Μυθοι Αισώπου

[ΣΤΑΜΑΤΗΣ]

Ἀλώπηξ καί βότρυς

Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο ἀπό τινος ἀναδενδράδος βότρυας κρεμαμένους, ἠβουλήθη αὐτῶν περιγενέσθαι καὶ οὐκ ἠδύνατο. Ἀπαλλαττομένη δὲ πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· "Ὄμφακές εἰσιν." Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι τῶν πραγμάτων ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι' ἀσθένειαν τοὺς καιροὺς αἰτιῶνται.

 

Κάτω από μια κληματαριά, σταφύλια για να φτάσει,
πηδούσε αδίκως μια αλεπού, που ’χε πολύ πεινάσει.
Κι αφού απέμεινε άκαρπη κι η τελευταία προσπάθεια
πήρε το δρόμο της γι’ αλλού, λέγοντας με απάθεια:
« Τσάμπα τσαμπιά κυνήγησα· το χρόνο μου έχω χάσει,
αφού οι ρώγες που ’θελα δεν έχουν ωριμάσει ».

 

Με παροιμία το ’πανε οι άνθρωποι καθάρια:
« Όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια ».

 

[hms]

Τα βόδια και ο άξονας
Ένα ζευγάρι βόδια τραβούσαν μία άμαξα. Ο άξονας της όμως έτριζε και γυρίζοντας κατά τον άξονα του λένε: «Ε φίλε, εμείς τραβάμε όλο το βάρος και εσύ φωνάζεις;»

[Τοτ]

Λύκος καί λέων 
 

Λύκος ποτὲ ἄρας πρόβατον ἐκ ποίμνης ἐκόμιζεν εἰς κοίτην. Λέων δὲ αὐτῷ συναντήσας ἀφεῖλε τὸ πρὸβατον. Ὁ δὲ πόῤῥωθεν σταθεὶς εἶπεν· «Ἀδίκως ἀφείλου τὸ ἐμόν. «Ὁ δὲ λέων γελάσας ἔφη· «Σοὶ γὰρ δικαίως ὑπὸ φίλου ἐδόθη;» 

[ Ὅτι ] ἅρπαγας καὶ πλεονέκτας λῃστὰς ἔν τινι πταίσματι κειμένους καὶ ἀλλήλους μεμφομένους ὁ μῦθος ἐλέγχει. 

 

Λύκος αρπάζει πρόβατο και στη φωλιά το σέρνει
κι ένα λιοντάρι που πεινά, ορμά και του το παίρνει.
« Λιοντάρι μου, είναι άδικο – κλέβεις κάτι δικό μου! »
« Σάμπως κι εσύ το απέκτησες με χρήση κάποιου νόμου;...»

[Sturm]

Ρε σεις τι πινετε βραδυατικο;