Αναζήτηση στην κοινότητα

Θα έχετε ακούσει οι περισσότεροι για αλλαγή νερού με νερό ίδιων συνθηκών με του ενυδρείου. Ακόμα και τα πιο ανθεκτικά ειδη ψαριών χρειάζονται τέτοιες αλλαγές. Το ότι επιβιώνουν με λάθος διαδικασία αλλαγής νερού, δεν σημαίνει οτι διαβίωνουν και με τον καλύτερο τρόπο. Φυσικά αυτά τα λάθη έχουν πάντα επιπτώσεις με "ηπιότερη" φαινομενικά επίπτωση, τη μείωση του προσδόκιμου ζωής τους (δηλαδή ζουν λιγότερο απ'ότι θα μπορούσαν). Μία παράμετρος που πρέπει να ειναι ίδια στο νερό της αλλαγής ειναι η οξύτητα (εκτός της σκληρότητας και της θερμοκρασίας). Αν υποθέσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με την ευκολότερη των περιπτώσεων, δηλαδή ενυδρείο που λειτουργεί με νερό δικτύου, ανεπεξέργαστο με άλλες ουσίες (πχ τύρφη κλπ) που εκεί γίνονται πιό πολύπλοκα ακόμα τα πράγματα. Λογικά θα σκεφτούμε νερό βρύσης έχει το ενυδρείο, νερό βρύσης θα του βαλω και εγώ, συμπέρασμα: ιδιο θα είναι και με λιγο αντιχλώριο που δρα σε δευτερόλεπτα θα είναι όλα εντάξει. Λάθος. Το νερό βρύσης που περνά μέσω των σωλήνων του δικτύου στον καταναλωτή γίνεται αναερόβιο (υστερεί σε οξυγόνο) και αυτό μπορεί να είναι ένα σοβαρό πρόβλημα όταν προστίθεται άμεσα στα ενυδρεία. Χωρίς οξυγόνο και με τη συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στο νερό, το νερό γίνεται πιό όξινο και τοξικό από ότι είναι πριν περάσει στο δίκτυο. Όταν το νερό βγαίνει από τη βρύση αρχίζει αμέσως να απελευθερώνει το διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα, και να παίρνει το οξυγόνο από τον αέρα (ανταλλαγή αερίων). Αυτή η διαδικασία προκαλεί τη γρήγορη μεταβολή του pH (οξύτητα/αλκαλικότητα) στο νερό, μεταξύ των πιό υψηλών και χαμηλότερων επιπέδων οξύτητας και αλκαλικότητας. Εάν ζούν ψάρια (και άλλα υδρόβια ζώα) σε αυτό το νερό με τη γρήγορη μεταβολή πάνω-κάτω του pH, τα ψάρια (και τα άλλα υδρόβια ζώα) θα πάθουν σοκ και πιθανόν ανάλογα τη διαφορά της οξύτητας χάσουν και τη ζωή τους άμεσα ή τουλάχιστον θα στρεσαριστούν τόσο που θα αποδυναμωθεί το ανοσοποιητικό τους σύστημα με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτα στις ασθένειες και τα παράσιτα που πάντα υποβόσκουν στο περιβάλλον τους αλλα δεν εκδηλώνονται μέχρι να τους δωθεί η ευκαιρία. Μπορεί να πάρει ώρες μέχρι το νερό να σταθεροποιεί στο φυσικό επίπεδο του pH του. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ακόμη και μια αλλαγή 0,1 pH, είναι μια σοβαρή αλλαγή στο pH και επιδρά στα ψάρια και στα υδρόβια ασπόνδυλα (όπως τα σαλιγκάρια, οι γαρίδες κλπ), επειδή διπλασιάζει την αλκαλικότητα ή την οξύτητα του νερού. Η κλίμακα μέτρησης είναι λογαριθμική, έτσι μια διαφορά pH 1 βαθμού, πχ από 6.0 σε 7.0, κανει το νερό 10 φορές πιό αλκαλικό, και 100 φορές πιό αλκαλικό από 6.0 σε 8.0. Μια αλλαγή pH πανω απο 0,2 βαθμούς ανά 24ωρο, μπορεί να δημιουργήσει θεμα για την ασφαλή διατήρηση των ψαριών και των υδρόβιων ασπόνδυλων. Συμπέρασμα : το νερό δεν πρέπει να μπαίνει από τη βρύση στο ενυδρείο χωρίς να μείνει μερικές ώρες σε δοχείο που αερίζεται αλλά είναι και προστατευμένο απο σκόνες κλπ (πχ να σκεπάζεται με ένα τούλι). Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν υπήρχε και ένας μικρός κυκλοφορητής μεσα, για να κινείται το νερό αφού αν μείνει περισσότερο απο μερικές ώρες ακίνητο θα αρχίσουν να εμφανίζονται άλλα προβληματα. (Και φυσικά ενας θερμαντήρας για το χειμώνα, που πρέπει να προσέχουμε όμως να μην ακουμπάει στο δοχείο). Γιά όσους δεν θέλουν να χάσουν ούτε μέρα από την παρέα των αγαπημένων τους υδρόβιων οργανισμών.