In the pond 8 Μαρτίου 2007 #1 Share 8 Μαρτίου 2007 Αλήθεια, αναλογιστήκατε καμιά φορά όταν μαζεύετε κοχύλια στην ακροθαλασιά τί στην ευχή είναι αυτές οι ολοστρόγγυλες συμμετρικές μικρές τρυπίτσες που υπάρχουν στο σκληρό τους κέλυφος? Φυσικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά το τέλος τους, ο θάνατος τους. Η αιτία είναι λίγες οικογένειες μαλακίων(κοχυλιών) που είναι σαρκοφάγα και συναντούνται σε όλες τις θάλασσες αλλά κυρίως στις ζεστές. Οικογένειες σαρκοφάγων μαλακίων (κοχυλιών): Muricidae, Conidae, vasidae, harpidae, fasciolariidae, nassariidae καθώς και άλλες. Κετέχουν ένα μικροσκοπικό τρυπάνι και το χρησιμοποιούν αφ' ότου συλλάβουν και ακινητοποιήσουν το θύμα τους (κυρίως μαλάκια της μεγάλης οικογένειας Bivalvia). Τρυπούν με ευκολία 4-5mm και αφού περάσουν στην σάρκα την καταβροκτίζουν. Κάποια είδη της οικογένειας Conidae είναι δηλητηριώδη πολλά εκ των οποίων ακόμα και για τον άνθρωπο. Καλό είναι, αν βρεθούμε σε θάλασσες μακριά από την Μεσόγειο να μην παίρνουμε με τα γυμνά μας χέρια ζωντανά κοχύλια. (Έτσι και αλοιώς είναι κρήμα με μια μας επίσκεψη και μόνο να χαλάσουμε το οικοσύστημα σε όποια θάλασσα και αν πάμε ιδίως στις χώρες μας. Σε μερικές χώρες μάλιστα μπορεί να διοκτείτε και να καταλήξετε στη φυλακή γιατί η συλλογή ζωνανων και πολλές φορές νεκρών κοχυλιών από την παραλία είναι παράνομη). Link to comment Share on other sites More sharing options...
J.J 8 Μαρτίου 2007 #2 Share 8 Μαρτίου 2007 Μπράβο πολύ καλό το πόστ σου και εις ανώτερα φίλε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΨΑΛΤΗΣ ΝΙΚΟΣ 8 Μαρτίου 2007 #3 Share 8 Μαρτίου 2007 Θα ήθελα να προσθέσω, ότι εκτός από τα είδη των σαρκοφάγων κοχυλιών, υπάρχει και ένα άλλο είδος οργανισμών, που ευθύνεται εξ ίσου, για αυτές τις καλλιτεχνικές τρύπες και φυσικά το θάνατο των οστρακόδερμων. Πρόκειται για ορισμένα είδη μικρών πολυχαιτών σκουληκιών, (Polychaetes, Bristleworms), τα οποία ανοίγουν πανομοιότυπες τρύπες στα πολύ χοντρά κελύφη των στρειδιών, με σκοπό να εισέλθουν στο εσωτερικό και να φάνε την σάρκα του. Στα ενυδρεία μας οι Tridacnes Clams, κινδυνεύουν από αυτά τα είδη, ειδικότερα τους πολυχαίτες. Τα μικροσκοπικά επικίνδυνα σαρκοφάγα κοχύλια, αναπτύσσονται στην άμμο με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν τα στρείδια που βρίσκονται πάνω στην άμμο. Αντίθετα οι πολυχαίτες βρίσκονται στην επιφάνεια του βράχου και απειλούν αυτά που βρίσκονται εκεί. Παρόλο που έχω συλλάβει, κατά καιρούς, μικροσκοπικά κοχυλάκια, που μπορούν να απειλήσουν τις Tridacnes μου και συγκεκριμένα της οικογένειας Pyramidellidae, αλλά και πάρα πολλούς μικρούς πολυχαίτες, μέχρις στιγμής δεν είχα κάποιο ατύχημα. Αυτό πιθανά να οφείλεται στο γεγονός ότι τα είδη αυτά δεν αναπτύσσονται σε τεράστιους πληθυσμούς, ίσως γιατί δεν τα ευνοούν οι συνθήκες που επικρατούν σε ένα κλειστό κύκλωμα. Επίσης, είναι πιθανόν να βρίσκουν άλλου είδους ευκολότερη τροφή και να αφήνουν το τρύπημα …σαν έσχατη λύση ανάγκης. Και τέλος, γιατί φροντίζουν για τον έλεγχο των πληθυσμών τους, η Wrasse Hexatenia και οι γαρίδες. Φιλικά Νίκος Link to comment Share on other sites More sharing options...
salTasos 8 Μαρτίου 2007 #4 Share 8 Μαρτίου 2007 Μπράβο πολύ καλό το πόστ σου και εις ανώτερα φίλε. πολύ ενδιαφέρον πράγματι .. Link to comment Share on other sites More sharing options...
