Αναζήτηση στην κοινότητα

Αγαπητοί φίλοι, ανοίγω αυτό το θέμα για να γράψει ο καθένας μας τι αναπαραγωγές διατηρεί την δεδομένη στιγμή, ώστε να μπορούμε εύκολα να βλέπουμε τις επιλογές μας από φίλους χομπίστες πριν από κάθε νέο στήσιμο. Παρακάτω παραθέτω μια φόρμα για να είμαστε οργανωμένοι και νοικοκυρεμένοι. Κάντε αντιγραφή και επικόλληση τον παρακάτω κώδικα. [b]Είδος[/b]: [b][u]Παράμετροι[/u][/b] ph: kh: gh: Θερμοκρασία: [u][b]Τροφές[/b][/u] 1. 2. 3. 4. 5. 6. [b][u]Παρατηρήσεις[/u][/b]: Προσοχή: Το παρόν θέμα δεν είναι χώρος για αγγελίες. Δεν θα γράφεται τίποτα περισσότερο από τις πληροφορίες της φόρμας και κάθε ενδιαφερόμενος θα επικοινωνεί μόνο με πμ.

Παιδιά μια ερώτηση. Σε 180 λίτρα ενυδρείο με 1 μέτρο μήκος θα βάζατε ένα χαρεμι yellow tail acei? Ας πούμε 4 θηλυκά και ένα αρσενικό?

Γενική κατηγορία ενυδρείου Αφρική Λίμνη malawi Γενικές Πληροφορίες Διαστάσεις Ενυδρείου (ΜxΠxΥ):120x41x55 Συνολικά Λίτρα:240 Sump (λίτρα): Οργανισμοί Φυτά:anubia barteri,anubia nana Ψάρια:Pseudotropheus saulosi Άλλα είδη:Melanoides turbeculata,zebra snail Διακοσμητικά υλικά Φόντο:Αυτοκολητο Πέτρες:Βοτσαλο τερακοτα Ξύλα: Άλλα διακοσμητικά : Υπόστρωμα: Βυθός:Αμμος χαλαζιακη Φωτισμός Πηγές φωτισμού (πλήθος και τύπος):2 λαμπες Τ5 39w,μια ροζ και μια ασπρο-μπλε ενυδρειακες Διάρκεια φωτισμού:8 ωρες Υποστήριξη οργανισμών Φίλτρανση:Astro 2212 με σφουγγαρι-βαμβακι-σιποραξ Θέρμανση/ Ψύξη:Jager 300w και 6 ανεμηστηρες ελεγχομενοι απο stc-1000 Λίπανση: Παροχή CO2: Άλλες τεχνικές ευκολίες ή/και παρεμβάσεις:Κυκλοφορητης fluval cp1 Διατροφή:Ocean nutrition vegi flakes,vegi pellets,spirulina.Nls cichlid formula pellet,tropical malawi flakes Παράμετροι pH:8 Γενική σκληρότητα (GH):8 Ανθρακική σκληρότητα (ΚΗ):7 Αμμωνία (ΝΗ3):0 Νιτρώδη (ΝΟ2):0 Νιτρικά (ΝΟ3):0-40 Φωσφορικά (PΟ4): Μέση Θερμοκρασία (°C):23 (χειμωνα) 28 (καλοκαιρι) Συντήρηση Αλλαγές νερού:30% καθε εβδομαδα Προετοιμασία νερού/πρόσθετα:Νερο απο φιλτρο παροχης προετοιμασια σε βαρελι και προσθηκη seachem cichlid lake salt (σε δοσολογια πολυ μικροτερη απο την προτεινομενη) Άλλες ρουτίνες συντήρησης:Καθαρισμα τζαμια και σκουπα οταν χρειαζεται Φωτογραφίες: Ακολουθουν λιγες ακομη φωτο και βιντεο

Mbuna χρησιμοποιούν ήχους για να αναγνωρίσουν τους συντρόφους τους! Σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσαν επιστήμονες από την Πορτογαλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στο πιο πρόσφατο τεύχος του Journal of Fish Biology, η αναγνώριση συντρόφου για τις κιχλίδες που ανήκουν στην ομάδα των Pseudotropheus zebra δεν βασίζεται μόνο στην οπτική επαφή αλλά και στην δημιουργία ήχων. Οι επιστήμονες Maria Amorim, Jose Simes, Paulo Fonseca και George Turner συνέκριναν τα ηχητικά σήματα των αρσενικών κατά την αναπαραγωγή πέντε ειδών της ομάδας των Pseudotropheus zebra (P. zebra, P. callainos, P. emmiltos, P. fainzilberi και το είδος που είναι γνωστό ως P. ~zebra gold από το Nkhata Bay το οποίο όμως ακόμα δεν έχει περιγραφεί). Οι συγγραφείς καταγράφοντας και αναλύοντας ήχους που παράγονται από τα ψάρια κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος σε πειραματική δεξαμενή, διαπίστωσαν ότι τα θηλυκά είναι αθόρυβα κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος, ενώ τα αρσενικά φλερτάρουν με επαναλαμβανόμενες κινήσεις τρέμοντας και παράγοντας χαμηλής συχνότητας ήχους. Οι ήχοι των πέντε ειδών βρέθηκαν να είναι σημαντικά διαφορετικοί μεταξύ τους στον αριθμό και το ρυθμό της συχνότητας των παλμών. Οι συντάκτες ανακάλυψαν ότι o ήχος που παράγεται είναι πολύ διαφορετικός ανάμεσα σε είδη που έχουν ένα παρόμοιο μοτίβο χρώματος στα αρσενικά (π.χ. P. emmiltos and P. fainzilberi), γεγονός που υποδηλώνει ότι τα οπτικά και τα ηχητικά χαρακτηριστικά είναι εξίσου σημαντικά στο μέτρο που επιτρέπουν στα θηλυκά να ξεχωρίσουν τα αρσενικά που ανήκουν σε διαφορετικό είδος. Η παρατήρηση αυτή ενισχύεται από προηγούμενες μελέτες, όπου σε δοκιμές εργαστηρίου τα P. fainzilberi και P. emmiltos απέτυχαν να ζευγαρώσουν με τα άτομα του είδους τους όταν τα θηλυκά είχαν πρόσβαση μόνο στα οπτικά σήματα των αρσενικών. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα διαφορετικά στοιχεία των ήχων που παράγονται μπορεί να περιέχουν πληροφορίες για την ταυτότητα του είδους και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά, όπως η ηλικία, τα οποία παίζουν ρόλο στην επιλογή συντρόφου. Ειδικότερα, ο αριθμός και η διάρκεια των παλμών είναι μοναδικά ανά είδος και αυτά τα ηχητικά σήματα, σε συνδυασμό με τα οπτικά και χημικά στοιχεία, μπορούν να προωθήσουν την αναπαραγωγική απομόνωση. Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. το άρθρο: Amorim, MCP, JM Simes, PJ Fonseca and GF Turner (2008) Species differences in courtship acoustic signals among five Lake Malawi cichlid species (Pseudotropheus spp.). Journal of Fish Biology 72, pp. 1355"1368

Γεια σας έχω ένα juwel 240 με αφρικανικές κιχλίδες και σήμερα βρήκα ένα από αυτά στον πάτο του ενυδρείου με ροζ σημάδια στις δυο του πλευρές και στη βάση της ουράς. Το ψαράκι χαροπαλεύει και το έχω μεταφέρει σε μπολ με λιγο νερό του ενυδρείου όπου πρόσθεσα λίγο αλάτι και τροφή. Ξέρει κάποιος τι μπορεί να το προκάλεσε αυτό και τι μπορώ να κάνω για να το σώσω? Ευχαριστώ

Ας γνωρίσουμε ένα ακόμα είδος κιχλίδας με διμορφισμό. Ανήκει στα Mbuna της Malawi και κατοικεί σε περιοχές που απαρτίζονται κυριως από πέτρες, στο βορειοανατολικό κομμάτι της λίμνης. Πρόκειται για το Metriaclima sp. "Msobo". male top-female bottom Κατά καιρούς εμφανίζεται με πολλά και διαφορετικά ονόματα όπως "Pseudotropheus Μsobo deep", "Μsobo Magunga", "deep Tanzania" και άλλα. Πλεόν όμως η επίσημη ονομασία είναι "Metriaclima sp. Msobo". Ένα έντονο χαρακτιριστικό του είναι φυσικά ο χρωματισμός του, ο οποίος θυμίζει έντονα αυτόν του "Pseudotropheus Saulosi". Τα ασρενικά έχουν ένα βαθύ μπλε και μαύρο χρώμα το οποίο γίνεται εντονότερο όσο οριμάζουν και γίνονται κυρίαρχα, ενώ τα θηλυκά έχουν κίτρινο/πορτοκαλί. Η διατροφή τους αποτελείται από φυτικές πρωτείνες, όπως και τα P. Saulosi και είναι καλύτερο να κρατιούνται σε χαρέμια του ενός αρσενικού με αρκετά θηλυκά. Ενώ όμως τα P.Saulosi είναι σχετικά "ήρεμα" mbuna, τα M.Msobo είναι πολύ επιθετικά και μεγαλύτερα σε μέγεθος. Στο ενυδρείο είναι διατεθειμένα να μαλώσουν με αρσενικά άλλου είδους για την κυριαρχία του και δεν θα ανεχτούν άλλα αρσενικά του είδους τους. Τα θηλυκά επίσης δέχονται αρκετή από την επιθετικότητα του αρσενικού, για αυτό και προτείνεται να μπαίνουν πάνω από δυο στο ενυδρείο, ωστε να μοιράζεται η επιθετικότητα του. Στην χώρα μας βέβαια δεν νομίζω οτι είναι από τα είδη που βλέπουμε συχνά(ίσως και καθόλου). Πάντως νομίζω οτι αξιζει ένα species ενυδρείο μόνο για χάρη τους. πηγή:cichlid-forum.com

Μάχες μεταξύ Κιχλίδων Όταν οι Κιχλίδες τσακώνονται αυτό συνήθως έχει να κάνει με την διεκδίκηση κάποιας περιοχής ή με την αναπαραγωγική διαδικασία. Στην πρώτη περίπτωση, η μάχη συμβαίνει όταν δυο περιοχές που έχουν καταληφθεί συναντιόνται ή επικαλύπτονται, ενώ δύο στοματοεπωάζοντα αρσενικά συχνά γίνονται αντίπαλοι όταν διεκδικούν το ίδιο θηλυκό για αναπαραγωγή. Μάχες ανάμεσα σε μια ομάδα επίσης γίνονται για ιεραρχική κυριαρχία. Το πιο αδύναμο ψάρι μπορεί να τερματίσει μια μάχη με το πιο ισχυρό, παίρνοντας μια υποτακτική στάση. Για να γίνει αυτό χαμηλώνει τα πτερύγια του για να φανεί όσο πιο μικρό γίνεται και τρέμει καθώς περνάει δίπλα από το επιτιθέμενο ψάρι και απομακρύνεται. Αν κάποιο από τα μαχόμενα ψάρια είναι φανερά ισχυρότερο, η αψιμαχία είναι συνήθως σύντομη. Αν όμως το ενυδρείο δεν προσφέρει πολλές κρυψώνες για να μπορεί το αδύναμο να ξεφύγει και να κρυφτεί, η κατάσταση μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα επικίνδυνη. Αν το ισχυρό συνεχίζει να βλέπει το αδύναμο, το εκλαμβάνει ως πρόκληση για να συνεχιστεί η μάχη. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επέμβουμε άμεσα για να απομακρύνουμε το αδύναμο ψάρι από το ενυδρείο. Οι φάσεις της μάχης Κάθε μάχη ξεκινάει με μια απειλή. Στην πιο αβλαβή του μορφή αυτό περιλαμβάνει απότομο και γρήγορο κολύμπι προς την κατεύθυνση του αντιπάλου και απομάκρυνση την τελευταία στιγμή.Αν αυτή η μανούβρα δεν τρέψει τον αντίπαλο σε φυγή, η επόμενη κίνηση είναι η λήψη μιας επιβλητικής θέσης μάχης. Κάθε ψάρι προσπαθεί να φανεί όσο μεγαλύτερο γίνεται, επεκτείνοντας τα πτερύγια και δείχνοντας την πλευρά του στον αντίπαλο. Αυτή η φάση κορυφώνεται με ένα ισχυρό τίναγμα της ουράς με το οποίο στέλνεται ένα κύμα νερού προς τον αντίπαλο.Αν κανένας από τους δύο αντιπάλους δεν κάνει πίσω, τότε μια μάχη στόμα με στόμα ακολουθεί. Οι κιχλίδες πιάνονται από τα χείλη (βλ. βίντεο) και αυτή η ενέργεια μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά. Στην χειρότερη περίπτωση καταλήγει στον θάνατο του νικημένου.Πρέπει να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας την τεράστια διαφορά που υπάρχει μεταξύ των συνθηκών στην φύση, με αυτές που τα ψάρια που φιλοξενούμε συναντούν στο ενυδρείο μας. Όσο πιο κοντά οι Κιχλίδες αναγκάζονται να ζήσουν μεταξύ τους, τόσο συχνότερα θα συμβαίνουν αψιμαχίες. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε έντονες διαμάχες είναι να δώσουμε στις Κιχλίδες μας αρκετό χώρο για να ζήσουν. "The Tanganyika Cichlid Aquarium" Georg Zurlo, p.50

