Ο Απόλυτος Οδηγός για τα Killifish - www.AKA.org (στα Ελληνικά)

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Ο Απόλυτος Οδηγός για τα Killifish (THE AKA BEGINNERS GUIDE)

 

Διαλέγοντας Ψάρια "Killies

________________________________________________

Τα pet shop, με ορισμένες εξαιρέσεις, δεν φέρνουν πολλά killifish. Περιστασιακά μπορεί να έχουν τα είδη Aphyosemion australe, Fundulopanchax gardneri ή Fundulopanchax sjoestedti (blue gularis) και μία στο τόσο μπορούν να βρεθούν άλλα είδη.Η καλύτερη πηγή για killies είναι ...

Διαβάστε περισσότερα...

 

• Aphyosemion
• Fundulopanchax
• SA Annuals
• Epiplatys
• Nothobranchius
• Υβρίδια (Hybrids)
• Ποιότητα

 

Διατήρηση

________________________________________________

Γενικά τα killies διατηρούνται σε μικρά ενυδρεία, συχνά και σε ενυδρεία των 10 λίτρων.Για αναπαραγωγή, συγκεκριμένα, προτιμώνται τα μικρά ενυδρεία.Πέραν του ότι επιτρέπουν πιο προσεκτική παρατήρηση των ψαριών, οι μικρές γυάλες επιτρέπουν...

Διαβάστε περισσότερα...

 

• Φυτά και Aquascape
• Φωτισμός
• Αεραντλίες και Φίλτρανση
• Θερμοκρασία

 

Παράμετροι Nερού

________________________________________________

Είναι αδύνατο να γενικοποιηθούν οι παράμετροι νερού που απαιτούνται από τα Killifish.Κάποια, όπως τα A. cameronense προέρχονται από μαλακά, όξινα νερά, ενώ άλλα προέρχονται από...

Διαβάστε περισσότερα...

 

• pH
• Σκληρότητα Nερού

 

Διατροφή Killifish - Διατροφή Ενήλικων Killifish

________________________________________________

Μια ποικίλη και ισορροπημένη διατροφή είναι μια πρακτική αναγκαιότητα για την επίτευξη οποιουδήποτε βαθμού επιτυχίας με τα Killifish, ιδιαίτερα στην αναπαραγωγή τους.

Διαβάστε περισσότερα...

 

• Brine Shrimp
• Δάφνια(Daphnia)
• Προνύμφη Κουνουπιού(Mosquito Larvae)
• Tubifex Worms
• Black Worms
• White Worms
• Fruit Flies
• Beef Heart Paste Foods
• Dry Foods

 

Διατροφή Nεο-εκκολαφθέντων Killifish

________________________________________________

• Νέο-εκκολαφθήσα Artemia(Newly Hatched Brine Shrimp)
• Microworms
• Vinegar Eels
• Infusoria
• Grindal Worms

 

Συγκομιδή Αυγών, Επώαση και Γόνος

________________________________________________

Στη φύση, τα killies έχουν προσαρμοστεί σε βιότοπους στους οποίους συχνά δεν μπορούν να επιβιώσουν άλλα ψάρια. Συγκεκριμένα, πολλά είδη μπορούν να επιβιώσουν...

Διαβάστε περισσότερα...

 

• Γεννήτορες φυτών (Plant Spawners)
• Η μέθοδος Mop (The Mop Method)
• Συγκομιδή Αυγών, Επώαση και Γόνος (Harvesting Eggs-Incubation and Fry)
• Η Μέθοδος Επώασης στο Νερό (The Water Incubation Method)
• Η Μέθοδος Εξάτμισης (The Vaporizing Method)
• Η Μέθοδος Μόνιμου Στησίματος (The Permanent Set-Up Method)
• Η Μέθοδος της Τύρφης (The Peat Moss Method)
• Γεννήτορες στο Βυθό (Soil Spawners)
• Συγκομιδή Αυγών, Επώαση και Γόνος (Harvesting Eggs-Incubation and Fry)
• Δύτες Τύρφης (Peat Divers)
• Προετοιμασία του ενυδρείου Αναπαραγωγής (Preparing the Breeding Aquarium)
• Συγκομιδή Αυγών, Επώαση και Γόνος (Harvesting Eggs-Incubation and Fry)
   

 

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διαλέγοντας Ψάρια "Killies"

Τα pet shop, με ορισμένες εξαιρέσεις, δεν φέρνουν πολλά killifish. Περιστασιακά μπορεί να έχουν τα είδη Aphyosemion australe, Fundulopanchax gardneri ή Fundulopanchax sjoestedti (blue gularis) και μία στο τόσο μπορούν να βρεθούν άλλα είδη.Η καλύτερη πηγή για killies είναι η Fish & Egg Listing (F&EL) που μπορείτε να βρείτε στο Επιχειρησιακό Ενημερωτικό Δελτίο της AKA.Το ΕΕΔ αποστέλλεται σε όλα τα μέλη της AKA κάθε μήνα.Για πιο ασυνήθιστα ή σπάνια είδη, η Επιτροπή Νέων και Σπάνιων Ειδών της AKA είναι μια καλή πηγή.Τέλος, αν γνωρίζεστε με άλλους λάτρεις των killies, ή αν μπορείτε να συμμετάσχετε σε μια τοπική ομάδα φίλων killies, αυτό είναι μια εξαιρετική πηγή τόσο για ψάρια όσο και για συμβουλές.

 

Μπορεί να είναι δύσκολο για αρχάριους να γνωρίζουν ακριβώς τι ψάρια να αγοράσουν, επειδή τα killifish αναφέρονται γενικά (ιδιαίτερα μεταξύ των θαυμαστών τους) με τα επιστημονικά τους ονόματα και χρειάζεται κάποια εξοικείωση για να ξέρει κανείς ποιά ψάρια αντιπροσωπεύουν. Όσο διαβάζει κανείς δημοσιεύσεις για τα διάφορα είδη, όπως το περιοδικό "Journal of the American Killifish Association (JAKA) και μια ποικιλία από βιβλία που είναι διαθέσιμα, θα αναπτύξει σωστή κρίση για τα ψάρια αυτά.

 

Όταν έρθει η ώρα να επιλέξετε τα πρώτa σας killies, κάντε το με προσοχή.Περιττό να αναφερθεί, επιλέξτε υγιή ψάρια, αλλά να είστε επίσης προσεκτικοί στο να επιλέξετε ψάρια που αναγνωρίζονται σωστά.Πολλά είδη killifish μοιάζουν μεταξύ τους και συχνά killies που πωλούνται στα pet shop δεν είναι σωστά αναγνωρισμένα.Επιπλέον, πολλά killifish διατηρούνται ως γνωστές τοπικές ποικιλίες.Για παράδειγμα το Nothobranchius rachovii (Beira '91), ένα πολύ όμορφο ψάρι, αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη ποικιλία αυτού του είδους που προσδιορίζεται από την περιοχή και το έτος κατά το οποίο συλλέχτηκε.Στο χόμπι, υπάρχει έντονα η αίσθηση ότι οι εν λόγω ποικιλίες δεν πρέπει να διασταυρωθούν με άλλες, ακόμα και όταν φαίνεται να είναι το ίδιο ψάρι.Τέτοιες διασταυρώσεις μπορούν να παράγουν υβρίδια, τα οποία μπορεί να είναι στείρα, ή το λιγότερο να είναι ψάρια που η φύση ποτέ δεν παρήγε.

