Sarcophyton Sp.

Στο είδος αυτό καθώς αυξάνει το μέγεθος του θα του προσδώσει μια αναδιπλούμενη μορφή. Διαθέτει ένα ευδιάκριτο μίσχο ο οποίος προσκολλάται σε διάφορα σημεία του βράχου. Η κεφαλή καλύπτεται από πολυάριθμους πολύποδες όπου σε πλήρη ανάπτυξη έχουν μήκος περίπου δύο εκατοστά. Κατά χρονικά διαστήματα ενδέχεται να παραμείνουν κλειστά και συρρικνωμένα για αρκετές εβδομάδες, αλλά είναι μια φυσική διαδικασία αλλαγής του δέρματος σε πολλά μαλακά κοραλλιά.

Η συμβιωτική άλγη zooxanthelae που φιλοξενείται μέσα στο σώμα του, το παρέχουν την πλειοψηφία των θρεπτικών αναγκών μέσω της διαδικασίας της φωτοσύνθεσης. Θα ωφεληθεί επίσης από τα πρόσθετα τρόφιμα όπως: φυτοπλαγκτόν, Artemia, ή τα τρόφιμα που υπάρχουν στη στήλη του νερού από τη σίτιση των άλλων οργανισμών. Έχουν απαιτήσεις την προσθήκη Ιωδίου, Στροντίου και ιχνοστοιχείων. Με τις κατάλληλες συνθήκες το μέγεθος του διπλασιάζεται κάθε έξι έως εννέα μήνες.

Γενικά ειρηνικό είδος, αλλά ενδέχεται να παράγουν τοξίνες επιβλαβείς προς τα γειτονικά κοράλλια, οπότε είναι απαραίτητο να υπάρχει μια απόσταση ασφαλείας. Είναι εφικτός ο διαχωρισμός του, αποκόβοντας κομμάτι από την κεφαλή και την τοποθέτησή του σε κάποιο σημείο του βράχου ώστε να προσκολληθεί. Από τα πολλά είδη που υπάρχουν, της Ινδονησίας είναι το ανθεκτικότερο και εύκολο στη διατήρηση του.

Το είδος αυτό έχει τη μορφή ενός μανιταριού, εντούτοις καθώς αυξάνει το μέγεθος του θα του προσδώσει μια αναδιπλούμενη μορφή. Διαθέτει ένα ευδιάκριτο μίσχο ο οποίος προσκολλάται σε διάφορα σημεία του βράχου. Ο δίσκος καλύπτεται από πολυάριθμους πολύποδες όπου σε πλήρη ανάπτυξη έχουν μήκος περίπου ένα εκατοστό. Κατά χρονικά διαστήματα ενδέχεται να παραμείνουν κλειστά και συρρικνωμένα για αρκετές εβδομάδες, αλλά είναι μια φυσική διαδικασία αλλαγής του δέρματος σε πολλά μαλακά κοραλλιά.

Η συμβιωτική άλγη zooxanthelae που φιλοξενείται μέσα στο σώμα του, το παρέχουν την πλειοψηφία των θρεπτικών αναγκών μέσω της διαδικασίας της φωτοσύνθεσης. Θα ωφεληθεί επίσης από τα πρόσθετα τρόφιμα όπως: φυτοπλαγκτόν, Artemia, ή τα τρόφιμα που υπάρχουν στη στήλη του νερού από τη σίτιση των άλλων οργανισμών. Έχουν απαιτήσεις την προσθήκη Ιωδίου, Στροντίου και ιχνοστοιχείων. Με τις κατάλληλες συνθήκες το μέγεθος του διπλασιάζεται κάθε έξι έως εννέα μήνες.

Γενικά ειρηνικό είδος, αλλά ενδέχεται να παράγουν τοξίνες επιβλαβείς προς τα γειτονικά κοράλλια, οπότε είναι απαραίτητο να υπάρχει μια απόσταση ασφαλείας. Είναι εφικτός ο διαχωρισμός του, αποκόβοντας κομμάτι του κυρίως δίσκου και την τοποθέτησή του σε κάποιο σημείο του βράχου ώστε να προσκολληθεί. Από τα πολλά είδη που υπάρχουν, της Ινδονησίας είναι το ανθεκτικότερο και εύκολο στη διατήρηση του.