Alexpsycho 19 Σεπτεμβρίου 2012 #1 Share 19 Σεπτεμβρίου 2012 (edited) Μπορεί να φαίνεται στον χομπίστα σήμερα, ότι η διατήρηση των θαλάσσινών ενυδρείων τύπου Reef είναι ένα σχετικά νέο χόμπι. H αλήθεια είναι ότι η διατήρηση συστημάτων υφάλου που σε μεγάλο βαθμό κυριαρχείται από πολύχρωμα παράξενα κοράλλια sps όπως τα βλέπουμε τώρα είναι αρκετά νέα,αλλά η διατήρηση των θαλάσσιων συστημάτων χρονολογείται πίσω στον χρόνο περισσότερο από ό, τι μπορείτε να φανταστείτε. Η ιστορία αυτή αρχίζει πίσω για πάνω από 4.000 χρόνια στην εποχή των Σουμέριων που περίπου το 2.500 π.Χ. διατηρούσαν ψάρια σε λίμνες για την διατροφή τους, οι Αιγύπτιοι επίσης, διατηρούσαν είδη ψαριών για την αισθητική τους αξία , αλλά μετά το 1800 τα πραγματικά θαλασσινά ενυδρεία άρχισαν να εμφανίζονται.Το 1842 ο Δρ Johnson ανέφερε την πρώτη διατήρηση θαλασσινού ενυδρείου με διάφορα είδη της άλγης Caulerpa και πολύχαιτους , στη συνέχεια, το 1852 ο κ. Goose κατασκευάζει με επιτυχία το πρώτο ενυδρείο σε κοινή θέα στο θαλάσσιο πάρκο της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου. Σε αυτό το ενυδρείο μετρήθηκαν 60 εκατοστά μήκος και , 45cm πλάτος και αποτελείται από ένα σχιστόλιθο και πυλώνες γωνία που είχαν κοπεί σε αυλάκια για να κρατάει το ενυδρείο στη θέση του. Αυτό το ενυδρείο ήταν γεμάτο με αμέτρητα ζώα και φύκια, συμπεριλαμβανομένων ψαριών, μαλάκια, καβούρια, γαρίδες, σκουλήκια σωλήνα, ανεμώνες, pipefish, αστερίες, αχινούς και , πάνω από 100 διαφορετικά είδη ζώων! Αυτή η οθόνη προκάλεσε μαζικό ενδιαφέρον από το κοινό και τεράστια πλήθη συγκεντρώθηκαν για να θαυμάσουν το θαύμα των ζώων που ζούσαν στο βυθό της θάλασσας. Συχνά, αυτά τα πλήθη ήταν σύμφωνα με πληροφορίες τόσο μεγάλα ώστε ήταν αδύνατο να το δούνε όλοι. Αρχικά, αυτό το ενυδρείο ήταν μια επιτυχία, αλλά έκανε φάουλ πάνω στον ενθουσιασμό του ο κ. Goose να προσθέτει όλο και περισσότερα πλάσματα μέσα σε αυτό και σύντομα κατέληξε σε ένα ρυπογόνο πρόβλημα.Όπως αναφέρθηκε απο τους υπαλήλους στο πάρκο έβγανε μια«αποκρουστική μυρωδιά» από το ενυδρείο. Δεν υπήρξε φίλτρανση του ενυδρείου, απλά άμμος στον πυθμένα, και πετρώματα,αργότερα προστέθηκε μια χειροκίνητη αντλία για να ωθεί αέρα μέσα στο νερό.Μετά το τεράστιο ενδιαφέρον που προκλήθηκε από αυτό το ενυδρείο το 1852, οι κατασκευαστές ενυδρείων γρήγορα εμφανίστηκαν για να τροφοδοτήσουν το δημόσιο συμφέρον και το ίδιο έγινε και στις πρώτες πληροφορίες για το πώς να κρατήσετε ένα θαλασσινό ενυδρείο. Το 1857 ένα βιβλίο από τον H. Noel Humphries, δόθηκε στη δημοσιότητα με τίτλο "Ocean Gardens". Αυτό το εντυπωσιακό βιβλίο που καλύπτει τη δημιουργία ενός ενυδρείου, λεπτομερή τμήματα σε διάφορες ομάδες των ζώων που μπορούν να διατηρηθούν ακόμα και λεπτομερείς οδηγίες για το πώς να αναμίξετε το δικό σας συνθετικό νερό της θάλασσας. Αυτή την εποχή προσπαθούν να αποκτήσουν μια ισορροπία μεταξύ του αριθμού των ζώων που εκτρέφονται και το ποσό των φυκιών που χρειάζονται για να δημιουργηθεί μια ισορροπία. Το επίκεντρο ήταν στο επίπεδο του οξυγόνου που βρισκόταν μέσα στο νερό που ήξεραν οτι παράγεται από τα φύκια. Ο έλεγχος του νερού ήταν επίσης πολύ απλούστερος εκείνες τις ημέρες, δεν υπήρχαν τέστ για αμμωνία, δεν υπάρχουν ηλεκτρονικοί ανιχνευτές ή σύστημα παρακολούθησης, και ελέγχου - το νερό είτε είχε«γλυκιά μυρωδιά» ή «αποκρουστική μυρωδιά», ευτυχώς για τα ζώα που κρατάμε τα πράγματα έχουν προχωρήσει από τότε.