ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 4 Ιουλίου 2008 Author #26 Share 4 Ιουλίου 2008 • Μπουγιουρντί - Μου΄ρθε το μπουγιουρντί Λαϊκή και μάλλον ειρωνική έκφραση, στις περιπτώσεις που λαβαίνουμε ή στέλνουμε ένα έγγραφο, γράμμα ή διαταγή με επιτιμητικό περιεχόμενο (κατσάδα). Έχει την έννοια του γρήγορου ή του απροσδόκητου. Παράγεται από την τούρκικη λέξη "Μπουγιουρουλντίν" που σημαίνει διάταγμα του Μεγάλου Βεζίρη που έχει τη μεγάλη σφραγίδα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
iki28 4 Ιουλίου 2008 #27 Share 4 Ιουλίου 2008 Link to comment Share on other sites More sharing options...
MARIOSAFRICANOS 4 Ιουλίου 2008 #28 Share 4 Ιουλίου 2008 Ειναι πραγματικα αρκετα ενδιαφεροντα ολα αυτα φιλε ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ! Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 8 Ιουλίου 2008 Author #29 Share 8 Ιουλίου 2008 • Με το νι και με το σίγμα Παλαιότερα, όταν τα παιδιά μάθαιναν υποκοριστικά, ο δάσκαλος τους έλεγε ότι η αρχική τους κατάληξη ήταν σε -ιο και ότι στα μεσαιωνικά χρόνια ήταν σε –ιον και –ιν, για να καταλήξει στο τέλος το απλό –ι . Π.χ. παιδίον, παιδίν, παιδί. Επίσης, ότι ο τύπος των θηλυκών τριτόκλιτων ήταν σε –ις και κατέληξε να φύγει το τελικό –ς. Π.χ. πόλις, πόλι. Όταν στους τελευταίους αιώνες άρχισαν να γράφουν το χέρι, το πόδι, χωρίς το –ν και η πίστι, η πόλι. Χωρίς το –ς, οι τύποι που είχαν το νι και το σίγμα θεωρούνταν οι πιο σωστοί και οι κομψότεροι. Γι’ αυτό όποιος μιλούσε με το νι και με το σίγμα, μιλούσε σωστά και τέλεια. Απ’ αυτό, λοιπόν, βγήκε η φράση «του τα είπα με το νι και με το σίγμα». Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zorba_The_Freak 8 Ιουλίου 2008 #30 Share 8 Ιουλίου 2008 Εξαιρετικό Θέμα!!! Μου αρέσει ΠΟΛΥ!!!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 9 Ιουλίου 2008 Author #31 Share 9 Ιουλίου 2008 Μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος Όπως οι αρχαίες Ελληνίδες, οι Βυζαντινές, αλλά και οι σημερινές γυναίκες, μεταχειρίζονται πολλά τεχνάσματα για να παρουσιάζονται ωραίες. Ένα από τα μέσα αυτά ήταν και το χρωμάτισμα του προσώπου τους. Ξέχωρα, όμως από τις μπογιές που έβαζαν οι γυναίκες στο πρόσωπο τους, χρησιμοποιούσαν και άλλα τεχνάσματα, για να γίνουν όμορφες. Ξύριζαν τις τρίχες των φρυδιών τους, τόσο όσο το πάχος γαϊτανιού, γινόντουσαν δηλαδή γαϊτανοφρυδούσες ή γαϊτανοφρύδες ή σύμφωνα με ένα κείμενο του ονειροκρίτη, έβγαζαν το χνούδι από το μάγουλο τους με μεταξωτή κλωστή που την τραβούσαν. Έτσι λένε ότι βγήκε αυτή η φράση, όμως υπάρχει και ένας μύθος, κατά τον οποίο κάποια γριά ήθελε να γίνει ωραία και δέχτηκε να της γδάρουν το παλιό δέρμα, ώστε να φυτρώσει καινούριο. Όταν κατά τη διάρκεια του γδαρσίματος την ρώτησαν αν πονάει, εκείνη απάντησε "εμπρός στα κάλλη τι είναι ο πόνος". Link to comment Share on other sites More sharing options...
