Αναζήτηση στην κοινότητα

Σκοπεύω να αγοράσω το παρακάτω σύστημα αντιστροφής όσμωσης , λέει ότι έχει και επιλογή με επιπλέον 20 ευρο για προσθήκη μονάδας απιονισμού . Χρειάζεται η μονάδα απιονισμου για το νερό ενός ενυδρείου η να μην πάρω , δεν είναι για τα λεφτά διότι 20 ευρο επιπλέον είναι ρωτάω απλά αν χρειάζεται . https://www.waterwaves.gr/enydreiaka-proionta/filtra-and-systimata-antistrofis-osmosis/compact-systimata-antistrofis-osmosis-gia-enydreiaki-khrisi/systima-antistrofis-osmosis-enydreioy-aqua-hobby-eco-version.html

η απάντηση είναι απλή και συνάμα δύσκολή.οι δίσκοι εκτροφής μεγαλώνουν όσο γίνεται ποιο γρήγορα και πουλιούνται πάλι όσο γίνεται ποιο γρήγορα. Για να μάθουμε θα πρέπει να πάρουμε τουλάχιστον 20 δίσκους, η 10 να μεγαλώσουν σε νερό φτιαχτό απο ΑΟ και οι άλλοι 10 σε ποιο συμβατικό νερό. Γνωρίζοντας το προσδόκιμο ζωής τους θα πρέπει να μελετηθούν επί χρόνια έως ότου ψοφήσουν, και το πείραμα να επαναληφθεί ταυτόχρονα τουλάχιστον απο άλλα δυο άτομα. Μόνο τότε θα ξέρουμε με σαφήνεια σε ποιο νερό ζουν καλύτερα, τώρα έχουμε μόνο ενδείξεις ότι οι εκτροφής ζουν εξίσου καλά σε συμβατικό νερό. ΥΓ προσωπικά δεν θεωρώ την χρήση της ΑΟ υπερβολής γιατί έχει πάρα πολλά θετικά που δεν μπορεί να τα έχει το βρησάτο νερό.

Καθιστώντας το νερό της βρύσης κατάλληλο για το ενυδρείο ("Making Tap Water Safe for the Aquarium" από "aquariumadvice.com") Μετάφραση: Βαρκαρόλης Γιώργος Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, το μολυσμένο πόσιμο νερό εξακολουθεί να προκαλεί συχνές και θανατηφόρες επιδημίες χολέρας, τυφοειδούς πυρετού, δυσεντερίας και γαστρεντερίτιδας. Καθώς οι φορείς της δημόσιας υγείας άρχισαν να κατανοούν καλύτερα τη σχέση μεταξύ των μικροοργανισμών και των ανθρώπινων ασθενειών, η απολύμανση της τοπικής υδροδότησης έγινε όλο και πιο συχνή. Το 1908, το Jersey City του New Jersey έγινε η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που απολύμαινε το νερό ύδρευσης υποχλωριώδες νάτριο (NaClO)(χλωρίνη). Σύντομα και άλλες πόλεις το εφήρμοσαν και μέσα σε 30 χρόνια, οι νόσοι των υδάτων είχαν ουσιαστικά εξαλειφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χλώριο – Το πόσιμο νερό είναι συνήθως χλωριωμένο με την προσθήκη αέριου χλωρίου (Cl2) ή με διάλυμα υποχλωριώδους νατρίου (NaClO) (χλωρίνη). Αυτές οι χημικές ουσίες αντιδρούν με το νερό (pH <7,5) για την παραγωγή υποχλωριώδους οξέος (HClO), ένα πολύ ισχυρό απολυμαντικό. Χλωρίωση χρησιμοποιώντας αέριο χλώριο: Cl2 + H2O ↔ HClO + HCl Χλωρίωση χρησιμοποιώντας υποχλωριώδες νάτριο: NaClO + H2O ↔ HClO + NaOH Χλώριο και υποχλωριώδες νάτριο είναι σχετικά φθηνά και πολύ πιο αποτελεσματικά κατά των μικροοργανισμών. Παρέχουν επίσης καλή διαρκή προστασία από την δευτερογενή μόλυνση που ενδέχεται να προκύψει αφού το νερό έχει εγκαταλείψει τη μονάδα επεξεργασίας λυμάτων. Ωστόσο, το HClO είναι ασταθές σε νερό και αντιδρά με οργανικές ενώσεις που διαλύονται παράγοντας δυνητικά επιβλαβή υποπροϊόντα. Χλωραμίνη - Ενώ οι περισσότερες εταιρίες παροχής νερού στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν αέριο χλώριο ή υποχλωριώδες νάτριο ως κύριο απολυμαντικό, ένας αυξανόμενος αριθμός εταιριών χρησιμοποιεί επίσης χλωραμίνη (NH2Cl). Η χλωραμίνη σχηματίζεται από μια αντίδραση μεταξύ υποχλωριώδους οξέος και αμμωνίας σε χλωριωμένο νερό. Σχηματισμός χλωραμίνης: NH3 + HClO ↔ NH2Cl + H2O Αν και η χλωραμίνη είναι ασθενέστερο απολυμαντικό από το HClO, είναι πολύ πιο σταθερή στο νερό και προσφέρει την καλύτερη διαρκή προστασία. Επίσης, δεν δημιουργεί τόσο επιβλαβή οργανικά υποπροϊόντα. Τοξικότητα του χλωρίου και χλωραμίνης - Το 1998, οι συντάκτες του περιοδικού Life αναγνωρίζουν τη χλωρίωση ως «ίσως τη πιο σημαντική πρόοδο της χιλιετίας για τη δημόσια υγεία», αλλά τα ψάρια και τα ασπόνδυλα των ενυδρείων πιθανότατα κουνούσαν το κεφάλι, κεραίες, και πλοκάμια σε ένδειξη διαφωνίας. Η αμερικανική Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας απαιτεί τουλάχιστον 0,2 ppm συνολικού χλωρίου στο νερό της βρύσης - μια συγκέντρωση, που αναμφισβήτητα είναι τοξική για τα ψάρια και τα ασπόνδυλα. Ως διαβρωτικό και χημικά δραστικό, το χλώριο προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ιστό των βραγχίων. Ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, προκαλεί συσσωρευτικά μείωση της λειτουρικότητας των βραγχίων και χρόνιο αναπνευστικό στρες. Η δηλητηρίαση από χλώριο μοιάζει με δηλητηρίαση από αμμωνία - λήθαργος, κόκκινα εγκαύματα στα βράγχια, και ταχύς θάνατος. Όπως και η αμμωνίας, το χλωρίου θα πρέπει να αποτοξικοποιείται ή να απομακρύνεται από τη στήλη νερού, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η χλωραμίνη δεν είναι λιγότερο τοξική για τους υδρόβιους οργανισμούς από το χλώριο. Περνάει μέσω των βραγχίων στο αίμα, όπου και μεώνει την ικανότητας της αιμοσφαιρίνης να μεταφέρει το ζωτικό οξυγόνο. Με αυτόν τον τρόπο, η δηλητηρίαση από χλωραμίνη, μοιάζει με τη δηλητηρίαση από νιτρώδη. Τα ψάρια που εκτίθενται σε χλωραμίνη, εμφανίζουν λήθαργο, άσθμα, βαριά και γρήγορη αναπνοή. Το απολυμαντικά του νερό της βρύσης αποτελούν επίσης απειλή για τα νιτροποιητικά βακτήρια που κατοικούν στο βιολογικό φίλτρο του ενυδρείου. Ορισμένα είδη βακτηρίων των ομάδων Nitrosomonas και Nitrosospira μπορεί να είναι ανθεκτικά στη χλωραμίνη, αλλά είναι πολύ ευαίσθητα στο ελεύθερο χλώριο. Αποχλωρίωση με γήρανση - Ευτυχώς, είναι αρκετά εύκολο να απαλλαγεί το νερό της βρύσης από τα υπολειπόμενα (διαρκή) απολυμαντικά. Το χλώριο, με χρόνο ημιζωής στο νερό 1-5 ώρες, μπορεί να απομακρυνθεί απλά με βρασμό ή με αποθήκευση του νερού της βρύσης μέσα σε μια νύχτα σε ένα ευρύ ανοιχτό δοχείο. Το ηλιακό φως και ο αερισμός θα επιταχύνουν την εξάτμιση του χλωρίου. Η αυξημένη σταθερότητα της χλωραμίνης, με χρόνο ημιζωής πάνω από 12 ημέρες, κάνει την παθητική αυτή μέθοδο απομάκρυνσης μη πρακτική. Πλεονεκτήματα: δεν υπάρχει κόστος, ευκολία Μειονεκτήματα: απαιτεί χρόνο, απαιτεί αρκετά μεγάλο δοχείο αποθήκευσης, αναποτελεσματική κατά της χλωραμίνης. Αποχλωρίωση με άνθρακα - Καταλυτικός ενεργός άνθρακας που βρίσκεται