Pomacanthus imperator

Είναι ανθεκτικό είδος που εγκλιματίζεται γρήγορα στο ενυδρείο περνώντας τον περισσότερο χρόνο του στ’ ανοιχτά. Μπορεί να είναι επιθετικό, ειδικά απέναντι σε ψάρια που εισάγονται αφού έχει το ίδιο πλήρως εγκατασταθεί. Σε αυτά που μεγαλώνουν σε ενυδρεία η χρωματική μεταμόρφωση πολλές φορές καθυστερεί και τα χρώματα δεν είναι πάντα τόσο έντονα όσο στη φύση. Τα ενήλικα πολλές φορές παρουσιάζουν “διάβρωση” της πλευρικής γραμμής. Σε ενυδρεία υφάλου υπάρχει πάντα η πιθανότητα να τσιμπολογά ασπόνδυλα, όπως γυμνοβράγχια, κοράλλια και τριδάκνες.

Είναι εύκολο ψάρι που σύντομα θα δεχτεί από κατεψυγμένα παρασκευάσματα μέχρι και τροφή σε νιφάδες. Ζωντανές τροφές (brine shrimp) και φρέσκα, ψιλοκομμένα θαλασσινά (π.χ. σουπιά, χτένια, γαρίδες) αποτελούν ένα καλό πρώτο φαγητό ώστε να πείσετε τα πιο δύσκολα να ξεκινήσουν να τρώνε. Θα πρέπει να τους προσφέρετε επίσης τροφές που να περιέχουν Spirulina και αποξηραμένα φύλλα μακροφυκών (nori). Στη φύση τρέφονται κυρίως με σφουγγάρια, χιτωνόζωα και άλγες.

Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους σε βάθος από 2 έως 80 μέτρα και τα ενήλικα αρσενικά υπερασπίζονται μια περιοχή που κατοικούν δύο με τέσσερα θηλυκά. Τα μικρά λειτουργούν και ως καθαριστές παράσιτων για άλλα ψάρια και έχει παρατηρηθεί πως τρέφονται και με τη βλέννα που παράγουν ορισμένα ψάρια για να κατασκευάσουν τον “υπνόσακό” τους. Αυτό το αγγελόψαρο παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό: τα αρσενικά είναι συνήθως 20% μακρύτερα και η περιοχή μπροστά από την μαύρη μάσκα του προσώπου τους είναι σκούρα μπλε, ενώ στα θηλυκά είναι γαλαζογκρί (αυτή η χρωματική διαφορά φαίνεται καθαρότερα κατά το ζευγάρωμα). Τα σχέδια και τα χρώματά του αλλάζουν δραματικά καθώς το ψάρι περνά από την ανήλικη στην ενήλικη ζωή. Τα ενήλικα από τον Ειρηνικό Ωκεανό σχηματίζουν νημάτιο στο οπίσθιο άκρο του ραχιαίου πτερύγιου, ενώ αυτά από τον Ινδικό όχι . Όταν στρεσάρεται και θέλει να επιδείξει την κυριαρχία του, βγάζει έναν ασυνήθιστο ήχο.