουμε δυσάρεστες καταστάσεις, ταλαιπωρία και άσκοπα έξοδα.

Μιας και εκφραστηκε ενδιαφερον για την τεχνικη που χρησιμοποιω για να προετοιμασω τα φυλλα που βαζω στα γαριδοενυδρεια μου, αποφασισα να το κανω εδω λιγο πιο αναλυτικά. Καταρχην μαζευουμε ήδη ξερά φύλλα απο καποιο μερος ΑΠΟΛΥΤΑ καθαρό. Δηλαδη μακρια από αυτοκινητα, καυσαερια, φυτοφαρμακα κλπ. Θέλουμε φυλλα που ΔΕΝ βγαζουν πολλες τανινες καθως οι γαριδες δεν τις γουσταρουν καθόλου. Καταλληλα δενδρα ειναι η βελανιδιά, ο πλάτανος κλπ. Μετα την συλλογή εγώ τα πλένω και τα στεγνώνω καλά για να μην μουχλιασουν. Για να τα βαλω στο ενυδρειο χρησιμοποιω δυο τρόπους: 1) Εχω ένα πλαστικο ποτηρι μεγαλουτσικο, βαζω νερο αλλαγής απο καποιο ενυδρειο και εκει μουλιαζω τα φυλλα καμμια εβδομαδα κατω απο φως. Με αυτον τον τρόπο πετυχαίνω: α) να βγαλουν τα φυλλα οσες τανινες εχουν β) να βυθίζονται πιο ευκολα γ) να μαλακωσουν/αλοιωθούν ελαφρά, και δ) να δημιουργηθεί εν απρωτο biofilm. Αυτο βεβαια απλα το υποψιαζομαι, χωρις να ειμαι σιγουρος. 2) Επειδή στα αλλα ενυδρεία μου χρησιμοποιω diy blackwater, βραζω τα φυλλα, φτιαχνω το blakcwater μου και μετα τα φυλλα τα χρησιμοποιώ για τις γαριδες μου. Πλεονεκτηματα ίδια με τα παραπάνω, τα φυλλα ειναι ετοιμα πιο γρήγορα, αλλα σίγουρα δεν δημιουργείται biofilm. Προσωπικα θεωρώ το leaf litter σημαντικό σε ενα γαριδοενυδρείο καθώς προσφερει εκτός από ενα απαραιτητο ειδος τροφής και ενα περιβάλλον σχεδόν ομοιο με το φυσικό.

Pangasius ένας καρχαρίας στο ενυδρείο σας Για να είμαστε ενήμεροι πριν την πατήσουμε. ......................................................................................................................................................... (απόσπασμα από) Επτά ψάρια που καλύτερα θα ήταν να αφήνονται στη φύση Γατόψαρο Pangasius Το Pangasius ή καρχαριοειδές γατόψαρο είναι δυστυχώς ένα κοινό θέαμα στα ενυδρεία των εμπόρων. Γενικά τα εισαγόμενα είδη που εμφανίζονται είναι τα hypophthalmus Pangasianodon και sanitwongsei Pangasius - και τα δύο πωλούνται συνήθως ως Iridescent sharks. (σημ μτφ : το sanitwongsei Pangasius, στην Ελλάδα το συναντάμε και ως Gallagher - Γκάλαχερ) Αυτά τα ψάρια διατίθενται μαζικά στη βιομηχανία τροφίμων. (σημ μτφ : μπορεί να έχετε δει τα φιλέτα Καλλιμάνης Pangasius http://www.kallimani...age=65&langid=1) Τα μωρά ψάρια που βλέπουμε στα τοπικά καταστήματα ενυδρείων είναι ακριβώς ένα κερδοφόρο παράπλευρο εμπόριο. Υπάρχει ένας λόγος που ανατρέφονται εμπορικά εκτός από την γεύση. Είναι ταχέως αναπτυσσόμενα, μεγάλα ψάρια. Όταν τα ψάρια διατίθενται στο εμπόριο ως τροφή, είναι πιθανώς νεότερα από ενός χρόνου αλλά ήδη πάνω από 30cm μήκος. Δεδομένου ότι το άγριο hypophthalmus έχει καταγραφεί πάνω από 1.3 μέτρα και 44 κιλά και το sanitwongsei 3 μέτρα και 300 κιλά, μπορείτε να καταλάβετε ότι υπάρχουν πολύ λίγα δημόσια ενυδρεία που μπορούν ικανοποιητικά να στεγάσουν αυτά τα ψάρια ως ενήλικα, πόσο μάλλον να το κάνουν οι ερασιτέχνες χομπίστες. Προσθέστε σε αυτό το ογκώδες μέγεθος, το γεγονός ότι είναι γρήγοροι κολυμβητές και νευρικά ψάρια. Έτσι λοιπόν δεν ειναι μεγάλη η έκπληξη ότι τα περισσότερα από αυτά τα ψάρια που διατηρούνται σε ενυδρεία να έχουν κατεστραμμένες μύτες και μάτια από τα χτυπήματα στα τζάμια των ενυδρείων. ......................................................................................................................................................... Πιάστηκε γιγαντιαίο γατόψαρο Pangasius εννέα ποδών. (σημ μτφ : πρόκειται για το είδος Pangasianodon gigas ή αλλιώς Pangasius paucidens) ..... Διάφορα παρόμοια είδη μερικές φορές εμφανίζονται στο εμπόριο ενυδρείων, αλλά κανένα από αυτά δεν ειναι λογικές προσθήκες σε ενα ενυδρείο. Θα συμβουλεύαμε ιδιαιτέρως να αποφύγετε να αγοράσετε το Pangasius sanitwongsei και το Pangasius hypophthalmus (στο παρελθόν sutchi), αφού μπορούν να φτάσουν σε τελικό μέγεθος γύρω στα 200 εκατοστά (δυο μέτρα) και 120 εκατοστά (1,2 μέτρα) αντίστοιχα. ......................................................................................................................................................... Εξερεύνηση των μύθων στη διατήρηση των ψαριών: Τα ψάρια αυξάνονται ανάλογα το μέγεθος του ενυδρείου τους. Αυτό είναι ένας από τους παλαιότερους και πιό επικίνδυνους μύθους. Ενώ είναι αλήθεια ότι παρότι μερικοί τύποι ψαριών θα μείνουν "νάνοι" (stunted) αν δεν τους δίνεται ο απαραίτητος χώρος, τα περισσότερα δεν μένουν. Το Oscars, Tinfoil barbs, ασημένια δολάρια και plecos είναι παραδείγματα ειδών που δεν μένουν νάνοι και δεν πρέπει να αγοραστούν εκτός αν έχετε ικανοποιητικών διαστάσεων ενυδρείο. Το Goldfish και ο Clown loaches είναι μεταξύ των λίγων διακοσμητικών ειδών ψαριών που μένουν νάνοι. Αλλά αυτή η διακοπή της ανάπτυξης προκαλεί ζημιά; Αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί, σίγουρα όμως τα ψάρια στα ενυδρεία με πρόβλημα χώρου, είναι περισσότερο επιρρεπή σε ασθένειες που προκαλούνται από την κακή ποιότητα νερού και την αστάθεια pH, όπως το finrot και το fungus. ......................................................................................................................................................... Αφού δεν έχει γίνει κάποια μελέτη ακόμα για τα ψάρια, εδώ είναι ένα παράδειγμα από μελέτη για τις .... - Επιπλοκές του νανισμού στον άνθρωπο. Από Mayo Clinic staff. Οι σχετικές με τον νανισμό επιπλοκές μπορούν να ποικίλουν πολύ, αλλά μερικές επιπλοκές είναι κοινές μεταξύ κάποιων καταστάσεων. Συμμετρικός νανισμός Με τις διαταραχές που προκαλούν συμμετρικό νανισμό, τα προβλήματα στο συνολική ανάπτυξη συχνά οδηγούν σε επιπλοκές με άλλα αναπτυγμένα εσωτερικά όργανα. Παραδείγματος χάριν, τα προβλήματα νεφρών ή καρδιάς συχνά παρόντα στο σύνδρομο Turner μπορούν να έχουν μια σημαντική επίδραση στη γενική υγεία ενός παιδιού. Η απουσία σεξουαλικής ωρίμανσης που συνδέεται με την ανεπάρκεια ορμονών ανάπτυξης ή με το σύνδρομο Turner, έχει επιπτώσεις όχι μόνο στη φυσική ανάπτυξη αλλά και την κοινωνική ένταξη του ατόμου. Ασύμμετρος νανισμός Τα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κρανίου, της σπονδυλικής στήλης και των άκρων στις περισσότερες μορφές ασύμμετρου νανισμού οδηγούν σε μερικά κοινά προβλήματα: * Καθυστερήσεις στην ανάπτυξη μηχανικών δεξιοτήτων, όπως να σηκώνεσαι όρθιος, το σύρσιμο και το περπάτημα * Συχνές μολύνσεις αυτιών (μέσα ωτίτιδα) και κίνδυνος απώλειας ακοής * Στράβωμα των ποδιών (genu varum) * Δυσκολία στην αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου (sleep apnea) * Πίεση στο νωτιαίο μυελό στη βάση του κρανίου * Στριμμένα, συσσωρευμένα δόντια * Προοδευτική σοβαρή Κύφωση (kyphoscoliosis) ή Λόρδωση (lordosis) της πλάτης * Στην ενηλικίωση, στένεμα του καναλιού στη χαμηλότερη σπονδυλική στήλη (lumbosacral spinal stenosis), με συνέπεια την πίεση στο νωτιαίο μυελό και τον επόμενο πόνο ή το μούδιασμα στα πόδια * Αρθρίτιδα στην ενηλικίωση * Αύξηση βάρους που μπορεί περαιτέρω να περιπλέξει τα προβλήματα με τις ενώσεις και τη σπονδυλική στήλη και να ασκήσει πίεση στα νεύρα. Εγκυμοσύνη Οι γυναίκες με το συμμετρικό νανισμό μπορούν να αναπτύξουν αναπνευστικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η γέννα με Καισαρική τομή είναι σχεδόν πάντα απαραίτητη επειδή το μέγεθος και η μορφή της λεκάνης δεν επιτρέπουν την φυσιολογική γέννα. Δημόσιες αντιλήψεις Οι άνθρωποι με κανονικό ύψους, συχνά παρερμηνεύουν διάφορα για τους ανθρώπους με νανισμό. Πολλοί λανθασμένα, θεωρούν ότι οι άνθρωποι με το νανισμό έχουν περιορισμένες διανοητικές δυνατότητες ή τις διαταραχές προσωπικότητας. Κρίνοντας την ωριμότητα από το ύψος παρά από την ηλικία, μερικοί άνθρωποι μεταχειρίζονται τους ανθρώπους με νανισμό ως παιδιά. Υπάρχει επίσης μια μακρά ιστορία για τους ανθρώπους με νανισμό που μεταχειρίστηκαν ως ψυχαγωγικό θέαμά. Και η απεικόνιση των ανθρώπων με νανισμό στο σύγχρονο κινηματογράφο προσφεύγει συχνά σε στερεότυπα. Τα παιδιά με νανισμό είναι ιδιαίτερα ευάλωτα για πείραγμα και εμπαιγμό από τους συμμαθητές τους. Επειδή ο νανισμός είναι σχετικά ασυνήθιστος, τα παιδιά μπορούν να αισθανθούν απομονωμένα από τους συνομήλικους τους. ......................................................................................................................................................... - Seven fish best left in the wild: Pangasius catfish Shark Catfish or Pangasius are sadly a common site in dealers tanks. Generally the species imported appear to be Pangasianodon hypophthalmus and Pangasius sanitwongsei - both usually sold as Iridescent sharks. These fish are mass produced for the food industry - you may have seen “Vietnamese River Cobbler” fillets for sale at supermarkets - this is usually the same fish. The babies seen in your local aquarium shop are just a profitable side line. There is a reason they are commercially farmed other than taste. They are fast growing, large fish. When the fish are harvested for food they are probably less than a year old but already well over 30cm long. Given that wild P. hypophthalmus have been recorded at over 1.3 metres and 44 kg and P. sanitwongsei 3 metres and 300 kg, you can see that there are probably few major public aquaria that can satisfactorily house these fish as adults, let alone hobbyists. Add to this massive potential size the fact they are a fast swimming, nervous fish then it's little surprise most of the fish seen in aquaria have damaged noses and eyes from crashing into the aquarium glass. http://www.practicalfishkeeping.co.uk/pfk/....php?blogid=216 - Nine foot Giant pangasius catfish caught .....A number of related species do sometimes appear in the aquarium trade, but none of them make sensible additions to the aquarium. We would strongly advise avoiding Pangasius sanitwongsei and P. hypophthalmus (formerly sutchi) should you see them for sale, as they can reach around 2m/6'6" and 120cm/4' respectively. http://www.practicalfishkeeping.co.uk/pfk/...em.php?news=661 - Exploding the fishkeeping myths: Fish grow to the size of their tank. This is one of the oldest and most dangerous myths. While it is true that some types will become stunted when kept in overcrowded conditions, most do not. Oscars, Tinfoil barbs, Silver dollars and plecs are examples of species that don’t become stunted and they shouldn’t be purchased unless you have sufficient tank space. Goldfish and Clown loaches are among very few ornamental fish species that do become stunted. But does stunting cause harm? That’s difficult to answer, but fish in overcrowded conditions are going to be more prone to diseases caused by poor water quality and pH instability, such as finrot and fungus. http://www.practicalfishkeeping.co.uk/pfk/...?article_id=704 - Complications By Mayo Clinic staff Complications of dwarfism-related disorders can vary greatly, but some complications are common among a number of conditions. Disproportionate dwarfism The characteristic features of the skull, spine and limbs shared by most forms of disproportionate dwarfism result in some common problems: Delays in motor skills development, such as sitting up, crawling and walking Frequent ear infections (otitis media) and risk of hearing loss Bowing of the legs (genu varum) Difficulty breathing during sleep (sleep apnea) Pressure on the spinal cord at the base of the skull Crowded teeth Progressive severe hunching (kyphoscoliosis) or swaying (lordosis) of the back In adulthood, narrowing of the channel in the lower spine (lumbosacral spinal stenosis), resulting in pressure on the spinal cord and subsequent pain or numbness in the legs Arthritis in adulthood Weight gain that can further complicate problems with joints and the spine and place pressure on nerves Proportionate dwarfism With disorders causing proportionate dwarfism, problems in overall growth often result in complications with other poorly developed organs. For example, kidney or heart problems often present in Turner syndrome can have a significant effect on a child's general health. An absence of sexual maturation associated with growth hormone deficiency or Turner syndrome affects not only physical development but also social functioning. Pregnancy Women with disproportionate dwarfism may develop respiratory problems during pregnancy. A Caesarean delivery is almost always necessary because the size and shape of the pelvis doesn't allow for vaginal delivery. Public perceptions People of average height often hold misconceptions about people with dwarfism. Many wrongly believe that people with dwarfism have limited intellectual abilities or personality disorders. Judging maturity by height rather than age, some people may treat people with dwarfism as children. There's also a long history of people with dwarfism being treated as spectacles for entertainment. And the portrayal of people with dwarfism in modern movies often resorts to stereotypes. Children with dwarfism are particularly vulnerable to teasing and ridicule from classmates. Because dwarfism is relatively uncommon, children may feel isolated from their peers. http://www.mayoclinic.com/health/dwarfism/...N=complications ΥΓ μετά από σοβαρό λειτουργικό πρόβλημα του www.practicalfishkeeping.co.uk τα περισσότερα άρθρα του, έχουν χαθεί ή αλλάξει διεύθυνση, με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν οι σύνδεσμοι.

