Δέσιμο με τα ψάρια σας

[Duymas]

Ανοίγω αυτό το γενικό, ίσως πολύ φιλοσοφικό thread εδώ, γιατί δεν ήξερα που να ρωτήσω. Πολλοί άνθρωποι δένονται με τα ζώα που έχουν, συχνά πχ βλέπουμε σκύλοι και γάτες να είναι σαν μέλη οικογένειας για μερικούς ανθρώπους και να υπάρχει πραγματική αγάπη και από τις δύο πλευρές. Βέβαια εκεί η αλληλεπίδραση είναι πιο μεγάλη σε σχέση με τα ψάρια.Προσωπικά δεν είχα επαφή με ψάρια ποτέ, τώρα θα ξεκινήσω. Είχα όμως παπαγαλάκια και όταν "έφυγαν" πραγματικά με πόνεσε. Είναι με τα ψάρια το ίδιο? Υπάρχει περίπτωση κάποιος  να δεθεί τόσο μαζί τους όσο πχ με τα άλλα ζώα. Επίσης αναρρωτιέμαι αν και τα ψάρια έχουν την νόηση να αντιλαμβάνονται οικεία πρόσωπα όπως πχ ένας σκύλος τον ιδιοκτήτη του.

Αφορμή για το topic είναι ένα  youtube video που πραγματικά με στεναχώρησε.

 

 

 

[Giannis stam]

Φίλε μου καλησπέρα... Είχα και εγώ την ίδια σκέψη όταν ξεκίνησα αυτό το χόμπυ... Τελικά μετά από λίγους μήνες κατάλαβα ότι όλα είναι σχετικά... Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες το όλο θέμα... Θα το δεις και εσύ στην πορεία αυτό... Το μόνο σίγουρο που μπορώ να σου πω είναι ότι όταν χάνεις ένα ψάρι ιδικά εάν είναι από τα πρώτα σίγουρα στεναχωριεσαι... 

[revolution1925]

Επειδή έχω παπαγαλάκι 4 χρόνια τώρα το οποίο είναι ήμερο και κυκλοφορεί ελεύθερο μέσα στο σπίτι και επειδή κρατάω ενυδρεία περίπου 10 χρόνια μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι ναι θα στεναχωρεθω οταν χάσω κάποιο ψαρι αλλά δεν σιγκρινετε η στεναχωρια με το να χάσω το παπαγαλάκι μου. Δεν έχουν καμία σχέση σε μένα.  αν πεθάνει το πουλί πραγματικά θα πονέσω.. Βασικά δεν θέλω να το σκέφτομαι καν! 

 

Μπορεί σε μερικούς ανθρώπους να φαίνεται υπερβολικό αλλά αυτοί που έχουν παπαγάλο θα με καταλάβουν. 

 

Ξαναλέω φυσικά θα στεναχωρεθω για το ψάρι αλλά καμία σχέση. 

[chriskousis]

Αυτό έχει να κάνει ξεκάθαρα με το interaction που έχεις με το κατοικίδιο σου... κατά βάση με έναν παπαγάλο , έναν σκύλο , μία γάτα κοκ έχεις περισσότερο interaction... κινούνται ελεύθερα μέσα στο σπίτι... έρχονται να σου κάνουν παρέα... όταν είσαι χαρούμενος ή στεναχωρημένος έχεις άμεση επαφή μαζί τους κτλ... αυτό παίζει τον καθοριστικό ρόλο στο δέσιμο με αυτά τα ζώα...

 

Με ένα όσκαρ μου μόνο έφτασα σε τέτοιο σημείο... μιλάμε ήταν water dog , ένιωθα πως με αναγνώριζε . με άφηνε να τον ακουμπάω μου έκανε ΧΑΡΕΣ οχι λόγο φαγητού καθώς είχα κάνει τεστ με άλλα άτομα του σπιτιού μου... και δεν έκανε ούτε την ίδια χαρά όταν πλησίαζαν τον ενυδρείο (ακόμα και τις προκαθορισμένες ώρες ταίσματος) , αλλά και στις 2-3 απόπειρες να τον ακουμπήσουν είχαμε αίματα καθώς τους άρπαξε.