σε πολλά συστήματα RO / DI, αποτοξικοποιεί το χλώρίο, αλλά η αποτελεσματικότητά του εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ταχύτητα ροής, τον όγκο του υλικού, το πόσο «φρέσκο» είναι το υλικό Η απομάκρυνση του χλωρίου με άνθρακα: C + 2HClO ↔ CO 2 + 2H + + 2 Cl - Πλεονεκτήματα: ευκολία Μειονεκτήματα: ακριβό, ο άνθρακας θα πρέπει να αντικαθίσταται συχνά Αποχλωρίωση με εμπορικά προϊόντα – Τα περισσότερα εμπορικά αποχλωριοτικά διαλύματα περιέχουν θειοθειικό νάτριο (Na2S2O3) και μετατρέπουν τα Cl2 και HOCl σε αβλαβές τετραθειονικό νάτριο (Na2S4O6) και χλωριούχο νάτριο (NaCl). 2 Na2S2O3 + Cl2 ↔ Na2S4O6 + 2 NaCl 2 2Na2S2O3 + HClO ↔ Na2S4O6 + NaCl + NaOH Ορισμένα αποχλωριοτικά χρησιμοποιούν εναλλακτικά όξινο θειώδες νάτριο (NaHSO3) ή θειώδες νάτριο (Na2SO3). NaHSO3 + HClO ↔ NaHSO4 + HCl Na2SO3 + HClO ↔ Na2SO4 + HCl Δεδομένου ότι αυτές οι αντιδράσεις γίνονται ακαριαία, το αποχλωριοτικό δεν χρειάζεται να αναμειγνύεται με νερό της βρύσης πριν από την προσθήκη του στο ενυδρείο, μπορεί απλά να προστεθεί αφού συμπληρωθεί στο ενυδρείο το νερό της αλλαγής. Ερωτήματα προκύπτουν συχνά σχετικά με το αν το σύνολο της δεξαμενής ή μόνο η ποσότητα του νερού που προστίθεται θα πρέπει να δέχονται αποχλωριοτικό. Οι οδηγίες των προιόντων αυτών, συνήθως υποδεικνύουν ότι μόνο το νεό ποσό του νερού που προστίθεται θα πρέπει να αποχλωριώνεται. Διπλάσια δοσολογία δεν εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, μπορεί όμως να είναι απαραίτητη σε περιοχές όπου η συγκέντρωση του χλωρίου είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ως προληπτικό μέτρο, προσωπικά πάντα χρησιμοποιώ διπλή δόση. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως κάποια προϊόντα περιέχουν ενισχυτικό πολτό για την βλέννα των ψαριών που μπορεί να προκαλέσει αφρώδες νερό σε μεγάλη υπερδοσολογία. Διαφορετικά τα αποχλωριοτικά άλατα είναι τόσο αραιά, αδρανή και αβλαβή που δεν θα προκαλέσουν προβλήματα ακόμα και σε υπερβολική δόση. Μια πολύ σημαντική σημείωση θα πρέπει να γίνει εάν υπάρχουν χλωραμίνες. Το θειοθειικό νάτριο (Na2S2O3) θα εξουδετερώσει το κομμάτι του χλωρίου της χλωραμίνης. Ωστόσο, η ελεύθερη αμμωνία που απελευθερώνεται στην αντίδραση αυτή δημιουργεί ένα προφανές πρόβλημα, δεδομένου ότι η αμμωνία σε μικρές ποσότητες είναι τοξική για τη ζωή του ενυδρείου. Θα ήταν πολύ καλύτερο να χρησιμοποιούν ειδικά προϊόντα που εγγυώνται την ασφαλή αφαίρεση της χλωραμίνης. Na2S2O3 + 4NH2Cl + 5H2O ↔ Na2SO4 + 2H+ + 4HCl + 4NH3 Πλεονεκτήματα: σχετικά φτηνό, τα προϊόντα μπορούν επίσης να αφαιρέσουν τα τοξικά βαρέα μέταλλα (ελέγξτε την ετικέτα) Μειονεκτήματα: καταστρέφει την χλωραμίνη, αλλά δημιουργεί εξίσου τοξική αμμωνία Αποχλωρίωση / Αποχλωραμίνωση με εμπορικά προϊόντα - Είναι σημαντικό να ελεγχθεί η ετικέτα του βελτιωτικού νερού για να επιβεβαιώσετε ότι αποτοξικοποιεί τις χλωραμίνες καθώς και το χλώριο. Τα προϊόντα αυτά συνήθως περιέχουν HOCH2SO3Na (sodium hydroxymethanesulfonate) καθώς διασπά την χλωραμίνη και αποτοξικοποιεί τόσο το χλώριο όσο και