Big Blue 17 Φεβρουαρίου 2009 #1 Share 17 Φεβρουαρίου 2009 Δάκρυσα παναθεμά με... Link to comment Share on other sites More sharing options...
south 17 Φεβρουαρίου 2009 #2 Share 17 Φεβρουαρίου 2009 .....και΄γώ , πολύ καλό... Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ 17 Φεβρουαρίου 2009 #3 Share 17 Φεβρουαρίου 2009 Και δεν είσαι ο μόνος ! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andreas kika 17 Φεβρουαρίου 2009 #4 Share 17 Φεβρουαρίου 2009 Δεν εχω λογια απλα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
panormitis76 17 Φεβρουαρίου 2009 #5 Share 17 Φεβρουαρίου 2009 απίστευτη ιστορία Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δίας 17 Φεβρουαρίου 2009 #6 Share 17 Φεβρουαρίου 2009 Δεν εχω λογια απλα... Γιατι δεν υπαρχουν λογια.......... Link to comment Share on other sites More sharing options...
costas21 18 Φεβρουαρίου 2009 #7 Share 18 Φεβρουαρίου 2009 Πολύ τρυφερό βίντεο ... Αλλά γιατί να συγκινούμαστε τόσο όταν το βλέπουμε με ξένα πρόσωπα...; Και όταν πρόκειτε για δικούς μας ανθρώπους κάνουμε τα χειρότερα; Link to comment Share on other sites More sharing options...
BAKIS 18 Φεβρουαρίου 2009 #8 Share 18 Φεβρουαρίου 2009 Πολύ τρυφερό βίντεο ... Συμφωνώ μαζίσου φίλε μου! Link to comment Share on other sites More sharing options...
ChristosB 18 Φεβρουαρίου 2009 #9 Share 18 Φεβρουαρίου 2009 Πολύ συγκινητικό... Link to comment Share on other sites More sharing options...
stormtrooper 18 Φεβρουαρίου 2009 #10 Share 18 Φεβρουαρίου 2009 (edited) Εγώ από την άλλη, ως πνεύμα αντιλογίας, θα πω ότι το βίντεο είναι εγωιστικό! Ας το αναλύσουμε λιγάκι... Αυτό που κατάλαβα εγώ ως νόημα του βίντεο είναι: 1) Σχέση γονέα προς παιδί 2) Σχέση παιδιού προς γονέα 3) Ανθρώπινα συναισθήματα (αγάπη, εκτίμηση & νοσταλγία) Το δικό μου σκεπτικό έχει ως εξής: 1) Κάποια στιγμή κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι και δεν μας ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή. Από τη στιγμή που θα παρθεί αυτή η απόφαση είναι υποχρεωμένοι οι γονείς να φροντίσουν, να υποστηρίξουν, να αγαπήσουν, να μεγαλώσουν τον "καρπό" τους. Οπότε όλα καλά μέχρι εδώ... 2) Ο κάθε άνθρωπος, ως μωρό και παιδί, τυχαίνει να έχει 2 γονείς. Τονίζω το "τυχαίνει" καθότι δεν τους επιλέγει. Απλά του "κάθονται". Αυτό σημαίνει πως κανένα παιδί δεν είναι υποχρεωμένο να εκτιμήσει και να αγαπήσει τους γονείς του. Κι αυτό γιατί η εκτίμηση και η αγάπη κερδίζονται και δεν φυτρώνονται ξαφνικά κι από το πουθενά. Οπότε θεωρώ την "σύγκριση" που μας βάζει το βιντεάκι να κάνουμε στο μυαλό μας ατυχή. 3) Το πιο σημαντικό απ'όλα!!! Όταν ένας άνθρωπος "νιώθει", το κάνει για τον εαυτό του! Δεν περιμένει ανταλλάγματα και δεν "διαφημίζει" τα συναισθήματά του προσπαθώντας να προκαλέσει βεβιασμένα συναισθήματα στον άλλον. Συνοψίζοντας: Το βιντεάκι το βρίσκω πλήρως ανθρώπινο, αληθινό αλλά και καθημερινό. Αντίστοιχα συναισθήματα υπάρχουν καθημερινά γύρο μας που άλλες φορές τα "πιάνουμε" και άλλες όχι. Το βρίσκω εγωιστικό καθότι, στα δικά μου μάτια, προβάλει ένα είδος γονέα που προσωπικά δεν θα εκτιμούσα για τους λόγους που είπα παραπάνω. Οπότε μπορούμε να αρχίσουμε μία ωραία κοινωνική κουβέντα πάνω στις σχέσεις γονέων και παιδιών... Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, αλλά προσωπικά δεν έχω παιδιά! Έγινε επεξεργασία 18 Φεβρουαρίου 2009 - stormtrooper Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ 19 Φεβρουαρίου 2009 #11 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Ξέχασες να αναλύσεις τη σχέση από άνθρωπο προς άνθρωπο . Link to comment Share on other sites More sharing options...