Neolamprologus pulcher: μια Κιχλίδα με ασυνήθιστη συμπεριφορά. Ο Δρ Alex Jordan, του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας της Αυστραλίας, ερευνά την κοινωνική ζωή του Neolamprologus pulcher, μιας ενδιαφέρουσας κιχλίδας από την λίμνη Τανγκανίκα. Το Neolamprologus pulcher είναι ενδημικό είδος της λίμνης Τανγκανίκα, μια περιοχή στον βιότοπο της οποίας τα ψάρια έχουν κυρίαρχη θέση. Ίσως ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού, τα ψάρια έχουν εξελιχθεί και έχουν αναπτύξει πολύ ιδιαίτερες συμπεριφορές. Η ιδιαιτερότητα του είδους είναι ότι ζει σε ομάδες όπου τα μη αναπαραγόμενα άτομα βοηθούν στην προστασία και στο μεγάλωμα των μικρών, καθώς και στη προσπάθεια άμυνας από εχθρούς του κοπαδιού. Τα μέλη της ομάδας συνδέονται; Η συγγένεια εντός ομάδας είναι αρκετά χαμηλή κατά μέσο όρο, με τα μεγάλα αρσενικά συνήθως να έχουν την πιο μακρινή συγγένεια με άλλα ψάρια από την ομάδα. Προφανώς, όταν γεννιούνται τα μικρά είναι σε στενή επαφή με τους γονείς, μεγαλώνοντας όμως απομακρύνονται δημιουργώντας δικές τους ομάδες. Με τι κριτήρια επιλέγουν την ομάδα στην οποία θα ενταχθούν; Έχω πραγματοποιήσει πειράματα στη λίμνη Τανγκανίκα εξετάζοντας τους παράγοντες που επηρεάζουν τις αποφάσεις του είδους όταν ενώνεται σε νέες ομάδες. Αυτοί περιλαμβάνουν την ιεραρχική θέση στην νέα ομάδα, επειδή η πρόσβαση σε τροφή, στέγη και σύντροφο για αναπαραγωγή εξαρτάται από την ιεραρχική θέση, την πιθανότητα αποδοχής ή απόρριψης από τα μέλη της ομάδας - και εξωτερικών παραγόντων, όπως ο κίνδυνος από θηρευτές που αντιμετωπίζουν διαφορετικές ομάδες. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουν όταν εντάσσονται σε μια νέα ομάδα; Τα N.Pulcher είναι πολύ κυριαρχικά στην περιοχή τους, έτσι επισκέπτες της ομάδας συχνά απομακρύνονται βίαια. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ψάρια επισκέπτονται μια ομάδα πολλές φορές πριν επιχειρήσουν να ενταχθούν σε αυτή, μάλλον για να γνωριστούν με τα μέλη της ομάδας και να μειωθεί η επιθετικότητα. Σε δικά μου πειράματα, περίμενα τα N.pulcher να μπουν σε ομάδες όπου θα ήταν κυρίαρχα και θα λάμβαναν έτσι την μικρότερη επιθετικότητα αλλά αποδείχτηκε τελικά ότι έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Όταν έδωσα στο ψάρι την επιλογή ανάμεσα σε ομάδες με μεγαλύτερα ή μικρότερα ψάρια, διάλεξε τα μεγαλύτερα, παίρνοντας έτσι χαμηλότερη θέση στην ιεραρχία με αποτέλεσμα να δέχεται περισσότερη επιθετικότητα. Φαίνεται ότι τείνουν να επιλέγουν ομάδες που προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια από θηρευτές, παρά το γεγονός ότι γίνονται δέκτες μεγαλύτερης επιθετικότητας μέσα από την ίδια την ομάδα. Από τι επηρεάζεται η επιτυχία της αναπαραγωγής τους και τι έδειξε η έρευνα; Με το να λαμβάνει χαμηλότερη θέση στην ιεραρχία, το ψάρι πρέπει να περιμένει περισσότερο μέχρι να έρθει η σειρά του για να ζευγαρώσει και πιθανόν έχει μειωμένη πρόσβαση σε τροφή που καθυστερεί περαιτέρω την ανάπτυξή του. Όμως έχει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης σε ομάδες με μεγαλύτερα ψάρια από εκείνο, άρα φαίνεται ότι προτιμά να ξεκινήσει από χαμηλά και να επιβιώσει περισσότερο διάστημα, απ'το να πάει στην κορυφή της ιεραρχίας και να φαγωθεί πριν προλάβει να αναπαραχθεί. Η έρευνα απέδειξε μια πολύπλοκη λειτουργία της ομάδας, η οποία δεν ήταν έκπληξη δεδομένης της ιδιαίτερης δομής των ομάδων N.pulcher. Είναι δυνατόν να κρατήσουμε N.pucher σε ομάδες στο ενυδρείο μας; Αν ναι, σε τι αριθμό και ποιο είναι το ελάχιστο μέγεθος ενυδρείου που θα χρειαστούμε; Είναι δυνατόν, αλλά αν το κάνουμε σε μικρό ενυδρείο σύντομα θα δούμε την σκοτεινή πλευρά της-όπως αποκαλείται- Πριγκίπισσας!! Τα N.Pulcher όπως και τα N.brichardi, δημιουργούν εκτεταμένες ομάδες στην φύση, αλλά συχνά υπάρχουν διαμάχες μεταξύ τους και τα μέλη μπαίνουν και βγαίνουν από την ομάδα. Στην φύση αυτό δεν είναι πρόβλημα, μιας και η λίμνη είναι αρκετά μεγάλη ώστε αυτά να απομακρύνονται. Στο ενυδρείο όμως αν ένα μέλος της ομάδας διώχνεται δεν έχει που να πάει. Ακόμα και σ'ενα ενυδρείο με μήκος 180εκ, θα ήταν πολύ δύσκολο να κρατήσουμε δυο διαφορετικές ομάδες από αυτά τα είδη. Για μια ομάδα θα πρότεινα ένα ενυδρείο όχι μικρότερο από 90εκ. Δεδομένου όμως ότι στην φύση μια ομάδα μπορεί να έχει 15-20άτομα, καλό είναι να επιλέξετε ένα ακόμα μεγαλύτερο ενυδρείο. Για να δημιουργήσετε μια ομάδα, πρώτα βεβαιωθείτε ότι έχετε ένα ζευγάρι. Αυτό θα το κάνετε φιλοξενώντας μερικά μικρά και περιμένετοντως να δημιουργηθεί το ζευγάρι απομακρύνοντας τα υπόλοιπα. Μετά περιμένετε να ζευγαρώσουν. Καθώς μεγαλώνουν τα μικρά που θα αποκτήσετε, απομακρύνετε τα περισσότερα από αυτά, κρατώντας όμως μερικά για να βοηθήσουν στις επόμενες γέννες. Ίσως προσπαθήσετε να εισάγεται ενήλικα ψάρια στο ενυδρείο με μια ήδη διαμορφωμένη ομάδα, αλλά από την εμπειρία μου στο ενυδρείο αλλά και στην φύση, το ζευγάρι θα αντιδράσει πολύ βίαια και θα σκοτώσει το νεοεισαχθέντα ψάρι. γι'άυτό προσέξτε!! Σε κάθε περίπτωση απολαύστε ένα εκπληκτικό είδος. ___________________________________ πηγη: http://www.practicalfishkeeping.co.uk/

Γειά σας. Παρατήρησα ότι μια από τις 2 frontosa που έχω, έχει καλυμένο το αριστερό μάτι με μια ημιδιαφανή μεμβράνη και στην μέση της(στην θέση της κόρης του ματιού) έχει ένα λευκό στίγμα. Το μάτι στο βάθος (κάτω από την μεμβράνη) φαίνεται να είναι οκ, ενώ φαίνεται ότι κινείται. Στο σημερινό ταϊσμα δεν ήταν ορεξάτη και δεν έφαγε, ενώ έχω την εντύπωση ότι εμφανίστηκε η θολούρα εντελώς ξαφνικά Επισυνάπτω και 3 φωτογραφίες Μπορείτε να βοηθήσετε; Ευχαριστώ

Unshelling a shell-dweller Οσοι ειχαν ή εχουν κοχυλοκιχλιδα με νοιωθουν. Δεν προκειται να βγει αν δεν το θελει η ιδια. Οσο και να προσπαθεις, δεν υπαρχει περιπτωση να βγει χωρις να την στρεσαρεις ή να την πληγώσεις. Εξαλλου το κοχυλι ειναι το σπιτι τους και στη φυση το χρησιμοποιουν για να ξεφυγουν απο θυρευτες. Σε αυτο το θεμα θα γνωρισουμε τους τροπους που μπορουμε να βγαλουμε μια κοχυλοκιχλιδα απο το κοχυλι της, χωρις κινδυνο στρεσαρισματος ή τραυματισμου της ιδιας: Εισάγοντας μια νεα κιχλιδα στο ενυδρειο μας: Κανοντας την απαραιτητη προσαρμογη στην νεα κιχλιδα, ερχετε η ωρα που θα πρεπει να μπει στο ενυδρειο. Αν ομως ειναι μεσα στο κοχυλι της και εμεις για οποιοδηποτε λογο δεν θελουμε να μεινει στο κοχυλι της, τοτε τι κανουμε? Γνωριζουμε οτι οι κοχυλοκιχλιδες δεν αρεσκονται στο να "αιωρούνται" πανω απο τον βυθο, οποτε ενας τροπος για να βγει ειναι να βαλουμε το κοχυλι της ψηλοτερα απο τον βυθο. Αναποδογυρίζουμε ενα πλαστικο ποτήρι(ή οτιδηποτε ακινδυνο μπορειτε να σκεφτείτε για το ενυδρειο μας) και ακουμπαμε πανω του το κοχυλι. Σε λιγα λεπτα η κιχλιδα μας θα βγει απο μονη της εξω, εχοντας ελαχιστοποιησει τον κινδυνο στρεσαρισματος και τραυματισμου. Εδω δειτε το σχετικο βιντεο Αφαιροντας μια κοχυλοκιχλιδα απο το ενυδρειο μας: Εξίσου δυσκολο, ισως και πιο δυσκολο, ειναι να βγαλουμε απο το ενυδρειο μας μια κιχλιδα. Χρησιμοποιοντας το ιδιο σκεπτικό(οτι δεν αρέσκονται να αιωρούνται) παίρνουμε ενα πλαστικο μπουκαλι και προσεχουμε το στόμιο του να μην ειναι αρκετα μεγαλο ωστε να χωραει το κοχυλι απο μεσα του(το μικρο μπουκαλι του νερου κανει). Κοβουμε το πανω μερος του(οπως κανουμε με τις παγιδες για οσους ξερουν), και το βαζουμε μεσα στο μπουκαλι απο την ΑΝΑΠΟΔΗ μερια(το ανοιγμα να "κοιταει" προς τα κατω). Έπειτα βαζουμε το μπουκαλι μεσα στο ενυδρειο για να γεμισει με νερο και να κατσει στον πατο. Προσεχουμε να μην μεινει καθολου αερας μεσα. Παίρνουμε το κοχυλι με το συγκεκριμενο ψαρι που θελουμε και το τοποθετουμε πανω στο μπουκαλι με την τρυπα του κοχυλιου προς τα ΚΑΤΩ. Προσεχουμε η τρυπα του κοχυλιου να εφαρμόζει καλα στην τρυπα του μπουκαλιου, αλλιως το ψαρι μπορει να δραπετεύσει απο τα πλαγια. Για ασφαλεια μπορουμε να καλυψουμε το πανω μερος του μπουκαλιου με τουλι. Σε λιγα λεπτα το ψαρι θα βγει απο το κοχυλι του και θα μπει στο μπουκαλι. Αφαιρεστε το μπουκαλι προσεκτικα. Συγχαρητήρια μολις βγαλατε απ'το κοχυλι και παγιδεύατε μια κοχυλοκιχλιδα! πηγες: cichlid-forum.com audiokarma.org

ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ ΤΗΣ TANGANYIKA Πολλοι αφρικανοφιλοι στήνοντας ενα απο τα γνωστα πλεον μικρα ενυδρεια της λιμνης tanganyika για κογχυλοψαρα, φροντιζουν να μιμηθούν στο έπακρο αυτο τον βιοτοπο βαζοντας αμμο, πετρες, φυτα και φυσικα κογχυλια. Γνωριζουμε οτι ο συγκεκριμενος βιοτοπος καλυπτεται απο μεγαλες εκτασεις με νεκρα σαλιγκαρια παρα πολλων χρόνων και εκει βρισκουν καταφυγιο αρκετα ειδη νανοκιχλιδων, που τα χρησιμοποιουν για αναπαραγωγη και φυσικα για στεγη και προστασια. Εχει αναρωτηθει ομως κανεις μας για ποιο σαλιγκαρι προκειται? Ειναι το Neothauma tanganyicense: Ενα σαλιγκαρι γλυκου νερου, το οποιο βρίσκεται πλεον μονο στην λιμνη Τanganyika, αφου απολιθώματα εχουν βρεθει και σε αλλες λιμνες της Αφρικης. Ειναι το μεγαλυτερο γαστεροποδο της λιμνης και το μοναδικο του γενους Neothauma και τρεφεται φιλτραροντας πλαγκτον. Πλατος κελύφους 46mm και υψος 60mm. Ζει σε βάθος μεχρι και 65 μετρα και τα νεαρα του ειδους ζουν θαμμενα για να προστατευτουν απο εχθρους. Πολλες φορες εχει παρατηρηθεί εκτος των νανοκιχλιδων να κατοικούνται απο καβουρια του γλυκου νερου του ειδους Platythelphusa. Επισης τα συγκεκριμενα κελύφη κατοικουνται και απο γαριδες (Macrobrachium moorei), οπου η συγκατοίκηση με με μια νανοκιχλιδα δεν αποκλειεται. Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ TOY NEOTHAUMA TANGANYICENSE Ένα αρσενικό ψάρι του είδους Neolamprologus callipterus μεταφέρει ένα κοχύλι, για να μπορούν τα θηλυκά του χαρεμιού του να γεννήσουν τους απογόνους του. Την επομενη φορα που θα φτιαξετε ενα βιοτοπο κογχυλιων Tanganyika, σκεφτείτε για μια στιγμη το μεγαλειο της φυσης, που προσάρμοσε αυτα τα ζωα ωστε ο θανατος του ενος να σημαίνει το ξεκίνημα της ζωης για καποιον αλλο. Εχουμε την ευκαιρια μέσω του χομπυ μας, να ειμαστε μαρτυρες αυτου του θαυματος. πηγες: http://en.wikipedia.org/wiki/Main_Page http://seaframes.wordpress.com/

