Συναντώντας το Όνειρο

[Aquazone Team]

Συναντώντας το Όνειρο



του Γιάννη Πατούνα

-

Επιτέλους μετά από χρόνια το δικό μου όνειρο αλλά και της γυναίκας μου Φωτεινής έγινε πραγματικότητα. Μία μινιατούρα τροπικού υφάλου, ενα nano reef ενυδρείο, μπήκε στο σπίτι μας ύστερα από αρκετή σκέψη. Αυτό γιατί η διατήρηση και συντήρηση ενός τέτοιου ενυδρείου απαιτεί πολύ χρόνο και πολύ χρήμα. Για τον λόγο αυτό επιλέξαμε να φτιάξουμε το nano μας χωρητικότητας 60 λίτρων.

Η αρχή έγινε με την εισαγωγή του 10 κιλών ζωντανού βράχου από τα νησιά fiji,10 κιλών ζωντανού αραγωνίτη και 5 κιλά απλού αραγωνίτη. Το ενυδρείο είχε αρχίσει να παίρνει ζωή. Η χαρά μας και ο ενθουσιασμός μας ήταν τέτοιος που κάναμε σαν το μικρό παιδί που του χαρίζουν το παιχνίδι που πάντα ονειρευόταν. Η πρώτη ερώτηση της γυναίκας μου ήταν τι σημαίνει ζωντανός βράχος. Αφού της εξήγησα ότι πρόκειται για βράχο που είναι γεμάτος μικροοργανισμούς που έχουν έρθει μαζί του από την περιοχή που τον περισυνέλεξαν, για πολλή ώρα καθόμασταν και οι 2 μπροστά στο ενυδρείο χωρίς να μιλάμε και απλά το χαζεύαμε. Τι κρίμα που το νερό ήταν ακόμα θολό καθώς η άμμος είχε δημιουργήσει αυτή την θολούρα που οι ποιο πολλοί από εμάς έχουμε δει αρκετές φορές. Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε για περίπου μια εβδομάδα όπου τα πράγματα είχανε γίνει πλέον ξεκάθαρα και η εικόνα του ενυδρείου κρυστάλλινη. Με μεγάλη χαρά παρατηρούσαμε τα διάφορα κωπήποδα, τα fan-worms και τα feather duster που περιφέρονταν στον βράχο και στο ενυδρείο καθώς και διάφορους άλλους μικρό-οργανισμούς. Το βράδυ, σαν του κλέφτες με τον φακό στο χέρι, στήναμε καρτέρι μπροστά από το τζάμι και περιμέναμε να δούμε τι θα εμφανιστεί. Κάθε βράδυ βλέπαμε και κάτι διαφορετικό να κάνει πασαρέλα στον βράχο ή την άμμο. Πρώτο από όλα εμφανίστηκε ένα fireworm να σουλατσάρει πάνω στον βράχο. Στην γυναίκα μου στην αρχή δεν της άρεσε οπτικά όπως το είδε αλλά όταν άκουσε για την λειτουργία που εκτελεί ένα τέτοιο είδος στο reef, ότι δηλαδή ανακατεύει με την κίνηση του την άμμο και την καθαρίζει και αερίζει, άλλαξε γνώμη για τον νυκτερινό μας επισκέπτη. Το επόμενο βράδυ φάνηκε κάτι που ούτε εγώ δεν είχα ιδέα τι μπορεί να ήταν. Έτρεξα αμέσως να συνδεθώ στο ίντερνετ και άρχισα να ψάχνω σε διάφορα γνωστά ελληνικά και ξένα sites για να βρω την ταυτότητα του άγνωστου επισκέπτη. Τελικά μετά από καμία ώρα σερφαρίσματος ανακάλυψα ότι ο επισκέπτης αυτός ήταν ένα μαλάκιο με το όνομα “Chiton” το οποίο βγαίνει τα βράδια και τρέφεται με άλγη.

