Jump to content

Ένα Βαγόνι Γεμάτο <<Νεκρούς>> Στο Μετρό Της Αθήνας


Recommended Posts

Όσο η ζωή δυσκολεύει, οι ζωντανοί λιγοστεύουν. Μια μαρτυρία από το μετρό της Αθήνας

Άνοιξα τα μάτια λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Αυτό συμβαίνει τις μέρες του άγχους. Πρώτη σκέψη της ημέρας ‘δεν έχω πληρώσει τη δεη’. Γ@μώ τη δεή, η επόμενη σκέψη. Το αντίδοτο του άγχους κοιμάται δίπλα μου. Ευτυχώς. Μέχρι να φτάσω στο μετρό η δεη έχει γίνει μια δουλειά που θα ταχτοποιήσω αύριο.
Μπαίνω στο μετρό. Αλλάζω γραμμή στο Σύνταγμα και μπαίνω στο βαγόνι που με οδηγεί στον τελικό προορισμό. Μόλις που πρόλαβα να βρω τη γωνιά μου και να βγάλω το βιβλίο, μια σπαρακτική φωνή από δίπλα επαναλαμβάνει ‘Δε μπορώ να πάρω ανάσα’, ΄Χάνομαι’. Είναι μια γυναίκα γύρω στα 40 με τα ρούχα της δουλειάς. Έχει ιδρώσει, το βλέμμα της φανερώνει απελπισία, δε μπορεί να πάρει ανάσα. Παθαίνει έμφραγμα, κρίση πανικού, τι συμβαίνει; Οι διπλανοί της δεν την κοιτάνε καν. Την πλησιάζω. Δεν κουνιέται κανείς.
Μόνο εγώ την ακούω ρε; Τι γίνεται;
Στη διαδρομή μέχρι την επόμενη στάση, φωνάζει σπαρακτικά πως δεν έχει ανάσα. Κουνάει τα χέρια της για να κάνει αέρα στο πρόσωπο της. Σηκώνεται όρθια, το σώμα της έχει μια κλίση προς τα πάνω σαν να προσπαθεί να βγει πάνω από όλους μας, για να αναπνεύσει.
Δε νιώθετε ρε σείς την απελπισία της;
Η οδηγός του μετρό έρχεται στο βαγόνι μας και με πολύ αυστηρό ύφος της λέει ‘ Σας παρακαλώ κυρία μου, περάστε έξω’. Δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται, γιατί της μιλάει έτσι, τι έκανε λάθος; Τη βοηθάω να βγει έξω. Την ώρα που βγαίνει φωνάζει ‘Είχε σταματήσει για χρόνια. Με έχει πιάσει κρίση πανικού. Χάνομαι’. Ζητάει απελπισμένα ένα μπουκάλι νερό. Το ξέρω ότι δεν έχω στην τσάντα, αλλά κοιτάω. Δε ξέρω τι να κάνω. Ένα μπουκάλι νερό ρε σεις. Ο χρόνος έχει παγώσει στην αποβάθρα. Στην απόλυτη ησυχία μια γυναίκα φωνάζει την απελπισία της. Δε μπορεί να αναπνεύσει. Την ακούτε;
Γιατί κοιτάτε όλοι έτσι; Τι έχετε πάθει ρε; Τι σας συμβαίνει;
Ένας ζωντανός ανάμεσα τους της ρίχνει ένα μπουκάλι νερό στα μαλλιά, μια άλλη ζωντανή της δίνει οδηγίες για βαθιές ανάσες. Συνέρχεται. Ηρεμεί. Η ανάσα της κοπάζει, αλλάζει το βλέμμα της. Ζητάει συγνώμη.