Η λίμνη Tanganyika έχει περιγραφεί ήδη σε άλλα θέματα, για τον τεράστιο όγκο της και για τις υπέροχες κιχλίδες που ζουν σε αυτή. Κάτω απο τα κρυστάλλινα νερά της υπάρχουν βιότοποι που τις φιλοξενουν και κάποιες κιχλίδες έχουν συγκεκριμένες προτιμήσεις. Muddy bays Το φυσικό αυτό περιβάλλον-βιότοπο, το συναντάμε σε κόλπους που τα ποτάμια εκβάλουν στη λίμνη και μεταφέρουν σωματίδια λάσπης. Τα σωματίδια αυτά, κατακάθονται στον πυθμένα και δημιουργούν ένα θρεπτικό υπόστρωμα για την ανάπτυξη φυτών. Το θολό νερό όμως δεν επιτρέπει μεγάλη διείσδυση στο φως και έτσι η ανάπτυξή τους είναι περιορισμένη.Η λάσπη αυτή μεταφέρει και αρκετά βακτήρια τα οποία λειτουργούν ως τροφή (ζωοπλαγκτόν) για κάποιες κιχλίδες .Μικρά βράχια που βρίσκονται διάσπαρτα, είναι επίσης καλυμμένα με λάσπη.Ο βιότοπος αυτός προσφέρει καταφύγιο σε αρκετούς από τους κατοίκους της λίμνης και σπάνια το βάθος του ξεπερνά τα 10 μέτρα. The intermediate habitat Ο βιότοπος αυτός αποτελείται από αμμώδη βυθό με πάρα πολλά βράχια και παρέχει καταφύγιο σε τεράστιες κοινότητες ψαριών στις οποίες απαριθμούνται αρκετά είδη.Το βραχώδες τμήμα καλύπτει τα τρία τέταρτα του βυθού και έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την βαθμιαία κλίση που δημιουργείτε προς τον πυθμένα.Τα βράχια αυτά είναι συνήθως καλυμμένα με ένα λεπτό στρώμα ψιλής άμμου.Δεν υπάρχει περιορισμός στα όρια του βάθους σε αυτό το βιότοπο. Είναι πυκνοκατοικημένος από ψάρια σε βάθος από 5 έως και 40 μέτρα Στα 25μέτρα περίπου βάθος, υπάρχει μια έντονη κλίση που δημιουργεί μια απότομη γωνία προς τον πυθμένα.Στο βιότοπος αυτό, ζουν και βρίσκουν καταφύγιο τεράστιες κοινότητες ψαριών από πάρα πολλά και διαφορετικά είδη. The rocky habitat Στο βιότοπο αυτό συναντάμε βράχια, που δεν είναι καλυμμένα ούτε με λάσπη ή αμμο, στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζοντας έτσι ένα δίκτυο σπηλαίων και ρωγμών-σχισμών. Πολλά είδη κιχλίδων ζουν στο συγκεκριμένο βιότοπο και αρκετά από αυτά είναι ίδια με τα είδη που συναντούνται στον ενδιάμεσο βιότοπο. Τα χαρακτηριστικά είδη κιχλίδων που ζουν στα βράχια (βραχόψαρα) ,όμως γενικά ζουν σε πιο βαθιά επίπεδα. Muddy bottoms in deep waters Μεγάλο κομμάτι του πυθμένα της λίμνης, αποτελείται από λασπώδη ύλη με αρκετό πάχος. Στα οξυγονωμένα στρώματα αυτού του βιότοπου, συναντάμε αρκετά είδη κιχλίδων μεταξύ 60 και 100 μέτρων ή και παραπάνω. Το υπόστρωμα και σε αυτά τα επίπεδα χαρακτηρίζεται λασπώδες, όμως μεγάλα βράχια που βρίσκονται στο μαλακό αυτό υπόστρωμα δεν καλύπτονται από το λασπώδες ίζημα. The sandy habitat Η αμμώδης περιοχή εδώ ορίζεται σαν μια περιοχή όπου κυριαρχεί η άμμος, με λιγότερο από το ένα δέκατο της περιοχής καλυμμένο με βράχια.Είναι μεγάλα αμμώδη κομμάτια του πυθμένα. Στις μεγάλες αμμώδεις περιοχές βρίσκονται λίγες κιχλίδες που δεν έχουν τόσο πολύ την ανάγκη ύπαρξης κάποιας μορφής καταφυγίου στο χώρο τους. Μόνο τα είδη που ζουν σε μεγάλες ομάδες επιχειρούν να τραφούν σε αυτό το βιότοπο και σπάνια έχουν παρατηρηθεί κατά την διάρκεια μιας κατάδυσης. Η παρουσία των ψαριών αυξάνεται δραματικά όταν υπάρχουν κάποια βράχια για καταφύγιο. Shell beds Τα κοχύλια των μαλακίων αποσυντίθενται πολύ αργά μέσα στη λίμνη. Συνεπώς τα κοχύλια αυτά παρέχουν καταφύγιο σε μικρές νανο-κιχλίδες της λίμνης, τόσο μικρές ώστε να χωρούν στα κοχύλια.Ο βιότοπος αυτός μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη: 1. Στα μεγάλα τμήματα του πυθμένα που είναι στρωμένα με κοχύλια.( shell beds) 2. Σε άλλα τμήματα που τα κοχύλια βρίσκονται διάσπαρτα στον πυθμένα. The surge habitat Tα 2 πρώτα μέτρα νερού από τον βραχώδη και τον ενδιάμεσο βιότοπο φιλοξενούν μια ομάδα από ξεχωριστές κιχλίδες από τις οποίες οι περισσότερες είναι φυτοφάγες και τρέφονται με την πλούσια άλγη που δημιουργείται πάνω στα βράχια, στα ψηλότερα αυτά στρώματα Οι κιχλίδες αυτές έχουν μικρές κύστεις που τις βοηθούν να μένουν κολλημένες στα βράχια.Το κύριο χαρακτηριστικό του βιότοπου αυτού και των κατοίκων του είναι ή σχετικά μεγάλη αφθονία τροφής σε συνδυασμό με τα ταραχώδη και φουρτουνιασμένα και οξυγονωμένα σε υψηλά επίπεδα νερά, με ελάχιστο ή καθόλου διοξείδιο του άνθρακα. The open water Οι κιχλίδες της Λίμνης Τανγκανίκα που ζουν στα ανοιχτά(πελαγικά) νερά της, περιορίζονται στην πραγματικότητα στα παράκτια νερά της λίμνης. Δεν είναι γνήσια πελαγικά ψάρια , με εξαίρεση κάποια είδη από το γένος Bathybates που αρκετές φορές βρίσκονται αρκετές δεκάδες μέτρα ψηλότερα από το βυθό. Ακόμα και εδώ τα βράχια παίζουν σημαντικό ρόλο για την προστασία των ψαριών αυτών και την αίσθηση ασφάλειας. Όπως όλα δείχνουν και τα πελαγικά ψάρια δεν απομακρύνονται και δεν ανοίγονται αρκετά μακριά από τις βραχώδης περιοχές. Η ομάδα της Αφρικής. Πηγή : Back to nature, Guide to Tanganyika cichlids Ad konings.

Malawi Bloat Το Malawi bloat είναι από τις πιο κοινές ασθένειες στα ενυδρεία με Κιχλίδες απο τη λίμνη Malawi ενώ παράλληλα είναι και από τις πιο μυστηριώδης καθώς δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση στα αίτια που προκαλούν την συγκεκριμένη ασθένεια. Κάποιοι θεωρούν οτι οφείλεται σε παράσιτο, ενώ άλλοι την αποδίδουν σε βακτηρίδιο.Παρά το όνομά της, η ασθένεια αφορά κι άλλα ψάρια πέρα από τις Κιχλίδες της λίμνης Μαλάουι. Τα φυτοφάγα ψάρια είναι αυτά που έχουν αποδειχτεί πιο επιρρεπή στην συγκεκριμένη ασθένεια. Που οφείλεται Η θεωρία που τείνει να επικρατήσει είναι εκείνη η οποία αποδίδει το Malawi Bloat σε μονοκύτταρο πρωτοζωικό παράσιτο το οποίο ζει μέσα στο έντερο του ψαριού, πολλαπλασιάζεται όταν το ψάρι εξασθενεί από στρές ή κάποιον άλλο παράγοντα και προκαλεί τον τυμπανισμό. Το έντερο φράζει και εκεί οφείλεται η απώλεια όρεξης που παρουσιάζει το ψάρι που έχει νοσήσει. Όταν το παράσιτο φτάνει σε μεγάλο αριθμό, αρχίζει και προκαλεί τρύπες στο ψάρι καταστρέφοντας τα όργανα του. Δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα κατά πόσο η ασθένεια είναι μεταδοτική. Ωστόσο, όταν διαγνωσθεί σε κάποιο από τα ψάρια του ενυδρείου μας, καλύτερα να την εκλάβουμε ως τέτοια. 1. Στρές Το στρεσάρισμα του ψαριού μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες, ο πιο συνηθισμένος από τους οποίους είναι η κακή ποιότητα νερού στο ενυδρείο μας. Πιο συγκεκριμένα οι όχι τακτικές αλλαγές του νερού, η μή επαρκής οξυγόνωση και το υπερβολικό τάισμα είναι παράγοντες που οδηγούν σε αύξηση του νιτρικού άλατος (ΝΟ3). Τα ψάρια όταν ζουν σε κακές συνθήκες νερού για πολύ καιρό, στρεσάρονται και το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν λειτουργεί στο βέλτιστο επίπεδο. Άλλοι παράγοντες που προκαλούν στρες είναι η προσπάθειά μας να πιάσουμε κάποιο ψάρι ή να το μεταφέρουμε και τέλος ο ανεπαρκής αριθμός κρυψώνων για την προστασία από τα υπόλοιπα ψάρια του ενυδρείου. 2. Αλάτι Η προσθήκη αλατιού σε μεγάλη ποσότητα με σκοπό την προσομοίωση του φυσικού βιότοπου των Κιχλίδων μπορεί να προκαλέσει το Malawi Bloat. Οι λίμνες της Αφρικής έχουν αλκαλικό και σκληρό νερό, το οποίο όμως δεν πετυχαίνεται στο ενυδρείο με τη χρήση κοινού αλατιού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους όπως η χρήση σπασμένου κοραλλιού στον βυθό ή στο φίλτρο, χρησιμοποίηση ασβεστολιθικών πετρωμάτων ή ειδικών buffer που πωλούνται στην αγορά. 3. Ακατάλληλη τροφή Οι περισσότερες φυτοφάγες Κιχλίδες έχουν μακρυά εντερική οδό, γεγονός που τις κάνει να θέλουν περισσότερο χρόνο για να χωνέψουν την τροφή τους. Αυτός είναι ο λόγος που παρουσιάζουν συχνά προβλήματα στο έντερο τους. Η αποσύνθεση ανεπαρκώς διασπασμένων τροφών ερεθίζει τα εντερικά τοιχώματα και στρεσάρει το ψάρι, δίνοντας ιδανικές συνθήκες στο παράσιτο για να δράσει. Τροφές που το ψάρι αδυνατεί να διασπάσει είναι τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες όπως bloodworms, ή pellet και flake foods που περιέχουν μεγάλη ποσότητα ιχθυάλευρου. Συμπτώματα Τα στάδια του Malawi Bloat όπως αυτά παρουσιάζονται απο τον Dr. Ad Konings είναι τα εξής: 1η Φάση: Το ψάρι δυσκολεύεται να φάει. Μπορεί να βάζει τροφή στο στόμα αλλά το φτύνει σχεδόν αμέσως. 2η Φάση: Το ψάρι φαίνεται σαν να βήχει. Φαίνεται σαν να προσπαθεί να βγάλει κάτι απο το στόμα του. 3η Φάση: Λευκά στο χρώμα περιττώματα και σε σχήμα πολύ λεπτής κλωστής, είναι εμφανή και κρέμονται για πολύ ώρα απο τον πρωκτό του ψαριού. 4η Φάση: Το ψάρι πρήζεται και πεθαίνει. Συνήθως τα ψάρια που έχουν προσβληθεί πεθαίνουν πρίν φτάσουν σε αυτή τη φάση. Θεραπεία Όταν παρατηρηθούν σημάδια της ασθένειας, η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Αρχικά πρέπει να διορθωθεί ότι είναι αυτό που προκάλεσε την ασθένεια. Η πιο αποτελεσματική θεραπεία για το Bloat γίνεται με τη χρήση μετρονιδαζόλης, την οποία την βρίσκουμε στα ενυδρειακά προϊόντα (πχ. Seachem Metronidazole ) ή στα φαρμακεία (Flagyl). Αν μόνο ένα ψάρι είναι άρρωστο, είναι προτιμότερο να μεταφερθεί σε ενυδρείο καραντίνα και να δεχθεί την θεραπεία εκεί. Αντίθετα αν περισσότερα ψάρια έχουν νοσήσει, καλύτερα η θεραπεία να γίνει σε ολόκληρο το ενυδρείο καθώς κι άλλα ψάρια μπορεί να έχουν αρρωστήσει κι απλά να μην έχουν εμφανίσει τα συμπτώματα ακόμα. Όσο πιο νωρίς ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο πιθανότερο είναι να σωθεί το ψάρι που έχει νοσήσει. Αν η ασθένεια προχωρήσει πολύ, το ψάρι σπάνια επιζεί. Ξεκινώντας απαιτείται αλλαγή νερού της τάξης του 30% με σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας μέσα σε 12 ώρες στους 28 βαθμούς. Ο λόγος αυτής της αύξησης είναι ότι η μετρονιδαζόλης δρα καλύτερα σε αυτή τη θερμοκρασία, αυξάνει τον μεταβολισμό του ψαριού και εντείνει την ανοσοποιητική του αντίδρασή, ενώ επιταχύνει τον κύκλο ζωής του παράσιτου κάνοντας πιο σύντομη την περίοδο ίασης. Παράλληλα πρέπει να αυξηθεί η οξυγόνωση στο ενυδρείο καθώς η περιεκτικότητα του νερού σε οξυγόνο μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας . Αν έχουμε άνθρακα στο φίλτρο μας το αφαιρούμε γιατί δεν θέλουμε να τραβήξει τα φάρμακο που θα χρησιμοποιήσουμε. Το βιολογικό μας υλικό δεν το πειράζουμε καθώς η μετρονιδαζόλη δεν βλάπτει τα τα απονιτροποιητικά βακτήρια. Αν χρησιμοποιήσουμε το Seachem Metronidazole βάζουμε 100 mg για κάθε 38 λίτρα, ενώ εάν χρησιμοποιήσουμε Flagyl η δοσολογία είναι 500mg για κάθε 50 λίτρα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η δράση της μετροδιναζόλης διαρκεί 8 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι όταν θεραπεύουμε το bloat όπου ο χρόνος της αντίδραση μας είναι πολύ σημαντικός για την επιβίωση του ψαριού, πρέπει η δοσολογία να εφαρμόζεται ανά 8 ώρες. Πριν από κάθε δόση πραγματοποιούμε μερική αλλαγή νερού. Αν δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τις απαιτήσεις αυτής της ρουτίνας, τότε προχωράμε με δόσεις του φαρμάκου σε καθημερινή βάση. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ψαριού που παρουσιάζει Bloat είναι τόσο αδύναμο, που συχνά το κάνει ευάλωτο και σε κάποια βακτηριακή ασθένεια. Γι’αυτό τον λόγο κάποιες φορές κρίνεται σκόπιμο να συνδυαστεί η μετρονιδαζόλη με κάποιο αντιβακτηριακό φάρμακο το οποίο περιέχει την δραστική ουσία Nifurpirinol. Το άρρωστο ψάρι, εάν γιατρευτεί αυτό συνήθως γίνεται μέσα σε μία εβδομάδα και θα το καταλάβουμε βλέποντας το να ανακτά την όρεξή του. Μόλις γίνει αυτό μπορούμε για λίγες μέρες να το βοηθήσουμε μουλιάζοντας την τροφή σε λίγο απ’το φάρμακο. Όταν τελειώσει η θεραπεία κάνουμε μια γενναία αλλαγή νερού και βάζουμε άνθρακα στο φίλτρο μας να τραβήξει ότι έχει απομείνει από το φάρμακο. Σε κάθε περίπτωση η παρατήρηση των ψαριών μας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας καθώς αν διαγνώσουμε άμεσα τα συμπτώματα, αυξάνουμε της πιθανότητες ίασης του ψαριού μας όταν αυτό πάσχει από bloat. ________________________ Πηγές: Back to Nature, Guide to Malawi Cichlids by Ad Konings (2nd edition) www.cichlid-forum.com www.aquaticcommunity.com www.trophs.com