Στο υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα παρουσιάσουμε εν συντομία μερικά από τα γένη killifish, και μερικά από τα είδη που εμπεριέχουν, με ιδιαίτερη έμφαση σε εκείνα που είναι κατάλληλα για αρχάριους.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Aphyosemion

Αυτό είναι ένα από τα πιο δημοφιλή γένη killifish μεταξύ χομπιστών, και περιέχει ένα μεγάλο αριθμό ειδών που διατηρούνται στo χόμπι.Τα είδη αυτά κατάγονται από τη Δυτική Αφρική, πολλά είναι όμορφα και σχετικά εύκολα να διατηρηθούν και να αναπαραχθούν.Τα περισσότερα έχουν αναπαραχθεί σε floating mops (βλέπε παρακάτω).

Ένα από τα πιο συνηθισμένα και κατάλληλα για αρχάριους ψάρια, είναι το Aphyosemion australe, ένα από τα λίγα killies που έχει κοινή ονομασία, το Lyretail.Αυτό το είδος ωοτοκεί σε floating mops.Έρχεται σε τρεις χρωματικές ποικιλίες.Το Σοκολατί είναι η φυσική μορφή, ενώ το Χρυσό και το Πορτοκαλί αναπτύχθηκαν σε ιχθυοτροφεία.Άλλα είδη σε αυτό το γένος, που είναι κατάλληλα για αρχάριους είναι το Aphyosemion calliurum, το Αphyosemion ahli, και το Αphyosemion bivittatum.Ψάρια Aphyosemion με το ίδιο όνομα είδους συχνά αναγνωρίζονται ως προερχόμενα από συγκεκριμένους πληθυσμούς ή περιοχές.Διαφορετικοί πληθυσμοί μπορεί να είναι γενετικά πανομοιότυποι ή και όχι.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Fundulopanchax

Το γένος αυτό περιλαμβάνει ορισμένα έντονα πολύχρωμα είδη που είναι κατάλληλα για αρχάριους.Αυτά περιλαμβάνουν το δημοφιλές Fundulopanchax gardneri, το Fundulopanchax filamentosus, και το ψάρι έμβλημα της AKA, Fundulopanchax sjoestedti.Πολλές ποικιλίες του είδους Fundulopanchax gardneri είναι σχετικά εύκολες να διατηρηθούν και να αναπαραχθούν, όπως και το Fundulopanchax filamentosus.Το Fundulopanchax sjoestedti είναι λίγο πιο απαιτητικά, αν και δύσκολα αντιστέκεται κανείς στη γοητεία του.Όλα αυτά τα είδη έρχονται σε διάφορες ποικιλίες.Ορισμένα Fundulopanchax gardneri αποθέτουν τα αυγά τους στην επιφάνεια, ενώ τα Fundulopanchax gardneri nigerianus και τα Fundulopanchax gardneri garderni αποθέτουν τα αυγά τους πότε στην επιφάνεια και πότε στο βυθό.Τα άλλα δύο είδη που αναφέρθηκαν αποθέτουν τα αυγά τους στο βυθό.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

SA Annuals

Υπάρχουν πολλά δημοφιλή γένη και είδη μεταξύ των μονοετών της Νοτίου Αμερικής.Το Nematolebias whitei είναι ένα εξαιρετικό ψάρι για αρχάριους, που εκτρέφεται και φροντίζεται εύκολα σε ενυδρείο.Είναι ένα πραγματικά κομψό ψάρι και η αναπαραγωγική του συμπεριφορά είναι συναρπαστική.Ίσως το μόνο του μειονέκτημα είναι ότι, όπως και με πολλά άλλα μονοετή, ο αρχάριος πρέπει να περιμένει μερικούς μήνες μεταξύ της πρώτης απόθεσης αυγών και της πρώτης εκκόλαψης.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Epiplatys

Τα είδη του γένους αυτού είναι ψάρια που ζουν κοντά στην επιφάνεια και τρέφονται με έντομα που πέφτουν στο νερό. Προτιμούν να γεννούν τα αυγά τους πάνω σε floating mops ή φυτά. Είναι ανθεκτικά, πολλά έχουν καλό μέγεθος, και εκτρέφονται και διατηρούνται εύκολα σε ενυδρεία.Καλό παράδειγμα και επιλογή για αρχάριους είναι το Epiplatys sexfasciatus και το Epiplatys fasciolatus.Το γένος περιέχει και κάποια δύσκολα είδη.Για παράδειγμα, το μικροσκοπικό Epiplatys annulatus, αν και εντυπωσιακά όμορφο, δεν θα ήταν καλή επιλογή για αρχάριους.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Nothobranchius

Αυτά τα μονοετή της Ανατολικής Αφρικής είναι από τα πιο όμορφα τροπικά ψάρια γλυκού νερού στον κόσμο.Το Νothobranchius rachovii συχνά αναφέρεται ως το πιο όμορφο είδος ψαριού γλυκού νερού στον κόσμο, και δικαίως.Τα χρώματα είναι λαμπρά σχεδόν σε όλα τα είδη αυτού του γένους.Μεταξύ αυτών των ειδών, το Νothobranchius guentheri και το Νothobranchius korthausae είναι εξαιρετικά ψάρια για αρχάριους.Αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε αυτά τα ψάρια, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι είναι ευαίσθητα στην πρωτοζωική ασθένεια "βελούδο"(velvet), και θα πρέπει να διατηρούνται σε νερό που περιέχει 1/2 έως 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι ανά 3.785 λίτρα.Ειδάλλως, τα πάνε καλά σε διάφορες συνθήκες νερού, συμπεριλαμβανομένου του κάπως σκληρού, αλκαλικού νερού.Και πάλι, η αναπαραγωγή τους απαιτεί υπομονή καθώς τα αυγά χρειάζονται παρατεταμένη ξηρή περίοδο, αν και το Νothobranchius korthausae είναι μεταξύ εκείνων με σχετικά σύντομες περιόδους ξηρασίας.

