Φυτά Για Λίμνες...!

[xmode]

Ψάχνοντας φυτά για την λίμνη μου πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την ποικιλία ,την απλότητα , την ομορφιά , την ταχύτητα , εξάπλωσης των φυτών που μπορούν να ζήσουν στις λίμνες μας αλλά και έξω ή κοντά σε αυτές.

Είπα λοιπόν να ξεκινήσω ένα θέμα που αφορά μόνο τα λουλούδια που συνοδεύουν τις λίμνες μας αλλά και πληροφορίες για αυτά όπως τρόποι φροντίδας , μεταφύτευση , ασθένειες , αγορά τους και ότι άλλο....

Ξεκινάω λοιπόν και όποιος θέλει συνεχίζει...

Πάπυρος!

Ένα πολύ κοινό φυτό για τις Ελληνικές λίμνες μιας και είναι πολυ διαδεδομένο στην χώρα μας.

είναι ένα υδρόβιο φυτό των βάλτων που παλαιότερα φύτρωνε στην κοιλάδα του Νείλου, σε διάφορες περιοχές της Συρίας, στη Μεσοποταμία και στην Παλαιστίνη, κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ. Υπό ευνοϊκές συνθήκες το φυτό φθάνει σε ύψος πέντε μέτρων.Ο πάπυρος φυτρώνει σε βάλτους και όχθες ποταμών των τροπικών, υποτροπικών και εύκρατων περιοχών. Αποτελείται από μακριά καλάμια, στην κορυφή των οποίων βρίσκονται χαριτωμένες τούφες από μακριά και λεπτά συνήθως φύλλα, σαν ομπρελίτσες, κι ανάμεσα τους μικροί κόρυμβοι με ανθάκια. Θέλει ένα μέρος φωτεινό έως ημισκιερό, προστατευμένο από τον καυτό ήλιο. Το καλοκαίρι βγάλτε τον σε υπαίθριο χώρο. Σε αντίθεση με τα περισσότερα φυτά ο πάπυρος θέλει «μούλιασμα». Χρειάζεται πολύ υγρή και ζεστή ατμόσφαιρα και περισσότερη δροσιά το χειμώνα. Από τον Απρίλιο ως τον Αύγουστο ρίξτε ελαφρό λίπασμα κάθε 1-2 βδομάδες. Μην ξεχνάτε να απομακρύνετε τακτικά τα γερασμένα καλάμια. Μπορεί να πολλαπλασιαστεί με μοσχεύματα φύλλων που έβγαλαν ρίζες στο νερό, καθώς επίσης και με διαίρεση ή σπόρους.

[xmode]

Creeping Jenny "Lysimachia nummularia"

Είναι ένα φυτό της ξηράς που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις άκρες σε
λίμνες αφού εξαπλώνετε πολύ όμορφα κατά μήκος της λίμνης ή και σε
καταρράκτες. Κάνει μικρά κίτρινα λουλούδια αργά την άνοιξη. Αγαπάει πολύ το να ακουμπάει ελαφρά στο νερό... ζώνες 4-10

[xmode]

Juncus Grass

Είναι ένα σκληρό φυτό το οποίο αντέχει και τον βαρύ χειμώνα. Έχει ψηλά σκούρο πράσινα κυλινδρικά φύλλα. Μπορεί να δώσει στην λίμνη φυσικό χαρακτήρα και μπορεί να φτάσει τα 50cm

[xmode]

Σήμερα το πρωί στο ΕΤ1 είχε εκπομπή αποκλειστικά για φυτά σε λίμνες....γνωρίζει κανείς κάτι?πολύ ενδιαφέρον...