stormtrooper 19 Φεβρουαρίου 2009 #12 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Ξέχασες να αναλύσεις τη σχέση από άνθρωπο προς άνθρωπο . Η σχέση από άνθρωπο προς άνθρωπο είναι η αρχική. Δηλαδή Ο γονιός πριν από γονιός είναι άνθρωπος... Το ίδιο και το παιδί... Πρώτα απ'όλα όλοι μας είμαστε άνθρωποι! Και τα συναισθήματα κάποιου προς κάποιον άλλον είναι συναισθήματα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Άσχετα από τον "τίτλο" που φέρει ο κάθε ένας (γονιός, αφεντικό κοκ). Θέλω να πω πως ούτως ή άλλως το αν θα εκτιμήσεις, αγαπήσεις, μισήσεις κάποιον είναι πρώτα προς τον άνθρωπο και μετά στον όποιο τίτλο φέρει! π.χ. Δεν θα μπορούσα ποτέ να εκτιμήσω τον εργοδότη μου ως επαγγελματία, αν πρώτα δεν τον εκτιμούσα ως άνθρωπο! Αυτό σημαίνει πως ο τίτλος που φέρει ο κάθε ένας δεν υποχρεώνει τον άλλον να πράξει "κάπως" συγκεκριμένα απέναντί του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση Το ότι κάποιος είναι γονιός δεν σημαίνει πως θα πρέπει πάση θυσία λόγο αυτού του τίτλου να έχει την εκτίμηση και την αγάπη των παιδιών του! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Χρήστος 19 Φεβρουαρίου 2009 #13 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 @stormtrooper: Όταν ένας άνθρωπος "νιώθει", το κάνει για τον εαυτό του! Άκρος εγωιστικό αφού σκέπτεται μόνο τον εαυτό του @stormtrooper: Δεν περιμένει ανταλλάγματα Και όμως περιμένει είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Ος κοινοτικό ον ο άνθρωπος αλληλοσυμπληρώνεται . @stormtrooper: δεν "διαφημίζει" τα συναισθήματά του ο εξωτερίκευση των συναισθημάτων δεν είναι διαφήμιση είναι ανθρώπινο @stormtrooper: προσπαθώντας να προκαλέσει βεβιασμένα συναισθήματα στον άλλον. όταν πας σε μια συναυλία και χτυπιέσαι κάνεις διαφήμιση ή εξωτερικεύεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Βεβιασμένα δεν προκαλείς στους ομοίους σου θετικά συναισθήματα και στους ανόμοιους σου αρνητικά συναισθήματα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
stormtrooper 19 Φεβρουαρίου 2009 #14 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 @stormtrooper: Όταν ένας άνθρωπος "νιώθει", το κάνει για τον εαυτό του! Άκρος εγωιστικό αφού σκέπτεται μόνο τον εαυτό του Διαφωνώ! Τα συναισθήματα είτε αγάπης είτε μίσους είναι προς κάποιον άλλον οπότε αυτομάτως δεν μπορεί να είναι κάτι εγωιστικό. Η αδιαφορία είναι εγωιστική! @stormtrooper: Δεν περιμένει ανταλλάγματα Και όμως περιμένει είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Ος κοινοτικό ον ο άνθρωπος αλληλοσυμπληρώνεται . Ξαναδιαφωνώ! Είναι απόλυτα εγωιστικό να περιμένεις ανταλλάγματα. Δεν λέω ότι δεν συμβαίνει αλλά δεν πρέπει να είναι έτσι, κι αν είναι τίθεται υπό αμφισβήτιση ο όρος "αγάπη". π.