Μετρώντας το Ψάρι Όλοι μας έχουμε στη κατοχή μας ψάρια και πολλές φορές έχουμε σκεφτεί να τα μετρήσουμε για να δούμε πόσο μεγάλωσαν ή τι μέγεθος έχουν. Όταν προσπαθήσουμε να το δοκιμάσουμε μας έρχεται αμέσως η απορία…. "Με ή χωρίς την ουρά"; Για τη διευκρίνιση και την απάντηση αυτής της απορίας γράφτηκε αυτό το μικρό άρθρο το οποίο συνοδεύεται από μια επεξηγηματική εικόνα. Σωστή απάντηση δεν υπάρχει, αφού με ή χωρίς την ουρά, πάλι συγκρίσιμη θα είναι η μέτρηση μας. Έτσι λοιπόν πολλές φορές όταν διαβάζουμε ένα προφίλ ή ακόμα όταν πάμε να αγοράσουμε ένα ψάρι βλέπουμε στις πληροφορίες το μέγεθός του. Τις περισσότερες φορές διπλά από τη διάσταση βρίσκονται δύο γράμματα που μας μπερδεύουν περισσότερο, π.χ. SL 5 εκατοστά Τι είναι όμως αυτά τα αρχικά; Γιατί υπάρχουν; Σε τι μας χρησιμεύουν; Όλες αυτές οι πληροφορίες δίνονται στην παρακάτω λίστα: • TL: Μήκος μαζί με το ουραίο πτερύγιο (Total Length) • SL: Μήκος Χωρίς το ουραίο πτερύγιο (Standard Length)

Μέρα πληρωμής, μέρα δώρου, μέρα χαρτζιλικιού... ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ Με ένα γεμάτο πορτοφόλι επισκεπτόμαστε το pet-shop ή το ενυδρειακό κατάστημα της γειτονιάς μας (και όχι μόνο) για να δούμε τι "νέο" και "πολύχρωμο" θα βάλουμε στο ενυδρείο μας. Ότι θα γράψω παρακάτω είναι απλές εμπειρικές οδηγίες που απέκτησα με τον καιρό και σκοπός μου είναι να δώσω αυτή τη λιγοστή γνώση που έχω σε νεότερους, ώστε να κάνουν μία καλή και σωστή αρχή... Και ας μη ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η αρχή είναι το ήμιση του παντός! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενειών προέρχεται από τις λάθος επιλογές που κάναμε στην αρχή. Για να γίνει πιθανόν πιο ευκολοδιάβαστο το παρακάτω κατεβατό, θα το χωρίσω σε βήματα... ΒΗΜΑ 1 Καταρχήν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την "φιλοσοφία" του ενυδρείου μας. Και όταν λέω "φιλοσοφία" δεν εννοώ απαραίτητα κάτι βιοτοπικό. Κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί πολύ όμορφα και προσεγμένα ενυδρεία, μη βιοτοπικά, αλλά με συγκατοίκους που ναι μεν ζούνε σε διαφορετικές ηπείρους, αλλά έχουν κοινές ανάγκες και κοινές συνθήκες διαβίωσης. Οπότε καλό είναι το ενυδρείο μας να έχει έναν "χαρακτήρα" και μία κοινή "φιλοσοφία" όσον αφορά τους οργανισμούς που ζούνε μέσα σε αυτό! Οι πλέον απαραίτητες μετρήσεις που πρέπει να έχουμε από το ενυδρείο μας, εφόσον θεωρήσουμε ότι αυτό είναι σωστά στρωμένο, είναι το pH, το gH και η μέση ετήσια θερμοκρασία. Το επόμενο στοιχείο που πρέπει να έχουμε στο νου μας είναι ο διάκοσμος του ενυδρείου. Διάκοσμο θεωρούμε φυσικά ή και τεχνητά στοιχεία που γεμίζουν και διακοσμούν το ενυδρείο μας, πέραν από τους ζωντανούς φίλους μας. Αυτά τα στοιχεία μπορεί να είναι φυσικές ή τεχνητές πέτρες και ξύλα, φυσικά ή πλαστικά φυτά, είδος βυθού (άμμος, χαλίκι, κοκκομετρία κλπ) και διάφορα άλλα στοιχεία, κυρίως τεχνητά. Εδώ θα αναφέρω πως η μορφιά του "φυσικού" δεν ξεπερνιέται με τίποτα από το "τεχνητό", αλλά αυτό είναι και θέμα αισθητικής. Όλα τα παραπάνω θα παίξουν ρόλο στην τελική επιλογή που θα κάνουμε για την αγορά ενός ή περισσότερων ψαριών ή ασπόνδυλων. ΒΗΜΑ 2 Το επόμενο βήμα είναι η επίσκεψη στο pet-shop ή στο ενυδρειακό κατάστημα. Πολλά ενυδρεία, χιλιάδες ψάρια, άπειρα χρώματα! Αυτό που πρέπει να έχουμε στο νου μας, είναι ότι κάθε ψάρι έχει τις δικές του ανάγκες και ιδιαιτερότητες στις συνθήκες διαβίωσής του. Κάποια είναι κοπαδόψαρα, κάποια μοναχικά, άλλα είναι μαλακού και όξινου νερού ενώ άλλα είναι σκληρού και αλκαλικού νερού, κάποια τα βλέπουμε μικρά αλλά γίνονται τεράστια, ενώ αλλά ζουν σε τροπικά κλίματα και άλλα σε πιο ψυχρά. Τα παραπάνω στοιχεία θα πρέπει να τα γνωρίζουμε, ώστε να επιλέξουμε σωστά το ψάρι που μας αρέσει, αλλά κυρίως, που μας ταιριάζει. Αυτό που συστήνω πάντα, είναι η αγορά του ψαριού ή των ψαριών να γίνεται σε δύο φάσεις: Πρώτη φάση είναι η επίσκεψη στο κατάστημα και η έρευνα αγοράς. Επιλέγουμε όσα ψάρια ή ασπόνδυλα μας αρέσουν. Συγκρατούμε ή καταγράφουμε τις ονομασίες τους. Επιστρέφουμε σπίτια μας, ανοίγουμε το internet και ξεκινάμε το ψάξιμο. π.χ. Μας άρεσε το Black Ghost. Μπαίνουμε το Aquazone, ψάχνουμε και ρωτάμε... ή πάμε κατευθείαν στο google και γράφουμε "Black Ghost" ή "Black Ghost fish". Οι πληροφορίες που μπορούμε πλέον να συλλέξουμε από το internet είναι άπειρες. Οπότε πάντα, πολύ ή περισσότερο, αποκτούμε μία εικόνα του προφίλ του ψαριού που μας ενδιαφέρει. Ανάγκη από λίτρα, θερμοκρασία, σκληρότητα και οξύτητα νερού, συγκάτοικοι, διατροφή, διακόσμηση, φωτισμός... Όλα είναι πληροφορίες που μπορούμε εύκολα να συλλέξουμε και να κρίνουμε αν ο ζωντανός οργανισμός που αρχικά επιλέξαμε, πραγματικά μας ταιριάζει. Καταλήγουμε λοιπόν στα ψάρια που μας αρέσουν και μπορούμε να διατηρήσουμε σωστά. Η δεύτερη φάση είναι να ξαναπάμε στο κατάστημα και να πάρουμε το ψάρι. Πως όμως θα επιλέξουμε το κατάλληλο ψάρι από το "Χ" συγκεκριμένο είδος που θέλουμε? Πολύ βασικό στοιχείο είναι η παρατηρητικότητα. Είναι πολύ σημαντικό να επιλέξουμε ψάρια από υγιές περιβάλλον. Ενυδρεία που έχουν μέσα νεκρά ψάρια, περίεργες βλέννες είτε πάνω στα ψάρια είτε πάνω στα τζάμια, ψάρια που κάθονται ανενεργά στον βυθό ενώ θα έπρεπε να κολυμπάνε, περίεργα σημάδια ή πληγές πάνω στα ψάρια κλπ είναι πάντα επίφοβα. Ακόμα και ψάρια που δείχνουν "χαρούμενα", ενώ βρίσκονται σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι πάντα πιθανό να είναι φορείς ασθενειών.Ως συμπέρασμα κρατάμε το ότι επιλέγουμε πάντα υγιή ψάρια από υγιή ενυδρεία. Καλό είναι επίσης να γνωρίζουμε, ότι άσχετα από το τι διαβάσαμε στο internet για την οξύτητα και την σκληρότητα του νερού που θέλει το κάθε ψάρι, το μεγαλύτερο ποσοστό των καταστημάτων, διατηρούν τα ψάρια σε αποχλωριωμένο νερό βρύσης. Οπότε αν γνωρίζουμε τις τιμές του δικτύου νερού της περιοχής που βρίσκεται το κατάστημα, έχουμε μία σχετική εικόνα των τιμών νερού του κάθε καταστήματος. Το ότι τα καταστήματα διατηρούν τα ψάρια σε πιθανόν "λάθος" τιμές είναι απόλυτα φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση κατακριτέο. Ακόμα και τα σκυλάκια, τα γατάκια, τα κουνελάκια, τα καναρινάκια που είναι προς πώληση ζουν σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές που εμείς αργότερα θα τους προσφέρουμε. Οπότε καλό είναι να σκεφτόμαστε πως δεν έχει σημασία πως ζούσαν αυτοί οι οργανισμοί μέχρι τώρα, αλλά πως πρέπει να ζουν από δω και πέρα. ΒΗΜΑ 3 Επιστροφή στο σπίτι λοιπόν! Εφόσον η μετακίνηση από το κατάστημα στο σπίτι δεν ξεπέρασε τα 20 λεπτά με μισή ώρα, μπορούμε να μετρήσουμε με τα τεστ μας (κατά προτίμηση υγρά) το νερό της σακούλας και να συγκρίνουμε τις τιμές σε σχέση με αυτές του ενυδρείο μας. Όσο μεγαλύτερη η απόκλιση των τιμών, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι και η διάρκεια της προσαρμογής. Ευαίσθητοι οργανισμοί. όπως είναι οι γαρίδες ή ψάρια μικρής ηλικίας, πάντα θέλουν παραπάνω χρόνο προσαρμογής. Ο προτεινόμενος τρόπος προσαρμογής είναι να γίνεται με τη μέθοδο της καραντίνας. Το τι είναι η καραντίνα και πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μπορεί να παρατηρήσουμε κάποιες διαφορές στο ψάρι μας από το (ίδιο πάντα) ψάρι που επιλέξαμε στο κατάστημα. Πιθανός αποχρωματισμός και μειωμένη διάθεση είναι φυσιολογικά, καθότι η όλη διαδικασία της μεταφοράς, σίγουρα στρέσαρε το ψάρι. Στο χέρι μας είναι να το επαναφέρουμε το συντομότερο δυνατό και φυσικά θα πρέπει να έχουμε στο νου μας πως κάθε οργανισμός έχει την ανάγκη πίστωσης χρόνου, μέχρι να προσαρμοστεί πλήρως και να αναδείξει τα πραγματικά του χρώματα και την πραγματική του συμπεριφορά. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Αυτά σε γενικές γραμμές. Πάντα πρέπει να γνωρίζουμε πως "κανόνες" που να αφορούν ζωντανούς οργανισμούς, δεν υπάρχουν. Κάθε οργανισμός και κάθε σύστημα ενυδρείου έχει τους δικούς του κανόνες και μόνο ο ιδιοκτήτης τους μπορεί να τους ξέρει. Τα παραπάνω είναι απλά ένας "μπούσουλας" και ένας ασφαλής τρόπος αγοράς ζωντανών οργανισμών ενυδρείων. Καλό είναι πριν κάνουμε την οποιαδήποτε κίνηση και δεν έχουμε την εμπειρία που χρειάζεται, να ρωτάμε και να συζητάμε τις απορίες μας με ανθρώπους που έχουν την εμπειρία και μπορούν να μας βοηθήσουν. Και όλα αυτά, για να χαιρόμαστε ένα όμορφο και υγιές στολίδι στον χώρο μας.

