Καθιστώντας Το Νερό Της Βρύσης Κατάλληλο Για Το Ενυδρείο

[Aquazone Team]

Καθιστώντας το νερό της βρύσης κατάλληλο για το ενυδρείο

("Making Tap Water Safe for the Aquarium" από "aquariumadvice.com")
Μετάφραση: Βαρκαρόλης Γιώργος

Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, το μολυσμένο πόσιμο νερό εξακολουθεί να προκαλεί συχνές και θανατηφόρες επιδημίες χολέρας, τυφοειδούς πυρετού, δυσεντερίας και γαστρεντερίτιδας. Καθώς οι φορείς της δημόσιας υγείας άρχισαν να κατανοούν καλύτερα τη σχέση μεταξύ των μικροοργανισμών και των ανθρώπινων ασθενειών, η απολύμανση της τοπικής υδροδότησης έγινε όλο και πιο συχνή. Το 1908, το Jersey City του New Jersey έγινε η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που απολύμαινε το νερό ύδρευσης υποχλωριώδες νάτριο (NaClO)(χλωρίνη). Σύντομα και άλλες πόλεις το εφήρμοσαν και μέσα σε 30 χρόνια, οι νόσοι των υδάτων είχαν ουσιαστικά εξαλειφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Χλώριο – Το πόσιμο νερό είναι συνήθως χλωριωμένο με την προσθήκη αέριου χλωρίου (Cl2) ή με διάλυμα υποχλωριώδους νατρίου (NaClO) (χλωρίνη). Αυτές οι χημικές ουσίες αντιδρούν με το νερό (pH <7,5) για την παραγωγή υποχλωριώδους οξέος (HClO), ένα πολύ ισχυρό απολυμαντικό.

Χλωρίωση χρησιμοποιώντας αέριο χλώριο: Cl2 + H2O ↔ HClO + HCl
Χλωρίωση χρησιμοποιώντας υποχλωριώδες νάτριο: NaClO + H2O ↔ HClO + NaOH

Χλώριο και υποχλωριώδες νάτριο είναι σχετικά φθηνά και πολύ πιο αποτελεσματικά κατά των μικροοργανισμών. Παρέχουν επίσης καλή διαρκή προστασία από την δευτερογενή μόλυνση που ενδέχεται να προκύψει αφού το νερό έχει εγκαταλείψει τη μονάδα επεξεργασίας λυμάτων. Ωστόσο, το HClO είναι ασταθές σε νερό και αντιδρά με οργανικές ενώσεις που διαλύονται παράγοντας δυνητικά επιβλαβή υποπροϊόντα.

Χλωραμίνη - Ενώ οι περισσότερες εταιρίες παροχής νερού στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν αέριο χλώριο ή υποχλωριώδες νάτριο ως κύριο απολυμαντικό, ένας αυξανόμενος αριθμός εταιριών χρησιμοποιεί επίσης χλωραμίνη (NH2Cl). Η χλωραμίνη σχηματίζεται από μια αντίδραση μεταξύ υποχλωριώδους οξέος και αμμωνίας σε χλωριωμένο νερό.

Σχηματισμός χλωραμίνης: NH3 + HClO ↔ NH2Cl + H2O

Αν και η χλωραμίνη είναι ασθενέστερο απολυμαντικό από το HClO, είναι πολύ πιο σταθερή στο νερό και προσφέρει την καλύτερη διαρκή προστασία. Επίσης, δεν δημιουργεί τόσο επιβλαβή οργανικά υποπροϊόντα.

Τοξικότητα του χλωρίου και χλωραμίνης - Το 1998, οι συντάκτες του περιοδικού Life αναγνωρίζουν τη χλωρίωση ως «ίσως τη πιο σημαντική πρόοδο της χιλιετίας για τη δημόσια υγεία», αλλά τα ψάρια και τα ασπόνδυλα των ενυδρείων πιθανότατα κουνούσαν το κεφάλι, κεραίες, και πλοκάμια σε ένδειξη διαφωνίας.

Η αμερικανική Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας απαιτεί τουλάχιστον 0,2 ppm συνολικού χλωρίου στο νερό της βρύσης - μια συγκέντρωση, που αναμφισβήτητα είναι τοξική για τα ψάρια και τα ασπόνδυλα. Ως διαβρωτικό και χημικά δραστικό, το χλώριο προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ιστό των βραγχίων. Ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, προκαλεί συσσωρευτικά μείωση της λειτουρικότητας των βραγχίων και χρόνιο αναπνευστικό στρες. Η δηλητηρίαση από χλώριο μοιάζει με δηλητηρίαση από αμμωνία - λήθαργος, κόκκινα εγκαύματα στα βράγχια, και ταχύς θάνατος. Όπως και η αμμωνίας, το χλωρίου θα πρέπει να αποτοξικοποιείται ή να απομακρύνεται από τη στήλη νερού, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Η χλωραμίνη δεν είναι λιγότερο τοξική για τους υδρόβιους οργανισμούς από το χλώριο. Περνάει μέσω των βραγχίων στο αίμα, όπου και μεώνει την ικανότητας της αιμοσφαιρίνης να μεταφέρει το ζωτικό οξυγόνο. Με αυτόν τον τρόπο, η δηλητηρίαση από χλωραμίνη, μοιάζει με τη δηλητηρίαση από νιτρώδη. Τα ψάρια που εκτίθενται σε χλωραμίνη, εμφανίζουν λήθαργο, άσθμα, βαριά και γρήγορη αναπνοή.