την αμμωνία. Το aminomethanesulfonate (H2NCH2SO3Na) που προκύπτει είναι μη τοξικό και συνήθως καταναλώνεται από τα νιτροποιητικά βακτήρια στο βιολογικό φίλτρο.. NH2Cl + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO3Na + HClO HClO + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO4Na + HCl NH3 + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO3Na + H2O Θετικά: σχετικά φτηνό, τα προϊόντα μπορούν επίσης να αφαιρέσετε τα τοξικά μέταλλα (ελέγξτε την ετικέτα) Αρνητικά: κανένα Συμπέρασμα: Λαμβάνοντας υπόψη την τοξικότητα του χλωρίου και της χλωραμίνης που βρίσκονται στο νερό της βρύσης όπως και το ευρύ φάσμα των σχετικά φθηνών προϊόντων που διατίθενται για την αφαίρεσή τους, δεν υπάρχει λόγος να μην χρησιμοποιηθεί αποχλωριοτικό σε κάθε αλλαγή νερού. Για μια άριστη επισκόπηση των πολλών εμπορικών βελτιωτικών νερού, βλέπε http://www.thetropicaltank.co.uk/rev-cond.htm References Hall, E.L. and A.M. Dietrich. 2000. A brief history of drinking water. Opflow, 26(6). Lindsay, L. 2004. Tech Brief : Chlorination. On Tap. 4(2). Friedman R (ed.). 1998. The Life Millennium: The 100 Most Important Events and People of the Past 1000 Years. Time-Life Books, New York. Jolley, R.L. and J.H. Carpenter. 1983. A review of the chemistry and environmental fate of reactive oxidant species in chlorinated water. In: Water Chlorination: Environmental Impact and Health Effects, Vol. 4, R.L. Jolley et al., Ed. Ann Arbor Science, Ann Arbor, MI. p. 3-47. Clark, R.M. and M. Sivaganesan. 2002. Predicting Chlorine Residuals in Drinking Water: Second Order Model. J. Water Resour. Plng. and Mgmt., 128(2):152-161 . Vikesland P.J., Ozekin, K., and R.L. Valentine. 2001. Monochloramine decay in model and distribution system waters. Water Res. 35(7):1766-76. Cunliffe, D.A. 1991. Bacterial Nitrification in Chloraminated Water Supplies. Applied and Environmental Microbiology. 57(11): 3399-3402 ριβαλλοντική Μικροβιολογία. 57(11): 3399-3402 57 (11): 3399-3402 Το παρόν αποτελεί μεταφρασμένη αναδημοσίευση του άρθρου: Making Tap Water Safe for the Aquarium Ευχαριστούμε θερμά την ιστοσελίδα www.aquariumadvice.com που μας επέτρεψε την χρήση του κειμένου. Το πρωτότυπο μπορείτε να το δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.aquariumadvice.com/articles/art...rium/Page1.html

Αντίστροφη όσμωση & εξοπλισμός του Ιωάννη Στέλλα Τι είναι όσμωση & αντίστροφη όσμωση Όσμωση είναι το φαινόμενο, κατά το οποίο κάποιο υγρό ρέει μέσα από μια ημιπερατή μεμβράνη, η οποία δεν επιτρέπει την μεταφορά αλάτων ή άλλων διαλυμένων ουσιών από μέσα της. Όταν δύο όγκοι υγρών διαφορετικής πυκνότητας διαχωριστούν από μια ημιπερατή μεμβράνη, το υγρό με τη μικρότερη πυκνότητα θα ρέει προς την μεριά αυτού με τη μεγαλύτερη πυκνότητα. Η ανεπιθύμητη αυτή ροή μπορεί να αποφευχθεί αν ασκηθεί εξωτερική πίεση από την πλευρά του πυκνότερου υγρού. Σε αυτήν την περίπτωση, λέμε ότι έχουμε το φαινόμενο της αντίστροφης όσμωσης. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται πολύ συχνά για καθαρισμό του νερού από άλατα και άλλες διαλυμένες ουσίες, καθώς και για βιομηχανικούς και χημικούς λόγους, όπου η καθαρότητα του νερού παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Ενυδρειακή χρήση Μια από τις χρήσεις της αντίστροφης όσμωσης, είναι και η παραγωγή καθαρού νερού για την προσθήκη του στο ενυδρείο. Το νερό που παράγεται με αυτόν τον τρόπο, έχει μηδενική σκληρότητα (ανθρακική και γενική) και έχει σχεδόν ουδέτερο pH (περίπου 6.8-6.9). Έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βιοτοπικά ενυδρεία με ψάρια όπου οι απαιτήσεις τους σε σκληρότητα είναι πολύ χαμηλές. Είναι ο πιο φυσικός τρόπος για παραγωγή νερού με χαμηλή σκληρότητα και χωρίς να χρειαστεί να προσθέσουμε χημικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νερό της αντίστροφης όσμωσης δεν κάνει να μπαίνει αυτούσιο, όπως παράγεται από τη συσκευή αντίστροφης όσμωσης, στο ενυδρείο, χωρίς να αναμιγνύεται είτε με κάποια ποσότητα νερού βρύσης, είτε με την προσθήκη κάποιων αλάτων, γιατί είναι επικίνδυνο για τους ζωντανούς οργανισμούς. Το νερό αυτό δεν έχει ηλεκτρολύτες, άλατα, ιχνοστοιχεία και διάφορες ενώσεις αλάτων που είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία των οργάνων των ψαριών του ενυδρείου. Γι’ αυτό το λόγο, ποτέ δεν γεμίζουμε ένα ενυδρείο μόνο με νερό από αντίστροφη όσμωση. Συνήθως προσθέτουμε μια αναλογία νερού από τη βρύση, το οποίο έχει τα απαραίτητα στοιχεία που λείπουν από το νερό της αντίστροφης όσμωσης, με την προσθήκη βέβαια της απαραίτητης ποσότητας αντιχλωρίου. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανάμειξης νερού από αντίστροφη όσμωση με νερό βρύσης. Έστω ότι το νερό βρύσης μας έχει τιμές ανθρακικής και γενικής σκληρότητας 10, και θέλουμε να γεμίσουμε ένα ενυδρείο 100 λίτρων με νερό όπου η επιθυμητή σκληρότητα να είναι 3. Δεδομένου ότι το νερό από αντίστροφη όσμωση βγάζει τιμές σκληρότητας μηδενικές, σημαίνει ότι θα πρέπει να αναμείξουμε 30 λίτρα νερού βρύσης με 70 λίτρα νερού αντίστροφης όσμωσης. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνουμε τις τιμές σκληρότητας που θέλουμε, έχοντας προσθέσει και ποσότητα ηλεκτρολυτών και ιχνοστοιχείων, απαραίτητες για τα ψάρια. Ένας άλλος τρόπος να φτιάξουμε το νερό που θέλουμε χωρίς να χρησιμοποιήσουμε νερό από τη βρύση, είναι να προσθέσουμε σε νερό αντίστροφης όσμωσης κάποιο σκεύασμα ώστε να ανεβάσουμε τις σκληρότητες (ανθρακική και γενική), ιχνοστοιχεία, καθώς και ηλεκτρολύτες. Αναφορικά η ανθρακική σκληρότητα μπορεί να αυξηθεί με την προσθήκη μαγειρικής σόδας (sodium biocarbonate) στο νερό, ενώ η γενική με την προσθήκη αλάτων μαγνησίου και ασβεστίου σε συνδυασμό με ιχνοστοιχεία. Παρακάτω θα αναλύσουμε τα υλικά που αποτελούν μια συσκευή αντίστροφης όσμωσης, αφού πλέον είδαμε πώς λειτουργεί το φαινόμενο της αντίστροφης όσμωσης. Συσκευή αντίστροφης όσμωσης Κάθε συσκευή αντίστροφης όσμωσης έχει 3 αγωγούς παροχής νερού. Ο ένας είναι για την παροχή του νερού από τη βρύση, ενώ οι άλλοι δύο χρησιμοποιούνται για την εκροή του καθαρού νερού