Η Τραγωδία των τεχνητά βαμμένων κοραλλιών

[Aquazone Team]

Η Τραγωδία των τεχνητά βαμμένων κοραλλιών

του Anthony Calfo

Μετάφραση: Μάνος Ματσάκης

Αριστερα: Magenta “Colt” coral - Κεντρο: Ξεβαμμένο κίτρινο κοράλλι "Cup" - Δεξιά: Ροζ "Finger” coral

Στο εμπόριο ζωντανών οργανισμών για το χόμπι του ενυδρείου έχουμε δει πρόσφατα μια αποτροπιαστική καινοτομία με την διάθεση τεχνητά βαμμένων κοραλλιών. Φυσικά χρωματισμένα octocorals (μαλακά κοράλλια) και scleractinians (σκληρά κοράλλια) έχουν υποστεί αφύσικη βαφή με φανταχτερά, εξωπραγματικά χρώματα όπως ροζ, μωβ και έντονο κίτρινο, για να ονομάσουμε μερικά. Οι περισσότεροι έμπειροι ενυδρειόφιλοι αναγνωρίζουν τέτοια ζώα σαν αφύσικα (και αναγκαστικά καταδικασμένα) και σχεδόν ενστικτωδώς αποφεύγουν να τα αγοράζουν. Δυστυχώς όμως αρκετοί ανενημέρωτοι χομπίστες συνεχίζουν να ανακαλύπτουν τέτοια «θαύματα» χρώματος με αποτέλεσμα να τροφοδοτούν με τις αγορές τους το εμπόριο βαμμένων κοραλλιών. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα βαμμένα κοράλλια περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται, στα: "Leather/Finger" coral (Sinularia), "Colt" coral (Klyxum), "Cup" coral (Turbinaria peltata), "Flowerpot" coral (Goniopora), και "Trumpet" coral (Caulastrea), όπως επίσης και στις ανεμώνες sebae και "carpet".

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η ευθύνη για τα δεινά των τεχνητά βαμμένων κοραλλιών πέφτει στους ώμους των προμηθευτών θαλασσινών οργανισμών. Οι έμποροι θα μπορούσαν να επιλέξουν να μην παραγγέλνουν τέτοια ζώα ή να μην πληρώνουν για αυτά που παραλαμβάνουν σαν «συμπληρωματικά» και τα οποία στέλνονται με σκοπό να σκανδαλίσουν τους πελάτες. Μία ευσυνείδητη πολιτική λιανεμπορίου, κατά τη γνώμη μου, πράγματι περιλαμβάνει την απόφαση από τους εμπόρους να μην διαθέτουν ακατάλληλα ζώα για παρορμητικές αγορές από ανενημέρωτους πελάτες, που συνήθως αντιπροσωπεύουν εύκολα εντυπωσιαζόμενους νέους λάτρεις του θαλασσινού ενυδρείου. Αυτοί είναι και οι χομπίστες που θα φροντίσουν με τη λιγότερη επιτυχία ένα άρρωστο, στρεσαρισμένο ή ετοιμοθάνατο ζώο. Το επιχείρημα αυτό βασίζεται στην αντίληψη ότι ένας έμπορος θα ήθελε να ακολουθήσει μία μακροπρόθεσμη οπτική, καλλιεργώντας ένα πιο ικανοποιημένο και πιστό πελατολόγιο με σωστές πωλήσεις και προϊόντα, ώστε να ενθαρρύνει την πολύχρονη συμμετοχή και επένδυση στο χόμπι από τους πελάτες του. Ένας υπεύθυνος έμπορος λιανικής πρέπει να προσέχει τέτοια ζητήματα, έστω από ενδιαφέρον για το ίδιο του το μέλλον, αν όχι λόγο του πάθους που έχει (ή την ηθική υποχρέωση του) για τους ζωντανούς οργανισμούς του κοραλλιογενούς υφάλου. Ίσως να μην είναι αρκετό για έναν καλό επιχειρηματία απλά το να αποφεύγει ακατάλληλα προϊόντα όταν ένας άλλος έμπορος θέλει να του τα πουλήσει. Η εκπαίδευση του καταναλωτή εξυπηρετεί το συμφέρον όλων. Μερικοί από τους καλύτερους εμπόρους ενυδρειακών προϊόντων παγκοσμίως καθοδηγούν τους πελάτες τους με λεπτομερειακές αφίσες, σεμινάρια, προτάσεις για καλά βιβλία και φυσικά με ειλικρινής και ακριβής συμβουλές. Οι επιτυχημένοι χομπίστες είναι το αίμα των εμπόρων στο χώρο του ενυδρείου και κάθε επιχειρηματίας πρέπει να ενδιαφέρετε να προσελκύσει και να κρατήσει πελάτες όταν ο ρυθμός φθοράς (χομπίστες που σταματούν την ενασχόληση τους) είναι αρκετά υψηλός. Είναι ολοφάνερο ότι αποτυχημένοι και πλανεμένοι πελάτες δεν επιθυμούν να συνεχίσουν να ξοδεύουν τα χρήματα τους ενώ βλέπουν στρεσαρισμένα και ετοιμοθάνατα ζώα στα ενυδρεία τους.

