Holacanthus tricolor

Το ψάρι αυτό έχει αμφίβολη φήμη, αφού από κάποιους θεωρείται σχετικά εύκολο, ενώ για άλλους είναι ένα πολύ δύσκολο ψάρι. Δυστυχώς ο κανόνας λέει πως, ενώ δείχνει καλά για μερικούς μήνες, ξαφνικά το χρώμα του ξεθωριάζει, χάνει βάρος και συχνά μια σκούρα περιοχή εμφανίζεται στο κεφάλι. Αυτά τα συμπτώματα φαίνεται να είναι αποτέλεσμα διατροφικής ανεπάρκειας και γρήγορα οδηγούν σε θάνατο. Είναι επίσης επιθετικό απέναντι σε μέλη του δικού του είδους και μπορεί να ενοχλεί ψάρια παρόμοιου χρώματος και μεγέθους. Παρόλο που τα μικρά μέλη του γένους δεν είναι τόσο καταστροφικά, τα ενήλικα θα ενοχλήσουν σκληρά κοράλλια, ζωανθίδες και σωληνοσκώληκες.

Θα δεχτεί όλες τις τροφές που θα του προσφερθούν, όπως ποικιλίες κατεψυγμένων και flake. Στη διατροφή του πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε κάποιο είδος “πρασινάδας” και ειδικές τροφές που να περιέχουν οπωσδήποτε σφουγγάρι. Στη φύση τρέφεται με σπόγγους και άλγες, αλλά και με τη βλέννα που παράγουν ορισμένα ψάρια και χέλια (η βλέννα φαίνεται πως παίζει σημαντικό ρόλο στη διατροφή του και δυστυχώς δεν μπορεί να αντικατασταθεί στο ενυδρείο, οδηγώντας μακροπρόθεσμα το ψάρι στο θάνατο).

Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους σε βάθη από 3 έως 92 μέτρα. Τα περισσότερα ενήλικα απαντώνται μόνα, σε ζευγάρια, αλλά και σχηματίζοντας ενίοτε μεγάλες ομάδες. Το είδος αυτό δεν λειτουργεί ως καθαριστής παράσιτων άλλων ψαριών, αλλά έχει παρατηρηθεί πως τρέφεται με τη βλέννα που παράγουν. Είναι πρωτόγυνο ερμαφρόδιτο και το αρσενικό υπερασπίζεται συνήθως μια περιοχή που κατοικούν δύο με τέσσερα θηλυκά. Τα ενήλικα αρσενικά ξεχωρίζουν από τα θηλυκά αφού έχουν μικροσκοπικές κόκκινες βούλες στην ουρά και αναπτύσσουν νημάτια στον ραχιαίο, εδρικό και άνω ουραίο λοβό.