Βασικός εξοπλισμός γλυκού του Βαρκαρόλη Γιώργου Δεξαμενή Για να πει κανείς ότι έχει ενυδρείο, σίγουρα θα πρέπει να έχει μια δεξαμενή. Το υλικό συνήθως είναι γυαλί αλλά μπορεί να είναι και πλαστικό-ακρυλικό. Το συν του γυαλιού είναι κυρίως η αντοχή του σε γρατζουνιές, ενώ το συν του πλαστικού η μειωμένη οπτική παραμόρφωση που προκαλεί στα αντικείμενα που βρίσκονται στο εσωτερικό του, πράγμα που συμβαίνει ειδικότερα σε μεγάλα ενυδρεία με μεγάλο πάχος τοιχωμάτων. Το σχήμα της δεξαμενής επίσης μπορεί διαφέρει με πιο δημοφιλές το παραλληλεπίπεδο και με το τριγωνικό να ακολουθεί. Το τζάμι της πρόσοψης μπορεί επίσης να είναι είτε επίπεδο είτε καμπυλωτό. Υπάρχουν φυσικά και πιο ασυνήθιστα σχήματα όπως το πρισματικό, παραλληλεπίπεδο με «κομμένες» γωνίες, τύπου κάδρο ή και σφαιρικό. Πολλά από αυτά έχουν κατασκευαστεί με μόνο γνώμονα το design και καθόλου τη λειτουργικότητα ή την άνεση των ψαριών. Έτσι, πολύ στενά ενυδρεία τύπου κάδρου είναι δύσκολο να συντηρηθούν αλλά και πολύ άβολα για την κίνηση των ψαριών. Τα σφαιρικά ενυδρεία πάλι, δημιουργούν στα ψάρια δυσφορία λόγω της ανάκλασης κάθε ήχου από το τοίχωμα προς στο κέντρο του ενυδρείου. Κάποια είναι επιπλέον πολύ μικρά και δεν επιτρέπουν τη χρήση του απαραίτητου εξοπλισμού. Γενικότερα μην επιλέξετε στενά ενυδρεία αφού είναι δύσκολο για να δώσετε βάθος στο τοπίο αλλά και πολύ περιορισμένες οι επιλογές σας σε είδη ψαριών. Μην επιλέξετε επίσης πολύ ψηλά ενυδρεία (άνω των 60εκ) αφού θα είναι ταλαιπωρία η οποιαδήποτε επέμβαση μέσα στο ενυδρείο. Ο όγκος του ενυδρείου είναι καθοριστικός για την καλή του λειτουργία, ανάλογα βέβαια με το στήσιμο που επιθυμείτε. Η διατήρηση ενός κοινωνικού ενυδρείου μικρότερου από 50 λίτρα, εκτός από περιορισμούς στον αριθμό ψαριών, θα εμφανίζει και αυξημένη αστάθεια σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Για κάποιον που ξεκινάει, ένα ενυδρείο 80-120 λίτρων θεωρείται ιδανικό. Ένα τέτοιο ενυδρείο θα είναι αρκετά σταθερό στις διάφορες τιμές του νερού, σε περίπτωση κάποιου λάθος χειρισμού και δεν θα σας κουράζει με μεγάλες αλλαγές νερού. Επίσης, οι κοινές γυάλες είναι ακατάλληλες για ενυδρεία, αφού είναι πολύ μικρές για οπουδήποτε ψάρι αλλά και το σχήμα τους δημιουργεί στο εσωτερικό τους πολύ ενοχλητικό περιβάλλον. Θα πρέπει να ξέρετε ότι σε πολλά μεγάλα ενυδρεία, εκτός των τεσσάρων τοιχωμάτων και του πάτου, υπάρχουν και κάποια ενισχυτικά κομμάτια τζαμιών (λωρίδες) που ονομάζονται «κόντρες», σκοπό έχουν να αυξήσουν την μηχανική αντοχή των τζαμιών προς την πίεση του νερού. Κάποια ενυδρεία διαθέτουν επίσης προστατευτικές γωνίες στις ακμές τους από πλαστικό ή αλουμίνιο. Κάτι τέτοιο μπορεί να φανεί χρήσιμο αν το ενυδρείο είναι σε σημείο που κινδυνεύει από χτυπήματα ή και για να προστατεύει το κάτω τζάμι. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Καπάκι Τα περισσότερα ενυδρεία του εμπορίου διαθέτουν και καπάκι το οποίο συνήθως έχει και ενσωματωμένο σύστημα φωτισμού. Η χρησιμότητά του είναι : -προστασία του ενυδρείου από σκόνες και άλλα ακατάλληλα υλικά. -προστασία των ψαριών από το να πηδήξουν έξω. -μείωση των απωλειών νερού λόγω εξάτμισης. Το νερό που εξατμίζεται από ένα ενυδρείο μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα αύξησης αλάτων στο ενυδρείο, ειδικά τις ζεστές μέρες του χρόνου ή και να αυξήσει ανεπιθύμητα και την υγρασία του δωματίου. Κάποιες φορές βέβαια η εξάτμιση είναι επιθυμητή όπως τους θερινούς μήνες που δεν αφήνει τη θερμοκρασία του ενυδρείου να αυξηθεί πολύ. Το καπάκι σχεδόν πάντα διαθέτει και κάποιο πορτάκι για να ταΐζετε τα ψάρια ή και κάποια άλλη υποδοχή για την ταίστρα. Σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, το καπάκι μπορεί να περιέχει και το φίλτρο του ενυδρείου. Στο καπάκι μπορούν να τοποθετηθούν και άλλοι μηχανισμοί όπως ανεμιστηράκια ψύξης, ηλεκτρονικές οθόνες ενδείξεων κλπ. Παρ' όλα αυτά η χρήση του δεν είναι αναγκαστική και υπάρχουν αρκετοί χομπίστες που διατηρούν ανοικτά ενυδρεία με τα φυτά να μεγαλώνουν και έξω από το ενυδρείο δίνοντας άλλη διάσταση στη διακόσμηση του χώρου. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Φωτισμός Το φως του ηλίου είναι για όλη τη ζωή στη γη βασικό και αναντικατάστατο, παρ’ όλα αυτά φωτισμός που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στα ενυδρεία είναι κυρίως τεχνητός. Δεν χρησιμοποιείται ηλιακό φως, αφού στη χώρα μας, κατά τις διάφορες εποχές αλλάζει η διάρκεια ημέρας, αυτό δεν συμφωνεί με τη σταθερή μέρα που επικρατεί στους τροπικούς από τους οποίους και προέρχονται τα είδη ψαριών και φυτών που φιλοξενούμε. Επίσης, αν διατηρούμε φυτά, χρειάζεται σταθερός φωτισμός για να μην εμφανιστούν προβλήματα με άλγη. Ένας άλλος λόγος χρήσης τεχνητού φωτισμού, είναι ότι δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να δεσμεύσουν ένα παράθυρο για χάρη του ενυδρείου αλλά και δεν γίνεται πάντα το φως να έχει κατεύθυνση από πάνω προς τα κάτω όπως πρέπει. Με λίγα λόγια χρησιμοποιούμε τεχνητό φωτισμό για να έχουμε περισσότερο έλεγχο. Τα ψάρια, ανάλογα με το είδος τους, χρειάζονται και φως σε διαφορετική ένταση για να νιώσουν καλά. Οι δίσκοι για παράδειγμα προτιμούν χαμηλή ένταση φωτισμού για να νιώθουν άνετα ενώ αρκετά είδη από μικρά κοπαδόψαρα αρέσκονται σε φυτεμένα ενυδρεία με φωτεινά ξέφωτα. Τα φυτά που ίσως μεγαλώνουμε στο ενυδρείο μας χρειάζονται, πάλι ανάλογα με το είδος και διαφορετική ένταση φωτός για να αναπτυχθούν. Έτσι, πριν ασχοληθούμε με το θέμα του φωτισμού θα πρέπει πρώτα να επιλέξουμε ανάμεσα σε ενυδρείο και με φυτά (και τον βαθμό απαιτήσεών τους σε φώς) ή σε ενυδρείο μόνο με ψάρια (και ίσως μόνο κάποια φυτά με ελάχιστες απαιτήσεις σε φως πχ Ceratophyllum demersum ή Anubia barteri). Οι λάμπες που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στο ενυδρείο είναι οι λάμπες φθορισμού, που έχουν σχήμα σωλήνα, αφού οι κοινές λάμπες πυρακτώσεως παράγουν πολύ θερμότητα, έχουν ακατάλληφο φως για φωτοσύνθεση και έχουν μεγάλη κατανάλωση ρεύματος. Υπάρχουν δυο δημοφιλή είδη λαμπτήρων σε σχήμα σωλήνα, ο τύπος Τ8 που έχει πάχος 2,54 cm και ο τύπος Τ5 με πάχος 1,6 cm, οι Τ5 εξοικονομούν ρεύμα κατά 30% σε σχέση με τους Τ8. Οι δυο αυτοί τύποι λαμπτήρων λειτουργούν με δυο διαφορετικούς μηχανισμούς που αναφέρονται παρακάτω. Αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν όταν επιλέγετε καπάκι ή φωτιστικό, αφού ο φωτισμός αποτελεί την μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας των ενυδρείων και ειδικά των φυτεμένων. Κατά την επιλογή μεταξύ των 2 αυτών τύπων, λάβετε υπ’ όψιν επίσης ότι οι Τ5 για ενυδρεία, κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή (αρχές 2009) σε μήκος από 55 εκατοστά και άνω οπότε για τα ενυδρεία με μικρό μήκος, οι Τ8 είναι αναγκαστική επιλογή ανάμεσα στις δυο. Συμπληρωματικά αναφέρεται και ότι κάποια μικρά ενυδρεία διαθέτουν άλλους τύπους λαμπτήρων πέρα των Τ8 και Τ5, όπως οι compact και οι PL αυτοί οι λαμπτήρες είναι είτε πολύ μικροί τύπου σωλήνα, είτε αναδιπλωμένοι τύπου σωλήνα για μικρά ή μεγάλα ενυδρεία. Οι τελευταίοι λαμπτήρες προτείνονται για ειδικές κατασκευές. Για να επιλέξετε τα watt των λαμπτήρων για το ενυδρείο σας λάβετε υπ’ όψιν της εξής χονδρική κλίμακα: 0-0,1 watt/λίτρο: Ενυδρείο χωρίς φυτά ή με κάποια φυτά με ελάχιστες απαιτήσεις σε φως όπως Ceratophyllum demersum, Anubia barteri και άλλα. Η χρήση διοξειδίου του άνθρακα (CO2) δεν θα ωφελήσει τα φυτά. 0,1-0,3 watt/λίτρο: Αρκετά φυτά ενυδρείου με χαμηλές έως μέτριες απαιτήσεις σε φως θα αναπτυχθούν ικανοποιητικά. CO2 μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μικρή ποσότητα και όταν τα φυτά είναι πολλά αλλά δεν είναι απαραίτητο. 0,3-0,5 watt/λίτρο: Πολλά είδη φυτών με κανονικές έως λίγο αυξημένες απαιτήσεις σε φως θα αναπτυχθούν πολύ καλά. Κάποια είδη φυτών με κόκκινες χρωστικές, αρχίζουν να τις αναδεικνύουν. Το CO2 αρχίζει να γίνεται απαραίτητο ανάλογα πάντα με την ποσότητα των φυτών. 0,5-1 watt/λίτρο: Ακόμα και αρκετά φυτά που σχηματίζουν τάπητα θα αναπτυχθούν ικανοποιητικά, αυξάνονται αρκετά και οι απαιτήσεις σε CO2 και λίπανση. 1-2 watt/λίτρο: Φωτισμός για πολύ απαιτητικά φυτά σε φωτισμό, μεγάλες θα είναι οι απαιτήσεις σε CO2 και λίπανση. Αυτά ισχύουν για λαμπτήρες Τ8-Τ5 με φάσμα κατάλληλο για φυτεμένο ενυδρείο και έως 60 εκ βάθος ενυδρείου. Λάβετε υπ' όψιν οτι οι λαμπτήρες Τ5 έχουν κατά 30% μεγαλύτερη φωτιστική απόδοση σε σχέση με τα ίδια watt Τ8 λαμπτήρων. Εδώ βλέπουμε πόσο σχετική είναι αυτή η κλίμακα αφού δεν ισχύει ομοιόμορφα η αντιστοιχία watt-ένταση φωτισμού. Η κλίμακα αυτή σε μορφή συνταγής, είναι αποτέλεσμα εμπειρίας και παρατήρησης και όπως κάθε συνταγή είναι σχετική και όχι απόλυτη, η τήρησή της παρ' όλα αυτά προστατεύει κάποιον αρχάριο από μεγάλες ανισοροπίες στο ισοζύγιο φωτισμός-λίπανση-διοξείδιο-ποσότητα φυτών που είναι καθοριστικής σημασίας για ένα φυτεμένο ενυδρείο. Για να συνδέσουμε τις λάμπες στο ρεύμα, χρησιμοποιούμε είτε τον μηχανισμό που βρίσκεται στο καπάκι πολλών έτοιμων ενυδρείων, είτε αγοράζουμε ξεχωριστό μηχανισμό και τον προσαρμόζουμε στο καπάκι μόνοι μας. Υπάρχουν και κάποια φωτιστικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς να έχει καπάκι το ενυδρείο τα οποία είναι κρεμαστά από την οροφή του δωματίου ή στερεώνονται στα τζάμια. Οι μηχανισμοί αυτοί ονομάζονται ballast και διακρίνονται σε απλά και ηλεκτρονικά, οι Τ5 λάμπες χρειάζονται απαραίτητα ηλεκτρονικά ballast για να λειτουργήσουν ενώ οι Τ8 λειτουργούν και με απλά και με ηλεκτρονικά ballast. Για να επιλέξουμε λαμπτήρα τώρα, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη ότι ένας λαμπτήρας χαρακτηρίζεται από δυο μεγέθη που μας ενδιαφέρουν κυρίως σε αυτή τη φάση, το ένα είναι η θερμοκρασία χρώματος ή Kelvin και το άλλο η ισχύς του ή Watt. Οι διάφορες εταιρίες ενυδρειακών κυρίως ειδών, κατασκευάζουν λάμπες ειδικές για φυτά και προτείνουν διάφορους συνδυασμούς, ως πρώτο βήμα μπορείτε να εμπιστευτείτε αυτές τις προτάσεις π.χ συνδυασμός δυο διαφορετικών λαμπτήρων για ανάπτυξη φυτών ή και χρήση ενός λαμπτήρα που αναδεικνύει καλύτερα τα χρώματα των ψαριών. Μην ξεχνάτε να σημειώνετε την ημερομηνία έναρξης λειτουργίας ενός λαμπτήρα και να τον αντικαθιστάτε έγκαιρα ειδικά αν πρόκειται για ενυδρείο με πολλά φυτά, αφού μειώνεται η απόδοση και η ποιότητα χρώματος. Για τις Τ8 η αντικατάσταση θα πρέπει να γίνεται κάθε εξάμηνο ενώ για τις Τ5 η διάρκεια ζωής μπορεί να είναι και διπλάσια ανάλογα με τον κατασκευαστή. Ανακλαστήρες Για την αύξηση της έντασης του φωτισμού στο ενυδρείο σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ανακλαστήρες. Οι ανακλαστήρες είναι λεπτά φύλλα, συνήθως από αλουμίνιο, τα οποία έχουν καμπυλωτό σχήμα και τοποθετούνται πάνω από κάθε λαμπτήρα. Το όφελος είναι ότι αυξάνουν την ένταση του φωτισμού που φτάνει στο ενυδρείο μέχρι και πάνω από το διπλάσιο, είναι ο πιο οικονομικός τρόπος για να αναβαθμίσετε τον φωτισμό ενός ενυδρείου. Μπορείτε να θεωρήσετε τα watt του φωτισμού σας σχεδόν ως διπλάσια κατά την επιλογή φυτών αν όλοι οι λαμπτήρες σας έχουν ανακλαστήρα. Χρονοδιακόπτης Μια απαραίτητα συσκευή για τον φωτισμό είναι ο χρονοδιακόπτης, είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να ρυθμίσουμε με ακρίβεια το πότε και πόσο θα ανάβουν τα φώτα καθημερινά. Είναι μια συσκευή με επιλογές λειτουργίας ανά τέταρτο της ώρας και παρεμβάλλεται μεταξύ πρίζας και φις φωτιστικού. Βρίσκεται εύκολα σε καταστήματα ενυδρειακού αλλά και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, το κόστος του είναι χαμηλό και ανάλογα με τη ρύθμιση, τα φώτα ανάβουν τις ώρες που επιθυμούμε (φωτοπερίοδος). Ως προτεινόμενη φωτοπερίοδο σε ενυδρείο με φυτά δίνονται 9-11 ώρες, ενώ για ενυδρείο μόνο με ψάρια, αρκούν και οι 8 ώρες. Επίσης καλό θα είναι οι ώρες φωτισμού του ενυδρείου να συμπίπτουν με τις φωτεινές ώρες τις ημέρας ώστε να μπορούν τα ψάρια να ξεκουράζονται κάποιες ώρες σε απόλυτο σκοτάδι. Προσέξτε μόνο ο χρονοδιακόπτης να είναι τελείως αθόρυβος αφού κάποιοι παράγουν ένα ενοχλητικό τρίξιμο. Ακροφύσια Είναι τα εξαρτήματα που μονώνουν τον σύνδεσμο των λαμπτήρων με τον μετασχηματιστή. Σημειώστε ότι για λόγους ασφαλείας, οι σύνδεσμοι των λαμπτήρων με τον μηχανισμό πρέπει αποτελούνται από στεγανά ακροφύσια, έτσι ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος επαφής του ρεύματος με το νερό.

Καθιστώντας το νερό της βρύσης κατάλληλο για το ενυδρείο ("Making Tap Water Safe for the Aquarium" από "aquariumadvice.com") Μετάφραση: Βαρκαρόλης Γιώργος Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, το μολυσμένο πόσιμο νερό εξακολουθεί να προκαλεί συχνές και θανατηφόρες επιδημίες χολέρας, τυφοειδούς πυρετού, δυσεντερίας και γαστρεντερίτιδας. Καθώς οι φορείς της δημόσιας υγείας άρχισαν να κατανοούν καλύτερα τη σχέση μεταξύ των μικροοργανισμών και των ανθρώπινων ασθενειών, η απολύμανση της τοπικής υδροδότησης έγινε όλο και πιο συχνή. Το 1908, το Jersey City του New Jersey έγινε η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που απολύμαινε το νερό ύδρευσης υποχλωριώδες νάτριο (NaClO)(χλωρίνη). Σύντομα και άλλες πόλεις το εφήρμοσαν και μέσα σε 30 χρόνια, οι νόσοι των υδάτων είχαν ουσιαστικά εξαλειφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χλώριο – Το πόσιμο νερό είναι συνήθως χλωριωμένο με την προσθήκη αέριου χλωρίου (Cl2) ή με διάλυμα υποχλωριώδους νατρίου (NaClO) (χλωρίνη). Αυτές οι χημικές ουσίες αντιδρούν με το νερό (pH <7,5) για την παραγωγή υποχλωριώδους οξέος (HClO), ένα πολύ ισχυρό απολυμαντικό. Χλωρίωση χρησιμοποιώντας αέριο χλώριο: Cl2 + H2O ↔ HClO + HCl Χλωρίωση χρησιμοποιώντας υποχλωριώδες νάτριο: NaClO + H2O ↔ HClO + NaOH Χλώριο και υποχλωριώδες νάτριο είναι σχετικά φθηνά και πολύ πιο αποτελεσματικά κατά των μικροοργανισμών. Παρέχουν επίσης καλή διαρκή προστασία από την δευτερογενή μόλυνση που ενδέχεται να προκύψει αφού το νερό έχει εγκαταλείψει τη μονάδα επεξεργασίας λυμάτων. Ωστόσο, το HClO είναι ασταθές σε νερό και αντιδρά με οργανικές ενώσεις που διαλύονται παράγοντας δυνητικά επιβλαβή υποπροϊόντα. Χλωραμίνη - Ενώ οι περισσότερες εταιρίες παροχής νερού στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν αέριο χλώριο ή υποχλωριώδες νάτριο ως κύριο απολυμαντικό, ένας αυξανόμενος αριθμός εταιριών χρησιμοποιεί επίσης χλωραμίνη (NH2Cl). Η χλωραμίνη σχηματίζεται από μια αντίδραση μεταξύ υποχλωριώδους οξέος και αμμωνίας σε χλωριωμένο νερό. Σχηματισμός χλωραμίνης: NH3 + HClO ↔ NH2Cl + H2O Αν και η χλωραμίνη είναι ασθενέστερο απολυμαντικό από το HClO, είναι πολύ πιο σταθερή στο νερό και προσφέρει την καλύτερη διαρκή προστασία. Επίσης, δεν δημιουργεί τόσο επιβλαβή οργανικά υποπροϊόντα. Τοξικότητα του χλωρίου και χλωραμίνης - Το 1998, οι συντάκτες του περιοδικού Life αναγνωρίζουν τη χλωρίωση ως «ίσως τη πιο σημαντική πρόοδο της χιλιετίας για τη δημόσια υγεία», αλλά τα ψάρια και τα ασπόνδυλα των ενυδρείων πιθανότατα κουνούσαν το κεφάλι, κεραίες, και πλοκάμια σε ένδειξη διαφωνίας. Η αμερικανική Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας απαιτεί τουλάχιστον 0,2 ppm συνολικού χλωρίου στο νερό της βρύσης - μια συγκέντρωση, που αναμφισβήτητα είναι τοξική για τα ψάρια και τα ασπόνδυλα. Ως διαβρωτικό και χημικά δραστικό, το χλώριο προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ιστό των βραγχίων. Ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, προκαλεί συσσωρευτικά μείωση της λειτουρικότητας των βραγχίων και χρόνιο αναπνευστικό στρες. Η δηλητηρίαση από χλώριο μοιάζει με δηλητηρίαση από αμμωνία - λήθαργος, κόκκινα εγκαύματα στα βράγχια, και ταχύς θάνατος. Όπως και η αμμωνίας, το χλωρίου θα πρέπει να αποτοξικοποιείται ή να απομακρύνεται από τη στήλη νερού, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η χλωραμίνη δεν είναι λιγότερο τοξική για τους υδρόβιους οργανισμούς από το χλώριο. Περνάει μέσω των βραγχίων στο αίμα, όπου και μεώνει την ικανότητας της αιμοσφαιρίνης να μεταφέρει το ζωτικό οξυγόνο. Με αυτόν τον τρόπο, η δηλητηρίαση από χλωραμίνη, μοιάζει με τη δηλητηρίαση από νιτρώδη. Τα ψάρια που εκτίθενται σε χλωραμίνη, εμφανίζουν λήθαργο, άσθμα, βαριά και γρήγορη αναπνοή. Το απολυμαντικά του νερό της βρύσης αποτελούν επίσης απειλή για τα νιτροποιητικά βακτήρια που κατοικούν στο βιολογικό φίλτρο του ενυδρείου. Ορισμένα είδη βακτηρίων των ομάδων Nitrosomonas και Nitrosospira μπορεί να είναι ανθεκτικά στη χλωραμίνη, αλλά είναι πολύ ευαίσθητα στο ελεύθερο χλώριο. Αποχλωρίωση με γήρανση - Ευτυχώς, είναι αρκετά εύκολο να απαλλαγεί το νερό της βρύσης από τα υπολειπόμενα (διαρκή) απολυμαντικά. Το χλώριο, με χρόνο ημιζωής στο νερό 1-5 ώρες, μπορεί να απομακρυνθεί απλά με βρασμό ή με αποθήκευση του νερού της βρύσης μέσα σε μια νύχτα σε ένα ευρύ ανοιχτό δοχείο. Το ηλιακό φως και ο αερισμός θα επιταχύνουν την εξάτμιση του χλωρίου. Η αυξημένη σταθερότητα της χλωραμίνης, με χρόνο ημιζωής πάνω από 12 ημέρες, κάνει την παθητική αυτή μέθοδο απομάκρυνσης μη πρακτική. Πλεονεκτήματα: δεν υπάρχει κόστος, ευκολία Μειονεκτήματα: απαιτεί χρόνο, απαιτεί αρκετά μεγάλο δοχείο αποθήκευσης, αναποτελεσματική κατά της χλωραμίνης. Αποχλωρίωση με άνθρακα - Καταλυτικός ενεργός άνθρακας που βρίσκεται σε πολλά συστήματα RO / DI, αποτοξικοποιεί το χλώρίο, αλλά η αποτελεσματικότητά του εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ταχύτητα ροής, τον όγκο του υλικού, το πόσο «φρέσκο» είναι το υλικό Η απομάκρυνση του χλωρίου με άνθρακα: C + 2HClO ↔ CO 2 + 2H + + 2 Cl - Πλεονεκτήματα: ευκολία Μειονεκτήματα: ακριβό, ο άνθρακας θα πρέπει να αντικαθίσταται συχνά Αποχλωρίωση με εμπορικά προϊόντα – Τα περισσότερα εμπορικά αποχλωριοτικά διαλύματα περιέχουν θειοθειικό νάτριο (Na2S2O3) και μετατρέπουν τα Cl2 και HOCl σε αβλαβές τετραθειονικό νάτριο (Na2S4O6) και χλωριούχο νάτριο (NaCl). 2 Na2S2O3 + Cl2 ↔ Na2S4O6 + 2 NaCl 2 2Na2S2O3 + HClO ↔ Na2S4O6 + NaCl + NaOH Ορισμένα αποχλωριοτικά χρησιμοποιούν εναλλακτικά όξινο θειώδες νάτριο (NaHSO3) ή θειώδες νάτριο (Na2SO3). NaHSO3 + HClO ↔ NaHSO4 + HCl Na2SO3 + HClO ↔ Na2SO4 + HCl Δεδομένου ότι αυτές οι αντιδράσεις γίνονται ακαριαία, το αποχλωριοτικό δεν χρειάζεται να αναμειγνύεται με νερό της βρύσης πριν από την προσθήκη του στο ενυδρείο, μπορεί απλά να προστεθεί αφού συμπληρωθεί στο ενυδρείο το νερό της αλλαγής. Ερωτήματα προκύπτουν συχνά σχετικά με το αν το σύνολο της δεξαμενής ή μόνο η ποσότητα του νερού που προστίθεται θα πρέπει να δέχονται αποχλωριοτικό. Οι οδηγίες των προιόντων αυτών, συνήθως υποδεικνύουν ότι μόνο το νεό ποσό του νερού που προστίθεται θα πρέπει να αποχλωριώνεται. Διπλάσια δοσολογία δεν εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, μπορεί όμως να είναι απαραίτητη σε περιοχές όπου η συγκέντρωση του χλωρίου είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ως προληπτικό μέτρο, προσωπικά πάντα χρησιμοποιώ διπλή δόση. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως κάποια προϊόντα περιέχουν ενισχυτικό πολτό για την βλέννα των ψαριών που μπορεί να προκαλέσει αφρώδες νερό σε μεγάλη υπερδοσολογία. Διαφορετικά τα αποχλωριοτικά άλατα είναι τόσο αραιά, αδρανή και αβλαβή που δεν θα προκαλέσουν προβλήματα ακόμα και σε υπερβολική δόση. Μια πολύ σημαντική σημείωση θα πρέπει να γίνει εάν υπάρχουν χλωραμίνες. Το θειοθειικό νάτριο (Na2S2O3) θα εξουδετερώσει το κομμάτι του χλωρίου της χλωραμίνης. Ωστόσο, η ελεύθερη αμμωνία που απελευθερώνεται στην αντίδραση αυτή δημιουργεί ένα προφανές πρόβλημα, δεδομένου ότι η αμμωνία σε μικρές ποσότητες είναι τοξική για τη ζωή του ενυδρείου. Θα ήταν πολύ καλύτερο να χρησιμοποιούν ειδικά προϊόντα που εγγυώνται την ασφαλή αφαίρεση της χλωραμίνης. Na2S2O3 + 4NH2Cl + 5H2O ↔ Na2SO4 + 2H+ + 4HCl + 4NH3 Πλεονεκτήματα: σχετικά φτηνό, τα προϊόντα μπορούν επίσης να αφαιρέσουν τα τοξικά βαρέα μέταλλα (ελέγξτε την ετικέτα) Μειονεκτήματα: καταστρέφει την χλωραμίνη, αλλά δημιουργεί εξίσου τοξική αμμωνία Αποχλωρίωση / Αποχλωραμίνωση με εμπορικά προϊόντα - Είναι σημαντικό να ελεγχθεί η ετικέτα του βελτιωτικού νερού για να επιβεβαιώσετε ότι αποτοξικοποιεί τις χλωραμίνες καθώς και το χλώριο. Τα προϊόντα αυτά συνήθως περιέχουν HOCH2SO3Na (sodium hydroxymethanesulfonate) καθώς διασπά την χλωραμίνη και αποτοξικοποιεί τόσο το χλώριο όσο και την αμμωνία. Το aminomethanesulfonate (H2NCH2SO3Na) που προκύπτει είναι μη τοξικό και συνήθως καταναλώνεται από τα νιτροποιητικά βακτήρια στο βιολογικό φίλτρο.. NH2Cl + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO3Na + HClO HClO + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO4Na + HCl NH3 + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO3Na + H2O Θετικά: σχετικά φτηνό, τα προϊόντα μπορούν επίσης να αφαιρέσετε τα τοξικά μέταλλα (ελέγξτε την ετικέτα) Αρνητικά: κανένα Συμπέρασμα: Λαμβάνοντας υπόψη την τοξικότητα του χλωρίου και της χλωραμίνης που βρίσκονται στο νερό της βρύσης όπως και το ευρύ φάσμα των σχετικά φθηνών προϊόντων που διατίθενται για την αφαίρεσή τους, δεν υπάρχει λόγος να μην χρησιμοποιηθεί αποχλωριοτικό σε κάθε αλλαγή νερού. Για μια άριστη επισκόπηση των πολλών εμπορικών βελτιωτικών νερού, βλέπε http://www.thetropicaltank.co.uk/rev-cond.htm References Hall, E.L. and A.M. Dietrich. 2000. A brief history of drinking water. Opflow, 26(6). Lindsay, L. 2004. Tech Brief : Chlorination. On Tap. 4(2). Friedman R (ed.). 1998. The Life Millennium: The 100 Most Important Events and People of the Past 1000 Years. Time-Life Books, New York. Jolley, R.L. and J.H. Carpenter. 1983. A review of the chemistry and environmental fate of reactive oxidant species in chlorinated water. In: Water Chlorination: Environmental Impact and Health Effects, Vol. 4, R.L. Jolley et al., Ed. Ann Arbor Science, Ann Arbor, MI. p. 3-47. Clark, R.M. and M. Sivaganesan. 2002. Predicting Chlorine Residuals in Drinking Water: Second Order Model. J. Water Resour. Plng. and Mgmt., 128(2):152-161 . Vikesland P.J., Ozekin, K., and R.L. Valentine. 2001. Monochloramine decay in model and distribution system waters. Water Res. 35(7):1766-76. Cunliffe, D.A. 1991. Bacterial Nitrification in Chloraminated Water Supplies. Applied and Environmental Microbiology. 57(11): 3399-3402 ριβαλλοντική Μικροβιολογία. 57(11): 3399-3402 57 (11): 3399-3402 Το παρόν αποτελεί μεταφρασμένη αναδημοσίευση του άρθρου: Making Tap Water Safe for the Aquarium Ευχαριστούμε θερμά την ιστοσελίδα www.aquariumadvice.com που μας επέτρεψε την χρήση του κειμένου. Το πρωτότυπο μπορείτε να το δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.aquariumadvice.com/articles/art...rium/Page1.html

