Bolivian Ram, Mikrogeophagus Altispinosus

[Aquazone Team]

Bolivian Ram, Mikrogeophagus Altispinosus

από το μέλος kanarini

Κοινή ονομασία: Bolivian Ram

Επιστημονική ονομασία: Mikrogeophagus altispinosus

Συνώνυμα: Crenicara altispinosus, Papilochromis altispinosus.

Προέλευση: Νοτίου Αμερικής: Βολιβία και Βραζιλία, στο Ρίο Μαμόρ κοντά στο Ρίο Γκουαπόρ στην Τρινιδάδ, στον κόλπο Γκουαπόρ της Σάντα Κρουζ στο Ριο Κουίζερ στο Σαν Ραμ, στη μείζονα κοίτη κατάντη του Τόντο Σάντος καθώς και στην εκβολή του Ιγκαράπ στην Γκουαχάρα Μιρίμ.

Μέγεθος: 8εκ ή 3 ίντσες περίπου

Ενυδρείο: Διατηρείτε το ψάρι σε ενυδρείο με πυκνή βλάστηση και με αρκετό χώρο έτσι ώστε να μπορεί να κινείται το ψάρι, Προβλέπετε χώρους διαφυγής, όπως σπήλαια. Προτεινόμενο υπόστρωμα η τύρφη.

Συμπεριφορά: πρόκειται για κοινωνικά είδη ψαριών τα οποία, κατά την ενηλικίωση, θα δημιουργήσουν ζευγάρια. Έχουν την τάση να συναγωνίζονται μεταξύ τους και να απομονώνουν τα άλλα ψάρια.

Συνάθροιση- Κοινωνική συμπεριφορά: μπορούν να ενταχθούν σε μικρές ομάδες ψαριών ή σε ζευγάρια.

Νερό: μαλακό έως μέτρια σκληρό, ουδέτερο pH, θερμοκρασία 25-28° C.

Τροφή: δέχονται όλα τα είδη τροφής, συμπεριλαμβανομένης και της ξηρής κατεψυγμένης, της ζωντανής τροφής, της τροφής σε νιφάδες και της τροφής σε δισκία.

Εκτροφή: το γόνο ανατρέφουν τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό. Πρόκειται για γεννήτορες με αυγά που γεννούν μέχρι και 200 αυγά σε πέτρες.

Σημειώσεις: έχει αναφερθεί ότι, προκειμένου οι γεννήτορες να προστατεύσουν τα ιχθύδια, έχουν την τάση για να κρατούν στο στόμα τους ωσάν να επρόκειτο για στόμα επωαστική μηχανή. Σε αντίθεση με το ξαδελφάκι του «ramirezi» το Bolivian Ram έχει λιγότερα χρώματα. Αποτελεί ωστόσο ευκολότερη εναλλακτική γιατί δεν είναι τόσο επιρρεπές σε ασθένειες όσο το ramirezi. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ήδη αυτά εισάγονται από τη Σιγκαπούρη με το καθ' όλα γελοίο όνομα Clown ruby barb (ρουμπινένια μπριάνα). Κατά τον Δρ. Sven O Kullander, η σωστή ορθογραφία του είδους είναι Mikrogeophagus. Μπορεί ωστόσο να γραφτεί και με τον παραδοσιακό τρόπο Microgeophagus.

Διαθεσιμότητα: πρόκειται για ψάρια πιο δυνατά και ανθεκτικά από το ramirezi και για το λόγο αυτό διατίθενται πιο συχνά σε τιμή προσφοράς. Τελευταία, μια αρκετά καλή ποιότητα των ψαριών αυτών εξάγεται από την Τσεχία.

Τιμή: να υπολογίζετε άνω των 2,50 ανά τεμάχιο. Η τιμή εξαρτάται από τη χώρα προέλευσης.

Ζεύγος Bolivian ram

Επιστημονική κατηγοριοποίηση

Βασίλειο: ζωικό

Φυλή:χορδωτά

Κατηγορία: Ακτινοπτερύγια

Τάξη: Perciformes (Βαρελόψαρα ???)

