jpavly 7 Νοεμβρίου 2014 #1 Share 7 Νοεμβρίου 2014 (edited) Με αφορμή το παρακάτω, θυμήθηκα ότι όταν ήμουν πιτσιρίκι μας είχαν πάρει οι γονείς μας μία στρογγυλή γυάλα με 2 χρυσόψαρα common. Υ.Γ. Μόλις χτες έμαθα από τον μπαμπά μου, ότι όταν ήμουν μικρή και είχα ένα χρυσόψαρο σε γυάλα, τον Ψαρούλη, δεν ήταν ένας! Κάθε φορά πέθαινε και μου έπαιρναν άλλο χωρίς να το καταλάβω. Νόμιζα ότι έζησε 3 χρόνια στη γυάλα, αλλά τελικά μου είχαν αλλάξει γύρω στα 5 χρυσόψαρα! Είχαν πολύ πλάκα, τα φροντίζαμε όσο νομίζαμε ότι κάναμε καλά, αλλά φυσικά μας άφησαν πολύ γρήγορα. Όμως νομίζω από τότε "μου έμεινε" και έλεγα μια μέρα θα πάρω ένα ενυδρείο Το restart έγινε όταν ήθελα να πάρω ένα ψαράκι για την κόρη μου πια και έτσι ξεκίνησαν όλα! Πότε και πως "κολλήσατε" το μικρόβιο; ΥΓ: δεν ξέρω αν η κατηγορία που το έβαλα είναι η σωστή.. Έγινε επεξεργασία 7 Νοεμβρίου 2014 - jpavly Link to comment Share on other sites More sharing options...
rastafarian 7 Νοεμβρίου 2014 #2 Share 7 Νοεμβρίου 2014 Το μετεφερα εγω στη σωστη! Link to comment Share on other sites More sharing options...
argy1 7 Νοεμβρίου 2014 #3 Share 7 Νοεμβρίου 2014 (edited) Η πρωτη επαφη ηταν με ενα χρυσοψαρο σε πλαστικο "ενυδρειο" του λιτρου!!! Φυσικα δεν εβγαλε μηνα και θυμαμαι χαρακτηριστικα οτι μου ειχε πει ο κυριος στο πετσοπ να του βαζω ενα υγρο σε σταγονες στο νερο γιατι χρειαζεται βακτηρια και αυτο βοηθαει (αντιχλωριο ηταν) και οταν το εβλεπα να χαροπαλευει στο λιτρο νερου του εριχνα σταγονες γιατι νομιζα οτι ειναι φαρμακο και ηθελα να το σωσω.Μιλαμε για 7 χρονων.. Το ενυδρειακι αυτο το εχω ακομα!!! Έγινε επεξεργασία 7 Νοεμβρίου 2014 - argy1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
kalliroi 7 Νοεμβρίου 2014 #4 Share 7 Νοεμβρίου 2014 Ο Ψαρούλης (και οι αντικαταστάτες του) ήταν η πρώτη μου επαφή με τα ψάρια. Η γυάλα τώρα βρίσκεται στο μπάνιο της μάνας μου γεμάτη με κοχύλια, ως διακοσμητικό. Το ενυδρείο ήταν κάτι το "εξωγήινο" για μένα και ποτέ δεν με ενδιέφερε.Ούτε που θα το φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα ενυδρεία και λιμνούλα. Ήδη τώρα που ελευθερώθηκε από την τηλεόραση ένα τραπέζι στο υπνοδωμάτιό μου, σκέφτομαι τί αντοχές μπορεί να έχει και αναρωτιέμαι αν θα φτιάξω ένα DIY σιγά σιγά για την εμπειρία ή αν θα πάρω έτοιμο... (ουφ, σκέφτομαι και την παντόφλα, η αντρική είναι πιο μεγάλη από τις γυναικείες που τρώτε εσείς!) 3 Link to comment Share on other sites More sharing options...