[ore]

Καλημέρα Αντώνη,

Πέρα απο όλα τα άλλα εγώ θα σου προτείνω να βάλεις άφοβα πάπυρο. Μπορείς είτε περιφεριακά της λίμνης έξω απο αυτήν (δεν χρειάζεται ντε και καλά νερό συνέχεια - είναι πολύ σκληρό φυτό αν πιάσει κανονικά!!!) είτε μέσα στην λίμνη. Στη δεύτερη περίπτωση μπορείς να τον έχεις μέσα σε γλάστρα/ δοχείο χωρίς χώμα. Μόνο βάλε κάτι π.χ. χαλίκι για να συγκρατεί τις ρίζες του μήπως φύγει όλο το φυτό λόγω άνωσης. Εννοείται οτι τα κόι σου δεν πρέπει να έρθουν σε επαφή με το φυτό - όχι τόσο με τα φύλλα του όσο με τις ρίζες του που με χαρά τις τραβάνε έξω. Αν σε ενδοιαφέρει πες μου να σου γράψω και τον τρόπο που τον κόβεις για να "φτιάξεις" καινούργια φυτά για την λίμνη σου.

[xmode]

Καλημέρα Αντώνη,

Πέρα απο όλα τα άλλα εγώ θα σου προτείνω να βάλεις άφοβα πάπυρο. Μπορείς είτε περιφεριακά της λίμνης έξω απο αυτήν (δεν χρειάζεται ντε και καλά νερό συνέχεια - είναι πολύ σκληρό φυτό αν πιάσει κανονικά!!!) είτε μέσα στην λίμνη. Στη δεύτερη περίπτωση μπορείς να τον έχεις μέσα σε γλάστρα/ δοχείο χωρίς χώμα. Μόνο βάλε κάτι π.χ. χαλίκι για να συγκρατεί τις ρίζες του μήπως φύγει όλο το φυτό λόγω άνωσης. Εννοείται οτι τα κόι σου δεν πρέπει να έρθουν σε επαφή με το φυτό - όχι τόσο με τα φύλλα του όσο με τις ρίζες του που με χαρά τις τραβάνε έξω. Αν σε ενδοιαφέρει πες μου να σου γράψω και τον τρόπο που τον κόβεις για να "φτιάξεις" καινούργια φυτά για την λίμνη σου.

Κάθε συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη... σε ακούμε...

[ore]

Είναι πολύ απλό.

1. Κόβεις αρκετά κλωνάρια πάπυρου (όσο μακριά θέλεις μια και αυτός ο βλαστός μαζί με τα φύλλα στο τέλος της διαδικασίας θα σαπίσουν - πρέπει τότε να τα κόψεις).
2. Πέρνεις ενα μπουκάλι 1,5 λίτρου και το γεμίζεις με νερό.
3. Γυρνάς τον πάπυρο ανάποδα (τα φύλλα του να βλέπουν προς τα κάτω) και τον στριμώχνεις μέσα στο μπουκάλι. Μπορείς να βάλεις όσα κλωνάρια θέλεις εκει μέσα (όσα χωράνε δηλαδή).
4. Αφήνεις το μπουκάλι σε μέρος ηλιόλουστο και συμπληρώνεις νερό όταν χρειάζεται. Σε καμιά 20-30αριά μέρες αν κοιτάξεις το μπουκάλι απο κάτω θα δεις οτι ο πάπυρος έχει βγάλει άσπρα ριζίδια. Είσαι έτοιμος να τον βάλεις στην λίμνη.

Ελπίζω και η παρακάτω φωτό που βρήκα πρόχειρα στο internet να σε βοηθήσει κάπως.

Έγινε επεξεργασία 27 Φεβρουαρίου 2013 - ore

[ore]

και εκτός απο τα ριζίδια θα έχει αρχίσει να πετάει και νέους βλαστούς...

[xmode]

και εκτός απο τα ριζίδια θα έχει αρχίσει να πετάει και νέους βλαστούς...

Άρα σήμερα έχω πάλι δουλίτσα να κάνω....

[ore]

Άρα σήμερα έχω πάλι δουλίτσα να κάνω....

Μα εκεί έιναι το θέμα...να απασχολείσαι συνέχεια...

Περιμένουμε και φωτό ετσι όπως μας έχεις κακομάθει...

[xmode]

Pontederia cordata ( Ποντεδέρια )

Ποντεδέρια - Pontederia spp.