skoros 9 Ιουλίου 2008 #32 Share 9 Ιουλίου 2008 Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 11 Ιουλίου 2008 Author #33 Share 11 Ιουλίου 2008 • Τα βρήκε μπαστούνια - Εκατό χρόνια μετά το πάρσιμο του φρουρίου της Ακροκόρινθου από το Λέοντα το Σγουρό, οι Φράγκοι γιόρταζαν στην Κόρινθο με μεγάλη τελετή αυτή την επέτειο. Οι ευγενείς έκαναν ιππικούς αγώνες κάτω από τα ερωτικά βλέμματα των γυναικών. Νικητές στους αγώνες αυτούς ξεχώρισαν δύο: - Ο Ελληνογάλλος δούκας των Αθηνών Γουίδος –μόλις 20 χρόνων- και ο Νορμανδός Μπουσάρ, φημισμένος καβαλάρης και οπλομάχος. Εκείνη την ημέρα κάλεσε σε μονομαχία ο «μπάιλος» του Μορέα, Νικόλας ντε Σαιντομέρ, τον παλατίνο της Κεφαλληνίας Ιωάννη, που φοβήθηκε τη δύναμη του αντίπαλού του κι αρνήθηκε να χτυπηθεί, με την πρόφαση ότι το άλογό του ήταν αγύμναστο. - Αλλά ο Μπουσάρ τον ντρόπιασε μπροστά σε όλους, γιατί ανέβηκε πάνω σ’ αυτό το ίδιο άλογο κι έκανε τόσα γυμνάσματα, ώστε να κινήσει το θαυμασμό των θεατών. Ύστερα, καλπάζοντας γύρω από την κονίστρα, φώναξε δυνατά: «Να το άλογο που μας παρέστησαν για αγύμναστο». Αυτό, βέβαια, ήταν αρκετό, για να ξυπνήσει το θανάσιμο μίσος του Ιωάννη, ο οποίος έστειλε κρυφά έναν υπηρέτη του, για ν’ αλλάξει τα δύο ξίφη του Μπουσάρ με δύο πανομοιότυπα ξύλινα, αυτά, δηλαδή, που τα είχαν, για να γυμνάζονται οι αρχάριοι. - Τα ξύλινα αυτά ξίφη ονομάζονταν «μπαστέν» και οι Έλληνες τα έλεγαν «μπαστούνια». Όταν ο υπηρέτης κατάφερε να τ’ αλλάξει, ο Ιωάννης κάλεσε τον Μπουσάρ αμέσως με μονομαχία. Ανύποπτος εκείνος, τράβηξε το πρώτο ξίφος του και το βρήκε ξύλινο. Τραβά και το δεύτερο κι αυτό «μπαστούνι». Και τα δύο τα βρήκε «μπαστούνια». Ο Ιωάννης κατόρθωσε τότε να τον τραυματίσει θανάσιμα στο στήθος. Από τότε έμεινε η φράση «τα βρήκε μπαστούνια» –που δεν έχει καμιά σχέση με τα τραπουλόχαρτα- και που τη λέμε για εκείνους που βρίσκουν εμπόδια στις δουλειές τους. Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 14 Ιουλίου 2008 Author #34 Share 14 Ιουλίου 2008 Μου έψησε το ψάρι στα χείλη Ο λαός του Βυζαντίου γιόρταζε με μεγάλη κατάνυξη και πίστη όλες τις μέρες στης Σαρακοστής. Το φαγητό του ήταν μαρουλόφυλλα βουτηγμένα στο ξίδι, μαυρομάτικα φασόλια, φρέσκα κουκιά και θαλασσινά. Στα μοναστήρια, όμως ήταν ακόμη πιο αυστηρά, αν και πολλοί καλόγεροι, που δεν μπορούσαν να κρατήσουν περισσότερο τη νηστεία, έκαναν πολλές φορές κρυφές αμαρτίες και έτρωγαν αυγά ή έπιναν γάλα. Αν τύχαινε, όμως κανένας από αυτούς να πέσει στην αντίληψη των άλλων, καταγγελόταν αμέσως στο ηγουμενοσυμβούλιο και καταδικαζόταν στις πιο αυστηρές ποινές. Κάποτε, λοιπόν, ένας καλόγερος, ο Μεθόδιος, πιάστηκε να τηγανίζει ψάρια μέσα σε μια σπηλιά, που ήταν κοντά στο μοναστήρι. Το αμάρτημα του θεωρήθηκε φοβερό. Η τιμωρία του ήταν, να του γεμίσουν το στόμα με κάρβουνα και να του βάλουν ένα ωμό ψάρι να ψηθεί. Ο καλόγερος φυσικά πέθανε μετά από λίγο, αλλά ωστόσο έμεινε η φράση "μου έψησε το ψάρι στα χείλη". Link to comment Share on other sites More sharing options...
