Η όψη της Γης ανά τους αιώνες

[ilouvatar]

Η Γη, ως γνωστό, λόγω της κίνησης των λιθοσφαιρικών πλακών, αλλάζει όψη με την πάροδο του χρόνου.

Παρακάτω, η εξέλιξή της ανά τους γεωλογικούς αιώνες – συστήματα.

Αφήνοντας πίσω τα πολύπαθα πρώτα 4 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής της Γης, με όλες τις εκρήξεις, τον ασταθή φλοιό και τις αρχέγονες ατμόσφαιρες, φτάνουμε στο Κάμβριο.

Το Κάμβριο, που βρίσκεται στην βάση του Κατώτερου Παλαιοζωικού, πήρε το όνομά του από την Λατινική ονομασία της Ουαλίας, που είναι Καμβρία. Ορίζει το χρονικό διάστημα μεταξύ 570 – 500 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Η όψη της Γης κατά το Καμβριο ήταν η ακόλουθη.

Στο κατώτερο Κάμβριο εμφανίζονται πάνω από 900 είδη ασπόνδυλων, τα οποία κατανέμονται σε 9 φύλα. Έχουμε επίσης μεγάλη εξάπλωση υφάλων με φύκη και αρχαιοκαθίδες, γύρω από τον τότε ισημερινό, που υποδηλώνει θερμό κλίμα που φτάνει μέχρι τα μεσαία και υψηλά πλάτη.

Στο τέλος του Κατώτερου Παλαιοζωικού, οι ήπειροι θα καταληφθούν προοδευτικά από ψάρια και φυτά.

Αφήνοντας το Κάμβριο, θα πάμε στο σύστημα του Περμίου, το οποίο βρίσκεται στο Ανώτερο Παλαιοζωικό και καλύπτει το χρονικό διάστημα μεταξύ 280 – 230 εκατομμυρίων ετών πριν.

Η όψη της Γης ήταν η παρακάτω.

Κατά το Πέρμιο έχουμε την αλλεγχάνια ορογένεση, η οποία είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης της Αφρικής με την Βόρεια Αμερική.

Βλέπουμε πως η κίνηση των πλακών, η οποία ξεκίνησε ήδη από το Κατώτερο Παλιοζωικό, φέρνει την συνένωση τους στην Παγγαία, ενώ η κίνηση της Αφρικής προς τα ανατολικά, φέρει το άνοιγμα της Παλαιοτηθύος, η οποία είναι ο εκτενής ωκεάνιος χώρος τριγωνικής μορφής, ο οποίος είναι ανοιχτός προς τα ανατολικά. Μπορείτε να τον διακρίνεται στον παραπάνω χάρτη.

Στο Πέρμιο παρατηρούμε διακοπή της απεριόριστης επέκτασης των πρωτόγονων πανίδων, η οποία προκαλείται από διάφορους λόγους.

Όπως παρατηρείτε, η Ελλάδα δεν υπήρχε στο Ανώτερο και στο Κατώτερο Παλαιοζωικό, όμως κάποια από τα πετρώματα που υπάρχουν τώρα στον Ελλαδικό χώρο, δημιουργήθηκαν εκείνη την περίοδο.

Στην συνέχεια έχουμε την Μεσοζωική περίοδο, με τα συστήματά του Τριαδικό, Ιουρασικό και Κρητιδικό.

Στο Μεσοζωικό έχουμε διάσπαση της Παγγαίας (Τριαδικό – Ιουρασικό), ενώ αρχίζει το άνοιγμα του Ατλαντικού Ωκεανού, με ταυτόχρονο το αρχικό κλείσιμο της Τηθύος (Κρητιδικό).

Το Μεσοζωικό είναι μια περίοδος μετάβασης μεταξύ του αρχαϊσμού των παλαιοζωικών πληθυσμών και τον εκσυγχρονισμό των αντίστοιχων του Καινοζωικού. Φυσικά κατά την διάρκεια του Μεσοζωικού έχουμε την κυριαρχία στην Γη των αμμωνιτοειδών και των ερπετών, ενώ ταυτόχρονα έχουμε και την διακριτική ύπαρξη κάποιων θηλαστικών.

Το Μεσοζωικό υπήρξε σημαντικό για τον Ελληνικό χώρο, καθώς πολλά από τα πετρώματα που συναντούμε σήμερα δημιουργήθηκαν εκείνη την περίοδο.

Παρακάτω η όψη της Γης κατά το Τριαδικό (230-204 εκατομύρια χρόνια πριν).

Η όψη της, κατά το Ιουρασικό (204-140 εκατομύρια χρόνια πριν)

Στο παραπάνω σχήμα φαίνεται καθαρά, ο αρχικός σχηματισμός του Ατλαντικού Ωκεανού.