Η Ποντεδέρια (Pontederia) είναι ένα γένος ανθεκτικών τρίστυλων υδρόβιων φυτών κοινώς γνωστό σαν "pickerel weeds" Η Pontederia είναι ενδημικό της Αμερικής και εξαπλώνεται από τον Καναδά ως την Αργεντινή, όπου και συναντάται σε ρηχά νερά και σε βάλτους. το γένος ονομάστηκε έτσι από τον Λινναίο προς τιμή του Ιταλού βοτανολόγου Giulio Pontedera.

Η Pontederia έχει μεγάλα κερώδη φύλλα, χυμώδη κλαδιά και ένα χοντρό πέλμα από ινώδεις ρίζες. Τα ριζώματα τα οποία επιτρέπουν γρήγορο αποικισμό μα βλαστική αναπαραγωγή. Τα είδη είναι πολυετή και παράγουν ένα μεγάλο σπίδακα από άνθη το καλοκαίρι.

Η Pontederia cordata, έχει ένα έρπον ρίζωμα και στητά σαρκώδη σκουροπράσινα φύλλα που μοιάζουν ελαφρώς με σχήμα καρδιάς. Το καλοκαίρι παράγει τσαμπιά από μπλε-βιολετί και σε σχήμα χωνιού λουλούδια. Αυτή η ποικιλία αναπτύσσεται σε ύψος από 45 μέχρι 60 εκ. Η Pontederia cordata (Pickerel Rush) ονομάστηκε από τον Giulio Pontedera, καθηγητή της βοτανικής στην Padua ο οποίος έζησε το 1688-1757. Cordata σημαίνει "με σχήμα καρδιάς". Το όνομα "pickerelweed" προέρχεται από το ψάρι pickerel (είδος τούρνας - ποταμόψαρο) με το οποίο συνυπάρχει το φυτό στον ίδιο βιότοπο.

Η Pontederia lanceolata έχει στενότερα φύλλα και φτάνει σε ύψος 120 με 150 εκ. Είναι ενδημική στις νοτιοανατολικές Η.Π.Α. και γι' αυτό δεν είναι τόσο ανθεκτική σαν την Pontederia cordata.

Τα άνθη στις Ποντεδέριες είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από μέλισσες. Υπάρχει ένα είδος μέλισσας (Dufourea novae-angliae) η οποία επισκέπτεται αποκλειστικά την Pontederia cordata. Επίσης τα υδρόβια πτηνά τρώνε τους καρπούς του φυτού. Η Pontederia είναι δημοφιλές φαγητό και για τα ελάφια.

Η Pontederia cordata και ένα άλλο είδος της ίδιας οικογένειας, η Eichhornia crassipes, έχουν εξαπλωθεί παρασιτικά σε πολλές τροπικές και θερμές περιοχές της γης αλλά από την άλλη μεριά είναι αποτελεσματικό φίλτρο για τα μολυσμένα νερά σε τεχνητούς υδροβιότοπους.

Η Pontederia cordata είναι ένα σχετικά κοντό εύρωστο υδρόβιο φυτό. Τα βασικά φύλλα που εκτείνονται από τη βάση του φυτού που βρίσκεται κάτω από το νερό είναι μεγάλα σαρκώδη, πράσινα και σε σχήμα καρδιάς.

Τα ακτινωτά, συμμετρικά λουλούδια είναι μικρά και σωληνωτά, με κάλυκα σε σχήμα χωνιού και φτάνουν τα 8 χιλ. σε μήκος. Ο ρηχός κάλυκας ανοίγει σε τρία μέρη: το επάνω, με ένα τρίλοβο χείλος, το μεσαίο με ένα λοβό που έχει δύο κίτρινα στίγματα και το κάτω μέρος που αποτελείται από τρεις διαφορετικούς λοβούς. Ο κάλυκας περιβάλλει τρεις μακριούς στήμονες και τρεις κοντούς και υποστηρίζεται από δύο βράκτια. Ένα επάνω και ένα κάτω. Ο καρπός είναι μικρός και μοιάζει με σπόρο

