Στρωσιμο με χρυσοψαρα

[viciouscircle]

Καλά ε... όποια εταιρία φτιάξει σκεύσμα που θρέφει μόνο τους ωφέλιμους μικροοργανισμούς ενώ κρατάει σε χαμηλά επίπεδα τους βλαβερούς έχει να κονομίσει...

Αυτό είναι... θέλω να το κατοχυρώσω!

[ΨΑΛΤΗΣ ΝΙΚΟΣ]

Τα δικά μου ενυδρεία τα έχω στρώσει με την μέθοδο της αμμωνίας, θα ήθελα όμως μελλοντικά να δοκιμάσω και την εναλλακτική της τροφής

Αγαπητέ Φίλε, θα έλεγα, ότι τα ενυδρεία σου έκλεισαν τον κύκλο του αζώτου, με τη χρήση χημικής αμμωνίας.

Η βιολογική ωρίμανσή τους όμως, σαν κλειστά βιολογικά συστήματα, συνεχίστηκε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως για αρκετούς μήνες μετά.

Αυτή ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν οργανικές ουσίες στα ενυδρεία σου, όπως τροφή, απόβλητα ψαριών, με αποτέλεσμα την παρουσία μεγάλης ποικιλίας μικρόκοσμου με ισορροπημένη πληθυσμιακή ανάπτυξη.

Το αποτέλεσμα σίγουρα είναι το ζητούμενο και στις δύο μεθόδους. Η πορεία είναι διαφορετική.

[Χρήστος]

Το στρώσιμο με τροφή έχει και ένα μειονέκτημα.

Το 90κάτι % της διάσπασης των τροφών που ρίχνουμε μέσα, γίνεται από μύκητες.

Όταν λοιπόν τελειώσει το στρώσιμο και έρθουν τα ψάρια, θα βρεθούν παρέα με τεράστιες συγκεντρώσεις μυκητών (ακόμα και αν γίνει 100% αλλαγή νερού). Ακόμα λοιπόν και αν είναι όλοι αυτοί οι μύκητες από τα συνηθισμένα είδη, ένα ψάρι που έχει ήδη το στρές της μεταφοράς και αλλαγής παραμέτρων νερού, είναι σε μειονεκτική θέση.

Τα βακτηρίδια και η μύκητες που δημιουργούνται με τον καιρό στο ενυδρείο αφήνουν τελείως ανέπαφα τα ψάρια. Δεν τίθεται θέμα στρεσαρίσματος, εκτός αυτού ισα ίσα θα αισθάνεται πιο άνετα (αν τα αντιλαμβάνεται) διότι υποτίθεται ότι προήρθε από παρόμοιο περιβάλλον.

Σχετικά με τη σκέτη αμμωνία, δεν βλέπω πουθενά να υποστηρίζει κανείς ότι είναι αρκετή για να ωριμάσει ένα ενυδρείο. Είναι όμως απολύτως ικανή μέθοδος για να ολοκληρωθεί ο κύκλος του αζώτου από την μορφή της αμμωνίας και μετά.

Με την μέθοδο στρωσίματος με τροφή ή με ψάρια επισπεύδουμε την διαδικασία ισορρόπησης του ενυδρείου. Με την αμμωνία ολοκληρώνουμε μόνο τον κύκλο του αζώτου ενώ με τα ψάρια ή με την τροφή παράλληλα με την ολοκλήρωση του κύκλου του αζώτου έχουμε και την δημιουργία τον άλλον απαραίτητων οργανισμών .

Το ότι η μέθοδος της σκέτης αμμωνίας δεν οδηγεί σε πλήρη ωρίμανση δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε πόσο σοβαρότερη για την υγεία τους είναι η παρουσία αμμωνίας και νιτρωδών, σε σχέση με την έλλειψη ετεροτροφικών.

Με την μέθοδο στρωσίματος ψαριών ή με τροφή δεν είναι απαραίτητο να ανέβουν σε ανεπίτρεπτα σημεία το ΝΗ και το ΝΟ2

Πιστεύω ότι ειδικά για έναν αρχάριο, η ασφαλέστερη πρόταση είναι να συνδιάσει αμμωνία με ελάχιστη τροφή.

Αν μπορούσε κανείς να κάνει μια στατιστική για τις αιτίες θανάτων και ασθενειών ψαριών σε αρχάριους θα έβγαζε ευκολότερα τα συμπεράσματά του για την σημασία της κάθε επι-μέρους ωρίμανσης.