Το απολυμαντικά του νερό της βρύσης αποτελούν επίσης απειλή για τα νιτροποιητικά βακτήρια που κατοικούν στο βιολογικό φίλτρο του ενυδρείου. Ορισμένα είδη βακτηρίων των ομάδων Nitrosomonas και Nitrosospira μπορεί να είναι ανθεκτικά στη χλωραμίνη, αλλά είναι πολύ ευαίσθητα στο ελεύθερο χλώριο.

Αποχλωρίωση με γήρανση - Ευτυχώς, είναι αρκετά εύκολο να απαλλαγεί το νερό της βρύσης από τα υπολειπόμενα (διαρκή) απολυμαντικά. Το χλώριο, με χρόνο ημιζωής στο νερό 1-5 ώρες, μπορεί να απομακρυνθεί απλά με βρασμό ή με αποθήκευση του νερού της βρύσης μέσα σε μια νύχτα σε ένα ευρύ ανοιχτό δοχείο. Το ηλιακό φως και ο αερισμός θα επιταχύνουν την εξάτμιση του χλωρίου. Η αυξημένη σταθερότητα της χλωραμίνης, με χρόνο ημιζωής πάνω από 12 ημέρες, κάνει την παθητική αυτή μέθοδο απομάκρυνσης μη πρακτική.

Πλεονεκτήματα: δεν υπάρχει κόστος, ευκολία
Μειονεκτήματα: απαιτεί χρόνο, απαιτεί αρκετά μεγάλο δοχείο αποθήκευσης, αναποτελεσματική κατά της χλωραμίνης.

Αποχλωρίωση με άνθρακα - Καταλυτικός ενεργός άνθρακας που βρίσκεται σε πολλά συστήματα RO / DI, αποτοξικοποιεί το χλώρίο, αλλά η αποτελεσματικότητά του εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ταχύτητα ροής, τον όγκο του υλικού, το πόσο «φρέσκο» είναι το υλικό

Η απομάκρυνση του χλωρίου με άνθρακα: C + 2HClO ↔ CO 2 + 2H + + 2 Cl -

Πλεονεκτήματα: ευκολία
Μειονεκτήματα: ακριβό, ο άνθρακας θα πρέπει να αντικαθίσταται συχνά

Αποχλωρίωση με εμπορικά προϊόντα – Τα περισσότερα εμπορικά αποχλωριοτικά διαλύματα περιέχουν θειοθειικό νάτριο (Na2S2O3) και μετατρέπουν τα Cl2 και HOCl σε αβλαβές τετραθειονικό νάτριο (Na2S4O6) και χλωριούχο νάτριο (NaCl).

2 Na2S2O3 + Cl2 ↔ Na2S4O6 + 2 NaCl 2

2Na2S2O3 + HClO ↔ Na2S4O6 + NaCl + NaOH

Ορισμένα αποχλωριοτικά χρησιμοποιούν εναλλακτικά όξινο θειώδες νάτριο (NaHSO3) ή θειώδες νάτριο (Na2SO3).

NaHSO3 + HClO ↔ NaHSO4 + HCl

Na2SO3 + HClO ↔ Na2SO4 + HCl

Δεδομένου ότι αυτές οι αντιδράσεις γίνονται ακαριαία, το αποχλωριοτικό δεν χρειάζεται να αναμειγνύεται με νερό της βρύσης πριν από την προσθήκη του στο ενυδρείο, μπορεί απλά να προστεθεί αφού συμπληρωθεί στο ενυδρείο το νερό της αλλαγής.

Ερωτήματα προκύπτουν συχνά σχετικά με το αν το σύνολο της δεξαμενής ή μόνο η ποσότητα του νερού που προστίθεται θα πρέπει να δέχονται αποχλωριοτικό. Οι οδηγίες των προιόντων αυτών, συνήθως υποδεικνύουν ότι μόνο το νεό ποσό του νερού που προστίθεται θα πρέπει να αποχλωριώνεται. Διπλάσια δοσολογία δεν εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, μπορεί όμως να είναι απαραίτητη σε περιοχές όπου η συγκέντρωση του χλωρίου είναι ιδιαίτερα υψηλή. Ως προληπτικό μέτρο, προσωπικά πάντα χρησιμοποιώ διπλή δόση. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως κάποια προϊόντα περιέχουν ενισχυτικό πολτό για την βλέννα των ψαριών που μπορεί να προκαλέσει αφρώδες νερό σε μεγάλη υπερδοσολογία. Διαφορετικά τα αποχλωριοτικά άλατα είναι τόσο αραιά, αδρανή και αβλαβή που δεν θα προκαλέσουν προβλήματα ακόμα και σε υπερβολική δόση.

