klaz 2 Ιανουαρίου 2013 #1 Share 2 Ιανουαρίου 2013 καλησπερα και καλη χρονια να εχουμε. το εκλεψα το παρακατω κειμενο απο το ιντερνετ,αλλα αιθανομαι σαν να το εγραψα μονος μου.... οσοι ανηκουμε σε αυτες τις γεννιες πιθανολογω πως θα ταξιδεψουμε ευχαριστα πισω στο χρονο διαβαζοντας τις παρακατω αραδες. Μια γενιά σε αναμονή! Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985 H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας,τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί... καλη χρονια παιδια. Link to comment Share on other sites More sharing options...
alcapone 2 Ιανουαρίου 2013 #2 Share 2 Ιανουαρίου 2013 μπραβο ρε φιλε για το αρθρο σου....μας θυμησες ολα αυτα που ειχαμε ξεχασει......για τα χρονια της ανεμελιας..... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Giovanni 2 Ιανουαρίου 2013 #3 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Κώστα το έχω ξαναδιαβάσει στο παρελθόν.. πολύ όμορφα όσα λέει το άρθρο απλά για κάποια πράγματα πρέπει να κοιτάμε κ την άλλη όψη... αν δεν είχαν γίνει τρομερά δυστυχήματα, δεν είχαν εφευρεθεί οι ζώνες ασφαλείας κ οι αερόσακοι .. Αν δεν υπήρχαν τραυματισμοί δε θα είχαν σκεφτεί να κάνουν τα πάρκα πιο ασφαλή προς τα παιδιά να μην χτυπάνε.. Και πολλά άλλα... Πάντος εγώ το βλέπω κ από τα παιδιά μου ότι μεγαλώνουν με τελείως άλλους τρόπους και συνήθειες που μόνο το μέλλον θα δείξει αν είναι σωστοί ή όχι. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Χρήστος 2 Ιανουαρίου 2013 #4 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Αυτά που γράφει και άλλα τόσα Link to comment Share on other sites More sharing options...
adlib 2 Ιανουαρίου 2013 #5 Share 2 Ιανουαρίου 2013 αν και γεννημένος το 1986 αλλα μεγαλωμενος σε χωριο τα εζησα ολα αυτα και πολλα αλλα!!!! ενιωσα ενα σφίξιμο στο στομαχι οσο διαβαζα αυτο το αρθρο και χαμογελασα πολλες φορες!!! ευχαριστω κλαζ που με εκανες να θυμηθω παιδικες στιγμες μου!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
baggos777777 2 Ιανουαρίου 2013 #6 Share 2 Ιανουαρίου 2013 :bowdown: όμορφα όσα λέει.. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JOHN1801 2 Ιανουαρίου 2013 #7 Share 2 Ιανουαρίου 2013 :bigemo_harabe_net-64: :bigemo_harabe_net-64: πες τα ρε φιλε!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sturm 2 Ιανουαρίου 2013 #8 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Για φαντασου οτι και οι πατεραδες μας κατι τετοιο θα λενε. Πως δηλαδη εκεινοι παιζαν με μπιλιες και με μια ροδα απο ποδηλατο και ενα ραβδι! Ειμαι σιγουρος δε οτι και τα τωρινα παιδια κατι τετοιο θα λενε οταν ερθει η ωρα! Οτι εκεινα ειχαν το facebook ενω τα νεα παιδια θα εχουν virtual reality η κατι τετοιο και αυτοκινητα που πετανε! Παντως οπως και να χει εκεινα τα χρονια ηταν αξεχαστα! Link to comment Share on other sites More sharing options...
clooyn 2 Ιανουαρίου 2013 #9 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Παιδια παμε για καπακια?.... :hysterical: Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aiolos 2 Ιανουαρίου 2013 #10 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Αισθάνομαι τυχερός που τα έζησα όλα αυτά !!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
klaz 2 Ιανουαρίου 2013 Author #11 Share 2 Ιανουαρίου 2013 ετσι.τυχεροι και ευλογημενοι,ασχετα απο τις τωρινες συνθηκες που μας κανουν να αισθανομαστε ατυχοι.πολυ ατυχοι. Link to comment Share on other sites More sharing options...
vales_red 2 Ιανουαρίου 2013 #12 Share 2 Ιανουαρίου 2013 :bigemo_harabe_net-64: :bigemo_harabe_net-64: Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δίας 2 Ιανουαρίου 2013 #13 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Κι εδω νομιζω αυτο το τραγουδακι ταιριαζει γαντι.......... Link to comment Share on other sites More sharing options...
maik78 2 Ιανουαρίου 2013 #14 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Πολλά από αυτά που διάβασα,μου θυμίζουν πως πέρναγα τις ώρες μου μικρός! Έντονα θυμάμαι τα καλοκαίρια που γράφαμε χιλιόμετρα με τα ποδήλατα για πλάκα!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
clooyn 2 Ιανουαρίου 2013 #15 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Πολλά από αυτά που διάβασα,μου θυμίζουν πως πέρναγα τις ώρες μου μικρός! Έντονα θυμάμαι τα καλοκαίρια που γράφαμε χιλιόμετρα με τα ποδήλατα για πλάκα!! Χαρτονι με μανταλακι εβαζες στις ακτινες για εξατμηση... :lol: Link to comment Share on other sites More sharing options...