Στη φύση, μόνο ένα μέρος της νιτροποίησης περνάει από ετεροτροφικά, αφού τα ψάρια παράγουν άμεσα και αμμωνία. Άρα λοιπόν θα μιμηθεί καλύτερα τη φύση κανείς αν συνδιάσει αμμωνία και τροφές.

Βακτηρίδια και μύκητες διασπούν από την τροφή τα αμινοξέα τα λίπη και μεταξύ αυτών απελευθερώνουν ΝΗ οπότε δεν έχει νόημα να ρίχνουμε επιπλέον αμμωνία.

Σχετικά με την χρήση ψαριών εξ' αρχής, έχω την εξής "απορία". Όταν λέμε ότι πρέπει να γίνεται αλλαγή νερού κάθε εβδομάδα (σε στρωμένο μάλιστα ενυδρείο), πως είναι μια χαρά να τα βάζουμε μέσα χωρίς αλλαγές μέχρι να ανέβουν οι συγκεντρώσεις τόσο όσο χρειάζεται για να ολοκληρωθεί ο κύκλος σε εύλογο χρόνο (δηλαδή υψηλές). Είναι σα να λέμε ότι το ψάρι θέλει αλλαγές νερού εκτός αν έχει αρκετή αμμωνία και νιτρώδη στο νερό του. Και όλα αυτά στην χειρότερη στιγμή του ψαριού (την αλλαγή βιότοπου).

Είναι προφανές ότι με αρκετή προσοχή, το ψάρι θα αντέξει, αλλά δε θα είναι και στις καλύτερες συνθήκες.

αλλαγή νερού δεν κάνουμε στο ενυδρείο μας για να ξεφορτωθούμε το ΝΟ3, ΝΟ2, ΝΗ. Αν ήταν έτσι δεν θα έκαμνα αλλαγές νερού ποτέ.

Μάλλον κατάλαβες λάθος τα γραφόμενα του Νίκου. Ο Νίκος δεν αναφέρει να αφήσουμε να ανέβουν η επιβλαβείς ουσίες πάνω από τα επιτρεπτά όρια πουθενά.

Τέλος, υπάρχει και το γνωστό ερώτημα: με ποια κριτήρια να στρώσουμε... τι είναι γρηγορότερο, τι είναι επιστημονικότερο, τι μας βολεύει, ή τι θα προτιμούσε το ψάρι αν το ρωτάγαμε?

Είμαι σίγουρος ότι η αμμωνία φαρμακείου έχει πολύ καλή φήμη εκεί που πάνε τα ψαράκια όταν τα κακαρώνουνε.

Όπως προαναφέραμε όλοι το ενυδρείο δεν ωριμάζει βιολογικά με την ολοκλήρωση του κύκλου του αζώτου. Οπότε είτε στρώσουμε το ενυδρείο με αμμωνία είτε με τροφή είτε με ψάρια το ενυδρείο για να ισορροπήσει θέλει το τρίμηνο του.

Οπότε αυτό που είναι άμεσα επικίνδυνο για τα ψάρια είναι το ΝΟ2, και το ΝΗ3. Δεν πιστεύω αυτό να το αμφισβητεί κανείς.

Άρα λοιπόν όποια μέθοδο και να διαλέξουμε αυτό που μετρά είναι να μην ανέβουν η συγκεκριμένες τιμές πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι το στρώσιμο ενός ενυδρείου με χαμηλό Ph είναι πιο εύκολο σε σύγκριση με υψηλό Ph.

Γνωστό είναι ότι τα ψάρια παράγουν από τα βράγχια τους ΝΗ3 οπότε σαν ουσία δεν τα είναι άγνωστη και δεν είναι δυνατόν αν υπάρχει σε ένα ενυδρείο ΝΗ3 ακριβός 0.

Όταν στρώνουμε ένα ενυδρείο με Ph 6,7 και μας ανέβει το ΝΗ3/4 στο 3 δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα, διότι βάση του φυσικού κανόνα το βλαβερό ΝΗ3 κυμαίνετε μόλις στο 0,009 άκρος ακίνδυνο για όλα τα ψάρια.

Ανάλογα λοιπόν με το Ph που έχουμε στο ενυδρείο μας μπορούμε να έχουμε μεγάλη ανοχή στο ΝΗ (όξινο νερό) ή μικρότερη ανοχή (αλκαλικό νερό).

