Άλγες Γλυκού Νερού

[PlanTeam]

Μαύρη τριχοειδής άλγη (BBA)

 

 

Γενική περιγραφή

 

Από τις δυσκολότερες μορφές αλγης. Εμφανίζεται με τη μορφή μικρών τουφών πάνω σε φύλα, τζάμια, φίλτρα, διακοσμητικά και γενικά παντού. Το χρώμα της είναι μαυριδερό καφετί και μερικές φορές σκούρο σταχτί. Παρόλο το σκούρο χρώμα της, η άλγη αυτή ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των κόκκινων άλγεων (Rhodophyta).

 

 

 

 

Αιτίες εμφάνισης:

 

Η άλγη αυτή δεν έχει ερευνηθεί αρκετά και δεν είναι αποσαφηνισμένες οι αιτίες εμφάνισης της. Γενικά έχει παρατηρηθεί ότι μεγάλο ρόλο παίζει το CO2. Συγκεκριμένα εμφανίζεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα CO2, ή σε συνεχής αυξομειώσεις.
Αυξημένα νιτρικά και φωσφορικά είναι μια ακόμη αίτια εμφάνισης αυτής της αλγης με περισσότερη έμφαση στα φωσφορικά.
Κακή ποιότητα νερού, ελλειπείς φωτισμός, όπως και έντονος φωτισμός είναι μερικές από τις αιτίες εμφάνισης.
Αρέσκεται να φυτρώνει σε σημεία με πολύ χαμηλή ροή νερού ή σε σημεία με πολύ έντονη ροή νερού, για αυτό και αρκετές φορές την συναντάμε στην έξοδο του φίλτρου.
Γενικά της αρέσουν όπως καταλαβαίνεται η ακραίες καταστάσεις αλλά όχι μόνο.

 

 

Καταπολέμηση:

 

 

Προσπαθούμε να έχουμε μια ομοιόμορφη ροή νερού στο ενυδρείο μας.
Αυξάνουμε με προσοχή το CO2 λίγο πάνω από τα 30 mg/lit. Αυξάνουμε τις αλλαγές νερού και φροντίζουμε να έχουμε μια ισορροπημένη λίπανση και φωτισμό.
Αφαιρούμαι όπου μπορούμε την άλγη μηχανικά, είτε ξύνοντας την από τα διακοσμητικά, είτε κόβοντας τα προσβλημένα φύλλα.
Επίσης, η άλγη νεκρώνεται με υπεροξείδιο του υδρογόνου (οξυζενέ) ψεκάζοντας την κατευθείαν πχ με μια σύριγγα .
Τέλος έχει αναφερθεί πολλές φορές ότι η διπλάσια δοσολογία του Flourish Excel έχει εξαφανίσει την άλγη. Προσοχή, η υπερδοσολογία να μην υπερβαίνει τις 7-10 μέρες.

 
 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος  Χρήστος στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam

 

 

 

 

 

 

 

 

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Επιφανειακή Μεμβράνη (Βιοφιλμ)

 

 

Γενική περιγραφή

 

Οι μικροοργανισμοί στο φυσικό τους περιβάλλον δεν ζούν αποκλειστικά ως ελεύθερα κύτταρα μέσα στο νερό, αλλά προσκολλημένα σε κάποια επιφάνεια, αρκεί βέβαια να υπάρχει το υγρό στοιχείο.
Τα βακτήρια αυτά δημιουργούν πολύπλοκες και πολυσύνθετες βιομεμβράνες ( Biofilm), και τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της προσκολλημένης μορφής των βακτηρίων είναι η καλύτερη εκμετάλλευση των θρεπτικών στοιχείων και ενός βιώσιμου περιβάλλοντος.

Οι ποιό γνωστές σε εμάς βιομεμβράνες είναι οι διάφορες γλιστερές επιφάνειες στα διάφορα αδρανή υλικά, χαλίκι, πέτρες, ή διακοσμητικά και τζάμια του ενυδρείου μας, εκτός αυτών όμως υπάρχει και μια μεμβράνη που μπορεί να σχηματιστεί στην επιφάνεια επαφής μεταξύ νερού και αέρα (air-water interface) ή αλλιώς γνωστή και ως επιφανειακή βιομεμβράνη (surface biofilm ή pellicle), ονομαστή και στον ενυδρείακο χώρο, αν και πολλές φορές λανθασμένα και ανάλογα των ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών της, και σαν πρωτεϊνική μεμβράνη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αιτίες εμφάνισης
 

Η εμφάνιση και εξέλιξη της ποικίλει ανάλογα τους μικροοργανισμούς που έχουν συγκεντρωθεί, και τα συστατικά που έχουν συσσωρευτεί στην επιφάνεια του νερού. Στο σημείο επαφής νερού και αέρα παρατηρείται μια δυναμική ανταλλαγή αερίων, νερού, οργανικών και ανόργανων συστατικών που χαρακτηρίζονται ως επιφανειακή τάση και μπορούν να επηρεαστούν ανάλογα από διάφορες παραμέτρους, όπως ακτινοβολία, θερμοκρασία, συγκέντρωση αερίων, αλάτων, θρεπτικών, και μηχανικής ανατάραξης.
Επιπλέων λόγο βαρύτητας μπορούμε να έχουμε και συγκέντρωση μικροσκοπικών σωματιδίων από την διάβρωση αδρανών υλικών τα οποία μπορεί να είναι βαρύτερα από τον αέρα αλλά ελαφρύτερα από το νερό και διάφορα έλαια και λιπίδια από τις τροφές όπου επιπλέουν και συνεισφέρουν στην θρέψη της βιομεμβρανης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το απλό λαδάκι που αν το βάλουμε σε ένα ποτήρι με νερό θα το δούμε πως επιπλέει.

Οπότε καταλαβαίνουμε πως στην επιφάνεια του νερού μπορούμε να έχουμε την συσσώρευση επιπλέων θρεπτικών όπου αποτελούν το ιδανικό περιβάλλον για να φιλοξενήσει διάφορους μικροοργανισμούς, όπως βακτήρια και πρωτόζωα τα οποία με τις εκκρίσεις τους δημιουργούν βιομεμβράνες όπου σταδιακά ενσωματώνονται κάθε λογής πληθυσμών μικροοργανισμών ακόμα και άλγεων και μυκήτων, φτάνοντας να δημιουργήσουν πολύπλοκες δομές μεμβράνης από την στιγμή που υπάρχει διαθέσιμη τροφή, που τους βοηθά να οργανωθούν, να επιβιώσουν και να εξαπλωθούν ωσότου θα υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για αυτούς.

 

 

 

 

 

 

 

 

Καταπολέμηση

Παρότι πολλές από αυτές τις μεμβράνες μπορούν να διαλυθούν σχετικά εύκολα με την κίνηση και ανατάραξη του νερού, εντούτοις μπορούν να παραμένουν και μετά την διάσπαση σαν μικροί πυρήνες βιομεμβράνης, από τους οποίους μπορεί εύκολα να επαναδομηθεί η μικροβιακή κοινότητα μόλις επέλθει η ηρεμία.
Οπότε, πέραν τις ανατάραξης και εάν το φαινόμενο δεν εξαλειφτεί, μπορούμε να βοηθήσουμε την κατάσταση και με κάποιο χαρτί κουζίνας όπου θα το απλώσουμε στην επιφάνεια του νερού αρκετές φορές καθημερινά αποσκοπώντας να απορροφήσουμε τα επιπλέων συστατικά της επιφάνειας, συνδυάζοντας και πρακτικές όπως σκούπα βυθού, καθαρισμός των μηχανικών φίλτρων και αλλαγές νερού, για να αποσυμφορήσουμε ένα τυχών επιβαρυμένο ενυδρείο όπου έχει συσσωρέψει αρκετά απόβλητα με το πέρας του χρόνου.

Εν τέλει δεν πρέπει να ανησυχήσουμε ιδιαίτερα εάν έχουμε την εμφάνιση της σε οποιαδήποτε μορφή και με λίγο υπομονή και ακολουθώντας τις πρακτικές εξάλειψης της τα πράγματα θα βελτιωθούν και θα επανέλθει η ισορροπία στο σύστημα μας σε μικρό χρονικό διάστημα.

 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος Rik στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Κυανοβακτήριο (Blue Green Algae - BGA)

 

Γενική περιγραφή

Τα κυανοβακτήρια αποτελούν ομάδα φωτοσυνθετικών προκαρυωτικών, οργανισμών που συγκεντρώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας αποικίες. Η ονομασία τους οφείλεται στην χρωστική ουσία φυκοκυανίνη η οποία προσδίδει στα κύτταρα μια κυανή απόχρωση. Τα περισσότερα κυανοβακτήρια είναι μικροσκοπικά, αν και μερικά σχηματίζουν επιμήκη νήματα, ταινίες ή χοντρές κρούστες.Το κυτταρικό τους τοίχωμα είναι ανάλογο με εκείνο των "αρνητικών κατά Gram" βακτηρίων, και έχουν μια μεγάλη προσαρμοστικότητα και ικανότητα στο να ανταλλάσσουν γενετικό υλικό, πληροφορίες και γνώσεις.

Αιτίες εμφάνισης

Η παραγωγική τους δομή στηρίζεται σε πολύ μικρά σπόρια που υπάρχουν σε κάθε ενυδρείο και εισέρχονται είτε από τα φυτά μας, είτε στο νερό που μπορούν να έχουν μεταφερθεί τα ψάρια, είτε για άλλους λόγους για τους οποίους το νερό στο ενυδρείο έρχεται σε επαφή με εξωγενείς παράγοντες. Στη συνέχεια, η αναπαραγωγή και εξάπλωση τους είναι καθαρά συνδεμένη με την υγεία και τη φυσιολογική ανάπτυξη των φυτών μας και τις συνθήκες του νερού στο ενυδρείο μας.
Γενικά, όπως όλες οι άλγες, έτσι και το κυανοβακτήριο επωφελείται από τις κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσει να εξαπλωθεί και οι κύριοι παράγοντες που μπορούμε να αναφέρουμε και οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν αρνητικά στο ενυδρείο μας προς την κατεύθυνση αυτή, είτε μεμονωμένα είτε (συχνότερα) ως συνδυασμός είναι οι ακόλουθοι:

 

Κύριοι παράγοντες εμφάνισης.

1. Η συγκέντρωση ή η έλλειψη αζωτούχων ενώσεων

2. Τα φωσφορικά άλατα

3. Η οξυγόνωση του νερού

4. Η θερμοκρασία

5. Ο φωτισμός και τα φάσματα των λαμπτήρων

Γενεσιουργοί παράγοντες και παραλείψεις.