χ. Αγαπάω τον σκύλο μου Δεν περιμένω τίποτα από αυτόν. Αν για κάποιο λόγο αυτός με αποφεύγει τότε θα προσπαθήσω έμπραχτα (και όχι μέσω "διαφήμισης") να τον κάνει να με αγαπήσει και αυτός. Αν δεν τα καταφέρω, δεν σημαίνει πως θα πάψω να τον αγαπώ. Αλλιώς δεν είναι πραγματικό συναίσθημα. @stormtrooper: δεν "διαφημίζει" τα συναισθήματά του ο εξωτερίκευση των συναισθημάτων δεν είναι διαφήμιση είναι ανθρώπινο Ο όρος "διαφήμιση" χρησιμοποιήθηκε για το συγκεκριμένο βίντεο, το οποίο είναι πραγματικά διαφήμιση συναισθημάτων. Δεν μιλάμε για την εξωτερίκευση συναισθημάτων. Μιλάμε για το "δες τί έκανα εγώ και τί κάνεις εσύ". Η εξωτερίκευση συναισθημάτων γίνεται έμπραχτα και όχι του στυλ "διάβασε.... ΔΥΝΑΤΑ"!!! @stormtrooper: προσπαθώντας να προκαλέσει βεβιασμένα συναισθήματα στον άλλον. όταν πας σε μια συναυλία και χτυπιέσαι κάνεις διαφήμιση ή εξωτερικεύεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Βεβιασμένα δεν προκαλείς στους ομοίους σου θετικά συναισθήματα και στους ανόμοιους σου αρνητικά συναισθήματα. Θεωρώ ατυχές το παράδειγμα για 2 λόγους: 1) Όταν εγώ θα χτυπηθώ σε μία συναυλία, οι υπόλοιποι θα ξέρουν που έχουν έρθει. Το επέλεξαν!!! Σε αντίθεση με αυτό που αναφέρω πιο πάνω, ότι οι γονείς δεν επιλέγονται. 2) Δεν βρήσκω λόγο να δημιουργώ αρνητικά συναισθήματα στους "ανομοιούς" μου (διαφωνώ πλήρως με τον όρο βέβαια...). Κάνω κάτι πρώτα απ'όλα για μένα και για την αγάπη μου για την μουσική. Δεν μπαίνω στο σπίτι του καθένα και να τον καταναγκάζω να κάνει κάτι που δεν θέλει. Με άλλα λόγια ή αρέσω σε αυτό που κάνω ή δεν αρέσω ή απλά περνάω αδιάφορος. Αρνητικά συναισθήματα δεν θεωρώ ότι μπορώ να προκαλέσω με αυτό που κάνω! Αντίθετα με το βίντεο όπου επειδή ο γονέας απογοητεύεται από την συμπεριφορά του παιδιού προσπαθεί καταναγκαστικά να τον κάνει να νοιώσει (α) άσκημα για την μέχρι εκείνη τη στιγμή συμπεριφορά του (αυτό δεν είναι αγάπη) και (β) να του εκβιάσει ίδια συναισθήματα με αυτά που ένοισε εκείνος κάποια χρόνια πριν! Για να μην παρεξηγηθώ... Απλά διαφωνώ με το μήνυμα που πάει να περάσει το βιντεάκι. Πιστεύω πως ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι υποχρεωμένος να αγαπήσει και να εκτιμήσει κάποιον άλλον άνθρωπο, ότι τίτλο κι αν φέρει ο άλλος. Τα συναισθήματα αγάπης και εκτίμησης είναι ένας διαρκής αγώνας. Αυτό ισχύει σε όλες τις σχέσεις. Είτε είναι φίλου προς φίλο, είτε γονέα προς παιδί, είτε ερωτικού συντρόφου προς το έτερον ήμιση είτε... οτιδήποτε. Ποτέ και κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να στέκεται στο παρελθόν, στις αναμνήσεις και στους "τίτλους" για να νιώσει θετικά συναισθήματα προς κάποιον άλλον. Τα συναισθήματα προέρχονται από τις τρέχουσες καταστάσεις και συμπεριφορές και αν όντως υπάρχουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συναισθήματα αγάπης και εκτίμησης τα εξωτερικεύουμε καθημερινά και έμπραχτα!!! Άλλο ένα παράδειγμα: Δεν είμαι υποχρεωμένος να αγαπώ και να εκτιμώ τον γονιό μου, αν αυτός είναι έμπορος ναρκωτικών/απατεώνας/καθίκι. Όσοι το κάνουν μόνο και μόνο επειδή είναι ο πατέρας τους ή η μάνα τους δεν έχουν κριτική γνώση και θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω και ηλίθιους. Άσχετα με το αν οι γυγκεκριμένοι γονείς μπορεί να μεγάλωσαν το παιδί τους με απόλυτη φροντίδα, αγάπη και προσοχή! Link to comment Share on other sites More sharing options...