Το ΝΟ2 και αυτό σε καμιά φάση μέσα στο ενυδρείο μας δεν είναι ακριβός 0 και τα ψάρια έχουν μια ανοχή απέναντι στο ΝΟ2. Τη κάνει το ΝΟ2, το ΝΟ2 μπλοκάρει τους υποδοχείς οξυγόνου της αιμογλομπίνης. Δηλαδή εάν αυξηθεί πολύ το ψάρι ψοφάει από ασφυξία. Η τοξικότητα του αρχίζει από τα 0,5 ενώ τα ψάρια αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και να αισθάνονται άβολα πάνω από τα 0,3. Στους χομπίστες το 0,2 έχει τεθεί σαν όριο ασφαλείας.

Διερωτώμαι λοιπόν, εάν εγώ στρώσω το ενυδρείο μου με οποιοδήποτε τρόπο και ένας από αυτούς είναι και με ψάρια και δεν επιτρέψω να ανέβουν τα επιβλαβές ΝΗ3 και ΝΟ2 πάνω από τα όρια. Θέλω να με αναφέρει κάποιος ξεκάθαρα. Που βρίσκεται το πρόβλημα γιατί είναι απάνθρωπο πιο είναι τέλος πάντων αυτό που κάνει έστω και λίγο να αισθάνονται τα ψάρια άβολα. Εάν τέλος πάντων περιέχει κάτι που στρεσάρει τα ψάρια αυτό το κάτι θα περιέχετε και στο στρώσιμο με αμμωνία.

Πιστεύω το πρόβλημα υφίσταται μάλλον στην άγνοια και δεν αναφέρομε προσωπικά σε άτομα μέσα στο φόρουμ αλλά γενικά. Δεν θα μπορούσα να συστήσω σε κανέναν να στρώσει το ενυδρείο του με ψάρια ούτε όμως θα τον απέτρεπα. Το βασικότερο από όλα είναι όταν στήνουμε ένα ενυδρείο όποιο τρόπο και να επιλέξουμε εάν δεν τηρήσουμε τους ανάλογους κανόνες στρωσίματος για την ανάλογη μέθοδο τα αποτελέσματα θα είναι μοιραία σε όλες της περιπτώσεις.

[chrisb]

Συνονόματε Χρήστο,

έχω την εντύπωση ότι διάβασες λίγο βιαστικά αυτά που έγραψα.

1.

Είπα για μεγάλες συγκεντρώσεις μυκήτων και όχι για αυτές που δημιουργούνται με τον καιρό στο ενυδρείο.

Οι πιθανότητες να νοσήσει οποιοσδήποτε οργανισμός είναι ανάλογες με την συγκέντρωση του παθογόνου.

Σχεδόν όλες οι μυκητιάσεις (ψαριών και ανθρώπων) οφείλονται σε αυτούς ακριβώς τους συνηθισμένους μύκητες όταν έχουμε εξασθενημένη άμυνα οργανισμού ή πολύ ψηλές συγκεντρώσεις.

(Επίσης είναι σαν να ταϊζαμε πολύ κάθε μέρα και να πέφτανε περισσέματα τροφής κάτω. Ουσιαστικά δημιουργούμε αυτό ακριβώς το πρόβλημα που προσπαθούμε να αποφύγουμε όταν επιζητούμε τα ετεροτροφικά. Η διαφορά με την αμμωνία είναι ότι αυτό δεν φεύγει πλήρως με μια μεγάλη αλλαγή νερού).

2. και 3.

οι δύο αυτές παρατηρήσεις αντιφάσκουν. αν "δεν είναι απαραίτητο να ανέβουν σε ανεπίτρεπτα σημεία το ΝΗ και το ΝΟ2", τότε σίγουρα δεν "επισπεύδουμε την διαδικασία", αλλά αντίθετα καθυστερούμε σημαντικά σε σχέση με τις αυξημένες συγκεντρώσεις και θερμοκρασίες που έχουμε στο στρώσιμο χωρίς ψάρια.

Επίσης διαφωνώ με τη γενική χρήση του όρου "επιτρεπτά όρια". Ποιά όρια? θανάτου, μόνιμων βλαβών, αυξημένης πιθανότητας μολύνσεων, δυσφορίας? για ποιά όρια μιλάμε? πόσα mg/lt?

4.

Δεν κατάλαβα σε τι είναι λάθος αυτό που έγραψα...

Εννοείς ότι η αμμωνία παράγεται μόνο από "Βακτηρίδια και μύκητες"??