· Κακή κυκλοφορία και ελλιπής ροή του νερού

· Προβλήματα στη βιολογία μας

· Ελλιπής ανάπτυξη των φυτών ως ανταγωνιστές κατανάλωσης θρεπτικών

· Χαμηλή περιεκτικότητα του νερού σε διοξείδιο του άνθρακα

· Μη τακτικές αλλαγές νερού και ελλιπής συντήρηση των μηχανικών φίλτρων

 

Καταπολέμηση

 

Σε πολλές περιπτώσεις, η αλλαγή του νερού και η μηχανική απομάκρυνση είναι αποτελεσματικές εάν το κυανοβακτήριο είναι σε αρχικό στάδιο.
Ενδεικτικά, και με τον απλό πράσινο μαλαχίτη έχουμε καλά αποτελέσματα ή ακόμη με υπερδοσολογια οργανικού άνθρακα (π.χ. seachem excel), όχι πανω από μια εβδομαδα, ή τοπικα με την χρηση οξυζενε, ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να καταφύγουμε στη βοήθεια χημικών ουσιών ή σκευασμάτων σε πρώτη φάση, αφού η λύση μπορεί να προέλθει από την ίδια τη φύση με την βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών για τα φυτά μας, εισαγωγή φυτών ταχείας ανάπτυξης, σταδιακή αύξηση του οργανικού φορτίου στο σωστό επίπεδο, σωστό επίπεδο οξυγόνου, η σωστή κυκλοφορία, η αύξηση της δόσης διοξειδίου του άνθρακα, μπορούν να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά το κυανοβακτήριο.

Δεύτερη και πιο αποτελεσματική μέθοδο, είναι η συσκότιση του ενυδρείου. Λόγω του γεγονότος ότι τα κυανοβακτήρια είναι πολύ απλοί οργανισμοί και συνεπώς δεν έχουν μεγάλες αποθηκευτικές ικανότητες ενέργειας, δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν σε μεγάλες χρονικές περιόδους συσκότισης. Έτσι, απενεργοποιούμε τους λαμπτήρες και καλύπτουμε με ένα παχύ, κατά προτίμηση σκούρο, ύφασμα το ενυδρείο μας ώστε να μην αφήνει να διαπερνά καθόλου φως. Η περίοδος της συσκότισης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 3-4 ημέρες. Κατά την περίοδο αυτή μπορούμε να ταΐζουμε τα ψάρια μας με μέτρο ή καθόλου και δεν επιτρέπεται η παροχή διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, είναι αναγκαία η χρήση αεραντλίας ή δυνατής ανατάραξης του νερού γιατί όταν αρχίσει να αποδομείται η BGA μειώνονται κατά πολύ τα επίπεδα οξυγόνου στο ενυδρείο μας. Μετά την ολοκλήρωση της περιόδου συσκότισης, ξεσκεπάζουμε το ενυδρείο, αφαιρούμε με προσοχή το νεκρό κυανοβακτηριο προσέχοντας να μην σκορπίσει στο νερό και κάνουμε μια γενναία αλλαγή νερού κοντά στο 50%.

Αν η κατάσταση είναι πραγματικά απελπιστική ώστε τα κυανοβακτηρια να καλύπτουν μεγάλο μέρος του βυθού, τη διακόσμηση και τα φυτά, τότε περνάμε στην τρίτη μέθοδο που χρησιμοποιούνται χημικές ουσίες ετοίμων σκευασμάτων του εμπορίου ή ακόμη και αντιβιοτικά.

 

Χρήση Ερυθρομυκίνης.

Συνήθως αρκούν τρεις έως τέσσερις ημέρες και σπανιότερα έως έξι. Η κανονική δοσολογία είναι 2,5mg/lit, δηλαδή, στα 100 λίτρα αναλογούν 250mg. Η ερυθρομυκίνη διατίθεται από τα φαρμακεία σε δισκία των 500mg. Μαλιστα αρκετοί ενυδρειόφιλοι την πρώτη μέρα θεραπείας χρησιμοποιούν διπλή δόση και τις υπόλοιπες μέρες την κανονική. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας πρέπει να παρακολουθούμε με μετρήσεις το ενυδρείο μας για τυχόν αύξηση της αμμωνίας ώστε, αν χρειαστεί, να κάνουμε αλλαγή νερού. Στο τέλος της θεραπείας μία αλλαγή νερού, τουλάχιστον 30-40%, και αν έχουμε διαθέσιμο ενεργό άνθρακα συνιστάται η προσθήκη του στο φίλτρο για μερικές μέρες (π.χ. μια εβδομάδα). Επίσης, κατά τη διάρκεια μίας εβδομάδας μετά τη θεραπεία συνιστάται και μείωση της τροφής.

 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος Rik στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Καφέ Διατομικη άλγη

 

Γενική περιγραφή

Τα Διατομα ανήκουν στην ομοταξία των Βακιλλαριοφυκων, και πρόκειται για μονοκύτταρα φύκι (αλγες) που αντιπροσωπεύουν μια σημαντική ομάδα φυτοπλαγκτικων οργανισμών τα οποία συναντούμε σε αλμυρά και γλυκά νερά.
Μπορούν να προσκολλήσουν σε οποιαδήποτε επιφάνεια του ενυδρείου, όπως και στα διακοσμητικά, ή και στα φύλλα φυτών που είναι κυρίως αργής ανάπτυξης όπως Echinodorus, Anubias, και είναι κυρίως διατομα του γένους Navicula.
Γενικά τα συναντούμε και σε νερά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, και συμμετέχουν συχνά σε φαινόμενα άνθισης του νερού ( water bloom ). Πολλά είναι πλαγκτικα δηλαδή αιωρούμενα μέσα στο νερό και άλλα προσκολλούνται σε οποιαδήποτε επιφάνεια ενώ παράλληλα αποτελούν τροφή και για πολλά ζωντανά πλάσματα.
Αυτοί οι ευκαρυωτικοι οργανισμοί σχηματίζουν αποικίες και η αναπαραγωγή είναι αγενής με κυτταρική διαίρεση. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν κυτταρικό τοίχωμα με βασικό συστατικό το διοξείδιο του πυριτίου ( SiO2).
Τα διάφορα είδη τους έχουν ένα χρώμα από κίτρινο έως σκουροκαφε που οφείλεται στην ύπαρξη κίτρινων – φαιών καροτινοειδων και χρωστικών. Είναι ημιδιαφανές και διαπερατά από το φως, ώστε οι οργανισμοί να μπορούν να δεσμεύουν την φωτεινή ενέργεια απαραίτητη για τη φωτοσύνθεση, και έχουν πόρους που επιτρέπουν τη διέλευση των διαλυμένων στο νερό αερίων και των θρεπτικών συστατικών στα κύτταρα.
Έχουν επίσης σημαντικό γεωλολιθολογικό ενδιαφέρον καθώς συμβάλλουν στην παραγωγή της διατοµικής ιλύος που σχηματίζεται σε ύδατα µε υψηλές συγκεντρώσεις πυριτίου, νιτρικών και φωσφορικών αλάτων.
Αυτή η ιλύς λιθοποιείται, σχηµατίζοντας τους διατοµίτες που εξορύσσονται και χρησιμοποιούνται στο εμπόριο στα διατομικα φίλτρα, αλλά και σε πολλές άλλες εφαρμογές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αιτίες εμφάνισης

Αυτή η μαύρο καφέ γλοιώδεις άλγη είναι από τους πρωτεργάτες οργανισμούς που συναντούμε κυρίως σε ένα νεοστημενο ενυδρείο.
Το πλούσιο σε διοξείδιο του πυριτίου στο νερό από το δίκτυο ή κάποιο χαλαζιακο υπόστρωμα που δεν έχει ξεπλυθεί καλά πριν μπει στο ενυδρείο μας, μπορεί να είναι αρκετά πλούσιο σε πυριτικά άλατα.
Τα παραπάνω στοιχεία του πυριτίου δεν είναι μόνο χρήσιμα για τα κυτταρικά τοιχώματα της διατομικης αλγης αλλά τα εκμεταλλεύεται επίσης και σαν χρήσιμα ιχνοστοιχεία για τον μεταβολισμό της, ειδικά για την ρύθμιση της κυτταρικής διαίρεσης.
Κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες τα διάτομα έχουν την ικανότητα να σχηματίζουν ανθεκτικές δομές με επαναλαμβανόμενες κυτταρικές διαιρέσεις ταχείας αναπαραγωγής (γνωστή και ως φάση ακμής) και με επιπλέων ευνοϊκές συνθήκες στο περιβάλλον όπως, την διαθεσιμότητα επιπλέων θρεπτικών, χαμηλός φωτισμός, χαμηλά επίπεδα διοξειδίου, κ.α. οδηγούνται σε ένα γρήγορο πολλαπλασιασμό. Πολλές φορές εμφανίζεται και σε ενυδρεία με έντονο φωτισμό, στην προκειμένη περίπτωση η εμφάνιση της οφείλεται στο γένος Gomphonema.
Με την σταδιακή ωρίμανση του ενυδρείου και την φυσική αποκατάσταση των ισορροπιών, υπό φυσιολογικές συνθήκες οδηγούνται σιγά σιγά σε μικρότερο μέγεθος τα διατομα, κυρίως επειδή το διαλυμένο στο νερό πυρίτιο εξαντλείται σιγά σιγά με τον χρόνο κατά την αναπαραγωγή των νέων κυτταρικών τοιχωμάτων τους με αποτέλεσμα την σταδιακή συρρίκνωση της αλγης, δηλαδή μιλάμε συνήθως για μια προσωρινή κατάσταση που χρειάζεται τον χρόνο της για να κάνει τον κύκλο της όπως συνηθίζουμε να λέμε στον ενυδρειακο χώρο. Εάν όμως το φαινόμενο με την πάροδο των εβδομάδων συνεχίζει να υφίσταται τότε θα πρέπει να επέμβουμε με τις παρακάτω τακτικές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καταπολέμηση