DeLk 7 Νοεμβρίου 2014 #5 Share 7 Νοεμβρίου 2014 (edited) Κατά καιρούς όταν ήμουν μικρός μας έπαιρναν χρυσόψαρα σε πλαστικά δοχεία του 1 λίτρου σε μένα και τον αδερφό μου, όμως όλο κάτι πήγαινε στραβά και δεν ζούσαν για πολύ.. Αυτό που θα μπορούσα να πω ότι μου κόλλησε το μικρόβιο είναι ένας μονομάχος που είχα συντηρήσει για αρκετό καιρό στο παρελθόν (5 χρόνια ++), σε ένα πλαστικό "ενυδρείο" 20 περίπου λίτρων, χωρίς φίλτρο βέβαια, αλλά με καθημερινές αλλαγές νερού.. Βασικά το είχα ξεχάσει σαν ασχολία ή χόμπι μέχρι το 2011, όπου γνώρισα ένα παιδί που είχε ενυδρείο (ίσως και ο μόνος στην περιοχή), συνομήλικός μου, ο οποίος ενώ μου εξηγούσε μερικά πράγματα που τον ρωτούσα, το θεωρούσε άσκοπο να τα λέει σε κάποιον άσχετο (πχ. για την βιολογία του ενυδρείου). Ουσιαστικά τον παρακάλαγα.. Αφού μου ξύπνησε η επιθυμία για ενυδρείο, βρήκα ένα μεταχειρισμένο, και μετά από ένα ψευτοστρώσιμο, σε μία βδομάδα έβαλα τα πρώτα μου ψαράκια! Μην τα πολυλογώ, το ένα έφερε το άλλο και έχω γίνει 3 φορές πιο ψαροκαμμένος από το παιδί αυτό και με 3 ενυδρεία στο σπίτι, και δεν το μετανιώνω. Το μόνο που με στεναχωρεί όσον αφορά το χόμπι είναι πως αρκετοί φίλοι και γνωστοί μου το περιφρονούν, αλλά είναι άλλο θέμα αυτό.. ΥΓ. Όταν είναι για τέτοια θέματα είμαι μανούλα! Έγινε επεξεργασία 7 Νοεμβρίου 2014 - nick_d 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgosmarios 7 Νοεμβρίου 2014 #6 Share 7 Νοεμβρίου 2014 Οπως οι περισσοτεροι απο εμας σε ηλικια 15 ετων η πρωτη επαφη με ψαρια ( γυαλα, χρυσοψαρα ) δυο τον αριθμο. Αλλαγες τακτικες απο τη μητερα και συνηθως μη γνωριζοντας πολυ φαγητο οταν δεν εβλεπε. Το καλοκαιρι με μια απουσια δυο ημερων γυρισαμε και δυστηχως ειχαν αποδημηση εις κυριο, λογο ζεστης. Απο τοτε και για αρκετο διαστημα δεν υπηρξε καμια επαφη. Το μικροβιο ξανα επανηλθε οταν ηταν τα παιδια μικρα ( στο δημοτικο ), οταν τους πηγαν στο σχολειο μια γυαλα με χρυσοψαρα ( οπως ειχαν κανει μια ομαδα του aquazon σε ενα δημοτικο ). Απο τοτε υπαρχει αυτη η συνεχεια, 17λιτρο ( με τα χρυσοψαρα ), 60 λιτρο ( με ζωοτοκα ψιλοφυτεμενο), 125 λιτρο ( με ζωοτοκα φυτεμενο ), 240 λιτρο ( με σκαλαρια, γκουραμι, μελανοταινιες, δολλαρια και μετα με δισκους ) και τωρα 600 λιτρο ( με δισκους ). 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Soulaki1 7 Νοεμβρίου 2014 #7 Share 7 Νοεμβρίου 2014 Eμένα πάλι όταν ήμουν μικρή, γύρω στα 7, ο μπαμπάς έφτιαξε ένα συντριβάνι στην αυλή, και το γέμισε με ψρυσόψαρα.Φυσικά μετά από λίγο καιρο το νερό βρώμιζε, και τα ψάρια ψοφούσαν, αφού ούτε αντιχλώριο δεν έβαζε......και πάλι από την αρχή...... Η αρχή για μένα έγινε με την αγορά 2 κόμον σε 12 λτ. για την κόρη μου..........και έμαθα πολλά από αυτό.( ιδανικές συνθήκες, βιολογία κ.