Μια πολύ σημαντική σημείωση θα πρέπει να γίνει εάν υπάρχουν χλωραμίνες. Το θειοθειικό νάτριο (Na2S2O3) θα εξουδετερώσει το κομμάτι του χλωρίου της χλωραμίνης. Ωστόσο, η ελεύθερη αμμωνία που απελευθερώνεται στην αντίδραση αυτή δημιουργεί ένα προφανές πρόβλημα, δεδομένου ότι η αμμωνία σε μικρές ποσότητες είναι τοξική για τη ζωή του ενυδρείου. Θα ήταν πολύ καλύτερο να χρησιμοποιούν ειδικά προϊόντα που εγγυώνται την ασφαλή αφαίρεση της χλωραμίνης.

Na2S2O3 + 4NH2Cl + 5H2O ↔ Na2SO4 + 2H+ + 4HCl + 4NH3

Πλεονεκτήματα: σχετικά φτηνό, τα προϊόντα μπορούν επίσης να αφαιρέσουν τα τοξικά βαρέα μέταλλα (ελέγξτε την ετικέτα)
Μειονεκτήματα: καταστρέφει την χλωραμίνη, αλλά δημιουργεί εξίσου τοξική αμμωνία

Αποχλωρίωση / Αποχλωραμίνωση με εμπορικά προϊόντα - Είναι σημαντικό να ελεγχθεί η ετικέτα του βελτιωτικού νερού για να επιβεβαιώσετε ότι αποτοξικοποιεί τις χλωραμίνες καθώς και το χλώριο. Τα προϊόντα αυτά συνήθως περιέχουν HOCH2SO3Na (sodium hydroxymethanesulfonate) καθώς διασπά την χλωραμίνη και αποτοξικοποιεί τόσο το χλώριο όσο και την αμμωνία. Το aminomethanesulfonate (H2NCH2SO3Na) που προκύπτει είναι μη τοξικό και συνήθως καταναλώνεται από τα νιτροποιητικά βακτήρια στο βιολογικό φίλτρο..

NH2Cl + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO3Na + HClO

HClO + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO4Na + HCl

NH3 + HOCH2SO3Na ↔ H2NCH2SO3Na + H2O

Θετικά: σχετικά φτηνό, τα προϊόντα μπορούν επίσης να αφαιρέσετε τα τοξικά μέταλλα (ελέγξτε την ετικέτα)
Αρνητικά: κανένα

Συμπέρασμα: Λαμβάνοντας υπόψη την τοξικότητα του χλωρίου και της χλωραμίνης που βρίσκονται στο νερό της βρύσης όπως και το ευρύ φάσμα των σχετικά φθηνών προϊόντων που διατίθενται για την αφαίρεσή τους, δεν υπάρχει λόγος να μην χρησιμοποιηθεί αποχλωριοτικό σε κάθε αλλαγή νερού. Για μια άριστη επισκόπηση των πολλών εμπορικών βελτιωτικών νερού, βλέπε http://www.thetropicaltank.co.uk/rev-cond.htm




References

Hall, E.L. and A.M. Dietrich. 2000. A brief history of drinking water. Opflow, 26(6).

Lindsay, L. 2004. Tech Brief : Chlorination. On Tap. 4(2).

Friedman R (ed.). 1998. The Life Millennium: The 100 Most Important Events and People of the Past 1000 Years. Time-Life Books, New York.

Jolley, R.L. and J.H. Carpenter. 1983. A review of the chemistry and environmental fate
of reactive oxidant species in chlorinated water. In: Water Chlorination: Environmental
Impact and Health Effects, Vol. 4, R.L. Jolley et al., Ed. Ann Arbor Science, Ann Arbor,
MI. p. 3-47.

Clark, R.M. and M. Sivaganesan. 2002. Predicting Chlorine Residuals in Drinking Water: Second Order Model. J. Water Resour. Plng. and Mgmt., 128(2):152-161 .

Vikesland P.J., Ozekin, K., and R.L. Valentine. 2001. Monochloramine decay in model and distribution system waters. Water Res. 35(7):1766-76.

Cunliffe, D.A. 1991. Bacterial Nitrification in Chloraminated Water Supplies. Applied and Environmental Microbiology. 57(11): 3399-3402 ριβαλλοντική Μικροβιολογία. 57(11): 3399-3402 57 (11): 3399-3402





Το παρόν αποτελεί μεταφρασμένη αναδημοσίευση του άρθρου: Making Tap Water Safe for the Aquarium

Ευχαριστούμε θερμά την ιστοσελίδα www.aquariumadvice.com που μας επέτρεψε την χρήση του κειμένου.

Το πρωτότυπο μπορείτε να το δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.aquariumadvice.com/articles/art...rium/Page1.html