Η καταπολέμηση της είναι σχετικά εύκολη υπό φυσιολογικές συνθήκες, καθαρίζεται εύκολα ακόμη και με το χέρι, και εξαφανίζεται μέσα σε λίγες μέρες αφού διορθώσουμε τις αιτίες ανάπτυξης της, όπως τον χαμηλό φωτισμό, ή το να αυξήσουμε το CO2 ή μειώνοντας τα θρεπτικά. Η εμφάνιση της στα νέα ενυδρεία κρατάει σχετικά λίγο και εξαφανίζεται από μόνης της όταν ωριμάσει λίγο το ενυδρείο μας, οπότε σε πρώτη φάση συστήνεται λίγο υπομονή για να κάνει η φύση το έργο της.
Επίσης αν προσθέσουμε στο ενυδρείο μας χουμικό οξύ (τύρφη) οι αλγεις σιγά σιγά εξαφανίζονται διότι δεν αντέχουν τα οξέα και γενικά τo χαμηλό Ph. Βασική προϋπόθεση είναι να ενδείκνυται η χρήση τύρφης στο ενυδρείο μας.
Επίσης ψάρια που τρώνε το συγκεκριμένο φύκος είναι τα γατόψαρα της οικογένειας ancistrus, και της οικογένειας των οτόκυκλων και διάφορα σαλιγκάρια όπως το ζεμπρα, μυλοσαλιγκαρο και τα Ramshorn snail.
Αν παρόλες τις διορθώσεις η άλγη συνεχίζει να εμφανίζεται, τότε αυξάνονται οι υποψίες ότι το νερό μας περιέχει αυξημένες ποσότητες πυριτικό άλας από κάποιο αδρανή υλικό (διακοσμητικό πέτρωμα, χαλίκι, κλπ) ή έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα με το νερό του δικτύου όπου είναι πλούσιο σε διοξείδιο του πυριτίου.
Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να αφαιρέσουμε το πέτρωμα που υποψιαζόμαστε ως πηγή του πυριτικού άλατος και να το ξεπλύνουμε πολύ καλά ή να το αντικαταστήσουμε, και στην δεύτερη περίπτωση μια μόνιμη λύση είναι η αντίστροφη όσμωση

Εν τέλει η Διατομικη είναι σχετικά από τις εύκολες σε εισαγωγικά αλγες και δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας ως προς την φιλοξενία των ζωντανών οργανισμών μας και συστήνεται αρχικά λίγο υπομονή και εάν δεν βλέπουμε καλυτέρευση τις ολικής εικόνας τότε μπορούμε να επέμβουμε σε δεύτερη φάση με τις προαναφερόμενες τακτικές αντιμετώπισης.

 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο τα μέλη Χρήστος και Rik στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Green Spot Algae

 

Γενική περιγραφή

Η Πράσινη Σποτ Άλγη ανήκει στην οικογένεια των Chlorococcaceae και στο γένος Chlorococcum. Είναι σημειακοί μονοκύτταροι οργανισμοί και έχουν χωρίς να κινούνται σφαιρικό ή/και ελαφρώς επίμηκες κυττάρικο σχήμα. Κάθε κυψέλη έχει ένα ενιαίο τοίχωμα χλωροπλάστη σε σχήμα κυπέλλου και οι αποικίες εμφανίζονται ως μικρές κουκίδες με έντονο πράσινο χρώμα. Ο κάθε μονοκύτταρος οργανισμός μπορεί να είναι απομονωμένος ή να σχηματίζει αποικίες μαζί με άλλους επί μιας στερεής επιφανειας.
Οι απαιτήσεις της συγκεκριμένης άλγης είναι παρόμοιες με εκείνες των υδρόβιων φυτών, κι έτσι βρίσκοντας τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθεί, όπως καθαρό νερό, ιδανική ροή νερού και ευνοϊκές γενικές παραμέτρους, ενδέχεται να κάνει την εμφάνισή της, γι αυτό και πολλές φορές λαμβάνεται ως ποιοτικός δείκτης ενός ενυδρείου.
Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά καθιστούν δύσκολη την καταπολέμησή της, ωστόσο δεν είναι επιβλαβής για τα φυτά και τα ψάρια του ενυδρείου. Όταν συσσωρεύεται σε μεγάλες ποσότητες (π.χ. στην επιφάνεια των φύλλων κάποιων φυτών) μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη τους (αυτό συμβαίνει συνήθως σε φυτά αργής ανάπτυξης όπως Anubias, Microsorum Pteropus, κ.α.) έως και να προκαλέσει το θάνατο του προσβεβλημένου φυτού (πολύ σπάνιο φαινόμενο) μιας κι αυτό είναι ανίκανο να φωτοσυνθέσει και να επωφελειθεί από τα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στη στήλη του νερού. Συχνά οι κουκίδες άλγης μπορούν να εξαφανιστούν και να επανεμφανιστούν χωρίς κανέναν προφανή λόγο, όπως άλλωστε ισχύει και για τις περισσότερες άλγες.

 

 

 

 

 

 

 

 

Αιτίες εμφάνισης

 

Πρόκειται για ίσως την πιο συνηθισμένη μορφή άλγης η οποία κάνει την εμφάνισή της κάτω από το έντονο φως, γι αυτό συνήθως αναπτύσσεται σε όποια σημεία του ενυδρείου φωτίζονται περισσότερο (χαλίκι, διακοσμητικά, πέτρες, ξύλα, φύλλα φυτών, ακόμα και στα τζάμια). Παρατηρείται στις περισσότερες των περιπτώσεων σε φυτεμένα ενυδρεία, χωρίς η παρουσία της σε ήπια μορφή να είναι ιδαίτερα ανησυχητική. Υποδηλώνει επίσης έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και φωσφορικών αλάτων (PO4) στη στήλη νερού του ενυδρείου μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καταπολέμηση

Ο καλύτερος φυσικός τρόπος για την αντιμετώπιση της άλγης σποτ είναι να αυξήσουμε το CO2 περίπου στα 30ppm με την προσθήκη συστήματος παροχής διοξειδίου στο ενυδρείο μας ή/και να αυξήσουμε τα φωσφορικά μας γύρω στα 0,5 - 1mg ανά λίτρο με τη χρήση κάποιου λιπάσματος. Φυσικά δεν πρέπει να παραλείπουμε τις ρουτίνες συντήρησης του ενυδρείου και να είμαστε συνεπείς στις καθιερωμένες εβδομαδιαίες αλλαγές νερού, καθώς και αυτές συντελούν με τη σειρά τους στον περιορισμό της άλγης σε φυσιολογικά επίπεδα και στη γενική ισορροπία του οικοσυστήματός μας.
Ένας ακόμα, ίσως και ο πιο «καλαίσθητος» τρόπος να συγκρατήσουμε την αύξηση της άλγης, είναι η αύξηση της φυτομάζας του ενυδρείου μας και γενικώς να προσφέρουμε στα φυτά μας τις καλύτερες ευνοϊκές συνθήκες για να είναι σε θέση να την ανταγωνιστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σχετικά με τον φυσικό καθαρισμό των κουκίδων άλγης, επειδή είναι δύσκολο έως αδύνατο να παρατηρηθεί και να αφαιρεθεί πάνω από τα φύλλα των φυτών χωρίς να τραυματίσουμε τον ιστό τους, μπορούμε εναλλακτικά να χρησιμοποιήσουμε ψάρια και ασπόνδυλα που τρώνε το συγκεκριμένο είδος άλγης, όπως τα SAE (Siamese Algae Eater), μερικά είδη πλεκόστομων και γαρίδων, καθώς και τα σαλιγκάρια Zebra και Apple snails.
Αν παρ’ όλα αυτά εμένουμε να προβούμε σε μηχανική αφαίρεση των κουκίδων άλγης από το φύλλωμα των φυτών, αφού τα βγάλουμε από το ενυδρείο, προχωρούμε με την ετοιμασία ενός διαλύματος χλωρίνης σε νερό με αναλογία 1:19, όπου βυθίζουμε τα πληγείσα φύλλα (τα φύλλα μόνο) για περίπου ένα λεπτό, ανακατεύοντας καλά για να διασφαλιστεί ότι η άλγη είναι σε άμεση επαφή με το λευκαντικό. Η επόμενη κίνησή μας είναι να τα ξεπλύνουμε καλά κάτω από τρεχούμενο νερό (κατά προτίμιση χλιαρό) και αμέσως μετά να τα τοποθετήσουμε και πάλι σε καποιο λεκανάκι νερού με υπερδοσολογία αντιχλωρίου. Μόλις ολοκληρώσουμε τη διαδικασία καθαρισμού τα φυτεύουμε και πάλι πίσω στο ενυδρείο μας. Η άλγη θα εξαφανιστεί μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.
Η χειροκίνητη απομάκρυνσή της άλγης από τα τζάμια του ενυδρείου μπορεί να γίνει με τη χρήση κάποιου μαγνήτη καθαρισμού τζαμιών ή μιας ενυδρειακής ξύστρας (με προσοχή για να μη γρατσουνιστεί το τζάμι και να μη προκληθεί φθορά στις κόντρες των τζαμιών) ή μιας τηλεκάρτας/πιστωτικής κάρτας (αφού καθαριστεί καλά και μετά την αφαίρεση του τσιπ).
Ολοκληρώνοντας, είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι κάθε τυχόν χημική παρέμβαση κατά των άλγεων από πλευράς μας θα έχει επιβλαβείς συνέπειες για τα φυτά και μόνο μια περιορισμένη επίδραση και προσωρινό αποτέλεσμα.
 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος nospanos στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Άσπροδιάφανη βλεννώδες βίο μεμβράνη

 

Γενική Περιγραφή

Πόσες φορές έχουμε συναντήσει το φαινόμενο εμφάνισης μιας ασπροδιαφανης βλεννώδες μεμβράνης επάνω σε ένα νέοβαλμένο ξύλο μέσα στο ενυδρείο μας ρωτώντας τι είναι αυτός ο οργανισμός; , είναι βλαβερός για τα ζωντανά μας; πρέπει να ανησυχώ; Περί τίνος πρόκειται άραγε; , βακτήρια; Μύκητες; Ή τι άλλο;;;
Από την στιγμή που το ξύλο μπαίνει μέσα στο υδάτινο στοιχείο υπάρχει μια καθοριστική αλλαγή του γύρω περιβάλλοντος το οποίο βρισκόταν με κύριο χαρακτηριστικό πια το υδάτινο στοιχείο, διαταράσσοντας έτσι την ισορροπία στα φυσικό χημικά χαρακτηριστικά του ξύλου σε συνδυασμό με τους νέους αβιοτικούς παράγοντες όπου βρίσκεται πια.
Η βλεννώδης βιομεμβρανη εμφανίζεται στα ξύλα τις περισσότερες φορές, λίγες μέρες μετά την βύθιση τους στο ενυδρείο ( και ας έχουν προ βραστεί) και είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο και τελείως ακίνδυνο για τους ζωντανούς μας οργανισμούς. Το ξύλο προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες σταδιακά και για κάποιες μέρες (το πολύ δυο εβδομάδες) η βιομεμβρανη κάνει τον κύκλο της, ωσότου εξαφανιστεί τελείως, αν και στην ουσία πάντα υπάρχει μια λεπτή στρώση που δεν είναι ορατή στα μάτια μας χωρίς να γίνει χρήση κάποιου μικροσκοπίου.