Σας ζητάει συγνώμη ρε.
Πλησιάζει το βαγόνι, κάνει να ξαναμπεί. Δυο γυναίκες γύρω στα 60 δεν την αφήνουν. Απαγορεύεται να μπεις της λένε. Η κοπέλα που την είχε βοηθήσει νωρίτερα κι εγώ από λίγο πιο πίσω τους απαντάμε. Τι σημαίνει απαγορεύεται; Οι πόρτες κλείνουν, η γυναίκα μένει απέξω, το μετρό φεύγει.
Τι συμβαίνει; Υπάρχει κάποιος άνθρωπος εδώ μέσα ή έχετε πεθάνει όλοι ρε σεις;
Κλαίω. Δεν είναι μόνο η απελπισία της και τα σπαρακτικά της λόγια που με έχουν λυγίσει. Είναι που δεν υπάρχουν ζωντανοί. Τι έχουν πάθει; Δε μπορώ να συγκρατήσω με τίποτα τα δάκρυα μου. Τα σκουπίζω. Ό άντρας δίπλα μου με κοιτάει.
Τι με κοιτάς ρε; Κι αυτό σου φαίνεται περίεργο; Νιώθεις ρε;
Κι άλλος ένας ζωντανός, γύρω στα 60, κλαίει κι αυτός. Δεν προλαβαίνω να τα μαζέψω και πέφτουν κι άλλα. Κλαίμε εμείς για σας, τρέχουμε εμείς για σας. Για σας, τα ζόμπι με τις ωτοασπίδες που αγχώνεστε να φτάσετε στη δουλειά σας. Που κοιτάνε παγωμένοι, που μπροστά στην απελπισία του άλλου μάθατε μόνο να παγώνετε. Δε σκεφτήκατε σε καμία στιγμή άραγε πως θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση της; Δε ξέρω πως τα καταφέρνετε.
Βγαίνω από το μετρό. Θέλω να μιλήσω σε έναν ζωντανό. Τα λέω. Κλαίω. Πρώτα μια περιγραφή, μετά η στεναχώρια και τα δε θέλω να ζω εδώ, κωλοέλληνες.
Εδώ, η ζωή δυσκολεύει. Νομίζεις πως θα την αντέξεις, από τη μία σκέφτεσαι πως εσύ πρέπει να συνεχίσεις να είσαι αυτός που θα βοηθήσεις τη γυναίκα που χάνεται και από την άλλη δεν αντέχεις άλλο να τους κοιτάς όλους αυτούς τους παγωμένους. Τους αδιάφορα παγωμένους.
Καθώς έμπαινα στο γραφείο, με έπιασα να φωνάζω σιωπηλά αυτά που δεν είπα στην 60άρα με το απαγορεύεται. Πόσα ‘εσείς μας φέρατε ως εδώ’ να επανέλαβα άραγε.
Την ξέρω την κρίση πανικού. Είναι μια σκέτη φρίκη. Ωμή απελπισία που σου κόβει την ανάσα. Αυτό που σε πεθαίνει όμως δεν είναι αυτό. Θάνατος είναι αυτά τα εκατοντάδες όρθια και καθιστά ζόμπι που παρακολουθούσαν. Τα σώματα τους έχουν παγώσει από το θάνατο. Η μόνη με ζεστό ακόμα χνώτο φώναζε ‘χάνομαι’ και 4-5 ζωντανοί της κρατούσαν το χέρι. Αυτοί, οι μόνοι ζεστοί.
Πηγή
lifo.gr
Link to comment
Share on other sites

