Chelmon rostratus

[Aquazone Project Team]

 

Chelmon rostratus

 

Η ανθεκτικότητα αυτού του είδους ποικίλλει. Τα άτομα που συλλέγονται από την Αυστραλία τείνουν να τα πάνε καλύτερα από αυτά που εξάγονται από τις Φιλιππίνες, αντανακλώντας τις διαφορές στις πρακτικές συλλογής και μεταφοράς τους. Έχει προταθεί πως τα άτομα με έντονο χρώμα από την Ασία έχουν συλλεχθεί με κυάνιο και είναι πιθανότερο να χαθούν πρόωρα (αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά). Αν θέλουμε να κρατήσουμε περισσότερες από μία, οι πιθανότητες επιτυχίας θα αυξηθούν εάν τις τοποθετήσουμε σε μεγαλύτερο ενυδρείο ταυτόχρονα. Μπορεί να τοποθετηθεί σε ενυδρείο υφάλου με τα περισσότερα μαλακά και σκληρά κοράλλια με μικρούς πολύποδες, αν και μερικά άτομα μπορεί να τσιμπήσουν σκληρά κοράλλια με μεγάλους πολύποδες, ορισμένα μαλακά κοράλλια (συμπεριλαμβανομένων των xeniidae και των clavulariidae) και ζωανθάρια (π.χ. Parazoanthus). Ένα πλεονέκτημα στο ενυδρείο υφάλου είναι πως τα περισσότερα άτομα θα φάνε παρασιτικές ανεμώνες Aiptasia (αν και ορισμένα θα τις αγνοήσουν). Ένα πιθανό μειονέκτημα είναι ότι θα αποδεκατίσουν πληθυσμούς πολυχαιτών.

 

Παρόλο που είναι κοινό είδος σε ορισμένες περιοχές, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για τις διατροφικές του συνήθειες. Θεωρείται ότι τρέφεται σε μεγάλο βαθμό με πολυχαίτες και μικρά καρκινοειδή. Στο ενυδρείο ορισμένα εγκαθίστανται μέσα σε λίγες μέρες και αρχίζουν να τρώνε φρέσκες και κατεψυγμένες τροφές, ενώ άλλα αρνούνται να φάνε, απαιτώντας ζωντανές τροφές, ανοιγμένα ζωντανά όστρακα ή ζωντανό βράχο με ασπόνδυλα. Ζωντανές γαρίδες του γένους Artemia και μυσιδώδη (mysid shrimps) έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί ώστε να πειστούν τα διστακτικά άτομα να δεχτούν τροφή. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως το είδος αυτό γενικά δεν είναι εύκολο να τραφεί και θα πρέπει να αποφεύγεται από τον αρχάριο χομπίστα.  

 

Ζει σε υφάλους σε βάθη από 1 έως 25 μέτρα. Παρόλο που τα μικρά είναι μοναχικά, τα ενήλικα απαντώνται συνήθως σε ζευγάρια. Όταν τσακώνονται μεταξύ τους, χτυπούν τα κεφάλια τους προσπαθώντας να σπρώξουν τον αντίπαλο προς τα πίσω. Μοιάζει πολύ με το Chelmon marginalis, αν και σε αυτό λείπει η μεσαία πορτοκαλί λωρίδα και το “μάτι” στο μαλακό ραχιαίο πτερύγιο είναι ξεθωριασμένο.