Jump to content

Πατέρας και γιός ένα σώμα


Recommended Posts

αυτοι οι ανθρωποι ξερουν πραγματικα το νοημα της ζωης............

μπραβο γιωργο........

αν εμεις ειμαστε 1 φορα δυνατοι σωματικα αυτοι ειναι 10 φορες δυνατοι ψυχικα!!!

Link to comment
Share on other sites

:rolleyes::D:hysterical:

Συγκλονιστικό!!! Η αληθινή δύναμη της ψυχής!

Link to comment
Share on other sites

και ξανα :rolleyes::D:hysterical:

ηρωας ο πατερας για το παιδι του.ηρωες και οι αθλητες των παραολυμπιακων :blink:

Link to comment
Share on other sites

με την ευκαιρία του up μερικά λόγια και από μένα..

από τα μέσα Οκτώβρη και για 2 μήνες χάθηκα από το forum μας, χτύπησε η αδελφή μου με το αμάξι γυρίζοντας από το σχολείο που δούλευε δασκάλα στο Κιάτο. Για 2 μήνες έμενα με γονείς σε ξενοδοχείο στην Αθήνα στη Βούλα γιατί το περιστατικό ήταν πολύ βαρύ για να έρθει Πάτρα και νοσηλευόταν στο Ασκληπιείο Βούλας. Μείναμε εκεί, σχεδόν κατοικούσαμε στο νοσοκομείο..

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα επιστρέψαμε και οι 4 Πάτρα, τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα, αλλά επικοινωνία έχουμε μόνο με τα μάτια και όχι όλες τις ώρες. Νοσηλεύεται σε κέντρο αποκατάστασης όπου μοιραζόμαστε βάρδιες με τους γονείς μου ώστε να μην είναι ποτέ μόνη της. Κινησιακά έχουμε κάποια προβλήματα που ελπίζουμε στο μέλλον να υποχωρήσουν και να ανακτήσει πλήρως τον έλεγχο του σώματός της.

Πραγματικά θέλει πολύ δύναμη παιδιά.. Υπομονή, αγάπη και δύναμη. Τότε είχα δει το video αυτό και είχα λυπηθεί για το παιδάκι. Σήμερα που το ξαναβλέπω το μόνο που μπορώ να πω είναι πόσο τυχερό παιδί είναι. Και πόσο χαρούμενος πρέπει να είναι ο πατέρας του που μπορεί και το κάνει να χαίρεται... γιατί από καποια στιγμή και μετά μόνο αυτό σε νοιάζει... να είναι χαρούμενο το παιδί

αυτά.

Link to comment
Share on other sites

με την ευκαιρία του up μερικά λόγια και από μένα..

από τα μέσα Οκτώβρη και για 2 μήνες χάθηκα από το forum μας, χτύπησε η αδελφή μου με το αμάξι γυρίζοντας από το σχολείο που δούλευε δασκάλα στο Κιάτο. Για 2 μήνες έμενα με γονείς σε ξενοδοχείο στην Αθήνα στη Βούλα γιατί το περιστατικό ήταν πολύ βαρύ για να έρθει Πάτρα και νοσηλευόταν στο Ασκληπιείο Βούλας. Μείναμε εκεί, σχεδόν κατοικούσαμε στο νοσοκομείο..

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα επιστρέψαμε και οι 4 Πάτρα, τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα, αλλά επικοινωνία έχουμε μόνο με τα μάτια και όχι όλες τις ώρες. Νοσηλεύεται σε κέντρο αποκατάστασης όπου μοιραζόμαστε βάρδιες με τους γονείς μου ώστε να μην είναι ποτέ μόνη της. Κινησιακά έχουμε κάποια προβλήματα που ελπίζουμε στο μέλλον να υποχωρήσουν και να ανακτήσει πλήρως τον έλεγχο του σώματός της.

Πραγματικά θέλει πολύ δύναμη παιδιά.. Υπομονή, αγάπη και δύναμη. Τότε είχα δει το video αυτό και είχα λυπηθεί για το παιδάκι. Σήμερα που το ξαναβλέπω το μόνο που μπορώ να πω είναι πόσο τυχερό παιδί είναι. Και πόσο χαρούμενος πρέπει να είναι ο πατέρας του που μπορεί και το κάνει να χαίρεται... γιατί από καποια στιγμή και μετά μόνο αυτό σε νοιάζει... να είναι χαρούμενο το παιδί

αυτά.

Περαστικά να είναι και ολα να πάνε καλά...

Δύσκολες στιγμές...

:bowdown:

Link to comment
Share on other sites

με την ευκαιρία του up μερικά λόγια και από μένα..