Στη δεκαετία του 1950 και του 60 ο Lee Chinn Eng δημιουργεί κάποια πρωτοποριακή εργασία για αυτό που ήταν να γίνει γνωστό ως το «Φυσικό Σύστημα » για φίλτρανση σε ενυδρείο. Αυτό το φυσικό σύστημα στηρίχθηκε σε μία κλίνη άμμου και ζωντανό βράχο για βιολογικό καθαρισμό και ήταν από αυτό το πρωτοποριακό έργο που η Jaubert, δημιούργησε τα Berlin συστήματα που αναπτύχθηκαν σε αυτό το στυλ.Στη δεκαετία του 1970 ο Bruce Carlson διατηρησε και μεγάλωσε τα πρώτα είδη Acropora στο WKK Ενυδρείο στη Χονολουλού, από το 1972, υπήρχαν πολλά είδη κοραλλιών που φυλάσσονται εκεί σε ανοικτά συστήματα, που και το νερό αντλείται από τη θάλασσα. Μερικές αποικίες από την πρώτη Acropora σύμφωνα με πληροφορίες φυλάσσονται και υπάρχουν ακόμα ζωντανές στο ενυδρείο του πανεπιστημίου της Χαβάι και σήμερα.Τα πρώτα κλειστά θαλασσινά ενυδρεία ήταν μια θλιβερή εικόνα, η διακόσμηση σε αυτά συνήθως αποτελούνταν από νεκρούς, λευκούς σκελετούς κοραλλιών και ακατάλληλα κομμάτια βράχου ή άδεια κελύφη, σχεδόν ένα αφυσικό περιβάλλον για τους κατοίκους του ενυδρείου. Το φιλτράρισμα συνήθως αποτελούνταν από φίλτρα άμμου ή εξωτερικά φίλτρα - καμία από τις οποίες δεν μέριμνα για την μείωση των νιτρικών αλάτων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως τις αρχές της δεκαετίας του 80, στη συντριπτική πλειοψηφία των θαλασσινών ενυδρείων εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το νερό της βρύσης για την ανάμειξη των συνθετικών αλατιών ή θαλασσινού νερού. Παρά το γεγονός ότι η πρώτη συνθετική μεμβράνη αντίστρωφης όσμωσης έγινε το 1959, οι φορητές μονάδες RO για το χομπίστα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμες μέχρι τα τέλη του 1980. Εκείνη την δεκαετία αλήθινά ενυδρεία υφάλου είχαν αρχίσει να εμφανίζονται για τα καλά.Από τα μέσα έως τα τέλη του 1980 υπήρχαν πολλά βιβλία που είχαν δημοσιευθεί σχετικά με το πώς να κρατήσετε ενα «προχωρημένο» ενυδρείο συμπεριλαμβανομένου ενός βιβλίου από τον Martin Moe με τίτλο «The Marine Aquarium Reference, Systems and Invertebrates» και ήταν ένα βιβλίο που γρήγορα έγινε η Βίβλος για πολλούς χομπίστες. Αυτή τη φορά ήμασταν σε καλό δρόμο για την επιτυχία κρατώντας κλειστά συστήματα υφάλου. Στην δεκαετία του 1980 μέχρι τα τέλη του 1990, ένα μεγάλο μέρος από τις ομιλίες του για την φίλτρανση του ενυδρείου ήταν γύρω απο την υγρή και ξηρή φίλτρανση και τους πύργους υπερχείλισης. Αυτά ήταν τα μεγάλα κομμάτια του σετ καθώς ήταν πολύ πιο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση με αμμωνία και τα νιτρώδη άλατα από τους προκατόχους τους, το φίλτρο άμμου και τα εξωτερικά φίλτρα. Τι τα έκανε πιο αποτελεσματικά