-----

Είχε έρθει πλέον η ώρα για να αποκτήσει και άλλους κατοίκους το ενυδρείο μας. Έτσι βγήκα και άρχισα να ψάχνω στα διάφορα μαγαζιά για κάποια εύκολα είδη που θα μπορούσαν να μπουν στο ριφάκι μας. Η πρώτη αγορά ήταν μία γαρίδα καθαριστής (lysmata). Ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες ένας σπειρογράφος (tubeworm) και ένα κομμάτι βράχου με πολύποδες ( yellow colony polyp και yellow button polyp). Στο κομμάτι αυτό υπήρχε επάνω και ένα κόκκινο σαν δεντράκι που ο υπάλληλος του μαγαζιού μου είπε ότι ήταν γοργονία. Την πάτησα φυσικά σαν πρωτάρης αφού γνώριζα πολύ λίγα σχετικά με τα διάφορα είδη του τροπικού θαλασσινού και πήρα μαζί με τους πολύποδες και ένα υπέροχο κομμάτι κόκκινης μακροάλγης. Το επόμενο πρωί με ξύπνησε η γυναίκα μου φωνάζοντας με να δω στο ενυδρείο μας ένα μικρό σαλιγκαράκι. Τα δευτερόλεπτα της χαράς μου μπήκαν στην αναμονή αφού και πάλι έπρεπε να βρω εάν το συγκεκριμένο σαλιγκάρι ήταν ασφαλές για το ριφάκι μας και πάλι έτρεξα και άρχισα το ψάξιμο στο ίντερνετ. Δυστυχώς όμως το σαλιγκάρι (Heliacus sp. snail) αποδείχτηκε ότι είχε έρθει μαζί με τους πολύποδες αφού ήταν και η φυσική του τροφή. Χωρίς άλλη κουβέντα το σαλιγκάρι βγήκε από το ενυδρείο μας και χαιρέτησε άδοξα τον μάταιο τούτο κόσμο.

Ύστερα από άλλη μια βόλτα στα μαγαζιά της Αθήνας είδα ένα frag από bubble coral (Plerogyra sinuosa) το οποίο όμως ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση κάτι που μου το επιβεβαίωσε και ο υπάλληλος του μαγαζιού όταν του είπα ότι ήθελα να το αγοράσω. Παρά τα όσα μου έλεγε όμως εγώ τελικά το απέκτησα και σε λίγα λεπτά είχε τοποθετηθεί και αυτό πλέον στο ενυδρείο ύστερα από μία αναδιάταξη των βράχων. Μέχρι εκείνη την στιγμή ο φωτισμός του ενυδρείου μου ήταν μια λάμπα φθορίου Daylight 18watt και μια ακτινική στα 15watt. Και πάλι ως άπειρος – ημιμαθής σκέφτηκα ότι αφού σε όλα τα reef ενυδρεία βάζουν λάμπες Metal halide με πολλά watt ο φωτισμός μου ήταν ανεπαρκής και ότι θα έπρεπε να κάνω κάτι για να βοηθήσω το μικρό μου bubble. Η λύση δυστυχώς βρέθηκε από ένα λαμπατέρ που είχα στο σπίτι με λάμπα αλογόνου στα 150watt η οποία στήθηκε μπροστά στο ενυδρείο. Μέσα στην επόμενη μισή ώρα είδα το bubble να συρρικνώνεται και να αρχίζει να βγάζει μία άσπρη ουσία από το κέντρο. Ήταν προφανές ότι η απότομη αλλαγή του φωτισμού το είχε κάνει χειρότερα αντί να το βοηθήσει. Αμέσως άρχισα σιγά - σιγά να μειώνω την ένταση της λάμπας (ευτυχώς είχε ροοστάτη) μέχρι που την έσβησα καθώς και τις άλλες λάμπες του ενυδρείου. Είχε ήδη βραδιάσει και πάλι εγώ έπεσα με τα μούτρα στο ίντερνετ να ψάχνω να βρω τι φταίει με το μικρό μου bubble. Πολλά και διάφορα site και forums πέρασαν από μπροστά μου, διάβαζα ασταμάτητα για ώρες, ώσπου επιτέλους νάτο. Μπροστά στα μάτια μου έβλεπα την φωτογραφία ενός bubble κάποιου χομπίστα από την Αμερική που ήταν στην ίδια κατάσταση με το δικό μου και ρώταγε τι είχε πάθει. Άρχισα να διαβάζω μία - μία τις λέξεις αφού η ώρα είχε φτάσει 4 το πρωί και με δυσκολία μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοικτά και φυσικά σε λίγες ώρες έπρεπε να πάω για δουλειά. Η απάντηση ήταν απλή «φίλε μου έχεις ένα πεινασμένο bubble coral. Τάισε το και θα επανέλθει». Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Είχα ελπίδες να σώσω τον μικρό μου φίλο και το επόμενο απόγευμα γυρνώντας από την δουλειά έγινε η απόπειρα ταΐσματος με Marine Gran αφού αυτό ήταν το μόνο που υπήρχε στο σπίτι. Το κοραλάκι μας έτρωγε μπροστά στα μάτια μας. Τις επόμενες μέρες η πρόοδος του κοραλιού ήταν εκπληκτική καθώς κάθε μέρα με την μέρα ήταν όλο και πιο φουσκωμένο και το χρώμα του όλο και ποιο ζωντανό.