panormitis76 19 Φεβρουαρίου 2009 #15 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Σχετικά με το βιντεάκι πάντως δεν νομίζω οτι ο πατέρας πήγε να εκβιάσει την αγάπη του γιού του. Μάλλον (τουλάχιστον από τη δική μου οπτική γωνία) προσπαθεί να του περάσει το συναίσθημα της υπομονής προετοιμάζοντας τον, ίσως, να γίνει καλύτερος πατέρας όταν θα αποκτήσει παιδί. Έχω ένα παιδί και εκ των υστέρων κατάλαβα μερικά πράγματα τα οποία μου έλεγε ο δικός μου πατέρας. Οι οπτικές γωνίες σε ένα τέτοιο θέμα είναι πάμπολλες... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Χρήστος 19 Φεβρουαρίου 2009 #16 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 (edited) @stormtrooper: Όταν ένας άνθρωπος "νιώθει", το κάνει για τον εαυτό του! Άκρος εγωιστικό αφού σκέπτεται μόνο τον εαυτό του Διαφωνώ! Τα συναισθήματα είτε αγάπης είτε μίσους είναι προς κάποιον άλλον οπότε αυτομάτως δεν μπορεί να είναι κάτι εγωιστικό. Η αδιαφορία είναι εγωιστική! Αρα που διαφωνούμε; @stormtrooper: Δεν περιμένει ανταλλάγματα Και όμως περιμένει είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Ος κοινοτικό ον ο άνθρωπος αλληλοσυμπληρώνεται . Ξαναδιαφωνώ! Είναι απόλυτα εγωιστικό να περιμένεις ανταλλάγματα. Δεν λέω ότι δεν συμβαίνει αλλά δεν πρέπει να είναι έτσι, κι αν είναι τίθεται υπό αμφισβήτιση ο όρος "αγάπη". π.χ. Αγαπάω τον σκύλο μου Δεν περιμένω τίποτα από αυτόν. Αν για κάποιο λόγο αυτός με αποφεύγει τότε θα προσπαθήσω έμπραχτα (και όχι μέσω "διαφήμισης") να τον κάνει να με αγαπήσει και αυτός. Αν δεν τα καταφέρω, δεν σημαίνει πως θα πάψω να τον αγαπώ. Αλλιώς δεν είναι πραγματικό συναίσθημα. Υπάρχει η υγιής αγάπη και η αρρωστημένη αγάπη. Παράδειγμα αν αγαπάς μια γυναίκα ή άντρα αν δεν υπάρχει ανταπόκριση τότε σε κάποια φάση σταματάς να αγαπάς το άτομο και στρέφεσαι αλλού. Αυτό γίνεται γιατί η αγάπη είναι αμοιβαία που πάει να πει ότι αγαπάς και περιμένεις άθελα σου ανταπόκριση. Άλλο παράδειγμα προσφέρεις αγάπη η τροφή σε έναν ανήμπορο και νιώθεις ηθική ικανοποίηση. Είσαι εδώ και βοηθάς όσο μπορείς τους αρχάριους γιατί; Γιατί νιώθεις μια προσωπική ηθική ικανοποίηση. Αναπόφευκτα λοιπόν όταν προσφέρουμε κάτι πάντοτε παίρνουμε κάτι. Άρα ό όρος ''Δεν περιμένει ανταλλάγματα'' δεν στέκι διότι πάντοτε παίρνουμε κάτι είτε αυτό είναι υλικό είτε είναι κάποιο συναίσθημα. Υπάρχει εξάλλου και ο φυσικός νόμος, δράση => αντίδραση. @stormtrooper: δεν "διαφημίζει" τα συναισθήματά του ο εξωτερίκευση των συναισθημάτων δεν είναι διαφήμιση είναι ανθρώπινο Ο όρος "διαφήμιση" χρησιμοποιήθηκε για το συγκεκριμένο βίντεο, το οποίο είναι πραγματικά διαφήμιση συναισθημάτων. Δεν μιλάμε για την εξωτερίκευση συναισθημάτων. Μιλάμε για το "δες τί έκανα εγώ και τί κάνεις εσύ". Η εξωτερίκευση συναισθημάτων γίνεται έμπραχτα και όχι του στυλ "διάβασε.... ΔΥΝΑΤΑ"!!! Μερικές φορές δεν μπορείς να εξωτερικεύεις τα συναισθήματα σου με λόγια, αλλά ούτε