ήταν ότι το οξυγόνο δεν ήταν ένας περιοριστικός παράγοντας. Σε φίλτρα που θα μπορούσαν να πάρουν μόνο τόσα βακτήρια μέχρι να αποικίσουν το υπόστρωμα καθώς δεν υπήρχε οξυγόνο διαθέσιμο για την υποστήριξή τους. Τα υγρά και ξηρά και δια ποτίσματος φίλτρα λύνουν αυτό το πρόβλημα με της διατήρηση των μέσων διήθησης πάνω από το νερό και περνώντας το νερό πάνω από ένα ανοικτό μέσο όπως ένα βιολογικό υλικό. Αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον για τα βακτήρια όπου το οξυγόνο δεν είναι ένας περιοριστικός παράγοντας και αφού συμβουλεύτηκε διάφορους κατασκευαστές και «επιστήμονες»,ήταν ο πρώτος που μίλησε για τα πολλά περισσότερα εκατομμύρια των βακτηρίων που θα μπορούσαν να κρατηθούν ανά τετραγωνικό μικρόμετρο από ό, τι θα μπορούσε να γίνει με ένα φίλτρο άμμου. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα, αυτά τα φίλτρα δεν έκαναν και πολλά για τη μετατροπή των νιτρικών σε αέριο άζωτο έτσι υπήρχε ένα κύμα στο συνδυασμό αυτών των φίλτρων με μεγάλα φίλτρα άλγης(refugium)Caulerpa που θα καταναλώνουν τα νιτρικά άλατα που παράγονται.Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 το Σύστημα Berlin αναπτύχθηκε και εξακολουθεί να είναι ίσως η πιο δημοφιλής μέθοδος για τη διατήρηση ενυδρείων σήμερα. Το σύστημα βασίζεται σε ζωντανό βράχο και σκίμερ ως τις κύριες μεθόδους για τη διατήρηση της ποιότητας του νερού. Η χρήση του ζωντανού βράχου, επίσης, εισάγει στο ενυδρείο μια τεράστια ποικιλία της χλωρίδας και της πανίδας που αυξάνει κατά πολύ την πολυμορφία της ζωής και δημιουργεί ένα πιο φυσικό περιβάλλον. Αυτή η τεράστια ποικιλομορφία της ζωής που έρχεται στα ενυδρεία μας από τον ζωντανό βράχο παίζει μεγάλο ρόλο στη διατήρηση της υγείας των κοραλλιών και κρατώντας ένα υγιείς ισορροπημένο σύστημα. Με την καλύτερη κατανόηση των αναγκών των κοραλλιών σε αιχμαλωσία υπήρξε κάποια μεγάλη πρόοδος στην τεχνολογία που παράγεται ειδικά για τα ενυδρεία υφάλου. Εξειδικευμένες λάμπες φωτισμού, προσημείωση κυμάτων, ηλεκτρονική παρακολούθηση και δοσομετρικά συστήματα, στην πραγματικότητα,κάθε συσκευή που θα μπορούσατε να σκεφτείτε για τη διατήρηση κοραλλιών σε αιχμαλωσία.Η εξέλιξη της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται σήμερα έχει οδηγηθεί από ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων που διατηρούν ενυδρεία και τη ζήτηση των πελατών για πιο προηγμένο εξοπλισμό για τη διατήρηση του ιδανικού περιβάλλοντος για έναν ύφαλο. Η ανάπτυξη του χόμπι υπήρξε δραματική κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών. Η γραφική παράσταση στο σχήμα 1 δείχνει την αύξηση 1986 - 1999 στο παγκόσμιο εμπόριο σε ζωντανά κοράλλια.Είναι αρκετά σαφές για να δείτε ότι η αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που διατήρούν ενυδρεία υφάλου έχει αυξηθεί δραματικά και ο αριθμός των ζωντανών κοραλλιών που εξάγονται σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, αν δούμε τη συνολική εικόνα όλων των συναλλαγών σε κοράλλια, τόσο ζωντανά όσο και νεκρά 1985 - 1997 που μπορείτε να δείτε μια διαφορετική εικόνα. Η γραφική παράσταση στο σχήμα 2 δείχνει τον αριθμό των τόνων απο ζωντανά κοράλλια , καθώς και το συνολικό αριθμό των τόνων που ενσωματώνει τόσο ζωντανά όσο και νεκρά κοράλλια.