Γεια σας και πάλι φίλοι μου. Ανοιξα ένα θέμα που με απασχόλησε πολυ!!! Ας το θέσουμε λοιπόν: Πηρα χθές ένα βαρελάκι μπορντοροδοκανελοκόκκινο με μαυρο καπάκι... αυτο που κρατανε τις ελιες... ειδικό για τροφήμα 110λιτρων. Με τη βοηθεια αυτού θα κανω αλλαγες. Οπότε από εξοπλίσμο έχω: 1. Βαρελακι (max 110λτρ) 2. Αντλια (1,8m) - Κυκλοφορητη 1100λτρ/ώρα 3. Αντιχλώριο 4. Βακτήρια 5. θερμοστατη (θα βαλω τον juwel του RIO125) 6. Ηλεκτρονικο θερμόμετρο. Ποιος τρόπος ενδείκνυται για τις αλλαγες??? Ποσες μερες πρεπει να γυρνάει το νερό για να ειναι ετοιμο εντελώς?? Ποτε ρίχνω τα βακτήρια και που?? (Ενυδρειο? Φιλτρο? Βαρελάκι?) Αν το νερό γυρναει μέρες, ουτως ώστε να χρειαστώ και συμπλήρωμα, ποσες μερες max?? Δε "χαλαει"??Δε μουχλίαζει?? Σημειωση: Δεν αναφερω ph για να μπορει να διαβαστεί από όλους του γλυκου. Θέλω να αναφερεται και τον τρόπο αυξησης ή μεωσης του ph στην προετοιμασια!!!

Η Συντήρηση του ενυδρείου των Τ. Καρπίδα, Β. Κεσκεμπέ, Σ. Χαλικιά ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΕΝΥΔΡΕΙΟΥ Όλα τα ενυδρεία μετά από τους 2 πρώτους μήνες λειτουργίας τους και για την υπόλοιπη ζωή τους χρειάζονται κάποια περιποίηση για να μπορούν να λειτουργούν σε ικανοποιητικό επίπεδο σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ψαριών και το προσωπικό μας γούστο. Αναλόγως τα φίλτρα, τον τύπο των ψαριών, το μέγεθος και την ιχθυοφόρτηση που έχουμε στο ενυδρείο, πρέπει να προσαρμόσουμε τους χειρισμούς μας για τη συντήρηση του ενυδρείου. Το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε για τις ιδιαίτερες περιπτώσεις που χρειάζονται κάποια είδη ψαριών ( άλλωστε αυτοί που έχουν τέτοια ενυδρεία έχουν φροντίσει να ενημερωθούν σχετικά από πριν) αλλά γενικά για ένα κοινόβιο ενυδρείο στα χέρια ενός σχετικά αρχάριου . Κατ αρχήν θα πρέπει να προσέχουμε πολύ τη ποσότητα των ψαριών το μέγεθος των ψαριών (υπολογίζουμε και το τελικό τους μέγεθος και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις τους ) σε σχέση με το μέγεθος του ενυδρείου μας και των φίλτρων που διαθέτουμε . Δεύτερον θα πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στη ποσότητα της τροφής που δίνουμε στα ψάρια . Όσο περισσότερη τροφή τόσο πιο γρήγορα λερώνονται τα φίλτρα .Το τραγικό για τα ψάρια και τα φίλτρα είναι η τροφή να μην καταναλώνεται από τα ψάρια και να τη τραβάει το φίλτρο η να πέφτει στο πυθμένα με αποτέλεσμα σαπίζει . Τα πιο πάνω μας καθορίζουν πόσο συχνά θα πρέπει να γίνεται η συντήρηση του ενυδρείου μας . Για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε ένα ενυδρείο θα πρέπει να κατανοήσουμε σε γενικές γραμμές από τι πάσχει ένα ενυδρείο . Το ενυδρείο πάσχει από τα οργανικά απόβλητα των ψαριών σε στερεά μορφή ,από τα σάπια φύλλα αν έχουμε ζωντανά φυτά ,από τη συσσώρευση του ΝΟ3 και ΡΟ4 και από την άλγη που πιάνει σε διάφορες επιφάνειες του ενυδρείου . Τα οργανικά απόβλητα των ψαριών σε στερεά μορφή υπάρχουν στο πυθμένα του ενυδρείου στο φίλτρο και σε σημεία που δεν έχει κίνηση το νερό . Τα σάπια φύλλα τις περισσότερες φορές υπάρχουν πάνω στα φυτά και καμιά φορά όταν έχουν αποκολληθεί από το φυτό στο φίλτρο . Η συσσώρευση του ΝΟ3 είναι αποτέλεσμα του κύκλου του αζώτου (ο λόγος που λέμε ότι θέλει 40 ημέρες περίπου να στρώσει το ενυδρείο) που επιβαρύνει την υγεία των ψαριών και τρέφει την άλγη . Το ΡΟ4 είναι αποτέλεσμα απευθείας των οργανικών αποβλήτων που έχει σχέση με τη ποιότητα της τροφής .Η άνοδος του ευθύνεται για την υγεία των ψαριών αρνητικά και ευνοεί την ανάπτυξη της άλγης . Η πράσινη άλγη κακώς θεωρείται από τους αρχάριους σαν κάτι κακό . Αντιαισθητική ναι. Έχει όμως άλλα πλεονεκτήματα πρώτον είναι φίλτρο δεύτερον εμπλουτίζει με οξυγόνο το νερό και τρίτον τρέφει τα ψάρια .Σε περίπτωση που έχουμε ζωντανά φυτά και έχουν πιάσει άλγη τα φύλλα θα πρέπει να αφαιρεθεί διότι εμποδίζει την ανάπτυξη τους . Για άλλου είδους άλγες θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια και να τις εξοντώσουμε . Τέλος θα πρέπει να προσέχουμε να μην έχουμε απότομες διακυμάνσεις στις τιμές του νερού π.χ. θερμοκρασία, pΗ, διότι τα ψάρια στρεσάρονται. Γενικά οι όποιες κινήσεις κάνουμε, όσο προσεκτικά και να τις κάνουμε ,τα ψάρια στρεσάρονται και χάνουν μέρος από τη βλένη τους με αποτέλεσμα να προσβάλλονται από ασθένειες . Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιούμε αντιχλώριο ακόμα και όταν έχουμε νερό που δεν περιέχει χλώριο η βαρέα μέταλλα. Σε κάθε συντήρηση που κάνουμε εκτός από το αντιχλώριο που χρησιμοποιούμε κάνουμε και χρήση σκευασμάτων που έχουν ζωντανά βακτήρια (παρ' όλο που δεν είναι κυριολεκτικά ζωντανά ) είναι απαραίτητη σε νέα τουλάχιστον ενυδρεία . Νέο ενυδρείο για μένα είναι ένα ενυδρείο που αλλάζουν συνεχώς οι συνθήκες και τα ψάρια που έχει μέσα .Εδώ πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι αλλαγή στις συνθήκες είναι και όταν κάνουμε χρήση θεραπευτικών σκευασμάτων διότι το ενυδρείο μας επανέρχεται μετά από 3 μήνες από όταν αφαιρέσουμε και τα τελευταία ίχνη από το φάρμακο που χρησιμοποιήσαμε . Σε γενικές γραμμές όταν κάνουμε συντήρηση στο ενυδρείο μας προσέχουμε την εύρυθμη λειτουργία του εξοπλισμού του ενυδρείου ,λάμπες, κυκλοφορητές, αεραντλίες, φίλτρα . Οι λάμπες να αλλάζονται μια φορά το χρόνο τουλάχιστον διότι καταναλώνουν περισσότερο ρεύμα και αποδίδουν λιγότερο . Οι κυκλοφορητές θα πρέπει να είναι καθαροί, διότι καταστρέφονται. Οι αεραντλίες αν έχουν προφίλτρο θα πρέπει να το αλλάζουμε μια φορά το χρόνο και οι αερόπετρες (ανάλογα με τη σκληρότητα του νερού) όποτε μειωθεί αισθητά η ροή του αέρα, μη αλλαγή αερόπετρας σημαίνει ότι ζορίζεται η αεραντλία και μπορεί να καταστραφεί η μεμβράνη της, προσοχή μόνο κατά την αφαίρεσή της θα πρέπει να γίνεται εκτός ενυδρείου γιατί υπάρχει περίπτωση να μας διαλυθεί μέσα στο ενυδρείο. Στα φίλτρα θα πρέπει να προσέχουμε το βιολογικό μας υλικό όποτε χρειάζεται να το ξεπλένουμε με νερό του ενυδρείου και σε καμία περίπτωση με νερό από την βρύση γιατί χαλάμε την βιολογία του αν τυχόν υπάρχει φθορά θα πρέπει να αλλάξουμε τα υλικά σταδιακά με νέα και όχι όλα συγχρόνως . Στα χημικά υλικά φιλτραρίσματος ένας γενικός κανόνας είναι μια μικρή συσκευασία των 500ml κάθε μήνα στα 100 λίτρα νερού των ενυδρείων εκτός αν οι προδιαγραφές του είναι διαφορετικές . Τα μηχανικά υλικά φιλτραρίσματος καλό είναι να τα αλλάζουμε η να τα ξεπλένουμε κάθε φορά που ανοίγουμε το φίλτρο . Αν υπάρχει υαλοβάμβακας θα πρέπει να αλλάζεται κάθε βδομάδα με νέο. Αν έχουμε εξωτερικό φίλτρο προσέχουμε να είναι καθαρή η φτερωτή και μια φορά το χρόνο να καθαρίσουμε τους σωλήνες . Σε περίπτωση που έχουμε φίλτρο βυθού προσέχουμε σε κάθε αλλαγή νερού με ένα σιφόνι να περνάμε το βυθό του ενυδρείου. Ως συνήθως δεν μας φτάνει μια αλλαγή νερού για να καθαρίσουμε το βυθό , μεθοδικά όμως μπορούμε σήμερα να κάνουμε ένα μέρος του ενυδρείου μας και την επόμενη ένα άλλο μέρος και ούτω καθ εξής . Δηλαδή μετά από 5-6 αλλαγές να επανέλθουμε στο πρώτο σημείο . Το καθάρισμα του βυθού με σιφόνι χρειάζεται σε όλα τα ενυδρεία απλά μπορεί να γίνεται και κάθε 2 συντηρήσεις . Προσοχή στα εσωτερικά φίλτρα τα περισσότερα που κυκλοφορούν στην αγορά παίρνουν δικά τους υλικά πχ. Σφουγγάρια απλά η εμποτισμένα με κάρβουνο, σε αυτά δεν μπορούμε να βάλουμε ότι υλικό θέλουμε εμείς .Η δε χρήση τους είναι βοηθητική. Τα εσωτερικά βιολογικά φίλτρα χωρίζονται σε αυτά που απλά μας παρέχουν ένα χώρο κενό στη μέση που μπορούμε να κάνουμε χρήση όποιου υλικού θέλουμε και αυτά που παίρνουν συγκεκριμένους τύπους υλικών . Φυσικά οι αλλαγές νερού πρέπει να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα που καθορίζονται από τους πιο πάνω παράγοντες και θα πρέπει να είναι της τάξεως του 35% τουλάχιστον κάθε 15 μέρες εφ όσον έχουμε το σωστό αριθμό ψαριών σε σχέση με τα λίτρα και τα φίλτρα του ενυδρείου, εκτός και αν τα τεστ που κάνουμε μας δείξουν κάτι διαφορετικό οπότε θα πρέπει να γίνει έκτακτη επέμβαση . ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΥΔΡΕΙΩΝ Για να κάνουμε τις αλλαγές νερού θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι κατάλληλα και τα πράγματα που θα χρησιμοποιούμε θα πρέπει να τα έχουμε μόνο γι αυτή την δουλειά και να μην έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ και κυρίως να μην έχει μπει απορρυπαντικό. Για τον καθαρισμό θα χρειαστούμε: • Έναν κουβά ή μια βαρέλα και κάποια λεκάνη • Το αντιχλώριο • Ζωντανά βακτήρια • Ένα λάστιχο • Μια σκούπα βυθού • Έναν κυκλοφορητή • Μια οδοντόβουρτσα • Και ένα σφουγγαρόπανο (γιατί όλοι ξέρουμε τι μπορεί να γίνει αν πέσουν νερά κυρίως όταν δεν μένουμε μόνοι μας) Η πρώτη κίνηση που θα πρέπει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε το νερό που είναι για την αλλαγή με το αντιχλώριο και την σωστή θερμοκρασία. Στην συνέχεια θα πρέπει να αποσυνδέσουμε τις πρίζες. Πρώτα απ όλα θα πρέπει να καθαρίσουμε τα τζάμια του ενυδρείου μας από μέσα αλλά και από έξω. Για να καθαρίσουμε τα τζάμια μέσα στο ενυδρείο μας θα χρειαστούμε ένα μαγνήτη, ειδικό για ενυδρείο ή μια ξύστρα για ενυδρειακή χρήση ή κάποιοι χρησιμοποιούν και τηλεκάρτες (που τους έχουμε αφαιρέσει το τσιπάκι ) ή πιστωτικές κάρτες. Θα βάλουμε το μαγνητάκι ή την ξύστρα στο τζάμι και με πολύ προσεκτικές κινήσεις θα αφαιρέσουμε τυχόν άλγη που μπορεί να έχει. Προσοχή! Όταν χρησιμοποιήσουμε ξύστρα να μην πλησιάσουμε πολύ τις ενώσεις και κόψουμε την σιλικόνη που είναι στα τοιχώματα του ενυδρείου. Στην συνέχεια με την σκούπα βυθού θα καθαρίσουμε τον βυθό του ενυδρείου πολύ καλά γιατί δεν θα πρέπει να μένουν σάπιες τροφές και βρωμιές γιατί επιβαρύνουν το νερό και την υγεία των ψαριών μας. Η σκούπα βυθού είναι πολύ απλή στην χρήση της και λειτουργεί με την μέθοδο των συγκοινωνούντων δοχείων. Θα βάλουμε την σκούπα μέσα στο ενυδρείο και θα την γεμίσουμε με νερό την άκρη από το λάστιχο θα την κλείσουμε και θα σηκώσουμε την σκούπα για να γεμίσουμε με νερό το λάστιχο. Αυτό θα το κάνουμε μέχρι να γεμίσει το λάστιχο με νερό στην συνέχεια, αφού έχουμε ακόμη κλειστή την έξοδο απ το λάστιχο θα βυθίσουμε σιγά – σιγά την σκούπα μέσα στο ενυδρείο σε γωνία για να φύγει τυχόν αέρα. Την έξοδο από το λάστιχο θα την βάλουμε στον κουβά που θα έχουμε για να μαζέψουμε τον νερό. Κατόπιν φέρνουμε την σκούπα κάθετα στον πυθμένα του ενυδρείου, μερικά χιλιοστά πιο πάνω και αφήνουμε την άκρη για να αρχίσει να τρέχει νερό. Ένας άλλος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό λάστιχο που στην άκρη του θα έχουμε δέσει ένα κομμάτι ξύλο όπως ένα καλαμάκι απ τα σουβλάκια. Θα πρέπει να τραβήξουμε νερό με το στόμα* για να γεμίσει το λάστιχο και κατόπιν βάζουμε την άκρη απ' το καλαμάκι που θα έχουμε δέσει στο λάστιχο έτσι ώστε να αναταράζει την άμμο ή το χαλίκι που έχουμε για βυθό. Με αυτόν τον τρόπο σηκώνονται διάφορα σωματίδια και ακαθαρσίες, τα οποία ρουφάμε με το λάστιχο. Για τον καθαρισμό των φίλτρων μας θα χρησιμοποιήσουμε μια λεκάνη για να βάλουμε νερό από το ενυδρείο. Δεν θα πρέπει να μαζέψουμε νερό κοντά από τον βυθό, γιατί μπορεί να έχει ακαθαρσίες, αλλά από τα πιο πάνω στρώματα. Θα βάλουμε τα υλικά του φίλτρου μας στη λεκάνη για να τα πλύνουμε. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να γίνει όσες φορές χρειάζεται. Στην συνέχεια αν έχουμε φυτά θα πρέπει να τα κλαδέψουμε ή να φυτέψουμε τυχόν καινούργια ή να αραιώσουμε κάποια. Τα κομμένα φύλλα μπορούμε να τα μαζέψουμε με τη βοήθεια μια απόχης και να τα απομακρύνουμε. Θα έχουμε ένα ψαλιδάκι που θα μας βοηθήσει σε τυχόν κοψίματα τμημάτων που θέλουμε να απομακρύνουμε από τα φυτά μας. Θα πρέπει με ένα μαλακό πανάκι ελαφρώς νοτισμένο με νερό, να καθαρίζουμε και τις λάμπες για να έχουμε σωστό φωτισμό. Προσοχή!!! οι λάμπες θα πρέπει να είναι κρύες για να καθαριστούν αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να σπάσουν. Επίσης θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και μια οδοντόβουρτσα που θα έχουμε μόνο για ενυδρειακή χρήση, τρίβοντας τα άλατα που έχουν συγκεντρωθεί στην επιφάνεια των λαμπών. Την οδοντόβουρτσα θα μπορούσαμε επίσης να την χρησιμοποιήσουμε στον καθαρισμό του κουτιού του φίλτρου ή στους θερμοστάτες, με προσοχή ώστε να μην προκαλέσουμε ζημιά, καθώς και στα διακοσμητικά που έχουμε μέσα στο ενυδρείο, αν έχουν πιάσει άλγη. Λαμβάνοντας υπ' όψιν πως τα ψάρια στρεσάρονται όταν επεμβαίνουμε συχνά στο «σπίτι» τους, καλό θα είναι ο καθαρισμός του ενυδρείου να γίνεται μια φορά τη βδομάδα. Για να μην μειωθεί αυτό το διάστημα θα πρέπει να προσέχουμε τον υπερπληθυσμό και να μην ταΐζουμε υπερβολικά, γιατί η επιβάρυνση των τιμών θα επιφέρει αστάθεια στην ισορροπία του ενυδρείου. Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η έξαρση άλγης, ασθένειες καθώς και πολλά άλλα. Τα νεκρά ψάρια πρέπει να αφαιρούνται αμέσως και όχι όταν γίνεται ο καθαρισμός του ενυδρείου, εν αντιθέσει με τα κομμένα φύλλα το οποία και να παραμείνουν μέχρι τον τακτικό καθαρισμό δεν θα προξενήσουν καμία βλάβη. Αφού έχουμε κάνει όλα τα πιο πάνω, είμαστε έτοιμοι για να συμπληρώσουμε το νερό που αφαιρέσαμε. Αν χρησιμοποιούμε το νερό του δικτύου, θα πρέπει να το έχουμε προετοιμάσει από πριν, ώστε να έχει τις ίδιες παραμέτρους με το νερό του ενυδρείου μας. Δηλαδή να έχει την ίδια θερμοκρασία, pΗ και σκληρότητες και να έχουμε εξουδετερώσει το χλώριο και τα παράγωγά του με ένα καλό υγρό αντιχλώριο για ενυδρειακή χρήση. Συνδέουμε λοιπόν τον κυκλοφορητή με το λάστιχο, τον βυθίζουμε στον κουβά ή την βαρέλα και γεμίζουμε σιγά – σιγά το ενυδρείο, προσέχοντας να μην κάνουμε ζημιά στα φύλλα των φυτών και τις ρίζες. Αφού γεμίσουμε το ενυδρείο με νερό βάζουμε τις συσκευές σε λειτουργία. Αν έχουμε φυτά προσθέτουμε το λίπασμα που χρησιμοποιούμε. Επίσης καλό είναι μετά από κάθε αλλαγή νερού το πρώτο τάισμα των ψαριών μας να είναι εμπλουτισμένο με βιταμίνες γιατί μπορεί τα ψάρια μας να στρεσάρονται. Τέλος με ένα καθαρό πανάκι, χωρίς πρόσθετα όπως υγρό για τα τζάμια αλλά μόνο με νερό, καθαρίζουμε το εξωτερικό των τζαμιών. * Σε περίπτωση που στο ενυδρείο φιλοξενούνται ψάρια που εκκρίνουν τοξικές ουσίες, θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του στόματος.