και με πράξεις, τότε για να σε καταλάβουν προκαλείς τα ανάλογα συναισθήματα για να περάσεις το μήνυμα σου. Αν γίνει αποδεκτό ή όχι και αν η μέθοδος είναι σωστή ή όχι είναι άλλο θέμα. Στο συγκεκριμένο βίντεο ο πατέρας δεν μπόρεσε να εκφραστή διαφορετικά αφού υποτίθεται έχει μια πάθηση, το διάβασε δυνατά είναι για εμάς ώστε να μπορέσουμε να ακούσουμε τη έγραφε το ημερολόγιο, αν τα διάβαζε από μέσα του τότε δεν θα μαθαίναμε στο τέλος γιατί τον αγκάλιασε. Στην πραγματικότητα θα γίνονταν διαφορετικά θα έλεγε απλός διάβασε εδώ. @stormtrooper: προσπαθώντας να προκαλέσει βεβιασμένα συναισθήματα στον άλλον. όταν πας σε μια συναυλία και χτυπιέσαι κάνεις διαφήμιση ή εξωτερικεύεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Βεβιασμένα δεν προκαλείς στους ομοίους σου θετικά συναισθήματα και στους ανόμοιους σου αρνητικά συναισθήματα. Θεωρώ ατυχές το παράδειγμα για 2 λόγους: 1) Όταν εγώ θα χτυπηθώ σε μία συναυλία, οι υπόλοιποι θα ξέρουν που έχουν έρθει. Το επέλεξαν!!! Σε αντίθεση με αυτό που αναφέρω πιο πάνω, ότι οι γονείς δεν επιλέγονται. 2) Δεν βρήσκω λόγο να δημιουργώ αρνητικά συναισθήματα στους "ανομοιούς" μου (διαφωνώ πλήρως με τον όρο βέβαια...). Κάνω κάτι πρώτα απ'όλα για μένα και για την αγάπη μου για την μουσική. Δεν μπαίνω στο σπίτι του καθένα και να τον καταναγκάζω να κάνει κάτι που δεν θέλει. Με άλλα λόγια ή αρέσω σε αυτό που κάνω ή δεν αρέσω ή απλά περνάω αδιάφορος. Αρνητικά συναισθήματα δεν θεωρώ ότι μπορώ να προκαλέσω με αυτό που κάνω! Αντίθετα με το βίντεο όπου επειδή ο γονέας απογοητεύεται από την συμπεριφορά του παιδιού προσπαθεί καταναγκαστικά να τον κάνει να νοιώσει (α) άσκημα για την μέχρι εκείνη τη στιγμή συμπεριφορά του (αυτό δεν είναι αγάπη) και (β) να του εκβιάσει ίδια συναισθήματα με αυτά που ένοισε εκείνος κάποια χρόνια πριν! Μην τα βλέπεις τόσο ορθολογιστικά τα πράγματα παράδειγμα ανέφερα. Για να καταλάβεις τη θέλω να πω θα σου πω το εξής. Πες πως εγώ αντιπαθώ όσους βάφουν τα μαλλιά τους κόκκινα. Βγαίνω στον δρόμο και βλέπω έναν άνθρωπο με κόκκινα μαλλιά και με προσκαλεί απέχθεια. Λοιπόν το συγκεκριμένο άτομο λόγο της ιδιαιτερότητας του με εκβιάζει να εκφράσω ένα συναίσθημα που αν δεν τον έβλεπα δεν θα το έκφραζα. Άλλο παράδειγμα προχοράς στο δρόμο και βλέπεις ένα οδηγό να σκοτώνει ένα παιδί. Το γεγονός σε αναγκάζει σε εκβιάζει δηλαδή να νιώσεις οργή για τον οδηγό και θρήνο για το παιδί. Θέλω να πω ότι δεν μπορούμε εμείς η άνθρωποι εφόσον ζούμε στην κοινωνία να μην εκβιάζουμε έστω και άθελα μας θετικά ή αρνητικά συναισθήματα προς τον πλησίον μας. Με το όρο ομοίους εννοούσα τους ομοϊδεάτες χωρίς υποτιμητικό υπονοούμενο. Έγινε επεξεργασία 19 Φεβρουαρίου 2009 - Χρήστος Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Blue 19 Φεβρουαρίου 2009 Author #17 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Είναι πολύ καλό το ότι με θέμα το συγκεκριμένο βίντεο μπορούμε να πάμε την κουβέντα και λίγο παραπάνω. Απο την άλη προσωπικά θέλω να είμαι λίγο επιφυλακτικός, όχι με τα συναισθήματά μου, αφού έτσι και αλλοιώς δάκρυσα βλέποντας το βίντεο αυτό, αλά κυρίως με την κριτική μου, απέναντι σε αυτά που αναπτύχθηκαν πριν ,και αυτό γιά τον βασικό λόγο, του ότι ακόμη δεν έχω γίνει πατέρας.