Σε απλή γλώσσα όμως το απόλυτο όπλο των παθιασμένων συμμετεχόντων της ενυδρειακής επιστήμης ενάντια σε ανήθικες πρακτικές, είναι ο ενημερωμένος καταναλωτής.

Αριστερα: Ροζ “Finger Leather” (Sinularia). Κέντρο: ένα κίτρινο κοράλλι “Colt”(Klyxum…γνωστό επίσης και σαν Cladiella ή Alcyonium). Δεξιά: Ένα πορφυρό "Colt."

Ο Ενημερωμένος Καταναλωτής

Οι κάτοχοι ενυδρείων το οφείλουν στον εαυτό τους, εάν όχι στους κατοίκους των κοραλλιογενών υφάλων, που τόσο θαυμάζουν, να ερευνούν σχετικά με τους υποψήφιους οργανισμούς και τις ανάγκες τους στην αιχμαλωσία με πλήρη αυτογνωσία σχετικά με τη φροντίδα που θέλουν ή μπορούν να διαθέσουν σε αυτά τα ζώα πριν προχωρήσουν σε κάποια αγορά. Ένα μέρος αυτής της διαδικασίας θα αποκαλύψει την ιστορία της βιωσιμότητας του συγκεκριμένου κοραλλιού στην αιχμαλωσία. Ας μην υπάρχει αμφιβολία ότι οι ενημερωμένοι καταναλωτές μπορούν μόνοι τους και πολύ εύκολα να προωθήσουν ή να σταματήσουν το εμπόριο κάποιου οργανισμού. Ανεξάρτητα από το πόσα βαμμένα κοράλλια παράγονται από τους εξαγωγείς ή παραγγέλνονται από τους εμπόρους, ο καταναλωτής έχει τον τελευταίο λόγο στην διάρκεια ζωής τέτοιων προσφορών στην αγορά. Επιτρέψτε μου σύντομα να δώσω μία τοπική αναλογία για σύγκριση. Υπήρχε ανησυχία στην κοινωνία μας για την αυξανόμενη προβολή βίας σε δημοφιλής κινηματογραφικές ταινίες και τι επιρροή μπορεί να έχει αυτό στους ανθρώπους, και πιο συγκεκριμένα πως μπορεί να επηρεάσει το μυαλό των παιδιών μας. Σε κάθε περίπτωση, ας μην αμφιβάλει κανείς, ότι οι παραγωγοί τέτοιων ταινιών δεν πρόκειται να συνεχίσουν την δημιουργία έργων πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με υπερβολική βία αν αυτές δεν φέρνουν στις αίθουσες ούτε έναν πελάτη. Οι παραγωγοί ταινιών, όπως ακριβώς και οι εξαγωγείς και οι έμποροι κοραλλιών, δεν διενεργούν φιλανθρωπίες! Να είστε σίγουροι ότι δεν επιθυμούν να προσφέρουν ένα προϊόν που δεν θα πουλήσει καλά και πολύ περισσότερο ένα που θα τους κοστίσει. Έτσι ο ενημερωμένος καταναλωτής χρειάζεται απλά να ψηφίζει με τα πόδια του φεύγοντας από το κατάστημα που πουλάει ακατάλληλα ζώα χωρίς να ξοδεύει εκεί τα χρήματα του. Αυτό γρήγορα και άμεσα θα επηρεάσει το τι προσφέρετε στην αγορά. Εν αντιθέσει, ένα βαμμένο κοράλλι που αγοράζεται από ένα χομπίστα είναι μια ψήφος υπέρ του προϊόντος και προφανώς θα αντικατασταθεί από κάτι ανάλογο. Με αυτό το άρθρο σκοπεύω να εισάγω τους καταναλωτές στην πρακτική του βαψίματος ζωντανών κοραλλιών. Ελπίζω να βοηθήσω στο να αναγνωρίζουν και να αποφεύγουν τεχνητά είδη και να βοηθήσω αυτούς που αθέλητα έχουν τέτοια κοράλλια στην κατοχή τους.

