Εξέλιξη ψαριών & Πολλαπλασιασμός υδρόβιων ζώων

[Chocolate_Puma]

Δύο ενδιαφέροντα άρθρα

 

Τα ψάρια εξελίσσονται ώστε να είναι πιο δύσκολο να αλιευτούν;

http://www.naftemporiki.gr/story/987175/ta-psaria-ekselissontai-oste-na-einai-pio-duskolo-na-alieutoun

Η εντατική αλιεία απειλεί τη βιωσιμότητα των ιχθυαποθεμάτων, αλλά ενδεχομένως οδηγεί επίσης σε εξελικτικές αλλαγές που καθιστούν τα ψάρια του μέλλοντος λιγότερο ευάλωτα στην αλίευση.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα «εξελικτικού αγώνα» μεταξύ θηρευτών και θηραμάτων, όπου οι προσαρμογές που βοηθούν τα ζώα να αποφύγουν τη θήρευση, πυροδοτούν αλλαγές στους κυνηγούς, που τους βοηθούν να γίνουν πιο αποτελεσματικοί.

 

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης διερεύνησαν κατά πόσον αυτό βρίσκει εφαρμογή στην εμπορική αλιεία. Το γεγονός ότι κάποια ψάρια είναι καλύτερα στο να αποφεύγουν τα δίχτυα μπορεί με την πάροδο του χρόνου, να οδηγήσει σε φυσιολογικές αλλαγές στους πληθυσμούς των ψαριών.

Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Σον Κίλεν χρησιμοποίησε προσομοιώσεις αλιείας ώστε να διερευνήσει αν κάποια άτομα εντός των πληθυσμών ψαριών ήταν συστηματικά πιο επιρρεπή στην αιχμαλώτιση, και αν αυτό συνδέεται με διαφορές στην κολύμβηση ή στο μεταβολισμό.

 

Οι ερευνητές μέτρησαν την ικανότητα κολύμβησης, το μεταβολικό ρυθμό και δείκτες αεροβικής και αναεροβικής φυσικής κατάστασης σε 43 ψάρια. Στη συνέχεια τα τοποθέτησαν σε μια προσομοίωση αλιείας που επαναλήφθηκε αρκετές φορές.

Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης έδειξαν ότι ορισμένα ψάρια ήταν πράγματι πιο επιρρεπή στην αιχμαλωσία στα δίχτυα και αυτό σχετίζεται άμεσα με την αναερόβια ικανότητα, δηλαδή την ικανότητα για σύντομες περιόδους έντονης σωματικής δραστηριότητας, η οποία απαιτεί περισσότερο οξυγόνο από ό,τι είναι διαθέσιμο από την αναπνοή και μόνο.

 

«Με την πάροδο του χρόνου, η επιλεκτική απομάκρυνση αυτών των ψαριών θα μπορούσε να αλλάξει τη θεμελιώδη φυσιολογική σύνθεση των πληθυσμών των ψαριών», δήλωσε ο Κίλεν.

Οι ερευνητές στο επόμενο στάδιο θα μελετήσουν ψάρια στο φυσικό τους περιβάλλον για να ελέγξουν αν θα προκύψουν τα ίδια αποτελέσματα.

 

Τα χερσαία ζώα πολλαπλασιάζονται γρηγορότερα από τα υδρόβια

http://www.naftemporiki.gr/story/988662/ta-xersaia-zoa-pollaplasiazontai-grigorotera-apo-ta-udrobia

 

Ο αριθμός των ειδών σπονδυλωτών οργανισμών όπως ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά ποικίλει ιδιαίτερα και αυτό ενδεχόμενως οφείλεται στη φύση των βιοτόπων τους.

Για παράδειγμα, υπάρχουν περίπου 10.000 είδη πτηνών και 9.700 είδη σαυρών και φιδιών, αλλά μόνο 25 είδη κροκοδειλιδών.

Νέα έρευνα του εξελικτικού βιολόγου Τζον Γουίνς από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα δείχνει ότι τα ποσοστά διαφοροποίησης των χερσαίων ομάδων είναι πολύ υψηλότερα από ό,τι των υδροβίων.

 

Ο βιότοπος είναι πιθανό να αποτελεί την πιο σημαντική μεταβλητή για την εξήγηση της πληθώρας ειδών και όχι άλλοι παράγοντες, όπως το κλίμα ή ο μεταβολικός ρυθμός.

«Ήθελα να καταλάβω γιατί αυτές οι διαφορετικές ομάδες ποικίλουν σε αριθμό ειδών», δήλωσε ο Γουίνς, καθηγητής στο Τμήμα Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας.

«Ανακάλυψα ότι κατά κανόνα υπάρχει μια απλή εξήγηση, ότι οι ομάδες που ζουν στην ξηρά πολλαπλασιάζονται ταχύτερα από ό,τι εκείνες στο νερό».

 

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, η ομάδα του Γουίνς υπολόγισε τα καθαρά ποσοστά διαφοροποίησης για 12 μεγάλες ομάδες σπονδυλωτών. Το καθαρό ποσοστό διαφοροποίησης είναι ο αριθμός των ειδών σε μια ομάδα διαιρούμενος με την ηλικία του.

Χρησιμοποιώντας αυτή την προσέγγιση, ο Γουίνς ήταν σε θέση να συγκρίνει πόσο γρήγορα πολλαπλασιάζονται τα είδη μέσα σε κάθε κλάδο.

 

Για παράδειγμα ένας κλάδος με υψηλό καθαρό ποσοστό διαφοροποίησης είναι τα πουλιά, τα οποία, σε μια χρονική κλίμακα των εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, είναι μια σχετικά νέα ομάδα.

Αντιθέτως, οι καρχαρίες και τα σαλάχια έχουν μικρότερο αριθμό ειδών και είναι μια πολύ παλαιότερη ομάδα, συνεπώς έχουν χαμηλότερο ποσοστό.

Ο Γουίνς πιστεύει επίσης ότι το φαινόμενο μπορεί να σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά εξαφάνισης των σπονδυλωτών τόσο στον ωκεανό όσο και σε γλυκό νερό.

 

Για παράδειγμα, η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών μπορεί να καταστρέψει πολλά είδη θαλάσσιων οργανισμών.

Αντιθέτως, ένα ζώο στην ξηρά αντιμέτωπο με ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να έχει τη δυνατότητα να μεταναστεύσει αλλού.

Επίσης τα υδάτινα σώματα όπως οι λίμνες και τα ποτάμια είναι συχνά γεωγραφικά απομονωμένα, περιορίζοντας τον πολλαπλασιασμό των ειδών.

 

 

 

Έγινε επεξεργασία 14 Σεπτεμβρίου 2015 - Chocolate_Puma