Διακοπή ρεύματος και ενυδρείο του Σταμάτη Χαλικιά Σε περίπτωση διακοπής ρεύματος: 1α. ελπίζω να έχουμε UPS που να μπορεί να μας κρατάει για πολύ ώρα το PC ανοιχτό για να βλέπουμε aquazone. 1β. δεν ταΐζουμε αν υπάρχει αυτόματη ταΐστρα τη σταματάμε . 2. ανοίγουμε τα καπάκια του ενυδρείου για να παίρνει οξυγόνο από την επιφάνεια . 3. μετά από 3 ώρες αδειάζουμε το νερό από το φίλτρο και δεν το γεμίζουμε απλά φροντίζουμε να υπάρχει υγρασία εφ όσον κρατάει πολλές ώρες η διακοπή . 4. μετά από 6 ώρες κάνουμε αλλαγή νερού το 1/4 . 5. μετά από 12 ώρες πρέπει να έχουμε πάρει μια αεραντλία μπαταρίας . 6. αν έχουμε το σωστό αριθμό ψαριών σε σχέση με τα λίτρα του ενυδρείου ,τουλάχιστον για ένα 24ωρο δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά να γίνουν .Όλα αυτά ξεκινάνε να γίνονται από τις 24 ώρες και μετά . Εδώ υπάρχει και συζήτηση σχετικά . http://www.aquazone.gr/forums/index.php?sh...mp;#entry134356

Το Στήσιμο του Ενυδρείου βήμα – βήμα του Ιωάννη Μπέλλου Mε αφορμή το πρόσφατο στήσιμο ενός νέου ενυδρείου, αποφάσισα να σας δείξω όλη τη διαδικασία . Στόχος της παρουσίασης αυτής είναι να δώσει στο νέο ενυδρειόφιλο μια σαφή εικόνα της πορείας που πρέπει να ακολουθήσει όταν πρόκειται να στήσει το πρώτο ενυδρείο του. Ελπίζω να φανεί χρήσιμο. Ξεκινώντας Είτε καινούριο είτε παλιό, το ενυδρείο πρέπει να πλένεται και να καθαρίζεται σχολαστικά. Δε χρησιμοποιούμε ποτέ απορρυπαντικά. Για να καθαρίσουμε τα άλατα (σε χρησιμοποιημένα ενυδρεία) μεταχειριζόμαστε σφουγγάρι που δε χαράζει και ξύδι. Ξεπλένουμε με άφθονο νερό. Τοποθετούμε το ενυδρείο στη θέση που έχουμε επιλέξει, φροντίζοντας να μην το χτυπάνε οι ακτίνες του ήλιου και μακριά από θερμαντικά σώματα. Στη συνέχεια πλένουμε την άμμο ή το χαλίκι πάρα πολύ καλά. Για το ενυδρείο μου επέλεξα βασάλτη της Aquatica Τώρα τοποθετούμε το χαλίκι κανονίζοντας να έχει ύψος περίπου 5cm. (Σε φυτεμένα ενυδρεία πρώτα βάζουμε υπόστρωμα.) Στρώνουμε για να δώσουμε τις κλίσεις που θέλουμε. Συνεχίζουμε τοποθετώντας τις σωληνώσεις από τα φίλτρα, το θερμοστάτη και ό,τι άλλο εξάρτημα είναι να τοποθετηθεί μέσα στο ενυδρείο.(Στο συγκεκριμένο ενυδρείο μπήκαν στο τέλος λόγω ιδιομορφίας του καπακιού.) Αρχίζουμε να γεμίζουμε με νερό. Το νερό πέφτει σε ένα πλαστικό δοχείο και όχι επάνω στο χαλίκι. Γεμίζουμε έως τη μέση περίπου. Τώρα θα βάλουμε τα ξύλα και τα φυτά και θα δώσουμε τη μορφή που θέλουμε. (Αυτή είναι μια φάση που θα πειραματιστούμε πολύ με διάφορες αλλαγές.) Βάζουμε το καπάκι και γεμίζουμε με νερό. Ξεκινάμε τη λειτουργία των φίλτρων. Καθαρίζουμε τα τζάμια από άλατα . Κάνουμε όποιες αλλαγές θέλουμε ,δίνουμε τη τελική μορφή και εφόσον έχουμε στρωμένο νερό, βάζουμε τα ψάρια. Και τώρα η ώρα της απόλαυσης. Καθόμαστε στον καναπέ απέναντι από το ενυδρείο και καμαρώνουμε το έργο μας πίνοντας τον καφέ μας .

ΚΥΚΛΟΣ ΑΖΩΤΟΥ & ΑΖΩΤΟΥΧΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ του Ιωάννη Στέλλα Ο όρος "κύκλος του αζώτου" αναφέρεται στη διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε κάθε ενυδρείο, από την αρχή κατά το στρώσιμό του, και συνεχίζεται καθ' όλη τη "διάρκεια της ζωής του". Είναι η διαδικασία κατά την οποία αναπτύσσονται τα απαραίτητα γένη βακτηριδίων, και τα οποία καταλύουν τα οργανικά απόβλητα σε αμμώνιο και αμμωνία, την αμμωνία σε νιτρώδη ιόντα και τα νιτρώδη ιόντα σε νιτρικά. Όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, έτσι και τα ψάρια παράγουν απόβλητα. Αυτά τα αζωτούχα απόβλητα καταλύονται σε αμμωνία, η οποία είναι άκρως τοξική για τα ψάρια. Σε ένα νέο ενυδρείο δεν υπάρχει μεγάλος πληθυσμός από αυτά τα βακτήρια, ώστε να μπορέσουν να διασπάσουν την αμμωνία σε νιτρώδη ιόντα και αυτά σε νιτρικά. Το αποτέλεσμα είναι οι συγκεντρώσεις της αμμωνίας να φθάνουν σε άκρως τοξικά επίπεδα, που αποβαίνουν μοιραία για την υγεία των ψαριών. Τα γένη αυτών των βακτηριδίων βρίσκονται παντού (ακόμα και στην ατμόσφαιρα). Έτσι, με την ύπαρξη των οργανικών αποβλήτων των ψαριών, το σάπισμα τυχόν φύλλων των φυτών, καθώς και το περίσσευμα της τροφής που δεν καταναλώνεται, δημιουργούνται αποικίες τέτοιων βακτηριδίων. Μάλιστα είναι θέμα χρόνου σε ένα "νέο" ενυδρείο, να δημιουργηθούν οι πρώτες αυτές αποικίες που θα καταλύσουν όλα τα προαναφερθέντα κατάλοιπα σε αμμωνία (ΝΗ3) και αμμώνιο (ΝΗ+4). H αναλογία αυτών των δύο εξαρτάται βασικά από την τιμή του pH του νερού, ενώ κατά δεύτερο λόγο από την θερμοκρασία του νερού. Όσο πιο αλκαλική είναι η τιμή του pH στο νερό, τόσο περισσότερη αμμωνία θα υπάρχει σε αυτό, ενώ όσο πιο όξινη είναι η τιμή του, τόσο περισσότερο αμμώνιο θα υπάρχει. Αντίστοιχα όσο πιο υψηλή είναι η θερμοκρασία στο νερό του ενυδρείου, τόσο πιο τοξική είναι η αμμωνία. Ενώ και τα δύο είναι τοξικά, η αμμωνία είναι πιο τοξική από το αμμώνιο. Γι' αυτό και πολλές φορές η δηλητηρίαση από αμμωνία παρατηρείται σε ενυδρεία με αλκαλικό pH. Ακόμη και πολύ χαμηλές τιμές αμμωνίας (0.1 ppm), μπορεί να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά στα βράγχια των ψαριών, που κοκκινίζουν όταν υπάρχει πρόβλημα αμμωνίας, ενώ υψηλότερες συγκεντρώσεις της μπορεί να αποβούν μοιραίες για τα ψάρια. Οι λόγοι που μπορεί να ανέβει η αμμωνία ποικίλουν. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιους από αυτούς: σταμάτημα λειτουργίας του βιολογικού φίλτρου, με αποτέλεσμα τα βακτήρια να πεθαίνουν και να μην υπάρχει ανάλογος πληθυσμός για την μετατροπή σε νιτρώδη ιόντα, χρήση κάποιων θεραπειών με φάρμακα, η προσθήκη πολλών ψαριών σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, υπερβολικό τάισμα των ψαριών, υπερβολικό καθάρισμα του βιολογικού φίλτρου, κ.α. Για πολλά χρόνια το γένος των βακτηριδίων που θεωρείτο υπεύθυνο για τη διάσπαση της αμμωνίας σε νιτρώδη ιόντα ήταν αυτό της οικογένειας Nitrasomonas. Τελευταίες όμως έρευνες έδειξαν ότι σε ενυδρεία γλυκού νερού υπεύθυνα κατά κύριο λόγο είναι τα βακτήρια της οικογένειας Nitrosococcus. Η χημική αντίδραση που υφίσταται στο νερό του ενυδρείου προκειμένου να γίνει η παραπάνω διάσπαση είναι η: ΝΗ+4(αμμώνιο) + 2 H2O (νερό) >>NO-2(νιτρώδη ιόντα)+8 H+ (ιόντα υδρογόνου) Όπως ισχύει για την αμμωνία, έτσι και για τα νιτρικά ιόντα, θα πρέπει να βρίσκονται σε μηδενική ποσότητα σε ένα στρωμένο ενυδρείο. Ακόμα και μικρές ποσότητες (0.1 ppm), μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στα ψάρια, ειδικά για μεγάλους χρόνους έκθεσης. Υψηλότερες τιμές μπορεί και σε αυτήν την περίπτωση να αποβούν μοιραίες για την υγεία και τη ζωή των ψαριών. Ο χρόνος που χρειάζεται για τα νιτρικά ιόντα να διασπαστούν σε νιτρικά, είναι σχετικά μεγαλύτερος απ' ότι στην περίπτωση της αμμωνίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ότι μια καθυστερημένη μέτρηση, μετά από πρόβλημα στον κύκλο του αζώτου, μπορεί να δείξει μηδενικές τιμές αμμωνίας, αλλά όχι και νιτρώδων ιόντων. Συμπτώματα από δηλητηρίαση λόγω υψηλών νιτρώδων ιόντων είναι η δυσκολία στην αναπνοή και το γρήγορο ανοιγόκλεισμα των βράγχιων των ψαριών (τα ψάρια συμπεριφέρονται σαν να λείπει οξυγόνο). Για πολλά χρόνια το γένος των βακτηριδίων που θεωρείτο υπεύθυνο για τη διάσπαση νιτρώδων ιόντων σε νιτρικά ήταν αυτό της οικογένειας Nitrobacter. Τελευταίες όμως έρευνες έδειξαν ότι σε ενυδρεία γλυκού νερού υπεύθυνα κατά κύριο λόγο είναι τα βακτήρια της οικογένειας Nitrospira. Η χημική αντίδραση που υφίσταται στο νερό του ενυδρείου προκειμένου να γίνει η παραπάνω διάσπαση είναι η: NO-2(νιτρώδη ιόντα)+ Η2O(νερό)>>NO-3(νιτρικά ιόντα) +2 H+(ιόντα υδρογόνου) Στο παρελθόν υπήρχε η αντίληψη ότι τα νιτρικά ιόντα ήταν ακίνδυνα για τα ψάρια (σίγουρα πάντως είναι πολύ λιγότερο τοξικά από την αμμωνία και τα νιτρώδη ιόντα). Έχει αποδειχτεί, ότι για να προκαλέσουν θάνατο στα ψάρια, η συγκέντρωσή τους πρέπει να φθάνει τα 1000 ppm. Όμως σε μικρότερες συγκεντρώσεις, η επίδρασή τους δεν έχει γίνει ακόμα απολύτως κατανοητή. Έχει παρατηρηθεί ότι η ευαισθησία που δείχνουν τα διάφορα είδη ψαριών στα νιτρικά ιόντα ποικίλει ανάλογα με το είδος των ψαριών. Έχει παρατηρηθεί ότι μεγάλοι χρόνοι έκθεσης σε νιτρικά ιόντα, βλάπτουν γενικώς την υγεία των ψαριών, την ανάπτυξή τους, καθώς και τη δυνατότητα αναπαραγωγής τους. Γενικώς, πολλοί χομπίστες συμφωνούν ότι προκειμένου να έχουν τα ψάρια μια υγιή ζωή πρέπει η συγκέντρωση των νιτρικών ιόντων σε ένα ενυδρείο να είναι της τάξης κάτω των 50 ppm ή ακόμη καλύτερα κάτω από 25 ppm. Κι αυτό, αν σκεφτούμε ότι στη φύση μπορεί τα νιτρικά ιόντα να είναι κατά πολύ λιγότερα απ' ότι στο ενυδρείο μας.