Μπορούμε να δούμε ότι τα προηγούμενα χρόνια η εξαγωγή ζωντανών κοραλλιών για τη βιομηχανία του θαλασσινού ενυδρείου αποτελείται μόνο ένα μικρό κλάσμα από τα κοράλλια που εξήχθησαν νεκρά σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, από τις αρχές του 1990 το παγκόσμιο εμπόριο σε νεκρά κοράλλια έχει μειωθεί δραματικά, αλλά το εμπόριο ζώντων κοράλλια έχει αυξηθεί ραγδαία, έτσι ώστε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990 το εμπόριο ζωντανών κοραλλιών αποτελεί το ήμισυ του συνόλου των εξαγόμενων κοράλλιών.Η αύξηση του αριθμού των κοραλλιών αντικατοπτρίζεται από την αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που διατήρούν ενυδρεία υφάλου. Αναβάθμηση σε εξοπλισμό, γνώση των κοραλλιών απαιτήσεις φροντίδας και τη μείωση του χρόνου διέλευσης για τη ναυτιλία έχουν οδηγήσει σε μαζική αύξηση του αριθμού των θαλασσινών ενυδρείων σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη. Εκτιμάται ότι περίπου κατά το έτος 2000 υπήρχαν μεταξύ 1,5 και 2 εκατομμύρια θαλάσσινά ενυδρεία με 600.000 από αυτά να είναι στην Αμερική. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι τόσο ο αριθμός των ατόμων που διατήρούν των θαλάσσινά ενυδρεία και ο αριθμός των κοραλλιών που εξάγονται εξακολουθεί να αυξάνεται, αν και όχι σε προηγούμενες τιμές της. Το 2008 υπολογίστηκε ότι το παγκόσμιο ενυδρειακό εμπόριο ζώντων ζώων άξιζε μέχρι και στις ΗΠΑ 330 εκατομμύρια δολάρια με 1.500 τόνους (7,5 εκατομμύρια τεμάχια) των σκληρών κοραλλιών που διαπραγματεύονται και 18 εκατομμύρια τεμάχια από μαλακά κοράλλια. Είναι πιθανόν ότι αυτοί οι αριθμοί έχουν αυξηθεί περαιτέρω ακόμα τα τελευταία χρόνια.Με τις βελτιώσεις σε κοραλλιογενείς κτηνοτροφικές τεχνικές και τη μείωση των τιμών για τη δημιουργία και τη διατήρηση ενυδρεία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σ το χόμπι. Αυτό έχει σημαντικά βοηθήσει μαζί με την άνοδο στη δημοτικότητα των nano-reefs. Στα προηγούμενα χρόνια, πίστευαν ότι τα υγιή συστήματα υφάλων θα μπορούσαν να επιτευχθούν μόνο με σε αρκετά μεγάλα ενυδρεία και προτάθηκε ότι το ελάχιστο μέγεθος για ένα ενυδρείο υφάλου είναι περίπου 200 λίτρα ή περισσότερο και ότι αυτό ήταν αναγκαίο για να εξασφαλιστεί ένα σταθερό περιβάλλον. Σήμερα τα ενυδρεία υφάλου είναι όλο και μικρότερα και πολύ λιγότερο δαπανηρά. Εκπληκτικά ενυδρεία nano-reef γεμάτα με πολύχρωμα κοράλλια μπορούν να δημιουργηθούν και να διατηρηθούν σε 30-150 λίτρα νερό με λίγη γνώση και φροντίδα.Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου είμαστε σε θέση να χειριστούμε τα κοράλλια προς όφελός μας. Αγροκτήματα με κοράλλια, είναι ένας πλέον κοινός τόπος στις τροπικές περιοχές με μικρά μοσχεύματα που λαμβάνονται από τους υφάλους και μεγαλώνουν για εξαγωγές προς την αγορά του ενυδρείου. Αυτό ωφελεί τόσο τις τοπικές κοινότητες και δίνει μεγαλύτερο κίνητρο στις τοπικές κοινωνίες στην προστασία των κοραλλιογενών υφάλων. Οι χομπίστες σε όλο τον κόσμο πολλαπλασιάζουν με μοσχεύματα και ανταλλάσσουν ή πωλούν κοράλλια από τα δικά τους ενυδρεία και έτσι συμβάλουν στην περαιτέρω μείωση του αριθμού των κοραλλιών που αφαιρούνται από το φυσικό τους περιβάλλον. Σημειώθηκε τεράστια πρόοδος στην αναπαραγωγή ψαριών σε αιχμαλωσία. Παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα είδη εξακολουθούν να συλλέγονται από την θάλασσα υπάρχει μια συνεχώς αυξανόμενη λίστα των εκατοντάδων ειδών που επιτυχώς εκτρέφονται σε αιχμαλωσία, καθώς και βελτιώσεις σε ζωντανή ποικιλία τροφίμων που συμβάλουν στην θρέψη των νεογνών, ολοένα και περισσότερα από αυτά τα είδη θα πρέπει να εκτρέφονται για εμπορικούς σκοπούς.Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών η Ultra Low Nutrient μορφή θαλασσινού ενυδρείου έχει γίνει πολύ δημοφιλής μεταξύ μερικών απο εμάς. Στην πιο αγνή της μορφή είναι αυτή η διήθηση και τα αποτελέσματα της μεθόδου συντήρησης σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα θρεπτικών ουσιών που οδηγεί σε μια μαζική μείωση στην ικανότητα που έχει το κοράλλι να διατηρήσει zooxanthellae, ως αποτέλεσμα αυτού το κοράλλι μεγαλώνει όλο και πιο αργά και δείχνει περισσότερο τα υποκείμενα χρώματα που κρίβει και λιγότερο την καφέ zooxanthellae.Στο μέλλον, είναι πιθανό ότι θα δούμε περαιτέρω βελτιώσεις στον εξοπλισμό, και το πάντρεμα με την επιστημονική κοινότητα, θα βελτιώσει τις γνώσεις μας για τη βιολογία των κοραλλιών και ως εκ τούτου θα προχωρήσουμε παραπάνω στις άριστες περιβαλλοντικές συνθήκες τους. Περαιτέρω εξελίξεις στην αναπαραγωγή των ψαριών σε αιχμαλωσία και περισσότερες τεχνικές πολλαπλασιασμού των κοραλλιών θα οδηγήσει σε όλο και περισσότερα είδη που δεν έχουν ληφθεί από την άγρια φύση και είναι διαθέσιμα και η τεχνογνωσία με τη βιομηχανία σε πολλά από αυτά τα πεδία μπορεί με τη σειρά της, να γίνει ένας μεγάλος πόρος για τη διατήρησουμε στον κόσμο τους φυσικούς υφάλους.Η έκρηξη σε αυτό το χόμπι μας οδήγησε σε μια κατάσταση όπου πολλοί από τους ιδιώτες χομπίστες έχουν γίνει ειδικοί στην εκτροφή των ευαίσθητων ζώων του υφάλου. Αυτή είναι η αφοσίωση του χομπίστα και οτι υπάρχει τώρα ένα τεράστιο παγκόσμιο δίκτυο κατόχων οικιακού υφάλου που έχει τις γνώσεις και την ικανότητα στην εκτροφή σε ενυδρεία συχνά να ξεπερνά εκείνο των δημοσίων ενυδρείων και ακαδημαϊκούς. Ωστόσο,τόσο η επιστημονική κοινότητα έχει να μάθει όσο και ο χομπίστας και θα επωφεληθούν από την ανταλλαγή των πληροφοριών που ο καθένας κατέχει και ως εκ τούτου τη βελτίωση της συνολικής γνώσης των κοραλλιογενών υφάλων, τόσο στα ενυδρεία μας όσο και στη φύση. Έγινε επεξεργασία 29 Ιανουαρίου 2013 - Alexpsycho 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
kostas82 20 Σεπτεμβρίου 2012 #2 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 ωραίο άρθρο , ευχαριστούμε Άλεξ Link to comment Share on other sites More sharing options...