Δεν μπορώ να μπώ στην ψυχολογία αυτη, και συνεπώς δεν μπορώ να κρίνω δίκαια.Αυτο που ξέρω είναι ότι μη έχοντας πλέον κανέναν απο τους δύο γονείς μου,<ζηλεύω> αυτο το παιδί, έχοντας αυτον τον πατέρα και ας είναι ο μεγαλύτερος εγωιστής!!! Συνήθως πρέπει να χάσουμε κάτι γιά να εκτιμήσουμε την αξία του αργότερα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Blue 19 Φεβρουαρίου 2009 Author #18 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Είναι πολύ καλό το ότι με θέμα το συγκεκριμένο βίντεο μπορούμε να πάμε την κουβέντα και λίγο παραπάνω. Απο την άλη προσωπικά θέλω να είμαι λίγο επιφυλακτικός, όχι με τα συναισθήματά μου, αφού έτσι και αλλοιώς δάκρυσα βλέποντας το βίντεο αυτό, αλά κυρίως με την κριτική μου, απέναντι σε αυτά που αναπτύχθηκαν πριν ,και αυτό γιά τον βασικό λόγο, του ότι ακόμη δεν έχω γίνει πατέρας.Δεν μπορώ να μπώ στην ψυχολογία αυτη, και συνεπώς δεν μπορώ να κρίνω δίκαια.Αυτο που ξέρω είναι ότι μη έχοντας πλέον κανέναν απο τους δύο γονείς μου,<ζηλεύω> αυτο το παιδί, έχοντας αυτον τον πατέρα και ας είναι ο μεγαλύτερος εγωιστής!!! Συνήθως πρέπει να χάσουμε κάτι γιά να εκτιμήσουμε την αξία του αργότερα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
viciouscircle 19 Φεβρουαρίου 2009 #19 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 (edited) Ο εγωισμός όπως τον έχουμε συνηθίσει από την κοινωνία, είναι το να προσπαθείς να κάνεις "του κεφαλιού σου" ακόμα και αν πρέπει να ρίξεις τους άλλους, γιατί νιώθεις το κέντρο του κόσμου... Ας το δούμε και από μια άλλη σκοπιά: εγωισμός είναι να κάνεις αυτό που είσαι χωρίς να υποκρίνεσαι οτι είσαι κάποιος άλλος. Αν πιστεύεις κάτι, ότι και αν είναι αυτό, είτε φαίνεται σωστό στους άλλους είτε όχι, υπάρχει κάτι ειλικρινές: Αυτό που πισεύεις, βγαίνει από εσένα, είσαι ο εαυτός σου, είσαι αυτό. Αν δεν είσαι εγωιστής πάντα (οι περισσότεροι είμαστε που και που ), τότε τις φορές που δεν είσαι, απλά δεν είσαι ο εαυτός σου. Σου λένε: μην είσαι τόσο εγωιστής! ...και από ενοχές σταματάς να είσαι ο εαυτός σου, σταματάς να εκφράζεις αυτό που είσαι και υποκρίνεσαι οτι είσαι αυτό που θέλει ο κόσμος να δει, γίνεσαι κάποιος άλλος για να μην έχεις ενοχές, αλλά δεν είσαι εσύ. Και ο εγωισμός δεν είναι απαραίτητα κακός για τους άλλους. πχ 1: Θες να πουλήσεις κάτι σε κάποιον που είναι σε ανάγκη και λες: "τώρα που μπορώ, θα τον δαγκώσω κανονικά, το κέρδος είναι ο θεός μου" και το λες ειλικρινά, μπορεί να μην είναι καλό για τον άλλον και η κοινωνία να το κατακρίνει αλλά είσαι ο εαυτός σου, καλός ή καλός είσαι εσύ! Και ύστερα