και της αποχέτευσης του συστήματος. Το βασικό στοιχείο σε κάθε συσκευή αντίστροφης όσμωσης είναι η μεμβράνη η οποία παρακρατεί τα διάφορα άλατα και διαλυμένα στοιχεία που βρίσκονται στο νερό και μας αποδίδει “καθαρό” νερό. Αυτή η μεμβράνη έχει βέβαια σαν μειονέκτημα ότι επηρεάζεται/καταστρέφεται πολύ εύκολα από τη χλωρίνη και από τα μεγάλα σε μέγεθος σωματίδια που έχει το νερό, καθώς και από τη θερμοκρασία του νερού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την υποχρεωτική χρήση των προφίλτρων σε ένα σύστημα αντίστροφης όσμωσης. Ένα από τα προφίλτρα που συνήθως βλέπουμε σε μια τέτοια συσκευή είναι το προφίλτρο διαπερατότητας “x μm”. Αυτό παρακρατά όλα τα σωματίδια από το νερό, που το μέγεθός τους είναι μεγαλύτερο από x. Όσο πιο μικρή είναι η τιμή αυτή, τόσο καλύτερα για τη βασική μεμβράνη μας, αφού πλέον σε αυτήν συσσωρεύονται όσο το δυνατόν μικρότερα σωματίδια. Μια σύνηθες τιμή του x είναι της τάξης των 5μm. Σε ακριβά συστήματα το προφίλτρο αυτό μπορεί να φτάσει και την τιμή 1μm. Ένα εξίσου σημαντικό προφίλτρο είναι και αυτό του άνθρακα, το οποίο παρακρατά το χλώριο που περιέχει το νερό της βρύσης μας, αφήνοντας να περάσει προς την μεμβράνη αποχλωριωμένο νερό. Είναι αρκετά σημαντικό στη λειτουργία του, αν σκεφτεί κανείς ότι το χλώριο καταστρέφει την μεμβράνη. Σε ακριβότερα συστήματα αντίστροφης όσμωσης μπορεί να έχουμε και επιπλέον προφίλτρα άνθρακα, όπως π.χ. από καρύδα (coconut carbon filter) ή ενεργού (active carbon filter), με σκοπό την καλύτερη προφίλτρανση του νερού πριν αυτό οδηγηθεί στη βασική μεμβράνη του συστήματός μας. Αφού το νερό περάσει και προφιλτραριστεί από τα προφίλτρα του συστήματος που έχουμε, οδηγείται στην μεμβράνη αντίστροφης όσμωσης. Βασικός παράγοντας παραγωγής νερού αντίστροφης όσμωσης είναι η πίεση που πρέπει να εξασκήσουμε στο νερό ώστε να έχουμε το φαινόμενο που περιγράψαμε παραπάνω. Αυτό επιτυγχάνεται με την πίεση της παροχής του νερού από το δίκτυο ύδρευσης της περιοχής μας. Μια ελάχιστη τιμή πίεσης που πρέπει να έχουμε στη μεμβράνη είναι της τάξης του 35-40 PSI, προκειμένου να έχουμε παραγωγή του φαινομένου της αντίστροφης όσμωσης. Αν η τιμή αυτή είναι μικρότερη, τότε το φαινόμενο της αντίστροφης όσμωσης δεν λειτουργεί σε ικανοποιητικό βαθμό, έχοντας μεγάλες ποσότητες αποχέτευσης “βρώμικου” νερού. Αφού το νερό περάσει από τη μεμβράνη της αντίστροφης όσμωσης, έχουμε ένα μέρος “καθαρού” νερού, ενώ το νερό που οδεύεται προς την αποχέτευση και χαρακτηρίζεται ως “βρώμικο” είναι της τάξης των 3-5 μερών. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε 1 λίτρο καθαρό νερό που παίρνουμε από τη συσκευή, έχουμε την αποχέτευση 3-5 λίτρων “βρώμικου” νερού. Το “βρώμικο” νερό δεν είναι τίποτε άλλο από νερό της βρύσης αποχλωριωμένο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άλλες λειτουργίες του σπιτιού, όπως για πλύσιμο, για πότισμα κ.