Tropheus sp. "ikola"

(Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν απο τα μέλη kokalo,Δίας)

Επιστημονικό Όνομα: Tropheus sp. "ikola" (Boulenger, 1898)
Κοινές Ονομασίες: Yellow banded tropheus, Tropheus yellow, Tropheus ikola kaiser
Ελληνικό Όνομα:
Τάξη: Cichliformes
Οικογένεια: Cichlidae

Γένος: Tropheus

Μέγεθος: Το αρσενικό φτάνει σε τελικό μέγεθος τα 13 εκατοστά, ενώ το θηλυκό τα 12 εκατοστά.

Βιότοπος: Ενδημικό είδος της λίμνης Tanganyika. Ζει σε βραχώδης περιοχές με άμμο.

Συντήρηση στο ενυδρείο
ΡH 7,8-9
KH: 14-20°dKH
GH: 12-20°dGH
Θερμοκρασία: 24-27 ° C(ιδανικά 25°C)

Λίτρα: Η αυξημένη επιθετικότητα προς τα ψάρια του είδους τους, μας υποχρεώνει να τα φιλοξενούμε σε μεγάλες ομάδες. Τα ελάχιστα λίτρα και το ελάχιστο μήκος που απαιτείται, ποικίλει μεταξύ των συγγραφέων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings ως ελάχιστο όριο ορίζονται τα 500 λίτρα και τα 150 εκατοστά μήκος. Τονίζεται επίσης ότι κάθε αρσενικός πρέπει να έχει την δική του συστάδα από πέτρες, η οποία να απέχει από του άλλου 30 εκατοστά. Αντίθετα ο Georg Zurlo αναφέρει τα 120 εκατοστά ως μήκος εισόδου. Συνδυάζοντας την βιβλιογραφία με εμπειρικές αναφορές, μπορούμε να καταλήξουμε στα 150 εκατοστά ως ελάχιστο μήκος εισόδου για μια ομάδα των 20 ατόμων.

Κοινωνική συμπεριφορά: Τα ψάρια αυτά πρέπει να κρατούνται σε ομάδες άνω των 15 ψαριών, καθώς ζουν σε κοπάδια, αλλά αυτό τα κάνει να μετριάζουν την επιθετικότητα τους. Επιπρόσθετα, λόγω της περιοχικότητας που μπορεί να αναπτύξουν,καλό είναι να μπαίνουν όλα μαζί από την αρχή, και όχι σταδιακά. Αν πρέπει στη συνέχεια να προστεθεί κάποιο ψάρι, καλό θα ήταν να μπει σε νεαρή ηλικία, και όχι μόνο ένα , αλλά από δύο και πάνω, και για μερικές μέρες να είναι υπό παρακολούθηση.  Αν υπάρξει τσακωμός μεταξύ αρσενικών για την κυριαρχία του ενυδρείου, και υπάρξει τραυματίας ηττημένος τότε πρέπει να δράσουμε άμεσα και να τον απομακρύνουμε από το ενυδρείο.


Διαχωρισμός φύλου: Είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε το φύλο των ψαριών αυτών. Κατά την νεαρή τους ηλικία έχουν ένα μαύρο - γκρι χρώμα με ελάχιστο κίτρινο, και κατά την ενηλικίωση τους αρχίζουν να αποκτούν μια μεγάλη και παχιά κίτρινη γραμμή στην μέση του σώματος τους.
Διαχωρισμός μπορεί να γίνει όσον αφορά κάποια σημάδια που τείνουν να έχουν τα φύλα του είδους αυτού, όμως σίγουρη ταυτοποίηση μπορεί να γίνει από τα γεννητικά όργανα του ψαριού. Αλλά αυτή η διαδικασία θα πρέπει να γίνει από κάποιον ειδικό.

Διακόσμηση ενυδρείου: Όπως συμβαίνει με όλες τις Αφρικάνικες κιχλίδες που ζουν στα βραχώδη τμήματα της λίμνης Τανγκανίκα, χονδρόκοκκη άμμος και πολλές πέτρες είναι αυτό που χρειάζονται. Οι πέτρες παρέχουν σπηλιές και περάσματα για να νοιώθουν τα ψάρια ασφάλεια και να  καταφεύγουν εκεί για προστασία. Άμμος και πέτρες είναι προτιμότερο να είναι ασβεστολιθικά, ώστε να επιτύχουμε πιο εύκολα τις επιθυμητές σκληρότητες του νερού. Αν θέλουμε να βάλουμε κάποιο φυτό, αυτό θα πρέπει να είναι κάποιο ανθεκτικό είδος όπως κάποιο από το είδος vallisneria.