έρχεται κάποιος και σου λέει: "θα έπρεπε να ντρέπεσαι, αυτό είναι λάθος!" και από ενοχές και ντοπή ανακαλείς, γίνεσαι κάποιος άλλος και κάνεις ότι σου λέει η κοινωνία. πχ 2: Βλέπεις οτι ο άλλος είναι σε ανάγκη αλλά λες: "θα του πάρω λιγότερο από το κανονικό γιατί αυτό θεωρώ σωστό, αυτό με κάνει να νιώθω ο εαυτός μου" και είσαι πάλι ειλικρινής, είτε αρέσει στην κοινωνία είτε όχι, είσαι ο εαυτός σου. Και ύστερα έρχεται κάποιος και σου λέει: "Μην είσαι κορόιδο, έχουμε οικονομική κρίση, θα πεινάσει η οικογένειά σου, μην πας με τον σταυρό στο χέρι" και εσύ υποκύπτεις στην πίεση και ξεχνάς τον εαυτό σου και προσποιείσαι οτι είσαι κάποιος άλλος προκειμένου να συμφωνήσεις με την κοινωνία που σου δίνει καλά επιχειρήματα. Και ρωτάω: τι έχει περισσότερη σημασία, να είσαι εσύ καλός ή κάκός, τεμπέλης ή δουλευταράς, ανεύθυνος ή υπεύθυνος? ή να μην είσαι τίποτα προκειμένου να νιώθεις καλά με τους γύρω σου? Είναι ίσως ριζοσπαστική η άποψή μου αλλά πιστεύω οτι αν με κάθε ενοχή και κόντρα με τους γύρω σου, δηλαδή κριτική από το περιβάλλον σου, σταματάς να είσαι εγωιστής (ο ευτός σου!) και παίρνεις κάποιον άλλον ρόλο... ...τότε θα χάσεις το κάλύτερο: Το να είσαι ο εαυτός σου συνέχεια, να είσαι οι πράξεις και οι σκέψεις σου... και οποιαδήποτε αλλαγή στην συμπεριφορά σου να ξέρεις οτι είναι ειλικρινής και πηγάζει από εσένα και όχι από τους άλλους. Να είσαι σε πλήρη συνείδηση σκέψεων, πράξεων και συμπεριφοράς ακόμα και αν το περιβάλλον σου αντιδρά. Αντέχεις να είσαι ο εαυτός σου? Έγινε επεξεργασία 19 Φεβρουαρίου 2009 - viciouscircle Link to comment Share on other sites More sharing options...
stormtrooper 19 Φεβρουαρίου 2009 #20 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 (edited) @Χρήστο Για να μην ξαναβάλω όλο αυτό το μακρυνάρι (με το συμπάθειο κι όλας ) σε παράθεση, θα απαντήσω λίγο πιο γενικά: Καταρχήν δεν ξέρω αν διαφωνούμε ή όχι, αλλά αυτό που λέω εγώ είναι πως το βίντεο παρουσιάζει μία εγωιστική πλευρά του γονέα. Δεν λέω πως γενικώς είναι ένας εγωιστής άνθρωπος και παλιοχαρακτήρας. Απλά, το συγκεκριμένο θέμα, επειδή έχει τύχει να το ζήσω κι εγώ εν μέρη, θεωρώ πως ΚΑΝΕΝΑΣ γονιός δεν πρέπει να απαιτεί με το "έτσι θέλω" την αγάπη των παιδιών του. Θα πρέπει να είναι συνεχώς σε έναν αγώνα απόκτισης αυτής της αγάπης και της εκτίμησης. Επίσης θεωρώ ότι η αγάπη είναι μία. Δεν υπάρχει ερωτική, φιλική, γονική ή οτιδήποτε άλλο. Και ποτέ αυτή η αγάπη δεν μπορεί να είναι αρρωστημένη, όταν είναι αληθινή! Και η αγάπη δεν έχει όγκο... δεν μπορεί να "πιάσει" μέρος της καρδιάς και να μην χωράει άλλο. Όταν αγαπάς και δεν βρίσκεις ανταπόκριση, δεν πάυεις να αγαπάς. Παύεις, ίσως, να προσπαθείς να μεταπείσεις τον άλλον, αλλά δεν παύεις να τον αγαπάς. Αν νοιώσεις πως παύεις σημαίνει πως αυτό που ένοιωθες δεν είναι αγάπη. Αυτό βέβαια κάτω από την προϋπόθεση ότι δεν αλλάζουν άλλα δεδομένα. Π.