Holacanthus ciliaris

Είναι ανθεκτικά ψάρια, που προστατεύουν με πάθος την περιοχή τους και θα τσακώνονται με μέλη του είδους τους και άλλα αγγελόψαρα. Επιτίθενται όμως και σε άλλα πιο ήσυχα είδη, ιδίως σε μικρότερα ενυδρεία. Παρόλο που τα μικρά μέλη του γένους δεν είναι τόσο καταστροφικά, τα ενήλικα θα ενοχλήσουν σκληρά κοράλλια, ζωανθίδες και σωληνοσκώληκες. Επειδή συνήθως φιλοξενούν πρωτόζωα παράσιτα, ο χομπίστας θα πρέπει να είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει με την πρώτη ένδειξη αυτών των λοιμώξεων.

Θα δεχτεί όλες τις τροφές που θα του προσφερθούν, όπως ποικιλίες κατεψυγμένων και flake. Στη διατροφή του πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε κάποιο είδος “πρασινάδας”, τροφές με Spirulina, nori, άλγες και μπρόκολο που είναι καλή πηγή βιταμίνης Α και C. Στη φύση τρέφεται με σπόγγους και άλγες.

Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους σε βάθη από 2 έως 70 μέτρα. Τα μικρά λειτουργούν ως καθαριστές παράσιτων για άλλα ψάρια. Τα ενήλικα σχηματίζουν μικρές ομάδες που αποτελούνται από ένα αρσενικό και 2 με 4 θηλυκά. Μοιάζει πολύ με το Holacanthus bermudensis και ο εύκολος τρόπος για να ξεχωρίσουμε τουλάχιστον τα ενήλικα είναι το θωρακικό πτερύγιο, που στο H. bermudensis είναι γαλάζιο με μια κίτρινη λωρίδα στο τελείωμά του, ενώ στο H. ciliaris είναι όλο κίτρινο με μια σκούρα κηλίδα στην άκρη. Όμως τα δύο αυτά είδη συχνά υβριδίζουν, δημιουργώντας ένα ακόμη πρόβλημα στους επιστήμονες που μέχρι προσφάτως θεωρούσαν αυτά τα υβρίδια ξεχωριστό είδος και μάλιστα είχαν δώσει και to όνομα Holacanthus townsendi.