psaropouli 14 Ιουλίου 2008 #35 Share 14 Ιουλίου 2008 Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Εγώ πάντα είχα την απορία απο που βγήκε η έκφραση "την κάναμε από κούπες" Ξέρει κανείς? Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 14 Ιουλίου 2008 Author #36 Share 14 Ιουλίου 2008 Ένα μικρό δώρο για τα γενέθλειά σου. Να τα εκατοστήσεις.... Από κάποιο site... "Από την πρέφα πρέπει να προέρχονται και φράσεις όπως «την κάναμε από κούπες» (επειδή οι κούπες είναι η ακριβότερη φυλή, οπότε αν μπεις μέσα στις κούπες πληρώνεις περισσότερα). Αλλά και γενικά η χαρτοπαιξία και τα τραπουλόχαρτα έχουν δώσει πάμπολλες ιδιωματικές και παροιμιακές εκφράσεις, μερικές πανευρωπαϊκές, όπως παίζω με ανοιχτά χαρτιά, βάζω κάτω τα χαρτιά μου, ανοίγω τα χαρτιά του, έχω κρυμμένο έναν άσο στο μανίκι μου, παίζω το καλό μου ή το τελευταίο μου χαρτί, γκρεμίστηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, παίζει με σημαδεμένη τράπουλα. Λέμε επίσης τα κάνανε πλακάκια (από μέθοδο των χαρτοκλεπτών), το πέρασε στο ντούκου (από την πόκα) ή κρατάει πισινή (από την κοντσίνα)." Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 15 Ιουλίου 2008 Author #37 Share 15 Ιουλίου 2008 • Έχει μπάρμπα στην Κορώνη Η παροιμία αυτή βγήκε από την γειτονική πολιτεία της Μεθώνης, την Κορώνη, που κι αυτή είχε μεγάλο πλούτο και δύναμη. Είναι γνωστό πως γενικός διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, οι μπέηδες των άλλων πόλεων, ήταν πιο κάτω από αυτόν. Ο μόνος που αποτελούσε εξαίρεση ήταν ο μπέης της Κορώνης, γιατί, σύμφωνα με απαράβατο έθιμο, στην Κορώνη έστελναν για μπέη ένα στενό συγγενή του Σουλτάνου. Έτσι ο μπέης της Κορώνης, διοικητικά, υπάγονταν βέβαια στον πασά της Τριπολιτσάς, ουσιαστικά όμως τον επηρέαζε σημαντικά και δεν τολμούσε ο πασάς να του αρνηθεί κανένα ρουσφέτι. Έτσι, όποιος είχε καμία σοβαρή υπόθεση στην Τρίπολη ή είχε κανένα άλλο ζήτημα, που επρόκειτο να λυθεί από τον πασά της Τριπολιτσάς και τύχαινε να συγγενεύει με κανένα Κορωναίο προύχοντα, κατέφευγε σ’αυτόν, εκείνος μεσίτευε στον μπέη της Κορώνης, με την προσφορά, βέβαια, πλούσιων δώρων. Ο μπέης της Κορώνης έδινε τότε ένα σημείωμα για τον πασά της Τριπολιτσάς και η δουλειά τις περισσότερες φορές τελείωνε. Την έκφραση αυτή τη μεταχειριζόμαστε για εκείνον που έχει μεγάλα μέσα και καταφέρνει τις δουλίτσες του. Link to comment Share on other sites More sharing options...