Υπάρχουν πολλά άλλα ενδιαφέροντα γένη, συμπεριλαμβανομένων των γηγενών killies της Βόρειας Αμερικής, το Desert Pupfish και το Flagfish της Φλώριντα, Jordenella floridae, τα γένη Rivulus, Rachovia, Austrofundulus, και άλλα. Πολλά από αυτά αναλύονται σε άλλο σημείο σε αυτόν τον ιστότοπο.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Υβρίδια

Όπως συζητήθηκε ήδη, είναι εύκολο να υβριδίσουν ορισμένα είδη killies.Η πολιτική της Αμερικανικής Ένωσης Killifish είναι να αποθαρρύνει τον υβριδισμού εκτός εάν πρόκειται για επιστημονικούς και ερευνητικούς σκοπούς.Η οργάνωση πιστεύει πως τα ψάρια θα πρέπει να παραμένουν ως έχουν στην φύση και πως οι χομπίστες δεν πρέπει να αλλάζουν σκόπιμα τα χρωματικά πρότυπα, τη μορφή, ή την ταυτότητα των ψαριών.Κάθε μέλος της AKA καλείται να διατηρήσει αυτήν την πολιτική.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Ποιότητα

Ο καθένας καλείται να διατηρήσει τα υψηλότερα στάνταρ στη διατήρηση των ψαριών του, υιοθετώντας τα βέλτιστα περιβαλλοντικά πρότυπα για τα ψάρια του και περνώντας σε άλλους χομπίστες ψάρια που πληρούν τα υψηλότερα πρότυπα καλής υγείας και χρωμάτων.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατήρηση

Γενικά τα killies διατηρούνται σε μικρά ενυδρεία, συχνά και σε ενυδρεία των 10 λίτρων.Για αναπαραγωγή, συγκεκριμένα, προτιμώνται τα μικρά ενυδρεία.Πέραν του ότι επιτρέπουν πιο προσεκτική παρατήρηση των ψαριών, οι μικρές γυάλες επιτρέπουν στο χομπίστα να ξεχωρίζει τα διαφορετικά είδη ανά δύο ή τρία.Οι περισσότεροι λάτρεις των killies σύντομα αποκτούν διάφορα είδη, και καλό θα είναι να αναφέρουμε εδώ ότι, για αναπαραγωγικούς σκοπούς, είναι σημαντικό τα διαφορετικά είδη και ακόμη και τα διαφορετικά υποείδη, να παραμείνουν ξεχωριστά.Τα είδη που σχετίζονται μεταξύ τους μπορεί να αναπαραχθούν και να παράγουν υβρίδια, αλλά οι αφοσιωμένοι ιδιοκτήτες killies προσπαθούν να διατηρήσουν τα διάφορα είδη στην «καθαρή» τους μορφή.Επιπλέον, τα υβρίδια μπορεί να είναι στείρα. Προφανώς, το μέγεθος της γυάλας πρέπει να ταιριάζει με το μέγεθος του ψαριού και τα μεγαλύτερα ψάρια, όπως το Fundulopanchax sjoestedti (το Blue Gularis) χρειάζονται ενυδρεία 20 ή 40 λίτρων. Τα μεγαλύτερα ενυδρεία, για παράδειγμα 40 ή 60 λίτρων ή μεγαλύτερα, χρησιμοποιούνται επίσης για την ανατροφή των μικρών ψαριών.

Όπως θα αναφερθεί αργότερα σε αυτό το κείμενο, τα νεογνά συχνά εκκολάπτονται σε μικρά δοχεία, όπως πλαστικά κουτιά για παπούτσια ή άλλα δοχεία αποθήκευσης.Σε ένα χαρακτηριστικό fishroom για killies, επομένως, θα δείτε συνήθως ενυδρεία και δοχεία σε μεγάλη ποικιλία μεγεθών.Το πώς θα τοποθετηθούν αυτά είναι θέμα προσωπικού γούστου, αλλά τα killie fishrooms συχνά έχουν ράφια με ενυδρεία όπου τα μικρά ενυδρεία αναπαραγωγής είναι πάνω και τα μεγάλα ενυδρεία ανατροφής είναι από κάτω.Ένα πλεονέκτημα του fishroom είναι ότι όλο το δωμάτιο μπορεί να θερμανθεί, όχι μόνο τα ενυδρεία μεμονωμένα.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Φυτά και Aquascape

Τα φυτεμένα ενυδρεία είναι ευχάριστα στο να τα βλέπεις, και τα φυτά βοηθούν στο να χρησιμοποιούνται τα οργανικά απόβλητα που παράγουν τα ψάρια και, ως ένα βαθμό, στην οξυγόνωση του νερού.Ωστόσο, πολλοί ιδιοκτήτες killies αποφεύγουν τη χρήση φυτών σε ενυδρεία αναπαραγωγής, ακόμη και σε ενυδρεία ανατροφής.Τα φυτά κάνουν τη συλλογή αβγών, που περιγράφεται παρακάτω, δύσκολη.Επιπλέον, τα ψάρια που αναπαράγονται στο βυθό ίσως γεννήσουν στο υπόστρωμα, το οποίο είναι ανεπιθύμητο.Από την άλλη μεριά, μια τεχνική αναπαραγωγής των ψαριών που αναπαράγονται στα φυτά περιλαμβάνει τη χρήση ενός μόνιμα φυτεμένου ενυδρείου και κάποιοι αναπαραγωγείς βάζουν τα ψάρια που αναπαράγονται στο βυθό να γεννήσουν πάνω από το χαλίκι. Ένας κοινός συμβιβασμός είναι να χρησιμοποιούνται bare ενυδρεία αναπαραγωγής και φυτεμένα ενυδρεία ανατροφής. Το ποια φυτά θα χρησιμοποιηθούν είναι θέμα επιλογής του χομπίστα, αλλά επειδή τα killies συχνά ευημερούν σε ενυδρεία με σχετικά χαμηλά επίπεδα φωτισμού, τα φυτά που αντέχουν σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού είναι καλύτερα. Αυτά περιλαμβάνουν τις κρυπτοκορίνες, Java moss και Java fern. Αν χρησιμοποιηθεί χαλίκι ως υπόστρωμα θα πρέπει συνήθως να μη σκληραίνει το νερό.Μια χαλαζιακή άμμος ή ψιλό χαλίκι που προτιμούν οι λάτρεις του φυτεμένου ενυδρείου είναι η άμμος αμμοβολής, που είναι διαθέσιμη σε πολλά μαγαζιά. 

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Φωτισμός

Πολλά killies, όπως το Aphyosemion, προέρχονται από ποτάμια δασών που προστατεύονται από το φως του ήλιου και προτιμούν χαμηλό φωτισμό.Σε ενυδρεία με δυνατό φωτισμό τα φυτά μπορεί να παρέχουν σκιά για τα killies που προτιμούν συνθήκες χαμηλού φωτισμού.Πολλά killies φαίνεται να είναι καλύτερα όταν το φως πέφτει από πάνω και από το μπροστινό μέρος του ενυδρείου. Εξαιτίας αυτού, πολλοί λάτρεις των killies φωτίζουν τα ενυδρεία τους, κυρίως τα ενυδρεία αναπαραγωγής, με ceiling lights, βάζοντας φωτισμό μόνο πάνω από τα ενυδρεία όπου απαιτείται πιο δυνατός φωτισμός.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Αεραντλίες και Φίλτρανση

Τα μικρά ενυδρεία, όπως αυτά που συχνά χρησιμοποιούνται για τη στέγαση killies, μολύνονται πιο εύκολα από τα μεγάλα ενυδρεία..Ο σχετικά μικρός όγκος νερού εύκολα συσσωρεύει απόβλητα, που παράγουν αμμωνία και νιτρώδη, τα οποία είναι υπερβολικά τοξικά για τα ψάρια.Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες killies, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, επομένως, χρησιμοποιούν κάποιο είδος αεραντλίας ή φίλτρανσης.Τα φίλτρα που χρησιμοποιούν αέρα παρέχουν μέρος για να αποικίσουν τα αερόβια νιτροποιητικά βακτήρια, τα οποία διασπούν την επιβλαβή αμμωνία σε νιτρώδη και νιτρικά, πολύ λιγότερο τοξικά παράγωγα. 