Η Pontederia είναι φαγώσιμη, τα φύλλα της τρώγονται ωμά σαν σαλάτα και οι καρποί της ψήνονται και τρώγονται σαν ξηροί καρποί. Οι σπόροι τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι όπως το ρύζι ή ξεροί ή αλεσμένοι σαν αλεύρι. Έχουν καρυδάτη γεύση και υφή όταν είναι ωμοί και λέγεται ότι ο καλύτερος τρόπος να φαγωθούν είναι μετά από ένα ελαφρύ ψήσιμο στο φούρνο. Οι νεαροί βλαστοί τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι όπως και το υπόλοιπο φυτό τρώγεται ωμό αλλά και μαγειρεμένο. Μπορεί να προστεθεί σε σαλάτες, να μαγειρευτεί όπως το σπανάκι ή να προστεθεί σε σούπες.

Το εκχύλισμα του φυτού μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αντισυλληπτικό.

Πηγή:
http://en.wikipedia.org/wiki/Pontederia
http://www.botany.com/pontederia.html
http://www.bio.brandeis.edu/fieldbio/Wildflowers_Kimonis_Kramer/
PAGES/PICKERELWEED_PAGE_FINAL.html
http://www.pfaf.org/database/plants.php?Pontederia+cordata

http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-july2008.php

Έγινε επεξεργασία 28 Φεβρουαρίου 2013 - xmode

[xmode]

Acorus

Το γένος περιλαμβάνει δυο είδη φυτών που ονομάστηκαν έτσι από την Ελληνική λέξη “Άκορον”. Είναι υδροχαρή φυτά με επιμήκη γραμμικά φύλλα.
Είναι φωτόφιλα είδη με μεγάλες απαιτήσεις σε νερό. Μπορούν να φυτευτούν ακόμη και μέσα στο νερό σε βάθος 10-25 εκ.
Είναι ιδανικά για φυτεύσεις κοντά ή μέσα σε λίμνες.
Πολλαπλασιάζονται με διαίρεση.
Δεν προσβάλλονται από ασθένειες.

Acorus calamus "Variegatus"

Φυλλοβόλο είδος με μεγάλα δίχρωμα, πράσινα και λευκά, αρωματικά φύλλα.
Αναπτύσσεται καλύτερα μέσα στο νερό σε βάθος ώς 25 εκ.

Πηγή

http://tani.gr/gr/plant.aspx?plant_id=114

Έγινε επεξεργασία 28 Φεβρουαρίου 2013 - xmode

[xmode]

Bogbean ( Μηνυανθές ή τριφύλλι του νερού )

Το συναντούμε με τις ονομασίες Μηνυανθές ή τριφύλλι του νερού. Είναι πολύχρονο, ποώδες, υδρόβιο φυτό που συναντάται στην Ελλάδα με την ποικιλία MENYANTHES peltatum, ιδιαίτερα στην λίμνη του Νεζερού και στον Ορχομενό. Ο Μηνύανθος φυτρώνει σε όλη την Ευρώπη, όπου είναι διαδεδομένος στα ελώδη και τυρφώδη μέρη, καθώς και στις μικρές λίμνες, ενώ βρίσκεται ακόμη και σε λιμνάζοντες τόπους της Ασίας και της Αμερικής. Χαρακτηριστικό του Μηνύανθου είναι η ρίζα του, που είναι οριζόντια έρπουσα. Τα φύλλα του είναι μεγάλα, με τρία φυλλάρια, λεία, ωοειδή. Τα άνθη είναι σε όρθιο στέλεχος, λευκά από πάνω, ρόδινα στην κάτω επιφάνεια, διατεταγμένα σε βότρεις, με 5 πέταλα, που έχουν λευκούς κροσσούς. Οι καρποί του φυτού είναι κάψες σε μέγεθος μπιζελιού. Οι σπόροι είναι πολυάριθμοι. Μικροί, ωοειδείς, πλατυσμένοι, γυαλιστεροί, κίτρινοι. Η καλλιέργεια του είναι δύσκολη. Σπέρνεται την άνοιξη και πολλαπλασιάζεται με σπόρο σε πολύ υγρούς τόπους. Το κάτω μέρος του φυτού είναι βυθισμένο στο νερό, ενώ τα φύλλα και το ανθικό του στέλεχος ανεβαίνουν πάνω από το νερό. Είναι φυτό προστατευόμενο.