Αναγνωρίζοντας το πρόβλημα

Η έννοια των τεχνητά βαμμένων υδρόβιων ζώων δεν είναι καινούργια ακόμα και ανάμεσα στα κνιδόζωα (Cnidarians). Για πολλά χρόνια, εξαγωγείς έβαφαν ανεμώνες με μία φοβερή πρακτική που αναμφίβολα αυξάνει το άγχος κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους και τον ρυθμό ανάπτυξης αυτών των ζώων, που έτσι και αλλιώς έχουν αυξημένο το ρίσκο θνησιμότητας. Τα παλαιότερα χρόνια η πρακτική αυτή γινόταν με μυριάδες χρωμάτων πριν οι χομπίστες και οι έμποροι καταλάβουν το ζοφερό αντίκτυπο που είχε στην επιβίωση των ανεμώνων. Δυστυχώς η πρακτική αυτή δεν έχει εξαληφθεί εντελώς καθώς ακόμα παρατηρούμε διαθεσιμότητα βαμμένων sebae και carpet ανεμώνων, αν και αρκετά περιορισμένη σε αριθμό και χρώματα. Τεχνικά βαμμένες κίτρινες sebae ανεμώνες είναι μακράν οι πιο συνηθισμένες. Όπως και οι carpet ανεμώνες (Stichodactyla sp), οι ανεμώνες sebae φυσιολογικά είναι καφέ ή πράσινες και μερικές φορές ένα πολύ απαλό κίτρινο – κρεμ χρώμα (αλλά ΟΧΙ έντονο κίτρινο). Αν και σπάνιες χρωματικές μορφολογίες υπάρχουν, είναι σπάνιες και ανάλογα ακριβές. Πιο συχνά οι αγοραστές θα βρουν ασυνήθιστα χρώματα σε στρεσαρισμένα, ξασπρισμένα ή τεχνητά βαμμένα ζώα. Τα στρεσαρισμένα ζώα θα έχουν μία πενιχρή όψη όπως κίτρινο ή lime χρώμα σε φυσιολογικά πράσινα ζωντανά ή κρεμ χρώματα σε φυσιολογικά καφέ ζώα. Οι πιο έντονα στρεσαρισμένες ανεμώνες θα έχουνε λευκό χρώμα. Έντονα χρωματισμένες άκρες (συνήθως μωβ) θα παραμένουν αν υπάρχουν στη φύση καθώς γενικότερα δεν περιέχουν φωτοσυνθετική άλγη (zooxanthellate) και δεν αποβάλλονται με το στρες.