5. Δεν είπα ούτε υπονόησα ότι κάνουμε αλλαγή νερού για να ξεφορτωθούμε το ΝΟ3, ΝΟ2, ΝΗ. Συμφωνούμε. Απλώς λέω ότι αφού για κάποιο λόγο την κάνουμε, τότε γιατί δεν χρειάζεται και όταν στρώνει το ενυδρείο?

[Χρήστος]

Καταρχήν για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα δεν θέλω να νομίζεις ότι έχω προσωπική κόντρα με εσένα και με κάθε διαφωνούντα.

Η αντιπαραθέσεις που γίνονται με κόσμιο τρόπο και χωρίς προσωπικά βίτσια πάντα επιφέρουν καρπούς

1.

Είπα για μεγάλες συγκεντρώσεις μυκήτων και όχι για αυτές που δημιουργούνται με τον καιρό στο ενυδρείο.

Οι πιθανότητες να νοσήσει οποιοσδήποτε οργανισμός είναι ανάλογες με την συγκέντρωση του παθογόνου.

Σχεδόν όλες οι μυκητιάσεις (ψαριών και ανθρώπων) οφείλονται σε αυτούς ακριβώς τους συνηθισμένους μύκητες όταν έχουμε εξασθενημένη άμυνα οργανισμού ή πολύ ψηλές συγκεντρώσεις.

(Επίσης είναι σαν να ταϊζαμε πολύ κάθε μέρα και να πέφτανε περισσέματα τροφής κάτω. Ουσιαστικά δημιουργούμε αυτό ακριβώς το πρόβλημα που προσπαθούμε να αποφύγουμε όταν επιζητούμε τα ετεροτροφικά. Η διαφορά με την αμμωνία είναι ότι αυτό δεν φεύγει πλήρως με μια μεγάλη αλλαγή νερού).

Δεν φλομώνουμε το ενυδρείο με τροφή αλλά μια λογική ποσότητα φιλαράκια στην αρχή. Καθώς αναπτύσσονται τα βακτηρίδια μπορούμε να αυξάνουμε και την τροφή, η δημιουργία παθογόνων βακτηριδίων και μυκήτων είναι τόσο ειπαρκεί όσο και σε οποιαδήποτε άλλοι μέθοδο. Η παθογόνοι οργανισμοί δεν αναγεννιούνται αλλά πάντα υπάρχουν σε ένα ενυδρείο. Εξάλλου ποτέ δεν συνάντησα να αρρωστήσουν ψάρια από την πολύ τροφή το μόνο πρόβλημα που δημιουργείτε από την υπερβολική τροφή είναι η αύξηση του ΝΗ4 και του ΡΟ4 με αποτέλεσμα να έχουμε έξαρση άλγης.

2. και 3.

οι δύο αυτές παρατηρήσεις αντιφάσκουν. αν "δεν είναι απαραίτητο να ανέβουν σε ανεπίτρεπτα σημεία το ΝΗ και το ΝΟ2", τότε σίγουρα δεν "επισπεύδουμε την διαδικασία", αλλά αντίθετα καθυστερούμε σημαντικά σε σχέση με τις αυξημένες συγκεντρώσεις και θερμοκρασίες που έχουμε στο στρώσιμο χωρίς ψάρια.

Επίσης διαφωνώ με τη γενική χρήση του όρου "επιτρεπτά όρια". Ποιά όρια? θανάτου, μόνιμων βλαβών, αυξημένης πιθανότητας μολύνσεων, δυσφορίας? για ποιά όρια μιλάμε? πόσα mg/lt?

Παράδειγμα έχουμε ένα ψάρι μέσα στο ενυδρείο και αφήνουμε να ανέβη το ΝΟ2 στο 0,1 και το κρατάμε εκεί. Όταν το 0,1 γίνει 0 τότε πάει να πη ότι δημιουργήθηκαν αρκετά βακτηρίδια ώστε να καταπολεμήσουν και να μηδενίσουν το ΝΟ2, οπότε περνάμε στην δεύτερη φάση. Προσθέτουμε ένα ακόμη ψάρι και το ΝΟ2 από 0 ανεβαίνει στο 0,1 και η διαδικασία επαναλαμβάνεται έως των τελικό βαθμό ψαριών που θα φιλοξενήσει το ενυδρείο μας. Αυτή είναι η μια μέθοδος. Η άλλοι είναι προσθέτουμε εξ αρχής πχ 4 ψάρια και κάνουμε αλλαγή νερού όταν το επίπεδο ΝΟ2 ανέβει πάνω από 0,1 η αληγεί νερού πρέπει να είναι τόση ώστε να παραμένει μέσα στο ενυδρείο μια μικρή ποσότητα ΝΟ2 σιγά σιγά τα βακτηρίδια αναπτύσσονται και τα διαστήματα των αλλαγών νερού μειώνονται.