πηγη

http://www.herb.gr/index.php/catalog/product/view/id/895/s/minianthos/

[xmode]

Eichhornia crassipes (Υάκινθος του νερού)

Υάκινθος του νερού - Eichhornia crassipes

Το είδος Eichhornia crassipes, με κοινή ονομασία Υάκινθος του νερού, είναι ένα υδρόβιο φυτό ενδημικό στη λεκάνη του Αμαζονίου, αν και μερικές φορές θεωρείται εισβολέας έξω από το φυσικό του περιβάλλον. Ο υάκινθος του νερού είναι το μόνο μεγάλο υδρόβιο φυτό, που μπορεί να επιπλέει στο νερό χωρίς οι ρίζες του να ακουμπούν στον πυθμένα.

Ο υάκινθος του νερού έχει ειδικούς προσαρμογείς, που του επιτρέπουν να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί ταχύτατα σε γλυκά νερά. Μπορεί να αντέξει την έλλειψη θρεπτικών συστατικών, το επίπεδο του pH, τη θερμοκρασία και μπορεί να μεγαλώσει ακόμα και σε τοξικό νερό. Αναπτύσσεται καλύτερα σε ακίνητο ή αργά κινούμενο νερό. Οι σπόροι του διασκορπίζονται από τα πουλιά και παραμένουν βιώσιμοι για 15-20 χρόνια. Όμως, η κύρια μέθοδος αναπαραγωγής είναι αγενής, μέσω καταβολάδων. Ένα μόνο φυτό, κάτω από ιδανικές συνθήκες, μπορεί να παράγει 5.000 σπόρους και 250 βλαστούς μέσα σε 50-90 μέρες και να καλύψει έκταση 600 τετραγωνικά μέτρα σε ένα χρόνο.

Ευδοκιμεί σε πολλές διαφορετικές συνθήκες, από την τροπική έρημο μέχρι τις υποτροπικές ή ζεστές εύκρατες ζώνες, αλλά και στα τροπικά δάση. Ανέχεται ετήσιες βροχοπτώσεις από 8.2 dm μέχρι 27.0 dm, θερμοκρασίες από 21.1°C to 27.2°C και pH από 5,0 μέχρι 7,5. Δεν θέλει θερμοκρασίες μεγαλύτερες από 34 ° C. Τα φύλλα του πεθαίνουν από τον παγετό και το αλμυρό νερό, ενώ αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό χρησιμοποιείται πολλές φορές για να περιορίσει την εξάπλωση του φυτού όπου αυτό θεωρείται ζιζάνιο. Ο υάκινθος του νερού δεν αναπτύσσεται όταν η μέση περιεκτικότητα σε αλάτι είναι μεγαλύτερη από 15% του θαλασσινού νερού. Στο υφάλμυρο νερό, τα φύλλα του δείχνουν επιναστία και χλώρωση, και τελικά πεθαίνουν.

Ο ταχέως αναπτυσσόμενος Υάκινθος του Νερό γίνεται σύντομα ένα επιβλαβές ζιζάνιο έξω από τον φυσικό βιότοπό του. Τα φυτά συμπλέκονται σε μια τόσο πυκνή μάζα, σαν ένα πλωτό χαλί, ώστε κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να περπατήσει επάνω τους, διασχίζοντας ένα ποτάμι από τη μία όχθη του ως την άλλη. Η παρουσία του υάκινθου του νερού αναστατώνει όλη τη ζωή πάνω στο νερό. Μπορεί να φράξει υδάτινες διόδους εμποδίζοντας το ποτάμιο ταξίδι, αρδευτικά κανάλια, να καταστρέψει καλλιέργειες ρυζιού, και αλιευτικές περιοχές. Τα φυτά αυτά, σκιάζοντας το νερό, αποστερούν στα ενδημικά υδρόβια φυτά το ηλιακό φως και στα υπάρχοντα ζώα το οξυγονωμένο νερό. Καθώς αποσυντίθενται τα διάφορα στοιχεία, υπάρχει μια απότομη αύξηση των επιπέδων των θρεπτικών ουσιών στο νερό, το οποίο θα πυροδοτήσει αύξηση των φυκιών που μειώνει περαιτέρω τα επίπεδα του οξυγόνου.