Ζώνη Κολύμβησης: Κινείται σε όλο το μήκος του ενυδρείου και πολλές φορές θα δούμε όλη την ομάδα να κολυμπάει μαζί, επιδεικνύοντας συμπεριφορά κοπαδιού.

Διατροφή: Πρόκειται για φυτοφάγο ψάρι όπου στην φύση τρέφεται με άλγη που ξύνει από τις πέτρες. Στο ενυδρείο μας πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις τροφές που θα του παρέχουμε, καθώς τροφές με υψηλά ποσοστά ζωικής πρωτεΐνης θα οδηγήσουν στο bloat και σχεδόν σίγουρα στον θάνατο. Καλό θα ήταν την πρώτη και για δυο τρεις μέρες να αφήσουμε τα ψάρια να τραφούν αποκλειστικά από τις άλγες του ενυδρείου, ώστε να προσαρμοστούν ευκολότερα, πριν εισάγουμε στην διατροφή τους τροφές του εμπορίου. Ιδανικές θεωρούνται τροφές που είναι πλούσιες σε σπιρουλίνα, ενώ μπορεί να δεχθεί μικρά ποσοστά πρωτεΐνης μιας και στην φύση σκαλίζοντας την άλγη τρώει μαζί οστρακοειδή και διάφορους άλλους μικροοργανισμούς.

Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: 8 με 10 χρόνια.

Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Με κιχλίδες που ονομάζονται gobies όπως του γένους eretmodous, Tanganicodus και spathodus είναι συμβατό όπως επίσης και με την οικογένεια των petrochromis και simochomis. Το καλύτερο πάντως είναι να το φιλοξενηθούν στο ενυδρείο μας ως μοναδικό είδος.

Υποείδη και υβρίδια: Σύμφωνα με τον Dr. Ad Konings, η ομάδα των Tropheus αποτελείται από 8 είδη: Tropheus Moorii, Tropheus Annectens, Tropheus Duboisi, Tropheus Brichardi, Tropheus sp. “black”, Tropheus sp. “red”, Tropheus sp.“Mpimbwe”, και Tropheus sp. “Ikola”. Μέσα σε κάθε είδος υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σύμφωνα με τη γεωγραφική θέση στην οποία ζουν. Όταν φιλοξενούμε παραπάνω από μία αποικία στο ενυδρείο μας, πρέπει να
επιλέγουμε μία από κάθε είδος. Για παράδειγμα, αν βάλουμε μια ομάδα Τ. duboisi με μια ομάδα Τ. moorii δεν θα έχουμε πρόβλημα. Αν όμως βάλουμε δύο διαφορετικές ποικιλίες από το είδος των Τ. moorii, το πιθανότερο είναι να υβριδίσουν.

Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Είναι δυνατή και σχετικά εύκολη. Εφόσον το ζεύγος εκ της ομάδας ζευγαρώσει, το θηλυκό θα κρατήσει στο στόμα του (στοματοεπωάζον) τα αυγά για περίπου 25 με 30 μέρες (ανάλογα το θηλυκό), μέχρι να γίνουν γόνος  Ένα θηλυκό μπορεί να κρατήσει από 5 μέχρι 15 αυγά. Μόλις τα αυγά γίνουν ψάρια,η μητέρα θα τα ελευθερώσει, αλλά δεν θα τα αφήσει μόνα. Θα τα κρατάει και θα τα θρέφει μέχρι να μην χωράνε άλλο στο στόμα της. Τότε είναι η ώρα για την οριστική τους απελευθέρωση.

Γενικές πληροφορίες: Η ομάδα των Τropheus στην οποία ανήκει το Tropheus sp. Ikola είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ψάρια της λίμνης Τανγκανίκα. Η έντονη
επιθετικότητα που εμφανίζουν καθώς και το γεγονός ότι απαιτούν πολύ καθαρό νερό δίνει την εντύπωση ότι είναι απαγορευτικά για αρχάριους. Σίγουρα δεν είναι από τα ψάρια που συγχωρούν λάθη αυτού που τα φιλοξενεί, αλλά αν τηρηθούν κάποιοι βασικοί κανόνες δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Καθαρό νερό, μικρά και συχνά γεύματα με τροφές υψηλής ποιότητας, και πολύ σταθερές συνθήκες, είναι αυτά που χρειάζονται, και η ανταμοιβή από την μοναδική τους συμπεριφορά είναι δεδομένη.