Οικογένεια: Cichlidae

Υπο-οικογένεια: Geophaginae

Γένος: Mikrogeophagus

Είδη: M. altispinosus

Διωνυμικό όνομα

Mikrogeophagus altispinosus

(Haseman, 1911)

Συνώνυμα

Crenicara altispinosa (Haseman, 1911) Microgeophagus altispinosus (Haseman, 1911) Papiliochromis altispinosus (Haseman, 1911)

Το Mikrogeophagus altispinosus αποτελεί ενδημικό είδος ψαριού της λεκάνης του Αμαζονίου που εμφανίζεται στη Βραζιλία και τη Βολιβία. Το είδος αυτό ανήκει στην οικογένεια των κιχλίδων και κατατάσσεται στην υπο-οικογένεια των Geophaginae. Πρόκειται για ψάρι ιδιαίτερα δημοφιλές στα ενυδρεία. Η εμπορική του ονομασία είναι πεταλούδα της Βολιβίας, Bolivian ram και Ruby crown cichlid.

Περιεχόμενα

1 Εύρος, γεωγραφικές ποικιλίες και παραλλαγές και οικότοπος

2 Εμφάνιση και σεξουαλικός διμορφισμός

3 Διατροφή

4 Αναπαραγωγή

5 Στο ενυδρείο

6 Βλ. Επίσης

7 Αναφορές

1) Εύρος, γεωγραφικές ποικιλίες και παραλλαγές και οικότοπος

Το είδος εμφανίζεται στα μαλακά, ζεστά και όξινα νερά των στραγγιστήρων Μαμορέ και Γκουαπορέ στη Βολιβία και τη Βραζιλία. Δεν είναι βέβαιο κατά πόσο η μορφή του M. altispinosus, γνωστό στους λάτρεις των ενυδρείων και ως Mikrogeophagus, αποτελεί διαφορετικό είδος. Το είδος εντοπίζεται στην περιοχή του Ρίο Μαμορέ στο Σαν Χουακίν (Επαρχία Μπένι στη Βολιβία). Στο φυσικό του οικότοπο, το είδος εμφανίζεται σε υδάτινη δέσμη φρέσκου νερού(ρυάκια) και σε λίμνες.

2) Εμφάνιση και σεξουαλικός διμορφισμός

Το είδος αυτό μοιάζει με το μεγαλύτερο είδος των κιχλίδων geophagine. Μέγιστο μέγεθος περί τα 8 εκατοστά (3,1 ίντσες). Το κεφάλι και το εμπρόσθιο μέρος του ψαριού είναι χρώματος κίτρινου το οποίο σιγά-σιγά γίνεται γκρίζο-πράσινο της ελιάς όσο προχωρούμε προς την ουρά. Κατακόρυφη μαύρη γραμμή τέμνει το μάτι και έξι αχνές εγκάρσιες λωρίδες βρίσκονται στο σώμα του ψαριού. Η τρίτη λωρίδα, στο κέντρο της, έχει βαθύτερο χρώμα. Οι πρώτες ακτίνες του ραχιαίου πτερυγίου είναι μαύρες ενώ τόσο το ραχιαίο πτερύγιο όσο και το ουραίο πτερύγιο έχουν απολήξει χρώματος κόκκινο-ροζ. Το κοιλιακό πτερύγιο και το πτερύγιο του πρωκτού έχουν την ίδια απόχρωση του κόκκινου σε όλο τους το μήκος με ακτίνες ανοικτού κυανού χρώματος και με κουκίδες.

Το είδος αυτό παρουσιάζει περιορισμένη μορφή σεξουαλικού διμορφισμού. Τα ενήλικα αρσενικά είναι κατά τι μεγαλύτερα από τα θηλυκά και σε μερικές περιπτώσεις οι απολήξεις του κοιλιακού και του πίσω ραχιαίου πτερυγίου είναι μακρύτερες.