 

 

Αιτίες εμφάνισης

Από την στιγμή που το ξύλο μπαίνει στο νερό αρχίζει η διαδικασία σχηματισμού ενός ρυθμιστικού υμενιου. Τα συστατικά που έχουμε αρχικά στην επιφάνεια δεν είναι βακτήρια, αλλά ίχνη οργανικών ουσιών, τα οποία δημιουργούν ένα στρώμα στην επιφάνεια του. Το στρώμα αυτό αναφέρεται ως conditioning film ή conditioning layer όπου εξουδετερώνει τα υπερβολικά φορτία και την ελεύθερη ενέργεια της επιφάνειας, τα οποία μπορούν να εμποδίζουν ένα βακτηριακο κύτταρο να την προσεγγίσει. Εφόσον αποκατασταθεί αυτή η ισορροπία του ρυθμιστικού υμενιου αρχίζει και η διαδικασία προσκολλήσεως των πρωταρχικών κυττάρων, με την βοήθεια της ροής του νερού που περνά γύρω από το ξύλο αλλά και με τα βακτηριακα κύτταρα που κινούνται ελεύθερα ( πλαγκτονικά) που αρχίζουν να πλησιάζουν την επιφάνεια και να εισέρχονται στο βασικό υδροδυναμικό στρώμα, όπου και η ταχύτητα τους μηδενίζεται. Η προσέγγιση γίνεται είτε τυχαία είτε υπό την επίδραση χημιοτακτικων παραγόντων στα κινητά βακτήρια. Η διαβαθμισμένη συγκέντρωση θρεπτικών συστατικών, έχει ως αποτέλεσμα την κίνηση των βακτηρίων ως προς αυτά (χημειοταξια).
Τα βακτήρια λοιπόν αρχικά προσκρούουν στην επιφάνια του ξύλου και κάποια καταφέρνουν να προσκολληθούν αρχίζοντας την προετοιμασία για την μακρόχρονη διαμονή τους εκκρίνοντας ένα κολλώδες πολυμερές που συγκρατεί την βιομεμβρανη και την στερεώνει στην επιφάνεια του ξύλου.

Αυτό το πολυμερές στρώμα είναι μια ζελατινώδης και γλιστερή βιομεμβρανη όπου συγκρατεί μεγάλη ποσότητα νερού και ονομάζεται γλυκοκαλυκας ο οποίος αποτελείτε από πολυσακχαρίτες που παράγουν τα ίδια τα βακτήρια, και από εξωγενείς ουσίες που ποικίλουν ανάλογα με το περιβάλλον και την επιφάνεια που αναπτύσσεται η μεμβράνη, όπως νουκλεικα οξέα, πρωτεΐνες, μέταλλα, σωματίδια αργίλου, σωματίδια διάβρωσης, κλπ. και προϊόντα μεταβολισμού των βακτηρίων με υψηλό ποσοστό νερού, 95~97%. Έτσι οι ιδιότητες του εξωκυτταρικου πολυμερούς ποικίλουν ανάλογα την σύνθεση, το στάδιο ωρίμανσης και το περιβάλλον και προσφέρει προστασία στους διάφορους μικροοργανισμούς που έχουν αποικίσει σιγά σιγά την βιομεμβρανη από τα διάφορα πιθανά βιοκτονα (όπως πχ την χλωρίωση, κλπ), συγκρατώντας επίσης πολλά θρεπτικά στοιχεία και από το υγρό περιβάλλον.

Το 15% του όγκου της βιομεμβρανης λοιπόν αποτελείται από τα κύτταρα των μικροοργανισμών (βακτήρια, μύκητες) και το 85% από τον γλυκοκαλυκα.
Εμπειρικά μπορούμε να πούμε πως όταν η βιομεμβρανη έχει ποιο πολλές γκρίζες περιοχές τότε είναι τα βακτήρια που υπερισχύουν ενώ όταν έχουμε ποιο ασπριδερά και χνουδωτά τμήματα τότε έχουμε περισσότερες αποικίες μυκήτων ενώ το διάφανο μέρος είναι το πολυμερές του γλυκοκαλυκα που προσφέρει συνοχή και προστασία στους μικροοργανισμούς που έχουν αποικίσει το ξύλο.
Μόνο με κάποιο μικροσκόπιο θα μπορούσαμε να έχουμε μια ποιο σαφή εικόνα της κάθε βιομεμβρανης αλλά όπως και να έχει δεν υπάρχει κάποιος λόγος ανησυχίας μια που το φαινόμενο είναι καθαρά μεταβατικό και όταν καταναλωθούν σε μεγάλο βαθμό τα διάφορα θρεπτικά της επιφάνειας θα υπάρξει μια συρρίκνωση και ισορροπία στην βιοποικιλότητα των μικροοργανισμών σε βαθμό όπου το ανθρώπινο μάτι δεν θα μπορεί να διακρίνει πια ορατά την βιομεμβρανη.

 

 

 

Καταπολέμηση

 

Κατά αρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτή η άσπρο διάφανη βλεννώδες βίο μεμβράνη, όπως ήρθε έτσι θα φύγει κιόλας, χωρίς κάποια παρέμβαση από εμάς και χωρίς να διατρέχουμε κάποιον ορατό κίνδυνο. Από εκεί και πέρα εάν βιαζόμαστε μπορούμε να την καθαρίσουμε μηχανικά βγάζοντας το ξύλο και ξεπλένοντας το καλά με ζεστό νερό, και τρίβοντας όλη την επιφάνεια του καλά με κάποια βούρτσα. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει πιθανότητα να ξανακάνει την εμφάνιση της αλλά σε ποιο περιορισμένο όγκο και μικρότερης επέκτασης.
Εάν μιλάμε για ώριμο ενυδρείο τότε μπορούμε να προσθέσουμε κάποιες γαρίδες του γένους caridina ή κάποια σαλιγκάρια του γένους neritina και διάφορα φυτοφάγα ψάρια που θα απολαύουν το γεύμα, οπότε το πρόβλημα στην ουσία μεταμορφώνεται σε ένα τρελό φαγοπότι.
Τα χημικά σκευάσματα δεν έχουν χώρο στην αντιμετώπιση της βίο μεμβράνης και θα μπορούσαν μόνο ανωμαλίες να φέρουν στο κλειστό και ευαίσθητο οικοσύστημα μας. Εν ολίγης το πρόβλημα είναι καθαρά αισθητικό και περαστικό και πάνω από όλα συστήνεται υπομονή, δίνοντας χρόνο για να εξαλειφτεί φυσιολογικά αυτό το φαινόμενο.

Σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις κάποια ξύλα που είναι πολλών μηνών ή ακόμα και χρόνια στο ενυδρείο μας όπου βρίσκεται σε λειτουργία, μπορεί να εμφανίσουν κάποιο είδος μικκυλίου (μύκητες). Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα μπορεί να είναι ποιο σοβαρά και μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στο ενυδρείο μας. Σε αυτή την περίπτωση προτείνεται η αφαίρεση του ξύλου και η πλήρες απολύμανση του και αν κρίνουμε ότι έχει σαπίσει εσωτερικά τότε καλό είναι να μη το ξαναβάλουμε μέσα στο ενυδρείο μας.

 

 

Μια άλλη σπάνια περίπτωση είναι η εμφάνιση κάποιου μυξομυκιτα Oomycota.
Δεν είναι ακριβώς μύκητας αλλά ούτε και ζώο. Παρόλο του ονόματος τους, δεν ανήκουν καθεαυτού στους μύκητες και αντ 'αυτού, αποτελούν μια ξεχωριστή γραμμή ανάπτυξης και εξέλιξης.
Έχει αμοιβαδοειδή μετακίνηση (πλασμώδιο), και τρέφονται με τα απόβλητα (τρίμματα τροφών, κλπ) στο ενυδρείο, καταπίνοντας τα σωματίδια τροφής και στη συνέχεια γίνεται η πέψη τους (φαγοκυττάρωση).
Από τα περίπου. 1200 αναγνωρισμένα είδη, μόνο ένα ή πολύ λίγοι μπορούν να ζήσουν υδροβίως, δηλαδή κάτω από το νερό σε μόνιμη βάση και είναι σπάνια στα ενυδρεία.
Έχουν την τάση να ζουν στον πυθμένα του ενυδρείου, με τη μορφή λευκού διχτυωτού πλέγματος. Μπορούν να φθάσουν ταχύτητες μέχρι αρκετά εκατοστά ανά ώρα, έτσι ώστε να μπορούν να εμφανίζονται σε διαφορετικές θέσεις και στη συνέχεια να εξαφανίζονται και πάλι γρήγορα. Η καταπολέμηση τους με ενυδρειακα σκευάσματα του εμπορίου ή άλλα ανάλογα μέσα κατά των μυκητιάσεων δεν έχει καμία επίδραση.
Είναι ακίνδυνος για τα φυτά και τα ψάρια, και δεν αποτελεί απειλή. Αν θέλετε όμως να τον αφαιρέσετε από το ενυδρείο σας ούτως ή άλλως, η μόνη επιλογή είναι η πλήρης πολύ αυστηρή απολύμανση του ενυδρείου, δεδομένου ότι παρουσιάζουν εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και μπορούν να αναγεννηθούν από το παραμικρό ίχνος τους.

 

 

 

Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος Rik στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Green dust algae (ζωοσπόρια)

 

 

 

 
Γενική περιγραφή:
Η green dust algae (πράσινη άλγη σκόνης) εμφανίζεται σαν ένα λεπτό στρώμα φίλμ που αναπτύσεται και απλώνεται πάνω στα τζάμια του ενυδρείου μας. Δεν πρέπει να την μπερδεύουμε με την spot η οποία αναπτύσεται σε κυκλικές κηλίδες. Η συγκεκριμένη άλγη καλύπει μεγάλες επιφάνειες, σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και ολόκληρο το τζάμι.
 

 

Αιτίες εμφάνισης:
Τα πραγματικά αίτια εμφανίσεως αυτού του είδους της άλγης είναι άγνωστα.
Συνθήκες ενυδρείων με κακό φωτισμό, είτε με πάρα πολύ φωτισμό, με χαμηλά επίπεδα CO2, ευνοούν την εμφανισή της. Προσβάλει συχνότερα τα νεοστημένα ενυδρεία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εάν υπάρξουν οι προυποθέσεις δεν μπορεί να μολύνει και ώριμα συστήματα.
Η <<μόλυνση>> εύκολα μπορεί να μεταδοθεί από το ένα ενυδρείο στο άλλο μέσω της εισαγωγής μολυσμένων φυτών.
 

 

 

Φωτογραφία του μέλους Γιωργοσ Χ.