Η χλωμή αλλαγή χρώματος σε στρεσαρισμένα κνιδόζωα (κοράλλια και ανεμώνες) που πλησιάζει το άσπρο συμβαίνει εξ’ αιτίας της αποβολής της ευεργετικής συμβιωτικής άλγης (zooxanthellae) και λόγο άγχους. Χωρίς αυτή να προσφέρει φαγητό/άνθρακα μέσα από φωτοσύνθεση υπό αρκετό φως, ένα «ξασπρισμένο» ζώο είναι καταδικασμένο να λιμοκτονήσει έως το θάνατο για εβδομάδες ή μήνες χωρίς υπερβολική προσπάθεια από τον χομπίστα που περιλαμβάνει συμπληρωματικό τάισμα στο βαμμένο ζώο. Το κοράλλι ή η ανεμώνη θα συνεχίσει να εκτελεί κανονικούς κύκλους τον πολύποδων του, τουλάχιστον τις πρώτες εβδομάδες μετά την «επίθεση» και αυτό κάνει το συμπληρωματικό τάισμα πιο εύκολο. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ένα βαμμένο κοράλλι ή ανεμώνη θα χρειάζεται την ίδια φροντίδα όπως ένα χλωμό στρεσαρισμένο ή ξασπρισμένο ζώο. Το βασικό πρόβλημα με τα βαμμένα ζώα είναι ότι ο διαποτισμός των ιστών τους με μπογιά εμποδίζει την διαπεραστικότητα αλλά και την διάθλαση του φωτός από τους ιστούς τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρξει κατάλληλη διέγερση της συμβιωτικής άλγης. Ακόμα και χωρίς οριστικές επιστημονικές αποδείξεις που να το επιβεβαιώνουν, η σημερινή κατανόηση μας για τις λειτουργίες της συμβιωτικής άλγης zooxanthellae με τα κνιδοζωα, δίνει μία πολύ καθαρή εικόνα για το πόσο επιβλαβές είναι το βάψιμο των ιστών. Κάθε σκίαση ή εμπόδιο στον φωτισμό της συμβιωτικής άλγης, όπως οι λεκιασμένοι από μπογιά ιστοί, σίγουρα εμποδίζει την λειτουργία της και την ικανότητα τους να ταΐσουν και να προστατέψουν τον οικοδεσπότη τους. Σε αυτό το σημείο το ζώο είναι στρεσαρισμένο και πρέπει να προσαρμοστεί στις συνθήκες φωτισμού σαν ένα σκιασμένο κοράλλι με την ελπίδα ότι μια συμπληρωματική πηγή τροφής θα το κρατήσει ζωντανό μέχρι η μπογιά να ξεβάψει και η zooxanthellae να επιστρέψει.

Φυσικά η προηγούμενη πρόταση υποθέτει ότι η μπογιά δεν προκαλεί κανένα άλλο κακό εκτός από το να εμποδίζει την συμβιωτική άλγη και αυτό μπορεί πολύ εύκολα να μην είναι αλήθεια. Ολόκληρο το δίλλημα υπογραμμίζεται από την καθημερινή πραγματικότητα όπως την βιώνουν χομπίστες με βαμμένα ζώα με αυξημένο άγχος προσαρμογής και θνησιμότητα, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες που ακολουθούν. Αυτά τα κοράλλια δείχνουν κατά τα άλλα φυσιολογικά στην αρχή με διόγκωση των πολύποδων τους και κανονικούς κύκλους (κάτω αριστερά). Σύντομα, όμως, η φυσιολογική και ολοκληρωτική διόγκωση των πολύποδων αρχίζει να μειώνετε (κάτω κέντρο) και η έντονη βαφή αρχίζει να χάνεται. Το χλωμό χρώμα σύντομα αποκαλύπτει ότι το ζώο έχει χάσει και το φυσικό χρωματισμό του. Υπάρχει καλύτερη απόδειξη για όλους αυτούς τους αδαείς ή αδίστακτους εμπόρους από την ίδια την απουσία του φυσικού χρωματισμού (απαραίτητη zooxanthellae) αφού η μπογιά χαθεί; Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφεί για την χρησιμότητα της συμβιωτικής φωτοσυνθετικής άλγης και είναι πεντακάθαρο το τι συμβαίνει σε ένα κνιδόζωο που την χάνει ή την αποβάλει: χάσιμο ζωτικότητας και αυξημένοι ρυθμοί θνησιμότητας.