Η Αφρική είναι η τρίτη σε μέγεθος ήπειρος του πλανήτη μας, μετά την Ασία και την Αμερική. Η έκτασή της είναι, χωρίς τα νησιά, 29,2 εκατομμύρια τετρ. χιλιόμετρα, ενώ με νησιά φτάνει τα 30,2 εκατ. τετρ. χιλιόμετρα και καλύπτει το 6.0% της ολικής επιφάνειας της γης και το 20.4% της στεριάς. Ο πληθυσμός της είναι 900 εκατομμύρια (υπολογ. 2005)και αποτελεί περίπου το 14% του συνολικού ανθρώπινου πληθυσμού της γης. Στο εσωτερικό της ηπείρου, υπάρχουν μεγάλες λίμνες. Η μεγαλύτερη λίμνη της Αφρικής είναι η λίμνη της Βικτωρίας από την οποία πηγάζει ο Νείλος. Άλλες μεγάλες λίμνες είναι: η Κιόγκα, η λίμνη του Ροδόλφου, η Κίβο, η Ταγκανίκα, η Μοέβο, η Μαλάουι, η Λουαμπούλα, η Τάνα στα υψίπεδα της Αβησσυνίας και άλλες μικρότερες τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια Αφρική. Η Περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής είναι μια σειρά από λίμνες μέσα και γύρω από τη Μεγάλη Κοιλάδα του Ρήγματος (Rift Valley) που σχηματίζεται από τη δράση των τεκτονικών ρηγμάτων της Ανατολικής Αφρικής. Περιλαμβάνουν: την λίμνη Βικτώρια, τη δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη φρέσκου νερού (freshwater) στον κόσμο όσον αφορά την έκταση, την λίμνη Μαλάουι καθώς και τη λίμνη Τανγκανίκα, δεύτερη μεγαλύτερη σε όγκο και βάθος, στον κόσμο. Οι τρείς αυτές Λίμνες Βικτώρια, Μαλάουι και Τανγκανίκα είναι γνωστές σε εμάς τους ενυδρειόφιλους για τα μικρά τους πολύχρωμα και πανέμορφα ψάρια, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που ανήκουν στο γένος cichlidae , τις ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΚΙΧΛΙΔΕΣ . Η Λίμνη Βικτώρια. Η Λίμνη Βικτώρια (γνωστή τοπικά και ως Ukerewe και Nalubaale) είναι η μεγαλύτερη σε έκταση λίμνη της Αφρικής. Εκτός αυτού, είναι η μεγαλύτερη τροπική λίμνη της Γης και η δεύτερη σε έκταση λίμνη γλυκού νερού της Γης. Είναι επίσης γνωστή ως μία από τις πηγές του Νείλου (για την ακρίβεια του Λευκού Νείλου, ενώ ο ποταμός που εκβάλλει σε αυτή ονομάζεται Καγκέρα). Το σχήμα της είναι χονδρικά ελλειπτικό με μήκος 337 km και πλάτος 240 km. Η μέση έκτασή της ανέρχεται σε 68.800 km², δηλαδή περίπου το μισό της έκτασης όλης της Ελλάδας. Το μήκος των ακτών της είναι 3.440 χιλιόμετρα. Το μέσο βάθος της είναι 40 μέτρα, ενώ το μέγιστο 84 (σχετικά ρηχή για την έκτασή της).H λίμνη, μοιράζεται μεταξύ των κρατών Ουγκάντα, Τανζανία και Κένυα. Συνθήκες νερού της Λίμνης Βικτώρια pH 7,2 – 8,6 Gh 8-10°dKH Kh 2 – 8°dKH Θερμοκρασία 23-27 ° C Οι Κιχλίδες της Λίμνης Βικτώρια H Λίμνη Βικτώρια έχει 12 οικογένειες ψαριών με περίπου 550 είδη από 28 διαφορετικά γένη. Από αυτά, 20 γένη και 38 είδη δεν είναι κιχλίδες και μόνο τα 16 είδη είναι ενδημικά στη λίμνη Βικτώρια. Μέχρι το 1994 πάνω από 400 κιχλίδες είχαν ανακαλυφθεί (Seehausen & Witte 1994). Πιθανώς δημιουργήθηκαν από ένα σμήνος Κιχλίδων με άλλα Haplochromines από τις λίμνες Kyoga, Edward, Kiwu και άλλες μικρές λίμνες της περιοχής. Πολλά είδη δεν έχουν περιγραφεί πλήρως και υπάρχουν μόνο προσωρινά ονόματα. Τα νέα είδη ανακαλύπτονται κάθε χρόνο και γι 'αυτό θα περάσουν πολλά χρόνια πριν όλα τα είδη λάβουν επιστημονική ονομασία. Μερικές κιχλίδες πιστεύεται ότι έχουν εξαφανιστεί πριν ακόμη εντοπιστούν. Ο λόγος για αυτή την εξαφάνιση είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, που στη δεκαετία του 1950, για την παροχή τροφίμων για τους ανθρώπους της λίμνης και την ανάπτυξη του εμπορίου αλιείας, εισήγαγε στη λίμνη την Πέρκα του Νείλου! Τα εν λόγω αρπακτικά που μεγαλώνοντας μπορούν να φτάσουν και τα 3 μέτρα μήκος, πιστεύεται ότι έχουν επιτυχώς αφανίσει περίπου τα 250 από τα 500 είδη κιχλίδων που υπήρχαν. Στη Λίμνη Βικτώρια οι κιχλίδες χωρίζονται σε Haplochromines και tilapiines! Οι Haplochromines χωρίζονατι σε haplochromis και mbipis. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι εισαγωγές ψαριών από την λίμνη Βικτώρια είναι περιορισμένες. Ελάχιστα και συγκεκριμένα είδη εισάγονται κατά καιρούς και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να δημιουργηθεί / στηθεί ένα βιοτοπικό ενυδρείο της Λίμνης Βικτώρια. Το ελάχιστο μήκος που αναφέρεται στην βιβλιογραφία για ενυδρείο που φιλοξενεί ψάρια της Λίμνης Βικτώρια είναι 90 εκατοστά όμως προτιμότερο θα ήταν να ξεκινούσε από 120 εκατοστά! Η Λίμνη Μαλάουι Η Λίμνη Μαλάουι καλύπτει έκταση τριών χωρών της Αφικής – τη Μαλάουι, τη Μοζαμβίκη και την Τανζανία. Το μεγαλύτερο μέρος είναι στη χώρα Μαλάουι. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη στην Αφρική και η όγδοη μεγαλύτερη στον κόσμο. Επίσης, είναι περίπου 570 χλμ. μήκος και 75 χλμ. πλάτος. Καταλαμβάνει έκταση 29 600 km2. Το μέσο βάθος 292 m, το ανώτατο όριο είναι 706 μέτρα. Ο όγκος του νερού είναι 8.400 km3. Ενδιαφέρον είναι ότι η Λίμνη Μαλάουι είναι πολύ πλούσια σε πανίδα και σε σύγκριση με άλλες λίμνες στον κόσμο υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ψαριών, αφού διαθέτει ίσως την μεγαλύτερη ποικιλία από Κιχλίδες στον κόσμο! Συνθήκες νερού τις Λίμνης Μαλάουι pH 7,6 – 8,7 Gh 8-12°dKH Kh 8-10°dKH Θερμοκρασία 23-27 ° C Οι Κιχλίδες της Λίμνης Malawi Περιέχει περίπου 500 με 1000 είδη. Έντεκα οικογένειες ψαριών υπάρχουν στη λίμνη, αλλά εδώ η οικογένεια Cichlidae αντιπροσωπεύει πάνω από το 90% του συνόλου των ψαριών της λίμνης. Η ποικιλομορφία των ‘’πελαγικών’’ κιχλιδών (haplochromis) είναι υψηλή με οποιαδήποτε κριτήρια, όπως και των κιχλίδων που κατοικούν σε νερά με βραχώδη βυθό (mbunas) της λίμνης. Περισσότερα από 500 ψάρια και 22 είδη μπορεί να βρεθούν σε μια περιοχή 50 τετρ.μέτρων. Οι κιχλίδες της λίμνης malawi χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες τις Haplochromines και τις Tilapiines. • Οι Haplochromines χωρίζονται σε τρείς ομάδες: Α. Astatotilapia group όπου εδώ ανήκει ένα μη ενδημινκό είδος η A.calliptera που απαντάται και στη Βικτώρια και σε άλλες λίμνες όπως η λιμνη Edward ,kivu κ.τ.λ. Β. Haplochromis group που όλοι ξέρουμε ότι ανήκουν σε ψάρια σαν τα moori , protomelas καθώς επίσης συγγραφείς βάζουν σε αυτή την ομάδα και τις Aulonocara. C. Mbuna group γνωστή σε όλους μας και πολύ αγαπημένη ομάδα από πολλούς χομπίστες. • Οι Tilapiines χωρίζονται σε: Α. Mouthbrooders Εδώ ανήκουν τα είδη Nyasalapia σημαντική πηγή τροφής για τους πληθυσμούς και τα είδη Oreochromis B. Substrate Spawners .στην ομάδα αυτή ανήκει το μοναδικό μη ενδημικό είδος που δεν είναι στοματοεπωάζουσα και είναι βέβαια η Tilapia rendalli και αυτό μη ενδημικό είδος. Οι Mbunas(δηλαδή, ψάρια που ζουν σε βράχια) είναι μια μεγάλη ομάδα κιχλίδων που ζουν σε βραχώδη σημεία κατά μήκος της ακτογραμμής, της λίμνης και εμφανίζονται σε μεγάλες ομάδες.. Τα mbuna είναι μικρότερα από τα Haplochromis και παρουσιάζουν έντονα χρώματα , τόσο τα θηλυκά όσο και τα αρσενικά (τα αρσενικά εντονότερα) και είναι σχεδόν όλα χορτοφάγα. Τα ψάρια της ομάδας αυτής αποτελούνται κυρίως από τα γένη Pseudotropheus, Labidochromis, Mealnochromis, Labeotropheus, Metriaclima, Cynotilapia και Idotropheus. Τα Haps(Haplochromis) είναι ιχθυοφάγα, σε αντίθεση με την χορτοφάγο Mbuna. Τα haps είναι επιθετικά, αλλά όχι τόσο όσο τα Mbuna. Μορφολογικά διαφέρουν από τα Mbuna, είναι λεπτότερα, μακρύτερα με πιο μεγάλα πτερύγια, αφού αυτά κολυμπούν στα ανοιχτά και όχι στις άκρες της λίμνης. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζονται μεγάλα σε μήκος ενυδρεία. Ενώ τα αρσενικά μεγαλώνοντας αποκτούν έντονα χρώματα, τα θηλυκά συνήθως παραμένουν χωρίς χρώμα. Η Λίμνη Τανγκανίκα Η λίμνη Τανγκανίκα εκτιμάται ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο σε όγκο και η δεύτερη σε βάθος, με μέγιστο στα 1470 μέτρα (και στα δύο την ξεπερνά η Βαϊκάλη). Η έκταση της λίμνης ανέρχεται σε 32.900 km². Τέσσερις χώρες βρέχονται από την Τανγκανίκα: το Μπουρούντι, η Δημοκρατία του Κονγκό (DRC), η Τανζανία και η Ζάμπια. Όμως η Δημοκρατία του Κονγκό και η Τανζανία κατέχουν όλη σχεδόν τη λίμνη (45% και 41% αντίστοιχα). Τα νερά της τροφοδοτούν τον ποταμό Κονγκό. Οι κιχλίδες που απαντούνται και σε αυτή τη Λίμνη έχουν τεράστια ποικιλία και μεγάλο ενδιαφέρον. Από τα 214 είδη των ιθαγενών ψαριών της λίμνης, 176 είναι ενδημικά! Ο αριθμός των ενδημικών ανέρχεται σε τριάντα γένη που ανήκουν στις κιχλίδες και οχτώ που ανήκουν σε άλλα ψάρια.(Non-cichlids). Η γύρω περιοχή είναι κυρίως ορεινή με ελάχιστα ανεπτυγμένες παραλιακές πεδιάδες, εκτός από την ανατολική πλευρά της λίμνης. . Αυτή η λίμνη έχει ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μόνο μία διέξοδο που ρέει προς τον ποταμό Κονγκό. Συνθήκες νερού τις Λίμνης Τανγκανίκα pH 8,6 – 9,5 Gh 11-17°dKH Kh 16-19°dKH Θερμοκρασία 23-27 ° C Αξίζει να αναφερθεί ότι η διαφάνεια των νερών στην Λίμνη Tανγκανίκα είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τις άλλες δυο λίμνες(το νερό εκεί είναι κρυστάλλινο και διαυγές), καθώς και η ποσότητα του οξυγόνου στο νερό, αφού τα ψηλότερα στρώματα τις λίμνης είναι κορεσμένα από οξυγόνο! Οι Κιχλίδες της Λίμνης Tanganyika Η λίμνη Τανγκανίκα είναι γνωστή για τις πολλές ποικιλίες των ψαριών, εκ των οποίων σχεδόν 200 μοναδικά είδη είναι Κιχλίδες οι οποίες είναι όλες ενδημικές και γνωστές για τον επιθετικό τους χαρακτήρα. Η λίμνη Tanganyika περιλαμβάνει τρεις κύριους βιότοπους: Ο πρώτος είναι ο βυθός που καλύπτεται με άδεια κέλυφη σαλιγγαριών, ο δεύτερος αποτελείται από υποβρύχιους υφάλους και βραχώδεις ακτές, που περιστοιχίζουν τη λίμνη, και ο τρίτος βιότοπος είναι τα ανοιχτά νερά της Λίμνης. Οι κιχλίδες Tανγκανίκα βρίσκονται και στους τρεις βιότοπους και τα διαφορετικά είδη προσαρμόζονται στις διάφορες αυτές περιοχές. Ο διαχωρίσμός τους εδώ εχει γίνει με βάση των τρόπο με των οποίο αναπαράγονται.Έτσι έχουμε δυο μεγάλες ομάδες.Την ομάδα των Mouthbrooders και την ομάδα των Subtrate brooders , οι οποίες χωρίζονται ως εξής: Α.Mouthbrooders 1.Η ομάδα των tropheus 2.Η ομάδα των sand dwellers 3.Η cyphotilapia frontosa 4.Η ομάδα των Cyprichromis 5.Η ομάδα των featherfin. B.Subtrate brooders 1.Η ομάδα των Brichardi 2.Η ομάδα των leleupi 3.Η ομάδα των Compressiceps 4.Η ομάδα των Julies 5.Η ομάδα των shell –dwellers Οι κιχλίδες τις λίμνης Τανγκανίκα που ανήκουν στην κατηγορία των Subtrate brooders είναι πιο διαδεδομένες λόγο των μίκροτερων απαιτήσεών τους, αφού ενυδρείο με μήκος 1 μέτρου είναι αρκετό για να διατηρήσει αρκετά απο τα είδη αυτά, σε αντίθεση με την ομάδα των Mouthbrooders όπου το μηκος του ενυδρείο θα πρέπει να ξεκινά περίπου απο 1,5 μέτρο! Η ομάδα της Αφρικής.