Διάφοροι τύποι φίλτρων μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αλλά για τα μικρά ενυδρεία τα πιο δημοφιλή είναι τα απλά εσωτερικά φίλτρα, που περιέχουν ενυδρειακό βαμβάκι, ή τα αερόφιλτρα.Και τα δύο παρέχουν μεγάλη επιφάνεια για να αποικίσουν τα βακτήρια και να φιλτράρουν τα αιωρούμετα σωματίδια από το νερό.Τα αερόφιλτρα έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν παγιδεύουν τα νεογνά, ένα πιθανό πρόβλημα με τα εσωτερικά φίλτρα.Σε μεγαλύτερα ενυδρεία όπου χρησιμοποιείται υπόστρωμα, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν φίλτρα βυθού. 

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Θερμοκρασία

Οι ιδανικές θερμοκρασίες ποικίλουν ανάλογα με το είδος αλλά για τα περισσότερα killifish η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι μεταξύ 22-24 βαθμών Κελσίου. Οι συμβατικοί θερμαντήρες ενυδρείων μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλά επειδή οι αφοσιωμένοι ιδιοκτήτες killies έχουν αρκετά ή πολλά ενυδρεία, συνηθίζεται να θερμαίνεται όλο το δωμάτιο.Άλλο ένα πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι τα καπάκια των ενυδρείων δε χρειάζεται να έχουν εγκοπές για καλώδια θερμαντήρων.Πολλά killies είναι εξαιρετικοί άλτες και θα φύγουν από το ενυδρείο, και τη ζωή, μέσα από τέτοια μικρά ανοίγματα.Αυτοί που τους αρέσουν λοιπόν τα killies, πρέπει να βεβαιωθούν ότι τα καπάκια των ενυδρείων εφαρμόζουν καλά. 

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Παράμετροι Nερού

Είναι αδύνατο να γενικοποιηθούν οι παράμετροι νερού που απαιτούνται από τα Killifish.Κάποια, όπως τα A. cameronense προέρχονται από μαλακά, όξινα νερά, ενώ άλλα προέρχονται από σκληρότερα, αλκαλικά νερά και άλλα από υφάλμυρα.Κάποια Killifish πρέπει να έχουν συγκεκριμένες παραμέτρους νερού.Άλλα, όπως το είδος Northobranchius, μπορούν να ανεχθούν ένα εύρος παραμέτρων νερού.Φυσικά, κανένα ψάρι δε θα πρέπει να υπόκειται σε ξαφνικές αλλαγές του pH και της σκληρότητας.

 

pH

Το pH του νερού, ή ενός διαλύματος, είναι ένα  μέγεθος της συγκέντρωσης ιόντων υδρογόνου (H+)  που εκφράζεται  από μια αρνητική λογαριθμική κλίμακα. Το καθαρό νερό είναι ουδέτερο, έχοντας pH 7,0.Το όξινο νερό, έχει pH μικρότερο του 7,0 λόγω αυξημένης συγκέντρωσης ιόντων υδρογόνου, ενώ το αλκαλικό νερό έχει pH μεγαλύτερο του 7,0.Και στις δυο περιπτώσεις η αλλαγή του pH είναι λόγω διαλυμένων ουσιών στο νερό. Είναι χρήσιμο να υπάρχει κάποιος τρόπος μέτρησης  του pH στο νερό του ενυδρείου. Αυτό μπορεί να γίνει με τεστ που χρησιμοποιούν διαλύματα δεικτών, με κάρτες pH, η πιο βολικά με ένα ηλεκτρονικό μετρητή pH.Μικροί μετρητές pH χειρός, που τροφοδοτούνται από μπαταριά, είναι τώρα διαθέσιμοι, με σχετικά χαμηλό κόστος.Τα ψάρια δεν θα πρέπει πότε να υποβάλλονται σε ξαφνικές αλλαγές του pH.Έτσι, τα νεοεισαχθέντα ψάρια εγκλιματίζονται συνήθως αναμιγνύοντας σιγά σιγά το νερό του νέου περιβάλλοντος με "παλιό" νερό.

Το pH του νερού μπορεί να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας ασθενή οξέα, όπως το δισσόξινο φωσφορικό νάτριο (NaH2PO4) ,ή ασθενής βάσεις όπως το διττανθρακικό νάτριο (NaHCO3, ή μαγειρική σόδα). Είναι εύκολο να μεταβληθεί υπερβολικά το pH με τη χρήση αυτών των χημικών και η μεταβολή του pH που θα προκληθεί δεν θα είναι σταθερή.Ένας καλύτερος τρόπος να μειωθεί το pH είναι να φιλτραριστεί το νερό μέσω τύρφης.Η τύρφη, είναι καλύτερο να βραστεί και να ξεπλυθεί και μετά να τοποθετηθεί σε ένα καλάθι του φίλτρου μεταξύ στρωμάτων ενυδρειακού βαμβακιού.Μετά από μια μέρα η δυο το νερό θα είναι κιτρινωπό και κάπως πιο όξινο.Για να αυξηθεί το pH είναι καλύτερο να περιληφθεί κάποια μορφή ανθρακικού ασβεστίου στο ενυδρείο, όπως ασβεστολιθική άμμος η χαλίκι. Το διοξείδιο του άνθρακα  (CO2)  που απελευθερώνεται ως υποπροϊον από τα απόβλητα των ψαριών, διαλύεται στο νερό και παράγεται ανθρακικό οξύ, το οποίο θα αντιδράσει με το ανθρακικό ασβέστιο για να παραχθεί διαλυτό διττανθρακικό ασβέστιο. Το τελευταίο παρέχει ρυθμιστική ικανότητα, βοηθώντας να σταθεροποιηθεί το pH στο νερό του ενυδρείου.