 

Δύσκολο σαφέστατα να έχεις το ίδιο δέσιμο με ένα ψάρι αλλά σίγουρα όχι ακατόρθωτο... ειδικά άν έχεις περάσει πράγματα μαζί του... να το σώσεις πχ απο σχεδόν σίγουρο θάνατο απο επίθεση, απο κάποια δύσκολη αρρώστια... είναι μεγάλη ιστορία θα μπορούσα να γράψω πολλές μα πάρα πολλές σειρές... 

[Corbil]

θα συμφωνήσω για τον oscar καθώς διακρίνω τα ίδια ακριβώς που περιγράφεις ώς προς τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου ψαριού. Αναγνωρίζουν το αφεντικό που τους φροντίζει.

Ελπίζω να τον χάσω μόνο απο βαθειά γεράματα και όχι απο κάποια ασθένεια. Αν φύγει απο το 1ο ίσως μου έρθει ομαλότερα η απώλεια του, αν μου φύγει απο το 2ο ίσως και να έχω τύψεις ότι κάτι δεν έκανα σωστά.

4 χρόνος συμβίωσης πλέον δεν είναι και λίγος καιρός.

[SOTIRIS]

Ας μιλήσω μόνο για ψάρια.

Αν βλέπει κάποιος το ενυδρείο μόνο και μόνο σαν διακόσμιση του σπιτιού τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Δέσιμο και στεναχώρια ουδεμία.

Αν εμβαθύνεις περισσότερο.......κάτι γίνεται.

Όταν έφυγε το τελευταίο ζευγάρι από ένα κοπάδι clown που κράτησα σταθερά στα διάφορα ενυδρεία μου, για δεκατρία περίπου χρόνια πραγματικά με στεναχώρησε πάρα πολύ σε σημείο που δεν πίστευα. Και τα ψάρια όμως μέχρι το τέλος είχαν αντιδράσεις απεναντί μου τελείως διαφορετικές από οποιονδήποτε άλλο κάτοικο του ενυδρείου. Πραγματικά με γνώριζαν. Αυτό ήταν η ανταμοιβή μου.

Θεωρώ ότι με κάποια είδη ψαριών, μπορεί κάποιος να δεθεί.

 

[Giannis_X]

Θα συμφωνήσω και εγώ με το δέσιμο των ψαριών διότι όταν είχα το πρώτο μου μεγάλο ενυδρείο στην αρχή είχα γκαπη και λόγω υπερπληθυσμού δεν μπορούσα να χτίσω πολύ στενή σχέση με αυτά τα ψάρια.

Μετά από ένα χρόνο που έβαλα χρυσόψαρα και τα είχα και ένα χρόνο μέχρι που το ενυδρείο μου έπαθε ζημιά και τα έχασα όλα.

Είχα στεναχωρηθεί τόσο πολύ που λίγο ακόμα και θα εγκατέλειπε το χόμπι γιατί ένιωθα πως δεν τα φρόντιζα σωστά.

Μετά από 10 μήνες που έχω το καινούργιο ενυδρείο με χρυσόψαρα πάλι παρόλο που έχω κάποια ψάρια λιγότερο από 1 με 2 μήνες έχω δεθεί αρκετά μαζί τους γιατί με αφήνουν να τα αγγίζω τρώνε από το χέρι μου και όταν πηγαίνω να τα δω και να τα φροντίσω καταλαβαίνουν πως είμαι εκεί και κάνουν σαν παλαβά οποίο τα χρυσόψαρα μου έχω χάσει μέχρι σήμερα με παίρνει από κάτω δεν ξέρω γιατί αλλά πραγματικά Ακόμα και τα ψάρια για εμένα είναι σαν να έχω ένα σκύλο μία γάτα η γενικότερα οποιαδήποτε άλλο κατοικίδιο και σε εντελώς προσωπικό επίπεδο Εμένα με χαλαρώνουν πολύ περισσότερο από ότι ένας σκύλος ή μία γάτα διότι με κάνουν να ταξιδεύω στον δικό τους κόσμο και κοιτάζοντας τα ώρες να με κάνουν να νιώθω ότι είμαι μαζί τους