 

Καταπολέμηση:
Είναι γνωστό πως ο κύκλος ζωής των συγκεκριμένων σπόρων άλγης είναι πολύ περιορισμένος.
Περίπου τρείς εβδομάδες χρειάζεται για να φτάσει στο τέλος του. Μετά από αυτό και στις περισσότερες των περιπτώσεων εξαφανίζεται και δεν επιστρέφει.
Σε περίπτωση που το ενυδρείο μας εμφανίσει αυτό το είδος της άλγης ο καλύτερος σύμμαχος μας είναι η υπομονή. Πρέπει να αφήσουμε να ολοκληρωθεί ο κύκλος και μετά να προχωρήσουμε στην αφαιρεσή της από τα τζάμια.Σε αντίθετη περίπτωση, που προσπαθήσουμε να την αφαιρέσουμε από το τζάμι στην ουσία δεν την αφαιρούμε από το ενυδρείο μας μιας και θα απελευθερώσουμε τα ζωοσπόρια στη στήλη του νερού μας με αποτέλεσμα, είτε να εμφανιστεί, είτε να αυξηθεί σε άλλα σημεία.
Η καλύτερη μέθοδος είναι να αφήσουμε την άλγη να ωριμάσει, έστω και αν πάρει μεγάλες διαστάσεις στην επιφάνεια του τζαμιού μας. Σε δύο-τρείς εβδομάδες η ανθισή της θα μειωθεί αρκετά, και αυτό θα το καταλάβουμε από την αλλαγή στο χρώμα της που θα γίνει σκούρο πράσινο εως καφέ. Στο στάδιο αυτό την αφαιρούμε μειώνοντας τον κίνδυνο να επιστρέψει.
Αδειάζουμε όσο περισσότερο νερό μπορούμε από το ενυδρείο και καθαρίζουμε τα τζάμια με καθαρό χαρτί, καθώς είναι πολύ εύκολο να την αφαιρέσουμε (ξεκολάει σχεδόν μόνη της). Η μεγάλη αλλαγή νερού, και ο καθαρισμός των φίλτρων μας ολοκληρώνουν την διαδικασία.

 


Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος SOTIRIS στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Αιωρούμενη Άλγη / Green Water

 

 

 

Γενική περιγραφή

Η Αιωρούμενη (Πράσινη) Άλγη ή αλλιώς Μονοκυτταρική Άλγη ή και απλά Πράσινο Νερό (Green Water), αποτελείται από μονοκυτταρικές μονάδες οι οποίες αιωρούνται ελεύθερες στη στήλη του νερού και όπως προδίδει η ονομασία τους τα μεμονωμένα αυτά κύτταρα δεν συνενώνονται με άλλα ώστε να σχηματίσουν μεγαλύτερους όγκους άλγεων. Η ανάπτυξη της άλγης αυτής είναι ραγδαία και μέσα σε λίγες ώρες μπορεί να υπερ-πολλαπλασιαστεί με αποτέλεσμα το θόλωμα μαζί με τον πράσινο χρωματισμό του νερού στο ενυδρείο μας. Να έχουμε επίσης υπ’ όψιν μας ότι είναι τόσο μικροί οργανισμοί σε μέγεθος ώστε η μηχανική φίλτρανση δεν μπορεί να τα δεσμεύσει στο φίλτρο.

 

 

Φωτογραφίες του μέλους kifinas

 

 
Αιτίες εμφάνισης
Οι συνήθεις και σε συνδυασμό αιτίες εμφάνισης του συγκεκριμένου τύπου άλγης είναι:

• Η απευθείας έκθεση του ενυδρείου στις ακτίνες του ήλιου και στην ηλιακή ακτινοβολία.
• Η αυξημένη φωτοπερίοδος άνω των 10-12 ωρών ημερησίως, φυσικά σε συνδυασμό με την υψηλή ένταση του παρεχόμενου φωτός.
• Απότομη αλλαγή φωτοπεριόδου και αντικατάστασης λαμπτήρων. Τα φυτά με την απότομη αλλαγή του φωτισμού (συνήθως από χαμηλό σε πιο έντονο) σοκάρονται και επιβραδύνουν/σταματούν την ανάπτυξη τους έως ότου προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Το αποτέλεσμα είναι να μην καταναλώνονται τα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται διαλυμένα στο νερό και να δωθεί έτσι το «πράσινο φως» για την ανάπτυξη της άλγης.
• Τα υψηλά επίπεδα διαλυμένων οργανικών συστατικών, όπως αμμωνία και αμμώνιο (NH₃/NH₄), νιτρικά (NO₃) και φωσφορικά άλατα (PO₄).
• Η ανατάραξη του βυθού και του υποστρώματος (συνήθως κατά τις μεταφυτεύσεις και το σκάψιμο των ψαριών) ή/και το κακό πλύσιμο κατά την αρχική του τοποθέτηση. Τα περισσότερα είδη υποστρώματος είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, τα οποία δεν πρέπει να έρχονται σε άμεση επαφή με το νερό. Κατά την αρχική τοποθέτηση του υποστρώματος θα πρέπει να καλύπτεται πλήρως από χαλίκια και να μένει απομονωμένο από το νερό ώστε να αποφύγουμε τη διάσπαση σε αυτό των θρεπτικών ιχνοστοιχείων. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται επίσης στις μεταφυτεύσεις ώστε να μην φέρουμε στη στήλη του νερού τέτοιου είδους υποστρώματα τα οποία μπορεί να προκαλέσουν την εμφάνιση της αιωρούμενης άλγης.
• Η περίπτωση μεταφοράς σπόρου άλγης στο ενυδρείο μας με την εισαγωγή νέων φυτών ή και με τον αέρα. Παρατηρήθηκε ότι η συγκεκριμένη αλγη εμφανίζεται στα ενυδρεία μας τους θερμούς και θερινούς μήνες (άνοιξη και καλοκαίρι), διότι λόγω θερμοκρασίας και αφθνονίας θρεπτικών συστατικών αναπτύσσεται στην επιφάνεια των λιμνών και των στάσιμων νερών. Η άλγη παράγει σπόρια και με τον αέρα αιωρούνται και μεταφέρονται παντού και λόγω του ότι έχουμε ανοιχτά τα παράθυρα των σπιτιών μας λόγω ζέστης, με αυτόν τον τρόπο μπορούν να εισέλθουν πολύ εύκολα και στο νερό του ενυδρείου μας.
• Η απουσία επαρκούς αριθμού φυτών γρήγορης ανάπτυξης (συνήθως συμβαίνει σε νέα ενυδρεία).

Γενικά η αιωρούμενη άλγη εμφανίζεται όταν τα φυτά μας για τον έναν ή τον άλλο λόγο πάψουν να αναπτύσσονται με συνέπεια να συσσωρεύονται και να μένουν ανεκμετάλλευτα στο νερό περίσσεια θρεπτικών συστατικών σε συνδυασμό πάντοτε με την παροχή φωτός.
 

Φωτογραφία του μέλους aris910i

 

Καταπολέμηση
Η καταπολέμηση του συγκεκριμένου τύπου άλγης μπορεί να επιτευχθεί με τους παρακάτω τρόπους:

• Με πλήρη συσκότιση του ενυδρείου για 4-5 ημέρες. Κάνουμε μια αλλαγή νερού γύρω στο 50%, ταΐζουμε τα ψάρια, σταματάμε την παροχή διοξειδίου (CO₂) εφ’ όσον υπάρχει, δεν τροφοδοτούμε το ενυδρείο με λίπασμα φυτών, σβήνουμε τις λάμπες, προσθέτουμε μια αεραντλία για περισσότερη οξυγόνωση του νερού και τέλος σκεπάζουμε τελείως το ενυδρείο ώστε να μην μπαίνει καθόλου φως. Μετά το πέρας της συσκότισης κάνουμε μια γενναία αλλαγή νερού περίπου 50-70% για την απομάκρυνση των νεκρών άλγεων και επαναφέρουμε τις καθημερινές ρουτίνες του ενυδρείου ομοίως και την παροχή διοξειδίου, εκτός κι αν κριθεί απαραίτητο να επαναληφθεί η διαδικασία συσκότισης. Στην περίπτωση επανάληψης της συσκότισης, ταΐζουμε ελαφρώς τα ψάρια πρώτα πριν την επανέναρξή της.
• Με τη χρήση λάμπας UV. Η λάμπα UV μπορεί να εξολοθρεύσει τα αιωρούμενα σωματίδια τα οποία θα κατακαθήσουν στο βυθό και θα πρέπει άμεσα να αφαιρεθούν χειροκίνητα με τη χρήση σκούπας βυθού. Κατά το διάστημα της χρήσης UV κάνουμε συχνές αλλαγές νερού (η πρώτη μετά από 12 ώρες) ώστε να απομακρύνουμε τα εναπομείναντα τμήματα νεκρής άλγης για να μην επιβαρυνθεί άλλο το ενυδρείο μας. Αυτονόητο είναι πως στο διάστημα αυτό δεν ρίχνουμε λίπασμα φυτών στο νερό, ούτε ταΐζουμε τα ψάρια μας και αν έχουμε CO₂ σταματάμε την παροχή του. Το μειονέκτημα της χρήσης λάμπας UV σε φυτεμένα ενυδρεία είναι πως μπορεί να αχρηστεύσει αρκετά θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται τα φυτά.
• Με τη χρήση διατομικού φίλτρου. Το διατομικό φίλτρο είναι σε θέση να δεσμεύσει τα αιωρούμενα σωματίδια άλγης αλλά θα πρέπει να ελέγχεται η σωστή του λειτουργία και να καθαρίζεται πολύ συχνά ώστε να μη βουλώσει και μειωθεί η ροή του. Με τη χρήση του συγκεκριμένου φίλτρου η αιωρούμενη άλγη απομακρύνεται από το ενυδρείο μέσα σε διάστημα μερικών ωρών.
• Με τη χρήση φυτών γρήγορης ανάπτυξης. Η παρουσία φυτών όπως το Κερατόφυλλο (Ceratophyllum Demersum), η “Ντοματιά” (Hygrophila Difformis), η Ενυδρειακή Φακή και η Pistia Stratiotes, θα συντελέσουν στην πολύ γρήγορη απορρόφηση των αδέσμευτων θρεπτικών στοιχείων από το νερό, όπως επίσης και θα συμβάλλουν στο φυσικό φιλτράρισμα του φωτισμού του ενυδρείου, αφού θα εκμεταλλεύονται ικανοποιητικό ποσοστό του παρεχόμενου φωτισμού δίχως αυτός να περνάει στο εσωτερικό του ενυδρείου και κατ’ επέκταση προς ώφελος των άλγεων.
• Με την προσθήκη ζωντανής δάφνιας, μόνο εφ’ όσον δεν υπάρχουν ψάρια στο ενυδρείο διότι οι δάφνιες αποτελούν φυσική τους τροφή.
• Με τη χρήση χημικών σκευασμάτων κατά της άλγης, τα οποία όμως ενδέχεται να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στα ψάρια και στα φυτά του ενυδρείου και καλό είναι να αποφεύγεται πλήρως η χρήση τους.