Μα τα όρια τα ανέφερα για το ΝΟ2 είναι το 0,5 από εκεί και πέρα εξαρτάτε πόσο χρονικό διάστημα θα παραμένει το ψάρι σε συνθήκες 0,5 ΝΟ2 μικρό χρονικό διάστημα μικρές βλάβες μεγάλο χρονικό διάστημα μεγάλες βλάβες και θάνατος.

Από 0,3 και κάποια πολύ ευαίσθητα ψάρια 02 έως 0,5 τα ψάρια δεν παθαίνουν άμεσα βλάβη από το ΝΟ2 αλλά λόγου της δυσφορίας που αισθάνονται στρεσάρονται και εξασθενεί το ανοσοποιητικό τους σύστημα και γίνονται επιρρεπείς στης ασθένειες. <0,2 δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα για αυτό και το 0,2 θεσπίστηκε σαν όριο και όποιος νομίζει ότι εάν έχουμε 0,1 ΝΟ2 στο ενυδρείο μας είναι τυραννια για τα ψάρια κάνει λάθος δεν στέκει επιστημονικά καθόλου. Και εμείς στην φύση αναπνέουμε και μικρές ποσότητες μονοξείδιο του άνθρακα άκρος επικίνδυνο αλλά ζούμε ακόμη. Μια ουσία αποκτά την τοξική της ιδιότητα από μια ποσότητα και μετά. Ακριβός το ίδιο συμβαίνει με το ΝΟ2 και με το ΝΗ στο νερό.

Για το ΝΗ δές τον πίνακα εδώ.

4.

Δεν κατάλαβα σε τι είναι λάθος αυτό που έγραψα...

Εννοείς ότι η αμμωνία παράγεται μόνο από "Βακτηρίδια και μύκητες"??

Τα βακτηρίδια είναι η θέση από την τροφή να αποσπάσουν και να ελευθερώσουν ΝΗ. Οπότε δεν έχει νόημα να προσθέτουμε επιπλέον ΝΗ ενώ ταυτόχρονα ρίχνουμε τροφή.

5. Δεν είπα ούτε υπονόησα ότι κάνουμε αλλαγή νερού για να ξεφορτωθούμε το ΝΟ3, ΝΟ2, ΝΗ. Συμφωνούμε. Απλώς λέω ότι αφού για κάποιο λόγο την κάνουμε, τότε γιατί δεν χρειάζεται και όταν στρώνει το ενυδρείο?

Δεν είναι ότι δεν θα κάνουμε εάν δεν κριθή απαραίτητη απλός δεν κάνουμε για να μην μειώσουμε υπερβολικά το πχ ΝΟ2 εάν είναι 0,1 και κάνουμε αλλαγή 50% θα το κατεβάσουμε στο0,05 οπότε θα επιβραδύνουμε πάρα πολύ την διαδικασία στρωσίματος.

[ΨΑΛΤΗΣ ΝΙΚΟΣ]

Θα ήθελα να προσθέσω, όσον αφορά τους παθογόνους μικροοργανισμούς ακόμα και τα πρωτόζωα, ότι η παρουσία τους στο κλειστό σύστημά μας αρχίζει από τη στιγμή που εμφανίζονται οργανικές ουσίες. Αυτές μπορεί να είναι τα διάφορα είδη τροφών, τα ψάρια ή άλλα είδη οργανισμών. Επίσης μεταφέρονται με τη φυσική άμμο, αν χρησιμοποιούμε και τα φυτά.

Οι πληθυσμοί όλων των ειδών του μικρόκοσμου, αυξάνουν καθώς το σύστημα ωριμάζει. Την παρουσία τους δεν μπορούμε να αποφύγουμε και αυτό δεν αποτελεί δυστύχημα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιδιώκουμε την εξαφάνισή τους, μιας και όλοι οι οργανισμοί αποτελούν μέρος της βιολογικής ισορροπίας του συστήματός μας.

