Tetraodon suvattii (Sontirat ,1989)

Επιστημονικό Όνομα: Tetraodon suvattii (Sontirat ,1989)
Κοινές Ονομασίες: arrowhead puffer, pig nose puffer
Ελληνικό Όνομα: -
Γενική κατηγορία: puffer

Τάξη: Tetraodontiformes

Οικογένεια: Tetraodontidae

Μέγεθος: 15 εκατοστά.

Βιότοπος: Νοτιοανατολική Ασία. Ταϊλάνδη, Λάος, ποταμός Mekong.

Συνθήκες στο ενυδρείο
PH: 6,5-7,5
KH: -
GH: 5-12 °dGH

Θερμοκρασία: 22-26 °C
Λίτρα: 70 λίτρα είναι το ελάχιστο και ιδανικά 100 λίτρα για ένα άτομο του είδους μόνο του.

Κοινωνική συμπεριφορά: Είναι θηρευτής ενέδρας. Περνάει όλη σχεδόν τη ζωή του ακίνητο θαμμένο στην άμμο, φαίνονται μόνο τα μάτια του και το στόμα του, τα χρώματα του αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεση του αλλά και για να την προσαρμογή του στο περιβάλλον του. Είναι αδηφάγος θηρευτής και πολύ δύσκολα γλυτώνει το θήραμα του. Θα πρέπει να διατηρούνται μόνα τους σε species ενυδρεία και να μην πειραματιστούμε με συγκατοίκους ακόμα και του ίδιου είδους, καθώς τα ψάρια αυτά είναι απρόβλεπτα.

Διαχωρισμός φύλου: Δεν υπάρχουν εξωτερικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλλα. Ξεχωρίζουν μόνο από τη συμπεριφορά τους όταν γίνουν ζευγάρι.

Διακόσμηση ενυδρείου: Κανονικός – μέτριος φωτισμός. Λόγω της ιδιαίτερης συμπεριφοράς του είναι απαραίτητη η ύπαρξη άμμου στον βυθό, με πάχος όχι μικρότερο από 5 με 6 εκατοστά, ώστε να μπορεί να θάβεται άνετα. Οποιοδήποτε άλλο υπόστρωμα μπορεί να τραυματίσει το πολύ ευαίσθητο δέρμα του και να επιφέρει μολύνσεις ακόμα και θάνατο. Ρίζες, κλαδιά και λείες πέτρες θα συμπληρώσουν ιδανικά τον διάκοσμο του ενυδρείου. Όσον αφορά τα φυτά του ενυδρείου μας, η καλύτερη επιλογή μας είναι αυτά που δένονται σε πέτρες ή ξύλα, ώστε να μην κινδυνεύουν να ξεριζωθούν από το ψάρι. Ωστόσο, με προσεκτική επιλογή του μέρους που θα τοποθετήσουμε κάποιο φυτό, μπορούμε να διατηρήσουμε στο ενυδρείο ακόμα και φυτά που φυτεύονται κανονικά στον βυθό.

Ζώνη Κολύμβησης: Κολυμπάει ελάχιστα έως καθόλου στο μέσο του ενυδρείο και περνάει όλο του το χρόνο θαμμένο στην άμμο .

Διατροφή: Είναι ψάρι αποκλειστικά σαρκοφάγο. Η διατροφή του θα πρέπει να περιλαμβάνει μύδι, καλαμάρι και γενικότερα μαλάκια, γαρίδα, μικρά ψάρια (αθερίνα, γαύρος κλπ) blood worms, γεωσκώληκες. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι τα ταΐσματα θα πρέπει να γίνονται με μια λαβίδα κουνώντας επιδεικτικά την τροφή, ώστε να φαίνεται ως ζωντανή, διαιρετικά δε θα φάει (είναι άγρια πιασμένα ψάρια στο μεγαλύτερο ποσοστό τους). Σε νεαρή ηλικία θα πρέπει να ταΐζονται μέρα παρά μέρα, ενώ σε ενήλικο στάδιο 1 με 2 φορές την εβδομάδα είναι αρκετό, λόγω της ακινησίας που παρουσιάζουν .

