Το Ξέρετε Ότι Τα Πιράνχας...

[theodor72]

... red bellied παράγουν ήχους; Μέχρι πρόσφατα, είχαν καταγραφεί τέτοιοι ήχοι μόνο όταν τα ψάρια είχαν πιαστεί σε δίχτυα ή όταν τα κρατούσαν με το χέρι εκτός νερού. Μια έρευνα όμως που έγινε το 2011 από τους Sandie Millot, Pierre Vandewalle και Eric Parmentier, έδωσε κάποια ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Τοποθέτησαν λοιπόν στο εργαστήριο τους σε ένα ενυδρείο με πιράνχα υδρόφωνα (υποβρύχια μικρόφωνα) και κινηματογράφησαν την συμπεριφορά τους. Κατέγραψαν λοιπόν τρεις διακριτούς ήχους.

Ο πρώτος ήχος παράγονταν όταν τα ψάρια αναμετρόνταν πρόσωπο με πρόσωπο, το ένα απέναντι από το άλλο, χωρίς όμως να υπάρχει καυγάς. Θα μπορούσε λοιπόν να μεταφραστεί ως ένα προειδοποιητικό σήμα κατά την προσπάθεια εκφοβισμού μεταξύ δύο ατόμων. Ήταν ίδιος με τον ήχο που βγάζουν εκτός νερού όταν κάποιος τα κρατάει με το χέρι του. Αποτελούνταν από αρκετούς παλμούς και μοιάζει κάπως με γάβγισμα.

Ο δεύτερος ήχος, ήταν ένας και μόνο παλμός, και παράγονταν κατά την χαρακτηριστική εκείνη συμπεριφορά των πιράνχα, όπου καυγαδίζουν κυνηγώντας το ένα το άλλο κυκλικά. Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως ένα σήμα απειλής και έντονης επιθετικότητας.

Ο τρίτος ήχος αποτελούνταν από τρεις ή τέσσερις παλμούς, και παράγονταν μόνο κατά την διάρκεια κυνηγιού, όταν προσπαθούσαν να δαγκώσουν ένα άλλο πιράνχα ή ένα θήραμα.

Εδώ η δημοσίευση της έρευνας

237678-2.pdf

Έγινε επεξεργασία 13 Φεβρουαρίου 2013 - theodor72

[adlib]

τι αλλο θα μαθουμε πια..... Ευχαριστουμε Θοδωρή!

[lykourgos]

πολυ καλο

[panoss]

[aka68]

Ιδέα δεν είχα...εύγε

[Master1313]

[piranhas2]

:bigemo_harabe_net-146:

[MADMAX]

πολυ καλο

[theodor72]

... red bellied αντικαθιστούν τα δόντια τους κατά την διάρκεια της ζωής τους; Θα μου πείτε φυσιολογικό είναι για έναν τέτοιο θηρευτή, αφού διαφορετικά δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν για πολύ. Το παράξενο όμως είναι πως σε αντίθεση με τους καρχαρίες ή τους κροκόδειλους, που επίσης αντικαθιστούν όποιο δόντι χαθεί ξεχωριστά, τα πιράνχα αντικαθιστούν κάθε φορά το ένα τέταρτο των δοντιών τους. Δηλαδή πρώτα θα απορρίψουν και θα αλλάξουν το δεξί τμήμα της άνω γνάθου, μετά ίσως το αριστερό τμήμα της κάτω γνάθου κ.ο.κ. Ο λόγος αυτού του τρόπου αλλαγής δοντιών οφείλεται στην οδοντική ανατομία του πιράνχα. Κάθε δόντι είναι πολύ καλά συνδεδεμένο με τα δύο γειτονικά του δόντια. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει κενό ανάμεσα στα δόντια και επομένως η κοφτερή επιφάνεια των δοντιών είναι συνεχής κάνοντας πιο εύκολη και γρήγορη την αποκοπή
κομματιών κρέατος από τα θηράματα τους.

Εδώ φαίνεται αρκετά καθαρά η ανατομία των σαγονιών ενός πιράνχα

πηγή: calacademy.org

και εδώ ένα τέταρτο από την γνάθο ενός πιράνχα.

πηγή: wikimedia.org

[adlib]

πολύ εντυπωσιακό!!! ευχαριστούμε Θοδωρή!

[Rythor]

pinned?? πολυ ωραιο αρθρο!

[aka68]

Γηράσκω δ` αεί πολλά διδασκόμενος` = `Προχωρώ σε ηλικία, πάντα πολλά νέα πράγμα μαθαίνοντας`

[theodor72]

... στο φυσικό τους περιβάλλον καταναλώνουν πάρα πολύ συχνά και φυτικές ύλες; Σίγουρα είναι φυσικό να τρώνε που και που και κανένα φυτάκι, θα σκεφτεί κανείς. Σωστά, εκείνο όμως που κάνει εντύπωση (τουλάχιστον σε εμένα) είναι το μεγάλο ποσοστό των ψαριών στα στομάχια των οποίων βρέθηκαν υπολείμματα φυτικών τροφών.