Ενυδρεία ειδών (species tank) του Θανάση Μπαλάσκα Στο χόμπι μας μια από τις μεγαλύτερες αν όχι η μεγαλύτερη χαρά είναι να βλέπουμε την δημιουργία μιας νέας ζωης στο ενυδρείο μας. Μέσα από τα εκατοντάδες είδη ψαριών που προσφέρονται στο χόμπι ελάχιστα μπορούν να μας δώσουν αυτήν την χαρά χωρίς να το επιδι'ωξουμε και φυσικά μιλάω για τα ζωοτόκα ψάρια όπως molly, platy, guppy κ.λ.π. Για τα υπόλοιπα είδη ψαριών θα πρέπει εμείς σαν χομπίστες να ασχοληθούμε περαιτέρω με τις ανάγκες τους, τις συνήθειες τους την προσομοίωση όσο το δυνατόν στον βιότοπο τους έτσι ώστε να έχουμε κάποιο θετικό αποτέλεσμα κάτι το οποίο μπορεί να μας παρέχει ένα ενυδρείο ειδών(species tank). Αρκετά είδη ψαριών και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ψάρια θηρευτές, εκ των πραγμάτων είναι μονόδρομος να κρατηθούν σε ενυδρείο ειδών ή αρκετές φορές λόγω επιθετικότητας μόνα τους ως μοναδικό ψάρι στο ενυδρείο. Όπως το λέει και η λέξη το ενυδρείο ειδών αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο είδος ψαριού που ο κάθε χομπιστας επιλέγει να δεσπόζει στο ενυδρείο του. Από πολλούς χομπίστες επικρατεί η άποψη ότι η χαρά που μπορεί να μας δώσει ένα τέτοιο ενυδρείο δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο τύπο ενυδρείου και σε αυτό έχουν αρκετό δίκιο. Πρώτα από όλα για να ξεκινήσουμε ένα τέτοιο εγχείρημα θα πρέπει να έχουμε διαβάσει αρκετά για το είδος που θέλουμε να ασχοληθούμε για τις διατροφικές του συνήθειες τα σημεία όπου το βρίσκουμε στον εκάστοτε βιότοπο, τις συνήθειες ζευγαρώματος του, τυχόν κλιματικές αλλαγές που ενεργοποιούν την κατάσταση ζευγαρώματος κάτι το οποίο συναντάμε σε ένα μεγάλο ποσοστό στον Αμαζόνιο κατά τις περιόδους ξηρασίας-βροχών. Φυσικά υπάρχουν και άλλες πολλές μικρολεπτομέρειες που πρέπει να κοιτάξουμε ανάλογα το είδος έτσι ώστε να επιτύχουμε ένα σωστό ενυδρείο ειδών (species tank). Τις περισσότερες φορές, κάποιος που επιλεγεί να κρατήσει ένα ενυδρείο ειδών με το αγαπημένο του είδος ψαριού, αν όχι αμέσως μετά από κάποιο διάστημα προσαρμόζει το ενυδρείο αυτό και σαν βιοτοπικό έτσι ώστε να κάνει τα ψάρια του να νιώσουν πιο ευχάριστα. Κάτι τέτοιο είναι αν όχι το ζητούμενο μια πολύ καλή κίνηση γιατί έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να δούμε την αληθινή συμπεριφορά του είδους οπού έχουμε επιλέξει που σίγουρα δεν θα βλέπαμε σε ένα κοινωνικό ενυδρείο. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δώσουμε επίσης στην χημεία του νερού μας έτσι ώστε να είναι όμοια με αυτήν του εκάστοτε βιότοπου όπου ζει το είδος ψαριού που έχουμε επιλέξει. Μεγάλη απόκλιση από τις σωστές τιμές που συναντάμε στην φύση θα κάνει τα ψάρια μας πιο νευρικά αρκετά πιο ευαίσθητα σε τυχόν ασθένειες και γενικά θα μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό την όλη μας προσπάθεια μιας και τα ψάρια μας δεν θα ζουν σε ένα ευχάριστο κλίμα. Θα τονίσω για άλλη μια φορά ότι πρέπει να τηρούμε σωστές συνθήκες σε ένα τέτοιο ενυδρείο έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την υγεία του πληθυσμού μας. Ενώ σε ένα κοινωνικό ενυδρείο όταν παρουσιάζεται κάποια ασθένεια βλέπουμε κάποια ψάρια να κολλάνε και κάποια άλλα όχι, σε ένα ενυδρείο ειδών αν προσβληθούν κάποια ψάρια από μια ασθένεια αυτή θα περάσει γρηγορότερα αν όχι ραγδαία λόγω του ότι το ενυδρείο μας θα πλαισιώνεται από ένα μόνο είδος. Σε ένα ενυδρείο ειδών σίγουρα θα νιώσουμε ανακούφιση στο θέμα της διατροφής. Ενώ σε ένα κοινωνικό ενυδρείο προσπαθούμε μάταια να βρούμε την χρήση τομή έτσι ώστε όλα μας τα ψάρια να λαμβάνουν την σωστή διατροφή σε ένα ενυδρείο ειδών αυτό είναι κάτι πολύ εύκολο μιας και θα αναφερόμαστε για ένα μόνο είδος ψαριού με συγκεκριμένες ανάγκες. Να κλείσω λέγοντας, ότι και από προσωπική μου εμπειρία ότι τυχόν γέννες ψαριών μου έχουν προκύψει ήταν μέσα από ενυδρεία ειδών τις περισσότερες φορές και σπάνια σε κοινωνικό ενυδρείο. Πραγματικά η χαρά που μας δίνει ένα τέτοιο ενυδρείο είναι αρκετά μεγάλη και για αυτό λοιπόν αν το σκέφτεστε προχωρήστε και σίγουρα θα καταλάβετε τι εννοώ.

