Pomacanthus arcuatus

Είναι ανθεκτικό είδος. Μπορεί να είναι ντροπαλό όταν εισάγεται για πρώτη φορά στο ενυδρείο, αλλά θα γίνει σύντομα ένα τολμηρό μέλος της κοινότητας. Τα νεαρά μπορεί να είναι επιθετικά, ειδικά απέναντι σε ψάρια που εισάγονται αφού έχουν τα ίδια πλήρως εγκατασταθεί. Τα μικρότερα καθαρίζουν παράσιτα και νεκρωτικό ιστό από άλλα ψάρια, αλλά πολλές φορές είναι τόσο επίμονα που γίνονται ενοχλητικά ιδίως για τα πιο ήσυχα. Τα ενήλικα είναι συνήθως ειρηνικά, αν και η διατήρηση περισσότερων από ένα είναι πιθανό να προκαλέσει προβλήματα. Τα μεγαλύτερα άτομα είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από σοβαρές διαταραχές που έχουν σχέση με τον τρόπο μεταχείρισης και μεταφορά τους, με αποτέλεσμα να είναι απρόθυμα να δεχτούν τροφή. Σε ενυδρεία υφάλου υπάρχει πάντα η πιθανότητα να τσιμπολογά ορισμένα μαλακά κοράλλια, κυρίως γοργόνιες.

Ζωντανές τροφές (brine shrimp) και φρέσκα, ψιλοκομμένα θαλασσινά (π.χ. σουπιά, χτένια, γαρίδες) αποτελούν ένα καλό πρώτο φαγητό ώστε να πείσετε τα πιο δύσκολα να ξεκινήσουν να τρώνε. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, θα δεχτούν κατεψυγμένα παρασκευάσματα και τροφή σε νιφάδες. Θα πρέπει να τους προσφέρετε επίσης τροφές που να περιέχουν Spirulina και αποξηραμένα φύλλα μακροφυκών (nori). Στη φύση τρέφονται κυρίως με σφουγγάρια και άλγες, αλλά και με χιτωνόζωα, ζωανθίδες και γοργονίες.

Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους σε βάθος από 18 έως 30 μέτρα (τα νεαρότερα απαντώνται σε ρηχότερα νερά 1 έως 12 μέτρα). Σε περιοχές που αυτό το είδος δεν είναι άφθονο τα ενήλικα δημιουργούν σταθερά ζευγάρια, ενώ σε περιοχές που είναι πολυάριθμα δημιουργούν πολυγαμικές ομάδες από 3 ως 14 ψάρια. Τα σχέδια και τα χρώματά του αλλάζουν δραματικά καθώς το ψάρι περνά από την ανήλικη στην ενήλικη ζωή. Τα  μικρά μοιάζουν με το Pomacanthus paru αλλά μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε παρατηρώντας το ουραίο πτερύγιο: στο P. arcuatus είναι τριγωνικό και λευκό ή διάφανο στο τελείωμά του, ενώ στο P. paru είναι κυκλικό με κίτρινη μπορντούρα.