Τέσσερις Βραζιλιάνοι ερευνητές λοιπόν (Lucelia Nobre Carvalho, Rafael Arruda, Josue Raizer και Kleber Del-Claro), θέλησαν να μελετήσουν τις διατροφικές συνήθειες των Serrasalmus maculatus, S. marginatus και Pygocentrus nattereri σε τρεις ποταμούς και τρεις μόνιμα πλυμμηρισμένες περιοχές (lagoons) στην περιοχή του Νότιου Pantanal. Φυσικά και τα τρία είδη συνυπάρχουν στις περιοχές αυτές. Συνολικά ψαρεύτηκαν 264 δείγματα S. maculatus (170 στις πλημμυρισμένες περιοχές και 94 στα ποτάμια), 33 δείγματα S. marginatus (16 στις πλημμυρισμένες περιοχές και 17 στα ποτάμια) και 228 δείγματα P. nattereri (142 στις πλημμυρισμένες περιοχές και 86 στα ποτάμια). Από τα ευρήματα τους κατέληξαν σε αρκετά συμπεράσματα όσον αφορά το μέγεθος, το βάρος και την κατανομή

τους σε αυτούς τους βιότοπους.

Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή είναι το γεγονός ότι η τροφή που βρέθηκε με την μεγαλύτερη συχνότητα στα στομάχια των S. maculatus και P. nattereri ήταν οι φυτικές ύλες ενώ αρκετά συχνά βρέθηκε και στο στομάχι των S. marginatus. στο οποίο αξίζει να σημειώσουμε με μεγαλύτερη συχνότητα βρέθηκαν πτερύγια και λέπια ψαριών. Τα δύο πρώτα δείχνουν να τρέφονται από μια μεγαλύτερη ποικιλία τροφών που θα τους παρουσιαστεί ευκαιριακά. Ενώ το τελευταίο έχει αναπτύξει μια πιο εξειδικευμένη διατροφή. Ωστόσο (σύμφωνα με την έρευνα πάντα) μπορεί να βρίσκεται στα στομάχια των ψαριών σε μεγάλη συχνότητα αλλά όχι και σε ποσότητα. Αναφέρει όμως πως σε κάποια άλλη έρευνα που έγινε στα P. nattereri , έδειξε πως οι φυτικές ύλες που βρέθηκαν στα στομάχια των ψαριών ήταν όχι μόνο πρώτες σε συχνότητα αλλά και δεύτερες στην ποσότητα τροφής. Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να έχει την σημασία του είναι πως καθώς είναι σαρκοφάγα ψάρια η φυτική ύλη να χρειάζεται να παραμείνει στο στομάχι περισσότερο χρόνο για να αφομοιωθεί. Επίσης, σχετίζουν την παρουσία των φυτικών υλών στο στομάχι των ψαριών με τον τρόπο με τον οποίο τρέφονται. Δαγκώνοντας δηλαδή μικρά κομμάτια από ψάρια ή άλλη πιθανή τροφή στην επιφάνεια του νερού ανάμεσα στα υδρόβια φυτά καταπίνουν και κομμάτια βλάστησης.

Φυσικά ο πίνακας με τα σχετικά ευρήματα:

και η σχετική έρευνα με όλα τα στοιχεία και συμπεράσματα της

BIOCLIMA_Climatotal.pdf

[theodor72]

Ας θυμηθούμε και ένα πολύ όμορφο άρθρο και σχετικό άρθρο: http://www.aquazone.gr/forums/index.php?showtopic=13638

[adlib]

Πολύ ενδιαφέρον Θόδωρε.

Άραγε σε ένα ενυδρείο, θα δεχθούν τροφές με φυτικές πρωτεΐνες? Δεν έχω δει χομπίστες να ταίζουν τέτοιες τροφές. Συνήθως επικεντρώνονται μόνο στις ζωικές. Καλό θα ήταν να μας πούνε πόσοι απο τους κατόχους θηρευτών, ταίζουν φυτικές τροφές σαν πρόσθετο διατροφής και αν ήταν ενημερωμένοι για αυτή την διατροφική συνήθεια των πιράνχας.

[Husky_Jim]

Σε παλαιώτερο 'πείραμα' σε Pygocentrus Natterreri με πιστή αντιγραφή κύκλου βροχών ξηρασίας αλλά και τροφής όλα τα ψάρια του ενυδρείου δεχόντουσαν όλες τις φυτικές τροφές αλλά και καρπούς/φρούτα.

Κατά την διάρκεια αυτή πέρασαν όλα τα στάδια αλλαγής συμπεριφοράς αλλά και χαρακτηριστικών (αλαγή στο χρώμα τους) όπως και αυτό συμβαίνει στην φύση.

Άν μπορώ να θυμηθώ έτρωγαν κατά 90%+ φρούτα/καρπούς και το χρώμα τους είχε αλλάξει σε χρυσοκίτρινο.

Λογικά υπάρχει κάπου σάν θέμα στο aquazone μιάς και είχε γίνει λεπτομερής καταγραφή του 'πειράματος'...