Χωρίς zooxanthellae, τα ζώα αυτά υποφέρουν ακόμα περισσότερο κάθε μέρα και γίνονται πιο ευάλωτα σε αρπαχτικά, επιθετικούς οργανισμούς και ασθένειες για να μην αναφέρουμε και την κατανάλωση του ίδιου του ιστού τους λόγο ασιτίας. Σε σοβαρές περιπτώσεις νέκρωση ιστών αρχίζει να καταστρέφεται το ζώο (κάτω δεξιά) και ο θάνατος είναι άμεσος. Υπό τις καλύτερες συνθήκες (όπως συνήθως με το ανθεκτικό γενικότερα κοράλλι Turbinaria Peltata) το ζώο χρειάζεται μήνες για να επανακτήσει την συμβιωτική άλγη του σε μία διαδικασία με ανώμαλες ατέλειες στο χρώμα, που συχνά μας κάνει να νομίζουμε ότι αναρρώνει αργά και άσχημα. Ακόμα και όταν τέτοια ζώα επιβιώσουν, ο ρυθμός ανάπτυξης τους θα είναι αισθητά μειωμένος ενώ μπορεί να έχουν χάσει και αρκετή από την μάζα τους λόγο κατανάλωσης ιστών. Τελικά μπορούμε να εξισώσουμε τα «ξασπρισμένα» με τα βαμμένα κοράλλια λόγο του μειωμένου εκτοπισμού του άνθρακα από ανάλογα μειωμένο πληθυσμό ή δραστηριότητα συμβιωτικής άλγης.

Αριστερα: Στρεσαρισμένη, βαμμένη Sinularia χάνει τον χρωματισμό της ( μπογιά και zooxanthellae). Κέντρο: Η μπογιά σταδιακά ξεθωριάζει σε αυτή τη Sinularia. Δεξιά: Τα μαύρα σημεία μαρτυρούν έντονη νέκρωση του ιστού σε αυτή την Sinularia.

Πώς αναγνωρίζουμε ένα βαμμένο κοράλλι

Turbinaria peltata βαμμένη κίτρινη στα αριστερα, στο κέντρο λεκιασμένη, η μπογιά αρχίζει να χάνεται και να επανακτα το φυσικό της χρώμα και στα δεξιά ένα φυσικό χρώμα του "Cup" coral. Τά φυσικά χρώματα περιλαμβάνουν ποίκιλίες μονόχρωμου ή συνδιασμό καφέ, γκρι, πράσινου....αλλά ποτέ τέτοιου έντονου κίτρινου. Υπάρχουν φυσικές έντονα κίτρινες Turbinaria αλλά σε άλλη ποικιλία με την οποία μπορεί να μπερδευτεί. Όμως μια προσεχτική ματιά μπορεί να ξεχωρίσει την T. peltata από κάθε άλλο είδος λόγω της παρουσίας μεγάλων και αραιών πολύποδων εν αντιθέσει με τους μικρούς πολύποδες των άλλων κίτρινων Turbinaria.

Η αναγνώριση ενός βαμμένου κοραλλιού μπορεί να είναι ένα δύσκολο εμπόδιο για τον αρχάριο ενυδρειόφιλο, για τον οποίο ο θαυμασμός για τα τόσα φυσικά χρωματισμένο κοράλλια δεν τον αφήνει να ξεχωρίσει τα λίγα αφύσικα ή διεφθαρμένα δείγματα από τα πολλά και πανέμορφά φυσικά. Για όλους του ενυδρειιστές, το καλύτερο για να αποφεύγονται τέτοιες ανόητες αγορές είναι, ξανά, το να είναι ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι καταναλωτές. Αυτό περιλαμβάνει την διεξαγωγή αρκετής έρευνας πριν από τις προκατειλημμένες διαβεβαιώσεις ενός εμπόρου, όσο καλοπροαίρετος και αν φαίνεται. Ένας υπεύθυνος χομπίστας δεν θα παρασυρθεί σε παρορμητικές αγορές ζωντανών για τα οποία δεν γνωρίζει τίποτα. Σαν ενθουσιώδεις θαυμαστές του βασιλείου των κοραλλιών, είμαστε υποχρεωμένοι να ερευνάμε για τις βασικές ανάγκες της φροντίδα όπως είναι ο φωτισμός, το τάισμα, η ποιότητα του νερού και κυρίως η βιωσιμότητα (αντοχή).