Δυστυχως με τα χρονια σχηματιζω την αποψη πως ειμαστε παλιοφάρα!Φταιμε σε παρα πολλα...

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχως με τα χρονια σχηματιζω την αποψη πως ειμαστε παλιοφάρα!Φταιμε σε παρα πολλα...

Δεν φταίει η φάρα μας όπως λες αλλά η φρικτή καθημερηνότιτα που το μόνο που λέει στα αυτιά μας είναι (κοίτα τον εαυτό σου) αλλά με άλλα λόγια , κρίση ανεργία, φτώχια κτλ.

Αν κλείσουμε την τηλεόραση για 5 μέρες θα δούμε ότι όλα θα είναι πολύ καλύτερα !

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Αυτα που περιγραφει το κειμενο εκτος Ελλαδας ειναι μια πραγματικοτητα χρονια τωρα.

Σε καποιες χωρες μολις τα παιδια κλεισουν τα 18 τα διωχνουν απο το σπιτι για να ξεκινησουν μονα τους νεα ζωη.Τι ανθρωπια ε;τι ηθος!!!!

Ο σκοπος τους λοιπον ειναι να μας κανουν σαν τα μουτρα τους,με τον τροπο τους.....το εχουν καταφερει;Τι λετε;

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Αυτα που περιγραφει το κειμενο εκτος Ελλαδας ειναι μια πραγματικοτητα χρονια τωρα.

Σε καποιες χωρες μολις τα παιδια κλεισουν τα 18 τα διωχνουν απο το σπιτι για να ξεκινησουν μονα τους νεα ζωη.Τι ανθρωπια ε;τι ηθος!!!!

Ο σκοπος τους λοιπον ειναι να μας κανουν σαν τα μουτρα τους,με τον τροπο τους.....το εχουν καταφερει;Τι λετε;

Αυτο ακριβως!!!

Link to comment
Share on other sites

Αυτα που περιγραφει το κειμενο εκτος Ελλαδας ειναι μια πραγματικοτητα χρονια τωρα.

Σε καποιες χωρες μολις τα παιδια κλεισουν τα 18 τα διωχνουν απο το σπιτι για να ξεκινησουν μονα τους νεα ζωη.Τι ανθρωπια ε;τι ηθος!!!!

Ο σκοπος τους λοιπον ειναι να μας κανουν σαν τα μουτρα τους,με τον τροπο τους.....το εχουν καταφερει;Τι λετε;

Συμφωνώ με τον Στράτο. Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα η ανθρωπιά που έχει εκλείψει σε πολλές χώρες έξω. Απλα δείτε στο YouTube ανθρώπους να πέφτουν στις γραμμές του μετρό (μιας και το άρθρο αναφέρει μετρό) είτε λιπόθυμοι είτε μεθυσμένοι και μονο ενας, άντε δυο τρέχουν να τους βοηθήσουν. Θυμηθείτε την ιστορία κάποιου που ηταν νεκρός σε βαγόνι του μετρό για ώρες και οι άλλοι μπαινόβγαιναν σα να μη συμβαίνει τίποτα. Δε τους ενοιαζε. Θυμηθείτε το πείραμα που έκαναν σε χώρα του εξωτερικού όπου μια κοπέλα (ηθοποιός) ηταν πεσμένη στο πεζοδρόμιο πολυσύχναστης οδού, άτσαλα πεσμένη και περίμεναν τις αντιδράσεις των περαστικών και ενας στους 50 σταματούσε να δει τι έπαθε, οι άλλοι την προσπερνούσαν. Θυμηθείτε το κοριτσάκι στην Κίνα που το πάτησε ενα φορτηγό και κάνεις δε πήγε να το βοηθήσει και μάλιστα ενα δεύτερο φορτηγάκι πέρασε πάνω απο το κορμάκι του (υπάρχει σχετικό βίντεο στο YouTube). Όχι, δε πιστεύω πως στην Ελλάδα είμαστε τόσο χοντρόπετσοι και τόσο απάνθρωποι. Ειναι η κουλτούρα μας τέτοια που ακόμα και στα δύσκολα θα κοιτάξουμε και τον διπλανό μας. Όχι όλοι αλλα οι περισσότεροι. Το έχουμε αυτο οι Ελλληνες, είμαστε ακόμα άνθρωποι.
Link to comment
Share on other sites

Δυστυχως τα πραγματα παγκοσμια οδηγουνται σε αυτο ακριβως.Εμεις νομιζω ακομα σαν λαος ειμαστε ακομα στο ξεκινημα της κατρακυλας.