 

Σκληρότητα Nερού

Η σκληρότητα νερού αναφέρεται στο ποσό αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου, κυρίως χλωριακών και θειικών, σε ένα διάλυμα.Η σκληρότητα μετριέται σε Βαθμούς Σκληρότητας (dGH) ή σαν μέρη ανά εκατομμύριο. (ppm). Είναι σύνηθες να αναφέρονται  δυο τύποι σκληρότητας, η μόνιμη σκληρότητα (άλατα ασβεστίου και μαγνησίου εκτός των διττανθρακικών) και η προσωρινή ή "ανθρακική" σκληρότητα (διττανθρακικό ασβέστιο και μαγνήσιο). Η τελευταία είναι ένα μέτρο της ρυθμιστικής ικανότητας του νερού, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.Η σκληρότητα μπορεί να μετρηθεί με ογκομετρική ανάλυση και υπάρχουν διαθέσιμα κιτ που μετρούν και τις δύο μορφές σκληρότητας.Ωστόσο, για τις περισσότερες περιπτώσεις η αγωγιμότητα του νερού σαν μέτρο των συνολικά διαλυμένων αλάτων, είναι αρκετή.Μικρά αγωγιμόμετρα μπαταρίας, τα οποία μετρούν συνολικά διαλυμένα άλατα σε ppm, είναι διαθέσιμα για αυτόν το σκοπό.Στις περισσότερες περιπτώσεις, η σκληρότητα δεν είναι τόσο κρίσιμη όσο το pH. Νερό με 120-160ppm είναι ικανοποιητικό για τα περισσότερα Killifish, αν και

υπάρχουν κάποια είδη τα οποία τα πάνε καλύτερα σε πολύ μαλακό νερό και κάποια που τα πάνε καλύτερα σε σκληρό. Νερό που θεωρείται σκληρό, μπορεί να αραιωθεί με νερό βροχής ή τεχνητά καθαρισμένο νερό.Το τελευταίο μπορεί να παραχθεί χρησιμοποιώντας ρητίνες ανταλλαγής ιόντων ή μονάδες ΑΟ. Οι ρητίνες ανταλλαγής ιόντων , ανταλλάσουν ιόντα νατρίου με ασβέστιο και ιόντα μέσω της διαδικασίας της φίλτρανσης. Οπότε το καλό νερό από ΑΟ, είναι παραπλήσιο του απεστασταγμένου νερού.Τα τελευταία χρόνια, μικρές μονάδες ΑΟ, σε λογικές τιμές, είναι διαθέσιμες για χρήση στο ενυδρειακό χόμπι και απαντώνται σε πολλά fishroom.

Τα ψάρια που μετακινούνται από σκληρά σε μαλάκα νερά θα πρέπει πάντα να εγκλιματίζονται αργά.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Killifish

Μια ποικίλη και ισορροπημένη διατροφή είναι μια πρακτική αναγκαιότητα για την επίτευξη οποιουδήποτε βαθμού επιτυχίας με τα Killifish, ιδιαίτερα στην αναπαραγωγή τους.Πολλά Killifish πάνε πραγματικά καλά μόνο όταν τρέφονται με ζωντανή τροφή.Άλλα πάνε καλά με τις κατεψυγμένες τροφές και μερικά με τις ξηρές τροφές.Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποφεύγεται η αποκλειστική χρήση μιας τροφής, καθώς η πρακτική αυτή είναι πιθανό να οδηγήσει σε διατροφικές ανισορροπίες και ελλείψεις.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Ενήλικων Killifish

 

Brine Shrimp

Αυτή η τροφή είναι ένα βασικό μέρος πολλών εκτροφέων Killifish.Σε ορισμένες περιοχές μπορούν να αγοραστούν ζωντανές ενήλικες γαρίδες.Αυτές αποτελούν μια καλή θρεπτική πηγή και καταναλώνονται ενθουσιωδώς από τα περισσότερα Killies.Δεδομένου ότι ζουν σε αλμυρό νερό, είναι λιγότερο πιθανό να μεταφέρουν παράσιτα και βακτήρια επιβλαβή για τα ψάρια του γλυκού νερού.Οι κατεψυγμένες γαρίδες είναι διαθέσιμες ευρέως και χρησιμοποιούνται ευρέως.Γίνονται εύκολα δεκτές από τα περισσότερα ψάρια αλλά, όπως συμβαίνει με κάθε μη ζωντανή τροφή, πρέπει να αποφεύγεται το υπερβολικό τάισμα.

 

Δάφνια(Daphnia)

Αυτό το μικρό καρκινοειδές είναι μία από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες ζωντανές τροφές.Οι Δάφνιες μπορούν να καλλιεργηθούν τεχνητά, τουλάχιστον σε περιορισμένες ποσότητες, αλλά οι περισσότεροι χομπίστες τις συλλέγουν από πισίνες και λίμνες.Ένα μειονέκτημα στη χρήση των δαφνιών που συλλέγονται με αυτόν τον τρόπο, είναι ο κίνδυνος συλλογής άλλων οργανισμών που είναι δυνητικά επικίνδυνοι για τα ψάρια των ενυδρείων.Οι Δάφνιες λέγεται ότι λειτουργούν ως καθαρτικό για τα ψάρια και, όπως και άλλες τροφές, δεν πρέπει να είναι η αποκλειστική τροφή.

 

Προνύμφη Κουνουπιού

Αυτή είναι μία εξαιρετική ζωντανή τροφή για τα Killifish, αν και διατίθεται μόνο εποχιακά. Μπορούν να συλλεχθούν από στάσιμα νερά και λίμνες, είτε περνώντας γρήγορα ένα δίχτυ μέσα από το νερό κοντά στην επιφάνεια, είτε συλλέγοντας το "σωρό" των αυγών, τα οποία μπορούν να αφεθούν να εκκολάπτονται σε ένα δοχείο νερού στο χώρο που βρίσκεται το ενυδρείο .Πολλοί χομπίστες προτείνουν την καλλιέργεια προνυμφών κουνουπιών αφήνοντας ένα δοχείο νερού, το οποίο ενδείκνυται να γίνει πράσινο από την άλγη.Στη συνέχεια, οι σωροί των αυγών ή οι προνύμφες συλλέγονται υπό ελεγχόμενες συνθήκες.Πρέπει να προσεχθεί ώστε να μην επιτραπεί στις προνύμφες να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής και να γίνουν κουνούπια.Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να κάνετε τον εαυτό σας μη δημοφιλή στους γείτονες και πρέπει να αποφεύγετε εξαιτίας του ιού του δυτικού Νείλου που κουβαλάνε τα κουνούπια.Όπως και με τη συλλογή άλλων ζωντανών τροφών, υπάρχει ο κίνδυνος να εισαχθούν επιβλαβείς οργανισμοί για τα ψάρια με αυτήν την τροφή.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Ενήλικων Killifish

 

Tubifex Σκουλήκια

Τα σκουλήκια Tubifex είναι μικρά σκουλήκια που ζουν σε βρώμικα μέρη, όπως οι εκκενώσεις λυμάτων και παρόμοια μέρη.Μπορούν να συλλεχθούν από τέτοιες τοποθεσίες ή να αγοραστούν από ορισμένα καταστήματα.Τα Tubifex είναι μία εξαιρετική τροφή για τα killifish, αλλά φέρουν τη φήμη της μετάδοσης ποικίλων ασθενειών.Αυτός ο κίνδυνος μπορεί να μειωθεί κατά κάποιο τρόπο, κρατώντας τα σκουλήκια για λίγο καιρό σε ένα ρηχό δίσκο- πιάτο, μέσω του οποίου τρέχει κρύο νερό.Με τον τρόπο αυτό καθαρίζεται η εκκενωμένη ύλη και τα κατάλοιπα από τα νεκρά σκουλήκια.