3) Διατροφή

Παμφάγο είδος. Εξετάζει σχολαστικά το υπόστρωμα με σκοπό να ανακαλύψει φυτά και άλλους μικροοργανισμούς.

4) Αναπαραγωγή

Το είδος αυτό ανήκει στην κατηγορία των κιχλίδων ελευθέρας ωοτοκίας/γονιμοποίησης. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την αναπαραγωγή του συγκεκριμένου είδους στην άγρια φύση ή υπό αιχμαλωσία. Ωστόσο, οι ενέργειες ερωτοτροπίας περιλαμβάνουν διάφορες κινήσεις του σώματος όπως το τίναγμα του κεφαλιού, το τρεμούλιασμα και η προετοιμασία του τόπου ωοτοκίας, στους οποίους περιλαμβάνονται τα ρηχά πηγάδια. Στις ενέργειες αυτές επιδίδεται ως επί το πλείστον το αρσενικό. Η διάρκειά τους στα ενυδρεία είναι περίπου 48 ώρες. Μετά την ερωτοτροπία, το θηλυκό θα δώσει 100 έως 200 ωοειδή αυγά καφετί χρώματος τα οποία και θα εναποθέσει στον προεπιλεγμένο χώρο, που συνήθως συνίσταται σε πεπλατυσμένη πέτρα. Τα αυγά εναποτίθενται σε σειρές. Το θηλυκό εναποθέτει μία σειρά και στη συνέχεια το αρσενικό περνά από πάνω και τα γονιμοποιεί. Η διαδικασία αυτή διαρκεί έως ότου να τοποθετηθούν όλα τα αυγά. Σε ενυδρείο με θερμοκρασία 28°C η εκκόλαψη ολοκληρώνεται εντός 60 ωρών περίπου. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, το θηλυκό φροντίζει κυρίως τους νεοσσούς, αερίζοντάς τους και συχνά ρίχνοντας άμμο προκειμένου να τα καλύψει. Οι νεοεκκολαφθέντες νεοσσοί μεταφέρονται στο στόμα των γονέων τους σε ρηχά πηγάδια (αυλάκια) που τα ανοίγει το αρσενικό και μεταφέρονται σε τακτά χρονικά διαστήματα από πηγάδι σε πηγάδι. Ο γόνος μπορεί να κολυμπήσει από μόνος του εντός 7 ημερών. Η εκμάθηση γίνεται από τους γονείς που οδηγούν τους γόνους σε συμπαγείς σχηματισμούς.

5) Στο ενυδρείο

Αν και το ψάρι αυτό είναι λιγότερο δημοφιλές σε σχέση με το συγγενή το Mikrogeophagus ramirezi εξακολουθεί και παραμένει μία από τις κιχλίδες που βρίσκουμε συχνά στα ενυδρεία. Το είδος αυτό είναι επίσης περισσότερο ανεκτικό σε χαμηλότερες θερμοκρασίες (22-26 ºC) και σε μεγαλύτερο χημικό εύρος υδάτων. Για το λόγο αυτό, το ψάρι αυτό μπορεί να διατηρηθεί στα περισσότερα ενυδρεία. Ωστόσο, ψάρια με μεγάλη κινητικότητα, έντονη προσωπικότητα και ψάρια που κυνηγούν επιθετικά την τροφή τους δεν αποτελούν τους πλέον κατάλληλους συντρόφους καθώς το M. Altispinosus είναι μάλλον συνεσταλμένο είδος.

Ενυδρείο το οποίο προσομοιάζει στο φυσικό περιβάλλον του είδος, με άλλα λόγια ενυδρείο με μαλακό, όξινο νερό και κρυψώνες υπό τη μορφή πυκνής βλάστησης αποτελεί το πλέον κατάλληλο μέρος διαμονής του εν λόγω είδους. Σύμφωνα με τους ειδικούς των ενυδρείων, το M. Altispinosus αποτελεί νάνο κιχλίδων και για το λόγο αυτό μπορεί να τοποθετηθεί σε μικρά ενυδρεία με ελάχιστο όγκο της τάξης των 80 λίτρων (20 γαλονιών). Υπό καθεστώς αιχμαλωσίας, το ψάρι αυτό δέχεται εύκολα κάθε είδος τροφής και μπορεί να τραφεί με πολλά είδη τροφής για ψάρια που διατίθενται στο εμπόριο.