MARIOSAFRICANOS 15 Ιουλίου 2008 #38 Share 15 Ιουλίου 2008 Ενα <μπαρμπα> ψαχνω και εγω ρε παιδια να με βολεψει !!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 16 Ιουλίου 2008 Author #39 Share 16 Ιουλίου 2008 Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει Η λέξη 'Κολαούζος' προέρχεται από την Τουρκική Kilavuz και σημαίνει τον οδηγητή, τον οδηγό. Χωριό λοιπόν που φαίνεται δεν χρειάζεται οδηγό για να σε πάει. Σε κάτι δηλαδή που είναι φανερό και αυταπόδειχτο δεν χρειάζεται κολαούζος Link to comment Share on other sites More sharing options...
MARIOSAFRICANOS 16 Ιουλίου 2008 #40 Share 16 Ιουλίου 2008 Ειναι πολυ επιμορφωτικα ολα αυτα φιλε ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ , μπραβο συνεχισε να μας μαθενεις και αλλα ! Link to comment Share on other sites More sharing options...
venom 16 Ιουλίου 2008 #41 Share 16 Ιουλίου 2008 που τα γνωριζεις???... και ειχα αποριες απο που προηλθαν... thanks Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 16 Ιουλίου 2008 Author #42 Share 16 Ιουλίου 2008 που τα γνωριζεις???... και ειχα αποριες απο που προηλθαν... thanks Τα έχω συλλέξει απο διάφορες πηγές, βιβλία, σχετικά sites και διάφόρους σοφούς παππούδες. Link to comment Share on other sites More sharing options...
venom 16 Ιουλίου 2008 #43 Share 16 Ιουλίου 2008 Τα έχω συλλέξει απο διάφορες πηγές, βιβλία, σχετικά sites και διάφόρους σοφούς παππούδες. Ωραια συλλογη,αξιζει.... Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ 17 Σεπτεμβρίου 2008 #44 Share 17 Σεπτεμβρίου 2008 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ μας ελειψες . Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 26 Σεπτεμβρίου 2008 Author #45 Share 26 Σεπτεμβρίου 2008 • Χάσαμε τα πασχάλια μας Η έκφραση ξεκίνησε από τα Κεφαλλονίτικα ανέκδοτα. Στα τέλη του 19ου αιώνα στην Κεφαλονιά ήταν δεσπότης ο Δόριζας, πολύ μορφωμένος και πολύ καλός κληρικός. Την εποχή εκείνη οι παπάδες μας ήταν, κατά κανόνα, πολύ λίγο γραμματιζούμενοι. Αλλά κάποιος απ' αυτούς ήταν ολότελα αγράμματος. Για να διαβάσει τα ιερά βιβλία τ' άνοιγε σωστά ή ανάποδα σ' οποιαδήποτε σελίδα και έψελνε από μνήμης, γιατί όσα έπρεπε να πει τα γνώριζε απ' έξω. Είχε μεγάλη μνήμη. Ο δάσκαλος του χωριού του διάβαζε το Ευαγγέλιο την παραμονή κι αυτός την άλλη μέρα το έλεγε. Τα πράγματα, όμως, δυσκολευόντουσαν τη Μεγάλη Πέμπτη, που έπρεπε να θυμάται απ' έξω και τα 12 Ευαγγέλια. Κάποτε, μάλιστα, έχασε και τον αριθμό και τα 12 Ευαγγέλια τα έκανε … 13. (Απ' εδώ και το τραγούδι: "κεφαλλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία, τα 12 ευαγγέλια τα κάνει 13"). Για να μην τα χάσει, λοιπόν ο παπάς, ο δεσπότης του έδωσε ένα σακούλι με κουκιά μετρημένα, να τρώει ένα την ημέρα, ώστε να πέσει σωστά το Πάσχα κι έτσι δε θα 'χανε τα Πασχάλια του ο παπάς του Αθέρα της Κεφαλονιάς. Η παπαδιά του, όμως, δεν το 'ξερε αυτό και νομίζοντας ότι άρεσαν στον παπά τα κουκιά, αγόρασε κι άλλα λίγα και τα πρόσθεσε στο σακούλι, που του είχε στείλει ο δεσπότης, χωρίς να το ξέρει ο άντρας της. Έτσι, ενώ στ' άλλα χωριά ήρθε και πέρασε το Πάσχα, στην Αθέρα η Πασχαλιά … αργούσε. Και οι χωριανοί έλεγαν: "Χάσαμε τα Πασχάλια μας". Link to comment Share on other sites More sharing options...