Προσαρμογή των ζωντανών στο ενυδρείο μας του Μιχάλη Πλαδέλη Εισαγωγή Πολλοί ενυδρειόφιλοι συχνά ξοδεύουν αρκετές ώρες στο internet, ψάχνοντας πληροφορίες για κάποια συγκεκριμένα είδη τα οποία θέλουν να συντηρήσουν στο ενυδρείο τους. Συχνά επίσης, πηγαίνοντας σε κάποιο μαγαζί συναντάμε κάποιο είδος (ψάρι, ασπόνδυλο, κοράλι) το οποίο ερωτευόμαστε αμέσως, έτσι μια και δύο το παίρνουμε στη σακουλίτσα του και τρέχουμε στο σπίτι για να το βάλουμε στο ενυδρείο. Ξαφνικά όμως άνευ λόγου και αίτιας το ζωντανό πεθαίνει και εμείς απογοητευόμαστε καθώς δεν γνωρίζουμε το γιατί. Θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι προτού αγοράσουμε κάποιο ζωντανό θα πρέπει να ζητήσουμε πληροφορίες από το μαγαζί σχετικά με το χρονικό διάστημα που έχει παραμείνει το είδος στο μαγαζί του και τις τυχόν θεραπείες που έχει υποβληθεί. Είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε ζωντανά όταν προέρχονται από πολύ πρόσφατες εισαγωγές (1-2 ημέρες), καθώς θα είναι ιδιαίτερα στρεσαρισμένα από το ταξίδι και την αλλαγή περιβάλλοντος και προφανώς δεν θα έχουν προλάβει να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες προληπτικές αντιπαρασιτικές θεραπείες. Σε τέτοια περίπτωση μπορούμε απλά να ζητήσουμε από το μαγαζάτορα να μας το κρατήσει έως ότου είναι σε καλή κατάσταση για να το αποκτήσουμε. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν βιαζόμαστε να αποκτήσουμε το ζωντανό θα πρέπει να το περάσουμε από κάποιο ενυδρείο-καραντίνα εφαρμόζοντας κάποιες μεθόδους με τις οποίες θα κάνουμε αποπαρασιτοποίηση προκειμένου να σιγουρευτούμε ότι είναι υγιές και σε καλή κατάσταση και να το μεταφέρουμε στο κυρίως ενυδρείο μας ακολουθώντας την ίδια διαδικασία προσαρμογής σε περίπτωση που οι συνθήκες στα δύο ενυδρεία διαφέρουν. Βεβαίως αυτή η διαδικασία απαιτεί μεγάλη εμπειρία και γνώση και μπορεί από κάποιους λανθασμένους χειρισμούς να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Η καραντίνα είναι καλό να χρησιμοποιείται σε όλες τις περιπτώσεις, ανεξάρτητα από το αν είναι πρόσφατη εισαγωγή ή παραλαβή, καθώς από αυτήν εξαρτάται η περαιτέρω πορεία του ενυδρείου που θα φιλοξενήσει το ζωντανό. Το ενυδρείο-καραντίνα είναι συνήθως ένα μικρό ενυδρείο το οποίο όμως είναι πλήρως εξοπλισμένο (φίλτρο, θερμαντήρα, χαμηλό φωτισμό) και χρησιμοποιείται για κάθε νέο είδος που αποκτούμε προκειμένου να περάσει κάποιο ικανό χρονικό διάστημα συνήθως 2-3 εβδομάδων. Σε αυτό το διάστημα μπορούμε να σιγουρευτούμε για το ότι το νέο μας απόκτημα είναι υγιές και τρώει καλά και δεν αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα ασθενειών, παρασίτων στους υπόλοιπους κατοίκους στο ενυδρείο που θα μπει να συγκατοικήσει. Προκειμένου να χαρούμε όσο το δυνατόν για περισσότερο χρονικό διάστημα το νέο μας ζωντανό και να μην απογοητευτούμε γρήγορα, θα πρέπει να ακολουθήσουμε μια απλή, αλλά πολύ σημαντική διαδικασία, την προσαρμογή. Ο λόγος που ακολουθούμε αυτή τη διαδικασία είναι προφανής: Οι συνθήκες διαβίωσης του εκάστοτε ζωντανού μέχρι την αγορά από εμάς, διαφέρουν τις περισσότερες φορές πολύ από τις συνθήκες που έχουμε στο ενυδρείο μας. Το ph, η σκληρότητα, η αλατότητα, η θερμοκρασία, είναι κάποιες σημαντικές παράμετροι οι οποίες έχουν μεγάλες διαφορές από ενυδρείο σε ενυδρείο. Διαφορές της τάξεως του 0,3-0,5 στο pH, ή άνω των 2-3 βαθμών στην σκληρότητα, ή στην περιεκτικότητα των νιτρικών αλάτων, σε επίπεδα που σε εμάς δεν φαίνονται τόσο σημαντικά, μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες στην υγεία των ζωντανών μας. Κατά τους μήνες που έχουμε ακραίες θερμοκρασίες (χειμώνα, καλοκαίρι) καλό είναι τη σακούλα από το μαγαζί να την βάζουμε σε ένα φορητό ψυγειάκι μεταφοράς τροφίμων (χωρίς την παγοκύστη μέσα βέβαια) ή σε κάποια μικρή κούτα με φελιζόλ. Με αυτή την μέθοδο μπορούμε να αποφύγουμε τις μεγάλες διακυμάνσεις στη θερμοκρασία κατά την μεταφορά από το μαγαζί έως το σπίτι μας. Στο μαγαζί καλό θα είναι η σακούλα να γεμίζει με όσο το δυνατόν περισσότερο νερό και να παραμένει φουσκωμένη προκειμένου να υπάρχει αρκετό νερό με οξυγόνο κατά τη μεταφορά. Τονίζεται επίσης, ότι πρέπει να αποφεύγουμε άσκοπες καθυστερήσεις κατά την διαδικασία της μεταφοράς, ενώ η προσαρμογή θα πρέπει να έχει ξεκινήσει το αργότερο εντός 2 ωρών από την ώρα που θα μπει το ζωντανό στη σακούλα. Επίσης είναι πολύ σημαντικό όταν πρόκειται για τα πρώτα μας ζωντανά να βεβαιωθούμε ότι το ενυδρείο μας έχει στρώσει καλά και το βιολογικό φίλτρο λειτουργεί κανονικά (NH3,4=0 NO2=0, NO3 Προτού προχωρήσουμε στην διαδικασία της προσαρμογής, προγραμματίζουμε την ώρα εισαγωγής του νέου ζωντανού στο ενυδρείο καθώς θα πρέπει να έχουμε σβήσει το φωτισμό και καλό θα ήταν να παραμείνει ολόκληρο το πρώτο βράδυ χωρίς φωτισμό προκειμένου να περιορίσουμε το όποιο πιθανό στρεσάρισμα. Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό τότε θα πρέπει να είναι το ενυδρείο σκοτεινό για 4-5 ώρες περίπου και στη συνέχεια ο φωτισμός να ανάβει σταδιακά. Σημαντικό είναι επίσης ότι πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία της προσαρμογής, καλό θα είναι να ταΐσουμε τα υπόλοιπα ζωντανά του ενυδρείου μας (εφόσον υπάρχουν), καθώς ο καινούργιος κάτοικος είναι εξαιρετικά απίθανο να φάει από την πρώτη μέρα, οπότε ταΐζοντας μετά την εισαγωγή του το πιθανότερο είναι να μείνει η τροφή και να βρωμίζει το ενυδρείο. Το καλύτερο για τις πρώτες 24-48 ώρες να τον μην ταίζουμε καθόλου και να παρακολουθούμε πολύ διακριτικά τις κινήσεις και την συμπεριφορά του αποφεύγοντας απότομες κινήσεις στο ενυδρείο ή εργασίες συντήρησης. (αλλαγή νερού κλπ). Είναι προτιμότερο οι όποιες εργασίες συντήρησης να γίνονται την παραμονή της εισαγωγής νέου είδους στο ενυδρείο μας. Καλό θα είναι μόλις ανοίξουμε τη σακούλα μεταφοράς, να πάρουμε κάποιες μετρήσεις από το περιεχόμενο της σακούλας για pΗ, σκληρότητα και αλατότητα, για να ξέρουμε περίπου που βαδίζουμε. Πάντα πρέπει χρησιμοποιούμε καθαρές σύριγγες και μπουκαλάκια και να καθαρίζονται πολύ καλά πριν και μετά από κάθε χρήση χρησιμοποιώντας τρεχούμενο, απιονισμένο ή νερό από αντίστροφη όσμωση ή ακόμα και να τα αποστειρώσουμε προκειμένου να θα καθαρίσουν πολύ καλά και να τα ξαναχρησιμοποιήσουμε. Σχετικά με τις μετρήσεις που θα κάνουμε, είναι προφανές ότι όσο περισσότερο διαφέρουν οι συνθήκες (παράμετροι) με αυτές του ενυδρείου μας, τόσος περισσότερος χρόνος θα χρειαστεί για την προσαρμογή. Η όλη διαδικασία παίρνει συνήθως μία ώρα να ολοκληρωθεί. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως πολλοί προτείνουν για κάθε 0,2 βαθμούς διαφοράς στο pH, μισή ώρα επιπλέον προσαρμογή, με ανώτατο όριο τις 2 ώρες. Προσαρμογή με χρήση της σακούλας μεταφοράς Καλό θα είναι τη σακούλα μεταφοράς του μαγαζιού να την βάλουμε μέσα σε μια άλλη καθαρή σακούλα για να αποφύγουμε τις τυχόν βρωμιές ή σκόνη που θα υπάρχουν πάνω στη σακούλα μεταφοράς. Αφού λοιπόν έχουμε κλείσει τα φώτα βάζουμε τη κλειστή σακούλα στην επιφάνεια του ενυδρείου μας για 15 περίπου λεπτά. Προσοχή: Δεν ανοίγουμε τη σακούλα αμέσως. Σιγά-σιγά η θερμοκρασία του νερού του ενυδρείου μας αρχίζει να μεταδίδεται στη σακούλα με το νέο μας ζωντανό. Αφού περάσει το πρώτο 15λεπτο ανοίγουμε τη σακούλα και προσθέτουμε ½ με ένα ποτήρι με νερό του ενυδρείου μας, κάθε 10-15 λεπτά. Συνεχίζουμε αυτή τη διαδικασία έως ότου, βάλουμε στη σακούλα 2-3 φορές το αρχικό περιεχόμενό της. Σε περίπτωση που βλέπουμε ότι στη σακούλα υπάρχει πολύ νερό και δεν θα χωρέσει 2-3 φορές επιπλέον, μπορούμε να αφαιρέσουμε ένα μέρος του προτού ξεκινήσουμε να προσθέτουμε νερό από το ενυδρείο. Μόλις το νερό φτάσει σε αυτήν την ποσότητα μέσα στη σακούλα, παίρνουμε το ζωντανό με προσοχή με μία απόχη και το βάζουμε στο ενυδρείο. Το νερό στη σακούλα το πετάμε. Ορισμένοι αναπαραγωγείς και εξαγωγείς στις οδηγίες που δίνουν, προτείνουν ότι μόλις ανοίξουμε τη σακούλα πρέπει να βάλουμε αμέσως το ζωντανό στο ενυδρείο μαζί με το νερό της σακούλας. Αυτό γιατί το ζωντανό κατά τη διάρκεια της μεταφοράς έχει παράγει αρκετή αμμωνία και έχει αποβάλει διοξείδιο του άνθρακα (CO2) το οποίο για όσο διάστημα παραμένει στη σακούλα (πολλές φορές μερικές ημέρες), ρίχνει το pH και με δεδομένη την πτώση της θερμοκρασίας κατά τη μεταφορά η αμμωνία δεν είναι τόσο τοξική. Όταν αφήσουμε λοιπόν τη σακούλα να επιπλέει ανεβαίνει η θερμοκρασία, στη συνέχεια ανοίγοντας τη σακούλα το CO2 φεύγει, το pH ανεβαίνει απότομα και έτσι η αμμωνία γίνεται αρκετά τοξική. Για αυτό το λόγο τονίστηκε παραπάνω ότι η μεταφορά από το μαγαζί στο σπίτι θα πρέπει να γίνεται άμεσα, προκειμένου να περιοριστούν κατά το δυνατόν τα φαινόμενα που περιγράφονται παραπάνω.. Προσαρμογή με κουβά και σταγόνες Μία λίγο διαφορετική μέθοδος προσαρμογής την οποία ακολουθούμε κυρίως στα ασπόνδυλα είναι η εξής: Η αρχική ιδέα παραμένει η ίδια δηλαδή η σακούλα θα πρέπει να παραμείνει στην επιφάνεια του νερού προκειμένου να εξισσοροπηθεί η θερμοκρασία για 15 περίπου λεπτά. Στη συνέχεια παίρνουμε έναν κουβά (αχρησιμοποίητο-πεντακάθαρο) όπου βάζουμε μέσα το περιεχόμενο της σακούλας (νερό και ζωντανά) και τον βάζουμε χαμηλότερα από το ενυδρείο. Στη συνέχεια βάζουμε ένα σωληνάκι (αεραντλίας) το οποίο στερεώνουμε στο ενυδρείο και φροντίζουμε να στάζει στον κουβά με ροή 2-5 σταγόνες το δευτερόλεπτο. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με κάποια βαλβίδα-ρυθμιστή ή στραγγαλιστή για το σωληνάκι. Μόλις ο κουβάς γεμίσει με το διπλάσιο του αρχικού νερού, αδειάζουμε το μισό και συνεχίζουμε τη διαδικασία έως ότου διπλασιαστεί πάλι. Τότε είμαστε έτοιμοι να τα βάλουμε στο ενυδρείο με πολύ προσοχή. Ορισμένα είδη, κυρίως θαλασσινά, απαιτούν πολύ περισσότερο χρόνο για προσαρμογή καθώς είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητα σε απότομες αλλαγές της αλατότητας. Η παραπάνω μέθοδος χρησιμοποιείται και σε περίπτωση προσαρμογής ψαριών αλμυρού νερού καθώς πολλές φορές η διαφορά στο ph και στην αλατότητα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των ψαριών. Η διάρκειά της προσδιορίζεται περίπου στις 2 ώρες. Προσαρμογή με πλαστικό κουτί Άλλος ένας τρόπος προσαρμογής είναι η χρήση ενός πλαστικού κουτιού (μπωλ–τάπερ-αχρησιμοποίητο) στο οποίο βάζουμε το νερό από τη σακούλα μεταφοράς και το νέο μας ζωντανό και το αφήνουμε να επιπλέει στην επιφάνεια, προσθέτοντας κάθε τόσο λίγο νερό από το ενυδρείο. Μία εναλλακτική ιδέα που εφαρμόζουν μερικοί, είναι σε αυτό το κουτί να κάνουμε μία τρύπα στο κέντρο τόσο μικρή ώστε να μη βουλιάζει αλλά και παράλληλα να γεμίζει σιγά-σιγά με νερό του ενυδρείου έτσι ώστε σε κάποιο ικανό χρονικό διάστημα οι συνθήκες μέσα στο κουτί-τάπερ να είναι πανομοιότητες με του ενυδρείου. Στη συνέχεια πιάνουμε το ψάρι με μια απόχη και το βάζουμε στο ενυδρείο. Το νερό του τάπερ το πετάμε. Εδώ χρειάζεται πολύ προσοχή, καθώς το ψάρι το οποίο είναι πολύ πιθανό να έχει στρεσαριστεί αρκετά, μπορεί να αποφασίσει να πηδήξει έξω οπότε και είναι καλό να το έχουμε καλυμμένο. Παρασιτοκτόνες ενέργειες Συχνά ακούμε για το μπάνιο σε αλατόνερο σε αναλογία 0,3% για 3-15 λεπτά ή σε διάλυμα αλατόνερου χαμηλότερης αλατότητας όταν έχουμε να κάνουμε με καινούργια ψάρια θαλασσινού νερού προκειμένου να απομακρύνουμε όσο το δυνατό διάφορα εξωπαράσιτα τα οποία κουβαλάνε τα νέα ψάρια μας. Η όλη διαδικασία εξαρτάται από το κατά πόσο το είδος που πρόκειται να υποβληθεί σε τέτοια διαδικασία αντέχει την χορήγηση αλατιού και σε ποιες ποσότητες ή αντίστοιχα την υποαλατότητα. Ακόμα υπάρχει η μέθοδος για μπάνιο λίγων δευτερολέπτων σε διάλυμα φορμόλης (1:100) μέθοδος η οποία χρησιμοποιείται σε ιχθυοκαλλιέργειες καθώς έχει παρασιτοκτόνο δράση, όμως η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου στα τροπικά είδη τα οποία μας ενδιαφέρουν ελέγχεται και η χρήση του είναι αμφιλεγόμενη. Ορισμένοι χομπίστες στη συνέχεια ρίχνουν κάποιο υγρό anti-stress ή melafix ή προκειμένου να αντιμετωπίσουν το στρες της μεταφοράς ή και πιθανούς τραυματισμούς από τις απόχες. Πριν την χρήση κάποιου προϊόντος όπως το melafix, θα πρέπει να αφαιρούμε τον άνθρακα (εάν έχουμε) από το φίλτρο. Μία περίπτωση που πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας είναι το πολύωρα ταξίδια, κάτι που έχει τύχει σε αρκετούς από εμάς, ενώ βρισκόμαστε σε κάποια άλλη πόλη ή σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης. Είναι σημαντικό να τονίσουμε στο κατάστημα όπου θα αγοράσουμε τα ψάρια την πολύωρη καθυστέρηση έτσι ώστε να φροντίσει ανάλογα με τροφοδοσία επιπλέον οξυγόνου είτε σε μορφή κάψουλας είτε με διοχέτευση από ειδική μπουκάλα οξυγόνου στην σακούλα όπου έχουμε το ψάρι. Στην συνέχεια θα πρέπει να μεριμνήσουμε για την θερμοκρασία. Σε κάποιες χώρες τις Ευρώπης υπάρχουν ειδικά μαξιλαράκια όπου μετά την τοποθέτησή τους στην τσάντα όπου θα έχουμε την σακούλα με το ψάρι-ψαριά αρχίζει να φουσκώνει τραβώντας υγρασία και με αυτόν τον τρόπο σταθεροποιεί την θερμοκρασία μέσα στην τσάντα. Προσοχή η τσάντα όπου θα έχουμε το ψάρι κατά το ταξίδι θα πρέπει να είναι δίπλα μας και όχι να πάει με τις αποσκευές αν ταξιδεύουμε με αεροπλάνο ή πλοίο. Όταν αισίως φτάσουμε στον προορισμό μας όπως καταλαβαίνετε τα ζωντανά μας θα είναι αρκετά ταλαιπωρημένα. Επιβάλλεται η έλλειψη φωτός στον χώρο που κάνουμε την προσαρμογή και σίγουρα στο ενυδρείο. Λόγω του ότι τα είδη έχουν περάσει αρκετές ώρες δεν θα έχουμε την πολυτέλεια του άπειρου χρόνου για την προσαρμογή. Με αργά βήματα κάνοντας στην αρχή μικρή προσθήκη νερού από το ενυδρείο όπου θα βάλουμε το ψάρι συνεχώς επιταχύνουμε την διαδικασία έτσι ώστε μέσα σε 1-1,5 ώρα maximum το ψάρι να έχει μπει στο νέο του σπιτικό. Η διαδικασία της προσαρμογής είναι από τις σημαντικότερες για την υγεία των ζωντανών στο ενυδρείο μας και θα πρέπει να την ακολουθούμε πιστά κάθε φορά που προσθέτουμε ένα νέο είδος. Είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούμε τα παραπάνω βήματα χωρίς βιασύνη προκειμένου να μην έχουμε ξαφνικές απώλειες για άγνωστους και χωρίς προφανείς αιτίες λόγους.

ΤΑΪΖΟΝΤΑΣ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΥΔΡΕΙΟΥ της Αγγελικής Σορομάνη Ένας σημαντικός παράγοντας στην φύση είναι η ελεύθερη αναζήτηση τροφής. Στον τόπο καταγωγής των ψαριών μας η προσφορά και η ποικιλία των τροφών είναι μεγάλη. Γι’ αυτό πρέπει ως ιδιοκτήτες ενυδρείων να αναγνωρίσουμε και να καλύψουμε την ανάγκη των ψαριών μας σε τροφή. Κατά συνέπεια το τάϊσμα για τους ενυδρειόφιλους δεν είναι μόνο ένα σημαντικό αλλά και ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος του χόμπι μας. Εξάλλου το τάϊσμα δεν είναι μόνο σημαντικό για την σωστή διατροφή των ψαριών μας, αλλά και για όλο το υπόλοιπο ενυδρείο. Η ποσότητα και η ποιότητα της τροφής που εισάγουμε στο ενυδρείο μας είναι σημαντική για όλη την βιολογική και βιοχημική διαδικασία που συμβαίνει εντός αυτού. Το τάϊσμα αποτελεί μια καθημερινή, εντατική επαφή με το ενυδρείο μας. Για τον έμπειρο ενυδρειόφιλο η συμπεριφορά των ψαριών κατά την διάρκεια του ταΐσματος είναι ευκαιρία να τους κάνει έναν μικρό καθημερινό έλεγχο. Στο παρελθόν οι ιδιοκτήτες ενυδρείων είχαν μεγάλο πρόβλημα με την ανεύρεση κατάλληλης τροφής για τα ψάρια τους, διότι έπρεπε να την αναζητήσουν στην φύση, με κίνδυνο να μεταφέρουν στο ενυδρείο τους κάποιο παράσιτο ή κάποια αρρώστια. Την επανάσταση σε αυτόν τον τομέα την έκανε πριν από περίπου 40 χρόνια ο Dr.Ulrich Baensch, όταν κατάφερε να δημιουργήσει μια τροφή σε μορφή νιφάδων (flakes), η οποία περιείχε όλα τα θρεπτικά συστατικά που είχαν ανάγκη τα ψάρια και μπορούσε να διατηρηθεί για αρκετό χρονικά διάστημα. Η πρώτη τροφή λοιπόν ήταν η Tetra Min, με την οποία απλουστεύθηκαν πολύ τα πράγματα. Σήμερα πλέον υπάρχει μεγάλη ποικιλία αποξηραμένων τροφών για όλων των ειδών τα ενυδρεία. Ποια όμως θα έπρεπε να είναι η σωστή διατροφή των ψαριών μας; Σωστή είναι η διατροφή που είναι ανάλογη με τις φυσικές ανάγκες των ψαριών μας, που περιέχει ισορροπημένη ποσότητα όλων των σημαντικών θρεπτικών συστατικών όπως λίπη, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, που εναλλάσσεται συχνά και που τους προσφέρεται εκεί που θα έτρωγαν υπό φυσιολογικές συνθήκες (επιφάνεια, μέση, βυθός). Η τροφή δεν πρέπει να παρέχει μόνο θερμίδες στα ψάρια μας αλλά και όλα εκείνα τα συστατικά, τα οποία θα χτίσουν μια σωστή διατροφή. Παρακάτω θα αναφερθούμε στα πιο σημαντικά από αυτά τα συστατικά. Οι πρωτεΐνες ανήκουν στα πιο σημαντικά συστατικά της διατροφής. Είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη και ως ένζυμα επιτελούν σημαντικό έργο στην διαδικασία του μεταβολισμού. Οι υδατάνθρακες παρέχουν ενέργεια στα ψάρια μας και επίσης μέσω αυτών μπορούν τα ψάρια μας να αποθηκεύσουν ενέργεια για κάποιο χρονικό διάστημα. Τα λίπη είναι ιδανικό συστατικό τροφής και χωρίζονται σε ζωικά και φυτικά. Τα φυτικά λίπη παρέχουν στα ψάρια μια ουσία που δεν μπορεί να παράγει ο οργανισμός τους από μόνος του. Επίσης είναι πολύ σημαντικά, διότι υπάρχουν ορισμένες βιταμίνες που μπορούν να απορροφηθούν από τον οργανισμό μόνο μέσω των λιπών. Οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία στην πραγματικότητα δεν είναι θρεπτικά συστατικά, αλλά είναι αναγκαία για την διαδικασία του μεταβολισμού. Επειδή όμως ο οργανισμός των ψαριών δεν καταναλώνει μεγάλες ποσότητες από αυτά τα συστατικά καλό θα ήταν να μην είμαστε υπερβολικοί. Να τονίσουμε ωστόσο ότι σε περίπτωση έλλειψης ιχνοστοιχείων και βιταμινών έχουμε ως αποτέλεσμα μη αναστρέψιμες αρρώστιες και γι’ αυτό καλό είναι να τα προσθέτουμε στην διατροφή των ψαριών μας, αφού ο οργανισμός τους δεν μπορεί να τα παραγάγει από μόνος του. Ένα σημαντικό ερώτημα που βασανίζει πολλούς ενυδρειόφιλους είναι: «ποια είναι η σωστή ποσότητα τροφής που πρέπει να ρίχνω στο ενυδρείο μου;» Στην φύση τα ψάρια ψάχνουν τακτικά για τροφή και σχεδόν πάντα βρίσκονται στην θέση να μπορούν να φάνε. Η τροφή τους εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά η υπερβολική τροφή μπορεί να έχει αντίθετο αποτέλεσμα. Όταν τα ψάρια μας τρώνε υπερβολικά «μαζεύουν» λίπος γύρο από το συκώτι τους, στην συνέχεια πιέζονται τα υπόλοιπα ζωτικά τους όργανα με αποτέλεσμα τον θάνατό τους. Καλό θεωρείτε το τάϊσμα μια φορά ημερησίως ή πολλές φορές σε μικρότερες ποσότητες. Η ποσότητα πρέπει να είναι τόση όση μπορούν να φάνε τα ψάρια μας σε περίπου τρία λεπτά. Επίσης καλό είναι να μην ταΐζουμε με ταΐστρα διότι τα πιο αδύναμα και ντροπαλά ψάρια δεν θα φάνε αρκετά. Ένα δεύτερο σημαντικό ερώτημα είναι πως θα έπρεπε να ταΐζουμε σωστά. Τα περισσότερα ενυδρεία είναι κοινωνικά, άρα έχουν μικτό πλυθησμό, δηλαδή και ψάρια επιφανείας και βυθού και μέσης. Ο τρόπος για να ξεχωρίσουμε αυτά τα ψάρια είναι από την θέση στην οποία βρίσκεται το στόμα τους. Τα ψάρια επιφανείας έχουν το στόμα τους προς τα επάνω, τα μέσης στην μέση και τα βυθού από κάτω. Η θέση που βρίσκεται το στόμα τους σχετίζεται με τον τρόπο που τρώνε. Στο εμπόριο υπάρχουν πολλών ειδών τροφές. Παρακάτω θα αναλύσουμε μερικά είδη από αυτές και θα αναφέρουμε για ποια ψάρια ενδείκνυνται. Οι τροφές σε μορφή νιφάδων (flakes) είναι πολύ απλά αποξηραμένη και πολύ λεπτή τροφή και υπάρχει σε διάφορες συνθέσεις για να ταιριάζει στις ανάγκες των διαφόρων ειδών ψαριών. Διατίθεται σε μικρό, μεσαίο και μεγάλο μέγεθος νιφάδας, με συστατικά είτε για σαρκοφάγα είτε για φυτοφάγα ψάρια. Αυτή η τροφή βυθίζεται αργά στον βυθό και γι’ αυτό το λόγο ενδείκνυται για όλων των ειδών τα ψάρια (επιφανείας, μέσης ή βυθού). Οι τροφές σε μικρά τεμάχια, που μοιάζουν με «κουρκουμπίνια» (granules) ενδείκνυνται για ψάρια που αντιδρούν πιο επιθετικά στην τροφή τους και με αυτόν τον τρόπο δεν αφήνουν υπολείμματα, τα οποία επιβαρύνουν χωρίς λόγο την χημεία του νερού μας. Αυτού του είδους την τροφή μπορούν επίσης να την φάνε όλων των ειδών τα ψάρια (επιφανείας, μέσης ή βυθού) καθώς βυθίζεται με μέτρια ταχύτητα. Οι τροφές σε μικρά μακρόστενα τεμάχια (sticks), οι οποίες επιπλέουν για πολύ ώρα στη επιφάνεια και βυθίζονται πολύ αργά στον βυθό, ενδείκνυνται κατά κύριο λόγο για την διατροφή των ψαριών μιας λίμνης, διότι δεν βυθίζονται γρήγορα και έτσι δεν χάνονται ανάμεσα από τα φυτά και την λάσπη. Εξάλλου έτσι έχουμε την δυνατότητα να δούμε και τα πιο ντροπαλά ψάρια της λίμνης μας στην επιφάνεια. Οι τροφές σε μορφή ταμπλέτας ενδείκνυνται για τα ψάρια βυθού. Και αυτές παράγονται σε διάφορες «γεύσεις», και βυθίζονται πάρα πολύ γρήγορα. Τα νυκτόβια ψάρια μας καλό θα ήταν να ταΐζονται λίγο πριν το τέλος της φωτοπεριόδου του ενυδρείου μας. Οι τροφές που προέρχονται από την φύση όπως δάφνιες, νύμφες, γαρίδες κ.α. και καταψύχονται σε ειδικά εργαστήρια μας βοηθούν στο να αυξήσουμε την ποικιλία της τροφής των ψαριών μας χωρίς τον κίνδυνο της μετάδοσης κάποιου παράσιτου ή αρρώστιας. Τέλος υπάρχουν και οι τροφές σε υγρή μορφή ή σκόνη που ενδείκνυται για τα νεογνά του ενυδρείου μας και είναι ιδιαίτερα απαραίτητη, διότι τα νεογνά δεν μπορούν να φάνε οτιδήποτε είναι μεγαλύτερο. Συνοψίζοντας θα ήθελα να επαναλάβω ότι η διαδικασία του ταΐσματος είναι πολύ σημαντική για τα ψάρια μας. Καλό θα ήταν να λάβουμε υπ’ όψιν καταρχάς τις διατροφικές ανάγκες των ψαριών μας, και κατά δεύτερον την ποικιλία στην τροφή τους, για να μπορέσουν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους να είναι υγιή και γεμάτα ζωντάνια. πηγή: Nobert Zajac