Ο υάκινθος του νερού είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να καταστραφεί. Στις ΗΠΑ, χρησιμοποιήθηκε αρσενικό σε μεγάλη κλίμακα, που πρόσφερε εν μέρει μόνο κάθαρση, αλλά δηλητηρίασε το οικοσύστημα. Δοκιμάστηκαν επίσης φωτιά και εκρηκτικά, αλλά τα φυτά αναπαράγονται γρήγορα, ακόμη και από ένα πολύ μικρό τεμάχιο και απλά επανέρχονται. Το πιο αποτελεσματικό μέτρο είναι ο βιολογικός έλεγχος και έχουν γίνει εκατοντάδες μελέτες για το σκοπό αυτό. Έχουν εντοπιστεί δύο ρυγχωτοί κάνθαροι, ένα έντομο και δύο είδη μυκήτων που δρουν με επιτυχία στον έλεγχο αυτού του φυτού. Άλλα πλάσματα που κρατούν το φυτό υπό έλεγχο είναι κάποια είδη ψαριών και οι θαλάσσιες αγελάδες (manatees).

Ο υάκινθος του νερού κατάγεται από τη νότια Αμερική και διαδόθηκε σε διάφορες χώρες από καλοπροαίρετους ανθρώπους, σαν καλλωπιστικό φυτό. Έφθασε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1880, στην Αφρική το 1950 και εξαπλώθηκε στο Κονγκό, το Νείλο και τη Λίμνη Βικτώρια. Διαδόθηκε επίσης στην Ινδία.

Στην Αφρική το φυτό εισήχθη από Βέλγους αποίκους στη Ρουάντα για να κοσμήσει τις κατοικίες τους και στη συνέχεια οδηγήθηκε με φυσικό τρόπο στη λίμνη Βικτώρια, όπου εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1988. Εκεί, χωρίς φυσικούς εχθρούς, έχει γίνει μια οικολογική πληγή, αποπνικτική για τη λίμνη, μειώνοντας το απόθεμα ψαριών και πλήττοντας τις τοπικές οικονομίες. Εμποδίζοντας επίσης, την πρόσβαση στο Kisumu και σε άλλα λιμάνια. Ο υάκινθος του νερού έχει εμφανιστεί επίσης στη βόρεια Αιθιοπία, όπου αναφέρεται για πρώτη φορά το 1965 στην δεξαμενή Κόκα και στο ποταμό Awash. Η εταιρεία ηλεκτρισμού της Αιθιοπίας κατάφερε να μετριάσει τον παρασιτισμό του με σημαντικό κόστος ανθρώπινης εργασίας. Άλλες περιοχές της Αιθιοπίας με παρόμοια επέκταση του φυτού είναι υδάτινες περιοχές στην Περιφέρεια Gambela, το Γαλάζιο Νείλο ακριβώς κάτω από τη λίμνη Τάνα στο Σουδάν, και τη λίμνη Ellen κοντά στο Alem Tena.

Το φυτό είναι φαγώσιμο. Χρησιμοποιείται ως πλούσια πηγή καροτίνης στα πιάτα με λαχανικά στην Ταϊβάν. Τα τρυφερά φύλλα και οι μίσχοι μαγειρεύονται και είναι σχεδόν άγευστα. Λέγεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή σε γεύματα χορτοφάγων. Στην Ιάβα μερικές φορές μαγειρεύουν και τρώνε τα πράσινα μέρη και τις ταξιανθίες. Το λουλούδι του μαγειρεύεται επίσης. Στη Σιγκαπούρη, όπως και αλλού, καλλιεργούνταν ως τροφή για τους χοίρους, αλλά μετατράπηκε σε σοβαρό παράσιτο στους ταμιευτήρες νερού.

