Chaetodontoplus mesoleucus

Υπάρχει ένα μυστήριο που καλύπτει το είδος αυτό, αφού ορισμένα εγκαθίστανται εύκολα και τρώνε σχεδόν άμεσα, ενώ άλλα κρύβονται και δεν τρώνε ποτέ, οδηγούμενα σε θάνατο. Αυτό ίσως έχει σχέση με το πώς χειρίστηκαν το κάθε ψάρι πριν αυτό φτάσει στο ενυδρείο. Το είδος αυτό δεν είναι γενικά επιθετικό, αν και σπάνια μπορεί να επιτεθεί σε ψάρια ίδιου χρώματος και μεγέθους, όπως π.χ. σε πεταλούδες. Παρόλο που συνήθως δεν ενοχλεί μανιτάρια και μαλακά κοράλλια (Cladiella, Lemnalia, Lobophytum, Sinularia), αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να τσιμπολογά σκληρά κοράλλια, σωληνοσκώληκες και τριδακνίδες.

Τρώει με δυσκολία στην αρχή, γι’ αυτό καλό είναι να υπάρχει ζωντανός βράχος, ώστε οι μικροοργανισμοί και οι άλγες να αποτελέσουν ένα κατάλληλο συμπλήρωμα μέχρι να αρχίσει να τρώει κανονικά. Στη βασική του διατροφή, πέρα από ψιλοκομμένο ψάρι, καλαμάρι και γαρίδα θα πρέπει να υπάρχουν τροφές που να περιέχουν Spirulina και αποξηραμένα φύλλα μακροφυκών (nori). Στη φύση τρέφεται κυρίως με σπόγγους, χιτωνόζωα και άλγες.

Ζει σε κοραλλιογενείς υφάλους σε βάθη από 1 έως 20 μέτρα και απαντάται συνήθως μόνο του, σε ζευγάρια ή σε τρίο αποτελούμενα από ένα αρσενικό και δύο θηλυκά. Είναι το πιο κοινό αγγελόψαρο του γένους του και συχνά περνιέται για πεταλούδα λόγω του χρωματισμού του. Υπάρχουν δύο χρωματικές ποικιλίες (ορισμένοι επιστήμονες προτείνουν τον διαχωρισμό σε δύο είδη), η μία με κίτρινη ουρά και η άλλη με γκρι.