 

Μαύρα Σκουλήκια (black worms)

Τα μαύρα σκουλήκια είναι παρόμοια, αλλά και συνάμα διαφέρουν από τα σκουλήκια tubifex και θεωρούνται επίσης μία εξαιρετική τροφή.Μπορούν να αγοραστούν είτε από ένα κατάστημα, είτε απευθείας από εταιρείες που τα καλλιεργούν για δικό τους όφελος.Ορισμένοι από αυτούς τους παραγωγούς ασχολούνται με επιχειρήσεις ιχθυοκαλλιέργειας.Άλλοι ασχολούνται αποκλειστικά με την καλλιέργεια των σκουληκιών.Τα σκουλήκια εκείνων που σχετίζονται με την ιχθυοτροφεία είναι πιθανότερο να μεταδώσουν ασθένειες στα ψάρια.Όπως και τα Tubifex, τα μαύρα σκουλήκια φημίζονται για τη μετάδοση ασθενειών.Ωστόσο, αρκετοί εκτροφείς τα εμπιστεύονται.Τα μαύρα σκουλήκια μπορούν να διατηρηθούν για αρκετό καιρό κάτω από τρεχούμενα, κρύα νερά ή σε πιάτα στο ψυγείο με νερό ίσα - ίσα να τα καλύπτει.

 

Λευκά Σκουλήκια (white worms)

Τα λευκά σκουλήκια (Enchytrae) είναι άλλη μία εξαιρετική ζωντανή τροφή για τα Killies.Ενδεχομένως να μπορούν και αυτά να μεταφέρουν παράσιτα ή παθογόνα βακτηρίδια, αλλά, επειδή είναι καλλιεργημένα, είναι λιγότερο πιθανό από ότι τα tubifex και τα τα μαύρα σκουλήκια.Λέγεται ότι τα λευκά σκουλήκια είναι λιπαρά και δεν πρέπει να ταΐζονται αποκλειστικά για το λόγο αυτό.Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καλλιέργειας λευκών σκουληκιών.Οι καλλιέργειες εκκίνησης μπορούν να ληφθούν από άλλους χομπίστες.Τυπικά, αυτά τα σκουλήκια καλλιεργούνται σε ένα μείγμα φυτοχώματος και μουχλιασμένα φυτά, συνήθως περίπου 50:50.Ωστόσο, κάποιοι χομπίστες χρησιμοποιούν χώμα κήπου, μουχλιασμένα φύλλα κλπ.Είναι καλύτερο να αποστειρώσετε το υπόστρωμα πριν ξεκινήσετε την καλλιέργεια.Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι να τοποθετήσετε το μείγμα σε μια πλαστική σακούλα και να το θερμάνετε σε ένα φούρνο μικροκυμάτων για λίγα λεπτά.Αφού κρυώσει, το υπόστρωμα τοποθετείται σε κουτί, αφήνεται να κρυώσει, ψεκάζεται με νερό μέχρι να νοτίσει τελείως και προσθέστε την αποικία εκκίνησης. Τα σκουλήκια μπορούν να τραφούν με δημητριακά για βρέφη ή με βρασμένο πολτό βρώμης, αλλά το πιο συνηθισμένο είναι η τροφή να μουλιάζει  σε γάλα ή σε νερό ζύμης (ένα γαλακτώδες εναιώρημα μαγιάς στο νερό). Αυτά τα σκουλήκια δεν συμπαθούν τις υψηλές θερμοκρασίες, το ιδανικό είναι περίπου 10°C. Τα σκουλήκια μπορούν να συλλεχθούν βγάζοντας τα έξω, εάν η καλλιέργεια είναι καλή ή με την τοποθέτηση μέρους του υποστρώματος σε ένα σουρωτήρι πάνω από ένα δοχείο νερού.Μία λάμπα τοποθετείται πάνω από το σουρωτήρι, το οποίο οδηγεί τα σκουλήκια μέσα από το σουρωτήρι και μέσα στο νερό.Ξεπλύνετε τα σκουλήκια και στη συνέχεια ταΐστε τα Killies σας.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Ενήλικων Killifish

 

Μύγες Φρούτων (Δροσόφιλα)

Υπάρχουν δύο είδη μεταλλαγμένων μυγών φρούτων (Drosophila), με υποτυπώδη φτερά και χωρίς να πετούν, οι οποίες αποτελούν μια εξαιρετική τροφή για τα killies.Λόγω των μεταλλάξεων που φέρουν, δεν μπορούν να πετάξουν.Μπορούν όμως να συρθούν, γι 'αυτό είναι σκόπιμο να ταΐσουμε τόσο, ώστε τα ψάρια να τις φάνε αμέσως.Αυτές οι μύγες συνήθως καλλιεργούνται σε κάποιο είδος φιάλης στο οποίο έχει τοποθετηθεί ένα μέσος αριθμός μύγας φρούτων, με λίγη ξηρή μαγιά.Το μπουκάλι είναι βουλωμένο με ένα πλαστικό σφουγγάρι, ή κάτι αντίστοιχο, αφού προστεθούν οι μύγες.Μετά από μερικές μέρες θα εμφανιστούν οι προνύμφες, οι οποίες στη συνέχεια θα μαλακώσουν, και τελικά οι ενήλικες μύγες θα εμφανιστούν, στο στάδιο αυτό μπορούν να ταϊστούν στα ψάρια.Σε μεσαίο μέγεθος οι μύγες μπορούν να μαγειρευτούν, αλλά αυτή είναι μια χρονοβόρα και ακατάστατη διαδικασία.Το μεσαίο μέγεθος μπορεί να ληφθεί απευθείας από βιολογικούς προμηθευτές και είναι πολύ πιο εύκολο στη χρήση.Μια αρχική καλλιέργεια μυγών μπορεί να αγοραστεί από παρόμοιες πηγές ή να ληφθεί από άλλους χομπίστες.

 

Καρδιά Μοσχαριού και Παστές Τροφές

Η καρδιά του μοσχαριού, κομμένη από τον ινώδη ιστό και το λίπος, μπορεί να καταψυχθεί και στη συνέχεια να τριφτεί για να δημιουργήσει κομμάτια που μοιάζουν με σκουλήκια.Πολλοί χομπίστες χρησιμοποιούν την καρδιά του μοσχαριού ως βάση για μια παρασκευασμένη τροφή που περιέχει φυτική ύλη, βιταμίνες και άλλα πρόσθετα.Άλλοι παρασκευάζουν παρόμοιες παστές τροφές με βάση γαρίδες και ψάρια.Αυτές οι τροφές ταΐζονται σε μικρά κομμάτια ή ξύσματα. Πρέπει να δοθεί προσοχή ώστε να ταΐζεται τόσο όσο χρειάζεται για να  καταναλωθούν αμέσως, καθώς τα υπολείμματα αυτού του είδους τροφών ρυπαίνουν γρήγορα το νερό.