Στο Kedah της Ιάβας, τα λουλούδια χρησιμοποιούνται ως φαρμακευτική αγωγή στο δέρμα των αλόγων. Το είδος αυτό είναι ένα «τονωτικό». Στην Ανατολική Αφρική, οι υάκινθοι νερού από τη λίμνη Βικτώρια χρησιμοποιείται για να γίνουν έπιπλα, τσάντες και σχοινί. Το φυτό χρησιμοποιείται επίσης ως ζωοτροφή και οργανικό λίπασμα, αν και υπάρχει διαμάχη σχετικά με το υψηλό αλκαλικό pH του λιπάσματος. Επίσης στην Αφρική, τα φρέσκα φυτά χρησιμοποιούνται ως μαξιλάρια στα κανό και για να βουλώσουν τις τρύπες στους σάκους με κάρβουνο.

Υπάρχουν μελέτες σχετικά με τη χρήση του φυτού για αποτοξίνωση λυμάτων και εναπόθετων αποβλήτων. Ο υάκινθος του νερού είναι δυνητικά μια εξαιρετική πηγή βιομάζας. Μέσω της αναερόβιας ζύμωσης μπορεί να μετατραπεί σε αέριο μεθάνιο, μια δαπανηρή διαδικασία που θα μπορούσε να γίνει πιο οικονομική, καθώς τα αποθέματα του υπόγειου φυσικού αερίου εξαντλούνται. Το αποξηραμένο φυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα και ως κάλυμμα προστασίας των ριζών των φυτών. Τέλος, ζωντανά υδρόβια φυτά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στο κατάστρωμα επανδρωμένων υπεραστικών διαστημικών σκαφών, για να απορροφούν τα απόβλητα και να μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο, καθώς τα ίδια μετατρέπονται σε τρόφιμα. Το φυτό μπορεί να καλλιεργηθεί για χρήση στην επεξεργασία λυμάτων και να ενσωματωθεί σε ένα σύστημα όπου γίνεται συγκομιδή βιομάζας για παραγωγή καυσίμων. Επειδή αυτή η βιομάζα είναι ένα υποπροϊόν επεξεργασίας λυμάτων, έχει θετική επίπτωση στο περιβάλλον, και επομένως δεν αποτελεί απειλή σαν ανταγωνιστής σε φυτά που παράγουν τρόφιμα, ζωοτροφές ή ίνες. Οι μαραμένοι υάκινθοι του νερού που αναμειγνύονται με χώμα, κοπριά αγελάδων και ξυλοτέφρα (και αποτελούν την μοντέρνα εκδοχή λίπανσης στην Κίνα), μπορούν να προσφέρουν χρήσιμο λίπασμα σε μόλις δύο μήνες. Αν και οι ενδεχόμενες αποδόσεις είναι απίστευτες, είναι εξίσου μεγάλο το όφελος της απομάκρυνσης και η προσπάθεια εξάλειψης αυτού του ζιζάνιου από το νερό. Υπάρχουν μόνιμες καλλιέργειες που εκτιμάται ότι παράγουν 100-120 τόνους ανά εκτάριο ετησίως. Σε ιδανικές συνθήκες, κάθε φυτό μπορεί να παράγει 248 νέους βλαστούς σε 90 μέρες. Οι ρίζες του απορροφούν - αφομοιώνουν με φυσικό τρόπο τους ρύπους, συμπεριλαμβανομένων των τοξικών χημικών ουσιών όπως ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και το στρόντιο 90 (καθώς και ορισμένες οργανικές ενώσεις που θεωρούνται καρκινογόνες), σε συγκεντρώσεις 10.000 φορές περισσότερο από ότι στο νερό γύρω.