Ενώ στο Κρητιδικό (140-65 εκατομμύρια χρόνια πριν) η Γη ήταν κάπως έτσι

Στο παραπάνω σχήμα παρατηρούμε πως στην περιοχή της Ευρώπης γίνονται πολλές διεργασίες, οι οποίες σιγά σιγά θα την φέρουν στην σημερινή της μορφή.

Μετά το Μεσοζωικό, έχουμε τον Καινοζωικό αιώνα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την δημιουργία οροσειρών και κλιματικές αλλαγές που οδήγησαν στους παγετώνες του τέλους του Τριτογενούς και του Τεταρτογενούς.

Ο Καινοζωικός αιώνας χωρίζεται στο Παλαιογενές (65-22 εκατομμύρια χρόνια πριν), στο Νεογενες (22-1,6 εκατομμύρια χρόνια πριν) και στο Τεταρτογενές (1,6 εκατομύρια χρόνια πριν έως σήμερα – Ολόκαινο).

Η επιφανειακή μορφή της Γης κατά το Παλαιογενές.

Κατά το Νεογενές,

Όπου βλέπουμε πως έχει γίνει η σύγκρουση της Ινδίας με την Ευρασία, αλλά και πως όλες οι διεργασίες πλησιάζουν την όψη της Γης στην σημερινή της μορφή.

Και τέλος το Τεταρτογενές και συγκεκριμένα το Ολόκαινο (10.000 χρονια έως σήμερα)

Η Γη όμως δεν σταματά να εξελίσσεται και οι λιθοσφαιρικές πλάκες να κινούνται. Έτσι, διάφοροι επιστήμονες έχουν δώσει κάποιες εικόνες στις οποίες απεικονίζεται η εξέλιξη της επιφανειακής όψης της Γης.

Παρακάτω ένα παράδειγμα του πως θα είναι η Γη σε 50 εκατομμύρια χρόνια.

Στο παραπάνω σχέδιο θα προσθέσω πως το κομμάτι που αφορά την Αφρική και συγκεκριμένα σε αυτό το μέρος το οποίο οι συνχομπίστες Αφρικανοί γνωρίζουν ως rift valley, σε 50 εκατομμύρια χρόνια θα έχει αποκολληθεί από την υπόλοιπη Αφρική σχηματίζοντας μία μορφή σαν την τωρινή Ερυθρά Θάλασσα.

Από όλα τα απαραπάνω φαίνεται, πως ότι κι αν κάνει ο άνθρωπος, ακόμα κι αν καταστρέψει και την ίδια του την ύπαρξη, η Γη θα υπάρχει και θα συνεχίσει να εξελίσσεται. Τουλάχιστον για τα επόμενα 4 με 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ελπίζω να μην σας κούρασα.

ΥΓ. Οι εικόνες έχουν παρθεί από την βικιπαιδεία.

[PRINCE]

Παρα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον φιλε Απόστολε!

[FotisGt]

Μπράβο Αποστόλη,ωραία δουλειά και χρήσιμες πληροφορίες!

[salamander]

Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον.Ευχαριστούμε.

[Rout]

Πολύ όμορφο

Μια διόρθωση μόνο για το τεταρτογενές και το ολόκαινο, ξεχάσανε να βάλουνε την Ατλαντίδα. Τότε δεν είχε βυθιστεί ακόμα

[ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ]

Πολύ ωραίες εικόνες και αποκαλυπτικές

[Rik]

No coment!

[ilouvatar]

Σας ευχαριστώ όλους.

Πολύ όμορφο

Μια διόρθωση μόνο για το τεταρτογενές και το ολόκαινο, ξεχάσανε να βάλουνε την Ατλαντίδα. Τότε δεν είχε βυθιστεί ακόμα

Χτυπάς σε φλέβα. Δεν θα μπω σε λεπομέρειες σχετικά με την Ατλαντίδα και τις θεωρίες που υπάρχουν σχετικά με την θέση της, η οποία περιγράφεται πράγματι μετά το Γιβραλτάρ, κάπου στον Ατλαντικό, απλά θα αναφέρω πως η συγκεκριμένη θέση απορρίπτεται γεωλογικά, καθώς ο μηχανισμός γέννησης αλλά και "διαπλάτυνσης" του Ατλαντικού Ωκεανού δεν μας επιτρέπει να θεωρήσουμε πως μπορούσε να υπάρχει ένα είδος νησιού στο συγκεκριμένο σημείο. (παραπέμπω στις μεσοωκεάνιες ράχες για όποιον θέλει να δει αυτόν τον μηχανισμό).