από τα μέσα Οκτώβρη και για 2 μήνες χάθηκα από το forum μας, χτύπησε η αδελφή μου με το αμάξι γυρίζοντας από το σχολείο που δούλευε δασκάλα στο Κιάτο. Για 2 μήνες έμενα με γονείς σε ξενοδοχείο στην Αθήνα στη Βούλα γιατί το περιστατικό ήταν πολύ βαρύ για να έρθει Πάτρα και νοσηλευόταν στο Ασκληπιείο Βούλας. Μείναμε εκεί, σχεδόν κατοικούσαμε στο νοσοκομείο..

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα επιστρέψαμε και οι 4 Πάτρα, τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα, αλλά επικοινωνία έχουμε μόνο με τα μάτια και όχι όλες τις ώρες. Νοσηλεύεται σε κέντρο αποκατάστασης όπου μοιραζόμαστε βάρδιες με τους γονείς μου ώστε να μην είναι ποτέ μόνη της. Κινησιακά έχουμε κάποια προβλήματα που ελπίζουμε στο μέλλον να υποχωρήσουν και να ανακτήσει πλήρως τον έλεγχο του σώματός της.

Πραγματικά θέλει πολύ δύναμη παιδιά.. Υπομονή, αγάπη και δύναμη. Τότε είχα δει το video αυτό και είχα λυπηθεί για το παιδάκι. Σήμερα που το ξαναβλέπω το μόνο που μπορώ να πω είναι πόσο τυχερό παιδί είναι. Και πόσο χαρούμενος πρέπει να είναι ο πατέρας του που μπορεί και το κάνει να χαίρεται... γιατί από καποια στιγμή και μετά μόνο αυτό σε νοιάζει... να είναι χαρούμενο το παιδί

αυτά.

Φίλε μου περαστικά και εύχομαι να σας πάνε όλα καλά!!!

Link to comment
Share on other sites

ευχαριστώ ρε παιδιά, σιγά σιγά όλα θα γίνουν..

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικά τέτοιες καταστάσεις είναι που τελικά σε κάνουν ΑΝΘΡΩΠΟ! Εύχομαι και από τη πλευρά μου όλα να πάνε καλά και να έχετε όλοι σας τη δύναμη για να επαναφέρετε τη κατάσταση!

Πέραν της ιστορίας, ως γεγονός, του φίλου μας akkordeon, αυτό που πραγματικά με αγγίζει είναι ότι δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά για τον οδηγό και την αιτία του συμβάντος! Αυτό και μόνο δείχνει την ανθρωπιά, την ειλικρίνεια και την ψυχική δύναμη που έχετε σαν οικογένεια!

Από τα βάθυ της καρδίας μου εύχομαι ότι καλύτερο!!!

Link to comment
Share on other sites

Καλα το βιντεάκι ειναι ανατριχιαστικο και μοναδικό!!!Απιστευτη η σχεση τον δυο ανθρώπων!!!

:bowdown::bowdown::bowdown:

akkornteon περαστικά και ολα να πανε καλα και οσο γίνεται πιο γρηγορα!!!Ειναι πραγματικα πολυ δυσκολη στιγμη.Ευχομαι πραγματικα οτι καλυτερο!!!

Link to comment
Share on other sites

Ευχές για γρήγορη και απόλυτη ανάρρωση! Σ΄αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται πολύ κουράγιο και δύναμη που θα μεταφέρετε και στον άνθρωπό σας.

Link to comment
Share on other sites

πραγματικα αυτο το βιντεο αξιζει ....με ειχανε παρει τα ζουμια για 20 λεπτα...το ειδα απειρες φορες...ποσο χαρουμενος ειναι ο γιος...την ικανοποιηση του πατερα στα ματια...πραγματικα κατι που μας δειχνει ποσο ΔΥΝΑΤΗ ειναι η δυναμη της θελησης που σχεδον ολοι μας την απαξιουμε..

Link to comment
Share on other sites

όταν με το καλό γίνει καλά, πρώτα ο Θεός, θα έρθουμε σε ψαροκαφέ μπας και την πείσετε και εσείς ότι οι γαριδούλες μου δεν είναι τόσο βαρετές και ούτε εγώ είμαι βαρεμένος που τις χαζεύω με τις ώρες!

ευχαριστώ για τις ευχές παιδιά.

Link to comment
Share on other sites

Κι όμως....μόλις τώρα το είδα!!!

Απίστευτη περίπτωση και ανθρώπινη όσο δεν γίνεται....τι να,πω....νοιώθω πολύ μικρός...

Link to comment
Share on other sites

όταν με το καλό γίνει καλά, πρώτα ο Θεός, θα έρθουμε σε ψαροκαφέ μπας και την πείσετε και εσείς ότι οι γαριδούλες μου δεν είναι τόσο βαρετές και ούτε εγώ είμαι βαρεμένος που τις χαζεύω με τις ώρες!

:bowdown::bowdown::thumbup:

Πιθανόν να δυσκολευτούμε να την πείσουμε, αλλά εύχομαι το συντομότερο δυνατό να το προσπαθήσουμε :bowdown:

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Είσοδος
×
×
  • Create New...