Link to comment
Share on other sites

Δεν φταίει η φάρα μας όπως λες αλλά η φρικτή καθημερηνότιτα που το μόνο που λέει στα αυτιά μας είναι (κοίτα τον εαυτό σου) αλλά με άλλα λόγια , κρίση ανεργία, φτώχια κτλ.

Αν κλείσουμε την τηλεόραση για 5 μέρες θα δούμε ότι όλα θα είναι πολύ καλύτερα !

Η τεταρτη εξουσια με τους δημοσιγραφακους φερεφωνα φταιει για ολη την καταντια μας.

Κ αρνουμε να πειστω οτι ειμαστε κωλοφαρα ή οτι αλλο θελουν να μας κανουν να πιστεψουμε τα τελευταια 4 χρονια.

Link to comment
Share on other sites

Η τεταρτη εξουσια με τους δημοσιγραφακους φερεφωνα φταιει για ολη την καταντια μας.

Κ αρνουμε να πειστω οτι ειμαστε κωλοφαρα ή οτι αλλο θελουν να μας κανουν να πιστεψουμε τα τελευταια 4 χρονια.

Κωλοφάρα δεν είμαστε, χαζοφάρα ναι. Πρόβατα. Άλλο γάιδαρος, άλλο πρόβατο.
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

προς το παρόν ήμαστε άνθρωποι που βρισκόμαστε σε ''καλό'' δρόμο να χάσουμε την ανθρωπιά μας πλήρες, γιατί εν μέρη την χάσαμε.

Δυστυχώς άθελα μας επαναπαυόμαστε στο γεγονός ότι ακόμη κάτι έχουμε από ανθρωπιά, και δεν κοιτάμε τη χάσαμε αλλά κοιτάμε τη έχουμε ακόμη, σιγά σιγά όμως κάθε μέρα που περνά όλο κάτι χάνουμε από την ανθρωπιά μας αντί να προσθέτουμε.

Η κρίση που περνάμε τα τελευταία χρόνια δεν αύξησε την ανθρωπιά σαν ποσότητα αλλά σαν ποιότητα και το αντίθετο, δηλαδή οι άνθρωποι με κεφαλαίο Α γίνανε ποιο άνθρωποι και οι άνθρωποι με μικρό α ποιο απάνθρωποι

τα αίτια εδώ και χιλιάδες χρόνια παραμένουν πάντοτε τα ίδια, φιλαργυρία, φιλαυτία, εγωισμός και παραπληροφόρηση σε συνδυασμό με την αποχαύνωση.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Ευτυχώς που υπήρχαν κι αυτοί οι 4-5 που την βοήθησαν. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτά τα φαινόμενα δεν είναι κάτι άλλο παρά η αντίδρασή μας στο στρες. Μιλάω για τις κρίσεις πανικού. Όσο για τους άλλους δεν τους αδικώ και τόσο, όσοι κατεβαίνουν Αθήνα δεν είναι και λίγα αυτά που βλέπουν τα μάτια τους.

Link to comment
Share on other sites

για την αγαπη του ελληνα στο συνανθρωπο του εχει γινει πειραμα πριν απο πολλα χρονια.........ενας τυπος λοιπον ,εδερνε αληπητα μια κοπελα επι ωρα ,σε κεντρικο σημειο της Αθηνας και μαλιστα διπλα σε μια σταση.Απο τα μιλιουνια κοσμου που περνουσαν,ελαχιστοι κοιταξαν προς την φασαρια και ακομα λιγοτεροι προσπαθησαν να βοηθησουν την κοπελα.Αυτο εχει καμια 10 χρονια που εγινε ,πολυ πριν την κριση..............νομιζω οτι σε κατι τετοια θεματα εχουμε πρωτια στο κοσμο και δεν παρασυρομαστε απο αλλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!στα λογια βεβαια ολοι ειμαστε ΑΕΤΟΙ και πλουταρχοι(τα καλυτερα παιδια)!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