VRILO 20 Σεπτεμβρίου 2012 #3 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 1 μεγαλο μπραβο στον Αlex Link to comment Share on other sites More sharing options...
kikos7 20 Σεπτεμβρίου 2012 #4 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Χίλια μπράβο για τον κόπο σου!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
grigoros 20 Σεπτεμβρίου 2012 #5 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Μπράβο Αλέξη!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alexpsycho 20 Σεπτεμβρίου 2012 Author #6 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια είχαμε μεγάλες εισαγωγές από καταστήματα και χομπίστες που φέραν στην χώρα μας με δικά τους έξοδα κοράλλια που πιο παλιά τα βλέπαμε μόνο σε φωτογραφίες... παίξτε μπαλίτσα και αν κάποια στιγμή σας ρωτήσει κάποιος (ίσως και στην τηλεόραση)γιατί διατηρείτε έναν ύφαλο στο σαλόνι σας θα ξέρετε σίγουρα τι να απαντήσετε...απο την εμπειρία μου σας λέω οτι όποιος χομπίστας είναι γενναιόδωρος και μοιράζεται εμπειρίες και ζωντανά δεν πρόκειται ποτέ να μείνει απο ζωντανά,ενυδρείο και εξοπλισμό. Πέρσι τέτοιον καιρό αν δεν ήταν ο Αίολος θα το είχα παρατήσει το χόμπι.Φέτος και άλλα παιδιά πάθανε τα ίδια και χειρότερα.Έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε οπότε πρέπει να είμαστε δεμένοι σαν κοινότητα και να κάνουμε ομαδική δουλειά.Όσο μπορεί ο καθένας.Πιστεύω πάντως οτι όσο λάσπη και να πέφτει είμαστε σε καλό δρόμο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aiolos 20 Σεπτεμβρίου 2012 #7 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Πάλι εγώ φταίω? χα χα χα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alexpsycho 20 Σεπτεμβρίου 2012 Author #8 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Πάλι εγώ φταίω? χα χα χα... Μιά σακούλα κοράλλια και ένα denitrator....να μην πώ για τους κουβάδες νερό που μου έφτιαξες... Link to comment Share on other sites More sharing options...
FotisGt 20 Σεπτεμβρίου 2012 #9 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Ωραίο άρθρο!Ευχαριστούμε! Link to comment Share on other sites More sharing options...
baggos777777 20 Σεπτεμβρίου 2012 #10 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 μπραβο αλεξ Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δίας 20 Σεπτεμβρίου 2012 #11 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Good job mate Link to comment Share on other sites More sharing options...
vales_red 20 Σεπτεμβρίου 2012 #12 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Γεια σου ρε Αλεξ! Moderator στην καρδιας μας! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παναγιώτης Κ 20 Σεπτεμβρίου 2012 #13 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Πολύ καλό! Μπράβο! Link to comment Share on other sites More sharing options...
geomeri 20 Σεπτεμβρίου 2012 #14 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Σε ευχαριστούμε Alex. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikoloutso 20 Σεπτεμβρίου 2012 #15 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Οι φωτογραφίες γράφουν πάνω........... "ACME"?? Mπιπ-Μπιπ!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aiolos 20 Σεπτεμβρίου 2012 #16 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 ο χάρακας είναι από τα Cartoon Link to comment Share on other sites More sharing options...
Road Tail 20 Σεπτεμβρίου 2012 #17 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Άλεξ έχεις τεράστιο δίκιο σε όλα λές σχετικά με την ομαδικότητα και την υποστήριξη μεταξύ των χομπιστών. Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά για το τόσο ενδιαφέρον άρθρο που μας πρόσφερες. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Samian 20 Σεπτεμβρίου 2012 #18 Share 20 Σεπτεμβρίου 2012 Μπράβο και από εμένα..... Ενωμένοι και βοηθώντας αλλήλους θα μποροέσουμε να προχωρήσουμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς...... 1 Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεθείτε
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Είσοδος