Η καταπολέμηση της μπορεί να χαρακτηριστεί από εύκολη έως δύσκολη, όπως και να ‘χει χρειάζεται χρόνος και υπομονή από μέρους μας για να την εξοντώσουμε πλήρως.
Καλό είναι να μην κάνουμε καθόλου αλλαγή νερού με νερό δικτύου για περίπου 10 με 15 μέρες, διότι τα φρέσκα θρεπτικά συστατικά του νέου νερού θα τροφοδοτήσουν επιπλέον τις άλγες. Στην περίπτωση που επιθυμούμε να κάνουμε κανονικά την αλλαγή νερού, θα πρέπει να γίνει με απιονισμένο νερό φέρνοντας το στην επιθυμητή σκληρότητα. Αν δεν μπορούμε να φτιάξουμε το νερό της αλλαγής τότε είναι προτιμότερο να μην κάνουμε καθόλου αλλαγή νερού, τουλάχιστον την πρώτη εβδομάδα, για να καταναλωθούν τα θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται διαλυμένα στη στήλη του νερού με αποτέλεσμα να πεθάνει η άλγη από ασιτία. Το ενδεχόμενο να επανεμφανιστεί η άλγη μετά από αλλαγή νερού είναι μεγάλο, ιδιαίτερα αν το νερό μας είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά. Σε αυτήν την περίπτωση συνεχίζουμε να μη ρίχνουμε λίπασμα στο νερό και σταματάμε την παροχή διοξειδίου (CO₂).
Όποια μέθοδο κα να επιλέξουμε βασικό είναι να χρησιμοποιούμε μια αεραντλία διότι ο κίνδυνος να πέσει το οξυγόνο ή/και να αυξηθεί το διοξείδιο είναι μεγάλος ακόμα και κατά την διάρκεια της ημέρας.
 
 

Το άρθρο δημιουργήθηκε απο τα μέλη Χρήστος και nospanos στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Spirogyra - SilkAlgae - WaterSilk

 

 

 

 
Γενική περιγραφή
Αν και μοιάζει πάρα πολύ με τη Νηματοειδή Άλγη (Thread Algae), ωστόσο αυτή η συγκεκριμένη άλγη ονομάζεται Spirogyra (ή αλλιώς WaterSilk ή SilkAlgae). Η Spirogyra κάνει την εμφάνισή της σε καθαρό ενυδρειακό νερό, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και σε ενυδρεία με αρκετό φωτισμό. Ως αποτέλεσμα ανάπτυξής της σε θρεπτικά νερά, μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς.  Η εμφάνισή της είναι άκρως χαρακτηριστική, έχοντας τη μορφή ενός συνόλου πράσινων μπλεγμένων νημάτων.
 

 

 
Αιτίες εμφάνισης
Όπως προαναφέραμε, η Spirogyra συναντάται σε καλής ποιότητας ενυδρειακά ύδατα και σε σημεία με μειωμένη κυκλοφορία νερού. Η μειωμένη κυκλοφορία νερού πιθανώς να οφείλεται σε μπουκωμένα φίλτρα, η ροή των οποίων έχει πέσει αισθητά. Στις αιτίες εμφάνισης προστείθονται επίσης ο μη τακτικός καθαρισμός του φίλτρου καθώς και η ελλειπής οξυγόνωση κυρίως λόγω χαμηλής ανατάραξης στην επιφάνεια του ενυδρείου.
 

 

 
Καταπολέμηση
Η εξάλειψη της συγκεκριμένης άλγης βρίσκεται στην τακτική παρακολούθηση για την εύρυθμη και σωστή λειτουργία του φίλτρου, να διατηρείται το εσωτερικό του φίλτρου καθαρό - μη μπουκωμένο, καθώς και στο να υπάρχει ιδανική ανατάραξη της επιφάνειας για επαρκή οξυγόνωση του νερού.
Σε κάποια πειράματα που έχουνε γίνει, η Spirogyra δεν επηρεάστηκε σχεδόν καθόλου από τις προγραμματισμένες ούτε από τις έκρυθμες αλλαγές νερού, αλλά αντιθέτως όταν η αλλαγή νερού συνοδευόταν και με καθαρισμό του φίλτρου είτε με μεμονομένο καθαρισμό του φίλτρου χωρίς αλλαγή νερού για 3-4 εβδομάδες, η συγκεκριμένη άλγη εξαφανίστηκε οριστικά. Άρα η καλύτερη θεραπεία είναι η σωστή λειτουργία του φίλτρου και ο συστηματικός καθαρισμός του.
Σε συνδυασμό με τη φυσική της αντιμετώπιση, η Spirogyra μπορεί να αφαιρεθεί μηχανικά πάρα πολύ εύκολα.
 
 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος nospanos στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Cladophora Algae

 

 

Φωτογραφία του Dusko Bojic απο το blog aquarium poetry

 

 
Γενική περιγραφή
Η Cladophora Άλγη εντάσσεται στο γένος των πράσινων δικτυωτών άλγεων Filamentous Ulvophyceae. Η κατηγορία του υπογένους Cladophora περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά είδη και υβρίδια, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστούν και να ταξινομηθούν σε ομαδες ίδιων χαρακτηριστικών κυρίως λόγω των τέλεια δομημένων γεννετικών τους παραλλαγών, τα οποία επίσης ορίζονται/επηρεάζονται και από διάφορες φυσικές μεταβλητές όπως την «ηλικία» των άλγεων και τις περιβαλλοντικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν και αναπτύσσονται.
Η Cladophora είναι από τις πιο δύσκολες άλγες που μπορούμε να συναντήσουμε στον ενυδρειακό κόσμο και με ιδιαίτερες δυσκολίες στην αντιμετώπισή της. Είναι συχνό φαινόμενο το να ξεστήνονται ολόκληρα ενυδρεία με σκοπό τον οριστικό αφανισμό της. Πρόκειται για μια συμπαγής υφής πράσινη νηματοειδή άλγη η οποία αναπτύσσεται πάνω σε πέτρες, ξύλα, διακοσμητικά και σε ακόμα μεγαλύτερη έκταση ενδιάμεσα στα φυτά του ενυδρείου μας. Μοιάζει πάρα πολύ με το ευρέως γνωστό και δημοφιλές φυτό Java Moss (Vesicularia Dubyana).
Σε αντίθεση με την άλγη Spirogyra (ή SilkAlgae ή WaterSilk), τα νήματα της Cladophora διακλαδώνονται και δεν υποβάλλονται σε σύζευξη με άλλα ομοειδή νήματα, δίχως να παρουσιάζουν δηλαδή τη μπερδεμένη χαρακτηριστική μορφή της Spirogyra.
 

Φωτογραφίες απο το μέλος coffeman

 

 
Αιτίες εμφάνισης
Όταν η Cladophora Άλγη εμφανιστεί στο ενυδρείο μας, αυτόματα σημαίνει ότι έχουμε δημιουργήσει όλες τις ιδανικές και κατάλληλες συνθήκες για τη διατήρηση και σωστή ανάπτυξη των φυτών μας! Ως συμπέρασμα από την παραπάνω πληροφορία, η διαβίωση της Cladophora φαίνεται να ευνοείται μέσα σε ένα υγειές ενυδρειακό περιβάλλον ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που επωφελείται και από την κακή κυκλοφορία του νερού.
Όλα τα είδη άλγεων του γένους Cladophora είναι ικανά να προκαλέσουν μεγαλύτερα προβλήματα στο ενυδρείο μας καθώς οι αυξημένες τιμές των φωσφορικών (PO₄) φαίνεται να ευνοούν την ανάπτυξη τους μέσω μεταβολών και εναλλαγών στο μεταβολισμό και την αναπαραγωγική τους διαδικασία.
Επίσης, το εμπορικό «φυτό» (στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για φυτό αλλά για μπάλα άλγης) Marimo Ball (Cladophora Αegagrophila), όπως παραπέμπει και το επιστημονικό του όνομα, ανήκει στην ίδια οικογένεια με την Cladophora Άλγη, οπότε αν προσθέσουμε αυτό το διακοσμητικό φυτό στο ενυδρείο μας είναι πολύ πιθανό να έχουμε παράλληλα και εμφάνιση της συγκεκριμένης άλγης.
 

Marimo Ball (Cladophora Αegagrophila)

 

 
Καταπολέμηση
Η καταπολέμηση της Cladophora χρειάζεται αρκετή τύχη και πρώτα από όλα υπομονή:

• Μπορούμε να αφαιρέσουμε μηχανικά την άλγη από τα διάφορα διακοσμητικά και από οποιαδήποτε επιφάνεια έχει αναπτυχθεί και να κλαδέψουμε τα προσβεβλημένα φύλλα των φυτών. Απαραίτητο εργαλείο για το σκοπό αυτό είναι μια καθαρή οδοντόβουρτσα.
• Η χορήγηση και υπερδοσολογία του Seachem Flourish Excel με χρήση σύριγγας πάνω στις περιοχές που έχει αναπτυχθεί η συγκεκριμένη άλγη ενδέχεται να έχει αποτέλεσμα.
• Η βελτίωση της κυκλοφορίας του νερού για την καλύτερη μεταφορά των θρεπτικών στοιχείων, όπως και η αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) στο ενυδρείο μας, είναι μια επιπλέον λύση καταπολέμησης της Cladophora Άλγης.

Επίσης, τη συγκεκριμένη άλγη την αγνοούν τα αλγοφάγα ψάρια π.χ. τα SAE καθώς και τα διάφορα ασπόνδυλα όπως τα φυτοφάγα σαλιγκάρια και οι γαρίδες.
 
