«Νεκρά» θάλασσα

[NickTheFish]

Αν ο πελεκάνος που μας υπενθύμιζε στα '90s «όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές» μας φάνταζε δυσοίωνος έτσι όπως κουνούσε απειλητικά το χέρι του με φόντο -τουλάχιστον- τη χωματερή των Άνω Λιοσίων, θα πρέπει ίσως να τρομάξετε καθώς, 15 χρόνια μετά, η πραγματικότητα τον κάνει να μοιάζει με χαρούμενη φιγούρα από τον Winnie the Pooh.

Οι θάλασσες πεθαίνουν και, δυστυχώς για τον πελεκάνο και όλους εμάς, ο υπ’ αριθμόν 1 εχθρός δεν είναι (μόνο) το πλαστικό μπουκαλάκι που επιπλέει ακολουθώντας τις θαλασσινές ρότες μας. Είναι η υπεραλιεία, από την πιο «ήπια» μορφή της έως την πιο «κακή» –την παράνομη αλιεία– με τη βιομηχανική (ή όποια άλλη) μόλυνση να ακολουθεί.

Επιστήμονες και οικολογικές οργανώσεις προσπαθούν να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως δεν πρόκειται για σενάριο του μέλλοντος, αλλά για την πραγματικότητα, η οποία βρίσκεται στο πιο επικίνδυνο στάδιο της μεταμόρφωσής της: την παγκόσμια απειλή του οικοσυστήματος, κατά συνέπεια και της υγείας μας, αλλά και της οικονομίας.

Τα επιστημονικά στοιχεία που συνέλεξε το GEO είναι αποκαλυπτικά: Με τους σημερινούς ρυθμούς, το 2050 δε θα υπάρχει αλιεία, ακόμη και στις περιοχές που σήμερα θεωρούνται παράδεισοι βιοποικιλότητας. Σε λίγες δεκαετίες όλα τα ψάρια του πλανήτη θα εξαφανιστούν, ενώ σε μόλις 15 χρόνια από σήμερα οι μεγάλοι θηρευτές των ωκεανών θα εκλείψουν (ήδη, έχει αφανιστεί από τον άνθρωπο το 90% του πληθυσμού τους). Τα τελευταία στοιχεία του παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) αναφέρουν πως τα ¾ των αλιευτικών αποθεμάτων σε οικουμενικό επίπεδο έχουν ήδη εξαντληθεί, υπεραλιευτεί ή τελούν υπό εξάντληση.

Βέβαια, εμείς οι Έλληνες «της τελευταίας στιγμής», που δεν τα πάμε καθόλου καλά με την έννοια «πρόληψη» (και με τη φολκ εικόνα του ψαροκάικου που δε στερεύει ποτέ από ψαράκι ελέω «ευλογημένης» θάλασσας), ίσως θεωρούμε ότι δε μας αγγίζει τίποτα ή, τέλος πάντων, πρώτα θα αγγίξει όλους τους άλλους και τελευταίους εμάς. Ας δούμε, τώρα, και την πραγματικότητα: η μείωση στα αλιευτικά αποθέματα του Αιγαίου αγγίζει ήδη, κατά τόπους, το 70%.

Σοκαριστήκατε; Καλύτερα να οργιστείτε. Η Ελλάδα των 16.000 χιλιομέτρων ακτών, με τις δεκάδες γαλάζιες σημαίες, έχει να επιδείξει και την άλλη όψη, την ανατριχιαστική, σαν εκείνη του Μαλιακού, λίγο πριν από το Πάσχα: νεκρά ψάρια ξεβράζονταν από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τις Ράχες, έξω από τη Λαμία. Το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ.) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «υπεύθυνη» για το θάνατο των ψαριών ήταν η αύξηση του πληθυσμού των φυκιών του γένους Chatonella. Αύξηση που σχετίζεται με φαινόμενα ευτροφισμού λόγω των αυξημένων συγκεντρώσεων αλάτων αζώτου και φωσφόρου. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε φυσικούς παράγοντες ή σε ανθρωπογενείς επιδράσεις, όπως είναι τα αστικά λύματα και τα κτηνοτροφικά και βιομηχανικά απόβλητα.

Αναλογιστείτε, επιπλέον, ότι η Μεσόγειος θεωρείται μια από τις πιο ρυπαρές θάλασσες στον πλανήτη, αφού μόνο στο χρονικό διάστημα από το 1997 έως το 2007 δέχτηκε –εκτός των άλλων– 321.000 τόνους πετρελαιοειδών. Ειδικά στην Ελλάδα εντοπίστηκε εκτεταμένη ρύπανση σε θάλασσες και σε ακτές, ιδίως από έναν «ύπουλο» παράγοντα κινδύνου, τις μικροσκοπικές ίνες πλαστικών. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το «Αρχιπέλαγος», Ινστιτούτο Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας, έδειξε ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στις πλαστικές σακούλες και στα πλαστικά μπουκάλια που πλέουν παντού, αλλά και στις αόρατες μικροσκοπικές ίνες πλαστικών υλών που μεταφέρονται από τα θαλάσσια ρεύματα. Τα πλαστικά απορρίμματα δε βιοδιασπώνται, αλλά με τη θερμότητα του ήλιου αποσυντίθενται σε μικρότερα κομμάτια. Οι μικροσκοπικές ίνες πλαστικών επιβαρύνουν τα ψάρια, αφού μοιάζουν με πλαγκτόν και τις καταπίνουν, μεταφέροντάς τις στη συνέχεια στον άνθρωπο.

Πηγή

GEO

[delta66]

Μου εκανες την καρδια περιβολι, αν και τα γνωριζω ηδη.