Διανομή:

Το M. altispinosus ανακάλυψε και περιέγραψε για πρώτη φορά ο Haseman στα 1911. Απαντά στη Λατινική Αμερική και πιο συγκεκριμένα στη Βολιβία (όπου και πρωτοανακαλύφθηκε) και στη Βραζιλία. Τα ψάρια αυτά τα βρίσκουμε στο Ρίο Μαμορέ κοντά στην εκβολή του ποταμού Ρίο Γκουαρπόρε της Τρινιδάδ, στη λεκάνη Γκουαρπόρε του Σαν Ραμονέ και στην εκβολή του ποταμού Ιγκαράπε στη Γκουαρχάρα Μιρίμ καθώς και στις μείζονες κοίτες κατάντη του Τόντος Σάντος. Το ψάρι αυτό ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη Βολιβία σε ρηχή δεξαμενή/λίμνη.

Η σωστή ταυτοποίηση του είδους είναι το Mikrogeophagus altispinosus. Αρχικώς θεωρήθηκε ότι επρόκειτο για Paplilochromis altispinosus (1977), και η πρώτη περιγραφή του το κατατάσσει στην κατηγορία των Crenicara altispinosa (1911). Η γραφή της ονομασίας του διαφέρει και μπορεί να το συναντήσετε ως το γένος Microgeophagus, το είδος altispinosus, με παραλλαγή γραφής ως altispinosa.

Κατάσταση:

Το είδος αυτό δεν εμφανίζεται στην κόκκινη λίστα της IUCN.

Περιγραφή:

Πρόκειται για μικρό και πολύχρωμο ψάρι. Το χρώμα του ψαριού στο κυρίως σώμα του είναι κατά κύριο λόγο ενιαίο με αποχρώσεις που καλύπτουν το φάσμα του απλού καφέ έως το γκρι-μπλε. Ορισμένες φορές τα ψάρια αυτά έχουν κιτρινόλευκη κοιλιά και να φέρουν μαύρες κηλίδες (βούλες) στο μέσο του σώματός τους κάτω από τη μεσαία περιοχή του ραχιαίου πτερυγίου. Ορισμένα έχουν μαύρη γραμμή που τέμνει το μάτι, άλλα πάλι δεν έχουν (τα μάτια τους δεν είναι κόκκινα όπως η κιχλίδα Ραμ). Οι άκρες των ακτινών που απαρτίζουν το ραχιαίο πτερύγιο καθώς και το ακροφύσιο του ουραίου πτερυγίου έχουν χρώμα πορτοκαλί ενώ το κοιλιακό πτερύγιο και το πτερύγιο του πρωκτού είναι επίσης χρώματος πορτοκαλί. Στα αρσενικά, το ραχιαίο πτερύγιο είναι περισσότερο μυτερό και με πιο μακριές ίνες. Το προσδόκιμο βίου τους φτάνει μέχρι και τα 4 χρόνια.

Όλες οι κιχλίδες έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά που απαντούν και σε ορισμένα ψάρια του αλμυρού νερού, όπως οι χειλούδες και οι σκάροι. Πρόκειται για τα ιδιαίτερα ανεπτυγμένα δόντια στη φαρυγγική κοιλότητα ενώ ταυτόχρονα διαθέτουν και τα κανονικά τους δόντια. Οι κιχλίδες φέρουν αγκαθωτές ακτίνες στο πάνω μέρος του ραχιαίου, του κοιλιακού και του στηθικού πτερυγίου έτσι ώστε να απομακρύνουν τους επίδοξους κυνηγούς. Το εμπρόσθιο μέρος των πτερυγίων είναι μαλακό και ειδικά φτιαγμένο για τέλειες στάσεις και κινήσεις στο νερό χωρίς καμία προσπάθεια σε αντίθεση με την ταχεία κολύμβηση.