--

Όμως έπρεπε να κάνω κάτι με τον φωτισμό του ενυδρείου καθώς η λάμπα που είχα δεν ήταν αρκετή. Έτσι προχώρησα στην αγορά μιας λάμπας Power Compact Phillips Dulux-L στα 55 watt με 5000 Kelvin μαζί με το ηλεκτρονικό της ballast. Το σκίμμερ είχε ήδη μπει στο ενυδρείο βέβαια από την πρώτη κιόλας μέρα καθώς και ένα φίλτρο εσωτερικό με αντιφόσφωρο και ενεργό άνθρακα. Μαζί με την λάμπα έπρεπε να ανεβάσω και την κυκλοφορία στο ενυδρείο μου και έτσι μπήκαν 2 powerhead η μία να δημιουργεί ρεύμα μέσα στο ενυδρείο και η άλλη να στέλνει νερό σε ένα hang-on φίλτρο που βρέθηκε στα χέρια μου. To φίλτρο αυτό ήταν ιδανικό για να ρίχνω τα διάφορα χημικά πρόσθετα και όχι απευθείας στο ενυδρείο.

Από την πρώτη ημέρα είχα αρχίσει και τα τεστ στο νερό σε Ph, αμμωνία, νιτρώδη, νιτρικά και ασβέστιο. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι δεν εμπιστευόμουνα τα νούμερα που μου έδειχναν τα διάφορα υγρά τεστ για Ph. Έτσι εγκαταστάθηκε και ένα ηλεκτρονικό μόνιμο πεχάμετρο στο ενυδρείο καθώς και ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο.

--

Οι μέρες όμως περνούσαν και στο ενυδρείο δεν υπήρχε τίποτα με λέπια. Είχαμε από πρίν αποφασίσει ότι στο ενυδρείο θα είχαμε μόνο ένα μικρό damsel και 2 clown αφού η γυναίκα μου μετά την ταινία που είχε δει με τον nemo είχε πάθει ψύχωση με αυτό το ψαράκι. Άρχισε λοιπόν η περιπέτεια να βρω τα ψαράκια μας. Το damsel βρέθηκε σχετικά εύκολα και μπήκε στο ενυδρείο. Όμως clown δεν έβρισκα πουθενά. Γύρισα όλα τα μαγαζιά της Αθήνας και σε κανένα δεν μπορούσα να βρω τους 2 clown που ήθελα αφού έψαχνα συγκεκριμένα για false percula (Amphiprion ocellaris). Πέρασαν 2 εβδομάδες περιμένοντας την περιβόητη εισαγωγή θαλασσινών ψαριών που μου έλεγαν τα διάφορα μαγαζιά ώσπου ένα απόγευμα μαθαίνω από έναν φίλο ότι τα ψάρια έχουν έρθει και στο μαγαζί μπαίνουν σιγά - σιγά στα ενυδρεία. Σε μισή ώρα ήμουνα εκεί και οι 2 μικρότεροι clown που βρέθηκαν μπήκαν σε ψαροσακούλα με προορισμό το ενυδρείο του σπιτιού. Όταν η γυναίκα μου του είδε έκανε σαν μωρό από την χαρά της και για ώρες καθόταν και τους χάζευε μέσα στο ενυδρείο. Το όνειρο είχε γίνει πλέον πραγματικότητα. Τα 2 ψαράκια άρχισα (ευτυχώς) τα παιχνίδια μέσα στο νερό και εμείς τα κοιτάγαμε εκστασιασμένοι.