λ.π.) Τώρα έχω τον μονομαχούλη μου στα 30λτ και είμαστε όλοι μια χαρά.Τον ταίζει και η μικρή μου, που έμαθε όπως και εγώ να αγαπαει τα ψάρια και όχι μόνο.... 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Safarpn 7 Νοεμβρίου 2014 #8 Share 7 Νοεμβρίου 2014 Ήμουν στο Δημοτικό οταν πήρα την κλασική γυάλα με το χρυσόψαρο. Του άλλαζα κάθε μέρα το νερό γιατι πίστευα οτι το καθαρό νεράκι ηταν αυτο που ήθελε το ψάρι και δε μπορούσε να μου το πει επειδη δε μιλούσε. Οταν λέω του άλλαζα το νερό, το επιανα στη χούφτα μου, εριχνα οοοολο το νερο στο νεροχύτη, του έβαζα ολόφρεσκο και μπλουμ, μέσα. Το τάιζα ενα φυλλαράκι τροφής την ημερα (αυτο ηταν η οδηγία απο τον πετσοπά). Μια φορά πήγαμε διακοπές στην Κέρκυρα καλοκαίρι (απο Γιάννενα). Πήρα μαζί μου τη γυάλα με το ψάρι και το έβαλα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου να το βαράει καλά καλά ο ήλιος. Το ψάρι αποδείχθηκε ήρωας αφου έβγαλε όλο το ταξίδι αλλα παραδόθηκε στο δημιουργό του την επόμενη ημερα. Το ενυδρειο δε θυμάμαι πως το κόλλησα αλλα θυμάμαι πολλα χρόνια να ειναι ενα απο τα αποθημένα μου. Τι μου θυμήσατε τωρα ρε παιδια! 2 Link to comment Share on other sites More sharing options...
AGAPI7 7 Νοεμβρίου 2014 #9 Share 7 Νοεμβρίου 2014 Το απόλυτο κενό.. Μέχρι που μου κουβάλησε στο σπίτι ένα ενυδρείο κάποιος που έφευγε με μετάθεση. Μετά μπήκα στο φόρουμ και γνώρισα τον Θοδωρή (sturm).. ... Από τότε έχω βελτιωθεί στην χημεία.. την φυσική.. στη γεωγραφία.. τα υδραυλικά.. τα ηλεκτρολογικά.. και πολλά αλλά χρήσιμα πράγματα... 4 Link to comment Share on other sites More sharing options...
pptom 8 Νοεμβρίου 2014 #10 Share 8 Νοεμβρίου 2014 Κλασική περίπτωση, γυάλα με 2 χρυσόψαρα πριν από τρία χρόνια δώρο από τον κουμπάρο μου, αφού δεν έφυγε με την γυάλα στο κεφάλι αυτός, άρχισε η παντόφλα απο τη γυναίκα σε εμένα. Τώρα όμως που το ενυδρείο είναι άδειο από ψάρια, με τσιγκλάει ''άντε πότε θα το αλλάξεις, να βάλεις καινούρια ψάρια μέσα;''. 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
ina 8 Νοεμβρίου 2014 #11 Share 8 Νοεμβρίου 2014 Με χρυσοψαρο ξεκινησα και εγω..ημουν 9 χρονων και σε πανηγυρι του 15αυγουστου μου αγορασαν οι γονεις μου το πρωτο μου χρυσοψαρο σε πλαστικο ενος λιτρου ( κλασικο φαινομενο) το ψαρακι δεν αντεξε φυσικα..ειπα δεν θα ξανα ασχοληθω γιατι ειχα στεναχωρεθει πολυ..Ετυχε και πηγαμε σε ενα pet shop με σωστο πωλητη..ετσι μας ειπε τι χρειαζεται ενα ψαρι οπως το χρυσοψαρο ή το σκαλαρι κλπ. τα Χριστουγεννα λοιπον το δωρο μου ηταν ενα 80αρι με χρυσοψαρα..την εβγαλαν μεχρι το καλοκαιρι εκει γιατι επειτα μεταφερθηκαν στη λιμνη που φτιαχτηκε στον κηπο..12 χρονια μετα ειναι ακομα εκει 4 Link to comment Share on other sites More sharing options...