χ. Αγαπάω κάποιον/α αλλά αυτός/ή με ξεφτιλίζει. Αν σέβομαι τον εαυτό μου, κρίνω πως δεν αξίζει την αγάπη που του/της δείχνω. Σε αυτό που μάλλον διαφωνούμε είναι στην εξωτερίκευση αυτών των συναισθημάτων. Δηλαδή... Ποτέ δεν ένοιωσα την ανάγκη να καταλάβει άμεσα ή έμμεσα κάποιος ότι τον αγαπώ ή τον μισώ ή το εκτιμώ ή οτιδήποτε άλλο. Αν μου έβγαινε βάση των πράξεών μου καλώς. Αν όχι... πάλι καλώς. Δεν θα το κυνηγήσω να καταλάβει ο άλλος πως τον βλέπω!!! Τέλος όσον αφορά το ομοϊδεάτες, δεν το παρεξήγησα. Απλά με ενοχλεί γενικώς σαν λέξη καθότι από μόνη της "τσουβαλιάζει" τους ανθρώπους! Άσε που μου φέρνει στο νου εθνικιστές, ναζί, κομμουνιστές κοκ... Αυτά.... Έγινε επεξεργασία 19 Φεβρουαρίου 2009 - stormtrooper Link to comment Share on other sites More sharing options...
Χρήστος 19 Φεβρουαρίου 2009 #21 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Με αρέσουν η αντιπαραθέσεις και ιδιαίτερα όταν συναντώ πνεύμα αντιλογίας με αρέσει να το αντιλέγω. Όποτε για το μέλλον θα με έχεις μπροστά σου. Το θέμα δεν είναι ποιος έχει δίκαιο και ποιος όχι η κατά πόσο διαφωνούμε η συμφωνούμε. Δια μέσο μιας συζήτησης πάντοτε βγαίνει κάτι θετικό και αν είμαστε ανοιχτά μυαλά πάντοτε αποκομίζουμε από μια συζήτηση κάτι το θετικό. Επειδή είμαστε άνθρωποι και το κύριο χαρακτηριστικό μας είναι τα λάθη. Τότε αυτομάτως κάπου στο κείμενο το δικό μου έχω λάθος και κάπου στο δικό σου έχεις εσύ λάθος. Η μαγκιά είναι να βρει ο κάθε ένας τα θετικά του άλλου να αγνοήσει τα λάθη και να ζυμώσει μια καινούργια άποψη, μόνο έτσι θα εξελιχθούμε θετικά. Link to comment Share on other sites More sharing options...
viciouscircle 19 Φεβρουαρίου 2009 #22 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Κατά τη γνώμη ενός φιλοσόφου (Όσσο) η αγάπη έχει κατεύθυνση προς τα μπρος στη δημιουργία, από τους γονείς στα παιδιά, από τα παιδιά στα εγγόνια κλπ Όταν κάποιος εκβιάζει την αγάπη προς την αντίστροφή κατεύθυνση, απλά δημιουργεί πρόβλημα στους άλλους που δεν τους είναι τόσο εύκολο να την δώσουν και νιώθει και ο ίδιος ανικανοποίητος. Έτσι, παρατηρείται οτι τα παιδιά μπορούν εύκολα να απορρίψουν τους "αμαρτωλούς" γονείς ενώ αντίθετα οι γονείς σπάνια απορρίπτουν τα "αμαρτωλά" παιδιά τους. Γι' αυτό λέει οτι το καλύτερο που μπορεί να κάνει ένας γονιός στα παιδιά του, είναι να τους δώσει όση περισσότερη αγάπη μπορεί (και μπορεί να δώσει πάρα πολύ) χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα. Και μόνο που μπορεί να νιώσει τόση αγάπη ο γονιός του αρκεί. Όσοι έχουν παιδιά ίσως μπορούν να μας πούν... Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ 19 Φεβρουαρίου 2009 #23 Share 19 Φεβρουαρίου 2009 Και μόνο που μπορεί να νιώσει τόση αγάπη ο γονιός του αρκεί. Όσοι έχουν παιδιά ίσως μπορούν να μας πούν... Ναι έτσι είναι ! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεθείτε
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Είσοδος