Οξυγόνο, η μηχανή του ενυδρείου του Νικολάου Καρβούνη Σχεδόν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί του ενυδρείου μας, δηλαδή, ψάρια, φυτά, βακτηρίδια κτλ. χρησιμοποιούν κατά την διάρκεια της διαδικασίας της αναπνοής οξυγόνο. Ένα μεγάλο πρόβλημα για τους οργανισμούς του ενυδρείου, είναι ότι υπάρχει σχετικά λίγο οξυγόνο στο νερό (στους 25ο C υπό ιδανικές συνθήκες υπάρχουν μόλις 8,3 mg/l), σε αντίθεση με τον αέρα που περιέχει 21% οξυγόνο. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα στην φροντίδα του τροπικού ενυδρείου, εξαιτίας του ότι το οξυγόνο απελευθερώνεται πιο δύσκολα στο νερό που έχει υψηλή θερμοκρασία απ’ ότι στο νερό με χαμηλή. Επομένως, όσο πιο υψηλή είναι η θερμοκρασία του νερού, τόσο πιο μικρή είναι η περιεκτικότητα του σε οξυγόνο. Όμως από την περιεκτικότητα του οξυγόνου δεν εξαρτάται μόνο η διαδικασία της αναπνοής και κατά συνέπεια οι βιολογικές λειτουργίες ενός ενυδρείο, αλλά και η περιεκτικότητα του νερού σε χημικές ουσίες, όπως ο σίδηρος ή τα ιχνοστοιχεία. Ας φέρουμε ως παράδειγμα για την κατανόηση αυτών την φίλτρανση. Η απομάκρυνση των οργανικών ενώσεων είναι ο κύριος «καταναλωτής» οξυγόνου στο ενυδρείο μας. Εάν ρίχνουμε πολύ τροφή στα ψάρια μας ή εάν έχουμε καιρό να καθαρίσουμε το φίλτρο μας, θα προκαλέσουμε μεγάλη έλλειψη οξυγόνου, με αποτέλεσμα να μην γίνει ολοκληρωτική μετατροπή των νιτρωδών αλάτων (ΝΟ2) σε νιτρικά άλατα (ΝΟ3). (βλέπε κύκλος του αζώτου) Κάνοντας λοιπόν μετά μετρήσεις, θα έχουμε υψηλή τιμή αμμωνίας, παρ’ ότι το ενυδρείο μας είναι στρωμένο. Πόσο υψηλή πρέπει να είναι η περιεκτικότητα του οξυγόνου στο ενυδρείο μας; Αυτό φυσικά εξαρτάται από τα ψάρια και τα φυτά που διαβιούν εντός αυτού. Ψάρια που προέρχονται από γρήγορα τρεχούμενα άρα και αρκετά οξυγονομένα νερά, δεν έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη το οξυγόνο, όσο π.χ. οι Λαβυρινθίδες, οι οποίες διαθέτουν ένα ειδικό όργανο αναπνοής (τον Λαβύρινθο). Σε γενικές γραμμές, η τιμή του οξυγόνου δεν πρέπει να πέφτει κάτω από 6mg/l. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το βράδυ η περιεκτικότητα του ανεβαίνει λόγω των φυτών. Την ημέρα όταν όλοι οι κάτοικοι του ενυδρείου αναπνέουν κανονικά, η περιεκτικότητα του οξυγόνου είναι χαμηλότερη, δεν πρέπει όμως να πέφτει κάτω από τα 4 mg/l. πηγή: Nobert Zajac

pH ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ονομάζουμε pH τη συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου (Η+) σε γραμμάρια ανά λίτρο διαλύματος. Με το pH μετράμε την οξύτητα του νερού. Με βάση το 7 όπου το pH ουδέτερο, δηλαδή ο αριθμός ιόντων υδρογόνου (Η+) είναι ίσος με τον αριθμό ιόντων υδροξυλίου (ΟΗ-),όσο ανεβαίνει η τιμή αυτή, το νερό γίνεται αλκαλικό, σε αντίθετη περίπτωση το νερό γίνεται όξινο. ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ pH • Ενυδρεία γλυκού νερού : 6.5 – 7.5 • Ενυδρεία λιμνών Victoria, Malawi & Tanganyika : 7.5 – 8.5 • Ενυδρεία Θαλασσινού νερού : 8.0 – 8.5 ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ pH ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Άνοδος : • Προσθήκη χημικού ειδικού για άνοδο PH και Ανθρακικής σκληρότητας. • Προσθήκη χημικού. (Ανθρακικό νάτριο-Carbonate Soda / Διττανθρακικό νάτριο-Bicarbonate Soda) • Προσθήκη ασβεστολιθικών πετρωμάτων. • Μείωση της παροχής Διοξειδίου του Άνθρακα. ( CO 2 ) Μείωση : • Προσθήκη χημικού. (Φωσφορικό οξύ) • Αύξηση της παροχής Διοξειδίου του Άνθρακα. ( CO 2 ) • Φιλτράρισμα του νερού με τύρφη. • Χρήση Αντίστροφης Όσμωσης. ΠΡΟΣΟΧΗ Πριν από την μεταβολή του Ph, πρώτα θα πρέπει να ελεγχθούν τα επίπεδα της ανθρακικής σκληρότητας (kΗ). Η ανθρακική σκληρότητα έχει άμεση επίδραση στην σταθερότητα του pH, γι αυτόν το λόγο θα πρέπει να είναι μεταξύ 4 dkH και 10 dkH γερμανικών βαθμών. Σε άλλη περίπτωση αυξομείωση του Ph μπορεί να οδηγήσει σε απότομη πτώση της ανθρακικής σκληρότητας. Ανθρακική Σκληρότητα (kH) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Η ανθρακική σκληρότητα μας ενημερώνει για τα ποσοστά ασβεστίου και μαγνησίου που συνδέονται με ανθρακικά και διττανθρακικά άλατα. Η ανθρακική σκληρότητα είναι από τους πλέον σημαντικούς δείκτες αναφορικά με την διατήρηση της σταθερότητας του pH. Συνήθως στα ενυδρεία γλυκού νερού το kH είναι στους 4 odkH. Υπάρχει όμως περίπτωση να μειωθεί. Βασικοί παράγοντες που συντελούν σ’ αυτό είναι η ταχύτατη άνοδος των βακτηριδίων ή η έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα (CO2) ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ kH ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Άνοδος : • Προσθήκη αλατιού για ενυδρειακή χρήση για άνοδο Ανθρακικής σκληρότητας. • Προσθήκη μαγειρικής σόδας. (Διττανθρακικό νάτριο-Bicarbonate Soda) • Προσθήκη σόδας πλυσίματος. (Ανθρακικό νάτριο-Carbonate Soda) • Ανάμιξη δυο διαφορετικής ανθρακικής σκληρότητας νερών Μείωση : • Προσθήκη χημικού. (pH/kH DOWN) • Χρήση Αντίστροφης Όσμωσης (Reverse Osmosis). • Φιλτράρισμα του νερού με τύρφη. • Ρητίνες. • Βράσιμο του νερού (Ενδεικτικό. Δεν συνίσταται αλλά με το βράσιμο, το νερό χάνει τελείως την ανθρακική σκληρότητα). Ολική Σκληρότητα (gH) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ολική σκληρότητα είναι το σύνολο της προσωρινής (kH) και μόνιμης* (nkH) σκληρότητας. H ολική σκληρότητα μετράει την αναλογία ανθρακικού μαγνησίου, ασβεστίου και σιδήρου στο νερό. Στα ενυδρεία γλυκού νερού η ολική σκληρότητα κυμαίνεται μεταξύ 6 και 25 γερμανικών βαθμών. Σε αντίθεση με την ανθρακική σκληρότητα, η ολική δεν επηρεάζει το pH. Είθισται οι βαθμοί της ολικής σκληρότητας να είναι περισσότεροι από αυτούς της ανθρακικής, υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου συμβαίνει το αντίθετο όπως στις λίμνες Malawi & Tanganyika. * Μόνιμη σκληρότητα καλούμε τον συνδυασμό ασβεστίου και μαγνησίου με άλλα οξέα. Ο συνδυασμός αυτός έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία αλάτων που ευθύνονται για την μόνιμη σκληρότητα. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ gH ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Άνοδος : • Προσθήκη ειδικού αλατιού για ενυδρειακή χρήση για άνοδο της σκληρότητας. • Προσθήκη αλατιού Epsom (Θειικό Μαγνήσιο). • Προσθήκη θαλασσινού αλατιού. • Προσθήκη ασβεστούχων πετρών. Μείωση : • Χρήση Αντίστροφης Όσμωσης (Reverse Osmosis). • Ανάμιξη δυο διαφορετικής σκληρότητας νερών. • Ρητίνες. Αμμώνιο / Αμμωνία (NH3/NH4) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Τα ψάρια εκκρίνουν ένα ποσοστό του σωματικού βάρους τους στο νερό κάθε ημέρα υπό μορφή αμμωνίου, το αμμώνιο θεωρείται και το πρώτο στάδιο αποσύνθεσης στον κύκλο του αζώτου. Το αμμώνιο είναι μη τοξικό, αλλά, η αύξηση του ph, μετατρέπει το μεγαλύτερο μέρος αυτού σε τοξική αμμωνία. Η οποία είναι βλαβερή για τα ψάρια. Σε μικρές ποσότητες μπορεί να οδηγήσει σε μερικό μόνιμο κάψιμο στα βράγχια των ψαριων ενώ σε μεγαλύτερες ποσότητες στο θάνατο τους. Σε ένα ισορροπημένο ενυδρείο τα επίπεδα αμμωνίας είναι 0 mg/l. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΝΗ3/ΝΗ4 ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ Μείωση : • Χρήση χημικού υλικού στο φίλτρο (Ζεόλιθος ή ειδικά σφουγγάρια). • Συχνές αλλαγές νερού. • Μείωση του ταΐσματος (ποσότητα & φορές ανά ημέρα). Νιτρώδες Οξύ (ΝΟ2) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Το νιτρώδες Οξύ(NO2) είναι ένα ισχυρό δηλητήριο που εμποδίζει τη μεταφορά του οξυγόνου από το αίμα και οδηγεί στην εσωτερική ασφυξία. Διαμορφώνεται από τη βακτηριδιακή αποσύνθεση του αμμώνιου και χωρίζεται περαιτέρω σε μη τοξικό σε κανονικες ποσοτητες νιτρικό άλας (NO3). Εάν τα επίπεδα νιτρώδους οξέως που υπερβαίνουν το 0.1 mg/l μετριούνται. Εάν τα επίπεδα του Νιτρώδους οξέως είναι μετρήσιμα τότε δεν έχουμε σωστή λειτουργία του κύκλου του αζώτου. Μέτρα κατά των υπερβολικών επιπέδων νιτρώδους οξέως: • Αλλαγή νερού 40-50% του συνολικού όγκου του ενυδρείου. • Προσθήκη υλικών στο φίλτρο για την δημιουργία ή αύξηση των βακτηριδιακών αποικιών. • Μείωση της καθημερινής ποσότητας ταΐσματος. • Έλεγχος του αριθμού των ψαριών. • Προσεκτική και ελάχιστη χρήση φαρμάκων. Νιτρικό Άλας (ΝΟ3) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Αν και το νιτρικό άλας (NO3) είναι μη τοξικό, σταματά την αύξηση των ψαριών και οδηγεί στην υπερβολική αύξηση των αλγών σε μεγαλες ποσοτητες. Το νιτρικό άλας διασπάται στις αποικίες βακτηριδίων που σχηματίζονται κάτω από τους αναερόβιους θύλακες (oxygen-free). Αυτοί εμφανίζονται, παραδείγματος χάριν, στο βυθό ανάμεσα στην άμμο και στο υπόστρωμα. Κάθε φίλτρο που λειτουργεί στις κανονικές βιολογικές αρχές παράγει νιτρικό άλας σαν τελικό προιόν του κύκλου του αζώτου. Η κατανάλωση νιτρικών αλάτων δεν είναι συχνά αρκετά μεγάλη, και το νερό σταδιακά εμπλουτίζεται με νιτρικό άλας το οποίο οδηγεί σε αύξηση της άλγης. Μέτρα κατά των υπερβολικών επιπέδων νιτρικών αλάτων: • Χρήση αντίστροφης όσμωσης ( η αντίστροφη όσμωση αφαιρεί περίπου το 95% των νιτρικών αλάτων από το νερό του δικτύου ύδρευσης. • Χρήση ρητινών. • Τακτικές μερικές αλλαγές νερού ανά εβδομάδα το 20%. • Αύξηση της ποσότητας των υδροχαρών φυτών στο ενυδρείο. Σίδηρος (Fe) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Ο σίδηρος είναι μια από τις κύριες θρεπτικές ουσίες των υδρόβιων φυτών και πρέπει να είναι διαθέσιμος στο νερό σε ποσοστά μεταξύ 0.5- 2.0 mg/l. Ο σίδηρος επιτρέπει την χλωροφυλλική λειτουργία και βοηθάει στην αναπνοή των φυτών. Όταν λείψει, τα φύλλα, χάνουν το χρώμα τους και εμφανίζουν μια κατάσταση χλώρωσης. Η ανάπτυξή τους καθυστερεί και τελικά σταματάει. Σε μεγάλες συγκεντρώσεις σιδήρου έχουμε αύξηση της άλγης και ποσοστό άνω των 2.0 mg/l μπορεί να επιφέρει των θάνατο στα ψάρια. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ Fe ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ • Προσθήκη σιδήρου για ενυδρειακή χρήση, είτε σε υγρή μορφή είτε σε μορφή κόκκων ή ταμπλέτων. • Χρήση υποστρώματος πλούσιου σε θρεπτικά συστατικά. Κάλιο (Κ) Το κάλιο είναι απαραίτητο για την αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών. Όταν λείπει, τα φυτά δεν διαθέτουν αποθέματα. Χάνουν την σκληρότητά τους. Η ανάπτυξη δεν γίνεται κανονικά. Τα φύλλα αποκτούν κηλίδες και παρατηρούμε ελάχιστη αντίσταση των ιστών στις αρρώστιες. Ασβέστιο (Ca) Το ασβέστιο προστατεύει τα φυτά από εξωτερικές επιθέσεις και κρατά τα κύτταρά τους συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η έλλειψη του προκαλεί μια καθυστέρηση της ανάπτυξης και καθιστά τα φυτά πιο ευάλωτα στις ασθένειες. Φωσφορικό Άλας (PO4) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Τα φωσφορικά άλατα και τα νιτρικά άλατα είναι οι κύριες θρεπτικές ουσίες των αλγών. Τα υπερβολικά επίπεδα φωσφορικών αλάτων προωθούν την ανεπιθύμητη αύξηση των αλγών. Οι κύριες πηγές φωσφορικών αλάτων είναι η τροφή ψαριών και ακατάλληλα ενυδρειακά προϊόντα που περιέχουν υψηλά επίπεδα φωσφορικού άλατος. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ PO4 ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΤΙΜΕΣ • Τακτικές μερικές αλλαγές νερού ανά εβδομάδα το 20%. • Αφαίρεση των νεκρών φυτών ή φύλλων από το ενυδρείο. • Χρήση χημικού υλικού στο φίλτρο • Αύξηση της ποσότητας των υδροχαρών φυτών στο ενυδρείο. • Προσθήκη ταχέως αναπτυσσόμενων υδροχαρών φυτών.