Haps of lake Malawi Στη λίμνη Malawi οπως έχουμε αναφέρει ξανά ζούν πάρα πολλές κιχλίδες με υπέροχα χρώματα.Θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τα ψάρια της λίμνης σε : Haps Mbuna Non-endemic Haps Tilapias Non-cichlids Αξίζει να δούμε τα γένη των Haps καθώς παρουσιάζουν τεράστια ποικιλία και αρκετά απο αυτά ίσως παραμένουν άγνωστα για μας. Alticorpus (Stauffer & McKaye, 1988) Στο γένος Alticorpus ανήκουν καποια είδη που συναντάμε στα πολύ βαθια σημεία της λίμνης.Είναι ψάρια με μέγεθος 20 εκατοστά περιπού και συνηθίζουν να εντοπίζουν την τροφή τους θαμμένη στο βυθό. Aristochromis (Trewavas, 1935) Περιλαμβάνει το είδος Aristochromis christyi η ονομασία του οποίου οφείλεται στο σχήμα του ρήγχους του και στη θέση των ματιών του.Είναι ένας κηνυγός που θα τραφεί ακόμα και με ψάρια.Ο αρσενικός μπορει να φτάσει και να ξεπεράσει τα 30 εκατοστά σε μέγεθος. Aulonocara (Regan, 1922) Στο γένος Aulonocara ανήκουν πολλά ψάρια με υπέροχα και διαφορετικά χρώματα για τα αρσενικά, ενώ τα θηλυκά παραμένουν άχρωμα.Αξίζει να aναφέρουμε πως ο konings τα ξεχωρίζει από τα άλλα haps και τα τοποθετεί σε μια κατηγορία μόνα τους ως "Aulonocara group" Buccochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Στο γένος ανήκουν είδη αρκετά μεγάλα σε μέγεθος.Ζούν στον αμμώδη βυθό κοντά στις ακτές τις λίμνης και τρέφονται ακόμα και με μικρότερα ψαρια. Caprichromis (Eccles & Trewavas, 1989) Κάποια είδη Caprichromis έχουν περίεργη μορφολογία στο σχήμα και άνοιγμα στόματος.Συνηθίζουν να τρέφονται με αυγά ή νεογέννητα ψάρια απο άλλα είδη. Champsochromis (Boulenger, 1915) Εδώ ανήκουν μεγάλα σε μέγεθος είδη, διμορφικά που ζούν στα ανοιχτά νερά της λίμνης και τρέφονται με μικρότερα ψάρια. Chilotilapia (Boulenger, 1908) Περιλαμβάνει είδη που ζούν τόσο στα ανοιχτά όσο και στις ακτογραμμές της λίμνης.Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα τα χοντρά χείλη τους. Copadichromis (Eccles & Trewavas, 1989) Στο γένος ανήκουν πολλά όμορφα είδη με υπέροχα χρώματα για τα αρσενικά μόνο.Στη λίμνη κολυπμούν στα ανοιχτά νερά γι'αυτό και θα πρέπει να τους παρέχουμε ενυδρείο με μήκος όπως και σε όλα τα haps.Κάποια από τα είδη αυτά τα βρίσκουμε πολύ συχνά σε "haps" ενυδρεία. Corematodus (Boulenger, 1897) Το γένος περιλαμβάνει δύο μόνο είδη τα: Corematodus shiranus και Corematodus taeniatus.Χαρακτηριστικό του είδους είναι οτι με το δάγκωμά του προσπαθεί να αφαιρέσει λέπια και επιθήλια απο το θήραμα του. Ctenopharynx (Eccles & Trewavas, 1989) Τα είδη που ανηκουν στο γένος σηνήθως ζούν σε αμμώδης περιοχές της λίμνης σε ομαδες ή σε μεγάλα γκρούπ.Τα αρσενικά μπορεί να φτάσουν και τα 16 εκατοστά ενω τα θηλυκά παραμένουν μικρότερα. Cyrtocara (Boulenger, 1902) Γένος με μοναδικό είδος το cyrtocara moori το γνωστό σε όλους "δελφίνι".Στη λίμνη ζει σε μεγάλες ομάδες μαζί με το είδος Fossorochromis rostratus. Dimidiochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Γένος που πριλαμβάνει ψάρια θηρευτές.Κάποια είδη αναφέρονται ως πολύ επιθετικά ενώ άλλα ως ειρινικά.Μπορεί να φτάσει μεχρι και τα είκοσι εκατοστά και κάποια είδη μπορούν να καταβροχθίσουν ψάρια που έχουν το μισό μέγεθός τους. Diplotaxodon (Trewavas, 1935) Στο γένος αυτό ανήκουν τα πιο διαδεδομένα είδη στη λίμνη.Παρ'όλα αυτά κάποια άργησαν να περιγραφούν επιστημονικά.Τα περισσότερα είδη φτάνουν τα 18-20 εκατοστά σε μέγεθος και ζούν στα ανοιχτά της λίμνης.Τρέφονται κυρίως με κοπήποδα. Docimodus (Boulenger, 1897) Περιλαμβάνει λίγα είδη που αποτελούν θηρευτές.Ζούν στα ανοιχτά νερά της λίμνης, μεγαλώνουν αρκετά και είναι παμφάγα. Eclectochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Τα είδη που ανήκουν στο γένος είναι ενδημικά και συνήθως βρίκσονται στα ανοιχτά νερά της λίμνης. Exochochromis(Eccles & Trewavas, 1989) Περιλαμβάνει το είδος Exochochromis anagenys που είναι ενδημικό.Ζεί ανάμεσα σε βραχώδεις περιοχές όπου κηνυγά mbuna για να τραφεί. Fossorochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Μοναδικό είδος μεχρι σημερα στο συγκεκριμένο γένος είναι το Fossorochromis rostratus.Είναι ένας μεγάλος θηρευτής που μπορεί να φτάσει σε τελικό μέγεθος τα 35 εκατοστά.Στη λίμνη ζει σε μεγάλες ομάδες και συνήθως το ακουλουθούν μεγάλες ομάδες απο cyrtocara moori. Όταν νιώθει κίνδυνο πάρα το μεγεθός του θα κρυφτεί στην άμμο του βυθού. Hemitaeniochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Μοναδικό είδος το Hemitaeniochromis urotaenia. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό θηρευτή που ζεί στις αμμώδης ακτές. Hemitilapia (Boulenger, 1902) Μοναδικό είδος το Hemitilapia oxyrhynchus Ζει στις περιοχές που υπάρχει βλάστηση και τρέφεται με ενα μοναδκό τρόπο βάζοντας όλο το φύλλο μιας vallisneria στο στόμα του και αφήνοντας το, αυτό μένει ανέπαφο και καθαρισμένο απο οποιαδήποτε παρουσία άλγης. Lethrinops (Regan, 1922) Το γένος περιλαμβάνει αρκετά είδη.Κάποια εχουν εξαιρετικά χρώματα.Αρκετά είδη άργησαν να εξαχθούν απο την λίμνη στην οποία ζουν σε αμμώδης περιοχές.Η συμπεριφορά των ειδών Lethrinops παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς κάποια κατσκευάζουν κρατήρα στην αμμο για να αναπαρχθούν όπως κάποιες κιχλίδες τις λίμνης Τanganyika. Lichnochromis (Trewavas, 1935) Μοναδικό είδος το Lichnochromis acuticeps. Πρόκειται για θηρευτή πολυ επιθετικό στο είδος του.Μπορεί να φτάσει τα 20 εκατοστά τελικό μέγθος. Mchenga (Stauffer & Konings, 2006) Το γένος αποτελείται απο είδη τα οποία παλαιότερα είχαν καταγράφεί ως copadichromis, μέχρι που οι Stauffer & Konings, 2006 ανακάλυψαν οτι ανήκουν στο συγκεκριμένο γένος. Κάποια είδη για να αναπαραχθούν κατασκευάζουν κρατήρες στην άμμο. Mylochromis (Regan, 1920) Το γένος περιλαμβάνει αρκετά είδη.Κάποια μπορεί να φτάσουν σε μέγεθος πάνω απο 20 εκατοστά. Βρίσκονται κοντά στις ακτογραμμές της λίμνης σε περιοχές που υπάρχουν φυτά. Naevochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Μοναδικό είδος το Naevochromis chrysogaster. Στη λίμνη ζεί στον ενδιάμεσο βιότοπο και μπορει να φτάσει τα 18-20 εκατοστά τελικό μεγεθος.Πρόκειται για θηρευτή ο οποίος θα χτυπήσει το θήραμά του για να τραφεί απο τα μωρά που θα μεταφέρει στο στόμα. Nimbochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Στο γένος αυτό συναντάμε αρκετά είδη θηρευτές. Μάλιστα, τα περισσότερα είδη δεν κηνυγούν το θηραμά τους, αλλά του στήνουν ενέδρα παριστάνοντας ενα νεκρό ψάρι.Χαρακτηρίζονται και "Αρπακτικά ενέδρας". Nyassachromis (Eccles & Trewavas, 1989) Το γένος περιλαμβάνει αρκετά είδη με ομορφα χρώματα για τα αρσενικά.Όπως και τα είδη Lethrinops ετσι και τα Nyassachromis ζούν στη λίμνη σε ομάδες κοντά στην άμμο και κατασκευάζουν κρατήρες για να αναπαρχθούν. Otopharynx (Regan, 1920) Στο γένος αυτό ανήκουν είδη, αρκετά από τα οποία έχουν στο σώμα τους τρείς χαρακτηριστικές μάυρες βούλες. Οι διαφορές ανάμεσα στα είδη είναι αρκετές, άλλα ζούν σε ρηχά νερά ενώ άλλα στα ανοιχτά νερά της λίμνης.Το μέγεθος κάποιων είδων μπορεί να φτάσει και τα 20 εκατοστά. Pallidochromis (Turner, 1994) Μοναδικό είδος στο συγκεκριμένο γένος το Pallidochromis tokolosh. Το μέγεθός του μπορεί να φτάσει και τα 30 εκατοστά.Στη λίμνη ζεί σε βάθος απο 50 έως 150 μέτρα. Placidochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Πάρα πολλά είδη ανήκουν στο συγκεκριμένο γένος με χαρακτηριστικές διαφορές μεταξύ τους.Υπάρχουν είδη που ζούν στα βαθιά νερά της λίμνης ενώ άλλα ζούν πιο κοντά στην ακτή.Το μέγεθος διαφέρει ανάλογα με το είδος. Platygnathochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Μοναδικό είδος το Platygnathochromis melanonotus.(Regan, 1922). Ο Regan την ίδια χρονία το είχε κατατάξει και στο γένος mylochromis. Μπορεί να φτάσει τα 26 εκατοστά σε μέγεθος και ζεί σε βάθος μέχρι και 20 μέτρων. Protomelas (Eccles & Trewavas, 1989) Στο γένος αυτό ανήκουν πολλά όμορφα είδη με υπέροχα χρώματα για τα αρσενικά.Κάποια έχουν εντοπισθεί σε μεμονομένες περιοχές μόνο, ενω κάποια είδη εχουν βρεθεί να τρέφονται πολύ συχνά με άλγη. Rhamphochromis (Regan, 1922) Το γένος περιλαμβάνει αρκετά είδη θηρευτές.Το μέγεθος τους μπορεί να φτάσει εως και 25 εκατοστά.Τα περισσότερα είδη εντοπίζονται κοντά σε βραχώδης ακτές. Sciaenochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Στο γένος αυτό ανήκουν κάποια είδη με πανέμορφα χρώματα για τα αρσενικά.Το μέγεθος κάποιων είδων μπορεί να φτάσει και τα 20 εκατοστά.Στη λίμνη ζουν κοντα σε βραχώδεις περιοχές. Stigmatochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Το γένος περιλαμβάνει λίγα είδη θηρευτών.Είναι ψάρια με αρκετό μεγεθος, μπορεί να ξεπεράσουν και τα 20 εκατοστά.Ζούν σε μεγάλες ομάδες στη λίμνη και δημιουργούν τεραστιους κρατήρες στον αμμώδη βυθό για την αναπαραγωγή τους. Taeniochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Μοναδικό είδος το Taeniochromis holotaenia. Είναι θηρευτής που τρέφεται με μικρές κιχλίδες και ζει στις αμμώδης περιοχές της λίμνης.Μπορεί να ξεπεράσει τα 25 εκατοστά σε μέγεθος. Taeniolethrinops (Eccles & Trewavas, 1989) Εδώ ανήκουν λίγα ενδημικά είδη.Συνηθως βρίκσονται μόνα τους σε μεγάλες περιοχές στον αμμώδη βυθό και τρέφονται φιλτράροντας την άμμο.Το μέγεθός τους φτάνει τα 20 εκατοστά. Tramitichromis (Eccles & Trewavas, 1989) Στο γένος αυτό ανήκουν λίγα είδη με μέγεθος εως και 16 εκατοστά.Δεν είναι πολύ επιθετικά και για την αναπαραγωγή τους δημιουργούν κρατήρες στον αμμώδη βυθό. Trematocranus (Trewavas, 1935) Στο γένος ανήκουν πολύ λίγα είδη.Κάποια μπορεί να φτάσουν σε μέγεθος τα 25 εκατοστά.Ζούν κοντά στις αμμώδης ακτές της λίμνης και κάποια είδη είναι γνωστά γιατι τρέφονται με σαλιγκάρια που μπορούν να θρυματίσιουν με τα ισχυρά τους δόντια. Tyrannochromis (Eccles & Trewavas, 1989) Το γένος αυτό περιλαμβάνει είδη που ανήκουν ίσως στους μεγαλύτερους θηρευτές.Το μέγεθός τους φτάνει και ίσως ξεπερνά τα τριάντα εκατοστά.Τρέφονται κυρίως με mbuna.Κολυμπούν αργά και παραμονεύουν το θήραμά τους πίσω από μεγάλες πέτρες το οποίο καταβροχθίζουν αμέσως με το μεγάλο στόμα τους. Πηγές: Back to nature, Guide to malawi cichlids, Ad Konings, 2nd edition www.cichlid-forum.com www.fishbase.org www.cichlidae.com Η ομάδα της Αφρικής!