 

Ξηρά Τροφή

Πολλές ποιοτικές ξηρές τροφές είναι διαθέσιμες για το χόμπυ σήμερα.Τα Killifish έχουν την φήμη ότι είναι απρόθυμα να φάνε ξηρά τροφή.Ωστόσο, κάποια θα την φάνε εύκολα και άλλα μπορούν να εκπαιδευτούν για να το κάνουν.Το πλεονέκτημα των ξηρών τροφών του εμπορίου, είναι ότι περιέχουν μια ισορροπία θρεπτικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων και βιταμινών.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Nεο-εκκολαφθέντων Killifish

 

Νέο-εκκολαφθήσα Artemia (Brine Shrimp)

Σχεδόν κάθε εκτροφέας killifish χρησιμοποιεί νεοεκκολαφθήσα Artemia ως τροφή για τα νεαρά killifish.Πολλά μπορούν να τις φάνε ακόμη και μετά από λίγες μέρες διατροφής με infusoria.Τα αυγά Artemia διατίθενται στο εμπόριο, από καταστήματα ενυδρείων και άλλους προμηθευτές.Ουσιαστικά, ο χομπίστας εκκολάπτει αυτά τα αυγά επωάζοντάς τα σε ένα διάλυμα άλατος (6-8 κουταλιές της σούπας ενυδρειακό αλάτι ανά 4 λίτρα νερού).Έχουν περιγράφει διάφορες μέθοδοι εκκόλαψης.Μία μέθοδος είναι η εκκόλαψη των αυγών σε δίσκο, χρησιμοποιώντας ένα φως για να προσελκύει τις νέο-εκκολαφθήσες αρτέμιες.Άλλοι τις εκκολάπτουν σε βάζα, παρέχοντας αέρα στο διάλυμα του αλατιού.Μια δημοφιλής μέθοδος είναι με τη χρήση μιας ανεστραμμένης πλαστικής φιάλης αναψυκτικού (2 λίτρων), από την οποία έχει αποκοπεί ο πυθμένας.Ένας σωλήνας αέρα είναι κολλημένος σε μια οπή που γίνεται στο πώμα και χρησιμοποιείται για να αερίζει και να αναδεύει το διάλυμα.Η ανεστραμμένη φιάλη μπορεί να στερεωθεί σε κάποιου είδους πλαίσιο, συχνά ένα τέτοιο πλαίσιο κρατάει δύο φιάλες.Μία χρήσιμη μέθοδος για την εκκόλαψη, ειδικά εκείνων χαμηλότερης ποιότητας, είναι η ‘αποκελυφοποίηση’, στην οποία τα κελύφη των αυγών απομακρύνονται πριν από την εκκόλαψη.Και πάλι, οι μέθοδοι ποικίλλουν, αλλά η μέθοδος που περιγράφεται χρησιμοποιείται από πολλούς χομπίστες.Μία κούπα νερό τοποθετείται σε ένα ανεστραμμένο μπουκάλι αναψυκτικού (όπως περιγράφεται παραπάνω) και προστίθεται ένα κουταλάκι του γλυκού αυγά αρτέμιας.Στο μίγμα διοχετεύεται αέρα για μία ώρα περίπου.Μία κούπα συμπυκνωμένου λευκαντικού (χλωρίνη) προστίθεται και στο διάλυμα διοχετεύεται μεγάλη ποσότητα αέρα για 6 λεπτά.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το χρώμα των αυγών θα μετατραπεί από καφέ σε πορτοκαλί.Το μίγμα των αυγών στη συνέχεια αφαιρείται από το δοχείο και στραγγίζεται μέσα σε ένα λευκού μαντήλι.Τα αυγά ξεπλένονται καλά με κρύο νερό και στη συνέχεια επιστρέφουν στο δοχείο, στο οποίο έχει τοποθετηθεί το διάλυμα αλατιού για επώαση.Το αιώρημα αυτό αερίζεται και αναδεύεται σε μέτρια ένταση.Τα αυγά θα εκκολαφθούν μετά από 24-36 ώρες, ανάλογα με τη θερμοκρασία.Κατάλληλη θερμοκρασία επώασης είναι μεταξύ 22 έως 27 °C. Οι νέοεκκολαφθήσες αρτέμιες συλλέγονται στραγγίζοντάς τες με τη βοήθεια ενός μαντηλιού.Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι σχεδόν πάντα επιτυγχάνονται πολύ υψηλοί ρυθμοί εκκόλαψης, ακόμη και με αυγά που δίνουν μέτριες αποδόσεις χωρίς τη μέθοδο της ‘αποκελυφοποίησης’.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Nεο-εκκολαφθέντων Killifish

 

Microworms

Τα microworms είναι μια άλλη επιλογή διατροφής για νεαρά kiilifish. Για την καλλιέργειά τους, προστίθενται δημητριακά για βρέφη σε ένα κατάλληλο πλαστικό δοχείο (δηλ. ένα ημιδιαφανές δοχείο τύπου ‘τάπερ’ που χρησιμοποιείται συχνά για την πώληση τροφίμων).Προστίθεται νερό για να γίνει μια πάστα.Επιπάσσεται λίγη ξερή μαγιά πάνω στην πάστα και προστίθεται η καλλιέργεια εκκίνησης.Μετά από μερικές μέρες μπορεί να δει κανείς microworms μέχρι τις πλευρές του δοχείου.Μπορούν να συλλεχθούν με το δάχτυλο ή με ένα μικρό καλαμάκι και να ταϊστουν απευθείας στις λάρβες.  Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα η καλλιέργεια θα αρχίσει να ξινίζει, οπότε και πρέπει να ξεκινήσει μία νέα.

 

Vinegar eels

 Αυτά τα μικροσκοπικά σκουλήκια είναι επίσης ένα εξαιρετικό φαγητό για τα μικρά killifish.Έχουν το πλεονέκτημα ότι αιωρούνται στο νερό, όπου μπορούν να ζήσουν επ΄ αόριστον.Είναι εύκολο να καλλιεργηθούν, αλλά είναι πιο δύσκολο να συλλεχθούν.Για να καλλιεργηθεί ένα μεγάλο βάζο, γεμίζουμε με ένα διάλυμα μηλόξυδου και νερού σε αναλογία 50:50.Προστίθεται ένα μικρό κομμάτι μήλου και μια καλλιέργεια εκκίνησης.Μετά από μερικές ημέρες χιλιάδες μικροσκοπικά σκουλήκια αιωρούνται στο διάλυμα με το ξύδι.Αυτές οι καλλιέργειες θα συνεχίσουν για πολλούς μήνες με μικρή ή καθόλου προσοχή από μέρους μας. Για να χρησιμοποιηθούν τα σκουλήκια πρέπει να φιλτραριστεί η καλλιέργεια μέσα από ένα  υλικό διήθησης, όπως το χαρτί φίλτρου καφέ και να ξεπλυθούν πολλές φορές για να αφαιρεθεί το ξύδι, το οποίο διαφορετικά θα κάνει όξινο το νερό των νεαρών ψαριών.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Nεο-εκκολαφθέντων Killifish

 