Οι πληθυσμοί των μικροοργανισμών, βρίσκονται πάντα σε μια αρμονικοί ισορροπία μεταξύ τους, αφού αλληλοτρώγονται, χωρίς ποτέ να αυξάνει υπέρμετρα κάποιο είδος σε βάρος άλλου.

Έτσι λέμε ότι σαπροφυτούν ή αποτελούν «δυνητικώς παθογόνους» οργανισμούς και μόνο μια περιβαλλοντική διαταραχή, μπορεί να τους μετατρέψει σε παθογόνους.

Τέτοιες διαταραχές μπορούν συμβούν, ανά πάσα στιγμή και την ευθύνη την φέρει αποκλειστικά ο χομπίστας. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας διαταραχής ή ανισορροπίας, εμφανίζονται με την εκδήλωση ασθενειών, όπως λοιμώξεις ή παρασιτώσεις.

Το χειρότερο λάθος του αρχάριου χομπίστα, αλλά και πολλές φορές ορισμένων πιο έμπειρων, είναι η προσθήκη φαρμάκων στο είδη διαταραγμένο περιβάλλον. Δηλαδή η προσπάθεια θεραπείας του αποτελέσματος της ανισορροπίας και όχι του αίτιου που την προκάλεσε.

Αναφέροντας τα παρά πάνω, μπορεί να με κατηγορήσετε ότι βρίσκομαι εκτός θέματος συζήτησης. Αλλά ήθελα να κάνω μια εισαγωγή για να μπω στο θέμα μας, που είναι το στρώσιμο του ενυδρείου.

Κατά τη διάρκεια του στρωσίματος, πριν ή και μετά την ολοκλήρωση του κύκλου του αζώτου, η εμφάνιση κάποιας διαταραχής, είναι πολύ πιθανό να συμβεί. Αυτό συνήθως οφείλεται στην απειρία του χομπίστα να δημιουργήσει το σωστό περιβάλλον για το βιότοπο που επιθυμεί να προσομοιάσει.

Έτσι λοιπόν παρατηρούνται, αποκλίσεις παραμέτρων νερού, ασυμβατότητα ψαριών, οργανική υπερφόρτιση, που αποτελούν τις κύριες διαταραχές.

Αυτά μπορούν να συμβούν τόσο κατά τη διάρκεια του κύκλου του αζώτου, όσο και κατά τη περίοδο βιολογικής ωρίμανσης του συστήματος και αποτελούν τις κύριες αιτίες απωλειών ψαριών, παρά η απώλεια ελέγχου των αποδεκτών τιμών αμμωνίας ή νιτρωδών αλάτων.

Κατά τη γνώμη μου τα προαναφερόμενα, αποτελούν ένα σοβαρό σημείο, το οποίο θα πρέπει να αξιολογήσει ο χομπίστας, κατά τη διάρκεια του στρωσίματος, περισσότερο, παρά τη μέθοδο στρωσίματος που θα ακολουθήσει, η οποία όπως έχω ξαναπεί, θα οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα….από διαφορετική διαδρομή.

[ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ]

Αγαπητοί φίλοι χαίρομαι που γίνεται μια τέτοια συζήτηση χωρίς εντάσεις για το στρώσιμο.Δεν την παρακολούθησα απο την αρχή γιατί είχα πρόβλημα με το internet.Επιτρέψτε μου λοιπόν να καταθέσω και εγώ την γμώμη μου.

Εχω λοιπόν έχω καταλήξει στο εξής ότι ο καθένας χρησιμοποιεί την μέθοδο που είναι πιο εξοικειωμένος ,την έχει δοκιμάσει και είχε το αναμένομενο αποτέλεσμα.Θα συμφωνήσω σε πολλά σημεία με τον φίλο Νίκο Ψάλτη .

Εγώ στρώνω τα ενυδρεία μου με ψάρια.Πρίν αρκετά χρόνια δεν υπήρχε η μέθοδος της αμμωνίας -τουλάχιστον εγώ δεν την ήξερα - δεν την ξέρω και δεν ρισκάρω να την χρησιμοποιήσω.

Κλείνοντας θα παραθέσω ένα site το οποίο το έχω σαν οδηγό όσον αφορά το στρώσιμο και όχι μόνο.

Εκεί βρίσκεται και ή απάντηση άν ένα τροπικό ενυδρείο πρέπει να στρώνεται με χρυσόψαρα ή όχι.

http://www.firsttankguide.net/cycle.php

Ευχαριστώ ,φιλικά Σωκράτης