DIY CO2 reactor

[istellas]

Το όλο σύστημα είναι αυτό που φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία.

Το πρόβλημα που είχα με τους κοινούς διαχυτήρες του εμπορίου ήταν ότι ήταν ανεπαρκής για την δική μου κατασκευή. Αυτό οφειλόταν σε δύο λόγους: ο πρώτος έχει να κάνει με τα λίτρα τα οποία είναι πολλά (περίπου 500) και το δεύτερο και βασικότερο με την πολύ καλή οξυγόνωση του νερού μου. Αυτή οφείλεται στο σύστημα trickling καθώς και στην σχετικά μεγάλη ανατάραξη της επιφάνειας λόγω της υπερχείλησης.

Έτσι αποφάσισα να φτιάξω κάτι που θα μου κάνει πολύ καλή διάχυση στο διοξείδιο του άνθρακα και όπου δεν θα έχω καθόλου απώλειες. H όλη ιδέα στηρίχτηκε στον διαχυτήρα της Aqua Μedic "Reactor 1000" που φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία:

Nα περιγράψω όμως πρώτα τη λειτουργία του πριν ξεκινήσω τον τρόπο κατασκευής του. Όπως αντιλαμβάνεστε στην επάνω πλευρά του διαχυτήρα (πάνω καπάκι) υπάρχουν 3 τρύπες και στην κάτω πλευρά μία. Την επάνω μεγάλη τρύπα την συνδέουμε με την έξοδο του φίλτρου/αντλίας, ενώ από την κάτω οδηγούμε το νερό πίσω στο ενυδρείο. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε μία ροή στο διαχυτήρα από πάνω προς τα κάτω. Η μια μικρή τρύπα στην πάνω πλευρά είναι η είσοδος του διοξειδίου του άνθρακα ενώ η δεύτερη είναι για να μπορεί να γίνεται εξαέρωση. Στο δικό μου σύστημα η τρύπα εξαέρωσης λείπει (λόγω χώρου), πράγμα που δεν επηρεάζει το σύστημα μια και την πρώτη φορά που θα μπει σε λειτουργία, εξαέρωση μπορεί κανείς να κάνει και από την τρύπα παροχής διοξειδίου. Μέσα στο διαχυτήρα υπάρχουν βιόσφαιρες. Κατά την εισαγωγή διοξειδίου του άνθρακα στον διαχυτήρα, οι φυσσαλίδες τείνουν να κινηθούν προς τα πάνω. Όμως η ροή του συστήματος δεν τις αφήνει, με αποτέλεσμα να τις σπρώχνει και να τις χτυπάει πάνω στις βιόσφαιρες όπου και σιγά σιγά διαλύονται πριν προλάβουν να φύγουν από την έξοδο του διαχυτήρα προς το ενυδρείο. Έτσι έχουμε ολική διάχυση του διοξειδίου του άνθρακα μέσα στο σύστημα διάχυσης και το βασικότερο μηδενικές απώλειες. Για να μπορέσει να λειτουργήσει το σύστημα αυτό, το μόνο που χρειάζεται είναι μεγάλη ροή νερού μέσα από το διαχυτήρα, πράγμα που στην περίπτωση μου συμβαίνει λόγω της αντλίας Eheim 1260 (2400 lt/h). Σίγουρα πάντως χρειάζεται ροή πάνω από 700 lt/h, αλλιώς φυσσαλίδες διοξειδίου μαζεύονται κάτω από το επάνω καπάκι του διαχυτήρα, χωρίς να διαλύονται. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από τη ροή του διοξειδίου που θέλουμε να έχουμε.

Η κατασκευή του είναι σχετικά εύκολη αρκεί να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις κολλήσεις των ακροφυσίων ώστε να είναι στεγανά και να μην έχουμε διαρροές νερού. Αγοράζουμε ένα σωλήνα PVC Φ75 διαμέτρου 7.5 εκατοστών καθώς και τάπες με καπάκια που βιδώνουν. Αφού κόψουμε το σωλήνα στο μήκος που θέλουμε, τον ζεσταίνουμε και βάζουμε τα καπάκια ώστε να ανοίξει ο σωλήνας μας. Αφού κρυώσει βάζουμε κόλλα για PVC και κολλάμε τα άκρα με τις βόλτες στα οποία βιδώνουν τα καπάκια, όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.

Βάζουμε τεφλόν στα δύο σπειρώματα για να έχουμε ακόμα καλύτερη στεγανοποίηση και κατόπιν φτιάχνουμε τα δύο καπάκια με τα ακροφύσια όπου θα ενωθούν οι σωλήνες μας. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε είναι ώστε να κολλήσουν στεγανά αλλιώς θα έχουμε διαρροές.

Αφού τα αφήσουμε και στεγνώσουν καλά, κόβουμε από ένα σγουγγάρι φίλτρου ένα στρογγυλό κομμάτι, το οποίο το βάζουμε στην κάτω πλευρά του διαχυτήρα, προκειμένου να κρατάει τυχόν βρωμιές (σαν μικρό μηχανικό φίλτρο) ή ακόμα και τυχόν μικρές φυσσαλίδες διοξειδίου του άνθρακα που ενδέχεται να φτάσουν (αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν η ροή του CO2 είναι πολύ μεγάλη). Γεμίζουμε το σωλήνα με βιόσφαιρες, τον κουμπώνουμε και είμαστε έτοιμοι να τον χρησιμοποιήσουμε.

Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε και βάση στήριξης για το διαχυτήρα από δύο κομμάτια σωλήνα, κομμένα όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία ώστε να χωράει εφαρμοστά να μπει ο σωλήνας, και κολλώντας τα πάνω σε ένα κομμάτι PVC με ειδική κόλλα (για PVC). Συνδέουμε την αντλία/φίλτρο και το σωληνάκι του διοξειδίου το αφήνουμε στον αέρα ώστε να κάνουμε εξαέρωση στο σύστημα. Ανοίγουμε τη βάνα εξαγωγής νερού και μόλις γεμίσει νερό o διαχυτήρας και αρχίσει να τρέχει νερό και από το σωληνάκι διοξειδίου (σε έναν κουβά για να μην κάνουμε τον κόσμο χάλια!), τότε συνδέουμε το σωληνάκι από το διοξείδιο με την φιάλη CO2 και θέτουμε σε λειτουργία την αντλία μας. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε εξαερώσει το σύστημα διάχυσής μας, νερό ρέει μέσα από το διαχυτήρα προς το ενυδρείο, οπότε και είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε την παροχή διοξειδίου από τη φιάλη.

Πληροφοριακά να αναφέρω ότι το σύστημα της φωτογραφίας έχει ύψος μαζί με τα ακροφύσια 40 εκατοστά και πετυχαίνει τέλεια διάχυση του διοξειδίου του άνθρακα στο ενυδρείο μου που είναι 450 λίτρα με πολύ καλή οξυγόνωση στην επιφάνεια, trickling και ροή νερού περίπου 2000-2500 λίτρα/ώρα.