Οι κιχλίδες φέρουν ένα μόνο βράγχιο εκατέρωθεν ενώ άλλα ψάρια έχουν διπλά βράγχια. Προκειμένου να αναγνωρίσουν μυρωδιές, οι κιχλίδες ρουφούν νερό και στη συνέχεια το απωθούν αφού πρώτα «αναλύσουν και δοκιμάσουν το δείγμα», για μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το χρόνο που χρειάζεται κάθε κιχλίδα να αναγνωρίσει και να επεξεργαστεί τη μυρωδιά του νερού. Το χαρακτηριστικό αυτό απαντά και στην καλογρίτσα με την οποία οι κιχλίδες λέγεται ότι έχουν μεγάλη συγγένεια.

Μέγεθος – Βάρος:

Το μήκος του ψαριού είναι περί τα 8 εκατοστά ή 3 ίντσες.

Φροντίδα και διατροφή:

Το ψάρι αυτό είναι κατά κύριο λόγο σαρκοφάγο. Μπορούμε να το ταΐσουμε συνδυασμό τροφών με βάσει το κρέας, ζωντανών ή κατεψυγμένων. Συνήθεις τροφές είναι οι γαρίδες άλμης, τα λευκά σκουλήκια, τα αιμοβόρα σκουλήκια, οι τεμαχισμένοι γαιοσκώληκες, οι γαρίδες αρτέμια σαλίνα και τα cyclopeeze. Ορισμένα τρώνε νιφάδες ή χάπια αλλά αυτά δεν θα πρέπει να αποτελούν το κυρίως μέρος της διατροφής τους. Χορηγείτε 2 έως 5 πρέζες φαγητού την ημέρα, σε μικρές ποσότητες κατανεμημένες κατά τη διάρκεια της ημέρας αντί μιας μεγάλης δόσης φαγητού μία φορά την ημέρα. Με τον τρόπο αυτό διατηρείτε την ποιότητα του νερού καλύτερη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Όλα τα ψάρια έχουν ανάγκη από βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής.

Προτείνουμε δεξαμενή ελάχιστου όγκου 20 γαλονιών. Τα ψάρια αυτά θέλουν χαμηλή έως μέτρια ροή νερού και καλό φιλτράρισμα των υδάτων. Το ενυδρείο πρέπει να φέρει σκέπασμα και να έχει χαμηλό έως μέτριο φωτισμό. Τα ψάρια αυτά αγαπούν ιδιαίτερα περιβάλλον που έχει βράχια, διαφυγούσα ξυλεία και διάφορα ανθοδοχεία έτσι ώστε να υπάρχει ποικιλία από κρυψώνες. Θέλουν επίσης θύλακες πυκνής βλάστησης αλλά και αρκετό ελεύθερο χώρο για κολύμπι. Τα φυτά που ταιριάζουν καλύτερα στην περίπτωσή τους είναι τα φυτά εκείνα που είναι ανθεκτικά στο όξινο περιβάλλον, όπως η φτέρη της Ιάβας, τα Anubias Nana, τα Amazon Swordplants, τα Vallisneria, και τα Wisteria. Επειδή το ψάρι αυτό δεν εκτιμά το έντονο φως, θα ήταν θεμιτό να φροντίσετε ώστε το ενυδρείο να έχει ορισμένα φυτά που επιπλέουν έτσι ώστε να διαχέεται το φως, κυρίως εάν πρόκειται να ενισχύσετε την αναπαραγωγή τους. Τα φυτά που ενδείκνυνται κυρίως για την ωοτοκία είναι τα πλατύφυλλα καθώς και τα χαλίκια γρανίτη. Πολύ καλή επιλογή αποτελούν και τα βρυόφυτα της Ιάβας καθώς περιέχουν μικροοργανισμούς, όπως τα infusoria, που αποτελούν εξαιρετική πρώτη τροφή για τους νεοσσούς.