Μέγιστη ηλικία στο ενυδρείο: Δεν υπάρχουν αναφορές.

Ιδανικοί Συγκάτοικοι: Είναι δεινός κυνηγός και κάθε πιθανός συγκάτοικος, ακόμα και μεγαλύτερου μεγέθους, θα φαγωθεί ή θα τραυματιστεί θανάσιμα.Σε μεγάλα ενυδρεία με πολλές κρυψώνες και διάκοσμο που θα εμποδίζει την οπτική επαφή των ψαριών θα μπορούσε να κρατηθεί μια ομάδα ατόμων του ίδιου είδους.

Υποείδη και υβρίδια: -

Αναπαραγωγή στο ενυδρείο: Έχει επιτευχθεί αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία αλλά οι πληροφορίες είναι λίγες. Αφού το ζευγάρι ξεχωρίσει μετατρέπονται από αδηφάγους κυνηγούς, σε τρυφερούς και διακριτικούς συντρόφους. Όταν αρχίζουν να ερωτοτροπούν αναπτύσσονται απίστευτες συμπεριφορές και διαδραματίζεται ένας "χορός" όπου αγκαλιάζονται οι ουρές τους. Γεννούν τα αυγά τους πάνω σε λείες πέτρες και αφού γονιμοποιηθούν το αρσενικό τα φυλάει όλη μέρα για 9 με 12 ημέρες και αφαιρεί τα άρρωστα αυγά. Από την στιγμή που θα εκκολαφθούν τα αυγά, τα μικρά ψαράκια πρέπει να μεταφέρονται σε άλλο ενυδρείο γιατί θα φαγωθούν από τους γονείς.

Γενικές πληροφορίες:

- Ζει αποκλειστικά και μόνο σε γλυκό νερό. Έχουν ιδιαίτερη συμπεριφορά και δεν είναι για κάποιον χομπίστα που θέλει κίνηση και χρώμα στο ενυδρείο του. Είναι δύσκολα στην διατροφή τους και όπως όλα τα puffer πολύ ευαίσθητα στους ρύπους του ενυδρείου. Απαιτούν λοιπόν πολύ καλή φίλτρανση και συχνές και μερικές αλλαγές νερού, ώστε το νερό να είναι εντελώς απαλλαγμένο από νιτρώδη, νιτρικά και αμμωνία. Απαραίτητη κρίνεται και η χρήση σκούπας βυθού, ώστε να απομακρύνονται τα υπολείμματα τροφής που αποτελούν πηγή μόλυνσης του νερού και σημαντικό κίνδυνο για την υγεία του ψαριού.

- Οι πιθανότητες να μας δαγκώσει κατά την διάρκεια που αλλάζουμε το set up, φυτεύουμε, αλλάζουμε νερό κτλ είναι μάλλον ελάχιστες, αλλά καλό είναι να προσέχουμε και να χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα εργαλεία, γατί το κάθε ψάρι έχει το δικό του χαρακτήρα.

- Πολλά μέρη του σώματος του περιέχουν το θανατηφόρο νευροτοξίνη tetrodoxin που έχουν όλα τα puffer. Αυτό είναι το ίδιο δηλητήριο που βρέθηκε στο περιβόητο μπλε χταπόδι. Όταν προσλαμβάνεται σε επαρκείς ποσότητες, μπορεί να προκαλέσει παράλυση και το θάνατο. Δεν υπάρχει καμία γνωστή αντιτοξίνης και για τον άνθρωπο, είναι πάνω από 1000 φορές θανατηφόρα από το κυάνιο. Ωστόσο, ο χομπίστας που ασχολείται με αυτό το είδος δεν έχει κανένα φόβο να πάθει κάτι, καθώς η δηλητηρίαση γίνετε μόνο με την κατανάλωση του σαν φαγητό είτε από άνθρωπο είτε από άλλο ψάρι .

Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το χρήστη piranhas2