kalliroi 8 Νοεμβρίου 2014 #12 Share 8 Νοεμβρίου 2014 Οι περισσότεροι τελικά με χρυσόψαρο σε γυάλα ή μικρό δοχείο ξεκινήσαμε. Κι εγώ πριν γνωρίσω εσάς εδώ, νόμιζα ότι ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Ένα κανονικό ενυδρείο φαντάζει ολόκληρη επιστήμη σε κάποιον που δεν ξέρει. Μήπως να ξεκινήσουμε καμιά εκστρατεία ενημέρωσης του κόσμου; 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Χρήστος 8 Νοεμβρίου 2014 #13 Share 8 Νοεμβρίου 2014 Είχα την τύχη (στην Γερμανία) να μεγαλώσω με ψάρια. Η οικογένεια μου έμενε στον τρίτο όροφο ενώ στο ισόγειο ένα ζευγάρι Γερμανών είχαν πετ σοπ αποκλειστικά με ψάρια. Οπότε μεγάλωσα εκεί μέσα και από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι και τα ψάρια. Άτυπα το πρώτο ενυδρείο μου το απέκτησα το 1974 σε ηλικία 6 ετών, φυσικά και δεν το φρόντιζα εγώ απλά έλεγα ότι είναι δικό μου. Το πρώτο δικό μου ενυδρείο αγορασμένο εξολοκλήρου από το χαρτζιλίκι μου το απόκτησα σε ηλικία 15 ετών και ήταν ένα 60αρη, με μόνο 50 σκαλαρια μέσα. 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
diskus fan 9 Νοεμβρίου 2014 #14 Share 9 Νοεμβρίου 2014 (edited) Καλοκαίρι του 1980... εκδρομή στην Αίγινα... βούταγα με μάσκα και έβγαλα 1-2 πίνες ( https://www.google.gr/search?q=%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1+%CF%8C%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF&espv=2&biw=1150&bih=786&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=jtFfVITCI4bgsASiiYKwAw&ved=0CAYQ_AUoAQ ) και όταν στην παραλία από τη ζέστη άνοιξαν... εμφανίστηκαν από μέσα κάτι μικρά αστακουδάκια. Γέμισα ένα μπουκάλι νερού με θάλασσα... και τα πήρα σπίτι. Στη γειτονιά υπήρχε pet-shop... και βρέθηκα με ένα 20λιτρο, που για λίγο καιρό κατάφερε να τα φιλοξενήσει. ΠΑΝΤΕΛΩΣ άσχετος... έζησαν για κάνα μήνα. Στην συνέχεια... μπήκε 1 χρυσόψαρο και 1 Dwarf goyrami (τα γνωστά "θαύματα"... των pet-shop). Φυσικά όπως όλοι φαντάζεστε ότι... ήταν μια παταγώδης αποτυχία... εγώ όμως... είχα μπει ήδη στο "λούκι".- Έγινε επεξεργασία 9 Νοεμβρίου 2014 - diskus fan 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεθείτε
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Είσοδος