Το ψάρι αυτό ανταμείβει και με το παραπάνω τον κάτοχο του ενυδρείου. Η συντήρησή τους είναι εύκολη εφόσον γίνεται συχνά αλλαγή του νερού έτσι ώστε το νιτρικό άλας να διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα. Ώριμη δεξαμενή με pH όξινου έως ουδέτερου νερού αποτελούν τις ιδανικές συνθήκες. Κρατάτε αρχείο των επιπέδων του νιτρικού άλατος. Διατηρείτε σταθερά τα επίπεδα οξυγόνου έτσι ώστε να εξασφαλίστε το καλύτερο χρώμα του ψαριού και να διαφυλάξετε την υγεία του. Όταν χρησιμοποιείτε υπόστρωμα ή βραχάκια, προσέξτε να μη διυλίσουν στο νερό και επηρεάσουν τα επίπεδα pH. Το υπόστρωμα από ασβεστόλιθο μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα pH. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσετε άμμο για θαλάσσια δεξαμενή. Ορισμένοι προτείνουν τη χρήση άμμου που φιλτράρει πισίνες. Η διαφυγούσα ξυλεία συμβάλει σημαντικά στο να διατηρηθεί το pH σε χαμηλά επίπεδα. Δημιουργεί επίσης το χρώμα του «λεκέ του τσαγιού» που έχει και ο Αμαζόνιος. Η χρήση βρυόφυτων της Ιάβας συμβάλει επίσης στη διατήρηση των χαμηλών επιπέδων pH.

Η αλλαγή/ανανέωση νερού σε εβδομαδιαία βάση πρέπει να της τάξης του 30 τοις εκατό. Το ποσοστό αυτό εξαρτάται ωστόσο από τον αριθμό των ψαριών. Εάν δεν φροντίζετε την ποιότητα του νερού, το ψάρι σας, όπως και όλες οι κιχλίδες, κινδυνεύουν άμεσα από ασθένειες και θάνατο. Από τις πλέον συνηθισμένες ασθένειες είναι η ιχθυοψωρίαση. Για να την αντιμετωπίσετε, αυξήστε τη θερμοκρασία της δεξαμενής στους 30°C για 3 μέρες.

Περιοχή νερού: Άνω, μέσο και κάτω μέρος της δεξαμενής:

Το ψάρι αυτό κολυμπά σε όλο το ενυδρείο.

Αποδεκτές συνθήκες νερού:

Σκληρότητα: 6 - 14° dH

Ph: 6.0 - 7.4

Θερμοκρασία: 74 - 78° F (23 - 26° C), 85° F (30° C) για την αναπαραγωγή.

Κοινωνική συμπεριφορά:

Πρόκειται για ψάρι που ζει ομαδικά και το οποίο μπορεί να συνυπάρχει ήρεμα και αρμονικά και άλλες κιχλίδες νάνους που έχουν ειρηνικές διαθέσεις καθώς και με μη κιχλίδες. Το ψάρι αυτό είναι κατά τι πιο επιθετικό από την κιχλίδα Ραμ αλλά καθόλου επιθετικό σε σχέση με τις άλλες κιχλίδες. Οι πλέον κατάλληλοι σύντροφοι του σε ενυδρείο είναι οι εξής: Silver Dollar, Gourami νάνος, Rainbowfish νάνος (Neon), γατόψαρο Synodontis και plecostomus. Έχει την τάση να τρώει τις χαρακίδες.

Μπορούν να μείνουν μόνα ή σε ζευγάρια. Εάν το ενυδρείο είναι μεγάλο, είναι δυνατό να συνυπάρξουν δύο αρσενικά μαζί. Εάν αγοράσετε ένα θηλυκό και ένα αρσενικά δεν έχετε καμία εγγύηση ότι τα δύο αυτά θα ζευγαρώσουν. Η καλύτερη λύση συνίσταται στο ν’ αγοράσετε μερικούς εφήβους και να τους δώσετε την ευκαιρία να δημιουργήσουν από μόνοι τους ζευγάρια. Το ζευγάρι ξεχωρίζει από το ότι τα δύο ψάρια κολυμπούν το ένα κοντά στο άλλο. Τότε μπορείτε να τα βάλετε σε μία δεξαμενή μόνα τους.

12) Διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα:

Τα αρσενικά είναι πιο λεπτά και λιγότερο εύκορμα. Τα αρσενικά έχουν επίσης πιο μυτερό ραχιαίο πτερύγιο και πιο μακριές ίνες στο ουραίο πτερύγιο που έχει το σχήμα λύρας. Σε αντίθεση με τη κιχλίδα ραμ, τα θηλυκά δεν έχουν ροζ κοιλιά.

13) Εκτροφή/Αναπαραγωγή:

Το ψάρι αυτό αναπαράγεται σε σπηλιές. Έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε απαλές πέτρες και πλατιά φύλλα όπου και γεννά τα αυγά του σε θερμοκρασία 30° C και με χαμηλό φωτισμό. Η καλύτερη μέθοδος εκτροφής και αναπαραγωγής είναι η αγορά 6 εφήβων. Αφήστε τα ψάρια να βρουν το ταίρι τους και στη συνέχεια βάλτε τα ζευγάρια σε διαφορετικές δεξαμενές. Το ζευγάρι θα αφιερώσει μεγάλο χρονικό διάστημα στο να καθαρίσει τις πέτρες πάνω στις οποίες θα γεννηθούν τα αυγά. Το θηλυκό θα επισκεφτεί το χώρο ωοτοκία πολλές φορές εναποθέτοντας κάθε φορά 75 έως 100 ωοειδή αυγά γκρίζου χρώματος. Στην αρχή το αρσενικό φυλάει και αφού κάθε σειρά αυγών εναποτεθεί, το αρσενικό θα περάσει και θα τα γονιμοποιήσει εξωτερικά. Στη συνέχεια το θηλυκό θα απλώσει τα αυγά υπό την επίβλεψη του αρσενικού. Ορισμένες φορές το αρσενικό αναλαμβάνει και αυτό να απλώσει τα αυγά αν και το θηλυκό κάνει την περισσότερη δουλειά.

(Αυτός είναι ίσως και ο κύριος λόγος για τον οποίο η ονομασία του γένους άλλαξε από Apistogramma σε Mikrogeophagus, καθώς τα Apisto δεν ασχολούνται με τα αυγά τους).

Η επώαση των αυγών ολοκληρώνεται εντός 60 περίπου ωρών. Οι γονείς θα μεταφέρουν τα ανήσυχα μικρά τους σε τρύπα σε διαφορετικό σημείο της δεξαμενής. Σε περίπου 7 ημέρες οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να κολυμπήσουν. Για τις επόμενες εβδομάδες, οι γονείς θα μεταφέρουν συνεχώς τους νεοσσούς σε διάφορα σημεία. Η μεταφορά γίνεται στο στόμα των γονέων.

Εάν έχετε δεξαμενή που έχει και άλλα ψάρια, θα πρέπει να εκτρέψετε τους νεοσσούς σε ξεχωριστή δεξαμενή καθώς τα άλλα ψάρια μπορεί να τους φάνε. Καθημερινή αλλαγή/ανανέωση νερό σε ποσοστό 30 τοις εκατό. Οι νεοσσοί είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στο νιτρικό άλας. Αποφύγετε τη συμφόρηση των νεοσσών. Όσο περισσότεροι βρίσκονται στη δεξαμενή, τόσο λιγότερο θα μεγαλώσουν.

Βιότοπος: θερμοκρασία 27°C και pH που κυμαίνεται μεταξύ 7 και 7,6. Σκληρότητα ύδατος λόγω ανθρακικών αλάτων μικρότερη των 100 mg/l.

Εμφάνιση: αξίζει να σημειωθεί ότι σε περίπτωση στρες, 6 ξεχωριστές εγκάρσιες γραμμές εμφανίζονται στο σώμα του ψαριού. Κατά την περίοδο της επώασης, το κιτρινωπό χρώμα του σώματος του θηλυκού ψαριού, η μαύρη γραμμή που τέμνει το μάτι του, καθώς και η μαύρη κηλίδα στο σώμα του γίνονται ιδιαίτερα έντονα.