In the pond 9 Μαρτίου 2007 Author #5 Share 9 Μαρτίου 2007 Θα ήθελα να προσθέσω, ότι εκτός από τα είδη των σαρκοφάγων κοχυλιών, υπάρχει και ένα άλλο είδος οργανισμών, που ευθύνεται εξ ίσου, για αυτές τις καλλιτεχνικές τρύπες και φυσικά το θάνατο των οστρακόδερμων. Πρόκειται για ορισμένα είδη μικρών πολυχαιτών σκουληκιών, (Polychaetes, Bristleworms), τα οποία ανοίγουν πανομοιότυπες τρύπες στα πολύ χοντρά κελύφη των στρειδιών, με σκοπό να εισέλθουν στο εσωτερικό και να φάνε την σάρκα του. Στα ενυδρεία μας οι Tridacnes Clams, κινδυνεύουν από αυτά τα είδη, ειδικότερα τους πολυχαίτες. Τα μικροσκοπικά επικίνδυνα σαρκοφάγα κοχύλια, αναπτύσσονται στην άμμο με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν τα στρείδια που βρίσκονται πάνω στην άμμο. Αντίθετα οι πολυχαίτες βρίσκονται στην επιφάνεια του βράχου και απειλούν αυτά που βρίσκονται εκεί. Παρόλο που έχω συλλάβει, κατά καιρούς, μικροσκοπικά κοχυλάκια, που μπορούν να απειλήσουν τις Tridacnes μου και συγκεκριμένα της οικογένειας Pyramidellidae, αλλά και πάρα πολλούς μικρούς πολυχαίτες, μέχρις στιγμής δεν είχα κάποιο ατύχημα. Αυτό πιθανά να οφείλεται στο γεγονός ότι τα είδη αυτά δεν αναπτύσσονται σε τεράστιους πληθυσμούς, ίσως γιατί δεν τα ευνοούν οι συνθήκες που επικρατούν σε ένα κλειστό κύκλωμα. Επίσης, είναι πιθανόν να βρίσκουν άλλου είδους ευκολότερη τροφή και να αφήνουν το τρύπημα …σαν έσχατη λύση ανάγκης. Και τέλος, γιατί φροντίζουν για τον έλεγχο των πληθυσμών τους, η Wrasse Hexatenia και οι γαρίδες. Φιλικά Νίκος Συμφωνώ με τον φίλο Νίκο. Αλλά υπάρχουν σαρκοφάγα οστρακόδερμα που ξεπερνούν τα 30cm .(Μιλάω βέβαια στις ανοικτές θάλασσες) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Manogr 9 Μαρτίου 2007 #6 Share 9 Μαρτίου 2007 Εξαιρετικο post... Συνεχιστε ετσι ! Link to comment Share on other sites More sharing options...
TAN 9 Μαρτίου 2007 #7 Share 9 Μαρτίου 2007 Πολύ καλό το θέμα που άνοιξες και άκρος κατατοπιστικός. Μέσα στα σαλιγκάρια θηρευτές της οικογένειας Conidae υπάρχουν και το πιο θανάσιμα για ψάρια και ασπόνδυλα αλλά και για εμάς τους ανθρώπους και είναι τα εξής Conus geographus,Conus aulicus, Conus tulipa, .Προκαλούν άμεση παράλυση και έναν πολύ γρήγορο θάνατο αν έρθουν σε επαφή και κάποιο εκτεθειμένο σημείο μας πχ πόδι και δεν υπάρξει άμεση ιατρική περίθαλψη. Και κάποια link... http://www.emedicine.com/med/topic1636.htm http://grimwade.biochem.unimelb.edu.au/cone/deathby.html Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΨΑΛΤΗΣ ΝΙΚΟΣ 10 Μαρτίου 2007 #8 Share 10 Μαρτίου 2007 Πολύ ενδιαφέρουσες οι παραπομπές σου Φίλε Θανάση. Τρέχω αμέσως να πετάξω, όλα τα σαλιγκάρια κώνους από το ενυδρείο μου. Θέλω να συμπληρώσω, ότι το δηλητήριο στα σαλιγκάρια αυτά, βρίσκεται σε ένα πόδι που εκτινάσσουν από το σώμα τους, σαν βέλος, το οποίο τρυπά το σώμα του θηράματος και χύνει μέσα του, το ισχυρό δηλητήριο. Το δηλητήριο αυτό, αν δεν προκαλέσει ακαριαίο θάνατο, προκαλεί άμεση παράλυση, με αποτέλεσμα να διευκολύνει το έργο του σαλιγκαριού. Ο τρόπος που ψαρεύουν τα είδη αυτά, είναι με ενέδρα ή με αθόρυβη κίνηση πλησιάζουν το ψάρι, το οποία βρίσκεται σε κατάσταση ύπνου, καθότι κυνηγούν μόνο βράδυ. Το μέγεθος των ψαριών θηραμάτων τους, μπορεί να είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από το κώνο θύτη. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Discos 11 Μαρτίου 2007 #9 Share 11 Μαρτίου 2007 Παρα πολυ ενδιαφερων το ολο θεμα.. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεθείτε
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Είσοδος