Μικρά ενυδρεία για Κιχλίδες της Λίμνης Tanganyika Έχουμε δει μια γενική περιγραφή από τις Κιχλίδες της Λίμνης Tanganyika. Tο πλεονέκτημα που μας προσφέρει η λίμνη αυτή είναι ότι μπορούμε να διατηρούμε κάποιες από τις πανέμορφες κιχλίδες της με ιδιαίτερο χαρακτήρα, σε μικρά ενυδρεία. Μέγεθος Ενυδρείου 60 - 120λ Σε ενυδρεία από 60 εκατοστά μήκος έως 1 μέτρο μπορούμε να φιλοξενήσουμε αρκετά είδη κιχλίδων και σε κάποιες περιπτώσεις δύο είδη, ανάλογα πάντα από το χαρακτήρα των ψαριών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάποια είδη της Λίμνης Tanganyika αν και μικρόσωμα, είναι διεκδικητικά. Χρήση άμμου στο βυθό Σε όλα τα αφρικάνικα ενυδρεία τοποθετούμε άμμο χαλαζιακή ή άμμο θαλάσσης ή αραγωνίτη καθώς επίσης και μίξη των παραπάνω. Η χρήση τους θα βοηθήσει πολύ τα ψάρια μας να διατηρούν καθαρά τα βράγχια τους, και θα τους διευκολύνει να σκάβουν για να φτιάξουν τις φωλιές τους.Καλό θα είναι η άμμος να ΜΗΝ είναι λευκή, διότι αντανακλά το φως και ίσως στρεσάρει τα ψάρια. Για το ενυδρείο μας θα χρειαστούμε μια στρώση 5 εκατοστών περίπου. 1. Αραγωνίτης (έχει την ιδιότητα να διατηρεί αρκετά την σκληρότητα του νερού, επιθυμητό για αφρικανικά ενυδρεία) 2. Χαλαζιακή άμμος (ουδέτερη για το νερό , δεν πετρώνει εύκολα) 3. Άμμο Θαλάσσης (έχει την ιδιότητα να διατηρεί ελαφρά την σκληρότητα του νερού, πετρώνει σχετικά εύκολα με το πέρασμα του χρόνου, βρίσκεται εύκολα στην φύση! Πέτρες Το δεύτερο βασικό στοιχείο του διακόσμου είναι οι πέτρες που απαραίτητα κοσμούν κάθε ενυδρείο Αφρικής, με τις παρακάτω επιλογές: 1. Ασβεστολιθικά πετρώματα (έχουν την ιδιότητα να διατηρούν ελαφρά την σκληρότητα του νερού, βρίσκονται εύκολα στην φύση) 2. Πορώδες πετρώματα (συνήθως είναι ουδέτερα για το νερό, με το πέρασμα του χρόνου αποκτούν ωφέλιμες άλγες που κοσμούν ένα βιοτοπικό ενυδρείο) 3. Άλλα πετρώματα όπως Σχιστόλιθος, Χαλαζίας, Βασάλτης…. (είναι ουδέτερα για το νερό) Στην διαλογή των πετρών θα πρέπει να αποφύγουμε αιχμηρά κομμάτια που μπορεί να τραυματίσουν τα ψάρια μας. Χρειάζεται πολύ προσοχή στην διαλογή των πετρών διότι κάποιες πέτρες που μπορεί να συλλέξουμε και δίχως να το γνωρίζουμε να περιέχουν μέταλλα και τοξικές ουσίες που ίσως προκαλέσουν προβλήματα. Φυτά Οι επιλογές μας είναι περιορισμένες στο ''πράσινο" που κοσμεί τα ενυδρεία της Αφρικής. Τα κριτήρια μας είναι: ανθεκτικότητα στο PH και στο σκάψιμο των ριζών που αρέσκονται τα ψάρια της Αφρικής καθώς και στην έλλειψη υποστρώματος. Τα περισσότερα είδη vallisneria θα μπορούσαν να κοσμήσουν το ενυδρείο μας. Κελύφη σαλιγκαριών Απαραίτητα για την διαβίωση τον Κοχυλόψαρων.Χρήσιμα και για τις υπόλοιπες μικρές κιχλίδες καθώς έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο να εναποθέτουν εκεί τα αυγά τους και να βρίσκουν καταφύγιο τα νεογνά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κελύφη σαλιγκαριών με ποικιλία στο μέγεθος, από την φύση, εφόσον τα βράσουμε και αφαιρέσουμε τελείως την σάρκα τους και τα ξαναβράσουμε. Ακόμα και κοχύλια/όστρακα από την θάλασσα, αρκεί να ακολουθηθεί αυστηρά η ιδία διαδικασία. Στα ενυδρεία που θα φιλοξενήσουν κοχυλόψαρα θα βάλουμε πολύ λίγες πέτρες (3-5 κομμάτια) και θα μοιράσουμε πολλά κοχύλια στον πυθμένα. Γενικά σε όλα τα υλικά που προορίζονται για το ενυδρείο μας θα πρέπει να πλυθούν καλά με άφθονο νερό, σε περίπτωση που έχουμε αμφιβολία για την προέλευση των υλικών καλό είναι να βραστούν(αποστειρωθούν) με νερό για 20’. Φωτισμός Τα ψάρια της Αφρικής δεν έχουν συγκεκριμένες ανάγκες σε ποιότητα και ένταση φωτισμού. Αποφεύγουμε τον έντονο φωτισμό γιατί στρεσάρει τα ψάρια και είναι πιθανό να έχουμε και έξαρση αλγών. Λάμπες τύπου plant (ροζ) δίνουν πολύ καλά αποτελέσματα και αναδεικνύουν και τα χρώματα των ψαριών. Επίσης θα βοηθήσουν και τα ανθεκτικά φυτά που ευδοκιμούν στις αφρικάνικες συνθήκες αλλά ταλαιπωρούνται από τις σκληρότητες του νερού. Πιο γενικά λάμπες, εώς 6000 kelvin μπορούν να χρησιμοποιηθούν και έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στο φωτισμό ενός αφρικάνικου ενυδρείου. Πολύ σημαντική είναι η χρήση χρονοδιακόπτη, για να έχουμε έναν ομαλό και σταθερό κύκλο φωτοπεριόδου (μέρα/νύχτα) στο ενυδρείο μας 7-8 ωρών. Θερμοκρασία Με την χρήση θερμαντικού σώματος, προσπαθούμε να έχουμε σταθερή θερμοκρασία στους 25 - 27 C. Ο θερμαντήρας τοποθετείται πάντα σε σημείο έντονης ροής νερού στο ενυδρείο μας για να διαχέεται ομοιόμορφα η θερμοκρασία μέσα σε αυτό (συνήθως δίπλα στην είσοδο του φίλτρου μας). Για την παρακολούθηση της θερμοκρασίας είναι απαραίτητο ένα ενυδρειακό θερμόμετρο, είναι αρκετά οικονομικό και ζωτικής σημασίας για το ενυδρείο μας. Ψύξη Τους ζεστούς μήνες του χρόνου σε συνδυασμό με την χρήση των φωτιστών μέσων, ειδικά τα μικρά ενυδρεία που αναφέρουμε ανεβάζουν μεγάλη θερμοκρασία ≥29 C, απαγορευτική για την διαβίωση των ψαριών μας. Αντιμετωπίζουμε τις υψηλές θερμοκρασίες με τους έξεις τρόπους: 1. Έχοντας ανοικτό το καπάκι του ενυδρείου και στρέφοντας την έξοδο του φίλτρου στην επιφάνια του νερού έτσι ώστε να δημιουργήσουμε έντονη ανατάραξη επιφανείας. 2. Προσαρμόζοντας στο καπάκι του ενυδρείου μας ένα ή περισσότερα ανεμιστηράκια (από PC ή ενυδρειακά) και τα τροφοδοτούμε με χρονοδιακόπτη στις ανάλογες ώρες εωσότου φτάσουμε στην επιθυμητή τιμή θερμοκρασίας .Παράδειγμα 3. Αυτοματοποιημένα Και στις δυο περιπτώσεις δημιουργούμε έντονη εξάτμιση και θερμοκρασία υποχωρεί, κάθε 2-3 μέρες ανάλογα θα πρέπει να συμπληρώνουμε νερό στο ενυδρείο μας μέχρι την επιθυμητή στάθμη. Συνθήκες Νερού pH : 8,6 – 9,5 Gh : 11-17°dKH Kh : 16-19°dKH Φίλτρανση Χρησιμοποιείστε ένα φίλτρο που είναι ικανό να φιλτράρει όλο τον όγκο νερού 5-6 φορές την ώρα π.χ. για ένα ενυδρείο των 80 λίτρων βάλτε ένα φίλτρο με ροή 400-500 λίτρων την ώρα. Η χρήση εξωτερικού φίλτρου στα μικρά αφρικανικά ενυδρεία συνιστάτε για τους εξής λόγους. • Κερδιζουμε λίτρα νερού. • Εκμεταλλευόμαστε όλο τον χώρο του ενυδρείου για τα ψάρια μας (ειδικά στα μικρά ενυδρεία). • Έχουμε αρκετό διαθέσιμο χώρο στο φίλτρο για υλικά φίλτρανσης • Εντονότερη κυκλοφορία που προτιμούν οι αφρικάνες. • Δεν στρεσάρουμε τα ψάρια όταν συντηρούμε το φίλτρο. Τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι: • Βιολογική φίλτρανση π.χ. syporax, substrat pro κ.α. • Μηχανική και βιολογική φίλτρανση, Ενυδρειακά σφουγγάρια. • Μηχανική φίλτρανση (προαιρετικά) Ενυδρειακό βαμβάκι με συχνές αλλαγές π.χ. 1φορα/βδομάδα. Προτεινόμενη σειρά τοποθέτησης : είσοδος νερού στο φίλτρο→ σφουγγάρι → βιολογικό υλικό → σφουγγάρι → υαλοβάμβακας → έξοδος νερού από το φίλτρο. Στρώσιμο του νερού Σκοπός του στρωσίματος είναι να ολοκληρωθεί ο κύκλος του αζώτου στο νερό. Δυο κοινά αποδεκτοί και εύκολοι τρόποι είναι: 1.Στρώσιμο με Μπόλι • Τοποθετούμε τα υλικά στο φίλτρο όπως υποδεικνύετε στην παράγραφο ''Φίλτρανση'' • Τοποθετούμε και θέτουμε το φίλτρο σε λειτουργία σε κάποιο άλλο (στρωμένο) ενυδρείο κάποιου συνχομπιστα. • Το αφήνουμε να λειτουργεί για τουλάχιστον 20 ημέρες. • Μεταφέρουμε το φίλτρο από το στρωμμένο ενυδρείο στο ενυδρείο μας, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το τοποθετούμε και το θέτουμε σε λειτουργία. Τέλος, εάν θέλουμε, χρησιμοποιούμε υγρό βακτηριδίων ακλουθώντας την δοσολογία που αναφέρει η συσκευασία (για νέα ενυδρεία). Από την στιγμή που θα τοποθετήσουμε το φίλτρο πρέπει να βάλουμε το πρώτο ψάρι μέσα σε 36 ώρες. Βασική προϋπόθεση για να ακολουθήσουμε την τεχνική του μπολιάσματος είναι να γνωρίζουμε ότι το ενυδρείο που θα φιλοξενήσει το φίλτρο μας δεν έχει αντιμετωπίσει ασθένειες και έχει καλής ποιότητας νερό. (Επίσης εκτος απο όλο το φίλτρο μπορουμε να "μπολιάσουμε" και ενα μέρος του βιουλογικού υλικού μας σε ενυδρείο συνχομπίστα.) 2. Στρώσιμο με έτοιμα βακτήρια που διαθέτουν στο εμπόριο αρκετά ενυδρειακά σκευάσματα! • Έχουμε ετοιμάσει το ενυδρείο μας (νερό, θερμοστάτης, φίλτρα, αντιχλώριο, φωτισμός, διάκοσμος) όλος ο εξοπλισμός είναι σε λειτουργία. • Ακλουθούμε τις οδηγίες δοσολογίας (για νέα ενυδρεία) που αναφέρει η συσκευασία βακτηριδίων που θα χρησιμοποιήσουμε • Προμηθευόμαστε υγρά τεστ νερού για NH4/NH3 ,NO2, NO3 και κάνουμε μετρήσεις ανα 2-3 ημέρες. Το στρώσιμο του ενυδρείου μας ολοκληρώνεται όταν οι τιμές μας δίξουν ΝΗ3=0, ΝΟ2=0 και ΝΟ3 ≥ 20 Ρουτίνες συντήρησης, αλλαγές νερού. Οι αλλαγές νερού είναι απαραίτητες στο ενυδρείο για να φρεσκάρουμε το νερό και να μειώσουμε τις τιμές των ΝΟ3 κάτω από 20mlg/l Ένας δοκιμασμένος τρόπος είναι να αλλάζουμε το 25%-30% του συνολικού όγκου του νερού ανά 12 μέρες μεσο όρο.Σημαντικό ρόλο παίζει το τι ιχθυοφόρτωση έχουμε στο ενυδρείο μας και ποιός ο αριθμός των νιτρικών. Ακολουθείστε την εξής διαδικασία: 1. Επιλέξτε ένα δοχείο, κουβά, κάδο που μπορεί να χωρέσει τον όγκο (λίτρα) της αλλαγής σας. 2. Μια μέρα πριν την καθορισμένη αλλαγή νερού γεμιστέ το δοχείο σας με νερό και προσθέστε αντιχλώριο (αναγραφόμενη δοσολογία), αφήστε το μέσα στο σπίτι για 24ωρες έτσι ώστε να προσαρμοστεί στην θερμοκρασία δωματίου (≥20°) 3. Μετά το 24ωρο προετοιμασίας νερού και πριν αδειάσετε νερό από το ενυδρείο σας, απενεργοποιήστε το φίλτρο και τον θερμοστάτη. 4. Αφαιρέστε τον όγκο του νερού που σχεδιάζεται να κάνετε αλλαγή 5. Συμπληρώστε αργά το νερό που έχετε ετοιμάσει μέχρι την επιθυμητή στάθμη. 6. Ενεργοποιήστε αμέσως το φίλτρο και τον θερμοστάτη. Επιλογή ψαριών και Προσαρμογή Όταν το ενυδρείο μας είναι έτοιμο να φιλοξενήσει τους πρώτους κατοίκους ξεκινάμε την αναζήτησή τους. Κατά την επιλογή των ψαριών μας απο τα ενυδρειακά καταστήματα παρατηρούμε τα ψάρια που μας ενδιαφέρουν σχολαστικά στα παρακάτω σημεία: • Να είναι έντονα τα χρώματα τους • Να μην έχουν κανένα στίγμα, δυσμορφία ή φαγωμένα πτερύγια. • Να αναπνέουν αργά και σταθερά • Να είναι ταϊσμένα καλά (γεμάτη η κοιλίτσα τους) • Να είναι κινητικά με φυσιολογικούς ρυθμούς (να μην κάνουν σπαστικές κινήσεις) • Μην τρομάζουν με την παρουσία μας κοντά στο τζαμί Πηγαίνοντας την σακούλα με τα ψάρια στο ενυδρείο σας ακολουθείστε την εξής διαδικασία . 1. τοποθετήστε την γεμάτη σακούλα μέσα στο ενυδρείο (χωρίς να αναμιχθεί το νερό της σακούλας με αυτό του ενυδρείου). 2. κάθε 10’ προσθέστε 100ml νερό του ενυδρείου μέσα στην σακούλα για 40’. 3. χρησιμοποιώντας απόχη εγκλωβίστε το ψαρί και γρήγορα μεταφέρεται το στο ενυδρείο. *Προσοχή, αποφεύγουμε να αναμίξουμε το νερό των ενυδρειακών καταστημάτων μέσα στα ενυδρεία μας, αποφεύγοντας ετσι να μεταφέρουμε ασθένειες και παράσιτα. Πιθανές συνθέσεις ψαριών για 60 Λίτρα (μήκος ενυδρείου 60 εκατοστά) 1. Χαρέμι με Neolamprologus multifaciatus 2. Χαρέμι με Neolamprologus brevis 3. Χαρέμι με Neolamprologus similis 4. Ζευγάρι Lamprologus signatus Πιθανές συνθέσεις ψαριών για 80λίτρα(μήκος ενυδρείου 80 εκατοστά) 1. Χαρέμι Neolamprologus occelatus 2. Χαρέμι Neolamprologus stappersi (melagris) 3. Ζευγάρι Julidochromis transcriptus 4.Ζευγάρι Lamprologus Boulengeri 5. Zευγάρι Ertemodus Cyanostictus 6. .Zευγάρι Altolamprologus compressiceps shell 7. Ζευγάρι Lepidolamprologus meeli Πιθανές συνθέσεις ψαριών για 120λίτρα (μήκος ενυδρείου 1 μέτρο) 1. Ζευγάρι Altolamprologus Calvus/compressiceps 2. Ζευγάρι από οποιδήποτε είδος julidochromis 3. Zευγάρι N.Caudopunctatus 4.Ζευγάρι Ν.Brichardi 5.Ζευγάρι N.pulcher 6. Χαρέμι με Altolamprologus compressiceps shell 7. Ζευγάρι N. Buescheri Αξίζει να αναφερθεί πως οι παραπάνω συνθέσεις ψαριών όπως αναφέρει και ο τίλος ειναι "πιθανές" . Έχουν προκύψει τόσο απο την βιβλιογραφία όσο και απο την εμπειρία καποιων συχομπιστών και δεν αποτελούν κανόνα.Πρέπει να έχουμε πάντα κατα νού οτι τα μικρά ψάρια της Tanganyika έιναι περιοχικά και οτι ο ισχυρός τους χαρακτήρας κάποιες φορές ίσως δεν επιτρέψει την ομαλή συμβίωση σε κάποιες συνθέσεις.