α. Ο λόγος καθαρού/βρώμικου νερού εξαρτάται από τον παράγοντα θερμοκρασία και από τον στραγγαλιστή που έχει πάνω η συσκευή μας. Ο όγκος “καθαρού” νερού που παίρνουμε μετράται σε λίτρα/ημέρα, μετρημένος σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία (~25οC) και μια συγκεκριμένη συγκέντρωση διαλυμένων ουσιών, ενώ για νερό μικρότερης θερμοκρασίας οι περισσότεροι κατασκευαστές δίνουν έναν δείκτη διόρθωσης για τον υπολογισμό του όγκου. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε, ότι θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 40 βαθμών προκαλούν καταστροφή της μεμβράνης, οπότε δεν πρέπει να υπερβάλουμε. Ο στραγγαλιστής νερού είναι αυτός που καθορίζει την αναλογία βρώμικου/καθαρού νερού που βγαίνει από τη συσκευή αντίστροφης όσμωσης και συνήθως κυμαίνεται από 1:3 έως 1:5. Κάποια συστήματα αντίστροφης όσμωσης έχουν ένα μηχανισμό με τον οποίο αφήνουμε το νερό να περάσει μέσα από τη μεμβράνη προς την αντίθετη κατεύθυνση, ώστε να μπορεί να καθαριστεί η μεμβράνη και να επιμηκυνθεί έτσι ο χρόνος ζωής της. Επιπλέον συστήματα που χρησιμοποιούνται μετά την μεμβράνη αντίστροφης όσμωσης είναι κάποια φίλτρα άνθρακα, που παρακρατούν ό,τι κατάλοιπο έχει τυχόν μείνει στο νερό, αλλά το πιο βασικό είναι το σύστημα απιονισμού (DI) που υπάρχει σε πολλές συσκευές αντίστροφης όσμωσης. Αυτό περιέχει ένα υλικό σαν υγρή άμμο, με φορτισμένα σωματίδια, το οποίο δεσμεύει όλα τα θετικά ή αρνητικά ιόντα που περιέχει το νερό μετά το πέρασμά του από τη μεμβράνη της αντίστροφης όσμωσης, δίνοντάς μας το λεγόμενο απιονισμένο νερό. Το βαθμό απιονισμού στο νερό, δηλαδή την ποσότητα ιόντων στο νερό (αγωγιμότητα), μπορούμε να την μετρήσουμε μόνο με ηλεκτρονικό όργανο (αγωγιμόμετρο - TDS meter). Ένα από τα πράγματα που θα πρέπει να αναφέρουμε, είναι τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένα σύστημα αντίστροφης όσμωσης είναι τριών, τεσσάρων ή και περισσοτέρων σταδίων. Ο αριθμός αυτός μας κάνει κατανοητό τα στάδια που περνάει το νερό βρύσης πριν το πάρουμε για τη χρήση που προορίζεται. Έτσι, όσα περισσότερα στάδια έχει ένα σύστημα, τόσο πιο “καθαρό” είναι το νερό που παίρνουμε. Σίγουρα πάντως, ένα στάδιο είναι αυτό της μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης καθώς και ενός προφίλτρου. Να πούμε επίσης, ότι όπως όλα τα μηχανικά συστήματα, έτσι και το σύστημα αντίστροφης όσμωσης, χρειάζεται επιθεώρηση και αντικατάσταση των φίλτρων/προφίλτρων του ώστε να έχουμε πάντα την καλύτερη απόδοση στον “καθαρισμό” του νερού μας. Γι’ αυτό πρέπει να ακολουθούμε τις συμβουλές του κάθε κατασκευαστή για αλλαγή των διαφόρων φίλτρων του, ώστε να πετύχουμε την όσο το δυνατόν μακροχρόνια σωστή λειτουργία της μεμβράνης, μια και η αντικατάστασή της είναι συνήθως το πιο ακριβό ανταλλακτικό και πολλές φορές συμφέρει να αγοράσουμε ένα καινούργιο σύστημα, παρά την κυρίως μεμβράνη ως ανταλλακτικό. Τελειώνοντας θα παραθέσω αναφορικά, μερικά από τα συστατικά και τα ιόντα που παρακρατώνται σε ένα σύστημα αντίστροφης όσμωσης: Ασβέστιο, Νάτριο, Μαγνήσιο, Κάλιο, Μαγγάνιο, Σίδηρος, Αλουμίνιο, Χαλκός, Νικέλιο, Κάδμιο, Άργυρος, τα αντίστοιχα άλατα των παραπάνω μετάλλων, ιόντα, βακτήρια κ.α.