Δυστυχώς μερικοί αδίστακτοι προμηθευτές προωθούν τεχνητά βαμμένα κοράλλια σαν κοράλλια με απίθανα χρώματα ή σαν υπερβολικά σπάνια δείγματα (που συνήθως έχουν και πιο υψηλή τιμή: Η υπέρτατη προσβολή προς τον καταναλωτή). Τέτοιες τακτικές εκμετάλλευσης του μαγεμένου και ανενημέρωτου καταναλωτή οδηγούν σε μία παρορμητική αγορά από φόβο μήπως χάσει την ευκαιρία να αποκτήσει κάτι «σπέσιαλ». Αν κάποιος μπορεί να δει τεχνητά βαμμένα κοράλλια κατά την εισαγωγή τους θα διαπιστώσει την μοναδική φύση του χρώματος τους αφού το νερό μεταφοράς είναι συνήθως το ίδιο χρώμα με τον ιστό τους. Σε μερικές περιπτώσεις «σκληρών» κοραλλιών η πιο φανερή απόδειξη ότι τα ζώα είναι « κατασκευασμένα» είναι η παρουσία εκτεθειμένου σκελετού λεκιασμένου με το ίδιο χρώμα όπως οι ιστοί των κοραλλιών! Ας είμαστε ξεκάθαροι σχετικά με αυτό, οι σκελετοί των κοραλλιών αυτών (scleractinian) είναι χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση λευκό ασβέστιο. Μερικά σκληρά κοράλλια που δεν ανήκουν στα scleractinian όπως η Tubipora και η Heliopora έχουν κόκκινους και μπλε σκελετούς αντίστοιχα αλλά κανένα κοράλλι δεν έχει σκελετούς σαν το κίτρινο του καναρινιού ή νέον ροζ. Πραγματικά δεν μπορεί να ειπωθεί πιο απλά και πιο εμφατικά: η πληροφόρηση είναι το οξυγόνο της κατανόησης.

Η φροντίδα των βαμμένων κοραλλιών

Οι φίλοι του ενυδρείου που για οποιοδήποτε λόγο φροντίζουν ένα βαμμένο κοράλλι το ποιο σημαντικό που πρέπει να θυμούνται για να βελτιώσουν τις δυνατότητες επιβίωσης του είναι το τάισμα. Πέρα από την απαραίτητη ποιότητα του νερού για τα ασπόνδυλα, είναι απαραίτητο να ταΐζουν τα βαμμένα κοράλλια καλύτερα από τα φυσικά, για να εξισορροπήσουν την απώλεια παραγωγής από σκιασμένη ή απωθημένη zooxanthellae. Τα βαμμένα κοράλλια πιθανόν δεν τρέφονται. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι εξασθενισμένο και ίσως πεθαίνουν. Το πόσο πρέπει να ταΐζουμε εξαρτάται από το είδος του κοραλλιού. Αλλά να έχετε υπόψη σας ότι οι περισσότεροι χομπίστες υποσιτίζουν τα ενυδρεία τους και πολλοί άλλοι τα ταΐζουν με λάθος τρόπο (όπως για παράδειγμα με μεγάλα ταΐσματα φυτοπλακτόν σε κοράλλια που τρώνε ζώοπλακτόν).