Ενώ χαρακτηριστικά της λίμνης Malawi έχουν περιγραφεί σε άλλα άρθρα έχουμε αρκετά ακόμη να δούμε για τα πολλά και διαφορετικά ψάρια που ζουν σε αυτή! Ο όγκος πληροφοριών είναι τεράστιος. Ας δούμε όμως τους βιότοπους των χρωματιστών και πανέμορφων κιχλίδων της λίμνης Μalawi. The sandy zone H βαθμιαία και επικλινής αμμώδη ζώνη. Αυτός ο βιότοπος καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των ακτών (70%) και είναι το καταφύγιο πολλών ειδών κιχλίδων. Στις ζώνες αυτές, ορισμένα φυτά μπορεί να βρεθούν με μικρή ανάπτυξη όμως. The rocky coast Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των ακτών της λίμνης Malawi είναι οι μεγάλες σειρές από τεράστιους βράχους που την πλαισιώνουν. Η πρώτη βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή και η δεύτερη στην βορειοανατολική ακτή της λίμνης. Η βραχώδης ακτή αντιπροσωπεύει μόνο το 5% και διαθέτει χώρο για πάρα πολλά ψάρια. Τα τεράστια βράχια με τις απότομες κλίσεις και η δημιουργία σπηλαίων προσφέρουν καταφύγιο στην ομάδα των mbuna κιχλίδων. Στο συγκεκριμένο βιότοπο δεν υπάρχουν καθόλου φυτά, όμως υπάρχει ανάπτυξη αλγών στα βράχια, όπου τρέφονται οι mbuna κιχλίδες. The intermediate zone Η ενδιάμεση ζώνη. Αυτή είναι η ζώνη όπου οι βραχώδεις περιοχές και οι αμμώδεις περιοχές συναντιούνται. Πολλά διαφορετικά είδη κιχλίδων, τόσο από την ομάδα των mbuna αλλά και από την ομάδα μάδα των haplochromis, καταλαμβάνουν αυτές τις ζώνες. Στις ζώνες αυτές μπορεί να υπάρχουν λίγα φυτά, αλλά περιορίζονται μόνο στα ρηχά. The open water Δεν υπάρχουν πολλές κιχλίδες που κατοικούν σε αυτή τη ζώνη για το απλό γεγονός ότι δεν υπάρχει τροφή όσο απομακρύνονται από την ακτή. Εδώ θα συναντήσουμε ελάχιστα είδη κιχλίδων halochromis με αρκετά μεγάλο μέγεθος καθώς και μεγάλα ψάρια που δεν ανήκουν στην κατηγορία των κιχλίδων(non-cichlid). The deep water Η ζώνη των βαθέων υδάτων φθάνει μέχρι και το βάθος των 250 μέτρων. Στη ζώνη αυτή ζουν αρκετές μεγάλες κιχλίδες haplaochromis και κιχλίδες που ανήκουν στην κατηγορία των Large predators. Οι κιχλίδες αυτές τρέφονται με μικρότερα ψάρια που συνήθως κυνηγούν από την ενδιάμεση ζώνη. Παρακάτω, σε μεγαλύτερα βάθυ, το νερό έχει μολυνθεί από υδρόθειο που κάνει το νερό τοξικό και δεν επιτρέπει την επιβίωση οργανισμών ή ψαριών. Η ομάδα της Αφρικής! Πηγές: Back to nature, Guide to malawi cichlids, Ad Konings, 2nd edition http://www.malawimayhem.com/ http://malawicichlids.com/cooley_execsum_v3.pdf

OIΚΟΓΕΝΕΙΑ POLYPTERIDAE Η οικογένεια Polypteridae περιλαμβάνει δύο γένη, το γένος Erpetoichthys και το γένος Polypterus. Το γένος Erpetoichthys περιλαμβάνει μόνο ένα είδος. Τα ψάρια Erpetoichthys calabaricus (κοινώς γνωστά ως "Ψάρια Reed" και "Rope Fish»). Το γένος Polypterus είναι ένα πλούσιο γένος με πολλά είδη, όπως τα Polypterus delhezi, Polypterus retropinnis, Polypterus weeksii και Polypterus bichir. Το Polypterus bichir είναι το πρώτο είδος Polypterus που περιγράφηκε επιστημονικά. Συχνά αναφέρεται απλώς ως "Bichir". Τα άλλα είδη που είναι επίσης γνωστά, αναφέρονται ως Bichirs του ποταμού Νείλου, δεδομένου ότι η μητρική τους προέρχεται από το Νείλο, στην Αφρική. Χαρακτηριστικά Όλα τα μέλη της οικογένειας Polypteridae μοιράζονται κοινά διακριτικά χαρακτηριστικά, όπως το σώμα σχήματος φιδιού . Είναι επίσης εξοπλισμένα με μια κύστη με την οποία μπορούν να αναπνεύσουν το οξυγόνο από τον αέρα. Αυτά τα ψάρια είναι ικανά να βγαίνουν από το νερό με τη χρήση των ισχυρών θωρακικών πτερυγίων τους για να ανιχνεύσουν ένα νέο σπίτι. Πρόκειται για ψάρια που έχουν προσαρμοστεί σε μια ζωή σε συνθήκες χαμηλού οξυγόνου, στα ύδατα της Αφρικής. Βρίσκονται σε λίμνες, καθώς και τα ποτάμια της Αφρικής. Κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας μπορεί να μετακινηθούν από την ξηρά σε μια νέα περιοχή. Αναπτύχθηκαν περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής περιόδου. Το Polypterus bichir, όπως προαναφέρθηκε, βρίσκεται στον ποταμό Νείλο και σε μερικές άλλες αφρικανικές λίμνες και ποτάμια. Η κάτω σιαγόνα του είναι πολύ μεγαλύτερη από την άνω. Το όνομα Polypterus μεταφράζεται ως "πολλά πτερύγια" αφού το ραχιαίο τους πτερύγιο αποτελείται από 14-18 spines. Τα μεγαλύτερα Polypterus bichir που έχουν αλιευθεί είναι έως 68 εκατοστά .Εμφανίζουν ένα σκούρο γκρι χρώμα στην ραχιαία επιφάνεια τους και παράτυπες κάθετες ζώνες στα πλάγια. Πριν φτάσουν στην ενηλικίωση, τα Polypterus bichir καλύπτονται με σκούρες οριζόντιες ζώνες ώστε να γίνουν πιο χλωμά και να έχουν καλύτερη κάλυψη μεγαλώνοντας. Τα πιο δημοφιλή είδη Polypterus μεταξύ των φίλων του ενυδρείου σήμερα είναι τα: Polypterus delhezi, Polypterus palmas, Polypterus ornatipinnis, και Polypterus senegalus. Και τα τέσσερα αυτά είδη, περιέργως αναφέρονται συχνά ως “Bichirs”. Διατήρηση στο ενυδρείο Για να διατηρήσουμε Polypterus bichirs στο ενυδρείο μας, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι σημαντικό ρόλο παίζουν οι διαστάσεις του πυθμένα. Για τα μικρά είδη Polypterus χρειαζόμαστε ενυδρείο με μήκος 120 εκατοστά τουλάχιστον και πλάτος τουλάχιστον 50 εκατοστά! Για τα μεγαλύτερα σε τελικό μέγεθος είδη, οι απαιτήσεις αυξάνονται και το μήκος του ενυδρείου πρέπει να είναι 180εκατοστά και το πλάτος τουλάχιστον 60εκατοστά. Κάτι ακόμα σημαντικό που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι θα πρέπει να διαμορφώσουμε το ενυδρείο έτσι ώστε τα ψάρια αυτά, αν θέλουν, να μπορούν εύκολα να βγουν στην επιφάνεια του ενυδρείου για μια πνοή φρέσκου αέρα! Ο βυθός του ενυδρείου θα πρέπει να αποτελείται από καλής ποιότητας άμμου με χοντρή κοκκομετρία που θα βοηθά να διατηρούμε καθαρό τον πυθμένα! Η διακόσμηση του ενυδρείου από φυτά, βράχια και διάφορα κλαδιά θα είναι πολύ χρήσιμη για την διαβίωση των Polypterus, αφού οι σκοτεινές κρυψώνες και σπηλιές μειώνουν το στρές των ψαριών αυτών και βοηθά εμάς τους χομπίστες να χαρούμε εξαιρετικές συμπεριφορές. Τα Bichirs θα νιώθουν άνετα σε νερό με ph μεταξύ 6,8 -7,8 και γενικά σκληρό νερό. Πολύ σημαντική όμως είναι η ανάγκη για καθαρό νερό. Συχνές αλλαγές νερού και καλή φίλτρανση μπορούν να μας δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.Τα ψάρια αυτά μπορούν να διατηρηθούν μαζί με άλλα ειρηνικά ψάρια αλλά με αρκετό μέγεθος, διαφορετικά θα γίνουν τροφή για τα Bichirs.Δεν θα πρέπει να τα διατηρούμε με άλλα ψάρια βυθού, διότι θα υπάρξει ανάγκη για μεγαλύτερο χώρο στον πυθμένα. Η διατήρηση πολλών Bichirs μαζί είναι εφικτή αλλά συνεπάγεται η δημιουργία πολύ μεγάλου ενυδρείου. Ο παράγοντας του φωτός Ένας παράγοντας που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην συμπεριφορά αυτών των ψαριών είναι το φώς. Τα ψάρια αυτά είναι αρπακτικά και δραστηριοποιούνται κυρίως την νύχτα. Δεν χρειάζονται πολύ φως. Η ύπαρξη ενός moonlight θα βοηθούσε πολύ εμάς τους χομπίστες να παρατηρούμε τις κινήσεις τους και η προσομοίωση ανατολής-δύσης θα βοηθούσε πολύ τα ψάρια αυτά στο να έχουν λιγότερο στρες. Διατροφή Η τροφή τους θα πρέπει να είναι από τροφές υψηλές σε καλής ποιότητας πρωτείνη τόσο ζωική όσο και φυτική! Επίσης θα δεχθούν μύδια, γαρίδες και bloodworms.Ανιχνεύουν την τροφή τους με την όσφρησή τους, γι’ αυτό και θα τραφούν μερικά λεπτά αφού πέσει η τροφή στο ενυδρείο. Η ομάδα της Αφρικής.

Neolamprologus brichardi και Neolamprologus pulcher. Είναι το ίδιο είδος ; Επιστήμονες έχουν βρει ενδείξεις ότι οι κιχλίδες Neolamprologus brichardi και Neolamprologus pulcher της λίμνης Τανγκανίκα, είναι στην πραγματικότητα το ίδιο είδος. Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε σε τεύχος του περιοδικού Molecular Phylogenetics and Evolution, οι επιστήμονες εξέτασαν την σχέση μεταξύ του μοτίβου των λωρίδων που έχουν στο πρόσωπο (χρησιμοποιείται ως χαρακτηριστικό που διαχωρίζει τα N.brichardi και Ν. pulcher) και την μοριακή φυλογένεση των Ν. brichardi / Ν. pulcher με τη χρήση μιας βάσης με 443-ζεύγη της μιτοχονδριακής περιοχής ελέγχου. Το δείγμα DNA πάρθηκε από 81 ψάρια brichardi και pulcher τα οποία συλλέχθηκαν από την λίμνη τις χρονιές 2000,2001 και 2002. Οι συντάκτες της, ανακάλυψαν ότι ουδέποτε η φυλογενετικές αναπαραστάσεις αντικατόπτριζαν την τρέχουσα ταξινόμηση των Ν. brichardi και Ν. pulcher που τα θεωρούν δύο διαφορετικά είδη, ούτε υπήρξε ποτέ σαφές γενετικό πρότυπο που συνδέεται με τη γεωγραφική κατανομή κατά μήκος της ακτής της λίμνης. Ουσιαστικά, το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν είναι ότι το ψάρι επισήμως γνωστό ως Ν. brichardi θα έπρεπε να ονομάζεται Ν. pulcher. Σύμφωνα με τους συντάκτες τα σκούρα σημάδια σε σχήμα Τ που βρίσκονται στην μάσκα του προσώπου, καθώς και άλλες διαφορές στο σχήμα και στο χρώμα που προσδιορίζουν το Ν. brichardi, έχουν προκύψει από πολλαπλή εξέλιξη των Ν. pulcher προγόνων του. Δεδομένου των αποτελεσμάτων τους, οι συγγραφείς δείχνουν ότι αυτά που αναγνωρίζονται σήμερα ως Ν. brichardi και Ν. pulcher ανήκουν σε ένα μόνο είδος, με το N.pulcher να είναι από τα δύο ονόματα αυτό που θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως το αρχαιότερο. Συγκεκριμένα το N.pulcher περιγράφηκε επιστημονικά το 1952 (Trewavas and Poll, 1952) ενώ το N. brichardi 22 χρόνια αργότερα (Poll, 1974). Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. το άρθρο: Duftner, N, KM Sefc, S Koblmller, W Salzburger, M Taborsky and C Sturmbauer (2007) Parallel evolution of facial stripe patterns in the Neolamprologus brichardi/pulcher species complex endemic to Lake Tanganyika. Molecular Phylogenetics and Evolution 45, pp. 706"715.