 

 

Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος nospanos στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Staghorn Algae

 

 

Φωτογραφία του μέλους alexander

 

 
Γενική Περιγραφή
Η Staghorn Algae εντάσσεται στο γένος των νηματοειδών άλγεων (Filamentous) και η επιστημονική της ονομασία είναι Compsopogon sp.. Το όνομά της το έχει πάρει ορθώς από τη μορφή της ανάπτυξής της που μοιάζει με τα κλαδοκέρατα ελαφιού (Stag’s horns) αν και σε πυκνή ανάπτυξη μοιάζουν με μαλλιά. Αναπτύσσεται σε ανεξάρτητα κλαδιά (κορμούς), με τραχιά υφή, τα οποία χωρίζονται σε παρακλάδια με μήκος μέχρι και 8 εκατοστά. Αυτό το είδος άλγης εμφανίζεται σε αποχρώσεις μεταξύ θαμπού πράσινου, καφέ, γκρι ή ακόμα και άσπρου. Η Staghorn εμφανίζεται συνήθως στις άκρες των φυλλωμάτων σε φυτά αργής ανάπτυξης (Java Ferns, Anubias, Cryptocorines) και πιο συγκεκριμένα σε σημεία με έντονο φωτισμό, όπως επίσης και στον εξοπλισμό του ενυδρείου που βρίσκεται κοντά σε πηγή φωτός. Ένα καλό στοιχείο για αυτή την άλγη είναι οτι δεν πολλαπλασιάζεται ραγδαία ενώ παράλληλα επιλέγει συγκεκριμένα σημεία του ενυδρείου για να κάνει την εμφάνισή της.
 

 

Αιτίες Εμφάνισης
Υπάρχουν αρκετοί παράμετροι που συμβάλλουν στην εμφάνιση και ανάπτυξη του συγκεκριμένου είδους άλγης. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε οτι η ελλειπής περιποίηση του ενυδρείου είναι ο κύριος πιθανός παράγοντας. Για μια πιο σφαιρική άποψη όμως γνωρίζουμε ότι η Staghorn κάνει την εμφάνιση της σε ενυδρεία με πολύ έντονο φωτισμό και γι αυτό την παρατηρούμε στα φυλλώματα που είναι πιο κοντά στην επιφάνεια του νερού. Επίσης, η μη συχνή αλλαγή νερού, η έλλειψη ή έντονη μεταβολή διοξειδίου του άνθρακα (CO2), τα αυξημένα επίπεδα αμμωνίας - νιτρικών (ΝΟ3) και φωσφορικών (PO4), η χαμηλή ροή λόγω φραγής του φίλτρου, ακόμα και η τάραξη του πυθμένα σε πριπτώσεις μεταφύτευσης συνεισφέρουν στην ανάπτυξη αυτού του είδους άλγης στο ενυδρείο μας
 

 

 

Φωτογραφία του μέλους kouzman

 

 

 

 

Καταπολέμηση
Η καταπολέμηση της Staghorn δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη αλλά χρειάζεται μεθοδικότητα:

 

 

 

• Μπορεί να αφαιρεθεί μηχανικά με το χέρι στο μεγαλύτερο μέρος της ή ακόμα και με οδοντόβουρτσα τυλίγοντας την άλγη γύρω της σαν μακαρόνια. Πιο αποτελεσματικά με τρίψιμο ή κόψιμο των «μολυσμένων» φύλλων από τα φυτά. Το απότομο τράβηγμα της άλγης από τα φύλλα των φυτών μπορεί να σκίσει το ίδιο το φύλλο. Δεν ξεχνάμε να κάνουμε συχνές αλλλαγές νερού και καθαρισμό του φίλτρου μας.
• Χημικά με καθαρισμό του μηχανικού εξοπλισμού του ενυδρείου και εμβάπτισμα των μολυσμένων φυτών (για 3-5 δευτερόλεπτα) σε αραιό διάλυμμα καθαρής χλωρίνης (1 μέρος χλωρίνη – 15 μέρη νερό).

Αυτός ο τρόπος δεν συνίσταται διότι τα ευαίσθητα φυτά δεν θα επιβιώσουν

• Σταδιακή μείωση των ωρών του φωτισμού του ενυδρείου ή μείωση της έντασης του. Οι ώρες φωτισμού δεν πρέπει να είναι κάτω από 7-8 την ημέρα.
• Αύξηση και σταθεροποίηση της παροχής του CO2. Κοινή θεραπεία είναι η χρήση υγρού οργανικού άνθρακα, (όπως π.χ. Excel) με ψεκασμό υπερδοσολογίας κοντά στα σημεία όπου η άλγη έχει ακμάσει.
• Για να σταματήσουμε την ανάπτυξη της άλγης πρέπει να διατηρήσουμε τα θρεπτικά συστατικά σε φυσιολογικά επίπεδα. (ΝΟ3, PO4)
• Κάποια αλγοφάγα ψάρια όπως τα Siamese Algae Eater (SAE) την προτιμάνε και μάλιστα μπορούν να διατηρήσουν την ανάπτυξή της σε χαμηλά επίπεδα. 

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Staghorn είναι πως όταν αρχίζει και «πεθαίνει» αποκτά ένα πορτοκαλί ή κόκκινο χρώμα σε ανοιχτές αποχρώσεις. Αν παρατηρήσετε κάτι τέτοιο σημαίνει οτι βρίσκεστε σε καλό δρόμο και μπορείτε να αφαιρέσετε την άλγη μηχανικά!
Για να αποφύγουμε την επανεμφάνισή της άλγης αυτής ρυθμίζουμε την φωτεινότητα και τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα.




 


 
Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος Δον Κι-Φώτης στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

Green Beard Algae

 

 

 

 
Γενική περιγραφή
Η Green Beard Άλγη, ασχέτως του χρώματός της, προέρχεται από την πολυμελή οικογένεια των κόκκινων άλγεων (Red Algae). Ο χρωματισμός της ποικίλλει από ζωντανό πράσινο μέχρι πιο σκουρόχρωμο και αρκετές φορές τείνει να παίρνει τα χρώματα του Κυανοβακτηρίου αποκτώντας και γαλαζοπράσινες αποχρώσεις.
Η συγκεκριμένη άλγη αναπτύσσεται ραγδαία σε μεγάλες διακοσμητικές επιφάνειες παντού μέσα στο ενυδρείο, τις περισσότερες φορές σε τμήματα ξύλου ή πέτρας, καθώς επίσης εμφανίζεται και πάνω σε φύλλα, κυρίως στων αργής ανάπτυξης φυτών. Σχηματίζει ένα παχύ πράσινο στρώμα σαν χαλί πάνω στην προσβεβλημένη επιφάνεια, το οποίο συνήθως δημιουργείται κοντά στην πηγή φωτισμού. Αυτό το στρώμα άλγης είναι αρκετά μαλακό και έχει γλιστερή/απαλή υφή και είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αφαιρεθεί
μηχανικά. Η Green Beard Άλγη παρουσιάζεται τόσο σε ενυδρεία με χαμηλό Ph όσο και σε πιο υψηλό.
 

Φωτογραφία απο το aquaticscape

 

 
Αιτίες εμφάνισης
Η Green Beard Άλγη συνήθως μεταδίδεται από ενυδρείο σε ενυδρείο μέσω προσβεβλημένων φυτών και - όσο κι αν φαντάζει ακατόρθωτο - από ελεύθερα σωματίδια και νήματα άλγης διαλυμένα μέσα στο νερό που προέρχεται από το ενυδρείο-«φορέα» της συγκεκριμένης άλγης. Όπως συμβαίνει και με την Πράσινη Αιωρούμενη Άλγη (Green Water), ένας σπόρος ή ένα μικροσκοπικό τμήμα άλγης είναι υπεραρκετό για να μεταδοθεί!
Επίσης γίνεται έντονη η εμφανισή της όταν η φωτοπερίοδος είναι μεγαλύτερη από 10-12 ώρες την ημέρα καθώς και όταν επικρατεί μια γενικότερη ανισορροπία των θρεπτικών στοιχείων στο ενυδρείο.
Παρατηρείται πιο συχνά σε φυτεμένα ενυδρεία αλλά και σε ενυδρεία χωρίς φυτά, από τη στιγμή που υπάρχουν χαμηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) και νιτρικών αλάτων (ΝΟ₃) στη στήλη του νερού.
 

Φωτογραφία του Dusko Bojic απο το blog aquarium poetry

 

 
Καταπολέμηση
Η Green Beard Άλγη από τη στιγμή που είναι σχεδόν αδύνατο να αφαιρεθεί μηχανικά, προτείνονται οι παρακάτω τρόποι αντιμετώπισης:

• Αύξηση διοξειδίου του άνθρακα στο νερό.
• Αύξηση των νιτρικών, κυρίως μέσω χορήγησης σχετικών λιπασμάτων (π.χ. Seachem Nitrogen).
• Φυσική καταπολέμηση μέσω αλγοφάγων ψαριών (S.A.E.), πλεκόστομων (π.χ. Plecostomus Sp.) και αλγοφάγων ασπόνδυλων (Zebra snail).
• Απολύμανση σε διάλυμα χλωρίνης αναλογίας 1/19 των προσβεβλημένων φυτών, ξύλων ή άλλων διακοσμητικών.
• Αφαίρεση προσβεβλημένων φύλλων.

Το άρθρο δημιουργήθηκε απο το μέλος nospanos στα πλαίσια των εργασιών της PlanTeam.

Έγινε επεξεργασία 22 Ιανουαρίου 2021 - PlanTeam

[PlanTeam]

 

 

Βακτηριακή έξαρση – Bacterial Bloom – Άσπρη Θολούρα στο ενυδρείο μας.

Τι είναι και πώς να την εξαλείψετε....

 

Εισαγωγή:

Η βακτηριακή έξαρση στο ενυδρείο μας είναι ένα φαινόμενο που κάθε άλλο παρά σπάνιο είναι ειδικά σε φρέσκο στημένα ενυδρεία τα οποία δεν έχουν ακόμη ωριμάσει, και  άρα δεν έχουν τις σωστές παραμέτρους νερού.

Πολύ συχνά, όταν ξεκινάτε ένα ενυδρείο, βρίσκεστε μετά από λίγες μέρες με μια λευκή θολούρα, αδιαφανή ή ακόμη και γαλακτώδη.

Είναι σαφές ότι πρόκειται για βακτηριακή έξαρση στο ενυδρείο μας (Bacterial Bloom).

Κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ενυδρείου, μπορεί κανείς συχνά να βρεθεί σε συνθήκες λευκού, αδιαφανούς ή αλλιώς μη καθαρού νερού και όταν αυτό συμβαίνει, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τα αίτια αυτού του φαινομένου.

Αρχικά ένας από τους καλύτερους τρόπους για να καταλάβετε ποιο είναι το πρόβλημα, είναι σίγουρα να παρατηρήσετε το χρώμα.

 

 

Στην περίπτωση του λευκού γκρίζου νερού, όπως θα συζητήσουμε σε αυτόν τον οδηγό, η αιτία είναι πολύ πιθανό να αποδοθεί σε βακτηριακή έξαρση (Bacterial Bloom).

 

 

 

 

Όταν το νερό είναι κίτρινο, πορτοκαλί ή ακόμα και καφέ, η αιτία πιθανότατα θα είναι η απελευθέρωση ταννίνων από ξύλα και φύλλα που έχουμε προσθέσει.