Μία άλλη σημαντική παράμετρος για αυτούς που φροντίζουν βαμμένα κοράλλια είναι η επιρροή ενός έντονου συστήματος φωτισμού σε νέα ή στρεσαρισμένα ζώα. Πράγματι ένα βαμμένο ή ξασπρισμένο και υπό ανάρρωση ζωντανό μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στον έντονο φωτισμό, κάτι το οποίο μπορεί να αυξήσει το ρυθμό θνησιμότητας.Ο χαμηλότερος φωτισμός από την άλλη μπορεί να αντισταθμιστεί με κατάλληλο τάισμα ή ίσως ακόμα και αυτός ο φωτισμός να είναι αρκετός μερικές φορές (περισσότερα για αυτό σε λίγο). Υπήρχε μια δημοφιλής και άσχημα εφαρμοσμένη μόδα στα σύγχρονα ενυδρεία κοραλλιών, κατά τη γνώμη μου, που είναι ο υπερβολικός φωτισμός ρηχών ενυδρείων με πολύ ισχυρές λάμπες metal halide. Ενώ αρκετά κοράλλια ανέχονται ή χρειάζονται τέτοιο φωτισμό (προτιμητέο από πολλούς κατόχους SPS), η μεγάλη πλειοψηφία των πιο δημοφιλών κοραλλιών μπορεί να υποφέρει όταν βρίσκεται σε ρηχά νερά κάτω από μερικές λάμπες των 400W. Στην πραγματικότητα πριν από την εφαρμογή τέτοιου «καυτού» και έντονου φωτισμού σχεδόν κάθε κοράλλι που κρατήθηκε επιτυχώς την τελευταία δεκαετία διατηρούταν πολύ μακριά από το σημείο κορεσμού της φωτοσύνθεσης. Ένα κοράλλι δεν χρειάζεται να φωτίζεται τόσο κοντά στο σημείο κορεσμού για να ευδοκιμήσει, αλλά μπορεί να αναπτυχθεί αρκετά καλά με το να συναντάει ή να ξεπερνάει ελαφρά το σημείο αντιστάθμισης. Με την πραγματικότητα λογικών συστημάτων φωτισμού και τακτικά ταΐσματα ένα τέτοιο κοράλλι μπορεί όχι μόνο να διατηρηθεί αλλά και να αναπτυχθεί πολύ καλά χωρίς να ακτινοβολείται από το ανώτερο όριο του φάσματος. Έτσι προτείνω τα βαμμένα και υπό ανάρρωση ξασπρισμένα κοράλλια να διατηρούνται σε χαμηλό με μέτριο φωτισμό, συνήθως στο χαμηλότερο τρίτο ενός καλοφωτισμένου ενυδρείου. Με τον καιρό, και με τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης, το κοράλλι μπορεί σταδιακά να ανέβει ψηλότερα, σε πιο δυνατό φωτισμό και σιγά σιγά να κερδίσει πάλι τον φυσικό χρωματισμό του. Για περισσότερες συμβουλές σχετικά με την προσαρμογή στρεσαρισμένων συμβιωτικών ζώων παρακαλώ δείτε το κεφάλαιο για τον φωτισμό στο βιβλίο μου Coral Propagation, Volume 1 ή επισκεφτείτε το Wet Web Media όπου δημοσιεύουν πολλοί ειδικοί του χώρου.