Κιχλιδες Tanganyika-Aνακαλυπτοντας το φυλο. Για τις περισσοτερες κιχλιδες της λιμνης Tanganyika,ο προσδιορισμος του φυλου των νεαρων ψαριων δεν ειναι εφικτος. Για τον λογο αυτο αν θελετε να διατηρησετε αναπαραξετε ενα συγκεκριμενο ειδος στο ενυδρειο σας,θα πρεπει να εισαγετε ενα γκρουπ απο ισομεγεθη υγιη νεαρα ψαρια, και να τα μεγαλωσετε ολα μαζι. Οταν φτασουν σε σεξουαλικη ωριμοτητα,θα δημιουργηθουν τα ζευγαρια,ή θα ειστε σε θεση να αναγνωρισετε οποια ορατη διαφορα προκυψει μεταξυ αρσενικου και θυληκου. Αναμεσα στα ειδη Cyprichromis και Paracyprichromis καθως και στα Featherfins τα αρσενικα ειναι γενικοτερα με πολυ εντονοτερα χρωματα. Στην περιπτωση της Cyphotilapia Frontosa ο χαρακτηριστικο του αρσενικου ειναι το προτεταμενο "καρουμπαλο" στο μετωπο. Για τα ειδη Altolamprologus καθως και για τις shell-dwelling κιχλιδες,χαρακτηριστικο ειναι οτι τα θυληκα εχουν πιο αργη αναπτυξη απο οτι τα αρσενικα. Για τα περισσοτερα substrate spawners και pair-bonding mouthbrooders,μονο πολυ πεπειραμενοι dealers και εκτροφεις ειναι ικανοι να ξεχωρισουν το φυλο,ακομα και οταν τα ψαρια ειναι πληρως ανεπτυγμενα. Οσοι λοιπον διατηρουμε ενυδρεια με αυτου του ειδους ψαρια,πρεπει να αποδεχτουμε το γεγονος οτι δεν μπορουμε να προεξοφλησουμε το φυλο των ψαριων μας. Για να γινει αυτο καποια στιγμη,απαραιτητη ειναι η συχνη παρακολουθηση των συμπεριφορων των ψαριων μας................. Πηγη: The Tanganyika Cichlid Aquarium Georg Zurlo Στρατος-Σωκρατης

Συμβατότητα Mbuna ανά μήκος ενυδρείου Ομάδα 1η. Είδη τα οποία θα συμπεριφερθούν επιθετικά απέναντι σε άλλα ψάρια σε ενυδρεία άνω των 180cm μήκος και πιθανόν να σκοτώσουν ή να τραυματίσουν συγκάτοικους τους σε μικρότερα ενυδρεία : Genyochromis mento, Melanochromis chipoke, M.Ioriae, M.Melanopterus , M.simulans , M.lepidophage, όλα τα είδη petrotilapia , Pseudoteorpheus brevis, Ps. Crabro complex , Ps.elongatus complex , Ps. Hajomaylandi, Ps.lucerna , Ps.tursiops ,Ps.williamsi complex. Ομάδα 2η. Είδη τα οποία συνήθως δεν παρουσιάζουν σοβαρή επιθετικότητα σε ενυδρεία άνω των 180cm μήκος , τα μεγάλα σε μέγεθος είδη πιθανόν να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν άλλα ψάρια σε ενυδρεία μικρότερα των 150 cm μήκος : Labeotropheus fuelleborni , Melanochromis auratus , M.parallelus , M.vermivorus, Pseudotropheus aurora , Ps.greshakei, Ps.heteropictus, Ps. cf.livingstoni , Ps. lombardoi , Ps. zebra complex. Ομάδα 3η. Είδη τα οποία συνήθως δεν παρουσιάζουν σοβαρή επιθετικότητα σε ενυδρεία άνω των 150 cm μήκος .Τα μεγάλα σε μέγεθος είδη μπορεί να αποτελέσουν κάποια απειλή στους συγκάτοικους τους σε ενυδρεία μικρότερα των 120 cm μήκος : Cyathochromis obliquidens. Όλα τα Gephyrochromis spp. Labeotropheus trewavasae Melanochromis interruptus , M.johanni complex, Pseudotropheus barlowi , Ps. elegans , Ps. gracilior, Ps. lanisticola, Ps. macrophthalmus complex, Ps.cf.microstoma , Ps. minutus, Ps.socolofi complex , Ps.tropheops complex. Ομάδα 4η. Είδη τα οποία συνήθως δεν παρουσιάζουν σοβαρή επιθετικότητα σε ενυδρεία άνω των 120 cm μήκος : Όλα τα είδη cynotilapia , Iodotropheus sprengerae , όλα τα είδη labidochromis. Οι Αφρικάνοι Πηγή : Guide to Tropical Cichlids , εκδόσεις Interpet , 1999 , επανατύπωση 2005, Συγγραφέας του συγκεκριμένου κεφαλαίου του βιβλίου είναι ο Δρ Paul V Loiselle .

10 χρυσοι κανονες για να διαλεξουμε συμβατα ειδη Τanganyika 1. Ενα ενυδρειο μικροτερο του μετρου,ειναι καλυτερο να περιεχει ενα μονο ειδος,και καποιες φορες,απλα και μονο ενα ζευγαρι. 2. Συνδυαστε μονο ειδη με διαφορετικες συνηθειες και απαιτησεις,ωστε να προτιμουν να μενουν σε διαφορετικα σημεια του ενυδρειου. 3. Mouthbrooders και substrate spawners μπορουν να μοιραστουν το ιδιο ενυδρειο, γιατι προτιμουν διαφορετικα μερη για αναπαραγωγη. 4. Διακοσμηστε και καντε τετοιο set up στο ενυδρειο,ωστε το καθε ειδος να εχει τουλαχιστον ενα καταλληλο σημειο για κρυψωνα και αναπαραγωγη. Ας ειναι και στην ιδια πλευρα του ενυδρειου. 5. Μην απαιτειται απο ευγενικα και ησυχα ειδη να συμβιωσουν με ψαρια που ειναι πολυ επιθετικα. 6. Μικρα ψαρια δεν θα επιβιωσουν στο ιδιο ενυδρειο με μεγαλα κυριαρχικα ψαρια. 7. Ποτε μην συνδυαζεται στενα συγγενικα η με πολυ κοντινους χρωματισμους ειδη. 8. Τα ψαρια που μοιραζονται το ενυδρειο,θα πρεπει να εχουν τις ιδιες διατροφικες συνηθειες. 9. Bottom dwellers,shell dwellers και Cyprichromis-Paracyprichromis ταιριαζουν πολυ ομορφα σε καθε σχεδον ενυδρειο Tanganyika. 10.Να παρακολουθειται το ενυδρειο,καθε φορα που δοκιμαζεται καινουριους συνδυασμους ψαριων. Ξεχωριστε αμεσως οποιο ψαρι δειτε οτι δεν τα πηγαινει καλα. Πηγη: Τα παραπανω γραφομενα ειναι απο το βιβλιο "The Tanganyika Cichlid Aquarium" του Georg Zurlo. Στρατος-Σωκρατης

Συνεχίζοντας τις παρουσίασεις ψαριών απο τις δύο μεγάλες ομάδες των ψαριών της λίμνης Ταγκανίκας Συνεχίζω με τους όμορφους και παναρχαίους ( δείτε τα ψάρια σαν να έρχονται απο εκατομμύρια χρόνια πίσω όσο παλιά είναι αυτή η λίμνη) κάλβους που ανήκουν στα subtrate brooders.Η ομάδα αυτή δηλ. ο Altolamporologus Compressiceps, Altolamprologus calvus και Altolampologus fasciatus είναι ψαράκια που μπορούμε νατ έχουμε σε κοινωνικά ενυδρεία ανκαι τα ψάρια αυτά μπορεί να κυνηγήσουν μικρά ψαράκια άλλων subtrate brooders ή θα προσπαθήσουν να φάνε τα αυγά άλλων mouthbrooders.Όπως αναφέρεται από τον ερευνητή Δόκτορα Konings αν θέλουμε να κρατήσουμε κιχλίδες με σκοπό την αναπαραγωγή είναι καλά να μην είναι μαζί με τα πιο πάνω αναφερόμενα τρία είδη.Απαιτούν σπηλιές για να κρύβονται και να γεννούν ή ΜΙΚΡΑ καβούκια απο σαλιγκάρια ή κοχύλια.Θα μου πείτε γιατί γράφω με κεφαλαία τη λέξη "μικρά",υπάρχει λόγος αγαπητοί μου φίλοι.Ο αρσ. κάλβος είναι μεγαλύτερος απο το θηλ.Ο αρσ.κάλβος έχει μια δολοφονική ιδιαιτερότητα ,αν το καβούκι τον χωράει μπορεί να κυνηγήσει το θηλ. του μέσα σε αυτό να το αναγκάσει να σφηνωθεί και μοιραία να χάσει τη ζωή της ( τι έρωτας είναι αυτός ;; γιαυτό τα καβούκια που βάζουμε είνα μικρά ώστε να μην χωράνε τον αρσενικό κάλβο. Να αναφέρω οτι ο κάλβος των κοχυλιών είναι ο Altolamprologus compressiceps " shell " είναι μικρότερος σε σύγκριση ( 5-8 cm ) με τα άλλα του αδέλφια που εχόυν μέγεθος μεγαλύτερο ( 10 - 16 cm περίπου).: Θέλω να πώ τα εξής :Διαβάζοντας τα πιο πάνω θα μπορούσε να πει κάποιος εφόσον έχω κάλβους θα αποφύγω να βάλω άλλα ψαράκια επειδή υπάρχει ο κίνδυνος για τα μικρά.Εγώ θα έλεγα να το δοκιμάσουμε.Το σωστό aquascaping , o σωστός σριθμός ψαριών πιστεύω οτι θα μας βοηθήσει να κρατήσουμε αυτά τα πανέμορφα ψάρια μαζί με άλλα. Αυτά τα ολίγα για τους Κάλβους. Πηγές : 1.Back to Nature Guide to Tanganyika Cichlids ,2nd edition , Ad Konings 2.The Tanganyika Cichlid Aquqrium , Barron's edition , Georg Zurlo

Λίμνη Malawi ψάριΑ που δεν είνΑι κιχλίδες ,Της λίμνης Malawi Bagrus Meriodonalis, ΓΑΤόψΑρο θηρευΤής Pseudotropheus Flavus Malawi Shell Dwellers, Metriaclima livingstonii Lethrinops Tilapia Rendalli, Redbreast Tilapia Malawispongia Echinoides, σφουΓΓάρι λίμνης malawi Potamonautus Orbitospinus, Το κΑβούρι Της λίμνης Malawi Copadichromis Borleyi "kandango" Otopharynx Lithobates Aristochromis Christyi Labidochromis---ειδη Placidochromis electra Nimbochromis venustus Protomelas taeniolatus (Red) Protomelas pleurotaenia Chilotilapia euchilus Nimbochromis fuscotaeniatus Pseudotropheus polit Pseudotropheus Demasoni Pseudotropheus Saulosi Metriaclima lombardoi Labidochromis Mbamba Labidochromis Caeruleus Labidochromis Perlmutt Telmatochromis sp temporalis shell Cynotilapia Afra Melanochromis Cyaneorhabdos (maingano) Gephyrochromis moorii Pseudotropheus ater Copadichromis Geertsi Caprichromis orthognathus Caprichromis liemi Dimidiochromis strigatus Dimidiochromis dimidiatus Rhamphochromis longiceps Mylochromis lateristriga Exochochromis anagenys Fossorochromis rostratus Nimbochromis fuscotaeniatus Buccochromis heterotoenia Buccochromis lepturus Stigmatochromis pholidophorus Λίμνη Victoria Victoria!!!!! Mbipia lutea Neochromis nigricans Haplochromis sp.44 Xystichromis phytophagus Harpagochromis cf. squamulatus Lithochromis rufus Ptyochromis salmon Prognathochromis perrieri Platytaeniodus sp. "red tail sheller" Paralabidochromis chromogynos Oreochromis esculentus Λίμνη Tanganyika κΑβουριΑ Της λιμνης Tanganyika. Τanganyika Featherfins Tanganicodus Irsacae Lamprologus Tetracanthus Pseudosimochromis Curvifrons Neolamprologus(lepidiolamprologus) Meeli 'lamprologus' Brevis η ομάδΑ Των Compressiceps, οι ΑΓΑπημένοι μΑς κάλβοι η ομάδΑ ΤωνΤropheus, Το ΑπόλυΤο ψάρι;; Της λίμνης ΤΑΓκΑνίκΑς Petrochromis Trewawasae Reganochromis Calliurus Triglachromis otostigma Xenotilapia melanogenys Neolamprologus sexfasciatus Callochromis melanogostigma Chalinochromis popelini Chalinochromis Brichardi Lepidiolamprologus Pleuromaculatus Lepidiolamprologus elongatus Limnochromis auritus Altolamprologus sp. "Compressiceps Shell" Neolamprologus furcifer Lamprologus callipterus Telmatochromis brichardi (Chituta) Tylochromis polylepis Neolamprologus bifasciatus (Kantalamba) Petrotilapia genalutea Neolamprologus christyi Neolamprologus cunningtoni Neolamprologus pectoralis Neolamprologus pulcher (Kambwimba) Boulengerochromis Microlepis Bathybates graueri Xenotilapia Flavipinnis Eretmodus cyanostictus Neolamprologus obscurus Διάφορα Gallery ΓιΑ ψΑξιμο Set Up ΑφρικΑνικων ενυδρειων(ιδεες) Βόλτα στα ποτάμια της Αφρικής.... Ποταμια... κΑι ενΑ χελι Απο Aφρικη(mastacembelus Shiranus) Hydrocynus Goliath Αfrican Freshwater Pipefish Haplochromis Limax Haplochromis Latifasciatus Haplochromis Aeneocolor Oreochromis Niloticus Steatocranus Casuarius Pseudocrenilabrus nicholsi

Αγαπητοί φίλοι σας παρουσίαζω το γατόψαρο θηρευτής Bagrus meridionalis ή Kampango, ενδημικό είδος της λίμνης malawi.Φτάνει σε μέγεθος περίπου 150 cm .Είναι θηρευτής ,κυνηγά την νύκτα και τρώει μικρές κιχλίδες.Τα νεαρά ψαράκια τρώνε ασπόνδυλα.Υπάρχει μια περίεργη σχέση μεταξύ του Kampango και τις κιχλίδας Pseudotropheus crabo.Η κιχλίδα αυτή λειτουργεί ως καθαριστής του Kampango αλλά είναι και κλέφτης αυγών,έτσι αλλάζοντας το χρώμα της, για κάποια στιγμή μπαίνει στο χώρο που κράτα τα αυγά του το γατόψαρο και κλέβει αυγά.Μετά επιστρέφει πίσω στα καθήκοντα της ως καθαριστής του γατόψαρου.Ομολογουμένως περίεργη σχέση.Ο Kampango είναι πηγή τροφής για τον πληθυσμό αφού φτάνει περίπου τα 9.5 κιλά. Για όλα αυτά : http://www.scotcat.com/factsheets/bagrus_meridionalis.htm Ψάχνοντας το δίκτυο θα βρείτε και άλλες πηροφορίες. :)