Οι μέρες περνούσαν και το ενυδρείο μας φαινόταν όλο και ποιο όμορφο. Ένα απόγευμα που είχαμε πάει για καφέ με κάτι φίλους χομπίστες, πάνω στην πλάκα που κάναμε στην παρέα λέω στην γυναίκα μου «Πρέπει να δεις ένα στρείδι που είδα σε ένα μαγαζί εδώ πιο κάτω. Είναι φοβερό». Η απάντηση που πήρα ήταν κάτι που δεν το περίμενα «Και γιατί δεν πάς να το πάρεις;» Σε ένα τέταρτο φεύγαμε από την καφετέρια με μια σακούλα που είχε μέσα ένα tridacna clam με χρώματα σε μπλε, πράσινο και χρυσό. Το στολίδι του ενυδρείου είχε πάρει την θέση του και αυτό στο ριφάκι μας.

Όμως δεν μείναμε εκεί. Οι clown μας έψαχναν για ανεμώνη και εμείς έπρεπε να τους την φέρουμε. Έτσι τις επόμενες μέρες στο ενυδρείο μπήκε μια πανέμορφη Bubble Tip Anemone (ΒΤΑ) μαζί με ένα turbo snail και ένα μικροσκοπικό πανέμορφο κατακόκκινο αστερία. Το επόμενο πρωί η ανεμώνη είχε βρεθεί στην αριστερή πλευρά του ενυδρείου που είχε λιγότερη κίνηση το νερό και ο αστερίας είχε κρυφτεί κάτω από ένα βραχάκι ενώ το σαλιγκάρι μασούλαγε την άλγη από τα τζάμια ασταμάτητα. Δυστυχώς η ανεμώνη ήταν αδιάφορη για τους 2 clown ώσπου ένα πρωί πριν φύγω για το γραφείο βλέπω τον έναν να τρίβεται και να προσπαθεί να μπει ανάμεσα στα πλοκάμια της απεγνωσμένα. Με βαριά καρδιά άφησα το ενυδρείο και έφυγα ελπίζοντας όταν γυρίσω σπίτι να δω τα 2 ψαράκια μέσα στην ανεμώνη. Έτσι και έγινε. Το βράδυ που γύρισα στο σπίτι και οι 2 clown ήταν πανευτυχείς μέσα στην ανεμώνη, παίζοντας με τα πλοκάμια της. Όμως την χαρά ακολούθησε η λύπη της πρώτης απώλειας στο ενυδρείο αφού ο αστερίας δεν ζούσε πλέον. Από άγνωστη αιτία (όλες οι παράμετροι του νερού ήταν σταθερές και στα νούμερα που έπρεπε) είχαμε χάσει τον μικροσκοπικό μας φίλο. Όμως η χαρά που είχαμε βλέποντας τους 2 clown να μπαινοβγαίνουν στην ανεμώνη μας έκανε να ξεχάσουμε σύντομα την απώλεια τους αστερία.

Στην όμορφη αυτή αρχή του τροπικού θαλασσινού ενυδρείου είχαμε πάντα δίπλα μας όποτε χρειαζόμασταν για συμβουλές και όποια βοήθεια τους Δημήτρη Λυσίκατο (husky_jim), Μάριο Βούλγαρη(Discos) και Θανάση Μπαλάσκα(TAN).

Σήμερα, μετά από 3 μήνες, ζώντας το όνειρο καθημερινά ελπίζουμε να μπορέσουμε να το κρατήσουμε με την γυναίκα μου για πάντα έτσι και ο μικρός μας τροπικός ύφαλος να μεγαλώσει και οι ζωντανοί οργανισμοί να αυξηθούν και να αναπαραχθούν.