Ζευγάρωμα: για το ζευγάρωμα το νερό δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα μαλακό και εξαιρετικά όξινο. Το pH πρέπει να είναι γύρω στα 6,5 με 7,5, το GH πρέπει να είναι κάτω του 10 και η θερμοκρασία μεταξύ 25 και 28 βαθμών Κελσίου. Οι κιχλίδες θα φτάσουν τα 8 έως 10 εκατοστά. Για τα ενήλικα ζευγάρια χρειάζεστε ενυδρείο χωρητικότητας τουλάχιστον 50 λίτρων.

Σε ό,τι αφορά στη διακόσμηση, πρέπει να έχετε λεπτή άμμο για να μπορεί να σκάβει και να χώνεται το ψάρι, καθώς και κομματάκια ξύλου για καμουφλάζ του ψαριού σε περίπτωση που αισθάνεται ότι απειλείται. Οι πέτρες πρέπει να είναι πλατιές και όσο το δυνατόν πιο επίπεδες για να μπορεί το θηλυκό να εναποθέτει τα αυγά του και η βλάστηση πυκνή γιατί έτσι αναδεικνύονται τα όμορφα χρώματα του ψαριού. Αφήστε όμως και αρκετό χώρο για να μπορεί το Ραμ να κολυμπά με άνεση. Για να γίνουν περισσότερο τολμηρά τα ψάρια αυτά, φροντίστε να τους έχετε παρέα άλλα ψάρια, κυρίως όσα ανήκουν στο γένος Apistogramma. Φροντίστε επίσης να φιλτράρετε σωστά το νερό και να το ανανεώνετε μερικώς έτσι ώστε να μειώσετε τα επίπεδα νιτρικών αλάτων, τα οποία, σε υψηλές συγκεντρώσεις, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των μικρών κιχλίδων.

Τέλος, αναφορικά με τη διατροφή τους, τα Ραμ χρειάζονται μικρές ποσότητες και ποικιλία. Αγαπούν τόσο την ξηρά όσο και τη νωπή τροφή. Προσοχή να μην τα ταΐζετε υπερβολικά. Τα ψάρια αυτά είναι λαίμαργα.

Αναπαραγωγή: Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, η θηλή του θηλυκού γίνεται εμφανής ενώ η θηλή του αρσενικού προεξέχει περισσότερο. Το φλερτ μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες και γίνεται εμφανές καθώς τα ψάρια αγγίζουν με το στόμα τους και προετοιμάζουν τις πέτρες στις οποίες θα εναποθέσουν τα αυγά.

Κατά το ζευγάρωμα, το αρσενικό γίνεται ιδιαίτερα επιθετικό και θα ήταν θεμιτό να χωρίσετε το ζευγάρι από τα υπόλοιπα ψάρια βάζοντας διαχωριστικό μέσα στο ενυδρείο.

Με την επώαση των αυγών και εφόσον οι νεοσσοί αρχίζουν να κολυμπούν από μόνοι τους, πρέπει να ανανεώνετε, κάθε δεύτερη μέρα, το 40 τοις εκατό του νερού στο ενυδρείο, χρησιμοποιώντας νερό της ίδιας χημικής σύνθεσης καθώς οι νεοσσοί είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στα υψηλά επίπεδα νιτρικού άλατος και πιθανόν να έχετε μεγάλες απώλειες.

Τα μικρά είναι ιδιαίτερα δραστήρια και οι γονείς δεν ελέγχουν με μεγάλη επιτυχία το χώρο, γεγονός που σημαίνει πως μπορούν εύκολα να αποτελέσουν τροφή για τα άλλα ψάρια του ενυδρείου. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να τα χωρίσετε από τα υπόλοιπα ψάρια.

Το παρόν αποτελεί μεταφράσεις από το διαδικτυο και από ξένα περιοδικά