SOTIRIS 2 Ιανουαρίου 2013 #16 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Το παρελθόν γραμμένο σε πέντε αράδες. Link to comment Share on other sites More sharing options...
maik78 2 Ιανουαρίου 2013 #17 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Χαρτονι με μανταλακι εβαζες στις ακτινες για εξατμηση... :lol: Αν έβαζα λέει!! Έκανε και έναν σπαστικό ήχο!! :hysterical: Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alexpsycho 2 Ιανουαρίου 2013 #18 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Ρε παιδιά και γώ μεγάλωσα με γερμανικό και μπάλα στην άμμο...κρυφτό το βράδυ πάνω απο 15 άτομα μπούγιο,και μπάσκετ με φωτογραφία του Γκάλη στην μπασκέτα....αλλά μετά κλείστηκα απότομα σπίτι...πολύ το διάβασμα στο λύκειο για την δέσμη αλλά το μπασκετάκι ήταν πάντα στο πρόγραμμα... Καλή φάση μπορώ να πω όλα αυτά τα χρόνια... Link to comment Share on other sites More sharing options...
aka68 2 Ιανουαρίου 2013 #19 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Εμείς οι γηραιότεροι ζήσαμε πολλές τέτοιες στιγμές, αλλάζουν οι εποχές ασυντόνιστα ! Link to comment Share on other sites More sharing options...
maik78 2 Ιανουαρίου 2013 #20 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Σίγουρα πιο τυχεροί ήταν αυτοί που μεγάλωσαν στην επαρχία. Εγώ που μεγάλωσα σε πόλη περίμενα το καλοκαίρι να ανεβώ πως και πως!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
rastafarian 2 Ιανουαρίου 2013 #21 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Ειμαι ενας απο τους τυχερους που τα εζησαν ολα αυτα! Μενω ακομα στη γειτονια που μεγαλωσα οπως και οι περισσοτεροι φιλοι μου απο τοτε!Καμια φορα μαζευομαστε ακομα και κανουμε καμια παλια τρελα! Ομως,αυτο που βλεπω πλεον στην γειτονια μου ειναι οτι δεν υπαρχουν παιδια που παιζουν στο δρομο,ουτε καν το καλοκαιρι.Δυστοιχος οι εποχες αλλαξαν,μαλλον προς το χειροτερο,ολα τα παιδια ειναι κολλημενα πισω απο μια οθονη υπολογιστη η playstation.Πιστευω οτι ειμασταν απο τις τελευταιες γεννιες που περασαμε ωραια και ξεγνιαστα παιδικα χρονια! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Χρήστος 2 Ιανουαρίου 2013 #22 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Εμένα τα παιδικά μου χρόνια ήταν μαγικά και μοιρασμένα σε δυο κόσμους τελείους διαφορετικούς. Από το 68-82 στο χωριό στην Ελλάδα με αναμνήσεις όπως αναφέρει το κείμενο και από το 83-96 στην Γερμανία με τελείως διαφορετικές αναμνήσεις. Από το 96 και μετά επαναπατρίστηκα και άρχιζαν τα ζόρια, από τότε κάθε μέρα και χειρότερα. Αυτήν την στιγμή παίρνω κουράγιο από το μαγικό παρελθόν για να αντιμετωπίσω το παρόν. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aiolos 2 Ιανουαρίου 2013 #23 Share 2 Ιανουαρίου 2013 Πάντα το παρελθόν είναι ο σωστός δρόμος για το μέλλον !!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
bababrilios 3 Ιανουαρίου 2013 #24 Share 3 Ιανουαρίου 2013 Αυτά που κάναμε τότε δεν είναι εφικτό να τα κάνουν σήμερα. Και ο λόγος για μένα είναι η επικινδυνότητα της ανωμαλίας που υπάρχει εκεί έξω . Μην συμβεί κάτι στο κάθε παιδί. Δεν ήξερα μικρός τι σημαίνει παιδική πορνογραφία άλλα ούτε και ο πατέρας μου. Δεν έκλεβαν παιδιά για τα νεφρά και τα συκώτια γιατί άπλα δεν έκαναν μεταμοσχεύσεις. Και αυτά που κάνουν σήμερα δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε με τίποτα και ο λόγος είναι ένας και απλός ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ όπως λησμονούμε τα αθώα παιδικά μας χρονιά, έτσι και σε 20 χρόνια με τον ίδιο τρόπο θα λησμονούν και τα τότε μεγάλα παιδιά. Link to comment Share on other sites More sharing options...
ebenos 3 Ιανουαρίου 2013 #25 Share 3 Ιανουαρίου 2013 Η ζωή και η τεχνολογία προχωραει μπροστά… με ότι καλό και ότι κακό την ακολουθει…. Εύκολα την ακολουθεις και εσύ… δύσκολα μένεις πίσω της…. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεθείτε
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Είσοδος