και κατι ακομα..........σε ολα τα φορουμ,σε ολα τα site ,facebook κτλ.,αλλα και σε ολες τις συζητησεις σε καφετερειες κτλ .ολοι καταδικαζουν τετοιες συμπεριφορες απεναντι σε συνανθρωπους και ολοι μα ολοι δηλωνουν ''ζωντανοι''!!!!!!ποιοι λοιπον ειναι οι ''νεκροι'' στο μετρο τις ιστοριας του φιλου παραπανω???????????αυτο που εγω νιωθω ειναι οτι ολοι μας(Η τουλαχιστον οι περισσοτεροι)ειμαστε ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και ΨΕΥΤΕΣ!!!!!!!!!!!και το χειροτερο ειναι οτι δεν ξερουμε τον εαυτο μας Η μας αρεσει να υποκρινομαστε να λεμε ψεματα και να εντυπωσιαζουμε στα λογια,οταν ομως ερθει η ωρα για πραξεις ,το μονο που κανουμε και παλι ειναι να εντυπωσιαζουμε με αστειες δικαιολογιες!!!!!!!!!

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Για να χαλαρωσουμε λιγο παρακαλω!

Γιατι ρε Κωστα;Τι εγινε;

Link to comment
Share on other sites

Γιατι ρε Κωστα;Τι εγινε;

Γιατι Στρατο δυστυχος αυτα τα θεματα εχουν την γνωστη καταλειξη..και για να μη φτασουμε κει εγραψα να χαλαρωσουμε.

Link to comment
Share on other sites

για την αγαπη του ελληνα στο συνανθρωπο του εχει γινει πειραμα πριν απο πολλα χρονια.........ενας τυπος λοιπον ,εδερνε αληπητα μια κοπελα επι ωρα ,σε κεντρικο σημειο της Αθηνας και μαλιστα διπλα σε μια σταση.Απο τα μιλιουνια κοσμου που περνουσαν,ελαχιστοι κοιταξαν προς την φασαρια και ακομα λιγοτεροι προσπαθησαν να βοηθησουν την κοπελα.Αυτο εχει καμια 10 χρονια που εγινε ,πολυ πριν την κριση..............νομιζω οτι σε κατι τετοια θεματα εχουμε πρωτια στο κοσμο και δεν παρασυρομαστε απο αλλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!στα λογια βεβαια ολοι ειμαστε ΑΕΤΟΙ και πλουταρχοι(τα καλυτερα παιδια)!!!!!!!!!

Αυτό το παράδειγμα φίλε μου δεν είναι ίδιο και προτείνω σε τέτοιες περιπτώσεις να καλείτε η αστυνομία. Πρίν χρόνια που έμενα Αθήνα πήγα να βοηθήσω μία γυναίκα την ώρα που κάποιος προσπαθούσε να της κλέψει τη τσαντα και την χτυπούσε πεσμενη στο πεζοδρόμιο, μερα μεσημερι στο Βυρωνα, και οταν πλησίασα ο τύπος μου έβγαλε 15-20 εκατοστά μαχαίρι....Δεν είναι όλα εύκολα και απλά, για χάρη της συζήτησης. Στην πράξη όλα είναι διαφορετικά.

Βεβαίως και πρέπει να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας, ΜΟΝΟ όμως οταν κρίνουμε ή είμαστε σίγουροι οτι εχουν ανάγκη την βοηθειά μας και επίσης θα πρέπει σε κλάσματα του δευτερολέπτου να σκεφτούμε με ποιο τρόπο μπορούμε να βοηθησουμε με ασφαλή τρόπο για εμάς και τον συνανθρωπο μας χωρις να τα κανουμε χειροτερα τα πράγματα. Ξερω άλλη περιπτωση που κάποιος πηγε να προσφερει τις πρώτες βοηθειες σε αντρα που πνιγόταν στη θάλασσα και αντι να τον σώσει τον αποτελείωσε...πολύ θλιβερό γεγονος λόγω ελλειπής γνώσης.

Έγινε επεξεργασία - Μιχάλης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Είσοδος
×
×
  • Create New...