 

 

 

 

Εάν το νερό έχει πράσινο χρώμα, η αιτία πιθανότατα θα αποδοθεί σε υπερβολικό πολλαπλασιασμό αιωρούμενης άλγης.

 

 

Εφόσον ξεκαθαρίσουμε περί ποιας θολούρας πρόκειται πάμε λοιπόν να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει και εμφανίζεται στα ενυδρεία μας και ποιος είναι ο τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου.

 

 

Τι είναι :

Πρώτα από όλα να αναφέρουμε ότι δεν είναι επικίνδυνο για τα ψάρια μας εάν έχουμε καλή οξυγόνωση στο ενυδρείο μας, και αν δεν μετράμε αμμωνία.

Πολύ απλά θα πούμε ότι πρόκειται για μια βακτηριακή έξαρση στο νερό, δηλαδή μια ανισορροπία στην στήλη νερού του ενυδρείου σε σχέση με τα βακτήρια που βρίσκονται στις αποικίες του φίλτρου.

 

 

Τα διάφορα υλικά που έχουμε μέσα στο ενυδρείο μας παίζουν σημαντικό ρόλο στην διάρκεια και ένταση του φαινομένου, όπως το υπόστρωμα που έχουμε για βυθό, και τις διάφορες επιφάνειες αντικειμένων όπως πέτρες ξύλα ή διακοσμητικά.

Κυρίως συναντάμε αυτό το φαινόμενο σε νεοσύστατα ενυδρεία κατά την διαδικασία ωρίμανσης τους αλλά μπορούμε να έχουμε έξαρση και σε ώριμα ενυδρεία όταν έχουμε απότομη ανισορροπία οργανικών θρεπτικών.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή με μια σειρά για να έχουμε μια καλύτερη γενική εικόνα του συνολικού προβλήματος.

 

Νεοσύστατα ενυδρεία:

Κατά το στρώσιμο ενός νέου ενυδρείου  έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικό γεωχημικό κύκλο που ονομάζουμε κύκλο του αζώτου και αναπτύσσονται δυο κύρια είδη βακτηρίων που ονομάζονται αυτοτροφικά και ετεροτροφικά .

 

 

Τα αυτοτροφικά βακτήρια συνθέτουν τη δική τους τροφή από ανόργανα μόρια και κάποια πηγή ενέργειας (Φωτοτροφεία, χημειοτροφικά ή χημειοσυνθετικά), ενώ τα ετεροτροφικά που ονομάζονται και καταναλωτές, αντλούν την ενέργεια για τις μεταβολικές τους δραστηριότητες από την κατανάλωση φυτών και παραγωγικών οργανισμών. Χρειάζονται δηλαδή οργανική ύλη όπως ένα υπόστρωμα πλούσιο σε οργανικά, υπολείμματα τροφής, πεθαμένα ψάρια και φυτά για να μπορέσουν να τραφούν.

Τα ετεροτροφικά βακτήρια σε αυτή την άγουρη φάση του ενυδρείου μας αιωρούνται στο νερό σε μεγάλο βαθμό μια που δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί κολλοειδή στις επιφάνειες και αναπτύσσονται εξαιρετικά γρήγορα σε σχέση με τα αυτοτροφικά. Ανάλογα με τα οργανικά θρεπτικά που υπάρχουν λοιπόν  στο νερό, πολλαπλασιάζονται τάχιστα όσο βρίσκουν τροφή για τα "δόντια τους"  δημιουργώντας έτσι αυτή την θολούρα στο νερό, πολλές φορές σχεδόν γαλακτώδες.

Όταν καταναλωθούν αυτά τα αρχικά υπερβολικά θρεπτικά από το νερό, επέρχεται η ισορροπία, λιγοστεύουν τα βακτήρια στο νερό λόγω έλλειψης τροφής, πεθαίνουν τα πολλά πολλά και έτσι ξεθολώνει και το νερό σταδιακά. Αυτή η φάση μπορεί να διαρκέσει από λίγες έως πολλές ημέρες ανάλογα το οργανικό φορτίο που έχουμε μέσα στο ενυδρείο μας.

 

Ώριμα ενυδρεία:

Το φαινόμενο της βακτηριακής έξαρσης μπορούμε να το συναντήσουμε όμως και σε ώριμα ενυδρεία και πρέπει να εντοπίσουμε αρχικά τον λόγο για να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά το πρόβλημα ώστε να μην ξανά παρουσιαστεί στο άμεσο μέλλον.

Οι διάφορες περιπτώσεις είναι η υπερβολική ιχθυοφόρτιση, το υπερβολικό τάισμα, το ακατάλληλο υπόστρωμα βυθού, ή το ακατάλληλο σύστημα φίλτρανσης όπου αδυνατεί να καθαρίσει σωστά τους υπερβολικούς οργανικούς ρύπους.

Στην περίπτωση του φίλτρου προσπαθούμε να αυξήσουμε τα κεραμικά υλικά ώστε να ενισχύσουμε την λεγόμενη βιολογία του και εάν δεν έχουμε αυτή την δυνατότητα θα πρέπει να στραφούμε σε μεγαλύτερο φίλτρο. Ακόμη και ο υπερβολικός καθαρισμός του φίλτρου μπορεί πολλές φορές να συμβάλλει στην εμφάνιση της.  

 

 

Επίσης ένα άλλος λόγος που μπορεί να έχουμε θολούρα είναι όταν έχουμε ψάρια τα οποία σκάβουν συχνά πυκνά τον βυθό. Σε ένα επιβαρυμένο βυθό λόγο του ότι τον έχουμε χρόνια και έχει ποτίσει από υπερβολικά οργανικά ή όταν έχουμε εμπλουτισμένο οργανικό υπόστρωμα τα ψάρια που σκύβουν τον βυθό, όπως κάποιες κιχλίδες ή πλεκόστομοι μπορούν να φέρουν στην στήλη υπερβολικά αναερόβια βακτήρια και οργανικά.

Αυτά με την σειρά τους καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες οξυγόνου στην προσπάθεια τους να λειτουργήσουν στην νέα αερόβια συνθήκη και μπορούμε να έχουμε έλλειψη οξυγόνου στο νερό για τα ψάρια μας.

 

Τρόποι αντιμετώπισης :

Στα νεοσύστατα ενυδρεία κατά αρχάς πριν αρχίσουμε το στρώσιμο πλένουμε σχολαστικά τα υλικά που θα μπουν μέσα. Από την διακόσμηση έως το αδρανές υπόστρωμα (χαλίκι ή άμμος) με ζεστό νερό για την καλύτερη διαλυτότητα και για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, γιατί αλλιώς θα έχουμε εξ αρχής μια άσπρη θολούρα που δεν έχει να κάνει όμως με την βακτηριακή έξαρση, αλλά λόγο των αδρανών μικροσωματιδίων που μπορούν να αιωρούνται ακόμη και για αρκετές ημέρες.

Από την στιγμή που δεν υπάρχουν ψάρια μέσα στη φάση στρωσίματος, συνήθως η βακτηριακή θολούρα εμφανίζεται στην τρίτη εβδομάδα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε μια καλή ανατάραξη της επιφάνειας για να υπάρχει καλή οξυγόνωση του νερού και κάνουμε λίγη υπομονή μέχρι να καθαρίσει σε λίγες ημέρες από την θολούρα. Μπορούμε επίσης να προμηθευτούμε και κάποια αεραντλία άλλα συνήθως μόνο με την ανατάραξη το φαινόμενο θα υποχωρήσει σχετικά γρήγορα.

Εάν έχουμε κάποιο ενεργό υπόστρωμα πλούσιο σε οργανικά με φυτά, καλό είναι να γίνονται και κάποιες μικρές αλλαγές νερού για να αποσυμφορήσουμε λίγο το σύστημα μας από τα πολλά θρεπτικά οργανικά που ξερνάει αρχικά το υπόστρωμα,  και να βοηθήσουμε κάπως και τα φυτά μας να μπορούν να φωτοσυνθέσουν μέσα σε μια υπερβολική θολούρα.

Εάν έχουμε ψάρια μέσα κατά την φάση του στρωσίματος ακολουθούμε τις οδηγίες του σκευάσματος και ταυτόχρονα κάνουμε καθημερινά τεστ αμμωνίας. Οι μετρήσεις θα μας καθοδηγήσουν και αν έχουμε αμμωνία θα χρειαστούν αλλαγές νερού και αζωτοδεσμευτικά μια που θα κινδυνεύουν τα ψάρια σε αυτή την περίπτωση να αρρωστήσουν σοβαρά.

 

Να αναφέρουμε εδώ ότι στο εμπόριο υπάρχουν κάποια βελτιωτικά νερού (κροκιδωτικά) που ενδεχομένως μπορεί και να περιορίσουν προσωρινά το φαινόμενο αλλά δεν θα εξαλείψουν το πρόβλημα μια που τα οργανικά θα συνεχίσουν να υφίσταται δεσμευμένα στον βυθό του ενυδρείου μας.

Μια άλλη λύση είναι και η λάμπα UV αλλά και αυτή ουσιαστικά θα σκοτώσει τα αιωρούμενα βακτήρια και άρα θα εξαφανίσει προσωρινά την θολούρα αλλά δεν θα εξαλείψει τα οργανικά.

 

 

Συμπεράσματα:

Στην περίπτωση ενός ενυδρείου που ωριμάζει, και επομένως μόλις ξεκίνησε η περίσσεια βακτηρίων είναι φυσιολογική, και η  θολούρα έχει αρχή και τέλος με κορύφωση προς την εικοστή ημέρα. Οπότε κάνουμε λίγο υπομονή μέχρι να εξασθένηση το φαινόμενο χωρίς κάποια άμεση παρέμβαση.

Εάν μιλάμε για ένα ώριμο ενυδρείο τότε το bacterial bloom αντιμετωπίζεται προσπαθώντας να αυξήσουμε τα βακτήρια του φίλτρου και τις αποικίες τους ενώ ταυτόχρονα μειώνουμε στο ελάχιστο την τροφή που δίνουμε στα ψάρια μας, δεν ανακινούμαι το βυθό, και γενικότερα με κάθε τρόπο προσπαθούμε να κόψουμε κάθε μέσο διατροφής στα ετεροτροφικά βακτήρια. Αν δεν βρουν τροφή, όσο γρήγορα αναπαράγονται, τόσο γρήγορα και θα πεθαίνουν. Αν μάλιστα το βακτηριακό φορτίο δεν μειωθεί σε λίγες μέρες τότε καλό είναι να επανορθωθεί το συντομότερο δυνατό βάση των ενδείξεις που έχουμε, για να μην ενταθεί το φαινόμενο, δημιουργώντας ζημιές στα ψάρια και στα φυτά του ενυδρείου μας.