Infusoria

H Infusoria είναι ορολογία που δίνεται σε μια σειρά μικροσκοπικών οργανισμών που ζουν σε φυσικά επεξεργασμένο νερό.Το πρασινισμένο νερό, για παράδειγμα, περιέχει τέτοιους οργανισμούς.Για τη διατροφή των νεαρών killifish που έχουν μόλις εκκολαφθεί και είναι πολύ μικροσκοπικά για να λάβουν τα είδη τροφής που περιγράφηκαν παραπάνω, μπορεί να καλλιεργηθεί πράσινο νερό ή να διατηρηθούν καλλιέργειες paramecium. Για να διατηρηθεί μια καλλιέργεια, ένα μεγάλο βάζο, όπως ένα βάζο 4 λίτρων για πίκλες, γεμίζεται με νερό χωρίς χλώριο (το νερό της βρύσης αφήνεται να σταθεί για να απομακρυνθεί το χλώριο) και μερικά ξερά μπιζέλια και λίγα τριμμένα δημητριακά προστίθονται στο διάλυμα. Μετά από μερικές ημέρες το νερό θα γίνει θολό, λόγω βακτηριδιακής ανάπτυξης.Ακολούθως προστίθεται η καλλιέργεια εκκίνησης.Σε μερικές ημέρες τα paramecium αυξάνονται σε αριθμό. Μπορούν να παρατηρηθούν  ως μικροσκοπικά λευκά σωματίδια αιωρούμενα στο νερό. Στην καλλιέργεια προστίθονται λίγα ξερά μπιζέλια κάθε εβδομάδα ή κάθε δεύτερη. Για να ταΐσουμε  τις λάρβες, απομακρύνεται μια ποσότητα  και προστίθενται στο εκκολαπτήριο με τα νεαρά ψάρια. Οι καλλιέργειες του Paramecium συχνά μυρίζουν πολύ άσχημα την πρώτη εβδομάδα.Μετά η μυρωδιά γίνεται περισσότερο αποδεκτή.Ο συγγραφέας προτιμά να μην χρησιμοποιεί την καλλιέργεια μέχρι να περάσει η άσχημη μυρωδιά, η οποία οφείλεται στην βακτηριδιακή ανάπτυξη.Άλλοι χομπίστες χρησιμοποιούν φλούδες καλαμποκιού για να καλλιεργήσουν τα paramecium.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Διατροφή Nεο-εκκολαφθέντων Killifish

 

Σκουλήκια Grindal

Τα σκουλήκια Grindal είναι ένα εξαιρετικό φαγητό για τα μερικώς αναπτυγμένα killifish.Καλλιεργούνται με παρόμοιο τρόπο με τους λευκούς σκώληκες (white worms), αλλά προτιμούν υψηλότερες θερμοκρασίες, περίπου 22°C είναι ιδανική.Για την καλλιέργειά τους, ετοιμάζουμε ένα στρώμα με χώμα για γλάστρες και τύρφη από βρύα σε αναλογία 1:1 (το αποστειρώνουμε σε φούρνο μικροκυμάτων και το αφήνουμε να κρυώσει).Το μείγμα βρέχεται με λίγο νερό μέχρι να νοτίσει.Προστίθεται η καλλιέργεια εκκίνησης και τα σκουλήκια ταΐζονται με σπασμένα δημητριακά καθημερινά.Ένα κομμάτι γυαλιού τοποθετείται στην επιφάνεια της καλλιέργειας και το κουτί κλείνει με ένα καπάκι.Καθώς η καλλιέργεια αναπτύσσεται, τα σκουλήκια συγκεντρώνονται στο γυαλί και μπορούν να αφαιρεθούν εύκολα με το δάχτυλο.Μια εναλλακτική μέθοδος για την καλλιέργειά τους είναι η χρήση ενός σφουγγαριού, ως υπόστρωμα.Ένα τεμάχιο σπόγγου τοποθετείται σε πλαστικό κουτί αποθήκευσης τροφίμων και προστίθεται νερό έτσι ώστε ο σπόγγος να είναι υγρός στην επιφάνεια.Προστίθεται η καλλιέργεια εκκίνησης και η καλλιέργεια ταΐζεται με δημητριακά.Τοποθετείται το καπάκι στο κουτί.Σε ιδανική περίπτωση, η εσωτερική επιφάνεια του καπακιού θα αγγίζει χαλαρά την επιφάνεια του σπόγγου.Η καλλιέργεια ταΐζεται κάθε μέρα.Μετά από μερικές ημέρες, θα παρατηρηθούν σκουλήκια συγκεντρωμένα στο καπάκι, όπου μπορούν να συλλεχθούν για τη σίτιση των ψαριών.Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν υπάρχει επιμόλυνση από το χώμα και οι καλλιέργειες δεν μολύνονται από τα ακάρεα του σπιτιού, τα οποία είναι ένα κοινό πρόβλημα στις συμβατικές καλλιέργειες σκουληκιών, καθώς και στις καλλιέργειες του λευκού σκουληκιού.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

Αναπαραγωγή Killifish

Στη φύση, τα killies έχουν προσαρμοστεί σε βιότοπους στους οποίους συχνά δεν μπορούν να επιβιώσουν άλλα ψάρια. Συγκεκριμένα, πολλά είδη μπορούν να επιβιώσουν σε περιοχές όπου το νερό στις λίμνες στεγνώνει κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου. Στο περιβάλλον του ενυδρείου, λοιπόν, ο χομπίστας πρέπει μερικές φορές να μιμείται αυτές τις συνθήκες για να αναπαράγει συγκεκριμένα είδη. Ορισμένα killies τοποθετούν τα αυγά τους σε επιπλέοντα φυτά πλησίον της επιφάνειας του νερού, μερικά προτιμούν να αναπαράγονται σε βαθύτερο νερό, μερικά να κάνουν και τα δύο. Άλλα killies αναπαράγονται στο υπόστρωμα του πυθμένα, ενώ μερικά καταδύονται πλήρως μέσα σε αυτό. Η περίοδος και οι συνθήκες που απαιτούνται για την ανάπτυξη των αυγών ποικίλλουν. Μερικά αναπτύσσονται στο νερό, άλλα απαιτούν περίοδο μερικής ξήρανσης. Κάποια χρειάζονται μόνο μια εβδομάδα για να αναπτυχθούν, άλλα χρειάζονται περισσότερο από ενάμισι χρόνο. Ένας σταθερός παράγοντας στη συμπεριφορά των ψαριών είναι η γενική εναπόθεση μικρών ποσοτήτων αυγών ημερησίως.

Με βάση τη συμπεριφορά αναπαραγωγής, τα killies έχουν ταξινομηθεί σε τρεις ομάδες: αυτά που επιλέγουν να αναπαραχθούν στα φυτά,  στην επιφάνεια του βυθού και αυτά που διεισδύουν μέσα στον βυθό.

[Ομάδα Δημιουργίας του ΑΖ]

I. Γεννήτορες Φυτών

Οι γεννήτορες των φυτών εναποθέτουν τα αυγά τους σε επιπλέουσες ή βυθισμένες φυτικές συστάδες. Περιλαμβάνουν πολλά γένη, όπως τα περισσότερα Aphyosemion, πολλά Fundulopanchax, Aphanius, Aplocheilus, Epiplatys, Pachypanchax, τα περισσότερα Fundulus και Rivulus (εκτός από το Rivulus stellifer). Στο ενυδρείο υπάρχουν αρκετές τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαραγωγή αυτών των ψαριών.