Το ίδιο είχα κάνει και στα παρακάτω είδη:

Serassalmus Elongatus

Serrasalmus Manueli

Serrasalmus Gouldigni

Serrasalmus Rhombeus

Serrasalmus Sanchezi

Serrasalmus Maculatus

Serrasalmus Rhombeus

Serrasalmus Altuvei

Ανάμεσα στα φρούτα/καρπούς που χρησιμοποίησα ήταν διάφορα φυστικοειδή,μπανάνες, μήλα κ.α.

Μίνιμουν διάρκεια ήταν 2 μήνες

[theodor72]

... έχουν και αυτά τους καθαριστές τους από εξωπαράσιτα; Σε μια μελέτη λοιπόν που έγινε από τους Sazima & Machado (1990) στους περίφημους υγροβιότοπους του Pantanal, είχαν την τύχη να παρατηρήσουν πιράνχας του είδους S. marginatus να αποσπούν από το σώμα άλλων πιράνχας P. nattereri εξωπαράσιτα Dolops sp. Τα παράσιτα αυτά είναι αρκετά κοινά σε ψάρια που ζουν σε πυκνά κοπάδια όπως τα συγκεκριμένα πιράνχας. Αυτή την συμπεριφορά την περιέγραψαν ως αντίστοιχη των ψαριών καθαριστών που συναντούμε στους θαλασσινούς υφάλους.

Θα διακινδυνέψω να υποθέσω πως πρόκειται για S. margaritus νεαρής ηλικίας καθώς δε νομίζω πως κάποιο ψάρι θα άφηνε ένα ενήλικο S. margaritus να πλησιάσει τόσο κοντά...

Πέρα από κάποια site, κιαι εδώ γίνεται η συγκεκριμένη αναφορά:

79e4150acc86e15ab2.pdf

[ScarFace]

Φοβερό!!

[theodor72]

Συμπληρώνοντας την πρώτη δημοσίευση του θέματος σχετικά με τους ήχους που παράγουν τα πιράνχας, μπορούμε να ακούσουμε αυτούς τους τρεις ήχους που αναφερθηκαν. Δηλαδή, του εκφοβισμού, του καυγά και του κυνηγιού.

Ακούστε τους από εδώ (nbcnews) ή εδώ (theguardian)

Και σε mp3:111013_1-2MP3.mp3

[theodor72]

...εκμεταλλεύονται ένα εντυπωσιακό φυσικό φαινόμενο για να τραφούν; Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται Pororoca που σημαίνει δυνατός κρότος. Πρόκειται για ένα παλιρροϊκό κύμα που στην περίπτωση του Αμαζονίου συμβαίνει όταν η πλημμυρίδα του Ατλαντικού συναντά τα νερά του ποταμού. Οι μεγάλες ποσότητες νερού που διοχετεύει ο Αμαζόνιος στον ωκεανό, αντιστέκονται στην διείσδυση του θαλασσινού νερού. Καθώς το γλυκό νερό είναι ελαφρύτερο από το θαλασσινό, αρχικά επιβραδύνει την διείσδυση αυτή. Όμως η συνεχώς αυξανόμενη πίεση των νερών του Ατλαντικού κάποια στιγμή σπάει αυτήν την ισορροπία, οι συμπιεζόμενες μάζες “εκρήγνυνται” και το θαλασσινό νερό ξεχύνεται με ορμή αντιστρέφοντας την ροή του ποταμού για αρκετά χιλιόμετρα. Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές , το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό αλλά ταυτόχρονα και καταστροφικό. Σε ελάχιστο χρόνο ένα τεράστιο κύμα γεννιέται. Είναι το pororoca. Το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 4 μέτρα (φυσικά οι αναφορές στο internet ποικίλουν), καλύπτοντας αρκετά χιλιόμετρα με ταχύτητα γύρω στα 20 km/h, μέχρι να εξασθενίσει. Στο πέρασμα του προκαλεί την καταστροφή! Δέντρα ξεριζώνονται, όχθες καταρρέουν, μεγάλες εκτάσεις πλημμυρίζουν και φυσικά πολλά ζώα χάνουν την ζωή τους.

 

Τότε αναλαμβάνουν δράση τα πιράνχας που ως ιδανικοί πτωματοφάγοι, αναλαμβάνουν να καθαρίσουν τον ποταμό από τα νεκρά ζώα, προλαβαίνοντας παράλληλα την εμφάνιση ασθενειών και επιδημιών. Αυτή είναι η συμαντική συνεισφορά τους στο οικοσύστημα αλλά ίσως και ένας λόγος που ευδοκιμούν στον Αμαζόνιο και την Νότια Αμερική.

 

Το φαινόμενο αυτό δεν το εκμεταλλεύονται μόνο τα πιράνχας αλλά και οι σέρφερ που δε χάνουν την ευκαιρία να δαμάσουν με την σανίδα τους το κύμα.

 

 

[almuros]

πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα ,δεν τα γνωριζα , ευχαριστουμε!!!

[beast]

   

[bettafish]

Ενδιαφέρον.Πρώτη φορά το ακούω αυτό.