Υπεύθυνη Ενυδρειολογία

Κλείνοντας, τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε; Κατ’ αρχήν μην αγοράζεται αυτά τα ζώα. Ψηφίστε με το ισχυρότερο όπλο που έχετε…τα χρήματα του καταναλωτή. Αν οι εξαγωγείς που εφαρμόζουν αυτή την αποτροπιαστική πρακτική είναι τόσο άσχετοι ώστε να μην ξέρουν ή να μην νοιάζονται για ένα καλύτερο τρόπο και αν οι τοπικοί έμποροι είναι το ίδιο ή περισσότερο άσχετοι, τότε στείλτε ένα αθόρυβο και πανίσχυρο μήνυμα: μην ξοδεύετε τα λεφτά σας σε αυτούς. Εάν νιώθετε υποχρεωμένος ή είστε σε θέση να βοηθήσετε ένα καλό έμπορο που θα δεχόταν μια ευγενική εκπαίδευση, τότε μιλήστε και παρακαλώ κάντε το με σεβασμό. Μοιράστε ένα αντίγραφο αυτού του άρθρου ή κάθε άλλη πληροφορία που μπορεί να βοηθήσει. Πραγματικά, για κάθε τι υπάρχει καλύτερος τρόπος. Η μεγαλύτερη απειλή στην βιομηχανία και στο χόμπι της επιστήμης του ενυδρείου δεν είναι η περιοριστική νομοθεσία στην εισαγωγή, μεταφορά και πώληση εξωτικών ζωντανών: είναι η φθορά του χομπίστα! Μερικές φορές ο αριθμός των νέων φίλων που μπαίνουν στο χόμπι και μετά το εγκαταλείπουν μοιάζει με μια μεγάλη περιστρεφόμενη πόρτα. Εάν αυτοί ήταν καλύτερα εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι ώστε να επιτύχουν, το χόμπυ θα ωφελούταν υπερβολικά, από τα κέρδη των εμπόρων μέχρι την συγκεντρωμένη γνώση, που αποκαλούμε συνολικά επιστήμη του ενυδρείου. Για να γίνει αυτό όλοι πρέπει να κάνουμε το χρέος μας, από τους χονδρέμπορους που πρέπει να παραδίδουν υγιή και σωστά ζωντανά, τους μαγαζάτορες που πρέπει να προσφέρουν ειλικρινείς και σωστές υπηρεσίες και τους χομπίστες που πρέπει να προωθούν την εκπαίδευση και την συντροφικότητα.

Σημείωση: Ο διευθυντής ενός από τα μαγαζιά όπου κάποια από αυτά τα κοράλλια φωτογραφήθηκαν πήρε ένα αντίγραφο αυτού του άρθρου. Το πήγε στον ιδιοκτήτη και συμφώνησαν στο περιεχόμενο και την ουσία του ζητήματος. Για διάφορους λόγους, με πολύ σημαντικό από αυτούς την άγνοια και το πιεσμένο πρόγραμμα της καθημερινής δουλειάς, η σημαντικότητα και η πραγματικότητα των βαμμένων κοραλλιών τους είχε διαφύγει. Ένας τακτικός πελάτης τους καταστήματος και κοινός μας φίλος ευγενικά πρόσφερε το άρθρο. Σαν λογικοί και έξυπνοι έμποροι πολύ απλά αναγνώρισαν το πρόβλημα και συμφώνησαν να σταματήσουν να παραγγέλνουν ή να πληρώνουν για βαμμένα κοράλλια που παραλαμβάνουν. Αν και σίγουρα βοήθησαν τους εαυτούς τους και τους πελάτες τους διαλέγοντας να μην υποστηρίζουν τέτοιες πρακτικές, τους ευχαριστώ και εκφράζω τον θαυμασμό μου διότι πήραν μια απόφαση που υπηρετεί το γενικό καλό.

---

Εάν έχετε κάποια ερώτηση για αυτό το άρθρο επισκεφτείτε το forum του συγγραφέα στο Marine Depot

To άρθρο αυτό είναι απόσπασμα από την δεύτερη ανανεωμένη έκδοση που αναμένεται σύντομα του βιβλίου του Anthony Calfo Book of Coral Propagation: REEF GARDENING FOR AQUARISTS

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Doug Brummet του Bay Area Reef Enthusiasts club (B.A.R.E.) και στην Amy Larsan για την βοήθεια τους στην συγκέντρωση χρήσιμων φωτογραφιών.

Φωτογραφίες από τον Anthony Calfo και τον Tom Cook.

Για ερωτήσεις για τον συγγραφέα ή σχετικά με το βιβλία The Book of Coral Propagation, volume 1 μπορείτε να απευθυνθείτε στο: anthonycalfo@readingtrees.com και στο web site http://www.readingtrees.com.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύετε μετά από έγγραφη άδεια του συγγραφέα Anthony Calfo προς το Aquazone.gr και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την συνεργασία και την υποστήριξη του.

This article is printed following the written permission of the author Anthony Calfo to Aquazone.gr. and we really like to thank him for his support and cooperation!