venom 26 Σεπτεμβρίου 2008 #46 Share 26 Σεπτεμβρίου 2008 welcome back Link to comment Share on other sites More sharing options...
pan 26 Σεπτεμβρίου 2008 #47 Share 26 Σεπτεμβρίου 2008 Πραγματικα πιστευω οτι οι γνωσεις σου μονο ωφελη εχουν να μας δωσουν. Welcome back Link to comment Share on other sites More sharing options...
salTasos 26 Σεπτεμβρίου 2008 #48 Share 26 Σεπτεμβρίου 2008 που τα γνωριζεις???... και ειχα αποριες απο που προηλθαν... thanks ΤΑΚΗ ΝΑΣΤΟΥΛΗ <ΛΕΞΕΙΣ & ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ > εκδόσεις ΑΣΤΕΡΙΑΣ Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 29 Σεπτεμβρίου 2008 Author #49 Share 29 Σεπτεμβρίου 2008 • Αυγά σου καθαρίζουνε ; - Μια φορά το χρόνο, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν - για να τιμήσουν την Αφροδίτη και το Διόνυσο - μ’ έναν πολύ τρελό και παράξενο τρόπο: Κάθε 15 Μαΐου, έβγαινε ο λαός στις πλατείες και άρχιζε τον «αυγοπόλεμο» με … αυγά μελάτα! Χιλιάδες αυγά ξοδεύονταν εκείνη την ημέρα για διασκέδαση κι ο κόσμος γελούσε ξεφρενιασμένα. Τα γέλια αυτά εξακολουθούσαν για βδομάδες ολόκληρες. Στη γιορτή αυτή δεν έπαιρναν μέρος μονάχα οι πολίτες, που ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης, αλλά και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, στρατηγοί, άρχοντες, Ρωμαίες δεσποινίδες και αυτοκράτορες καμιά φορά. π. χ. ο «αυγοπόλεμος» ήταν μια από τις μεγάλες αδυναμίες του Νέρωνα, που πετούσε αυγά στους αξιωματικούς και τους ακόλουθους των ανακτόρων του, χωρίς να είναι η μέρα της γιορτής των αυγών. Στο Βυζάντιο φαίνεται πως η γιορτή έγινε της μόδας, για πολύ λίγο διάστημα όμως. Σε πολλά βυζαντινά κείμενα, αναφέρεται συχνά, αλλά μόνο με δύο - τρία λόγια. Έτσι από το περίεργο αυτό έθιμο - που η αιτία του χάνεται στα βάθη των αιώνων - έμεινε η ερωτηματική φράση: «αυγά σου καθαρίζουνε;». Τη λέμε δε, όταν βλέπουμε κάποιον να γελά χωρίς λόγο και αφορμή. Link to comment Share on other sites More sharing options...
rania20062 30 Σεπτεμβρίου 2008 #50 Share 30 Σεπτεμβρίου 2008 Αλλού τρως και πίνεις και αλλου το δίνεις Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή κάντε είσοδο για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να προσθέσετε ένα σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Δημιουργήστε ένα νέο λογαριασμό. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεθείτε
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Είσοδος