Πηγή:

http://en.wikipedia.org/wiki/Eichhornia_crassipes
http://www.naturia.per.sg/buloh/plants/water_hyacinth.htm
http://www.pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Eichhornia+crassipes

http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-april2012.php

[xmode]

Salvinia natans (Φτέρη του νερού)

Η Salvinia natans είναι μια επιπλέουσα φτέρη που αναπτύσσεται γρήγορα εάν υπάρχει ικανοποιητική τροφή και φωτισμός. Τα εξασθενημένα φύλλα είναι σημάδι έλλειψης ιχνοστοιχείων. Τείνει να παίρνει το φως από τα φυτά που βρίσκονται στον βυθό. Οι ποικιλίες της salvinia έχουν μικρές τρίχες στα φύλλα τους, κάνοντας τα ανθεκτικά στο νερό. Με την σκίαση μερών της λίμνης και τη χρησιμοποίηση των θρεπτικών ουσιών που βρίσκονται στο νερό βοηθά στο να αποτρέψει την δημιουργία άλγης. Γίνεται πολύ μεγάλη στην φύση όταν υπάρχουν καλές συνθήκες. Ένα καλλωπιστικό φυτό για ανοικτά ενυδρεία και λίμνες.

πηγή

http://www.amazonios.gr/product_info.php?products_id=2818

Έγινε επεξεργασία 28 Φεβρουαρίου 2013 - xmode

[xmode]

Carolina Becopa

Πολύ εύκολο φυτό στην καλλιέργεια. Φυτρώνει χαμηλά στο έδαφος και καλύπτει πολύ όμορφα πέτρες . Έχει σαρκώδης κορμούς και μικρά μοβ άνθη κατά την διάρκεια του καλοκαιριού Δεν αντέχει το πολύ κρύο αλλά μπορεί να διατηρηθεί άνετα τον χειμώνα βυθίζοντας την γλάστρα στο πιο βαθύ μέρος της λίμνης.

[Panos1990]

Πολύ καλή δουλειά!!!

[xmode]

Πολύ καλή δουλειά!!!

Ευχαριστώ πολυ...εχω πολλά ακόμη φυτά ακόμη να βαλώ....

[xmode]

Μα εκεί έιναι το θέμα...να απασχολείσαι συνέχεια...

Περιμένουμε και φωτό ετσι όπως μας έχεις κακομάθει...

Σήμερα βρήκα λίγο χρόνο να δοκιμάσω με τον Παπυρο...να λοιπόν και μερικές φωτο...

[ebenos]

Πολύ καλό και χρήσιμο!

Συνέχισε την καλή δουλεία!

[kalliroi]

Σκιρπος (Scirpus holoschoenus)

Τον είχα στη λιμνούλα στο μπαλκόνι, τώρα είναι σε μία γλάστρα στης μαμάς μου. Θέλει ήλιο, τουλάχιστον 6 ώρες την ημέρα. Διάβασα ότι "τραβάει" τις βλαβερές ουσίες από το νερό. Τώρα που είναι σε γλάστρα έδωσα στη μαμά μου ενυδρειακο λίπασμα να του βάζει. :-)

Στη λιμνούλα.

Στη γλάστρα.

Στάλθηκε από το GT-S6500 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk 2

[Handmadesolution]

αδερφέ γνωρίζεις κάποιο κατάστημα στην Αθήνα για τα παραπάνω φυτά; ή γενικα απο που μπορώ να τα προμηθευτώ σε μικρό μέγεθος; για να πέσει πειραματισμός σε βιολογικό υλικό με τρεχούμενο νερό. ευχαριστώ.

[Chocolate_Puma]

http://www.antemisaris.gr/productList.aspx?iid=27

 

 

Έγινε επεξεργασία 12 Ιουλίου 2015 - Chocolate_Puma

[kalliroi]

Εγώ πήρα τα δικά μου από ένα φυτώριο στην Κηφισιά και το νούφαρο το φύτεψα μόνη μου με βολβούς που παρήγγειλα από το ίντερνετ.

[yiazoo]

Καλησπέρα. Γνωρίζει κανείς που μπορω να βρω υάκινθο του νερού; Μένω Αγία Παρασκευή Αθήνα, θέλω να βάλω στη λίμνη μου

Ευχαριστώ